Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Δικαστικό σκάνδαλο με φόντο καταγγελίες για βιομηχανία ιχθυοκαλλιέργειας




Μια απόφαση από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας, με οσμή δικαστικού σκανδάλου, γεννά άλλη μια φορά τεράστια ερωτήματα για το εάν οι περιπτώσεις δικαστικής κακοδικίας οφείλονται σε βαριά αμέλεια ή σε παραδικαστικές σκοπιμότητες, δόλο και υπόγειες διαδρομές διεφθαρμένης συναλλαγής και κακόβουλης νομικής υπέρβασης σε βάρος πολιτών.

Γράφει: Γιώργος Μουργής 

Μια καταδικαστική απόφαση που υπερβαίνει την άσκηση λειτουργίας και καθηκόντων των δικαστών, ξεπερνώντας δικογραφίες, τον τρόπο που αποφασίζουν και δικάζουν, επιβάλλοντας ποινές πέρα και έξω από κάθε προβλεπόμενο άρθρο του Ποινικού Κώδικα.

Τέτοια είναι και η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρόσφατα στον ιχθυολόγο Χρήστο Λοβέρδο Στελακάτο, ύστερα από μήνυση για απειλή και εξύβριση, με την ποινή των 7 χρόνων χωρίς αναστολή από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας για αδικήματα όπου με βάση τα άρθρα 333 (απειλή) και 361 (εξύβριση) του Ποινικού Κωδικά, προβλέπουν το καθένα ξεχωριστά ανωτάτη ποινή φυλάκισης έως ένα έτος.

stelakatos-1

Ο Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος εργάστηκε για 13 χρόνια για λογαριασμό της εταιρείας «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ» που δραστηριοποιείται στο χώρο των ιχθυοκαλλιεργειών.

Απολύθηκε εξαιτίας της χρόνιας εναντίωσής του στις πρακτικές τής εταιρείας, καταγγέλλοντας, τη -κατά τους ισχυρισμούς του- χρήση χημικών ουσιών, όπως η φορμόλη, τις σάπιες τροφές, και τα χρώματα των διχτυών των κλωβών στις ιχθυοκαλλιέργειες που εκμεταλλεύεται η εταιρία, μαζί με παρόμοιες επιβλαβείς πρακτικές προς τη δημόσια υγειά και το περιβάλλον.

Ο Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος εργάζονταν ως ιχθυοτρόφος στη συγκεκριμένη εταιρεία η οποία μετά την απόλυσή του, κατέθεσε αγωγή εναντίον του απαιτώντας το ποσό του 1.000.055 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη, ζητώντας παράλληλα τη φυλάκισή του με ποινή 2 χρόνων.

Στα πλαίσιο, λοιπόν, των διώξεων αυτών δέχεται μηνύσεις και από υπαλλήλους της εταιρίας ενώ του ασκήθηκε μήνυση από υπάλληλο της εταιρείας για εξύβριση και απειλή.

Η δικαστική περιπέτεια του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου με «στοχευμένες και πολλαπλές διώξεις εναντίον του» όπως αναφέρουν σε δηλώσεις τους οι δύο συνήγοροι υπεράσπισής του, δικηγόροι Άννυ Παπαρρούσου και Χρύσα Πετσιμέρη, μας οδήγησε σε μια σειρά από διαπιστώσεις που ξεπερνούν ακόμα και τις πιο κραυγαλέες δικαστικές κακοδικίες, όπως η ποινή των 7 ετών φυλάκισης χωρίς αναστολή και χωρίς ανασταλτικό δικαίωμα στην έφεση.

stelakatos-2

Μία ανήκουστη ποινή, στα δικαστικά χρονικά

Καταρχάς ας δούμε τον τρόπο κλήτευσής του και επίδοσης τού «Κλητήριου Θεσπίσματος» που δεν παρέλαβε ποτέ, για τη μήνυση που του έγινε, για εξύβριση και απειλή από την υπάλληλο της εταιρείας.

Παρά το γεγονός ότι στα πλαίσια της προδικασίας είχε δηλώσει μέσω των έγγραφων εξηγήσεων που κατέθεσε τη νέα του διεύθυνση και οι αρμόδιες δικαστικές και αστυνομικές αρχές το γνώριζαν, το «Αποδεικτικό επίδοσης του Κλητήριου Θεσπίσματος» θυροκολλείται σε διεύθυνση που δεν αντιστοιχεί πλέον στον ίδιο.

Στην ανωμοτί εξέταση του, ως μηνυόμενος, ενώπιον του Πταισματοδίκη Ηγουμενίτσας στις 5 Δεκεμβρίου 2017, δηλώνει τα στοιχεία της νέας του διεύθυνσης στις Καμάρες Πατρών και το κινητό του τηλέφωνο.

Το έγγραφο που φέρνουμε στη δημοσιότητα φέρει τη δική του υπογραφή όπως και του αρμόδιου Πταισματοδίκη μαζί με αυτή της Γραμματέως, μετά την κατάθεσή του στη διενέργεια αυτής της προκαταρκτική εξέτασης, πιστοποιώντας τη νέα του διεύθυνση όπως γίνεται γνωστή στις αρμόδιες δικαστικές αρχές της Ηγουμενίτσας. [Ολόκληρο το έγγραφο μπορείτε να το δείτε εδώ.]

stelakatos-3

Παρόλα αυτά, σχεδόν τέσσερις μήνες μετά, στις 13 Απριλίου 2018, το «Αποδεικτικό επίδοσης του Κλητήριου Θεσπίσματος» -που ορίζει τον χρόνο, τον τόπο εκδίκασης και τις κατηγορίες- προς τον κατηγορούμενο πλέον Χρήστο Λοβέρδο Στελακάτο, επιδίδεται με εντολή και παραγγελία του εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσπρωτίας- Ηγουμενίτσας από τον αρμόδιο Αρχιφύλακα του αστυνομικού τμήματος Ηγουμενίτσας στη διεύθυνση που δεν διαμένει πια και όχι στη νέα διεύθυνση κατοικίας του, στη Πάτρα.

Στο έγγραφο που σας παρουσιάζουμε φαίνεται πως το «Αποδεικτικό επίδοσης του Κλητήριου Θεσπίσματος» δεν το παραλαμβάνει κανείς και θυροκολλείται στη διεύθυνση όπου δεν διαμένει πλέον, παρουσία, δε, αστυνομικού μάρτυρα του ίδιου τμήματος.

Η διαδικασία κλήτευσης που ακολούθησαν οι δικαστικές αρχές είχε σαν αποτέλεσμα ο Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος να μη λάβει ποτέ γνώση ότι πρόκειται να δικαστεί ως κατηγορούμενος με τακτική δικάσιμο στις 18 Μαΐου 2018 με τις κατηγορίες της απειλής (άρθρο Π.Κ 333) και εξύβρισης (άρθρο Π.Κ. 361).

stelakatos-4


Στις 18 Μαΐου 2018 σύμφωνα με την απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ηγουμενίτσας με πρόεδρο τον Πλημμελειοδίκη Ιωάννη Τζαφέστα και εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την Ανδρομέδα Στεφανίδου και κατά παράβαση των άρθρων, όπως ορίζει ο Ποινικός Κώδικας τις ποινές, καταδικάζεται για τα αδικήματα της απειλής και της εξύβρισης σε 5 χρόνια για το καθένα ξεχωριστά που μετατρέπονται μετά τη συγχώνευση των ποινών σε 7 χρόνια (5+2) χωρίς αναστολή ή χρηματική μετατροπή της ποινής.

Μία ανήκουστη ποινή, στα δικαστικά χρονικά, για τα συγκεκριμένα αδικήματα τα οποία δεν μπορούν να επιφέρουν πάνω από δυο χρόνια ανωτάτης ποινής ακόμα και αν εξαντληθεί η αυστηρότητα του δικαστή.

Μια κραυγαλέα περίπτωση δικαστικής κακοδικίας που θα έπρεπε την ίδια στιγμή να επισημανθεί με παρέμβαση τόσο από την εισαγγελέα της έδρας όσο και από την Πολιτική Αγωγή, ώστε να διορθωθεί αμέσως, και μην εκθέτοντας έτσι, τους τρεις παράγοντες της δίκης σε ολόκληρο το δικαστικό και δικηγορικό σώμα.

Ας σημειώσουμε, ότι η μηνύουσα τον Χρήστο Λοβέρδο Στελακάτο, ορίζει να την εκπροσωπήσει ως συνήγορος Πολιτικής Αγωγής η δικηγόρος Αλίκη Βαγγελή η οποία εκπροσωπεί ταυτόχρονα και την εταιρεία «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ», στην αγωγή εναντίον του. Η Αλίκη Βαγγελή όχι μόνο δεν επεσήμανε την κακοδικία αλλά λειτουργώντας από ότι φαίνεται εκ του πονηρού, χρησιμοποίησε την καταδικαστική ποινή στις προτάσεις του αστικού δικαστηρίου που εκδικάζεται η αγωγή της εταιρείας εναντίον του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου. Αστικό δικαστήριο που εκδικάζεται στο Πολυμελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας. Το απόσπασμα των προτάσεων στο οποίο υπάρχει αναφορά στην ποινή που του επιβλήθηκε φαίνεται παρακάτω:

stelakatos-6

Ακόμα όμως και αν η ίδια η Πολιτική Αγωγή λειτούργησε εκ του πονηρού, η ίδια η εισαγγελέας Ανδρομέδα Στεφανίδου ήταν υποχρεωμένη να παρέμβει σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, αντί να δεχθεί τέτοια απόφαση κατά παράβαση των προβλεπόμενων ποινών, ακόμα και με τη χρήση που της παρέχει ο νόμος με αντί-έφεση στην απόφαση. Καθώς η ίδια στην αρχική της πρόταση, προτείνει μερικούς μήνες ποινής σύμφωνα με το νόμο, προκαλεί εντύπωση άλλα και αφήνει αναπάντητα σημαντικά ερωτήματα αν υπήρξαν άλλοι λόγοι που δεν προστάτευσε τον κατηγορούμενο αλλά και τον εαυτό της.

Το ίδιο ισχύει και για τον πρόεδρο Πλημμελειοδίκη Ιωάννη Τζαφέστα – είχε ήδη προαχθεί σε πρόεδρο Πρωτοδικών Νάξου όπως δημοσιεύεται στο αντίστοιχο ΦΕΚ λίγες μέρες μετά στις 24 Μάιου 2018- ο οποίος παρά τη δυνατότητα που του παρέχει το άρθρο 145 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας περί «Αίτησης διόρθωσης Απόφασης», να διορθώσει ακόμα και μερικώς την απόφασή του, εμμένει σε μια εξωπραγματική απόφαση για τα δικαστικά χρονικά. Επιμένοντας, έτσι, να υπερασπίζεται μια ανυπόστατη ποινή δικαστικής κακοδικίας -όπως ο ίδιος την επέβαλλε- με καθαρά εξοντωτικό χαρακτήρα η οποία θα μπορούσε να εκτελεστεί ανά πάσα στιγμή και να οδηγήσει καταχρηστικά στη φυλακή τον Χρήστο Λοβέρδο Στελακάτο.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο άρθρο 145: «Ό­ταν στην απόφαση ή στη διάταξη υπάρχουν λάθη ή παραλείψεις που δεν δημιουργούν ακυρότητα, ο δικα­στής που τις εξέδωσε διατάσσει αυτεπαγγέλτως ή με αί­τηση του εισαγγελέα ή κάποιου από τους διαδίκους τη διόρθωση ή τη συμπλήρωσή τους, αν δεν μεταβάλλονται ουσιαστικά και δεν αλλοιώνεται η αληθινή εικόνα αυτών που πράγματι συνέβησαν στο ακροατήριο».

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη απόφαση από τον Μάιο του 2018 έως σήμερα, έξι μήνες μετά δηλαδή, δεν έχει ακόμα καθαρογραφεί.


«Ο αγώνας του Χρήστου δεν πρόκειται να ανακοπεί από τις στοχευμένες και πολλαπλές διώξεις εναντίον του»

Οι συνήγοροι υπεράσπισής του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου, δικηγόροι, Άννυ Παπαρρούσου και Χρύσα Πετσιμέρη, άσκησαν στις 26 Οκτωβρίου 2018 έφεση -μέσω του συναδέλφού τους Πέτρου Παππά, δικηγόρου στην Ηγουμενίτσα- ζητώντας τη χορήγηση αναστολής στην έφεσή του Λοβέρδου Στελακάτου, όπως και συνέβη.

Η απόφαση αυτή θα κριθεί πλέον από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει την κραυγαλέα αυτή νομική υπέρβαση.

Σε ανακοίνωση τους, μάλιστα, αναφέρουν:

«Η απόφαση που εκδόθηκε τον καταδίκασε σε επτά χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και χωρίς ανασταλτικό δικαίωμα στην έφεση.

Για την υπόθεση αυτή δεν κλητεύθηκε σύννομα, καθώς η κλήση παραδόθηκε στην παλιά του διεύθυνση, παρά το γεγονός ότι στα πλαίσια της προδικασίας είχε δηλώσει μέσω των έγγραφων εξηγήσεων που κατέθεσε τη νέα του διεύθυνση.

