Ξέρουμε πώς μοιάζει μια μπότα όταν τη βλέπεις από κάτω, ξέρουμε τη φιλοσοφία της μπότας... Γρήγορα θα εισβάλουμε σαν αγριόχορτα παντού, αλλά αργά· αυτά θα ξεσηκωθούνε μαζί μας, και ετσι οι φράχτες θα γκρεμιστούν και οι τοίχοι θα ραγίσουν και θα πέσουν. Έτσι δεν θα υπάρχουν πια άλλες μπότες. Στο μεταξύ τρώμε χώμα και κοιμόμαστε, περιμένουμε καρτερικά κάτω απ' τα πόδια σας. Όταν πούμε “Επίθεση”, να 'στε σίγουροι πως δεν θα ακούσετε τίποτα στην αρχή..."
Το Σάββατο 16 Σεπτέμβρη πραγματοποιούνται αντιφασιστικές διαδηλώσεις για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής -το πρωί στο Κερατσίνι, το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας. Στον απόηχο των συγκρούσεων που ξεσπούν στην απογευματινή πορεία αλλά και μετά το πέρας αυτής στα Εξάρχεια, συλλαμβάνεται ο 16χρονος Κώστας Μπ. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής του βασανίζεται άγρια μέχρι λιποθυμίας από τους κανίβαλους διμοιρίας των ΜΑΤ που στρατοπεδεύει στην περιοχή. Με την άφιξή του στη ΓΑΔΑ και ενώ επανέρχονται οι αισθήσεις του, προσπαθεί να διαφύγει αλλά τον χτυπά διερχόμενο όχημα στη Λ. Αλεξάνδρας.
Βαρύτατα τραυματισμένος μεταφέρεται δεμένος πισθάγκωνα στο ΚΑΤ και εισάγεται στη ΜΕΘ, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασής του. Ενώ βρίσκεται σε τεχνητό κώμα, δίνοντας μάχη για τη ζωή του, φρουρείται από ασφαλίτες εντός του δωματίου της ΜΕΘ, με τις ευλογίες του διοικητή του νοσοκομείου Νίκου Κοντοδημόπουλου. Σε παρέμβαση αλληλέγγυων που διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες νοσηλείας, εκείνος είπε πως “η αστυνομία είναι υπεράνω όλων –και του ιδίου– και μόνο εκείνη μπορεί να κρίνει”. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν και τα μμε (όπως πάντα άλλωστε) παρουσιάζοντας το γεγονός ως τροχαίο. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τη Δευτέρα 25/9 και ενώ ο Κώστας Μπ. αρχίζει να επανέρχεται, ανακριτής επισκέπτεται το νοσοκομείο, με τις διαρροές να μιλούν μέχρι και για λήψη γενετικού υλικού. Τελικά αυτή η διαδικασία εμποδίζεται απο συγκέντρωση αλληλέγγυων.Για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις ο Κώστας Μπ. αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, με βαρύτατο βέβαια κατηγορητήριο.
Και γιατί έπρεπε να εκτονωθούν οι αντιδράσεις; Το ξύλο, τα βασανιστήρια ενός συνομίληκου του Αλ. Γρηγορόπουλου και η παρολίγον τραγική κατάληξή του έφεραν το φάντασμα του Δεκέμβρη πάνω από τα κεφάλια των κυβερνώντων του Σύριζα. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του '08 αποτέλεσαν τη μαζικότερη συνθήκη κοινωνικής απονομιμοποίησης της ελληνικής αστυνομίας στη νεότερη ιστορία. Το τελευταίο που θα ήθελε ο Σύριζα είναι να ξεσπάσει μία κοινωνική ανταρσία την ώρα που αυτός προωθεί το παραμυθάκι της ανάπτυξης, που παρέα με τις επενδύσεις που έρχονται μας οδηγούν… στην έξοδο από την κρίση.
Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Στον πόλεμο που μαίνεται ο καθένας έχει τον ρόλο του, και η αστυνομία το δικό της, το διαχρονικό ρόλο της. Το αστυνομικό προσωπικό, μέσω της επιβολής της τάξης, είναι αυτό που εγγυάται την αίγλη του κράτους και του κεφαλαίου. Ιστορικά η αστυνομία εδραιώθηκε ως ένα σώμα του οποίου έργο ήταν να διαχειρίζεται τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις κατευθύνσεις του πληθυσμού. Πρόληψη, έλεγχος και όπου είναι απαραίτητη, η ωμή καταστολή. Ασφαλώ,ς πρώτες στο στόχαστρό είναι όλες εκείνες οι κοινωνικές ομάδες των από τα κάτω που δεν έχουν τη δυνατότητα να "μοιραστούν" την αίγλη του κράτους και της αστικής του τάξης: η ευρύτερη μητροπολιτική νεολαία, εργάτες, άνεργοι, απεργοί, κάθε λογής διαδηλωτές, “περισσευούμενοι” πληθυσμοί όπως πρόσφυγες και μετανάστες, ρομά, άστεγοι, τοξικομανείς, οι απόκληροι της καπιταλιστικής μηχανής. Μα πρώτοι, ποιοι άλλοι, οι ανατρεπτικοί κύκλοι της εποχής. Ο καταλύτης όσων καταστάσεων σιγοβράζουν κάτω από το πέπλο της κοινωνικής ειρήνης, που υφαίνουν έντεχνα οι υπόλοιποι μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου. Τα κόμματα, τα ξεπουλημένα συνδικάτα, τα μμε, ο στρατός, η εκκλησία, το σχολείο και η οικογένεια.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ο άγριος βασανισμός του Κώστα Μπ.- που από θέμα τύχης δεν επέφερε το θάνατό του - δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού έρχεται ως συνέχεια τόσων και τόσων “κατορθωμάτων” της ελ.ας σε βάθος δεκαετιών. Αυτών που ονομάζονται τεχνηέντως “αστυνομικές αυθαιρεσίες”, αλλά που είναι το περιεχόμενο της δράσης και ο σκοπός της ύπαρξης της αστυνομίας. Είναι οι ξυλοδαρμοί και ο χημικός πόλεμος στις διαδηλώσεις, οι βασανισμοί και οι “τυχαίοι” θάνατοι στα αστυνομικά τμήματα, οι εξευτελισμοί στους “ελέγχους ρουτίνας” σε δρόμους και πλατείες. Είναι η οργάνωση της εμπορίας ναρκωτικών, οι βιασμοί εκδιδομένων γυναικών και η συμμετοχή στη διακίνηση και το εμπόριο της σάρκας τους, καθώς και η μεταφορά των σύγχρονων "δούλων" που έρχονται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, παραμένωντας έτσι βασικός πυλώνας της μαύρης οικονομίας στον ελλαδικό χώρο. Είναι η συνεργασία και η κάλυψη στους φασίστες και κάθε λογής παρακρατικούς. Είναι φυσικά οι “τυχαίες” εκπυρσοκροτήσεις (συνήθως πισώπλατα και πάντα με στόχο το κεφάλι) στους δρόμους των πόλεων και στα σύνορα της χώρας, καθώς και οι δολοφονίες αγωνιστών. Η λίστα, όπως και το αίμα, δεν έχει τέλος.´Ο,τι αμφισβητεί τις κυριαρχικές επιλογές καταστέλλεται με κάθε τρόπο, πολλώ δε μάλλον οι φύσει και θέση εχθροί του κράτους και των επιταγών του.
Η αστυνομία είναι η αιχμή του δόρατος, ώστε να μένουν υπό διαρκή πίεση οι πλυθησμοί. Αναλαμβάνει την υπεράσπιση των συμφερόντων του Κεφαλαίου, την ανεμπόδιστη κυκλοφορία του χρήματος και των εμπορευμάτων, την τήρηση του Νόμου και της Τάξης, την αυθεντία της δημοκρατίας, ως το μοναδικό και απόλυτο πολίτευμα. Στη συριζαϊκή εποχή της “κοινωνικής γαλήνης” και της παράδοσης στην αγκαλιά της ενσωμάτωσης, η αστυνομία έδειξε με την ανάλογη πυγμή το εύρος των δυνατοτήτων της στη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας. Τα παραμύθια της “δίκαιης ανάπτυξης”, των “ίσων ευκαιριών για όλους”, των επενδύσεων με “σεβασμό” στο περιβάλλον, όπου αμφισβητούνται -τώρα ή στο μέλλον- θα τα υπερασπιστούν οι πραιτωριανοί του κράτους ακαριαία. Η μπότα της καταστολής θα πατήσει πάνω σε όσους/ες προσβάλλουν τα ιερά και τα όσια της κυβέρνησης και των αφεντικών, είτε δεξιών, είτε αριστερών.
Τα παραδείγματα που ακολουθούν είναι ενδεικτικά. Η περικύκλωση και η στρατιωτικού τύπου κατοχή "επικίνδυνων" γειτονιών, όπως τα Εξάρχεια, δεν έπαψε ποτέ. Η κατάληψη πόλεων από τα καθάρματα της ελ.ας, όπως συνέβη στο Μενίδι, μας θυμίζει τα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος στις Σκουριές, στην Κερατέα ή στα Ζωνιανά της Κρήτης. Αυτά τα αστυνομικά πογκρόμ είναι εικόνα από το παρελθόν στο παρόν και από εκεί στο μέλλον. Ο βασανισμός μέχρι θανάτου του Pellumb Marnikollaj μέσα στο Α.Τ. Πατησίων τον Αύγουστο του '16, καθώς και η δολοφονία ενός 33χρονου από το Καζακστάν, τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου (από την "τυχαία" εκπυρσοκρότηση του όπλου ενός μπάτσου εκτός υπηρεσίας) μας υπενθυμίζουν τον διαχρονικό χαρακτήρα των εν λόγω κρατικών "λειτουργών". Η επίθεση με γκλοπ και χημικά σε μπλοκ συνταξιούχων που διαδήλωναν στο μέγαρο Μαξίμου ενάντια στο νόμο Κατρούγκαλου τον Οκτώβρη του ´16. Ο κανιβαλισμός των μπάτσων στις επέτειους του Πολυτεχνείου, της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου και του Π. Φύσσα. Η απαγόρευση διαδηλώσεων και ο αποκλεισμός ολόκληρου του κέντρου της Αθήνας κατά την επίσκεψη Ομπάμα. Τα παραπάνω δείχνουν πως πρώτη επιλογή της (κάθε) κυβέρνησης και των οργάνων της είναι η σταθερότητα του καθεστώτος και της οικονομίας, γι' αυτό και οι μπάτσοι είχαν και θα έχουν το ελεύθερο στους τρόπους διατήρησής της.
Τα καθάρματα, θα πουν κάποιοι, ξεπέρασαν τα όρια για μία ακόμη φορά. Εμείς λέμε πως δεν υπάρχουν όρια, αυτά απλά τίθενται στη διελκυνστίνδα του κοινωνικού/ταξικού αντάγωνισμου και μόνο. Όποιος/α δίνει ειλικρινή, αταλάντευτο, αδιαμεσολάβητο και ανειρήνευτο αγώνα δεν βλέπει όρια ή εμπόδια στην πάλη που διεξάγεται. Ούτε φυσικά προσκρούει πάνω στις εκάστοτε πολιτικές υποσχέσεις για να μην επιτεθεί. Δεν μας αφορούν τα περί κατάργησης διαφόρων ειδικών αστυνομικών σωμάτων, ο αφοπλισμός ή ο "εκδημοκρατισμός" τους. Ο "σεβασμός στον πόλιτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα" αφορούσε και αφορά την εκλογική πελατεία του Σύριζα και όχι εμάς. Αφορούν αυτούς/ές που θέλουν την ησυχία τους ή "βαριούνται" να αγωνιστούν και καταλήγουν στην ανάθεση όσων ζητημάτων θεωρούν πως επιδέχονται "βελτίωση". Ως αναρχικοί/ες δεν δίνουμε ανακωχή κι επιδιώκουμε την ανατροπή του Κράτους και του Καπιταλισμού. Γι' αυτό είμαστε στο στόχαστρό τους όπως εξίσου και εκείνοι στο δικό μας.
ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ
"Ξέρουμε πώς μοιάζει μια μπότα όταν τη βλέπεις από κάτω, ξέρουμε τη φιλοσοφία της μπότας...
Γρήγορα θα εισβάλουμε σαν αγριόχορτα παντού, αλλά αργά·
αυτά θα ξεσηκωθούνε μαζί μας, και ετσι οι φράχτες θα γκρεμιστούν
και οι τοίχοι θα ραγίσουν και θα πέσουν.
Έτσι δεν θα υπάρχουν πια άλλες μπότες.
Στο μεταξύ τρώμε χώμα και κοιμόμαστε, περιμένουμε καρτερικά κάτω απ' τα πόδια σας.
Όταν πούμε “Επίθεση”, να 'στε σίγουροι πως δεν θα ακούσετε τίποτα στην αρχή..."
