«TAP», αυταπάτες και πολιτικές απάτες

Δεν είναι στις προθέσεις μας να σκιάσουμε το χαρούμενο πάρτι της κυβέρνησης με αφορμή τα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου «TAP», αλλά επειδή πολλά ακούγονται για τα οφέλη που θα έχει ο ελληνικός λαός από αυτή τη συμφωνία, έχουμε την εξής απορία:

Στο Αζερμπαϊτζάν, που δεν είναι απλώς χώρα διέλευσης όπως η Ελλάδα, αλλά χώρα προέλευσης του φυσικού αερίου, γιατί τα 10 εκατομμύρια των κατοίκων του ζουν στην ανέχεια, το 52% του πληθυσμού του ζει επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας και όσο φυσικό είναι το αέριό του, άλλο τόσο «φυσική» είναι η διαφθορά που βασιλεύει μεταξύ εκείνων που λυμαίνονται το φυσικό αέριο;

Στη Ρωσία, που είναι η πρώτη παγκοσμίως χώρα παραγωγής φυσικού αερίου γιατί όσο αυξάνονται τα κέρδη των εταιρειών που το λυμαίνονται, τόσο αυξάνονται και οι φτωχοί, που επισήμως έχουν εκτιναχτεί στα 25 εκατομμύρια ανθρώπους;


Στο Τουρκμενιστάν, τέταρτη χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα φυσικού αερίου, γιατί τα 5 εκατομμύρια των κατοίκων του ζουν με ονομαστικό κατά κεφαλή ΑΕΠ κάτω από 6.000 δολάρια το χρόνο, δηλαδή, 500 δολάρια το μήνα;

Στις ΗΠΑ, που είναι η έκτη χώρα παραγωγής φυσικού αερίου στον κόσμο, γιατί 50 εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώνουν αναζητώντας τροφή στις ουρές των συσσιτίων;

Στη Νιγηρία, που είναι η όγδοη χώρα παγκοσμίως σε παραγωγή φυσικού αερίου, γιατί 100 εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν;

Στην Αλγερία, που είναι η δέκατη χώρα σε αποθέματα φυσικού αερίου, γιατί το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ των 34 εκατομμυρίων κατοίκων της δεν ξεπερνά καν τα 4.000 δολάρια το χρόνο, δηλαδή ζουν με λιγότερα από 350 δολάρια το μήνα;

Μια από τις σκέψεις που περνάει από το μυαλό μας είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν για τον εξής λόγο:

Επειδή οι λαοί αυτών των χωρών έχουν τόση σχέση με το φυσικό αέριο και με τα κέρδη από την εξόρυξη, τη διακίνηση και την πώλησή του, όση σχέση έχουν προβλέψει τα μονοπώλια και η εγχώρια πλουτοκρατία ότι θα έχει και ο ελληνικός λαός με τα κέρδη από τους αγωγούς και από τα φυσικά αέρια:

Τι σχέση; Μα απολύτως καμία!

***

Πάμε τώρα στα «αριστερά» κυβερνητικά πανηγύρια που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα πανηγύρια της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου το 2013 όταν οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας «Shah Deniz II» ενημέρωσαν για την επιλογή του «ΤΑΡ» και το πέρασμά του από την Ελλάδα.

Ο κ.Τσίπρας, ως γνήσιος διάδοχος του κ.Σαμαρά, εκφώνησε χτες «δεκάρικο» στα εγκαίνια του «TAP» στο πλαίσιο της δικής του «succes story» προπαγάνδας περί «ανάπτυξης» και «επενδύσεων» καθότι η Ελλάδα καθίσταται «ενεργειακός κόμβος»…

Παρατήρηση: Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε αντίθεση με τα σημερινά πανηγύρια της κυβέρνησης, το 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ (και) για τον «TAP» έλεγε τα… ανάποδα. Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε, με αφορμή τον «TAP», έλεγε ότι «η αξιοπιστία της χώρας έχει καταρρακωθεί» και ότι «η επιλογή του TAP έχει σχέση με την ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας μας στα Αμερικάνικά συμφέροντα (…)».

Ας προσπεράσουμε όμως, την συνηθισμένη για τον ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα, κι ας πάμε στην ουσία:

Η παρούσα κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, στήνει πάρτι για τα δήθεν οφέλη που θα αποκομίσει η χώρα και ο ελληνικός λαός από την κατασκευή του αγωγού. Έχει πάρει μάλιστα ατόφια την προπαγάνδα της εποχής Σαμαρά και την πετάει στο πόπολο».

Τότε, επί Σαμαρά, το υπουργείο Εξωτερικών είχε εκδώσει και σχετική έκθεση για να «διαφημίσει» τα «πλεονεκτήματα που συνεπάγεται για την Ελλάδα ο αγωγός ΤΑΡ». Ανάμεσα στα άλλα, στην έκθεση γινόταν λόγος για «σημαντική άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ» που θα «αυξήσει την απασχόληση» με τη «δημιουργία 2.000 άμεσων και 10.000 έμμεσων νέων θέσεων εργασίας» και που θα φέρει «πολλαπλασιαστικά οφέλη στην ελληνική οικονομία»… Στην ίδια έκθεση προπαγανδιζόταν η «γεωστρατηγική σημασία της ολοκλήρωσης του αγωγού TAP », που «θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας και θα σηματοδοτήσει τη δυναμική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής».