Η απόφαση που εκδόθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας είναι προδήλως εσφαλμένη διότι τα αδικήματα της εξύβρισης και της απειλής τιμωρούνται με ανώτατη ποινή μέχρι ένα έτος το καθένα.

Κατά της απόφασης αυτής άσκησε σήμερα 26/10/2018 έφεση ζητώντας παράλληλα τη χορήγηση αναστολής στην έφεσή του, όπως και συνέβη.

Η απόφαση αυτή θα κριθεί πλέον από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει την κραυγαλέα αυτή νομική υπέρβαση.

Ο αγώνας του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου δεν πρόκειται να ανακοπεί από τις στοχευμένες και πολλαπλές διώξεις εναντίον του, γιατί δεν θα επιτρέψουμε η ανάδειξη των θεμάτων που έχουν σχέση με την υγεία, το φυσικό περιβάλλον και την ίδια μας τη ζωή να οδηγεί στην ακραία στοχοποίηση και εντέλει στην εξόντωση του ανθρώπου που είχε το θάρρος να σταθεί απέναντι στο πρόταγμα της αδηφάγου καπιταλιστικής κερδοφορίας».


Δικάζονται οι δικαστές;

Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση ή ενέργεια από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές της εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσπρωτίας όπως του προϊσταμένου της Διοίκησης του Πρωτοδικείου Ηγουμενίτσας ή από τον αρμόδιο εισαγγελέα Εφετών ώστε να ελεγχθεί η εισαγγελέας Ανδρομέδα Στεφανίδου και ο πρόεδρος Ιωάννης Τζαφέστας και να αποδοθούν, όπως επιβάλλεται, οι ευθύνες τους, οι οποίες αν οριακά δεν ξεπερνούν το δόλο στη συγκεκριμένη δίκη, σίγουρα ορίζονται σαν περίπτωση βαριάς αμέλειας ή αρνησιδικίας.

Οι δικαστές πέρα από το ειδικό καθεστώς ευθύνης τους -όπως συνταγματικά ορίζεται από το άρθρο 99, με τις λεγόμενες «αγωγές κακοδικίας»- κατά δικαστικών λειτουργών και εκδικάζονται από το Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας, έχουν τις ίδιες αστικές και ποινικές ευθύνες όπως όλοι μας, συνέπεια της πρόβλεψης συνταγματικά αφού οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου χωρίς εξαιρέσεις.

Εκτός αν στα «ψηλά» γράμματα των νόμων και του Συντάγματος η καταχρηστική άσκηση εξουσίας του δικαστικού σώματος νομιμοποιείται η έννοια της συγκάλυψης ευθυνών, διεφθαρμένων σκευωριών, συναλλαγής, και εκδικητικότητας των ισχυρών σε βάρος των αδυνάτων ακόμα και με την ορατή ή αόρατη εξόντωση τους.



Ο ίδιος ο Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος στην «Προσθήκη – Αντίκρουση κατά της Αγωγής» προς την «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ»- όπως την κατάθεσαν οι συνήγοροι υπεράσπισής του- και κατά τους ισχυρισμούς του, διατυπώνει μια σειρά από επιστημονικές μελέτες για τις επικίνδυνες συνέπειες στη διατροφική αλυσίδα, την υγεία, την οικολογική καταστροφή στο θαλάσσιο και φυσικό περιβάλλον από τις βιομηχανίες ιχθυοκαλλιέργειας και τη χρήση υδατικών διαλυμάτων φορμαλδεΰδης (φορμόλη). Την «Προσθήκη – Αντίκρουση κατά της αγωγής» μπορείτε να τη δείτε παρακάτω ή σε αυτό το link.

για περισσότερα στο τεταρτο /

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Αν αυτό με περιμένει, καλύτερα να πνιγώ



Γεια σου πιτσιρίκο.
Ένας άνθρωπος τεμαχίστηκε ζωντανός όταν πήγε στην πρεσβεία στην πόλη μιας χώρας που διεκδικεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τεμαχίστηκε ζωντανός, ενώ στους υπόλοιπους χώρους του κτιρίου η μέρα συνεχίζονταν με business as usual.


Ένας παρανοϊκός φασίστας σήκωσε τη σημαία μιας άλλης χώρας σε ένα έθνος που δε φημίζεται ούτε για την ανεκτικότητα ούτε για τη δημοκρατικότητά του και άνοιξε πυρ κατά της αστυνομίας.

Φυσικά, σκοτώθηκε. Το έφαγε το κεφάλι του, λέμε στο χωριό μου.

Από τη Λιβύη φεύγουν πλοία γεμάτα ανθρώπους που στη χώρα τους βιώνουν την απόλυτη φρίκη.

Τους απαγάγουν για λύτρα, τους βασανίζουν άγρια με το τηλέφωνο ανοιχτό ώστε να ακούει η οικογένειά τους και να πληρώσουν τα λύτρα.

Όταν αυτό γίνει, τους αφήνουν αλλά guess what! Τα νέα μαθαίνονται και άλλες συμμορίες τους ξανα-απαγάγουν για λύτρα και ο κύκλος δεν τελειώνει.

Πολλές φορές αυτές οι συμμορίες αποτελούνται από αστυνομικούς.

Όλοι αυτοί λοιπόν μπαίνουν σε πλαστικές βάρκες και πλέουν προς Ιταλία.

Όμως, η Ιταλία δεν επιτρέπει καν στα πλοία των Γιατρών χωρίς Σύνορα να τους περιμαζέψουν. Τους γυρνάνε πίσω στη Λιβύη, που τους περιμένει χειρότερη κόλαση.

«Θα μας περισυλλέξετε; Αν όχι, θα πηδήξουμε να πνιγούμε!».

Αυτή είναι πραγματική στιχομυθία που ακούν κάθε μέρα οι γιατροί στα διασωστικά πλοία.

Δεν ξέρω αν έχω ακούσει κάτι πιο τραγικό.

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του: πλέει για μέρες μεσοπέλαγα, στο χάος, με άλλους 150 αγνώστους χωρίς φαγητό και νερό και προτιμάς να πνιγείς παρά να γυρίσεις πίσω.

Πόση απελπισία κρύβει μια τέτοια ερώτηση; Κι αυτόν, εσύ βρωμοέλληνα, τον λες λαθροπιθήκι.

Σε σιχαίνομαι.

Προχθές είδα ένα RIP στον τοίχο στο FB μιας γνωστής μου.

Είδα ότι είχε πεθάνει ένας νέος άνδρας και από περιέργεια μπήκα στο προφίλ του να δω
ποιός ήταν.

Από τις πρώτες κιόλας αναρτήσεις, κατάλαβα ότι ήταν εθνοπατρώτης-κρυφοφασίστας.

Ξέρεις τι σκέφτηκα αυτόματα Πιτσιρίκο;

«Δεν πειράζει, ένας λιγότερος».


Και το εννούσα.

Δε μ’ ένοιαζε που ήταν νέος, αν είχε παιδιά, αν άφησε χήρα γυναίκα. Μ’ ένοιαζε που αυτή η κοινωνία έχει έναν σάπιο λιγότερο.

Κι ύστερα ήρθαν τα νέα από Βραζιλία: ο Μπολσονάρο κέρδισε τις εκλογές.

Στους δρόμους κατέβηκαν τα άρματα μάχης για πανηγυρισμό και αμέσως άρχισαν να δέρνουν και να συλλαμβάνουν όποιον ήταν γκέι, φορούσε κόκκινα, γυναίκες που διαδήλωναν εναντίον του, και χάραζαν τη σβάστικα στο σώμα των κοριτσιών.

Ξέρεις τι με δαιμονίζει περισσότερο;

Ότι ο Άδωνις, ο Βορίδης και τα άλλα καλόπαιδα είμαι σίγουρη ότι έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση με αυτές τις εικόνες.

Αυτό ονειρεύονται με κλειστά τα μάτια τους στα γραφεία τους και στα σπίτια τους. Αυτό προετοιμάζουν.

Δε χωράει το μυαλό μου ότι στις μέρες μας υπάρχει φασισμός και ρατσισμός.

Ότι οι άνθρωποι ΑΚΟΜΑ κατατάσσονται ανάλογα με το χρώμα τους και την καταγωγή τους ή το φύλο τους.

Λες και δεν έχουν ποτιστεί με αρκετό αίμα τα σύνορα κάθε χώρας σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Λες κι ο πραγματικός πατριώτης θα βάζει ποτέ τη χώρα του σε μπελάδες.

Θα τρελαθώ, Πιτσιρίκο. Τρομάζω και φοβάμαι και πανικοβάλλομαι.

Ποιον αγώνα να κάνεις; Εναντίον τίνος να παλέψεις;

Ποιο μέτωπο να πρωτο-αντιμετωπίσεις; Με ποιον παραλογισμό να τα πρωτοβάλεις;

Και νιώθω όλο και περισσότερο σαν εκείνον τον Λίβυο στη βάρκα που λέει: «Αν αυτό με περιμένει, καλύτερα να πνιγώ».

X.

(Αγαπητή φίλη, δεν είναι τυχαίο ότι γράφω και λέω συνέχεια το τελευταίο διάστημα πως ζούμε την παγκόσμια παράνοια. Και το πρόβλημα είναι πως η παράνοια περνάει πια για λογική. Αυτό που είναι τρομακτικό -για όσους ανθρώπους δεν έχουν μεταλλαχτεί ακόμα- είναι η αδιαφορία. Η βία της αδιαφορίας. Αγαπητή φίλη, καλούμαστε να τους καταλάβουμε και να τους νιώσουμε όλους. Και τους φασίστες. Κανείς δεν γεννιέται φασίστας. Αλλά η έλλειψη αγάπης στα παιδικά χρόνια, η καταπίεση και η χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο φασίστα. Είναι η εποχή φασιστική. Όλη αυτή η αποθέωση της εικόνας των ανθρώπων, δεν έχει κάτι το φασιστικό; Πάντως, είναι βέβαιο πως δεν έχει τίποτα το πνευματικό. Αγαπητή φίλη, υπήρξαν άνθρωποι που έζησαν σε πιο σκληρές εποχές από αυτή που ζούμε εμείς. Και κατάφεραν να παραμείνουν άνθρωποι. Και δημιούργησαν. Και αγάπησαν. Και όλα τα έκαναν. Αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Πρώτο φως στο διαρκές έγκλημα κατά της Κύπρου


Επιβεβαιώνονται πλήρως τα όσα είχε αποκαλύψει ο Κώστας Βαξεβάνης έξι χρόνια πριν, στις τηλεοπτικές εκπομπές του Κουτιού της Πανδώρας, μετά το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου. «Εφιάλτες» οι Δημ. Ιωαννίδης, Γρ. Μπονάνος και άλλα στελέχη της άκρας Δεξιάς, μέσα από τους τέσσερις πρώτους τόμους του υλικού της εξεταστικής επιτροπής που άργησαν 33 χρόνια.




Επιμέλεια: Αρτέμης Ψαρομήλιγκος, Βασιλική Λάζου, Νίκος Σερβετάς / Kουτί της Πανδώρας


Η δημοσιοποίηση των πορισμάτων της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων και της κυπριακής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον Φάκελο της Κύπρου λύνει μια πολιτική και ηθική εκκρεμότητα. Οι τέσσερις πρώτοι τόμοι, 600 σελίδων έκαστος, από τους συνολικά 30 που περιέχουν το σύνολο του υλικού το οποίο αφορά τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν στο νησί το 1974: το χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Η πρώτη ελληνική μεταπολιτευτική κυβέρνηση είχε κάνει ανολοκλήρωτα βήματα ως προς την αποχουντοποί­ηση των ενόπλων δυνάμεων, με τις δίκες «των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου» κ.ά. Oι υπεύθυνοι όμως για την τραγωδία της Κύπρου παρέμειναν ατιμώρητοι.

Από τις 3 Μαρτίου 1986 είχε συγκροτηθεί εξεταστική επιτροπή αποτελούμενη από 30 βουλευτές, η οποία θα υπέβαλλε το πόρισμά της μέσα σε έξι μήνες. «Κι οι μήνες γίναν χρόνια».

Το υλικό που δημοσιοποιήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018 καταλαμβάνει τέσσερις τόμους και αρχίζει με ιστορική αναδρομή του Κυπριακού μέχρι τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Εν συνεχεία τονίζεται πως «τη θέση της έννομης τάξης στην Ελλάδα είχε καταλάβει από τις 21 Απριλίου 1967 και δώθε, μέχρι τις 23 Ιουλίου 1974, η βία, που τον τελευταίο καιρό είχε γίνει ωμότερη».
Η ελληνική μεραρχία

«Η αποστολή στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας της Ελληνικής Μεραρχίας (24.700 άνδρες) έλαβε χώραν κατά το δεύτερο τετράμηνο του 1964, είχε δε αποκλειστικό σκοπό την εξασφάλιση της άμυνας της σύμμαχης χώρας από τους σαφείς κινδύνους που διαγράφονταν και τότε για τουρκική εισβολή στο νησί» τονίζεται στην έκθεση.

