Ο Χριστός βαρέθηκε

pitsirikos

Με μεγάλη κατάνυξη και φέτος οι κάτοικοι της ενορίας μας υποδέχθηκαν την Ανάσταση του Κυρίου.
Στις πρώτες σειρές -δίπλα στους παπάδες -ήταν οι πιο πιστοί από αυτούς. Καλοντυμένοι Κύριοι με τις συζύγους τους να κρατούν στα χέρια τους το μικρό ψαλτήρι και να συνοδεύουν ευλαβικά τους αναστάσιμους ψαλμούς του ιερέα.


Από κοντά και τα παιδιά τους, ενώ ορισμένοι είχαν μαζί και τα εγγόνια.

Τα επέπλητταν, όταν ατακτούσαν, αλλά τους έλυναν και τις απορίες όταν ρωτούσαν πώς το Άγιο Φώς μεταφέρεται σε όλη την οικουμένη.

Τους εξηγούσαν το μυστικό θαύμα της αφής και την αφιλοκερδή εξυπηρέτηση της Olympic Airways για την διαδρομή Ιεροσόλυμα-Αθήνα.

Δίπλα στους παπάδες κάποια δεκαεξάχρονα αγόρια με εμφανή στο πρόσωπο τους τα σημάδια της ηλικιακής ακμής κρατούσαν λάβαρα, εικόνες και συντονίζονταν στις κινήσεις τους από ένα ώριμο επίτροπο.

Ήταν τα αγόρια του τοπικού Ορφανοτροφείου με τα φρεσκοσιδερωμένα για την ημέρα ομοιόμορφα κουστουμάκια τους.

Πίσω από όλους αυτούς το υπόλοιπο του ποιμνίου που περίμενε ανυπόμονα να πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, να φιληθούν και να ξαμοληθούν για τα σπίτια τους.

Ήταν αυτοί που έφταναν τελευταίοι στην εκκλησία και έφευγαν πάντα πρώτοι. Κάνοντας φυσικά τον ανάλογο χαβαλέ καθ’ όλη την διάρκεια της αποχώρησης αφού, αν δεν πετούσαν βεγγαλικά η στρακαστρούκες, ρωτούσαν την γυναίκα τους εάν πρόλαβαν να ψηθούν τα γαρδουμπάκια η εάν έχουν έτοιμη την αυγόκοψη για την μαγειρίτσα.

Μάταια ο παπάς τους συμβούλευε να μην αποχωρήσουν αμέσως και ότι η λειτουργία δεν είχε τελειώσει με το Χριστός Ανέστη.

Δεν άκουγαν τίποτα. Βιάζονταν να επιστρέψουν στις συνηθισμένες μικροαμαρτίες τους.

Οι μόνοι που υπομονετικά παρέμειναν στις θέσεις τους ήταν οι πιστοί της πρώτης σειράς.

Ήταν η οικογένεια των απόγονων του μεγαλοκαταπατητή της περιοχής.

Ήταν ο Διευθυντής της κλινικής του ΕΣΥ που είχε απαλλαχθεί από τις κατηγορίες για καταχρηστικές προμήθειες ιατροφαρμακευτικού υλικού.


Ήταν ο γιός του μακαρίτη του επίτροπου που είχε εμπλακεί σε παράνομο έρανο για την ανακαίνιση του ναού.

Ήταν ακόμη η οικογένεια του ιδιοκτήτη του εργοστάσιου ανακύκλωσης κεριών με το οποίο η Ιερά Μητρόπολη είχε πρόσφατα ανανεώσει την σύμβαση προμήθειας κεριών, και τέλος ο Υπεύθυνος του Ορφανοτροφείου.

Αυτός για τον οποίο ένα ζαβό παιδί, σκουπιδιάρης σήμερα στον Δήμο, έλεγε ότι, κάθε βράδυ πριν τα βάλει να κοιμηθούν, πήγαινε πάνω από τα κρεβάτια τους και τα χάιδευε.

Ήταν οι καθώς πρέπει ενορίτες μας αυτοί που δεν βιάζονταν να γυρίσουν σπίτια τους.

Δεν ήταν αυτοί για τους οποίους ο Νίκος Καρούζος έγραψε:

«Με τι βιασύνη προχωρεί ο Ιησούς
εφέτος προς την Ανάσταση.
Παραμερίζοντας πανέρια τεράστια
γιομάτα βιολέτες
σπρώχνει τους αέναους παπάδες
τινάζει νευρικά προς τα πίσω τη μαλλούρα του.
Το γεγονός είναι ολοφάνερο
Βαρέθηκε»

Αυτά τα έγραψε για τους άλλους.

Να! Για εκείνους που φεύγουν και δεν κάθονται μέχρι το τέλος της λειτουργίας μαζί με τους πιστούς της πρώτης σειράς.

Γ.Κ. (Αγαπητέ φίλε, έχω παρατηρήσει και εγώ ποιοι είναι οι πιο «πιστοί» την Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησία. Πριν από 9 χρόνια, έγραφα «Αν δεις αυτούς που κουβαλάνε τον Επιτάφιο κι όλα αυτά τα τσουμπλέκια της εκκλησίας, ή καθάρματα θα είναι, ή ρουφιάνοι, ή κακοποιοί. Αν τη Μεγάλη Παρασκευή οι αστυνομικοί κάνουν επιχείρηση-σκούπα στις εκκλησίες και συλλάβουν όλους αυτούς που σηκώνουν Επιτάφιο, θα εξαφανιστεί το έγκλημα από τη χώρα.». Σε όλες τις χώρες, η Μαφία έχει πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία. Να είστε καλά.)