παραφρασμένο αποσπασμά της
Μάργκαρετ Άτγουντ
Όπως και δεν ακούσατε την Τετάρτη το βράδυ, όταν και επιτεθήκαμε με πλήθος εμπρηστικών μέσων στο α.τ. Πεύκης στην οδό Κονίτσης, πυρπολώντας την είσοδο, τη σκοπιά, ένα αυτοκίνητο της ασφάλειας, τα προσωπικά οχήματα μπάτσων μπροστά από το τμήμα (δύο αμάξια και μια μηχανή μικρού κυβισμού). Αυτοί ήταν εξαρχής οι στόχοι μας και όχι βέβαια το εσωτερικό του τμήματος, γεγονός που θα μπορούσε να εκθέσει σε κίνδυνο τους κρατούμενους, κάτι που εσκεμμένα δόθηκε ως πληροφορία στα μμε από τους μπάτσους. Οι πυροβολισμοί των μπάτσων από το παράθυρο του τμήματος δεν επηρέασαν σε καμία περίπτωση την επίθεσή μας.
Οι πράξεις ανταρσίας, όπως αυτή στο α.τ. Πεύκης, αποδεικνύόυν έμπρακτα πως το Κράτος και οι μηχανισμοί του δεν είναι άτρωτοι -όσο και αν μοιάζουν τέτοιοι- αλλά μπορούν να δεχθούν πλήγματα που τσαλακώνουν το προφίλ τους. Είναι μια απόδειξη πως στην περίοδο κοινωνικής νηνεμίας που διανύουμε, υπάρχουν ακόμα αυτοί και αυτές που απεργάζονται το τέλος αυτού του κόσμου και τον ερχομό ενός νέου.
Είναι μια ενέργεια που κρατά ζωντανή τη φλόγα της οργής για αυτούς και αυτές που ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν από τα καθάρματα της ελληνικής αστυνομίας. Είναι μια επίθεση που αφιερώνεται στη μνήμη του Σ. Ισιδωρόπουλου, της Αν. Τσιβίκα, του Χρ. Κασσίμη, του Β. Τσιρώνη, της Στ. Κανελλοπούλου και του Ια. Κουμή, του Μιχ. Καλτεζά, του Χρ. Τσουτσουβή, του Χρ. Μαρίνου, του Αλ. Γρηγορόπουλου και του Λ. Φούντα που έπεσαν από τα χέρια των μπάτσων, στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο.
Η οργανωμένη άσκηση βίας από πλευράς αγωνιστών/στριων ας γίνει ο καταλύτης για να πολλαπλασιαστούν τα χτυπήματα που δέχεται το καθεστώς της σοσιαλδημοκρατίας και τα υποχείριά του. Όταν αυτή γίνει μέρος της πολιτικής δουλειάς από το σύνολο του κόσμου του αγώνα και όλης της κοινωνίας θα είναι απείρως πιο ουσιαστική και αποτελεσματική σε σχέση με τον σκοπό: το γκρέμισμα της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων και την οικοδόμηση κυττάρων ελευθερίας, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.
Για την έλευση της ιδέας που έχουμε μέσα στις καρδιές μας, για την Αναρχία και όλα όσα αυτή πρεσβεύει.
Καμία μορφή βαρβαρότητας από τα σκυλιά του καθεστώτος δεν θα μένει αναπάντητη,
ή αλλιώς
και στην εποχή της αστυνομίας του Σύριζα
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ...
ΥΓ 1: Δεν μπορούμε ν' αντισταθούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη έξω από το "τσαλακωμένο" α.τ. Πεύκης. Ας μην υπόσχεται καταστάσεις που δεν θα καταφέρει να πραγματοποιήσει, ακόμα και αν γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Το νοσηρό όραμά του για μια κοινωνία τάξης και ασφάλειας στην υπηρεσία του Κεφαλαίου, όπως δεν πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν (ακόμα και όταν ήταν υπουργός), όνειρο θα μείνει και στο μέλλον. Ο κόσμος του αγώνα φροντίζει για αυτό.
ΥΓ 2: Εκτός από την κυβέρνηση και την αστυνομία, συνέχεια έχει και η δικαστική εξουσία. Αυτό φάνηκε και στην απόφαση του εφετείου για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, τόσο στη διατήρηση των εξοντωτικών ποινών, όσο και στον εκδικητικό εγκλεισμό συντρόφων σε απομακρυσμένες φυλακές.
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ Α.Τ. ΠΕΥΚΗΣ
Ανακοίνωση - "Όλοι τη Δευτέρα 30/10 στις 6:30 μ.μ. στη συγκέντρωση αλληλεγγύης για την οικογένεια που θέλει να πετάξει ο Δήμος Πρέβεζας στο δρόμο"
Το έγκλημα αυτό το «σερβίρουν» ψευδόμενοι με νομότυπες κουβέντες, επικαλούμενοι νόμους και συμβόλαια στο όνομα των δημοτών της πόλης μας, δηλαδή στο όνομα όλων μας.
Κι έτσι το μετατρέπουν σε έγκλημα κατά όλων των δημοτών Πρέβεζας.
Αλλά ας εξιχνιάσουμε το έγκλημα αυτό: Ο Δήμος Πρέβεζας αποφάσισε να διώξει άπορη οικογένεια, που διαμένει σε κτίριο το οποίο παραχωρήθηκε στο Δήμο από αποθανούσα συνδημότισσά μας. Έχει προσπαθήσει να το ξανακάνει με τη δικαιολογία ότι ήθελε να στεγάσει τον Συμβουλευτικό Σταθμό για Κακοποιημένες Γυναίκες («χρηματοδοτούμενο» από πρόγραμμα ΕΣΠΑ). Για την έξωση αυτή χρησιμοποιεί διάφορα τερτίπια και αυτά εστιάζονται σε υπόγειες απειλές προς την οικογένεια και πιέσεις.
Η ενέργεια του Δήμου δε μας εκπλήσσει μιας και γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο Δήμος μας συναινεί πολιτικά επί χρόνια με τη συρρίκνωση των εισοδημάτων μας, την ελαστική εργασία, την εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μας, την καταρράκωση της αξιοπρέπειας και τον εμπαιγμό της νοημοσύνης μας, την υποθήκευση του μέλλοντος της πόλης και των πολιτών της.
Η περιουσία του δήμου ανήκει στο λαό του. Δε θα γίνουμε σιωπηροί συνένοχοι ενός «προαναγγελθέντος εγκλήματος». Θα προασπίσουμε με την παρουσία και τη φωνή μας το δικαίωμα αυτής της οικογένειας να στεγάζεται, αλλά θα σταθούμε και ενάντια σε κάθε πλειστηριασμό κατοικίας και κόψιμο ρεύματος όπου πραγματοποιηθεί.
Είμαστε στο πλευρό αυτής της οικογένειας αλλά και κάθε δοκιμαζόμενου/-ης συμπολίτη μας προκειμένου να διατηρήσουν το δικαίωμα σε στέγαση και αξιοπρεπή διαβίωση. Ενωμένοι όλοι οι δημότες της πόλης και με όπλο την αλληλεγγύη να τους σταματήσουμε!
Καμία έξωση! Κανένας μόνος του στη κρίση! Δεν φεύγει κανείς από το σπίτι του! Αν είναι να δείξουμε τη πόρτα εξόδου σε κάποιον, αυτός είναι ο Δήμος και αυτοί που κυβερνάνε.
Δευτέρα 30/10 στις 6:30 μ.μ οδός ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 68
(μεταξύ Μελίνας Μερκούρη και του καταστήματος «κόμβου»)
«επιτροπή αλληλεγγύης πολιτών από το Δήμο Πρέβεζας» «συνέλευση συντονισμού εργαζομένων-ανέργων Πρέβεζας»
Preveza Best
Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017
28η Οκτωβρίου: Ο Μύθος ως Γεγονός –
του Κώστα Λουλουδάκη / ημεροδρόμος
Σήμερα, όταν σκεφτόμαστε το φασισμό και το ναζισμό, συνειρμικά, και όχι αδικαιολόγητα, μας έρχονται στου νου εικόνες από σειρές με πειθαρχημένους άριους να παρελαύνουν με δάδες και σκεφτόμαστε τον ρατσισμό, τον σοβινισμό, τον πόλεμο, την καταστροφή. Εύκολες πλάνες… Γιατί μπορεί αυτά να ισχύουν, όμως στρέφουν την προσοχή μακριά από τους αστικούς θεσμούς και τα παραδοσιακά πολιτικά και στρατιωτικά πρόσωπα που βοήθησαν το φασισμό να εδραιωθεί σχεδόν στο σύνολο των κρατών της Ευρώπης. Χωρίς, λοιπόν, την συναίνεση, την αποδοχή και την ενεργό συμμετοχή της παραδοσιακής αστικής ελίτ, ο φασισμός δεν θα είχε αποδοχή.
Τα προπολεμικά χρόνια ο Γερμανικός φασισμός με τον σατανικό «εβραιομπολσεβικισμό» που τον συνόδευε φαινόταν σε έναν οποιονδήποτε παρατηρητή ένα στιβαρό πολίτευμα, που είχε δημιουργήσει μια ανθούσα οικονομία και που πολλά από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της φαίνονταν ιδιαίτερα ελκυστικά, κυρίως όσα αφορούσαν στο τσάκισμα του εργατικού γερμανικού κινήματος. Ακόμα και στο Λονδίνο υπήρχαν ναζιστικές λέσχες, ενώ μερίδα της άρχουσας τάξης της Βρετανίας υποστήριξε ανοικτά το φασιστικό πολιτικό σύστημα. Είχαν φτάσει μάλιστα στο σημείο να κάνουν και παρελάσεις στους δρόμους του Λονδίνου στα πρότυπα των Γερμανικών ταγμάτων ασφαλείας.
Έτσι κι αλλιώς, ο κοινοβουλευτισμός στην Αγγλία χρησιμοποιούσε ξεχασμένους μεσαιωνικούς νόμους ενάντια στην συνδικαλιστική δραστηριότητα, μα και στο ισχυρό αντιμιλιταριστικό κίνημα που δρούσε εκείνη την εποχή στην χώρα της Γηραιάς Αλβιώνας.
Από το 1936 που η Ελλάδα ζούσε κάτω από ένα φασιστικό πολιτικό καθεστώς, αναζητούσε την ομοίωση με τα καθεστώτα του ναζισμού και του φασισμού που κυριαρχούσαν στην κεντρική, την νότια και την ανατολική Ευρώπη: από την Φιλανδία ως την Ιταλία, την «υγειονομική ζώνη», δηλαδή, απέναντι στην ΕΣΣΔ σύμφωνα με τον Τσώρτσιλ. Λογικό, καθώς ο κοινοβουλευτισμός μοιραζόταν το βασικό επιχείρημα για την ύπαρξη των καθεστώτων αυτών: Την αντιμετώπιση του κουμμουνιστικού κινδύνου.
Όταν, με συναίνεση της Βουλής, επιβλήθηκε από το παλάτι το φασιστικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ήταν κάτοχος των τίτλων του πρώτου «Έλληνα εργάτη» και του πρώτου «Έλληνα αγρότη», τις ίδιες ακριβώς μέρες ξεκινούσε στην Ισπανία ο εμφύλιος πόλεμος. Κάτι που βοήθησε την κυβέρνηση να διακηρύσσει ότι η Ελλάδα δεν έγινε Ισπανία και ότι στον ηγέτη Μεταξά οφείλεται η σωτηρία της χώρας από παρόμοια δεινά. Άλλωστε, κεντρικό άξονα δράσης η 4η Αυγούστου είχε την καταπολέμηση του κομμουνισμού, ο οποίος εθεωρείτο μέρος μιας συνωμοσίας άθεων που θα ανέτρεπε την Παγκόσμια τάξη. Σε ραδιοφωνικό του διάγγελμα ο φασίστας Μεταξάς αναφέρει: «Ολίγον έλειψε να καταποντισθώμεν μέσα εις τον πλέον ανόσιον εμφύλιον σπαραγμόν. Γνωρίζετε τι παρασκευάζουν οι τρελοί ανατροπείς (σ.σ κομμουνιστές) του κοινωνικού μας καθεστώτος[…] Κανείς σας πλην των γνωστών δημαγωγών και των παραφρόνων ανατροπέων δεν θέλει να ιδή τον τόπο μας να πέση εις την τύχην της δυστυχούς Ισπανίας[…].
Η προπαγάνδα αυτή συνοδευόταν από καθημερινά άρθρα στις εφημερίδες, με προμετωπίδα την «Καθημερινή», με πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ από την τραγωδία της Ισπανίας και με σενάρια συνωμοσίας, όπου μέσα από δαιδαλώδη σενάρια περιέγραφαν πως οι μπολσεβίκοι, για να αποφύγουν εσωτερικά προβλήματα, αποφάσισαν να επεκτείνουν τον άθεο και διαβολικό κομμουνισμού σε όλη την Ευρώπη.