Η ανάκληση της Μεραρχίας Κύπρου «αποφασίστηκε από την τότε κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια» (ο αντιστράτηγος Γρηγόριος Σπαντιδάκης, που στην κατάθεσή του ισχυρίζεται ότι δεν τον είχε εύρει σύμφωνο, ο κατοπινός «αντιβασιλεύς» Γεώργιος Ζωιτάκης, ο Παναγιώτης Πιπινέλης, ο αρχηγός του πραξικοπήματος συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο στρατηγός Οδυσσεύς Αγγελής) χωρίς να ζητηθεί η γνώμη της Κύπρου. Ο Παπαδόπουλος προέβαλε την ύπαρξη άμεσου κινδύνου ελληνοτουρκικής σύρραξης. Σύμφωνα με την κατάθεση Πιπινέλη έγινε ύστερα από πίεση των ΗΠΑ. Αυτό, όπως επισημαίνεται στην έκθεση, δεν αίρει τις ευθύνες των χουντικών. Ο μάρτυρας αντιστράτηγος Ανδρέας Σιαπκαράς τη χαρακτήρισε επαίσχυντη.

«Συνολικά οι Ελληνικές και Ελληνοκυπριακές Δυνάμεις τον Ιούλιο 1974 ήταν 11.500 άνδρες». Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς κατήρτισε το νέο σχέδιο άμυνας της Κύπρου, με κωδική ονομασία «Αφροδίτη», που προέβλεπε κύρια αμυντική προσπάθεια στην περιοχή της Αμμοχώστου και δευτερεύουσα στην περιοχή Λευκωσίας και Κυρήνειας.
Δείτε την εκπομπή - Φάκελος Κύπρου: Το πραξικόπημα, τα απόρρητα έγγραφα, οι μαρτυρίες των πρωταγωνιστών
Ο ρόλος της χούντας

Ομως, ταυτόχρονα «στα πλαίσια της εκστρατείας μίσους κατά του Μακαρίου, σημειώθηκαν μέχρι την άνοιξη του 1974 σωρεία απαράδεκτων αλλά και εγκληματικών πράξεων, οι οποίες αποτελούσαν οργανωμένες συνωμοσίες και σκευωρίες σε βάρος του».

1] Ενοπλη επίθεση, μια στυγερή απόπειρα ανθρωποκτονίας (Μάρτης ’70) μέσα στη Λευκωσία κατά του ελικοπτέρου του Μακάριου με πιλότο τον αληθινά ηρωικό επισμηναγό Ζαχαρία Παπαδογιάννη.

2] Μυστική άφιξη στην Κύπρο του στρατηγού Γρίβα (1971) και ανάληψη της ηγεσίας της ΕΟΚΑ Β΄.

3] Εντονη και απειλητική υπόδειξη της χούντας προς τον Μακάριο (Γενάρης ’72) να αποχωρήσει από την προεδρία της Δημοκρατίας και την ενεργό πολιτική, επειδή είχε κάνει εισαγωγή τσεχοσλοβάκικων όπλων.

4] Το ετοιμαζόμενο (Φλεβάρης ’72) πραξικόπημα με πρωταγωνιστές τους Παύλο Παπαδάκη, διοικητή της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), και τον κουμπάρο του Ιωαννίδη Ανδρέα Κονδύλη κ.λπ.

5] Σχέδιο δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Μακάριου κοντά στον Αγιο Σέργιο τον Οκτώβρη του ’73.

Παρατίθενται οι ανησυχίες του Μακάριου για τα σχέδια της χούντας. Στις 2 Ιουλίου 1974, λίγο πριν από το πραξικόπημα εναντίον του, γράφει προς τον «πρόεδρο» Φαίδωνα Γκιζίκη: «Πολλάκις διερωτήθην διατί μία παράνομος και επιζήμιος εθνικώς οργάνωσις, η οποία επιφέρει διαιρέσεις και διχονοίας, διανοίγει ρήγματα εις το εσωτερικόν μας μέτωπον και οδηγεί τον Κυπριακόν Ελληνισμόν προς εμφύλιον σπαραγμόν, υποστηρίζεται υπό Ελλήνων αξιωματικών. Και πλειστάκις επίσης διερωτήθην κατά πόσον η τοιαύτη υποστήριξη τυγχάνει της εγκρίσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως […] Η Εθνική Φρουρά, ως έχουν σήμερον η σύνθεσις και η στελέχωσίς της, εξετράπη του σκοπού της και κατέστη εκτροφείον παρανόμων, κέντρον συνωμοσιών κατά του κράτους».

Είναι έξω από κάθε αμφιβολία –αναφέρεται στην έκδοση– ότι το μοιραίο για την Κύπρο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 αποφασίστηκε από τον Απρίλιο σε επανειλημμένες διαβουλεύσεις στο σπίτι του Ανδρουτσόπουλου από τους:

1] Φαίδωνα Γκιζίκη, «πρόεδρο της Δημοκρατίας»

2] Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, «πρωθυπουργό»

3] Δημήτριο Ιωαννίδη, αρχηγό της χούντας, ο οποίος επίμονα υποστήριζε ότι ο Μακάριος ήταν εθνικά επικίνδυνος

4] Γρηγόριο Μπονάνο, «αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων».

Η οριστική απόφαση λήφθηκε το δεύτερο δεκαήμερο του Ιούνη του1974, όπως μαρτύρησε ο συνταγματάρχης Μιχ. Πηλιχός, εξ απορρήτων του Ιωαννίδη.

«Σκοτώστε τον Μακάριο»

«Το πραξικόπημα εκδηλώθηκε τη Δευτέρα 15 Ιούλη 1974 και ώρα 8.15΄ πρωινή. Η ώρα αυτή καθορίστηκε από τους ταξίαρχο Γεωργίτση (αρχηγός του ΓΕΕΦ - Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς) και Κομπόκη, την ενέκριναν Ιωαννίδης και Μπονάνος με σκοπό να είναι σίγουροι ότι ο Μακάριος θα βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο».

Το πραξικόπημα τελικά επικράτησε, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε πάρα πολλά θύματα. Κατά τον Γεωργίτση υπάρχουν 32 νεκροί από την Εθνοφρουρά και 22 από το Επικουρικό Σώμα, κατά δε τον αντιστράτηγο Μπίτο νεκροί και τραυματίες υπερβαίνουν τους 300. Αμέσως ανακοινώθηκε μέσω του ΡΙΚ ότι ο Μακάριος είναι νεκρός. Διατάχθηκε η ακταιωρός «Λεβέντης», έπλευσε προς Πάφο και βομβάρδισε τον ραδιοφωνικό σταθμό με σκοπό να αποκλειστεί η δυνατότητα του Μακάριου να μεταδίδει μηνύματα. Ο ακροδεξιός ΕΟΚΑβίτης Νικόλαος Σαμψών διορίζεται «πρόεδρος».

Οπως προκύπτει από την κατάθεση που έδωσε στις 29.6.75 στην υποεπιτροπή του Κογκρέσου ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Χένρι Τάσκα, ο Ιωαννίδης διατηρούσε άμεση επαφή με τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα. Μάλιστα διαβεβαίωνε τους άλλους χουντικούς πως «είχε

εγγυήσεις από όλους τους ενδιαφερόμενους και δη από τας ΗΠΑ ότι σε περίπτωση πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου η Τουρκία δεν θα επενέβαινε» (καταθέσεις Γεωργίτση, Κομπόκη, Παλαΐνη, Πηλιχού κ.λπ.).
Χωρίς αντίσταση

Ενδείξεις για τους σχεδιασμούς της Τουρκίας υπήρχαν από καιρό και πλήθαιναν. «Ητανε σωρεία οι πληροφορίες οι οποίες αρχίσανε να έρχονται από τις 16 Ιουλίου και μετά για τις προετοιμασίες των Τούρκων για την απόβαση, ήτανε μετακινήσεις μονάδων, συγκέντρωσις στους λιμένες της Αλεξανδρέττας και της Μυρσίνης» θα καταθέσει ο μάρτυρας αντιστράτηγος Κατσαδήμας. Ομως Ιωαννίδης, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος «αγρόν ηγόρασαν».

Η διαταγή για απόπλου του τουρκικού στόλου δόθηκε από τον αρχηγό του στρατού, που βρισκόταν στα Αδανα, στις 5 το απόγευμα της 19.7.74 (κατάθεση Αλ. Σημαιοφορίδη). Στις 4.30 έως 4.45 π.μ. της επόμενης μέρας τοποθετεί ο ίδιος μάρτυρας την εμφάνιση του τουρκικού στόλου σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την Κυρήνεια.

Αντιστάσεως μη ούσης, η ενέργεια των Τούρκων, που άρχισαν να βγαίνουν στο νησί στις 5.20 π.μ., χαρακτηριζόταν όχι ως απόβαση ΑΛΛΑ ΩΣ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ από τον ίδιο τον χουντικό ταξίαρχο Γεωργίτση, ενώ συμφώνησε με τον χαρακτηρισμό ο «πορθητής» του προεδρικού μεγάρου Κων. Κομπόκης(!). Σε καμιά κατάθεση δεν αναφέρεται ότι το ΓΕΕΦ διέταξε πυρ κατά των εισβολέων. Η μόνη αξιόλογη στρατιωτική ενέργεια ήταν η κίνηση των τριών μοιρών καταδρομών προς την κατεύθυνση των στενών της Αγύρτας, με κύρια αποστολή να αποκόψει τη μόνη κατεύθυνση συνένωσης των δυνάμεων οι οποίες αποβιβάζονταν με τις δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων της περιοχής Πενταδακτύλου Λευκωσίας.

Επειτα από πολλές παλινωδίες απεφάσισε να αποσταλεί η 1η Μοίρα Καταδρομών τη νύχτα της 21ης προς 22αν με αεροσκάφη «Νοράτλας». Από τα 15 συνολικά αεροσκάφη μόνο τα 13 έφθασαν διότι τα δύο έχασαν τον προσανατολισμό τους. Αυτά που έφτασαν στη Λευκωσία εβάλλοντο από εδάφους (φίλια πυρά) με αποτέλεσμα την κατάρριψη ενός και σκοτώθηκαν όλοι (28 άνδρες του στρατού ξηράς) και το πλήρωμα πλην ενός.

Για την υπόθεση «αποστολής» και ανάκλησης ελληνικών υποβρυχίων επισημαίνεται: Ο αρχηγός ναυτικού διατάσσει τα δύο από τα τρία υποβρύχια («Γλαύκος» και «Νηρεύς») να πλεύσουν προς την Κύπρο για προσβολή των τουρκικών δυνάμεων. Ομως την 21η Ιουλίου ώραν 13.00 εκδόθηκε διαταγή ανάκλησης ύστερα από εντολή του αρχηγού ΑΕΔ στρατηγού Μπονάνου λόγω των ανησυχιών του, όπως έλεγε, για την άμυνα του Αιγαίου από τυχόν επίθεση από βορρά ή ανατολή (κατάθεση Αραπάκη).

Δείτε την εκπομπή - Φάκελος Κύπρου: Η εισβολή, η προδοσία, οι Αμερικάνοι
Προδοτικές καταθέσεις

Χαρακτηριστικές του μεγέθους της ακροδεξιάς προδοσίας είναι οι καταθέσεις της εποχής στην ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή από τον αντιστράτηγο Παν. Κατσαδήμα και τον υποστράτηγο Γ. Πούλο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο επιτιθέμενος στην απόβαση έχει απώλειες;

ΚΑΤΣΑΔΗΜΑΣ: Κατά τεκμήριον ναι, πολύ περισσότερες από τον αμυνόμενο πρέπει να έχει.

Πρ.: Σας ανεφέρθη στο ΑΕΔ πόσοι Τούρκοι σκοτώθηκαν κατά την απόβαση;

Κ: Δεν νομίζω ότι ξέρω πόσοι Τούρκοι σκοτωθήκανε. Πάντως η αντίστασις είναι γεγονός ότι ήτανε όχι σοβαρά.

Πρ.: Οι δυνάμεις και ο οπλισμός ο οποίος προεβλέπετο από το σχέδιο δεν ήταν εκεί, γιατί;

Κ: Δεν ήτανε, γιατί είχανε συμμετάσχει στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Οταν λέω τον οπλισμό, αυτό εννοώ, όπως άκουσα μετά, ήτανε ορισμένα αντιαρματικά πυροβόλα, τα οποία είχαν αποστολή να χρησιμοποιηθούν εναντίον των αποβατικών, δεν ήτανε εκεί. Είχανε μετάσχει και αυτά στο πραξικόπημα. […] Δεν γίνονταν ούτε οι ενημερώσεις οι οποίες είναι κανονική διαδικασία στην αίθουσα επιχειρήσεων, υποβάλλονται εισηγήσεις και λαμβάνονται αποφάσεις από τον διοικητή. […] Παρά τις αντιδράσεις ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν, ότι κάνουν επίδειξη δυνάμεων και ότι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα, εντούτοις…

Πρ.: Ποιος τα έλεγε αυτά, ότι οι Τούρκοι μπλοφάρουν;

Κ: Οπως ανέφερα, εγώ τα άκουσα από τον κ. Χανιώτη, τουλάχιστον τη νύχτα 18 προς 19.

