"Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον."
Η κόκκινη σημαία ήταν ήδη στο Ράιχσταγκ, από τις 30 Απρίλη. Ήταν εκεί και ως απόδειξη: Οι λαοί είχαν τσακίσει το ναζισμό.
Ήταν 9 Μάη του 1945, πριν από 71 χρόνια. Η ναζιστική Γερμανία υπογράφει συνθηκολόγηση χωρίς όρους. Η Αντιφασιστική Νίκη των λαών είναι γεγονός.
9 Μάη του 1945, μια μέρα που σφράγισε την Ιστορία της ανθρωπότητας, μια μέρα που θα έχει, πάντα, ως σύμβολο την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ.
Του Αδόλφου τα εγγόνια
Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαβούρα του ντουνιά,
κάνουνε πως δε θυμούνται του παππού τους τον νταλκά.
Του 45 Απρίλης κι ο Αδόλφος με λυγμό:
«Ρε τι μου ‘κανε ο Στάλιν με τον Κόκκινο Στρατό,
το σφυρί έχω στο κεφάλι, το δρεπάνι στο λαιμό».
«Τσάμπα οι αστοί με σπρώχναν, να τους σβήσω τον καημό
και μπελάδες θα ‘χουν πάλι, με το Γεωργιανό».
Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος, μες στου Απρίλη τις φωτιές:
«Μες στο Βερολίνο μπαίνουν, μπαίνουν οι κομμουνιστές
και οι άριοι λακίζουν, αντιλόπες παρδαλές. Ωχ, Εύα μου».
Του Αδόλφου τα εγγόνια, τούτη η βρώμα του καιρού,
κάνουνε πως δε θυμούνται ποιοι του δείξαν του παππού.
Κι οι αστοί που εξουσιάζουν και τη βρώμα συντηρούν,
για την κόκκινη σημαία πα’ στο Ράιχσταγκ δε μιλούν
και ας δάγκωνε ο Αδόλφος το μουστάκι το κοντό
κι ας του φώναζε ο Γκαίρινγκ, «πα’ να φύγουμε από δω»
και ας έσκουζε ο φύρερ απ’ της Μπράουν την ποδιά:
«Ε, ρε φάπα που θα πέσει απ’ του Ζούκοφ τα παιδιά».
Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαπίλα του ντουνιά,
ξαναμπήκαν στη μαρκίζα στων αστών τον τσαμπουκά.
Η εξουσία των λεφτάδων, δίχως τα φτιασίδια της,
πότε χίτης κι ασφαλίτης, πότε ταγματασφαλίτης,
πότε γερμανοτσολιάς, χρυσαυγίτης φωνακλάς.
Μα το δείχνει η Ιστορία, σαν θελήσει ο λαός
και το φίδι το τσακίζει κι όσους κλώσησαν τ’ αυγό.
Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος και οι άριοι λαγοί
που τους κλείσανε το σπίτι του Βλαδίμηρου οι γιοι.
Και ξανά θα τους το κλείσουν κι ας λυσσάνε οι αστοί.
(«Του Αδόλφου τα εγγόνια», Στίχοι-Μουσική: Υπεραστικοί, Ενορχήστρωση-Κιθάρες-Τζουράς: Αντ.Βαρτζάκης, Ηχοληψία-Μίξη: Casanos Riwada, Video Editing: wrong media lab)
Ο Φασισμός
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σαν χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.
(«Ο φασισμός», στίχοι: Φ. Λάδης, μουσική: Θ. Μικρούτσικος)
ημεροδρομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.