Έτσι, με τα σενάρια τρόμου να κυριαρχούν, με την ανοικτή βία του καθεστώτος που προκαλούσε φόβο, μα και με λίγο παντεσπάνι που μοίρασε η φασιστική κυβέρνηση, η μεγάλη μάζα του λαού παρέμεινε απαθής. (Διάβασε Κώστας Λουλουδάκης: Περί Φασισμού και Δυσάρεστων Υπενθυμίσεων )
Όπως γράφει και ο Ιστορικός της εποχής Γρηγόρης Δαφνής στο έργο του «Η Ελλάς μεταξύ δυο πολέμων»: «…αί λαϊκαί μάζαι παρέμειναν απαθείς και διότι η δικτατορία τους πρόσφερε υλικά ανταλλάγματα, ως την απόσβεσιν των αγροτικών χρεών την βελτίωσιν των ημερομισθίων, την οικονομικήν σταθερότητα, και διότι τα, από του 1932 μέχρι του 1936, πολιτικά γεγονότα είχαν προκαλέσει δυσφορίαν εναντίον των κομμάτων». Και πράγματι, καθιερώθηκε ελάχιστο μεροκάματο, ανεξαρτήτως ημερών απασχόλησης. Νομοθετήθηκαν οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας και η άρχισε δειλά η εφαρμογή του οκταώρου. Βέβαια, οι εργοδότες δεν συμφωνούσαν και έβρισκαν «δαπανηρή» την πολιτική αυτή. Το φασιστικό καθεστώς όμως, τους πρόσφερε ως αντάλλαγμα την κατάργηση των απεργιών, απαγόρευσε τη σύσταση σωματείων και επέβαλε τον κρατικό και εργοδοτικό έλεγχο του συνδικαλισμού. Όμως, για να μην είμαστε άδικοι, είχαν φροντίσει «[…]να εξασφαλίσουμε στους ενδεείς και στους πτωχούς τουλάχιστον ένα πιάτο ζεστό φαγητό και ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο, αν αρρωστήσουν», όπως έλεγε ο φασίστας Μεταξάς.
Τα φαινόμενα όμως απατούσαν. Η απάθεια του κόσμου σιγά- σιγά εγκαταλείπεται και παραχωρεί την θέση της στην παθητική και στην ενεργητική αντίσταση. Στην Κρήτη, το καλοκαίρι του 1938 ξέσπασε ένοπλος αγώνας ενάντια στους φασίστες, που όμως πνίγηκε γρήγορα στο αίμα από τον στρατό που έστειλε ο βασιλιάς Γεώργιος στο νησί, και βέβαια ξεσπούν και οι σκληρές διώξεις εναντίον των κομμουνιστών, μα και όσων ο υπουργός Ασφαλείας Κωνσταντίνος Μανιαδάκης θεωρούσε ότι αλληθωρίζουν προς τα αριστερά-μιας και στις μεγάλες πόλεις αναπτύσσονται αντιφασιστικά κινήματα κυρίως μέσα στις τάξεις των φοιτητών-με σκοπό τον εξοβελισμό όλων αυτών των δαιμονικών και αντιχριστιανικών δυνάμεων από την πολιτική ζωή.
Ωστόσο, την ιδία ανοικτή βία ενάντια στις εργατικές διεκδικήσεις χρησιμοποιούσαν με αύξοντα ρυθμό και οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα το κόμμα των φιλελευθέρων, δηλαδή, οι Βενιζελικοί. Η πρωτοτυπία του Μεταξά ήταν ότι κατήργησε τα κοινοβουλευτικά κόμματα, επέβαλε λογοκρισία στις εφημερίδες, απαγορεύοντας μάλιστα να δημοσιεύουν οτιδήποτε αρνητικό για τα φασιστικά καθεστώτα της Ευρώπης που ανθούσαν, και κατήργησε τα υπολείμματα των ατομικών ελευθεριών.
Εκεί που διέπρεψε, όμως, η κυβέρνηση Μεταξά, ήταν στο σύστημα των δηλώσεων αποκηρύξεως του κομμουνισμού και των πολιτικών φρονημάτων. Οι δηλώσεις αυτές στόχευαν στην ηθική καταρράκωση όσων αντιδρούσαν και στην κατάργηση της τιμής και της αξιοπρέπειάς τους. Ευφυής ιδέα, είναι η αλήθεια, και συνέχεια του βενιζελικού Ιδιωνύμου, γιατί έφερε τον διχασμό στην Αριστερά και χώρισε τους ανθρώπους της σε δυο κατηγορίες: αυτή των δηλωσιών και αυτή των μη δηλωσιών.
Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μεταξικού καθεστώτος είναι ότι οδηγούσε στην κατάσχεση και στη συνέχεια στην πυρά βιβλία και έντυπα που δεν ήταν αρεστά στο παλάτι και στους φασιστές. Το άρθρο 10 του νόμου 117/1936 γράφει επί λέξει: «Οι εν γένει εκδόται και βιβλιοπώλαι, κάτοχοι βιβλίων ή άλλων εντύπων των οποίων το περιεχόμενο εκδήλως αντίκειται προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου ως αναφερόμενον εις θεωρίας, ιδέας και συστήματα περί ων το άρθρο 1 του παρόντος υποχρεούνται εντός προθεσμίας 20 ημερών από της δημοσιεύσεως του παρόντος Νόμου να προσαγάγωσι και παραδώσωσι τα έντυπα ταύτα εις τας κατά τόπους αρμοδίας Αστυνομικάς Αρχάς συντασσομένου πρωτοκόλλου παραδόσεως. Οι μη συμμορφούμενοι[…] τιμωρούνται διά φυλακίσεως τριών μηνών μέχρι ενός έτους και ισοχρόνου εκτοπίσεως. Υφισταμένης αμφιβολίας παρά τω κατόχω περί του κατά τ’ ανωτέρω επιτρεπτού ή μη της κατοχής και εμπορίας εντύπου τινός, αποφαίνεται οριστικώς και αμετακλήτως τριμελής Επιτροπή αποτελούμενη υπό του νομάρχου, του Εισαγγελέως, των Πρωτοδικών και του Αστυνομικού Διευθυντού ένθα τα κατεχόμενα έντυπα».
Με αυτόν τον τρόπο, νομιμοποιήθηκε ένα άγριο κυνηγητό όλων των γραπτών τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού που η δικτατορία όχι μόνο απαγόρευε, αλλά ήθελε και να εξαφανίσει αφού οργάνωνε τελετές, όπου καίγονταν δημόσια όλα τα βιβλία και τα έντυπα που είχαν κατασχεθεί. Βέβαια, όλα αυτά είχαν ξεκινήσει προτού θεσπιστεί η μεταξική αντικομμουνιστική νομοθεσία. Για παράδειγμα, λίγες μέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας, στις εφημερίδες υπήρχε η εξής ανακοίνωση: «Η Εθνική Φοιτητική Νεολαία Πειραιώς προβαίνουσα εις την εξαφάνισιν διά της πυράς ολοκλήρου σειράς κομμουνιστικών εντύπων την προσεχήν Κυριακήν ώραν 8 μ.μ. εν τη πλατεία Πασαλιμανίου Πειραιώς, προσκαλεί άπαντας τους εθνικόφρονας νέους, όπως προσέλθουν εν τη πλατεία Τερψιθέας 7 μ.μ. ίνα εν σώματι μεταβούν και συμμετάσχουν εις την τελετήν».
Τέτοιες ανακοινώσεις ήταν συχνό φαινόμενο κι όπως εύκολα μπορεί ν’ αντιληφθεί κάποιος, ο χαρακτηρισμός ενός εντύπου ως κομμουνιστικού ή ως ανατρεπτικού είχε πολύ ευρύ περιεχόμενο. Σχεδόν απροσδιόριστο. Ο δημοσιογράφος και ιστορικός Σπύρος Λιναρδάτος γράφει χαρακτηριστικά γι’ αυτό το θέμα: «Μέλη φασιστικών οργανώσεων και διάφοροι τραμπούκοι ή πληρωμένοι αλήτες, με άγριους αλαλαγμούς χαράς, άναψαν σε δημόσιους χώρους μεγάλες φωτιές κι έκαψαν εκατοντάδες τόμους βιβλίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ανάμεσα στα βιβλία που κάηκαν δεν ήταν μόνον του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν, του Πλεχάνωφ και των άλλων κλασικών του Μαρξισμού, αλλά και του Χάινε, του Μπέρναρ Σω, του Φρόυντ, του Τσβάιχ, του Ανατόλ Φρανς, του Γκόρκι, του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, του Γκαίτε, του Φίχτε, του Δαρβίνου, του Παπαδιαμάντη, του Καρκαβίτσα κλπ.».
Μερικοί άνθρωποι του πνεύματος που έκαναν καριέρα στο φασιστικό καθεστώς ως λογοκριτές βιβλίων ήταν οι: Κλέων Παράσχος, Ειρήνη Δημητρακοπούλου – Αθηναία πιο γνωστή ως Ειρήνη Μεγαπάνου, Γεώργιος Πράτσικας, Γρηγόριος Στεφάνου, Γεράσιμος Άννινος…
—
Ποιος ήταν αλήθεια ο Ιωάννης Μεταξάς που μεριμνά για να σωθεί το έθνος από τον άθεο κομμουνισμό;
Σύμφωνα με τον σπουδαίο στοχαστή της εφημερίδας «Καθημερινής», Στέφανο Κασιμάτη: «[…]φασίστας, με την έννοια που έχει ο όρος στην Ιστορία και στην Πολιτική Επιστήμη, δεν ήταν. «Φασίστας» με την έννοια του καφενείου είναι άλλη υπόθεση […] ο θεσμός του καφενείου, τελικά, πάντα επιβάλλει τις αξίες του (και μαζί τους διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες που συμπορεύονται), έχει καταβληθεί προσπάθεια για να μειωθεί ο προσωπικός ρόλος του Ι. Μεταξά στην 28η Οκτωβρίου. Ωστόσο, η σοβαρή ιστορική έρευνα οδηγεί στην αντίθετη κατεύθυνση και μάλλον ενισχύει την εικόνα του ως εθνικής προσωπικότητας. Διότι ο Μεταξάς, ουσιαστικά, συνέχισε την εξωτερική πολιτική της τελευταίας τετραετίας του Βενιζέλου[…]».
Ασφαλώς, σεβόμαστε την άποψη του κυρίου Κασιμάτη, όμως νομίζουμε πως είναι απαραίτητο να καταθέσουμε και την γνώμη του «καφενόβιου» Βρετανού στρατηγού Χένρι Μέτλαντ Ουίλσον ο οποίος διετέλεσε Γενικός διοικητής όλων των βρετανικών στρατευμάτων στην Αίγυπτο και, αργότερα, διοικητής των βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα: «κάτω από την δικτατορία του Μεταξά, είχαν υιοθετήσει ορισμένες ναζιστικές ιδέες.[…]Η θέσις μας στην Ελλάδα ήταν πραγματικά παράδοξη: Αγωνιζόμαστε εναντίον του ολοκληρωτισμού ενισχύοντας μια φασιστική κυβέρνηση εναντίον μιας άλλης».
Ενώ ο ποιητής, πεζογράφος, δημοσιογράφος και πολιτικός, Ασημάκης Πανσέληνος (1903- 1984), στο αυτοβιογραφικό πεζογράφημα του με τίτλο «Τότε που ζούσαμε» μας χαρίζει το πορτρέτο του φασίστα Μεταξά: «[…]Κλειστός στις μονομανίες του και στο σπίτι του με την αυταρέσκεια παρανοϊκού, αυτοεροτεύεται και παλεύει σκληρά με τον εαυτό του.[…]Από την Αθήνα βρέθηκε ξαφνικά στο Βερολίνο να φοιτά στην Πολεμική Ακαδημία. Το μουλαρίσιο πρώσικο πνεύμα έδωσε απάντηση στο μεγαλομανιακό παραλήρημα του. Όταν κατασταλάζει διαπιστώνει οριστικά το προσωπικό του ιδανικό και το εθνικό όραμα του-γράφει: «πατρίς δι’εμέ δεν είναι η από του 1821 γεννηθείσα, διότι ως Μεταξάς ανήκω εις το γένος όπερ υπήρξεν πρότερον της πατρίδας ταύτης». Απερίγραπτα πράγματα. Συχνά θα τον δούμε να αντιπαραθέτει με νοσηρή βεβαιότητα τον εαυτό του στο έθνος[…].Ο Μεταξάς ήταν ένα άνθρωπος κακός και δυστυχισμένος και για το λόγο τούτο παραπάνω δειλός[…]».
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017
Σήμερα στα Γιάννενα το μεγάλο πανηπειρωτικό συλλαλητήριο Ενάντια στην Ανάπτυξη τους
Σήμερα Τρίτη στα Γιάννενα το μεγάλο πανηπειρωτικό συλλαλητήριο ενάντια στην Ανάπτυξή τους, που καλούν εργατικά κέντρα απο Άρτα, Ιωάννινα, Λευκάδα, Θεσπρωτία καθώς και διάφορες συλλογικότητες (πχ σύλλογοι αγροτών, ΕΣΕ κλπ)...