Πρ.: Στρατηγός δεν ήταν ο κ. Χανιώτης; […] Και έλεγε ότι μπλοφάρουν οι Τούρκοι, δεν πίστευε δηλαδή τις διαβεβαιώσεις.

Κ: Ενα οχηματαγωγό, στο οποίο εκτός από το τάγμα επεβιβάσθη και ένας αριθμός Κυπρίων φοιτητών […] και οι οποίοι επήγανε κάτω ως εθελονταί, όταν έφτασε σε απόσταση 80 μιλίων από την Πάφο διετάχθη να επιστρέψει.

Πρ.: Σταθείτε τώρα, κύριε μάρτυς, εδώ στέλνουμε αεροπλάνα, στέλνουμε πλοία, υποβρύχια, το 573 τάγμα, διατάσσονται να επιστρέψουνε, μα είναι αυτά σοβαρές στρατιωτικές ενέργειες;

Κ: Ασφαλώς όχι.

«Εγκεκριμένη άσκησις του ΝΑΤΟ»!

Τον τεχνητό εφησυχασμό που καλλιεργούσαν ο Μπονάνος και οι συν αυτώ επιβεβαιώνει και ο υποστράτηγος Πούλος: «Με πήρε ο ταξίαρχος Σπ. Πολίτης και μου λέει, κύριε Πούλο σε ήξερα για παλικάρι, φοβάσαι τους Τούρκους; Μπλοφάρουν, μου λέει, σας είπαμε. Και τι θα κάνουμε; του λέω, θα περιμένουμε έτσι να μας κάψουνε; Να πάτε να κοιμηθείτε, δεν γίνεται τίποτα. Εκείνη την ώρα έφτασε κι ένα σήμα πλέον με telex, που έλεγε “Κινήσεις τουρκικών ναυτικών δυνάμεων βορείως Κύπρου. Εγκεκριμένη άσκησις υπό του ΝΑΤΟ. Αυτοσυγκράτησις”». Και συνεχίζει στην κατάθεσή του ο υποστράτηγος Πούλος: «Εκείνη τη στιγμή ο Γεωργίτσης μού λέει έλα στο τηλέφωνο. Κι ακούω τον Μπονάνο:

-Τι κάνετε; Γιατί ρίχνετε; Γιατί βαράνε τα αντιαεροπορικά;

-Μας καίνε.

-Δεν σας είπα να μην χτυπήσετε; Βλέπετε φαντάσματα; Ονειρα;».

Στις 24 Ιουλίου 1974 οι χουντικοί κατέρρευσαν και παρέδωσαν την εξουσία στην υπό τον κ. Καραμανλή κυβέρνηση, την αποκαλούμενη «Εθνικής Ενότητος». Την όρκισε ο συνωμότης εναντίον του Μακάριου Φαίδων Γκιζίκης…

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Τέλος στις υποχρεωτικές εργολαβίες στα νοσοκομεία, με σφραγίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου



Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πήρε σήμερα θέση υπέρ της επιλογής των διοικήσεων δημόσιων ελληνικών νοσοκομείων να προχωρήσουν στη σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των αναγκών τους στους τομείς της εστιάσεως, της σιτίσεως και της καθαριότητας.

Συγκεκριμένα, με την σημερινή απόφαση C-260/17, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας για την καθαριότητα, σίτιση και φύλαξη εξαιρούνται από την οδηγία περί δημοσίων συμβάσεων. Επίσης αποφάσισε ότι με την απόφαση των νοσοκομείων να συνάψουν συμβάσεις εργασίας δεν παραβιάζονται οι αρχές της ίσης μεταχείρισης, της διαφάνειας και της αναλογικότητας.

Η υπόθεση C‑260/17 αφορούσε αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Συμβούλιο της Επικρατείας (Ελλάδα) με απόφαση της 11ης Μαΐου 2017, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 16 Μαΐου 2017, στο πλαίσιο της δίκης «Ανοδική Services ΕΠΕ κατά ΓΝΑ Ο Ευαγγελισμός - Οφθαλμιατρείο Αθηνών – Πολυκλινική, Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς – (ΓΟΝΚ) «Οι Άγιοι Ανάργυροι» ».

Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο δύο ένδικων διαφορών μεταξύ της Ανοδική Services ΕΠΕ, αφενός, και του ΓΝΑ Ο Ευαγγελισμός - Οφθαλμιατρείο Αθηνών – Πολυκλινική και του Γενικού Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς – (ΓΟΝΚ) «Οι Άγιοι Ανάργυροι» , αφετέρου, σχετικά με αποφάσεις που έλαβαν τα διοικητικά συμβούλια των εν λόγω δημόσιων νοσοκομείων περί συνάψεως ατομικών συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου για την κάλυψη των αναγκών τους στους τομείς της εστιάσεως, της σιτίσεως και της καθαριότητας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Για αυτό χτυπήθηκε το αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας


Ανάληψη ευθύνης



«Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε οι συμμορίες και οι βασανιστές»

Το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου, ομάδα 50 συντρόφων και συντροφισσών επιτέθηκε και πυρπόλησε την κλούβα, τα συμβατικά αστυνομικά οχήματα και την είσοδο του Α.Τ. Ομονοίας. Στο συγκεκριμένο τμήμα υπάγεται η ομάδα ΔΙΑΣ, κάτω από τις μπότες της οποίας ψυχορράγησε ο Ζακ Κωστόπουλος/ Zackie Oh και η οποία συνετέλεσε στη δολοφονία που διέπραξαν τα δύο αφηνιασμένα φασιστοειδή, ονόματι Ευάγγελος Δημόπουλος και Αθανάσιος Χορταριάς.

Η υπόθεση της δολοφονίας του γκέι οροθετικού ακτιβιστή, drag queen και δηλωμένα αντιφασίστα Ζακ ανοίγει μια σειρά λογαριασμών με τους δολοφόνους, όσους τους συγκαλύπτουν και τους απενοχοποιούν. Και αυτοί έχουν διευθύνσεις και ονόματα. Μπάτσοι, φασίστες, δημοσιογράφοι και δικαστικοί, ως οργανωμένη συμμορία, επιχείρησαν να αποσιωπήσουν και να παραποιήσουν κρίσιμα στοιχεία, σχετικά με τα όσα πραγματικά συνέβησαν στην οδό Γλάδστωνος, αλλά και να νομιμοποιήσουν τους δολοφόνους της Zackie Oh, υποδαυλίζοντας και διαχέοντας αντιδραστικά και κανιβαλικά ένστικτα στο όνομα της «αυτοάμυνας» και της «προστασίας της ιδιοκτησίας».

Με δεδομένο πως οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Ζακ πρέπει να στοχοποιηθούν και να χτυπηθούν, εμπεδώνοντας έτσι το μηνυμα που λέει πως όποιο χέρι απλώνεται πάνω στην τάξη μας θα κόβεται από τη ρίζα, κρίναμε την επίθεση στο Α.Τ. Ομονοίας ως δίκαιη και απαραίτητη. Δίκαιη γιατί η βία πάνω στους κολασμένους προλετάριους, βία στρατιωτική, αστυνομική, φασιστική, εργοδοτική, σεξιστική, πατριαρχική, αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται και αναπαράγεται αυτός ο κόσμος εναντίον μας. Και απαραίτητη, γιατί η δική μας βία, μια βία συλλογική, απελευθερωτική, επαναστατική, είναι το θεμέλιο για να ξανακάνουμε αυτόν τον κόσμο δικό μας. Για να χτίσουμε τις προϋποθέσεις της συλλογικής μας αυτοάμυνας, για να κάνουμε ξεκάθαρο στους δολοφόνους πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο, για να οργανώσουμε τη σαρωτική μας αντεπίθεση. Πρώτα θα μας λογαριάσουν, ύστερα θα πληρώσουν.

Η φρίκη που εξαπλώθηκε μέσα από τις τελευταίες εικόνες της ζωής της Zackie Oh, δεν αποτελεί είδηση αλλά καθεστώς. Και αυτό γιατί, σε μια συγκυρία που η κυριαρχία δεν έχει τίποτα να υποσχεθεί και να προσφέρει, ολοένα και περισσότεροι θα υποτιμούνται, θα εγκαταλείπονται, θα περισσεύουν και τελικά θα περιθωριοποιούνται. Η τάξη μας φυτοζωεί στις ουρές των ανέργων, των συσσιτίων, στα χαρτόκουτα των αστέγων, στις πιάτσες των τοξικοεξαρτημένων, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, στα φέρετρα των αυτοχείρων, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές και στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων. Η βία αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη, τον πυρήνα του καθημερινού, χαμηλής έντασης, πολέμου που επιβάλλει η σύγχρονη εκδοχή της «κοινωνικής ειρήνης».

Ένα δυστοπικό περιβάλλον ήδη διαμορφώνεται. Μέσω του ιδεολογικού και οικονομικού επαναπροσδιορισμού της ανθρώπινης ζωής, οι πρόσφυγες, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι τρανς, οι σεξεργάτριες και ταυτόχρονα το σύνολο των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων κρίνονται ως περιττοί και πολυδάπανοι. Κρίνονται ως πλεονάζων πληθυσμός που πρέπει είτε να στιγματιστεί και να κατασταλεί είτε να αφεθεί απλά στη μοίρα του. Όμως αυτό το κοινωνικό-ταξικό απαρτχάιντ συμπαρασύρει μαζί του και τον αξιακό πυρήνα των κοινωνικών σχέσεων εκφυλίζοντας και αλλοιώνοντάς τες. Η ανοχή και η ανοσία απέναντι στη βία, η αποδοχή της βαρβαρότητας ως αντικειμενικής και μη αναστρέψιμης συνθήκης, ο κοινωνικός δαρβινισμός και ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, αποτελεί το ιδεολογικό όχημα για την ολοκληρωτική αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και την εγκαθίδρυση μιας συνθήκης αλληλοφαγίας χωρίς επιστροφή. Και τότε, τον λόγο θα έχουν μόνο τα όπλα. Με τις πανανθρώπινες αξίες της ζωής, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης αχρηστευμένες, η κρατική-κατασταλτική βία θα αποτελεί το μοναδικό εχέγγυο για την αναπαραγωγή μιας εκφασισμένης κοινωνίας.

Το Α.Τ. Ομονοίας, ως εποπτικό κέντρο των ταξικών συσχετισμών της αθηναϊκής μητρόπολης εξασφαλίζει, ανάμεσα σε πολλά ακόμα, την επιβολή της θεσμοθετημένης υποτίμησης των κολασμένων, με όρους «παράπλευρης» κερδοφορίας. Οι πλεονάζουσες μάζες δεν λειτουργούν μονάχα ως πεδία βολής και εφαρμογής κατασταλτικών εγχειρημάτων αλλά και ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Τα «μαύρα κεφάλαια» ως στυλοβάτης της παγκόσμιας οικονομίας εδράζονται στην ακραία εκμετάλλευση των εκτοπισμένων φτωχοδιαβόλων που αφομοιώνονται ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στις «παραοικονομικές» δραστηριότητες τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου. Ναρκωτικά, trafficking, εμπόριο όπλων και προσφύγων αποτελούν την «ανοιχτή αγορά εργασίας» για χιλιάδες εξαθλιωμένους με τους πλέον σκληρούς όρους απειλών, εκβιασμών και ομηρίας. Η «παραοικονομία», ως απύθμενη δεξαμενή συσσώρευσης κεφαλαίου, είναι πολλάκις εξακριβωμένο πως ελέγχεται από τα επίσημα-κρατικά κατασταλτικά όργανα με όρους χρηματικής δοσοληψίας. Η εικόνα του κέντρου της Αθήνας δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τον ανήξερο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το προφανές. Οι δρόμοι γύρω από την Ομόνοια σφύζουν από τον «νόμο και την τάξη» που έχει επιβάλλει το σύμπλεγμα αστυνομίας και εκάστοτε κυκλωμάτων, ένα σύμπλεγμα ασύστολης κερδοφορίας πάνω στα σώματα των κολασμένων προλετάριων.

Η απροσχημάτιστη δήλωση του προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δημοσθένη Πάκου πως «αυτή είναι η πρακτική της Αστυνομίας και σε όποιον αρέσει» αναφορικά με τις συνθήκες σύλληψης του Ζακ, δεν αποτυπώνει μονάχα το θράσος των μπάτσων και την ασυλία που απολαμβάνουν, αλλά και τον διοικητικό τους ρόλο στη συντελούμενη αυταρχικοποίηση και τον εκφασισμό. Και ακριβώς αυτό αποκρυσταλλώνουν οι δηλώσεις του, την ασύστολη και δολοφονική χρήση βίας ως μεθοδολογίας διαχείρισης του «πλεονάζοντος πληθυσμού». Όποιος δεν χωράει στο σύγχρονο καπιταλιστικό οικοδόμημα πετιέται και όποιος δεν συμμορφώνεται πεθαίνει. Ο κύριος αυτός ανέλαβε στο όνομα της Αστυνομίας την ευθύνη για τη δολοφονία του Ζακ και ως άλλο παραχαϊδεμένο από τα αφεντικά του μαντρόσκυλο, προανήγγειλε και άλλο αίμα. Κύριε Πάκο, ίσως να μην μπορούμε να εγγυηθούμε πως στο άμεσο μέλλον θα γευτείτε τη σαρωτική εκδίκηση της τάξης μας, αλλά μπορούμε να σας υποσχεθούμε πως όσο μας το επιτρέπουν οι μικρές μας δυνάμεις, θα σας καίμε και θα σας λεηλατούμε ως ελάχιστη επιστροφή της βίας που υπομένουμε.