Α ναι: Η κυβέρνηση Σαμαρά ισχυριζόταν, επίσης, ότι η διέλευση του «ΤΑΡ» από την Ελλάδα σηματοδοτεί την «αύξηση των επιλογών και της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας μας έναντι των προμηθευτών της» και καθιστά την Ελλάδα «ενεργειακό κόμβο και άξονα στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης»… Ο,τι λέει, δηλαδή, σήμερα, και ο Τσίπρας.

Ας δούμε, τώρα, την πλήρη εικόνα που αποκαθιστά την πραγματικότητα και εξηγεί γιατί το «δεξιοαριστεροδέξιο» πανηγύρι τους είναι… για τα πανηγύρια:

***

Πρώτον: Οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του αγωγού, σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ που παρουσιάστηκε σε ειδική Ημερίδα τον Μάη του 2013, θα είναι μόλις 100!

Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν δεν θα ξεπερνούν τις 4.800 και αυτό μέσα στα επόμενα 54 χρόνια! Όση δηλαδή προβλεπόταν ότι θα είναι η διάρκεια της σύμβασης της κοινοπραξίας με την Ελλάδα – περιλαμβανομένου και του χρόνου κατασκευής του έργου – και αυτό μόνο στην «περίπτωση που οι σωλήνες του αγωγού προμηθευτούν από εγχώριους παραγωγούς».

Ειδικά κατά τη διάρκεια της κατασκευής του αγωγού και για περίπου τρία χρόνια θα απασχοληθούν εργαζόμενοι – που χωρίς να υπάρχει σχετική πρόβλεψη οι πρώην και νυν κυβερνώντες ανάλογα με τις ανάγκες της προπαγάνδας τους υπολογίζουν άλλοτε στους 2.000 κι άλλοτε στις… 18.000 – με μισθούς και μεροκάματα που θα καθορίσουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι, αξιοποιώντας φυσικά την εγχώρια αντεργατική νομοθεσία, που ξεκινά από τα 400 ευρώ βασικό…

***

Δεύτερον: Η διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα δεν εξασφαλίζει φτηνό φυσικό αέριο για τα λαϊκά νοικοκυριά. Οι πληροφορίες, μάλιστα, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι στην επιλογή της κοινοπραξίας καθοριστικό ρόλο δεν έπαιξε η έγνοια τους να προμηθεύουν με φτηνό αέριο τον ελληνικό λαό, αλλά το ακριβώς αντίθετο! Ότι, δηλαδή, οι αγορές της Ελλάδας και της Ιταλίας, έχουν από τις υψηλότερες τιμές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Σημειώστε, επίσης, το απολύτως ενδεικτικό της «αριστερής» αθλιότητας: Το πανηγύρι της κυβέρνησης για τον «TAP» εξελίσσεται ενώ την Κυριακή που μας έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει νέα επαχθή φορολογία με νέες αυξήσεις στην τιμή του φυσικού αερίου για τα λαικά στρώματα…

***

Τρίτον: Τα τεράστια κέρδη από τη διέλευση του αγωγού ουδεμία σχέση έχουν με τον ελληνικό λαό. Όπως δεν έχουν, άλλωστε, με το λαό του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν, της χώρας παραγωγής του αερίου, όπου – όπως σημειώσαμε εισαγωγικά – ο ένας στους δυο κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας!

Τα κέρδη θα τα καρπωθούν μια χούφτα μονοπώλια που ελέγχουν την εξόρυξη, τη μεταφορά και την πώληση του φυσικού αερίου. Συγκεκριμένα:

Τεράστια κέρδη θα αποκομίσει η κοινοπραξία «Σαχ Ντενίζ ΙΙ», που εκμεταλλεύεται το αζέρικο φυσικό αέριο, την οποία αποτελούν μερικά από τα μεγαλύτερα ενεργειακά μονοπώλια του κόσμου αφού σε αυτή μετέχουν η βρετανική «BP», η αζέρικη «SOCAR», η ιταλική «Snam», η βέλγικη «Fluxys», η ισπανική «Enagas», η ελβετική «Axpo».

***

Τέταρτον: Τα περί «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» και μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο» που σουσουδίζει η κυβέρνηση, εκείνο που «αναβαθμίζουν» στο πλαίσιο του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» είναι τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς και μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς.

Μόνο ανιστόρητοι, πολιτικά αδαείς ή συνειδητοί ψεύτες μπορούν να αμφισβητήσουν ότι ιστορικά και πολιτικά ο δρόμος της ενέργειας, σε συνθήκες μονοπωλιακής κυριαρχίας, είναι στρωμένος με αίμα.

Όση προπαγάνδα κι αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες για να πείσουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ για τον έλεγχο του «νότιου ενεργειακού διαδρόμου» της Ευρώπης – μέρος του οποίου διαπερνά και την Ελλάδα μέσω και του αγωγού «ΤΑΡ» – θα είναι στρωμένες… με ροδοπέταλα, είναι αίολη.

***

Κόντρα επομένως στα «πανηγύρια», στην Ελλάδα των «αριστερών» και δεξιών κυβερνήσεων, που οι μνημονιακοί χειμώνες έχουν οδηγήσει τα 8 στα 10 νοικοκυριά χωρίς οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες θέρμανσης, η λύση για το λαό δεν βρίσκεται στη μετατροπή της χώρας σε διαμετακομιστικό κέντρο και σε πεδίο κερδοσκοπικής δράσης των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.

Η λύση βρίσκεται στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και του ενεργειακού πλούτου της χώρας, στην αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό κυρίαρχο, με τη δική του οικονομία και εξουσία.

Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξη όλων των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας και να προσανατολίσει σε διεθνείς συμφωνίες με όφελος για το λαό, με σκοπό την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Νίκος Μπογιόπουλος