Στα Γιάννενα θα γίνει ένα ακόμη περιφερειακό συνέδριο, μεταξύ ανώτερων κρατικών αξιωματούχων (πρωθυπουργού παρόντος) υπαλλήλων των μηχανισμών του Κεφαλαίου(ΕΣΠΑ) , διάφορων τεχνοκρατών, τοπικών αυτοδικοιητικών παραγόντων , τραπεζουπαλληλοστελεχών καθώς και ντόπιων επιχειρηματιών, προκειμένου να οργανώσουν μέσω της σταθερής νομιμοποίησης της κιζενοποίησης των εργαζομένων, την δική τους ανάπτυξη των επενδύσεων .
Είναι οι ίδιοι ακριβώς μηχανισμοί που πριν 7 χρόνια αποφάσιζαν την υπαγωγή της οικονομίας σε ένα περιβάλλον άμεσης υποτίμησης απαιτώντας και οργανώνοντας μία απο τις μεγαλύτερες κοινωνικές σφαγές που έγιναν στην Ελλάδα. Οι ίδιο μηχανισμοί αποφάσιζαν και νομοθετούσαν την κατακρεούργηση μισθών, συντάξεων , εργασιακών δικαιωμάτων , μαζικών πλειστηριασμών , μαζικών κλεισίματος μικροεπαγγελματιών(είχαν υπογράψει τη διακοπή εργασιών για το 30% της "αγοράς"- μικροκαταστημάτων-μικροεπαγγελματιών, και την τεράστια άνοδο της ανεργίας.. Όλες σπουδαίες μεταρρυθμίσεις ..
Στον αντίποδα όλου αυτού του νομικού τερατο_πολιτισμού κατά των εργαζομένων, στήθηκε ένας άλλος κόσμος για τις επιχειρήσεις και το Κεφάλαιο.. fast track διαδικασίες αδειοδότησης για να προσπερνούν όλες τις διαστροφές των επιχειρηματιών που ακουμπούσαν σε όποιους νόμους(πχ προστασία περιβάλλοντος), στήσιμο όλων των διεφθαρμένων ΜΜΕ υπερ των επενδυτων, πλήρη ασυδοσία, "νέοι" μηχανισμοί επαναχρηματοδότησης μέσω ΕΣΠΑ κλπ.
Όλα αυτά διαδέχοντας η μία κοινοβουλευτική συμμορία την άλλη ή και όλοι μαζί, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ με τα δεκανίκιας τους ....
Σήμερα η διαρκής ύφεση πρέπει πάλι με τεχνητό τρόπο, όπως και η υποτίμηση της Οικονομίας, να περάσει σε μία τεχνητή ανάκαμψη , όχι βέβαια για όλους .
Οι ίδιοι μηχανισμοί οργανώνουν την τροφοδότηση του Κεφαλαίου και των αλητών του με ζεστό χρήμα (ΕΣΠΑ) , με έτοιμο ένα πλούσιο εγκληματικό νομικό πλαίσιο κατά των εργαζομένων(μισθοί πείνας, κατάργηση οποιουδήποτε εργασιακού δικαιώματος κλπ) , με ασύλληπτη ασυλία για τους αλήτες του Κεφαλαίου που θα συνεχίσουν να κατακλέβουν τον πλούτο της εργασίας ..
Κάθε φωνούλα πρωθυπουργού κράζει τη νέα πραμάτεια των "μεταρρυθμίσεων".. Έτοιμα σχέδια μαζικών ιδιωτικοποίησεων, σχέδια για την λεηλασία των πηγών Ενέργειας , ανταγωνιστική αγορά εργασίας τοποθετημένη σε ένα διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον είναι μερικά απο τα φτερά που θα πετάξουν τη δική τους ανάπτυξη ..
Οι επιχειρήσεις τους μπορούν να παράγουν ανάπτυξη που όμως θα συνεχίσει να απαιτεί τη δική μας εξαθλίωση .. τα πράγματα είναι πλέον ορατά και καμία φιέστα κανένα σαχλοΜΜΕ δεν μπορούν να τα θολώσουν.
Οι περιφερόμενες συναντήσεις όλων αυτών, τώρα στα Γιάννενα , χθες στο Βόλο κλπ έχουν μόνο στόχο τη δική μας Τάξη.
Η Ανάπτυξή τους πατά στη διαρκή δική μας "υποτίμηση", τα δικά τους Κεφάλαια είναι οι δικές μας συνετριμένες ζωές που θα τις αλέσουν στο δικό τους μύλο.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να μείνουμε απαθείς απέναντί τους. Έχουμε κάθε λόγο να βρεθούμε εναντίων τους.
Τρίτη 24 Οκτώβρη, Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων στις 6:30μμ
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017
"Οι αντάρτες δεν προσκηνούν "
Το νέο βιβλίο του συγγραφέα Τάσου Κατσαρού παρουσιάστηκε σήμερα με επιτυχία στον χώρο του θεάτρου "Εμπρός". Το βιβλίο των εκδόσεων ΔΙΑΔΟΣΗ, αποτελεί την πρώτη εκδοτική προσπάθεια του εκδοτικού οίκου, που δεν είναι μετάφραση ξενόγλωσσου έργου ή επανέκδοση και σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα προς την πορεία των εκδόσεων.
Το βιβλίο του Τ. Κατσαρού ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας τετραετούς έρευνας σε αρχειακό υλικό, αυτοβιογραφίες και μαρτυρίες, πάνω στη δράση της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μεταχειρίζεται με τιμιότητα και ψυχραιμία την Ιστορία και τους πρωταγωνιστές της και στέκεται κριτικά απέναντι στο κύμα του ιστορικού αναθεωρητισμού, της ακροδεξιάς ιστοριογραφίας και της επιστημονικοφανούς ιστορικής παραφιλολογίας της εποχής.
Αναδεικνύοντας άγνωστες και σημαντικές πτυχές της δράσης των λαογέννητων θεσμών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της ΟΠΛΑ, το βιβλίο Οι αντάρτες δεν προσκυνούν, σκιαγραφεί με πληρότητα τη δράση των αγωνιστών της εποχής στην πορεία τους για την αποτίναξη του ναζιστικού ζυγού και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρόκειται για ένα βιβλίο χρήσιμο για κάθε μελετητή και φίλο της Ιστορίας που εξετάζοντας την ιστορία του τόπου μας, φωτίζει, μεταξύ άλλων, την πορεία της ταξικής σύγκρουσης στο παρόν και στο μέλλον.
Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
Κόκκινος Φακελος
Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017
Ρουβίκωνας-Επίθεση στα γραφεία της ΚΕΑΟ
"Καλούμε τον καθένα και την καθεμιά να στρατευτεί στον αγώνα για την άμεση υπεράσπιση της τελευταίας γραμμής άμυνας του λαικού πλούτου που έχει αντέξει την επίθεση του κράτους και του κεφάλαιου στα χρόνια της κρίσης. Τόσο σε γενικό πολιτικό επίπεδο όσο και σε κάθε περίπτωση χωριστά, προσωποποιημένα όπως κάνουμε τώρα."
Επίθεση στα γραφεία της ΚΕΑΟ
Η κρίση, ανάμεσα στα άλλα, αναδιάρθρωσε την ταξική δομή της Ελληνικής κοινωνίας. Όπως κάνουν πάντα οι κρίσεις εκτός από το παραδοσιακό προλεταριακό κομμάτι – αυτό που και την εποχή των παχιών αγελάδων ίδρωνε για να βγάλει πέρα – συντρίβουν και αυτό που βρίσκεται λίγα σκαλιά πιο πάνω. Η «μεσαία τάξη» αυτό το πολιτικό εφεύρημα του καπιταλισμού, άρχισε, από το 2009 να κατεβαίνει κουτρουβαλώντας τα σκαλιά της ταξικής πυραμίδας. Άνθρωποι «καλοβαλμένοι», είτε μικροί επιχειρηματίες είτε αυτοαπασχολούμενοι στον χώρο των υπηρεσιών βρέθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια να παλεύουν για την επιβίωση, έγιναν τα νέα μέλη της ταξικής μας οικογένειας.
Τους καλοσωρίζουμε όσο κι αν γνωρίζουμε ότι αυτοί, όπως κι εμείς άλλωστε, δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με αυτή την αλλαγή θέσης. Δεν είναι όμως στο χέρι τους, όπως άλλωστε δεν είναι και στο δικό μας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Σε αυτόν τον καπιταλισμό, στην Ελλάδα του 2017, μια 62χρονη στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης βρέθηκε ξαφνικά υπό την απειλή να χάσει ότι της απέμεινε απο ένα καλύτερο ταξικό παρελθόν, το σπίτι στο οποίο ζει. Ένα δυάρι 64 τετραγωνικών σε μια λαική γειτονιά. Μια γυναίκα που λόγω χρεών δεν μπορεί να πάρει σύνταξη και αναγκάζεται να δουλεύει για να ζήσει τον εαυτό της κι ένα ανάπηρο παιδί. Περικυκλωμένη από χρέη μόλις κατάφερε να πετύχει ρύθμιση για χρεή προς τράπεζες της επιτέθηκε το κράτος. Της ήρθε κατασχετήριο αυτού του σπιτιού για οφειλές στον ΕΦΚΑ. Για 30 χιλιάδες που με το νταβατζηλίκι των προσαυξήσεων διπλασιάστηκε. Μια περίπτωση ανάμεσα σε χιλιάδες αλλά με όλα τα στοιχεία να γίνει εμβληματική.
Μια περίπτωση που γκρεμίζει τον μύθο ότι δεν γίνονται κατασχέσεις Α κατοικίας ή ότι αυτές έχουν εισοδηματικά κριτήρια. Μια χαρά γίνονται κατασχέσεις και η υποτιθέμενη σύγκρουση γύρω απο τη νομολογία του Νόμου Κατσέλη είναι μια φενάκη: το κράτος μπορεί να κατάσχει ότι θέλει, όποτε θέλει. Στην πραγματικότητα η εξουσία γνωρίζοντας την κοινωνική απαξία στην τακτική των πλειστηριασμών, μια απαξία που διατηρείται ζωντανή και μαχητική απο την πολύμορφη δράση του ανταγωνιστικού κινήματος, παίζει καθυστερήσεις. Ο σύριζα προσπαθεί να θολώσει το τοπίο την ίδια ώρα που οι τράπεζες πουλάνε τα κόκκινα δάνεια σε funds για το 3% της αξίας, την ίδια ώρα που ο Μακρόν προτείνει οι ατομικές περιουσίες να μπούν επίσημα στη διαχείριση των εθνικών χρεών. Ακούμε με περιφρόνηση εξαγγελίες για συμφωνίες κυρίων με τις τράπεζες για κάτω όριο τα 300.000 ευρώ στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, παρατηρούμε με προσοχή την καθεστωτική καμπάνια για «μπαταχτσήδες»και κακοπληρωτές.
Η 62χρονη είναι μια εμβληματική περίπτωση προλεταριοποίησης, είναι μία από εμάς που κινδυνεύει να πεταχτεί στον δρόμο. Οι παπάτζες του κράτους ότι «το χαρτί κατάσχεσης στάλθηκε για τυπικούς λόγους» δεν πείθουν κανένα. Η «φιλανθρωπία» των διαβεβαιώσεων ότι παρά την αποστολή κατασχετηρίου δεν θα γίνει πλειστηριασμός είναι τουλάχιστον προκλητική. Ούτε ζητιάνοι είμαστε ούτε θα κάτσουμε να μας πάρετε όμηρους. Θα απαντήσουμε μαχητικά. Θα χτυπήσουμε χωρις καμιά διάθεση ούτε διαπραγμάτευσης ούτε «διαλόγου». Το αίτημά μας είναι απλό: σταματήστε τώρα τις κατασχέσεις 1ης κατοικίας των ανθρώπων της τάξης μας. Αντί να δίνετε διαβεβαιώσεις, πάρτε πίσω τα κατασχετήρια. Και μια και μιλάμε για την 62χρονη από τον Εύοσμο, μην τομλήσετε να την πετάξετε στον δρόμο ούτε αυτή ούτε κανέναν από όσους βγάζουμε τα προς το ζήν με την ψυχή στο στόμα.
Καλούμε τον καθένα και την καθεμιά να στρατευτεί στον αγώνα για την άμεση υπεράσπιση της τελευταίας γραμμής άμυνας του λαικού πλούτου που έχει αντέξει την επίθεση του κράτους και του κεφάλαιου στα χρόνια της κρίσης. Τόσο σε γενικό πολιτικό επίπεδο όσο και σε κάθε περίπτωση χωριστά, προσωποποιημένα όπως κάνουμε τώρα.
Εμείς ως ρουβίκωνας αλλά και όλο το ανταγωνιστικό κίνημα θα συνεχίσουμε, αλλά δεν μπορούμε να νικήσουμε αν δεν βρεθούν και άλλοι να ξεκινήσουν. Πολλοί άλλοι.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να επιτεθούμε σήμερα στα γραφεία της ΚΕΑΟ επί της οδού Πειραιώς 28.