Ήταν πραγματικά εξοργιστικό το γεγονός πως μετά την επίθεσή μας, οι μπάτσοι του Α.Τ. Ομονοίας πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας παριστάνοντας τα απροστάτευτα και παραμελημένα θύματα.

Αλήθεια ποιοι; Οι ένστολοι χασάπηδες που στελεχώνουν ένα από τα πιο περίφημα και ποτισμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των βασανισμένων, κολαστήρια της Αθήνας; Αυτά τα θρασύδειλα και κτηνώδη υποκείμενα, τα βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων φτωχοδιαβόλων που πέρασαν από τα χέρια τους;

Κάνοντας μια αναδρομή σε κάποια ελάχιστα περιστατικά, σ’ αυτά που έτυχε να δουν το φως της δημοσιότητας και δεν αποτελούν παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε:

Στην παραπομπή το 1997 του διοικητή του 4ου και άλλων συναδέλφων του για «προστασία» που πουλούσαν σε οίκους ανοχής της οδού Αριστοτέλους.

Στο πλήθος καταγγελιών που διατυπώνονται την ίδια εποχή αναγκάζοντας τον «Συνήγορο του Πολίτη» να πραγματοποιήσει αυτοψία και να διαπιστώσει « κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων και κυρίως των αλλοδαπών». Ο ανεκδιήγητος τότε υπουργός δίνει εντολή να γίνει γενική καθαριότητα και να βαφτούν οι τοίχοι.

Στο γεγονός του Νοεμβρίου του 2006 όπου ένας μετανάστης προσάγεται στο 4ο. Την επόμενη μέρα αφήνεται ελεύθερος με εμφανή σημάδια βασανισμού. Λίγες ώρες αργότερα θα ξεψυχήσει.

Στη ληστεία σε βάρος του Πακιστανού εργάτη Αλί Ζιαράτ τον Δεκέμβρη του 2006. Τα 420 ευρώ που είχε πληρωθεί ως δώρο Χριστουγέννων γίνονται βολική λεία για δύο καλόπαιδα του 4ου που θα του πραγματοποιήσουν εξακρίβωση. Ο Ζιαράτ θα βρεθεί κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση όταν καταγγέλει το περιστατικό.

Στη δημοσιοποίηση ενός βίντεο το 2007 όπου οι βασανιστές του 4ου βάζουν προσαχθέντες μετανάστες να χτυπούν ο ένας τον άλλον. Έτσι, για να σπάσουν πλάκα. Για να τσουλήσει η βάρδια. Για να μοστράρουν το βίντεο στους φίλους τους τους χρυσαυγίτες.

Στον άγριο βασανισμό του μετανάστη Μπίν Ταχέρ Μοχάμεντ τον Νοέμβρη του 2009.

Στην προσαγωγή το 2016 παιδικής θεατρικής ομάδας μεταναστών επειδή είχαν στην κατοχή τους πλαστικά πιστόλια για τις ανάγκες της παράστασης. Στα παιδιά απαγορεύεται η επικοινωνία με τους γονείς τους, υποχρεώνονται να γδυθούν, χτυπιούνται και εξευτελίζονται από τους βασανιστές του 4ου.

Στο βασανισμό τον Σεπτέμβρη του 2017 μετανάστη πλανόδιου μουσικού που προσήχθη από το Μοναστηράκι.

Και ακόμα ποιοι; Η πολιτική ηγεσία που τους θρέφει και τους συγκαλύπτει; Η άνευ όρων παραδομένη εδώ και χρόνια ρεφορμιστική αριστερά (ΚΚΕ- ΛΑ.Ε.) που καταδίκασαν την επίθεσή μας;

Όμως το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Η κακοστημένη παρωδία που παίχτηκε κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας των μπάτσων, μπορεί να είχε την υποστήριξη του αστικού κόσμου και όσων τον υπηρετούν, όμως η πλειονότητα των κολασμένων που έζησε ή ζει τον τρόμο στα χέρια αυτών των καθαρμάτων ήταν και είναι στο πλευρό μας. Για όλους αυτούς τους ανώνυμους που δεν γνωρίσαμε, γι’ αυτές που συναντήσαμε και γι’ αυτούς που θα έρθουν, για εμάς τις ίδιες και τους ίδιους και για λογαριασμό της συλλογικής μας υποχρέωσης να αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα, η επίθεση στο Α.Τ. Ομονοίας ήταν τελικά προϊόν της κοινής μας Υπόθεσης.

Ενάντια στον κόσμο της εξουσίας που επιβάλλει την εξατομίκευση, τον κοινωνικό εκφασισμό και την εκμετάλλευση, με όπλο μας τους συλλογικούς αγώνες να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.


ΝΑ ΟΠΛΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ

αναρχικές, αναρχικοί

κομμουνιστές, κομμουνίστριες

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018

Η Μακεδονία και οι "αρκουδιάρηδες" του πατριωτισμού



«Η Ελλάδα κατάφερε να επιτύχει στο μέγιστο τα αιτήματά της. Δεν είναι αξιοπρεπές να γίνουν αποδεκτά όλα τα ελληνικά αιτήματα και τελεσίγραφα. Δεν πρόκειται να υπογράψω τη συμφωνία», Γκιόρκι Ιβανόφ, πρόεδρος της πΓΔΜ.




Οι ακραίοι εθνικιστές και των δύο χωρών, λοιπόν, κατηγορούν ταυτόχρονα τους Τσίπρα και Ζάεφ για… προδοσία. Το παράλογο γίνεται λογικό.

Η αντίστοιχη ΝΔ της πΓΔΜ είναι και εκεί αντιπολίτευση και με την ίδια εθνολαϊκίστικη ρητορική προσπαθούν να σαμποτάρουν μια συμφωνία, με εξαιρετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα, που λύνει μετά από σχεδόν 25 χρόνια το διαχρονικό εθνικό "έγκλημα" Σαμαρά το 1993.

Σήμερα, η πλειοψηφία των κρατών του πλανήτη έχουν αναγνωρίσει την πΓΔΜ ως "Μακεδονία", τους πολίτες της ως "Μακεδόνες" και τη γλώσσα τους ως "μακεδονική". Με τη νέα συμφωνία γίνεται αποδοχή της διπλής ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes, η πΓΔΜ προχωράει σε συνταγματική αναθεώρηση απαλείφοντας τον αλυτρωτισμό, ενώ αναγνωρίζεται σαφώς η ελληνική Μακεδονία ως ο μοναδικός φορέας της ιστορικής κληρονομιάς του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Επειδή, όμως, η ιστορία επαναλαμβάνεται τη δεύτερη φορά ως φάρσα, ο Αντώνης Σαμαράς που έχτισε την πολιτική του καριέρα πάνω στις ραδιουργίες και τον εθνικισμό, ρίχνοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, χρησιμοποιεί, με τη συνδρομή ενός γραφικού τηλεπωλητή, τον ανεπαρκή Κυριάκο Μητσοτάκη, ως μαριονέτα, ερεθίζοντας τα πιο ακραία ένστικτα ενός τμήματος της κοινωνίας.

Για να κατανοήσουμε με ακρίβεια την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ΝΔ, πρέπει να την παραλληλίσουμε με το παλαιό -και βάρβαρο- έθιμο των "αρκουδιάρηδων". Οι αρκουδιάρηδες, λοιπόν, εκπαίδευαν, με βασανιστικούς συνήθως τρόπους, αρκούδες, ώστε αυτές να φαίνεται πως χορεύουν, με τη συνοδεία ντεφιού ή και τυμπάνου. Η αρκούδα ήταν δεμένη με αλυσίδα που κατέληγε στη ζώνη του αρκουδιάρη ώστε να την κουμαντάρει και φυσικά στο πρόσωπό της είχε φορεμένο ένα μεγάλο φίμωτρο, ώστε να μην μπορεί δαγκώσει κανέναν.

Το -νηστικό από εξουσία- αρκούδι στη ΝΔ, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στο ρόλο των "αρκουδιάρηδων" ο Αντώνης Σαμαράς και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αυτοί βαράνε το εθνικιστικό ντέφι και ο Κυριάκος, χορεύει στους ρυθμούς τους. Κάποιος καχύποπτος, μάλιστα, θα μπορούσε να συμπεράνει πως τον "κρατάνε" από παντού. Ίσως και από την περίοδο της... επεισοδιακής εκλογής του ως πρόεδρος του κόμματος.

Η "Πολιτική Άνοιξη" και το "ΛΑΟΣ" έχουν ανακαταλάβει την άλλοτε μετριοπαθή κεντροδεξιά παράταξη και μαζί με μικρή αλλά αδίστακτη ομάδα του -πρώην- ΠΑΣΟΚ, οδηγούν το "φτιαγμένο" αμάξι τους, με 200 χιλιόμετρα/ώρα... στην -άκρα- δεξιά λωρίδα.

Είναι να τους λυπάσαι πάντως. Εκτός από τους διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες του κοινού ποινικού δικαίου, τώρα και οι ακροδεξιοί εθνικιστές χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο που ζουν τη συγκυρία να τους υπερασπίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όταν πια δεν τον χρειάζονται άλλο, θα βρουν τον τρόπο να τον ξεφορτωθούν.

Το ότι "ο πατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος", όπως είχε πει ο Βρετανός διανοητής, Σάμιουελ Τζόνσον, στη σημερινή ΝΔ βρίσκει την κυριολεκτική του σημασία.

ΥΓ. Από τη χθεσινή συνέντευξη του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ, βγήκε και άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Ο Αλέξης Παπαχελάς είναι "μητσοτακικος" ορισμένων χρήσεων, δεν είναι erga omnes όπως ο Πορτοσάλτε.

πηγη

Δράση στην Καναδική πρεσβεία, ενάντια στη Δράση της Eldorado gold και ένα ακόμη εξαιρετικό κείμενο απο τον Ρουβίκωνα

το βίντεο της δράσης εδώ

Ο μεταλλευτικός κλάδος και συγκεκριμένα οι εξορύξεις που γίνονται ανά τον κόσμο, αποτελούν μια από τις πιο κερδοφόρες και ταυτόχρονα σκιώδεις βιομηχανίες. Οι εξορυκτικές εταιρίες, από την φύση τους, βρίσκονται δυο βαθμίδες πάνω στην κλίμακα της εκμετάλλευσης από τις κοινές επιχειρήσεις, γιατί εκτός από την άντληση υπεραξίας από τους εργάτες, καρπώνονται δημόσιο πλούτο από το υπέδαφος των τόπων που δραστηριοποιούνται για να τον πουλήσουν ως δικό τους, αφήνοντας πίσω νεκρή γη. Είναι πολλά τα παραδείγματα εξορυκτικών εταιριών που άφησαν πίσω τους τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, διαλυμένες τοπικές κοινωνίες και ανεπανόρθωτες βλάβες στην ανθρώπινη υγεία. Ενδεικτικά η χημική μόλυνση στο μεταλλείο Baia Mare στη Ρουμανία από την εταιρία AURUL ή η τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που προκάλεσε η MARCOPPER στις Φιλιππίνες. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η εξόρυξη στην Ελλάδα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι οι οικονομικά αδύναμες και διεφθαρμένες χώρες αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τέτοιου είδους επενδύσεις, καθώς είναι πιο ευάλωτες στην ελαστικοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας τους και η ανάγκη για εργασία καθιστά τους εργαζομένους εύκολη λεία, ώστε να ταυτιστούν με τα συμφέροντα των εταιριών και να μετατραπούν σε αυτόκλητους υπερασπιστές τους ξεχνώντας την ταξική του θέση.