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017
Ναι, η Δικαιοσύνη δεν έχει αλλάξει
To Πενταμελές Εφετείο Αναστολών απέρριψε και το δεύτερο αίτημα αποφυλάκισης της Ηριάννας και του Περικλή, υπόθεση που γίνει σύμβολο για όλη την Ευρώπη. Ο εισαγγελέας της έδρας Γ. Γεράκης, που υποστήριξε στην πρότασή του ότι δεν αποδείχθηκε θεμελιωτικό γεγονός και δεν προσκομίστηκε νέο στοιχείο, κρύφτηκε πίσω από μια δικονομική τυπολατρία για να αποφύγει την ουσία.
Σύμφωνα με το δικαστήριο δεν έχει αλλάξει τίποτα. Και πράγματι στην ελληνική δικαιοσύνη δεν έχει αλλάξει τίποτε που να δικαιολογεί κάτι διαφορετικό. Ίσως να είχαν άλλη μεταχείριση αν ήταν έμποροι ναρκωτικών, αν είχαν εμπλακεί σε τραπεζικό σκάνδαλο, αν ήταν διεφθαρμένοι πολιτικοί, αν είχαν καταχραστεί δημόσιο χρήμα, αν είχαν δολοφονήσει εν ψυχρώ αντιφασίστα. Ή αν εμπλεκόταν με την υπόθεση Siemens, για την οποία ο ίδιος «τυπολάτρης» εισαγγελέας είχε ξεχάσει να μεταφράσει το σχετικό βούλευμα και διώκεται πειθαρχικά…
Η ουσία δεν βρίσκεται στο διάτρητο αποδεικτικό υλικό αλλά στην επιδεικτική σκληρότητα που μαρτυρά ότι η υπόθεση έχει ιδεολογικοποιηθεί ως μάχη του «κράτους της Δεξιάς» εναντίον της Αριστεράς εν συνόλω. Ο υποτιμητικός τρόπος που απευθύνθηκε η έδρα στους κατηγορούμενους, οι παρωχημένες εκφράσεις όπως η «αντικοινωνικη συμπεριφορά» τους, η απαξίωση της Προέδρου για τη διδακτορική διατριβή της Ηριάννας, οι φράσεις του Εισαγγελέα που έμοιαζαν να απαντούν στο Σ. Κοντονή, είναι συμπτώματα απονομής δικαίου «μαύρων εποχών».
Το κλίμα έχει φορτιστεί επικίνδυνα από μια πολιτική και κοινωνική τάξη που νιώθει να απειλείται και ενεργοποιεί ένστικτα «βαθέως κράτους». Είμαστε σε μια "κόκκινη ζώνη" και υπό την έννοια αυτή, τόσο η βία όσο και οι ακραίες αντιδράσεις για την απόφαση, εκτός από κατακριτέες είναι και προβληματικές καθώς εξυπηρετούν το διχαστικό αφήγημα που καλλιεργείται από την άλλη πλευρά.
Η συνταγή πάντως αν θέλεις να κυκλοφορείς ελεύθερος είναι να έχεις συνήγορο τον Μάκη Βορίδη. Ρωτήστε τους κατηγορούμενους του σκανδάλου Energa- Hellas Power που κόστισαν 152 εκατομμύρια στον ελληνικό λαό, επέστρεψαν μόλις 2,5 και γλεντάνε στη Μύκονο. Αυτή είναι δικαιοσύνη!
πηγη
Η Πειραιώς ελέγχεται για «πάρτι» εκατομμυρίων (αλλά μην το πείτε στα ελληνικά ΜΜΕ)
Ένα πακέτο μη εξυπηρετούμενων δανείων αξίας 1,2 δισ. ευρώ, από τα οποία
το 1,1 αφορά ναυτιλιακές εταιρείες, πουλήθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς
το 2014 έναντι 300 εκατ. στον όμιλο Libra Group, που προηγουμένως
δανείστηκε 200 εκατ. από την... Πειραιώς. Τα παραπάνω αποκάλυψε
δημοσίευμα των Financial Times, που προσθέτει ότι διεξάγεται έρευνα για
πιθανή απάτη και 10 στελέχη της τράπεζας έχουν ήδη παραιτηθεί. Κι αν
αναρωτιέστε γιατί δεν βλέπετε αυτήν τη είδηση στα ελληνικά ΜΜΕ, η
απάντηση είναι μία κίτρινη στάμπα σε κάθε εφημερίδα και ιστοσελίδα
the press project
Σύμφωνα λοιπόν με άρθρο της ανταποκρίτριας των Financial Times στην Αθήνα, Kerin Hope, 10 στελέχη της Πειραιώς έχουν παραιτηθεί μετά από καταγγελίες και την έρευνα που διεξάγεται για την πώληση 1,2 δισ. μη εξυπηρετούμενων δανείων από την Τράπεζα στο fund Libra, το 2014, έναντι 300 εκατ. Από τα δάνεια αυτά, το 1,1 δισ. αφορά εφοπλιστές, τα 80 εκατ. εταιρείες που ασχολούνται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αξίας, ενώ τα 30 εκατ. είναι προσωπικά δάνεια των 10 στελεχών της Πειραιώς που έχουν αποχωρήσει. Οι παραιτήσεις υπεβλήθησαν το διάστημα Ιουλίου - Σεπτεμβρίου,χωρίς να δημοσιοποιηθούν από την Τράπεζα Πειραιώς, ενώ μάλιστα τα στελέχη έλαβαν και τις νόμιμες αποζημιώσεις τους.
Όπως προσθέτει το δημοσίευμα, η Libra είχε δανειστεί λίγο νωρίτερα 200 εκατ. από την Τραπεζα Πειραιώς, «για να χρηματοδοτήσει τη συναλλαγή», ενώ στη συνέχεια «κούρεψε» κάποια από τα δάνεια και τα πούλησε με έκπτωση 50% στους αρχικούς δανειολήπτες. Ο όμιλος Libra επίσης, έγινε, όπως αναφέρεται, ισχυρός μέτοχος της Πειραιώς κατά την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ ανήκει στον εφοπλιστή, Γιώργο Λογοθέτη, που δραστηριοποιείται επίσης στην ανανεώσιμη ενέργεια και τα ξενοδοχεία.
Οι Financial Times σημειώνουν επίσης ότι «όρισμένα δάνεια φαίνεται ότι μεταφέρθηκαν από την Τράπεζα Πειραιώς σε υπεράκτιες εταιρείες (offshore) στην Κύπρο και στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, παραβιάζοντας τα capital controls που επιβλήθηκαν στα μέσα του 2015 κατά τη διάρκεια του bank run που προκάλεσε φόβο ότι η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από το ευρώ».
Από την πλευρά του ο Χρήστος Μεγάλου, διευθύνων σύμβουλος της Πειραιώς, δηλώνει στους FT ότι για το συγκεκριμένο πακέτο δανείων είχαν γίνει επαρκείς προβλέψεις στους λογαριασμούς της τράπεζας για το έτος 2016. «Τα πρόσφατα ευρήματα στον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος, αν και ντροπιαστικά, δεν επηρεάζουν εμπορικά την τράπεζα. Οι παραβιάσεις του κανονιστικού πλαισίου του παρελθόντος έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, έχουν προβλεφθεί και έχουν αντικατοπτριστεί επαρκώς στις οικονομικές καταστάσεις της τράπεζας», ανέφερε ο κ. Μεγάλου.
.Ένας εκπρόσωπος της Libra, μιλώντας στους FT, αρνήθηκε τις κατηγορίες και τόνισε: «Έχουμε μια εξαιρετική σχέση με την Τράπεζα Πειραιώς και δουλεύουμε σε στενή συνεργασία με την παρούσα ομάδα διαχείρισης, στην οποία έχουμε μεγάλη πίστη. Ως μέρος της μεγάλης επένδυσής μας στην Ελλάδα, έχουμε σημαντικές και αποδοτικές δανειακές υποχρεώσεις με την τράπεζα. »
Η υπόθεση φαίνεται ότι βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα Διαφθοράς, μετά από πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος σε συνεργασία με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM). Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «ο εισαγγελέας ελέγχει εάν έχει διαπραχθεί η απάτη και η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, είπε ένας δικαστικός αξιωματούχος, προσθέτοντας ότι πιθανά αδικήματα που εξετάζονται περιλαμβάνουν «σύσταση συμμορίας για εξαπάτηση της τράπεζας και του ελληνικού δημοσίου [μεγαλομέτοχος] και ξέπλυμα χρήματος δια της παραβίασης των capital controls με τη χρήση υπεράκτιων εταιρειών».
Στο πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδας είχαν αναφερθεί πριν από μερικές εβδομάδες το «Έθνος» (UPD: όπως μας ανέφεραν στο twitter) και (παραδόξως) η «Καθημερινή», που σημειώνει ότι «η ζημία ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ εντοπίστηκε από τους ελεγκτές της ΤτΕ, σε στενή συνεργασία με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM), και αμέσως ζητήθηκε από τη διοίκηση της τράπεζας να διενεργηθούν οι αντίστοιχες προβλέψεις, δηλαδή η διακράτηση κεφαλαίων για την κάλυψη των απωλειών.
Η ζημία προέρχεται από συναλλαγή που αφορά την πώληση χαρτοφυλακίου κόκκινων δανείων σε Κύπριο επιχειρηματία, στο οποίο όμως είχαν ενσωματωθεί προσωπικά δάνεια επιτελικών στελεχών του ομίλου που αφορούσαν τόσο την αγορά μετοχών (μετοχοδάνεια) όσο και ακινήτων μεγάλης αξίας τα οποία δεν εξυπηρετούσαν. Η συναλλαγή είχε δομηθεί έτσι ώστε τα στελέχη της τράπεζας να απαλλαγούν από τα δάνεια αυτά, ο «επενδυτής» να επωφεληθεί οικονομικά από τη «διευκόλυνση» και η ζημία να φορτωθεί στην τράπεζα και στους φορολογουμένους, καθώς έχει ανακεφαλαιοποιηθεί δύο φορές με κρατικούς πόρους»
Σχόλιο: Όλοι ευχαριστημένοι, εκτός από έναν
Ας πιάσουμε την υπόθεση από την αρχή, δηλαδή από τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια. Σύμφωνα με τις εκθέσεις της «Petrofin Bank Research», στα τέλη του 2014 ο συνολικός δανεισμός των ελλήνων εφοπλιστών από την Τράπεζα Πειραιώς ανερχόταν στα 3,9 δισ. δολάρια, ενώ στα τέλη του 2016 στα 2,7 δισ. Τα ναυτιλιακά δάνεια υπερδιπλασιάζονται το 2013, έτος που η Πειραιώς απορροφά την πρώην Marfin.
Τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια φαίνεται να μεταβιβάζονται σε ένα εφοπλιστικό fund, το οποίο προσφέρει ορισμένα από αυτά με έκπτωση 50% στους δανειολήπτες.Το πρώτο λοιπόν σημείο είναι ότι, εάν το δημοσίευμα είναι ακριβές, ένα μεγάλο μέρος του δάνεισμου εφοπλιστών από τραπεζικά ιδρύματα είναι μη εξυπηρετούμενο και πολλά από αυτά αποδείχτηκαν «δανεικά και αγύριστα», όπως ακριβώς συνέβη για παράδειγμα με τα δάνεια των τραπεζών σε ολιγάρχες των ΜΜΕ ή σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια φαίνεται να μεταβιβάζονται σε ένα εφοπλιστικό fund, το οποίο προσφέρει ορισμένα από αυτά με έκπτωση 50% στους δανειολήπτες. Οι οποίοι με τη σειρά τους, ενώ επί χρόνια δεν πλήρωναν, ξαφνικά βρίσκουν τα χρήματα για να τα αγοράσουν και να απαλλαγούν από βάρη εκατομμυρίων. Θα μπορούσαμε σίγουρα να πούμε ότι πρόκειται για στρατηγικούς κακοπληρωτές και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι πιο ανίσχυροι θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για την εξόφληση των δανείων τους, που μεταβιβάζονται αυτές τις μέρες σε κερδοσκοπικά funds.
Ένα ερώτημα είναι βέβαια τι απέγιναν τα υπόλοιπα δάνεια (πληρώθηκαν, κουρεύτηκαν, διαγράφηκαν;), μαζί με πολλά ακόμα που αφορούν το σπάσιμο των capital controls και τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς και η είσοδος της Libra.
Το σίγουρο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο που περιγράφουν οι FT, είναι σχεδόν όλοι κερδισμένοι. Η Libra έκλεισε μία εξαιρετικά προσοδοφόρα συμφωνία, οι εφοπλιστές και επιχειρηματίες σε ΑΠΕ ρύθμισαν ευνοϊκά τα «κόκκινα» δάνεια τους, τα στελέχη της Πειραιώς φαίνεται να έχουν επωφεληθεί και με το παραπάνω από την όλη διαδικασία, ενώ η Τράπεζα, με νέα διοίκηση, μπορεί να υποστηρίξει ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και πρόκειται απλά για κάποιες «παρατυπίες». Οι μόνοι χαμένοι είναι οι έλληνες φορολογούμενοι, που έχουν ανακεφαλαιοποιήσει τρεις φορές τις χρεωκοπημένες τράπεζες, βλέπουν το «πάρτι» που είχε στηθεί στο εσωτερικό τους, την ίδια στιγμή που δεν μπορούν να απαλλαγούν από τα δικά τους χρέη προς αυτές.
Και η συνηθισμένη σιωπή
Μία αρνητική είδηση σαν κι αυτή είναι το καλύτερο παράδειγμα του τι αγοράζουν οι τράπεζες όταν χρηματοδοτούν αφειδώς σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα: Την σιωπή τουςΤο δεύτερο είναι ότι αυτή η είδηση, (ή έστω το κομμάτι για τις παραιτήσεις των στελεχών) δεν βρήκε το δρόμο της στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, που αναδημοσιεύουν άμεσα κάθε δημοσίευμα μεγάλων διεθνών μέσων για την Ελλάδα και την οικονομία της. Αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, η απάντηση είναι φυσικά η τραπεζική διαφήμιση, η αλλιως το κίτρινο σηματάκι της Πειραιώς που κοσμεί σχεδόν κάθε εφημερίδα και ενημερωτική ιστοσελίδα.
(πρωτοσέλιδα του 2016)
Μία αρνητική είδηση σαν κι αυτή είναι το καλύτερο παράδειγμα του τι αγοράζουν οι τράπεζες όταν χρηματοδοτούν αφειδώς σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα: Την σιωπή τους, ή τουλάχιστον το ότι μία τέτοια είδηση θα περάσει στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας. Έχει παρατηρηθεί (βλ. περισσότερα εδώ) ότι τα συστημικά ΜΜΕ συνηθίζουν να «χάνουν» τις αρνητικές ειδήσεις για τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες που τα χρηματοδοτούν. Αντίθετα, αποδεικνύονται πολύ συνεπή στην αναδημοσίευση όλων των διαφημιστικών δελτίων Τύπου των τραπεζών.
Το φαινόμενο είναι γνωστό και η απάντηση είναι πάντα η ίδια: Όποιος χρηματοδοτεί τη δημοσιογραφία, ελέγχει τι γράφεται και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί.
the press project
Σύμφωνα λοιπόν με άρθρο της ανταποκρίτριας των Financial Times στην Αθήνα, Kerin Hope, 10 στελέχη της Πειραιώς έχουν παραιτηθεί μετά από καταγγελίες και την έρευνα που διεξάγεται για την πώληση 1,2 δισ. μη εξυπηρετούμενων δανείων από την Τράπεζα στο fund Libra, το 2014, έναντι 300 εκατ. Από τα δάνεια αυτά, το 1,1 δισ. αφορά εφοπλιστές, τα 80 εκατ. εταιρείες που ασχολούνται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αξίας, ενώ τα 30 εκατ. είναι προσωπικά δάνεια των 10 στελεχών της Πειραιώς που έχουν αποχωρήσει. Οι παραιτήσεις υπεβλήθησαν το διάστημα Ιουλίου - Σεπτεμβρίου,χωρίς να δημοσιοποιηθούν από την Τράπεζα Πειραιώς, ενώ μάλιστα τα στελέχη έλαβαν και τις νόμιμες αποζημιώσεις τους.
Όπως προσθέτει το δημοσίευμα, η Libra είχε δανειστεί λίγο νωρίτερα 200 εκατ. από την Τραπεζα Πειραιώς, «για να χρηματοδοτήσει τη συναλλαγή», ενώ στη συνέχεια «κούρεψε» κάποια από τα δάνεια και τα πούλησε με έκπτωση 50% στους αρχικούς δανειολήπτες. Ο όμιλος Libra επίσης, έγινε, όπως αναφέρεται, ισχυρός μέτοχος της Πειραιώς κατά την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ ανήκει στον εφοπλιστή, Γιώργο Λογοθέτη, που δραστηριοποιείται επίσης στην ανανεώσιμη ενέργεια και τα ξενοδοχεία.
Οι Financial Times σημειώνουν επίσης ότι «όρισμένα δάνεια φαίνεται ότι μεταφέρθηκαν από την Τράπεζα Πειραιώς σε υπεράκτιες εταιρείες (offshore) στην Κύπρο και στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, παραβιάζοντας τα capital controls που επιβλήθηκαν στα μέσα του 2015 κατά τη διάρκεια του bank run που προκάλεσε φόβο ότι η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από το ευρώ».
Από την πλευρά του ο Χρήστος Μεγάλου, διευθύνων σύμβουλος της Πειραιώς, δηλώνει στους FT ότι για το συγκεκριμένο πακέτο δανείων είχαν γίνει επαρκείς προβλέψεις στους λογαριασμούς της τράπεζας για το έτος 2016. «Τα πρόσφατα ευρήματα στον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος, αν και ντροπιαστικά, δεν επηρεάζουν εμπορικά την τράπεζα. Οι παραβιάσεις του κανονιστικού πλαισίου του παρελθόντος έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, έχουν προβλεφθεί και έχουν αντικατοπτριστεί επαρκώς στις οικονομικές καταστάσεις της τράπεζας», ανέφερε ο κ. Μεγάλου.
.Ένας εκπρόσωπος της Libra, μιλώντας στους FT, αρνήθηκε τις κατηγορίες και τόνισε: «Έχουμε μια εξαιρετική σχέση με την Τράπεζα Πειραιώς και δουλεύουμε σε στενή συνεργασία με την παρούσα ομάδα διαχείρισης, στην οποία έχουμε μεγάλη πίστη. Ως μέρος της μεγάλης επένδυσής μας στην Ελλάδα, έχουμε σημαντικές και αποδοτικές δανειακές υποχρεώσεις με την τράπεζα. »
Η υπόθεση φαίνεται ότι βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα Διαφθοράς, μετά από πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος σε συνεργασία με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM). Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «ο εισαγγελέας ελέγχει εάν έχει διαπραχθεί η απάτη και η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, είπε ένας δικαστικός αξιωματούχος, προσθέτοντας ότι πιθανά αδικήματα που εξετάζονται περιλαμβάνουν «σύσταση συμμορίας για εξαπάτηση της τράπεζας και του ελληνικού δημοσίου [μεγαλομέτοχος] και ξέπλυμα χρήματος δια της παραβίασης των capital controls με τη χρήση υπεράκτιων εταιρειών».
Στο πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδας είχαν αναφερθεί πριν από μερικές εβδομάδες το «Έθνος» (UPD: όπως μας ανέφεραν στο twitter) και (παραδόξως) η «Καθημερινή», που σημειώνει ότι «η ζημία ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ εντοπίστηκε από τους ελεγκτές της ΤτΕ, σε στενή συνεργασία με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM), και αμέσως ζητήθηκε από τη διοίκηση της τράπεζας να διενεργηθούν οι αντίστοιχες προβλέψεις, δηλαδή η διακράτηση κεφαλαίων για την κάλυψη των απωλειών.
Η ζημία προέρχεται από συναλλαγή που αφορά την πώληση χαρτοφυλακίου κόκκινων δανείων σε Κύπριο επιχειρηματία, στο οποίο όμως είχαν ενσωματωθεί προσωπικά δάνεια επιτελικών στελεχών του ομίλου που αφορούσαν τόσο την αγορά μετοχών (μετοχοδάνεια) όσο και ακινήτων μεγάλης αξίας τα οποία δεν εξυπηρετούσαν. Η συναλλαγή είχε δομηθεί έτσι ώστε τα στελέχη της τράπεζας να απαλλαγούν από τα δάνεια αυτά, ο «επενδυτής» να επωφεληθεί οικονομικά από τη «διευκόλυνση» και η ζημία να φορτωθεί στην τράπεζα και στους φορολογουμένους, καθώς έχει ανακεφαλαιοποιηθεί δύο φορές με κρατικούς πόρους»
Σχόλιο: Όλοι ευχαριστημένοι, εκτός από έναν
Ας πιάσουμε την υπόθεση από την αρχή, δηλαδή από τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια. Σύμφωνα με τις εκθέσεις της «Petrofin Bank Research», στα τέλη του 2014 ο συνολικός δανεισμός των ελλήνων εφοπλιστών από την Τράπεζα Πειραιώς ανερχόταν στα 3,9 δισ. δολάρια, ενώ στα τέλη του 2016 στα 2,7 δισ. Τα ναυτιλιακά δάνεια υπερδιπλασιάζονται το 2013, έτος που η Πειραιώς απορροφά την πρώην Marfin.
Τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια φαίνεται να μεταβιβάζονται σε ένα εφοπλιστικό fund, το οποίο προσφέρει ορισμένα από αυτά με έκπτωση 50% στους δανειολήπτες.Το πρώτο λοιπόν σημείο είναι ότι, εάν το δημοσίευμα είναι ακριβές, ένα μεγάλο μέρος του δάνεισμου εφοπλιστών από τραπεζικά ιδρύματα είναι μη εξυπηρετούμενο και πολλά από αυτά αποδείχτηκαν «δανεικά και αγύριστα», όπως ακριβώς συνέβη για παράδειγμα με τα δάνεια των τραπεζών σε ολιγάρχες των ΜΜΕ ή σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Τα «κόκκινα» εφοπλιστικά δάνεια φαίνεται να μεταβιβάζονται σε ένα εφοπλιστικό fund, το οποίο προσφέρει ορισμένα από αυτά με έκπτωση 50% στους δανειολήπτες. Οι οποίοι με τη σειρά τους, ενώ επί χρόνια δεν πλήρωναν, ξαφνικά βρίσκουν τα χρήματα για να τα αγοράσουν και να απαλλαγούν από βάρη εκατομμυρίων. Θα μπορούσαμε σίγουρα να πούμε ότι πρόκειται για στρατηγικούς κακοπληρωτές και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι πιο ανίσχυροι θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για την εξόφληση των δανείων τους, που μεταβιβάζονται αυτές τις μέρες σε κερδοσκοπικά funds.
Ένα ερώτημα είναι βέβαια τι απέγιναν τα υπόλοιπα δάνεια (πληρώθηκαν, κουρεύτηκαν, διαγράφηκαν;), μαζί με πολλά ακόμα που αφορούν το σπάσιμο των capital controls και τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς και η είσοδος της Libra.
Το σίγουρο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο που περιγράφουν οι FT, είναι σχεδόν όλοι κερδισμένοι. Η Libra έκλεισε μία εξαιρετικά προσοδοφόρα συμφωνία, οι εφοπλιστές και επιχειρηματίες σε ΑΠΕ ρύθμισαν ευνοϊκά τα «κόκκινα» δάνεια τους, τα στελέχη της Πειραιώς φαίνεται να έχουν επωφεληθεί και με το παραπάνω από την όλη διαδικασία, ενώ η Τράπεζα, με νέα διοίκηση, μπορεί να υποστηρίξει ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και πρόκειται απλά για κάποιες «παρατυπίες». Οι μόνοι χαμένοι είναι οι έλληνες φορολογούμενοι, που έχουν ανακεφαλαιοποιήσει τρεις φορές τις χρεωκοπημένες τράπεζες, βλέπουν το «πάρτι» που είχε στηθεί στο εσωτερικό τους, την ίδια στιγμή που δεν μπορούν να απαλλαγούν από τα δικά τους χρέη προς αυτές.
Και η συνηθισμένη σιωπή
Μία αρνητική είδηση σαν κι αυτή είναι το καλύτερο παράδειγμα του τι αγοράζουν οι τράπεζες όταν χρηματοδοτούν αφειδώς σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα: Την σιωπή τουςΤο δεύτερο είναι ότι αυτή η είδηση, (ή έστω το κομμάτι για τις παραιτήσεις των στελεχών) δεν βρήκε το δρόμο της στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, που αναδημοσιεύουν άμεσα κάθε δημοσίευμα μεγάλων διεθνών μέσων για την Ελλάδα και την οικονομία της. Αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, η απάντηση είναι φυσικά η τραπεζική διαφήμιση, η αλλιως το κίτρινο σηματάκι της Πειραιώς που κοσμεί σχεδόν κάθε εφημερίδα και ενημερωτική ιστοσελίδα.
(πρωτοσέλιδα του 2016)
Μία αρνητική είδηση σαν κι αυτή είναι το καλύτερο παράδειγμα του τι αγοράζουν οι τράπεζες όταν χρηματοδοτούν αφειδώς σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα: Την σιωπή τους, ή τουλάχιστον το ότι μία τέτοια είδηση θα περάσει στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας. Έχει παρατηρηθεί (βλ. περισσότερα εδώ) ότι τα συστημικά ΜΜΕ συνηθίζουν να «χάνουν» τις αρνητικές ειδήσεις για τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες που τα χρηματοδοτούν. Αντίθετα, αποδεικνύονται πολύ συνεπή στην αναδημοσίευση όλων των διαφημιστικών δελτίων Τύπου των τραπεζών.
Το φαινόμενο είναι γνωστό και η απάντηση είναι πάντα η ίδια: Όποιος χρηματοδοτεί τη δημοσιογραφία, ελέγχει τι γράφεται και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί.
Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017
Θεός, Χριστός και… χρυσαυγίτικος οχετός
του Νίκου Μπογιόπουλου/ημεροδρομος
Τι εκπροσωπούν οι χρυσαυγίτες στη Βουλή; Τι ενσαρκώνουν στην ελληνική κοινωνία; Κρατηθείτε: Την «του Χριστού την πίστη την αγία»! Έτσι είπαν τα ναζιστόμουτρα κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο κοινοβούλιο για το νομοσχέδιο σχετικά με την διόρθωση φύλου.
Αυτά τα… αγγελούδια, λοιπόν, πιάνοντας το νήμα των χουνταίων προπατόρων τους και παίζοντας το χαρτί του «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», μας δήλωσαν ότι εκείνο που έχουν αναλάβει να διαφυλάξουν και να διακονήσουν στον τόπο (στα διαλλείματα προφανώς των δολοφονιών, των πογκρόμ και των λιντσαρισμάτων που διαπράττουν), είναι την «του Χριστού την πίστη την αγία»… Πάμε, τώρα, να δούμε την πραγματική πίστη αυτού του ναζιστικού οχετού:
Στοιχείο πρώτο: Το χέβυ μέταλ συγκρότημα με το όνομα «Naer Mataron» είναι αυτό στο οποίο «τραγουδά» (για την ακρίβεια: ουρλιάζει) ο «καλλιτέχνης» με το όνομα «Καιάδας». Πρόκειται, φυσικά, για τον νυν βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Γερμενή. Προσέξτε τώρα στίχους:
«Έστειλες τον μπάσταρδο τον γιο σου, τον γαμημένο Ιησού Χριστό»…
«Η χριστιανική εκκλησία βρομάει τη σαπίλα του Ιεχωβά»…
«Η φτήνια του υπανθρώπου του σταυρού»…
«Φλόγες που καίνε τον υιό του Θεού και τους Αγίους του»…
Αυτά «τραγουδούσε» μεταξύ άλλων ο υπόδικος ναζί πριν αρχίσει να «κοσμεί» το κοινοβούλιο μαζί με τους ομοίους του.
Αυτοί οι τύποι είναι που αγωνιούν για την… χριστιανοσύνη λόγω της έλευσης των προσφύγων στη χώρα μας, που θέλουν να καούν στα επίγεια καζάνια οι «αμαρτωλοί» ομοφυλόφιλοι και που λατρεύουν τον «αρχαιοελληνικό» (αυτό πως συμβιβάζεται με το «χριστιανικό» τους πνεύμα;) ναζιστικό χαιρετισμό.
Στις τάξεις αυτών ανήκει ο «Καιάδας» που στο «άσμα» του ως άνω συγκροτήματος, με τίτλο «extremeunction» (σσ: είναι το ευχέλαιο που χορηγεί η Καθολική Εκκλησία στους ψυχορραγούντες) «έψελνε» τα εξής:
«(….) Για μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθότανε και έβλεπε τον έναν να βγάζει το μάτι του αλλουνού
Και μόνο τότε είχε τη λαμπρή ιδέα να στείλει τον μπάσταρδο γιο του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό
Αλλά τώρα θριαμβεύει ο Διάβολος
Θ’ αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει και θα σφάξουμε στην αγία τράπεζα τους ηλιθίους (…)
Θα εκδικηθούμε… διψάμε για αίμα!»…
Ε, αυτοί οι θεομπαίχτες είναι, αυτά τα ναζιστικά αποβράσματα είναι, που ομιλούν περί «πατρίδας», «οικογένειας» και, φυσικά, περί «θρησκείας».
Στοιχείο δεύτερο: Πέραν του «Καιάδα», έτερος «χριστιανός» στο ναζιστικό γκρουπ της Χρυσής Αυγής είναι ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος. Ο πρώην βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμπνευσμένο από το Αουσβιτς:
«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…
Αυτός ο ευγενής νέος «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Χριστιανός»! Και που βρίσκει την «του Χριστού την πίστη την αγία»; Στο Αουσβιτς…
Στοιχείο τρίτο: Ας επιστρέψουμε στον πρώτο «καλλιτέχνη» της παρέας. Στον «Καιάδα» (κατά κόσμον Γεώργιο Γερμενή). Αυτός ο τροβαδούρος της «του Χριστού της πίστης την αγία» εξέδωσε με το ναζιστοσυγκρότημά του νέο άλμπουμ τον Απρίλη του 2017. Το αποκάλυψε η «Realnews» (24/9/2017). Προσέξτε τώρα:
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι «Lucitherion». Τουτέστιν: «Ύμνος στον Εωσφόρο».
Ανάμεσα στα «τραγούδια» του άλμπουμ βρίσκουμε εκείνο με τίτλο: «Σατανάς Προμηθέας».
Βρίσκουμε το άλλο με τίτλο «Άγιος ο Δράκοντας».
Το τρίτο που είναι αφιερωμένο στον Ρα (τον θεό των αρχαίων Αιγυπτίων).
Το επόμενο που εξυμνεί τον Σέραπις (υποχθόνιος θεός της αρχαιότητας στα πόδια του οποίου αποικονίζετο ο Κέρβερος και το φίδι)…
Ως συνέχεια πάρτε μια βαθιά ανάσα. Ορίστε μια γεύση από την «του Χριστού την πίστη την αγία», όπως προκύπτει από την νέα δισκογραφική «δουλειά» του Γερμενή που αποκάλυψε η Realnews, για να έχετε μια ασφαλή εικόνα τι σημαίνει ναζιστική «χριστιανοσύνη», διανθισμένη με πεντάλφες και φλεγόμενους σταυρούς της Κου Κλουξ Κλαν:
Πριν κλείσουμε αυτή την αναφορά στην «χριστιανική» φύση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, ας μας επιτραπούν δυο επισημάνσεις.
Επισήμανση 1η: Εμείς ούτε είμαστε ούτε παριστάνουμε τους θεοσεβούμενους. Είμαστε, όμως, ορκισμένοι εχθροί των θεομπαιχτών.
Επισήμανση 2η: Ζητάμε συγγνώμη από τον αναγνώστη. Είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει και σε όποιον Θεό πιστεύει. Το γνωρίζουμε ότι η φτήνια, η σαπίλα, η προστυχιά που προηγήθηκε προκαλεί εμετό. Αλλά είναι μια ακόμα αναγκαία δοκιμασία που πρέπει να υποστούμε ώστε να γνωστοποιηθεί όσο πιο πλατιά γίνεται το μέγεθος της μαυρίλας, του φαρισαϊσμού και της βρωμιάς αυτής της συμμορίας.
Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017
Νέα εποχή για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού
Υπερψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση του φύλου, ενώ κατά πλειοψηφία πέρασε το άρθρο 3 που αφορά το ηλικιακό όριο. Από τους 285 βουλευτές που ψήφισαν, ναι επί της αρχής στο νομοσχέδιο ψήφισαν 171.
Κατοχυρώθηκε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, ένα πάγιο και χρόνιο αίτημα των διεμφυλικών ατόμων καθώς υπερψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Παράλληλα, υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής με 148 ψήφους σε σύνολο 285 παρόντων βουλευτών και μετά από ονομαστική ψηφοφορία το επίμαχο άρθρο 3 που δίνει τη δυνατότητα νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου από τα 15 έτη.
Κατά
του νομοσχεδίου τάχθηκε η Νέα Δημοκρατία καθώς κατέθεσε τη δική της
πρόταση. Η πρόταση επιτρέπει τη διόρθωση φύλου μόνο σε άτομα 18 ετών και
άνω και θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη δικαστικής απόφασης
και ιατρικής γνωμάτευσης. Επίσης απαγορεύει να γίνει δεύτερη διόρθωση
φύλου από το ίδιο άτομο.
Επίκληση Μητσοτάκη σε εξωγήινους στη συζήτηση
«Δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου θεού», δήλωσε ο
Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για τη νομική
αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, ωστόσο προσπαθώντας να πείσει ότι η
διάταξη που δίνει υπό προϋποθέσεις τη δυνατότητα επαναπροσδιορισμού
φύλου από τα 15 είναι λανθασμένη, διηγήθηκε μία «πολύ πραγματική», όπως
τόνισε ο ίδιος, ιστορία. Ανέφερε ένα περιστατικό με ένα νεαρό που πήγε
στον ψυχίατρο του και του εξομολογήθηκε: «Ανέβηκα στον Υμηττό κι ένας
εξωγήινος μου είπε να αλλάξω φύλο».
«Για του Χριστού την πίστη σκοτώσατε τον Φύσσα;»
Σφοδρή επίθεση στη Χρυσή Αυγή εξαπέλυσε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, από το βήμα της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, με αφορμή την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Χ.Α., που σημείωσε ότι το κόμμα του αγωνίζεται «για του Χριστού την πίστη την αγία».
«Ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής είπε ότι το κόμμα του αγωνίζεται 'για του Χριστού την πίστη την αγία'. Για του Χριστού την πίστη την αγία και την πατρίδα σκοτώσατε τον Φύσσα; Για του Χριστού την πίστη την αγία κυνηγάτε τους μετανάστες και υπάρχουν αμετάκλητες καταδίκες των ελληνικών δικαστηρίων;» σημείωσε ο Στ. Κοντονής απευθυνόμενος προς τα έδρανα της Χρυσής Αυγής.
Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017
Στη Βουλή το ν/σ για την ταυτότητα φύλου.
Σε λίγες ώρες ξεκινά η συζήτηση για το ν/σ για την ταυτότητα φύλου. Έχει ενδιαφέρον η συμπεριφορά των ανώτατων κοινοβουλευτικών ταγών στο πώς θα υπερασπισθούν τις θέσεις τους . Στην ψήφιση του ν/σ έχει εμπλακεί και το γνωστό παπαδαριό που αναζητά συνεχώς χώρο εξουσίας με έντονες τις οσμές της συντήρησης, της μισανθρωπιάς και του φασισμού.
Οι θέσεις των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων κυμαίνονται από ριζοσπαστικές που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα στηρίξουν το ελεύθερο της επιλογής, εώς ριζοσπαστικές συντηρητικές και φασιστικές που θα στηρίξουν την σύνθλιψη, όχι τόσο του δικαιώματος της επιλογής, όσο των ανθρώπων του.
Μύθοι και πραγματικότητα για την ταυτότητα φύλου
Μέσα στον κουρνιαχτό της κινδυνολογίας που ξεσήκωσαν οι πολέμιοι του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, είναι δύσκολο να αντιληφθεί ο καλοπροαίρετος πολίτης τι αφορά το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που συζητείται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής. Από το χουντικό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» που άφηνε σε καθεστώς παρανομίας όποιον δεν το υιοθετούσε, η κάθε πρωτοβουλία αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περνούσε πάντα από σαράντα κύματα μέχρι να κυλήσουν όλα και πάλι ομαλά.Η ελληνική κοινωνία ωρίμαζε και αφομοίωνε στην πορεία τους νόμους για τον πολιτικό γάμο, την ισότητα ανδρών και γυναικών, την αποποινικοποίηση της μοιχείας, το νέο οικογενειακό δίκαιο, τα δικαιώματα του παιδιού, τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, την καύση των νεκρών, το σύμφωνο συμβίωσης.
Ετσι και τώρα θα διαψευστούν όσοι ισχυρίζονται ότι το νομοσχέδιο «τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας», «καταστρέφει τον άνθρωπο», «δημιουργεί εκρηκτική κατάσταση και στα σχολεία», όπως σημειώνει η Ιερά Σύνοδος, ή ανοίγει τον δρόμο σε όσους θέλουν να καταστρατηγήσουν το άβατον του Αγίου Ορους, σε φυγόστρατους, σε αθλητές που επιδιώκουν κίβδηλες επιδόσεις ή σε απατεώνες και εγκληματίες που θέλουν να σβήσουν τα ίχνη τους, όπως ισχυρίστηκαν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο βουλευτής Δ. Κυριαζίδης της Ν.Δ., ο εισηγητής της Ενωσης Κεντρώων Δ. Καβαδέλλας και βέβαια η ναζιστική οργάνωση.
εφ συν
Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017
Φασιστική επίθεση σε φτωχούς εργαζόμενους στον Ασπρόπυργο
«Οργανωμένη δολοφονική επίθεση κατά μεταναστών» στον Ασπρόπυργο
«Οργανωμένη δολοφονική επίθεση κατά μεταναστών εργατών γης προχώρησε σήμερα Σάββατο 7/10 στις 5μμ ένα τάγμα εφόδου φασιστοειδών στην Γκορυτσά Ασπροπύργου. Η πενταμελής ομάδα των φασιστών επιτέθηκε με σιδηρογροθιές κατά δύο μεταναστών εργατών την ωρα που βρίσκονταν σε θερμοκήπια και δούλευαν. Οι τρεις κύκλωσαν τον Ασφάκ Μαχμούντ και άρχισαν να του καταφέρνουν δολοφονικά χτυπήματα στο πρόσωπο ενώ οι άλλοι δύο πλησίασαν τον Βακάς Χουσείν».