Στη δεκαετία του 2000, Μπόμπολας και κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παίρνουν μέρος σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων, αυτό των μεταλλείων της Χαλκιδικής. Το 2003 το Ελληνικό δημόσιο αγοράζει τα μεταλλεία Κασσάνδρας από την Καναδική TVX και την ίδια μέρα τα μεταβιβάζει χωρίς τον προβλεπόμενο ανοικτό διαγωνισμό στην Ελληνικός χρυσός ΑΕ έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ. Η Ελληνικός Χρυσός ιδρύθηκε 3 μέρες πριν τη εξαγορά της TVX και με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ (το μικρότερο δυνατό για ΑΕ), με βασικούς μετόχους την επίσης Καναδική European Goldfields και την Ελλάκτωρ συμφερόντων Μπόμπολα. Η σκοτεινή σύμβαση αυτή μεταβίβαζε ένα βουνό με μεταλλεύματα αξίας 22 δις ευρώ, μεταλλεία, βιομηχανικά κτίρια, γραφεία, εργοστάσια, μηχανολογικό εξοπλισμό, κατοικίες, στοκ εξορυγμένων μεταλλευμάτων και απαλλαγή από οποιαδήποτε ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος. Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι λίγα χρόνια μετά την μεταβίβαση, η κομισιόν έκρινε ότι με την συμφωνία αυτή, χορηγήθηκε παράνομη κρατική ενίσχυση ύψους 15.400.000 ευρώ υπέρ της Ελληνικός Χρυσός και την υποχρέωσε να επιστρέψει αυτό το ποσό συν τους τόκους στο δημόσιο. Το ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι ο τότε υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε το ποσό αυτό και μαζί με τον Μπόμπολα κατέφυγαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο κατά της απόφασης. Το 2011 με την αδειοδότηση της εξόρυξης μια τρίτη Καναδική εταιρία η Eldorado gold, απορροφά την European goldfields και αποκτά το 95% της Ελληνικός χρυσός.

Σημειωτέον, ενώ σε άλλες χώρες τα κράτη φορολογούν πολύ υψηλά τις εξορυκτικές εταιρίες και μάλιστα κάποιες φορές ζητούν και ποσοστό του μετάλλου που εξορύσσεται, η Ελληνικός Χρυσός φορολογείται επί των καθαρών κερδών και μάλιστα από το στάδιο παραγωγής καθαρών μετάλλων και έπειτα, πράγμα το οποίο η εταιρία από την αρχή δεν είχε σκοπό να κάνει μιας και η μέθοδος που προτάθηκε δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Όπως ήταν αναμενόμενο η εταιρία δηλώνει μείον ταμείο και έτσι δεν φορολογείται. Γνωστός είναι επίσης και ο τρόπος με τον οποίο κέρδη της εταιρίας μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές καταλήγουν σε εταιρίες στην Ολλανδία και απολαμβάνουν φορολογία νησιών Μπαρμπέϊντος.

Η εξόρυξη στη Χαλκιδική είναι ένα τεράστιο έργο, σε επίπεδο επενδυτικό, χωροταξικού και κοινωνικού μεγέθους και κέρδους για την εταιρία. Παράλληλα είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών και ας μην έχει πάρει τις διαστάσεις που του αναλογούν, όπως το Βατοπέδι, η SIEMENS η τα εξοπλιστικά μολονότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτά, ούτε σε ποσά, ούτε σε διαπλοκή πολιτικών, καναλαρχών - εργολάβων, διεθνών επιχειρηματικών κολοσσών.

Μας διασκέδασαν ιδιαιτέρως τα χολιγουντιανά ρεπορτάζ του MEGA, που συμπτωματικά άνηκε στον Μπόμπολα, να παίζουν για ώρες την διαμαρτυρία 300 μεταλλορύχων την ώρα που στην Θεσσαλονίκη διαδήλωναν 10.000 άτομα κατά της εξόρυξης. Πέρα όμως από την διαπλοκή, τις μίζες και τις συμβάσεις, η επιτομή της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος. Αναφορικά και μόνο, από τις εκρήξεις για την εξόρυξη των πετρωμάτων αλλά και από τον χώρο απόθεσης θα εκλύονται 3.000 τόνοι σκόνης ανά ώρα. Η σκόνη αυτή περιέχει αρσενικό, αμίαντο, μόλυβδο και άλλα βαρέα μέταλλα και μετακινείται από περιοχή σε περιοχή με τεράστιες ταχύτητες μέσω του αέρα, μολύνοντας την ατμόσφαιρα, τα νερά, τα φυτά και την ατμόσφαιρα.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

Ολόκληρη η Εκπομπή για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων

Ηχητικό αρχείο εκπομπής/συζήτησης με μέλη της ”Πρωτοβουλίας Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων” για το νέο μύθο της ανάπτυξης, στηριγμένο στη φαραωνική επιλογή της μετατροπής ολόκληρου νοτιοδυτικού Ελλαδικού χώρου σε πεδίο έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. (19/10/2018)

ακούστε ολόκληρη την εκπομπή εδώ radio 98fm

Η Αστυνομία είναι η μεγαλύτερη εγκληματική συμμορία στην Ελλάδα



Τα προηγούμενα χρόνια, έγινε μια τιτάνια προσπάθεια από την Ελληνική Αστυνομία και τα καθεστωτικά ΜΜΕ για να μας πείσουν πως υπάρχει συνεργασία μεταξύ των μελών των επαναστατικών οργανώσεων και των κακοποιών.


Βέβαια, καθημερινά αποδεικνύεται πως υπάρχει μια πολύ στενή συνεργασία των αστυνομικών με τους κακοποιούς.

Δεν υπάρχει σοβαρή συμμορία στην Ελλάδα που να μην έχει ανάμεσα στα μέλη της έναν τουλάχιστον αστυνομικό.

Αν το καλοσκεφτείς, η Αστυνομία είναι η πιο μεγάλη εγκληματική συμμορία στην Ελλάδα.

Αλήθεια, παρακολουθεί κάποιος το σε πόσες υποθέσεις υπάρχει συνεργασία κακοποιών με αστυνομικούς;

Και βέβαια, δεν φτάνουν όλες οι υποθέσεις στην Δικαιοσύνη.

Παράλληλα, κάποιοι αστυνομικοί έχουν φτιάξει τις δικές τους συμμορίες και εκμεταλλεύονται αλλοδαπούς και άλλους (σ.σ. Όπως πληροφορηθήκαμε μετά τον ξυλοδαρμό αστυνομικού από Πακιστανούς που τον κατηγορούν πως τους λήστεψε, ενώ αρχικά έγινε προσπάθεια από τα ΜΜΕ και διάφορους πρόθυμους πολιτικούς η υπόθεση να παρουσιαστεί ακριβώς ανάποδα).

Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος πως οι αστυνομικοί είναι πολύ κοντά στο να περάσουν την γραμμή της παραβατικότητας και να βρεθούν απέναντι -δηλαδή να παρανομήσουν-, αφού αυτοί είναι που έρχονται καθημερινά σε επαφή με κακοποιούς και το δέλεαρ του εύκολου χρήματος είναι πολύ ισχυρό.

Και οι αστυνομικοί που θα αρνηθούν να περάσουν την γραμμή -ή δεν θα κάνουν τα στραβά μάτια στις παρανομίες των συναδέλφων τους-, θα αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα. Γιατί χαλάνε την πιάτσα.

Οι δημοσιογράφοι -με πληροφορίες από την Ελληνική Αστυνομία- μας πήραν τα αυτιά για χρόνια με τη συνεργασία μελών επαναστατικών οργανώσεων με κακοποιούς και ποινικούς κρατούμενους.

Βέβαια, οι δημοσιογράφοι έκαναν γαργάρα την άψογη συνεργασία της εγκληματικής Χρυσής Αυγής με την οικονομική ελίτ της χώρας, ενώ τους διέφυγε πως μια εγκληματική οργάνωση -με τα μέλη της οποίας οι ίδιοι χαριεντίζονταν- πήρε μέρος στις εκλογές και μπήκε στη Βουλή.


Μάλλον οι δημοσιογράφοι δεν θα ήθελαν να δυσαρεστήσουν τους αστυνομικούς που είναι -σε τεράστιο ποσοστό- ψηφοφόροι και οπαδοί της Χρυσής Αυγής.

Μετά τις διαρκείς αποκαλύψεις για τη συμμετοχή αστυνομικών σε συμμορίες και παρανομίες, ας γίνει κατανοητό πως η Ελληνική Αστυνομία δεν είναι μέρος της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας αλλά μέρος της εγκληματικότητας.

Όπως είναι και οι δημοσιογράφοι που εργάζονται για ολιγάρχες με πολύ καλές σχέσεις με την Χρυσή Αυγή αλλά και με άλλους μπράβους και κακοποιούς.

Όλοι μαζί με τους εγκληματίες.

Η εγκληματικότητα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια σάπια Αστυνομία.

Αντιθέτως, θα πρέπει να προσέχετε και τους αστυνομικούς.

(Στις 3 Μαρτίου του 2011, μετά την δολοφονία δυο αστυνομικών από σπείρα κακοποιών στου Ρέντη, είχα γράψει «Το μόνο που λείπει τώρα –για να αποδειχτεί η πλήρης διαφθορά της Ελληνικής Αστυνομίας και η απόλυτη υποκρισία όλων- είναι να αποδειχτεί πως στη συμμορία των κακοποιών που σκότωσαν τους δυο νεαρούς αστυνομικούς συμμετέχει και ένας αστυνομικός». Τέσσερις μέρες μετά, αποδείχτηκε πως «Ένας 41χρονος απόστρατος αστυνομικός που υπηρετούσε στην Οικονομική Επιθεώρηση του αρχηγείου της ΕΛ. ΑΣ. συμμετείχε στη συμμορία που τροφοδοτούσε με αυτοκίνητα την σπείρα που σκότωσε την 1η Μαρτίου τους δυο αστυνομικούς στου Ρέντη». Να διαβάζετε το αστυνομικό δελτίο. Δεν υπάρχει συμμορία χωρίς συνεργασία με αστυνομικούς.)
 
 

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Εκπομπή για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων

http://radio98fm.org/


Την Παρασκευή 19 Οκτώβρη, στις 19:00 θα πραγματοποιηθεί εκπομπή/συζήτηση με μέλη της ”Πρωτοβουλίας Αθήνας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων” για το νέο μύθο της ανάπτυξης, στηριγμένο στη φαραωνική επιλογή της μετατροπής ολόκληρου νοτιοδυτικού Ελλαδικού χώρου σε πεδίο έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Για ερωτήσεις μπορείτε να στείλετε στην φόρμα επικοινωνίας του site καθώς και στο mail του σταθμού 98fm@radio98fm.org

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Επίθεση με μολότοφ στο Α.Τ Ομονοίας. Πρωτοφανής επιδοκιμασία της λαϊκής αντιβίας από χρήστες του twitter



Ας ξεκινήσουμε με μια ρητορική ερώτηση. Μέχρι τώρα οι ενημερωτικές ιστοσελίδες συνήθιζαν, σε κάθε γεγονός της επικαιρότητας, να μας γνωστοποιούν, πώς το σχολίαζαν οι χρήστες του διαδικτύου και ειδικά του twitter. (Φυσικά κάνοντας επιλογή των αναρτήσεων που παρουσίαζαν).

Γιατί, τώρα, "ξαφνικά", αυτό το "ξέχασαν", και δεν μας αναφέρουν την αντιμετώπιση που είχε από τους θαμώνες των μέσων κοινωνικών δικτύωσης η επίθεση που έγινε με βόμβες μολότοφ στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας;

Η απάντηση προφανώς είναι αυτονόητη. Η αφήγηση που θέλουν να μας παρουσιάσουν, δεν έχει καμιά σχέση για τα αισθήματα του λαού προς τους μπάτσους και ειδικά σ' αυτούς που στεγάζονται στο "αμαρτωλό" Α.Τ Ομόνοιας.
Αυτό όμως δεν είναι το σημαντικό, κατά την άποψη μας. Για μας το πιο ουσιαστικό είναι ότι η λαϊκή αντιβία έστω και μ' αυτή την μορφή που εκδηλώνεται - είναι συζητήσιμο κατά πόσο είναι ουσιαστική και αποτελεσματική- νομιμοποιείται στις συνειδήσεις πλατειών λαϊκών μαζών.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Μας άφησε, ας πούμε, άφωνους το σχόλιο που ανάρτησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Κυρίτσης. (Κι αυτό άσχετα τους λόγους που το έκανε, αφού μια σειρά στελεχών του κυβερνητικού κόμματος προσπαθούν να παρουσιαστούν σαν η "αριστερή συνείδηση" του ΣΥΡΙΖΑ).
Δεν έχουμε ξανακούσει, όμως, βουλευτή κυβερνητικού κόμματος να αμφισβητεί δημόσια το μονοπώλιο της κρατικής βίας και με κάποιο τρόπο να "δικαιολογεί' την χθεσινή επίθεση που υπήρξε απέναντι στους μπάτσους.



Να δώσουμε επίσης και ένα μικρό δείγμα από τοποθετήσεις χρηστών του twitter που μας δείχνει ότι έφτασε η εποχή που ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, συνειδητά αποδέχεται την λαϊκή αντιβία και μάλιστα όχι απλώς δεν καταδικάζει ενέργειες όπως αυτή με μολότοφ ενάντια στο Α.Τ. Ομονοίας, αλλά εύχεται να επαναληφθούν:









Βαθύ Κόκκινο

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο που το λένε τράπεζες

H «Μαύρη Τετάρτη» των ελληνικών τραπεζών, που ήρθαν αντιμέτωπες με σημαντικές πτώσεις των μετοχών του ήρθε «ξαφνικά» ταράζοντας την μεταμνημονιακή εικόνα της υποτιθέμενης εξόδου από την κρίση και το νέο success story που κηρύττουν κυβέρνηση και ΜΜΕ. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδώσει τα γεγονότα σε «επιθέσεις κερδοσκόπων», αλλά και της αντιπολίτευσης να επικαλείται την «κυβερνητική ανικανότητα» είναι παραπλανητικές και μικροπολιτική χρήσης, καθώς πρόκειται για ακόμα ένα σημάδι της ολοκληρωτικής αποτυχίας της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης. Όσο και να καθησυχάζουν οι αρμόδιοι, οι τράπεζες δεν έχουν... βηχαλάκι λόγω του καιρού. Είναι βαριά άρρωστες και παραμένουν πτωχευμένες, με ένα δυσβάσταχτο πακέτο 90 δισ. κόκκινων δανείων, με τα σχέδια για (νέες) κρατικές εγγυήσεις, να εξετάζονται ήδη


του Θάνου Καμήλαλη

Στην πραγματικότητα, για να καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή με τις ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να ανατρέξουμε στην αρχή της κρίσης. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών και ολόκληρη την ελληνική οικονομία, με ένα σαπιοκάραβο, γεμάτο εσωτερικές παθογένειες και κακοκατασκευές όπως η διαφθορά, η διαπλοκή, οι πελατειακές σχέσεις, η λάθος είσοδος στο ευρώ κλπ. Όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, όλα αυτά τα θανάσιμα σφάλματα προκάλεσαν τρύπες και το σαπιοκάραβό μας άρχισε να μπάζει νερά από παντού.

Τότε, υπήρχαν δύο επιλογές. Ή το καράβι να ρυμουλκηθεί γρήγορα σε ένα λιμάνι, ώστε να επισκευαστεί ολόκληρο, ή να αφεθεί στην τύχη του, με πρόχειρα μπαλώματα και διάφορες αλχημείες, που έκλειναν πρόσκαιρα τη μία τρύπα και άνοιγαν την επόμενη, την ώρα μάλιστα που το πλήρωμα άρχισε να πέφτει μαζικά στο νερό για να σωθεί. H κυβέρνηση Παπανδρέου (και κάθε επόμενη), εξαναγκασμένες από τους δανειστές, διάλεξαν τη δεύτερη λύση, ενώ μάλιστα, οι αλχημείες των δεύτερων οδήγησαν σε τερατογενέσεις. Οι κανόνες και εμμονές της απροετοίμαστης και επίσης προκλητικά ατελώς κατασκευασμένης Ευρωζώνης (όχι διαγραφή ή γενναία αναδιάρθρωση χρέους, λιτότητα, ανάγκη να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες), σε συνδυασμό με αυτές του ΔΝΤ (αδυσώπητη λιτότητα, λάθη πρωτοετούς φοιτητή οικονομικών) και τις υποχωρήσεις του στο χρέος (παραβαίνοντας το καταστατικό του) οδήγησαν στα μνημόνια. Έτσι ξεκίνησε και το μαρτύριο της σταγόνας, για κάθε κυβέρνηση. Να κλείσουμε την αξιολόγηση, να πάρουμε τα μέτρα, να δούμε τι θα συμβεί μετά.

Στην θεωρία, τα μνημόνια επιβλήθηκαν στην Ελλάδα για τρεις σκοπούς. Να περιοριστούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, να μειωθεί το δημόσιο χρέος της χώρας και να εξυγιανθεί το τραπεζικό σύστημα, που βρισκόταν υπό κατάρρευση. Η αποτυχία ήταν και είναι παταγώδης. Τα ελλείμματα περιορίστηκαν μεν, αλλά με κόστος την απώλεια περίπου του 25% του ΑΕΠ της χώρας, δηλαδή τη συρρίκνωση της οικονομίας κατά ένα τέταρτο και φυσικά την κατακόρυφη πτώση του βιωτικού επιπέδου των πολιτών. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε, από το περίπου 120% του ΑΕΠ στο 180%, με παράλληλη άνευ όρων δέσμευση της χώρας να το αποπληρώσει στο σύνολό του και «τελική λύση» την επιμήκυνση του μέχρι να φτάσει, με αισιόδοξες προβλέψεις, τα επίπεδα του 2009 το 2060. Όσο για τις τράπεζες... αυτή είναι μια επίσης πολύ πονεμένη ιστορία.

Η άποψη ότι τα μνημόνια έσωσαν τις τράπεζες, εις βάρος των πολιτών, κάποτε θεωρούταν «λαϊκίστικη» και περιθωριακή, με τις φωνές κορυφαίων οικονομολόγων που ασκούσαν κριτική στις πολιτικές διαχείρισης της κρίσεις να βοούν εν τη ερήμω. Τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζεται από από πληθώρα αρθρογράφων στα διεθνή ΜΜΕ και είναι παραδεκτή από πολιτικούς που κάποτε κατείχαν κορυφαίες θέσεις εντός της Ευρωζώνης, όπως ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Αυτή η παραδοχή όμως, φαίνεται ότι είναι η μισή αλήθεια. Στην πραγματικότητα, με τα μνημόνια, οι δανειστές έσωσαν τους εαυτούς τους, τις τράπεζές τους και τους ιδιώτες επενδυτές, μεταφέροντας το βάρος στην ελληνική οικονομία. Αυτή η διαδικασία διάσωσης, όχι της Ελλάδας αλλά όλων των άλλων,ξεκίνησε πριν καν την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, τον Μάιο του 2010.

Τότε, στη συνεδρίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την έγκριση του δανείου προς την Ελλάδα, μία μεγάλη μερίδα εκπροσώπων χωρών που το απαρτίζουν τασσόταν κατά της βοήθειας, καθώς το δάνειο δεν συνοδευόταν από αναδιάρθρωση χρέους. Όπως έχει αναφέρει το TPP σε προηγούμενο άρθρο, βασισμένο στα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης που διέρρευσαν χρόνια αργότερα, οι εκπρόσωποι χωρών όπως της Αυστραλίας, του Καναδά, της Ρωσίας, της Κίνας, της Αργεντινής, της Ελβετίας και της Βραζιλίας ήταν πολύ σκεπτικοί για το πρόγραμμα. Οι εκπρόσωποι των κρατών μελών της Ευρωζώνης (όπως Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία) προσπαθούσαν να τους καθησυχάσουν. Όχι μόνο υποστήριξαν ψευδώς ότι η ίδια η Ελλάδα δεν ζητούσε αναδιάρθρωση χρέους (κάτι που συνέβαινε υπό τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) αλλά, ίσως η σημαντικότερη υπόσχεση που έδωσαν οι εκπρόσωποι Γερμανίας, Γαλλίας και Ολλανδίας ήταν ότι οι τράπεζες τους θα διατηρούσαν την έκθεσή τους στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν το 2015 και έχουν παρουσιαστεί σε άρθρα όπως αυτό, του Forbes και παρουσιάστηκαν στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών σε ελληνικό κρατικό χρέος έφθανε τότε στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ και των γερμανικών στα 35 δισεκατομμύρια. Το παρακάτω γράφημα αποτυπώνει τo πώς μειώθηκε η έκθεση των ξένων τραπεζών στις «τοξικές» κι επικίνδυνες ελληνικές.


Οι ξένες τράπεζες επομένως, είχαν όλο το χρόνο να αποχωρήσουν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, μέχρι το δεύτερο μνημόνιο το 2012, παρά τις υποσχέσεις τους, χάρη στο πρόγραμμα «διάσωσης» που επινόησαν, ώστε να μην χρεοκοπήσει (τυπικά) η Ελλάδα. Κι επειδή δεν ήταν εύκολο να πουν ότι δανείζουν για να σώσουν τις τράπεζες τους, έδειξαν ως υπευθύνους για το πρόβλημα τους «τεμπέληδες έλληνες».


Ύστερα ήρθαν οι ανακεφαλαιοποιήσεις

Μια ματιά στα ποσά των μνημονίων και στο πώς δαπανήθηκαν προκαλεί ίλιγγο. Στο πρώτο πρόγραμμα εκταμιεύτηκαν 52,9 δισ. ευρώ, στο δεύτερο 141,8 δισ. και στο τρίτο τα 46,9 δισ. ευρώ. Συνολικά, τα χρήματα που έλαβε η Ελλάδα από τα τρία μνημονιακά προγράμματα φτάνουν τα 241,6 δισ. ευρώ. Πολλές έρευνες, όπως αυτή της «Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας» (ESMT) του Βερολίνου, που αποκάλυψε η μεγάλη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt και ανέλυε κάθε ένα δάνειο ξεχωριστά επί βδομάδες, κατέδειξαν ότι το 95% αυτών των δανείων δεν κατέληξε στα ελληνικά ταμεία, αλλά χρησιμοποιήθηκε για αποπληρωμή δανείων, τόκων και τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.

Μέχρι τώρα, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές (2012-2013, 2014 και 2015), με ένα ποσό που εκτιμάται στα 40 με 50 δισ. ευρώ. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις έγιναν μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και μάλιστα, σύμφωνα με έκθεση του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Ε.Ε., από αυτά, τουλάχιστον τα 36 δισ. είναι μη ανακτήσιμα για το Δημόσιο (δηλαδή πετάχτηκαν σε μια «μαύρη τρύπα»).

Κάπως έτσι, μετά από 8 χρόνια κρίσης, τρία μνημόνια και εν μέσω της «πανηγυρικής» εξόδου της Ελλάδας από αυτά, οι φόβοι για νέα τραπεζική κρίση στην Ελλάδα επανέρχονται στη διεθνή συζήτηση. Ποιο είναι τώρα το πρόβλημα;


«Απίστευτο»: Τα δάνεια κοκκίνισαν!

Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει άραγε ότι, όταν μια οικονομία χάνει το 25% του ΑΕΠ της, όταν μισθοί και συντάξεις πετσοκόβονται και η κατανάλωση πέφτει στα απολύτως απαραίτητα, οι πολίτες δεν πληρώνουν τα δάνειά τους; Οι εμπνευστές των πακέτων λιτότητας πάντως δεν το έλαβαν και πολύ υπόψιν τους. Εδώ το παράδειγμα του σαπιοκάραβου με τις τρύπες βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Μία κλείνεις, μια άλλη ανοίγει.


Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, το 2009 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν περίπου 15 δις. Το 2016 είχαν ανέβει στα 108, 4 δις κι αυτήν την στιγμή βρίσκονται στα 88 δισ, σχεδόν στο 50% των συνολικών στοιχείων των τραπεζών. Αυτό συνέβη γιατί, αφενός τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα έχασαν τη δυνατότητά τους να πληρώσουν, αφετέρου οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς δάνεια με ελλιπείς ή ανύπαρκτες εγγυήσεις στα υψηλά στρώματα (π.χ. δάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ) Το Bloomberg, στην ανάλυσή του για το τι συμβαίνει με τις ελληνικές τράπεζες, σημειώνει ότι:


«Οι πελάτες των τραπεζών –νοικοκυριά και επιχειρήσεις- έχουν αθετήσει μαζικά τις υποχρεώσεις απέναντι σε δάνεια από το 2008. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, το δημόσιο επίσης χρεοκόπησε, που σημαίνει ότι οι τράπεζες έπρεπε να διαγράψουν τα ελληνικά ομόλογα που κατείχαν».Κι επίσης ότι:

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

Ηγουμενίτσα Πολιτική Δίκη. Ενάντια στον ολοκληρωτισμό των πολυεθνικών και τις πολιτικές διώξεις όσων αγωνίζονται για την προστασία της φύσης..

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Χ. Λ. (Δίκη 2-11-18 / Ηγουμενίτσα)


                       post image




ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΚΑΘΕ ΧΡΗΣΗ ΦΟΡΜΟΛΗΣ ΣΤΙΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ

Η χρήση φορμόλης στις ιχθυοκαλλιέργειες παρά τα όποια νομιμοφανή επιτρεπτά όρια, με κατά παραγγελία νομοθεσίες, αποτελεί ένα ακόμα πεδίο των αντικοινωνικών πρακτικών του κεφαλαίου για τη μεγιστοποίηση της παραγωγής και του κέρδους. Η μεγάλη συγκέντρωση ψαριών σε μικρούς κλειστούς χώρους δημιουργεί αναπόφευκτα ασθένειες που επηρεάζουν καταλυτικά την ποιότητα και την ποσότητα της παραγωγής. Οι συνέπειες από τη χρήση φορμόλης στα τρόφιμα για την καταπολέμηση παρασίτων, είναι καρκινογενέσεις, μετάλλαξη dna και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες καθώς και τη μόλυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ Χ.Λ. που διώκεται από την εταιρία ιχθυοκαλλιέργειας ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ μετά τις καταγγελίες του για χρήση φορμόλης και τοξικών χρωμάτων στα δίκτυα των κλωβών.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥαπό την εταιρία και τους ψευδομάρτυρες που χρησιμοποιεί.



Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου, Σύντροφοι –ισες από Άρτα, Α.Σ.Ε. Γκιλοτίνα, Αλληλέγγυοι -ες


athens indymedia

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944 – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Η απελευθέρωση της Αθήνας από τους Ναζί

Η Αθήνα και συνολικά η Ελλάδα μπορούν να χαίρονται τον αέρα της ελευθερίας,  μιας ελευθερίας που δεν χαρίστηκε , αλλά κερδήθηκε από την  ηρωική αντίσταση του μεγαλύτερου και πιο αξιόλογου μέρους του ελληνικού λαού. Οι ήρωες(που δεν το ήξεραν)  του ΕΑΜ  μπορούν πλέον  να παρελαύνουν νικητές  στις πιο ηρωικές σελίδες αυτού του τόπου..

Δυστυχώς  η συνέχεια δεν θα είναι ανάλογη.
Η επέλαση των βρετανών δολοφόνων μαζί με έλληνες ελεεινούς πολιτικούς(Παπανδρέου) θα καταφέρει ότι δεν κατάφεραν οι ναζί. Η τοποθέτηση στη δοτή κυβέρνηση ενός  εξαιρετικά ελεεινού πολιτικού του Γ. Παπανδρέου, του δολοφόνου των Δεκεμβριανών,  θα σημαδέψει τις επόμενες  δεκαετίες τη χώρα εγκαθιδρύοντας ακροδεξιά φασιστικά καθεστώτα-κυβερνήσεις που εκτός του ότι θα δολοφονήσουν , βασανίσουν , εκτοπίσουν χιλιάδες αγωνιστές της ηρωικής αντίστασης ,  θα κρατήσουν την Ελλάδα χρόνια πίσω, δημιουργώντας έναν "ένστολο" μικρόνοο, φασιστικό, διεφθαρμένο . οικονομικό/πολιτικό πολιτισμό που οι κυρίαρχες  "οικογένειές" του,  φθάνουν μέχρι σήμερα ..

Τραγική ειρωνεία είναι ότι οι ηγεσίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχαν συμφωνήσει(συμφωνία Λιβάνου)  στο σχεδιασμό της δοτής κυβέρνησης των βρετανών με επικεφαλής το ανδρείκελο-δολοφόνο Παπανδρέου,  αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η απόσταση που χωρίζει τις ηγεσίες (εδώ ΕΑΜ-ΚΚΕ)   απο τους απλούς αγωνιστές είναι τεράστια σε όλα τα επίπεδα(αντίληψης, πολιτικού και ηθικού πλαισίου κλπ)..  



Οι ναζί φεύγουν, οι ταγματασφαλίτες δολοφονούν

Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 -ήταν Πέμπτη- απελευθερώθηκε η Αθήνα. Τα ναζιστικά στρατεύματα αποχώρησαν από το κέντρο της πόλης νωρίς το πρωί, έχοντας υποστείλει πρώτα από την Ακρόπολη τη σημαία του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κράτους.

Η υποστολή της ναζιστικής σημαίας θα αναδειχθεί στο συμβολικό χρονικό σημείο της Απελευθέρωσης. Ομως η πραγματική αποχώρηση των Γερμανών από την πρωτεύουσα της Ελλάδας θα γίνει την επόμενη μέρα.

Οι τελευταίες ημέρες της Κατοχής δεν ήταν αναίμακτες. Πολιτική των κατακτητών ήταν η καταστροφή των υποδομών της χώρας. Την παραμονή της αναχώρησής τους και κατ’ απαίτηση των δωσίλογων συνεργατών τους, είχαν επιτεθεί στην προσφυγική Καισαριανή, που αποτελούσε εστία της αντιφασιστικής αντίστασης, δολοφονώντας με απαγχονισμό τους αγωνιστές που συνέλαβαν.



Το βράδυ της 12ης προς 13η Οκτωβρίου οι γερμανικές δυνάμεις αποχωρούν από την περίμετρο της πόλης καταστρέφοντας κάθε βασική υποδομή. Την ίδια στιγμή που οι δεκάδες χιλιάδες των κατοίκων βγαίνουν στους δρόμους για να γιορτάσουν την απελευθέρωση, τα γερμανικά στρατεύματα καταστρέφουν κάθε βιομηχανική υποδομή. Από τα εργοστάσια του Πειραιά έως το αεροδρόμιο Τατοΐου.

Γερμανικό σαμποτάζ

Η σημαντικότερη προσπάθεια των Γερμανών θα γίνει στον Πειραιά, το πρωί της 13ης Οκτωβρίου. Θα προσπαθήσουν να ανατινάξουν τις λιμενικές εγκαταστάσεις της Ηλεκτρικής Εταιρείας (Πάουερ). Η Ηλεκτρική Εταιρεία παρήγε την ηλεκτρική ενέργεια για όλον τον αστικό χώρο του Λεκανοπεδίου. Οι Γερμανοί είχαν παγιδεύσει με εκρηκτικές ύλες από πριν τα κυριότερα κτήρια του Πειραιά, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν την καταστροφή τους κεντρικά. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να κόψουν τα καλώδια, σώζοντας πολλά από τα παγιδευμένα κτήρια. Το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας το προστάτευε το 10ο Τάγμα του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μόλις οι Γερμανοί έφτασαν στην είσοδο του εργοστασίου δέχτηκαν τα πυρά των ΕΛΑΣιτών. Η μάχη κράτησε δυόμισι ώρες και ήταν σκληρή. Οι Γερμανοί έχασαν εννέα στρατιώτες ενώ άλλοι 45 συνελήφθησαν. Ο ΕΛΑΣ είχε 11 νεκρούς. Το εργοστάσιο σώθηκε.

«Η υπογραφή του κτήνους»



Ετσι επιγράφεται το πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας «Ελευθερία» που κυκλοφόρησε στις 14 Οκτωβρίου. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή της νύκτας από τη 12η έως τη 13η Οκτωβρίου: «Καθ’ όλην τη νύκτα της Πέμπτης προς Παρασκευήν εμαίνοντο τα κακούργα ένστικτα των ούνων. Από του πολυπαθούς Πειραιώς μέχρι του Περάματος τίποτε δεν έμεινεν όρθιο. Τίποτε.

»Η καταστροφή είναι απερίγραπτος και είναι η μεγαλυτέρα απ’ όσας επέφεραν οι Βάρβαροι εις τον τόπον αυτόν… Συντρίμματα μόχθου εκατό ετών ηπλώθησαν εις του Βασιλειάδου, εις τα «σιλό», εις τα κρηπιδώματα, εις τας αποθήκας «Σελλ» και της «Σοκοπελ» – παντού. Πόσον μεγάλη είναι η καταστροφή και πόσον δίκαια η λύσσα μας και πόσον κολοσσιαίον το αίτημά μας διά μία ολοκληρωτικήν εκδίκησιν μόνον αν αναλογισθή κανείς ότι ο Πειραιεύς ως λιμήν δεν υφίσταται, ότι η οικονομίαν της Χώρας, ο επισιτισμός μας, η ευημερία της Αύριον υπέστησαν τεράστιον πλήγμα υπολογιζόμενα εις εκατομμύρια χρυσών λιρών -αυτά τα οποία γενεαί και γενεαί Ελλήνων εμαζεύαμε δεκάραν δεκάραν- θα ημπορέσει να εννοήσει».

Η επόμενη μέρα

Με την πλήρη αποχώρηση των Γερμανών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μια τριμελής επιτροπή για να προετοιμάσει το έδαφος για την άφιξη της εξόριστης αστικής κυβέρνησης, την οποία είχαν αναγνωρίσει το ΕΑΜ και το ΚΚΕ στο Συνέδριο του Λιβάνου ως τη μοναδική κυβέρνηση του τόπου. Η περίοδος μέχρι την άφιξη της κυβέρνησης δεν ήταν ομαλή και σημαδεύτηκε από τις συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και των οργανωμένων στα Τάγματα Ασφαλείας συνεργατών των κατακτητών. Η πιο έντονη δράση των ακροδεξιών συμμοριών συνέβη την 15η Οκτωβρίου, όταν άνοιξαν πυρ στην περιοχή της Ομόνοιας κατά του πλήθους που πανηγύριζε, σκοτώνοντας επτά άτομα.

Την επαύριο της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους ναζί η μεγαλύτερη οργανωμένη -πολιτικά και στρατιωτικά- δύναμη που είχε υπό τον έλεγχό της σχεδόν το σύνολο της ελλαδικής επικράτειας ήταν η Αριστερά. Ενα ευρύ μέτωπο κομμουνιστών, σοσιαλιστών αλλά και αρκετών φιλελεύθερων είχε συγκροτήσει το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) και είχε δημιουργήσει το στρατό του υπό την επωνυμία ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), του οποίου οι δυνάμεις κυμαίνονταν μεταξύ 50.000-100.000. Παράλληλα είχε δημιουργήσει τη νεολαία της ΕΠΟΝ (Εθνική Πανελλήνια Οργάνωση Νέων) με 800.000 μέλη και την Αλληλεγγύη, που ήταν η κοινωνική οργάνωση υποστήριξης και επιμελητείας, της οποίας τα μέλη έφταναν το ένα εκατομμύριο.

Το ΕΑΜ του ΚΚΕ

Κύρια δύναμη του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ, το οποίο, όπως φάνηκε από τις συμφωνίες που συνήψε στην Καζέρτα και στον Λίβανο, αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας αστικής δημοκρατίας, όπου θα υπήρχε ελευθερία πολιτικής δράσης. Το ΚΚΕ έχοντας απελευθερωθεί από την κυριαρχία της «Κομιντέρν» και αντιδρώντας στην παραδοσιακή πολιτική των βόρειων σλαβικών χωρών για δημιουργία μακεδονικού ζητήματος εντός των ελληνικών συνόρων απέρριψε τις προτάσεις του Τίτο και των Σλάβων κομμουνιστών για συμμαχία μαζί τους και είχε στραφεί προς την αναζήτηση συμμαχιών και νομιμοποίησης στους δυτικούς «συμμάχους».

Φαίνεται όμως ότι η παραδοσιακή βρετανική αποικιοκρατία από πολύ νωρίς είχε οργανώσει τον εγκλωβισμό της Αριστεράς στα γεωπολιτικά της σχέδια. Ο αδίστακτος Ουίνστον Τσόρτσιλ -που 25 χρόνια πριν είχε κρατήσει ανοιχτά ανθελληνική στάση υποστηρίζοντας το κεμαλικό κίνημα και υπονομεύοντας την ελληνική προσπάθεια για ενσωμάτωση του Σαντζακίου Σμύρνης και της Ανατολικής Θράκης- γράφει προς τον Αντονι Ιντεν λίγο πριν από τη διάσκεψη του Λιβάνου (17-20 Μαΐου 1944): «…Προφανώς οδηγούμαστε σε αναμέτρηση με τους Ρώσους, λόγω των κομμουνιστικών συνωμοσιών τους σε Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα… Είμαστε στ’ αλήθεια διατεθειμένοι να συναινέσουμε στην κομμουνιστικοποίηση των Βαλκανίων και της Ιταλίας;». Ορίζει παράλληλα τη βρετανική στρατηγική: «...Πρέπει να επιτύχουμε ρήξη με το ΕΑΜ, πριν αυτό συνδεθεί πολύ με τους Σοβιετικούς. Θα πρέπει αν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο χάσμα που να δώσει στους Σοβιετικούς να καταλάβουν ότι θα πρέπει να το σκεφθούν πολύ σοβαρά πριν πάρουν οποιαδήποτε απόφαση».

Στην παγίδα των Βρετανών

Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ θα πέσουν στην παγίδα και θα συναινέσουν στη βρετανική μεθόδευση υποτάσσοντας (ακόμα και) τις στρατιωτικές τους δυνάμεις στον Βρετανό στρατηγό Σκόμπι και ελπίζοντας στις αγαθές προθέσεις των Βρετανών και του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 18 Οκτωβρίου έφτασε από τη Μέση Ανατολή η κυβέρνηση. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μετασχηματίστηκε σε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».

Η επιλογή του Γ. Παπανδρέου

Ο Παπανδρέου υπήρξε ο άνθρωπος που επέλεξε να εφαρμόσει τις βρετανικές μεθοδεύσεις και να στηρίξει την πολιτική του κυριαρχία στις βρετανικές λόγχες. Ενα μήνα πριν (22 Σεπτεμβρίου 1944) θα στείλει στον Τσόρτσιλ το παρακάτω τηλεγράφημα ζητώντας την άμεση αποστολή βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων: «Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ώς τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν. Από την επικοινωνία μου μετά του αρχιστρατήγου των Συμμαχικών Δυνάμεων, γνωρίζω ότι υπάρχουν δυσκολίες επί του θέματος αυτού. Πάντως, αι επιτυχίες εις τον πόλεμον αυτόν εις τόσον πολλάς αποστολάς, τας οποίας άλλοι εθεώρουν απραγματοποιήτους, δικαιολογούν την ελπίδα της μαρτυρικής Ελλάδος πως η άμεσος και αποφασιστική επέμβασις θα διορθώσει την κατάστασιν». Ο δρόμος για τα Δεκεμβριανά και την εμφύλια σύγκρουση είχε ήδη ανοίξει.


πηγή του  ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