Τα παραπάνω καταγγέλλει η ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη φασιστική απειλή), η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος και η Ένωση Μεταναστών Εργατών Γκορυτσά Ασπροπύργου.
Στην ανακοίνωση- καταγγελία (εδώ), όπου δημοσιεύονται και φωτογραφίες (από αυτές και η φωτογραφία του δημοσιευματος μας),αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «οι δράστες είναι γνωστοί στα θύματα. Στις διαδηλώσεις στον Ασπρόπυργο και την Γκορυτσά το περασμένο Μάη και Ιούνη είχαν παρουσία μαζί μετά φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής που επιτέθηκαν στους μετανάστες και τους αντιφασίστες. Γυρνούσαν διαρκώς με ποδήλατα στο χώρο.
Μετά τα γεγονότα, οι ίδιοι πήγαν στο χώρο εργασίας και φωτογράφιζαν τους μετανάστες εργάτες για να τους τρομοκρατήσουν. Όπως φαίνεται δεν έμειναν στις απειλές αλλά προχώρησαν σε επιθέσεις.Την ώρα της επίθεσης όπως και στις προηγούμενες ρατσιστικές επιθέσεις έβριζαν φωνάζοντας «Βρώμικοι Πακιστανοί. Που θα τρέξετε για να φύγετε τώρα;».
«…με χτυπούσαν οι δυο με τις σιδερογροθιές -Φώναζαν στον τρίτο «Βγάλε το μαχαίρι»…»
Ο Ασφάκ Μαχμούντ, ο ένας από τους δύο εργάτες που δέχθηκαν τη δολοφονική επίθεση σε χωράφι στην Γκορυτσά Ασπρόπυργου περιέγραψε στο News 24/7 (ρεπορτάζ του Μάνου Φραγκιουδάκη) πώς χτυπήθηκε:
«Ήμασταν με τον φίλο μου στο χωράφι και ήρθαν πέντε άτομα. Πρόλαβα να δω ότι οι δύο φορούσαν μαύρες μπλούζες και ο ένας μπλε. Ο τέταρτος κρατούσε μια μαύρη σακούλα. Μας κοίταξαν, έφυγαν και μετά από δυο τρία λεπτά ξαναγύρισαν. Μας είπαν «Βρωμιάρηδες ακόμα δεν έχετε φύγει; Φύγετε Πακιστανοί θα σας γ…με». Οι τρεις έπιασαν εμένα και οι άλλοι δύο κυνήγησαν τον άλλο φίλο μου. Εκείνος πρόλαβε και έτρεξε και δεν χτυπήθηκε πολύ. Εγώ έπεσα κάτω. Ενώ με χτυπούσαν οι δυο με τις σιδερογροθιές φώναζαν στον τρίτο «Βγάλε το μαχαίρι. Βγάλε το μαχαίρι.
Εκείνος έβγαλε ένα μαχαίρι που είχε από πίσω δέρμα. Με τραυμάτισαν κάτω από το μάτι και μετά άρχισαν να με χτυπάνε και οι πέντε. Ο φίλος μου που είχε φύγει πιο πέρα άρχισε να φωνάζει πολύ και εκείνοι άρχισαν να φεύγουν. Αυτός που φορούσε τη μπλε μπλούζα μου πέταξε μια πέτρα η οποία με χτύπησε στο μάτι και μου είπε «Θα σε κάψουμε ζωντανό. Τι θες εδώ;».
Όπως είπε ο Ασφάκ Μαχμουντ στο News 24/7 οι δράστες δεν του είναι άγνωστοι:
«Τους έχω δει στην περιοχή και με ξέρουν κι αυτοί. Εγώ είμαι έξι χρόνια σε αυτό το αφεντικό που δουλεύω τώρα αλλά στον Ασπρόπυργο είμαι από πολύ παλιά. Μένω δέκα χρόνια εδώ. Επιθέσεις γίνονται συνέχεια. Και την προηγούμενη εβδομάδα πάλι. Και χθες κυνηγούσαν ένα παιδί ενώ πήγαινε στο σπίτι του αλλά πρόλαβε και έτρεξε».
Στο ρεπορτάζ του News 24/7 ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, Τζαβέντ Ασλάμ, σημείωσε πως ο Ασφάκ Μαχμούντ είχε μπει στο στόχαστρο καθώς συμμετείχε ενεργά στις διαδηλώσεις του περασμένου Ιουνίου στην περιοχή ενάντια στις συνεχιζόμενες επιθέσεις κατά των μεταναστών-εργατών.«Μου είπε ότι τους βλέπει συχνά. Είναι από τους φασίστες που κάνουν τις επιθέσεις», είπε.
δύο κείμενα του Τομάς Ιμπάνιεθ σχετικά με τη συμμετοχή των Ελευθεριακών στη διαδικασία της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας.
Αδικαιολόγητες αμηχανίες
Όταν συμβαίνουν στην Καταλωνία αλλαγές τόσο δραστικές, όπως αυτές που έχουν γίνει από την εποχή των μαζικών διαδηλώσεων της 15 Μαΐου του 2011, δεν μπορεί κανείς να μην νιώθει κάποια αμηχανία.
Τι θα μπορούσε να έχει συμβεί έτσι ώστε κάποια από τα μαχητικότερα τμήματα της καταλανικής κοινωνίας να περάσουνε από την "περικύκλωση του κοινοβουλίου" το καλοκαίρι του 2011, στην υπέράσπιση των "Καταλανικών Θεσμών" το Σεπτέμβριο του 2017;
Τι θα μπορούσε να έχει συμβεί στα παραπάνω τμήματα έτσι ώστε να περάσουν από το να αντιμετωπίζουν την Καταλανική Αστυνομία και τις ενέργειες ενοχοποίησης που αυτή διέπραξε (όπως αυτές απέναντι στους Esther Quintana ή Andrés Benítez), στο να χειροκροτούν τώρα την παρουσία της στους δρόμους και να ανησυχούν μήπως και δεν έχει πλήρη "αστυνομική αυτονομία";
Τι θα μπορούσε να έχει συμβεί στα παραπάνω τμήματα ώστε να περάσουν από την καταγγελία της Καταλάνικης Κυβερνησης για τις αντικοινωνικές της πολιτικές, στο να ψηφίσουν πρόσφατα τον προϋπολογισμό της;
Αλλά επίσης, τί έχει συμβεί έτσι ώστε συγκεκριμένα τμήματα του αναρχοσυνδικαλισμού να έχουν περάσει από τις διαβεβαιώσεις ότι "οι ελευθερίες ποτέ δεν θα κατακτηθούν ψηφίζοντας", στο να υπερασπίζονται τώρα το να δοθεί αυτή η δυνατότητα στους πολίτες;
Ο κατάλογος των ερωτήσεων θα μπορούσε να επεκταθεί κατά πολύ. Επίσης θα μπορούσαν να δοθούν πολλές απαντήσεις στις λιγοστές ερωτήσεις που τέθηκαν παραπάνω.
Πράγματι, μπορεί κανείς να καταφύγει σε παράγοντες όπως η εξάντληση του κύκλου της μεταπολίτευσης (από το 78 και μετά), η οικονομική κρίση μαζί με τις αντίστοιχες περικοπές και την επισφάλεια, η εγκτάσταση της Δεξιάς στην Ισπανική Κυβέρνηση μαζί με τις αυταρχικές της πολιτικές και τον περιορισμό των ελευθεριών, η σκανδαλώδη διαφθορά του πλειοψηφικού κόμματος, κ.λ.π.
Ωστόσο, νομίζω ότι θα ήταν αφελές να αποκλείσει κανείς από αυτές τις απαντήσεις την τεράστια έκρηξη των εθνικιστικών συναισθημάτων. Μια έκρηξη στην οποία αναμφίβολα συνέβαλε η ενίσχυση των παραγόντων που μόλις ανέφερα, αλλά που έχει επίσης λάβει πολλά καύσιμα από τις δομές της κυβέρνησης της Καταλωνίας, κυρίως μέσω του ελέγχου της στα καταλάνικά δημόσια ΜΜΕ.
Τόσα χρόνια επίμονου ερεθισμού των εθνικιστικών αντανακλαστικών δεν θα μπορούσαν να μην έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις υποκειμενικότητες.
Η κατεύθυνση της διεύρυνσης της βάσης του κινήματος της ανεξαρτησίας εκ μέρους του Καταλανικού εθνικισμού είχε και συνεχίζει να ἐχει εξαιρετική επιτελική επιτυχία. Η δύναμη που έχει το αφήγημα που χτίστηκε πάνω στο «δικαίωμα του αποφασίζειν» στη βάση της εικόνας της κάλπης και πάνω στην απαίτηση της ελευθερίας του εκλέγειν, ήταν εξαιρετική. Επίσης κατάφερε τέλεια να κρύψει το ότι ήταν όλα μια καμπάνια της κυβέρνησης για να προωθήσει αυτό το αφήγημα.
Σήμερα η estelada [σημαία του καταλανικού εθνικισμού] είναι χωρίς αμφιβολία το συναισθηματικά φορτισμένο σύμβολο κάτω από το οποίο κινητοποιούνται οι μάζες. Και είναι ακριβώς αυτή η πτυχή που δεν πρέπει να υποτιμούν αυτοί που, χωρίς να είναι εθνικιστές, βλέπουν στις κινητοποιήσεις υπέρ του δημοψηφίσματος, μια ευκαιρία που οι Ελευθεριακοί δεν θα έπρεπε να χάσουν ώστε να ανοίξουν χώρους δυνατοτήτων, αν όχι επαναστατικών –τουλάχιστον φορέων ισχυρής κοινωνικής αναταραχής– και να ριχτούν στη μάχη που φέρνει αντιμέτωπες τις κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Καταλωνίας.
Δεν πρέπει να την υποτιμούν. Γιατί όταν ένα κίνημα πάλης είναι σε μεγάλο βαθμό εθνικιστικό, και είναι έτσι στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι πιθανότητες μιας απελευθερωτικής αλλαγής είναι απολύτως μηδενικές.
Θα ήθελα να μοιραστώ την αισιοδοξία των συναδέλφων που θέλουν να προσπαθήσουν να ανοίξουν ρωγμές στην τρέχουσα κατάσταση για να ανοίξουν απελευθερωτικούς δρόμους. Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου στο προφανές: οι λαϊκές εξεγέρσεις και τα κινήματα των κοινωνικών δικαιωμάτων, ποτέ δεν είναι διαταξικές, πάντα βρίσκουν τις κυρίαρχες τάξεις συγκεντρωμένες από τη μιά πλευρά του οδοφράγματος.
Οι διαδικασίες εθνικού αυτοπροσδιορισμού, και το συγκεκριμένο κίνημα είναι ακριβώς αυτό, πάντα προτάσσουν ένα ιχυρό διαταξικό περιεχόμενο.
Αυτές οι διαδικασίες πάντα συναδελφώνουν τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους με σκοπό την επίτευξη ενός στόχου που ποτέ δεν θα είναι το ξεπέρασμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Το αποτέλεσμα, επιβεβαιωμένο από την ιστορία, είναι ότι οι διαδικασίες της αυτοδιάθεσης των εθνών πάντα καταλήγουν στην αναπαραγωγή της ταξικής κοινωνίας και στην υποταγή των λαϊκών στρωμάτων, αφού πριν αυτά χρησίμευσαν ως το κρέας για τα κανόνια σε αυτές τις αναμετρήσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παλεύουμε ενάντια στους κυρίαρχους εθνικισμούς και ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να τους καταστρέψουμε. Πρέπει όμως να το κάνουμε καταγγέλοντας συνέχεια τους ανερχόμενους εθνικισμούς αντί να συντασσόμαστε μαζί τους με το πρόσχημα ότι η κοινή πάλη προσφέρει δυνατότητες για ξεπέρασμα των σχεδίων τους ή για να στριμώξει αυτούς οι οποίοι το μόνο που επιδιώκουν είναι η δημιουργία ενός νέου εθνικού κράτους που θα το ελέγχουν.
Ας μην αμφιβάλει κανείς, αυτοί οι συνταξιδιώτες θα είναι οι πρώτοι που θα μας καταστείλουν όταν δεν θα μας χρειάζονται πια. Για αυτό θα πρέπει να έχουμε το νου μας ώστε να μην είμαστε αυτοί που θα τους βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.
.............................. .............................. ...
Αμηχανίες Νο 2 (και μερικές βεβαιότητες) την παραμονή της 1ης Οκτώβρη
στάλθηκε Σάββατο 30/09/201
Πέρασε η ώρα για να αναπτύξω τους παράγοντες που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση. Μεταξύ αυτών είναι σίγουρα η οργή μεγάλου μέρους του πληθυσμού της Καταλωνίας κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος (PP), το οποίο προέβη σε μια σειρά από αδιαμφισβήτητα επιθετικές ενέργειες, αλλά και η συνεχής και παρατεταμένη διέγερση των εθνικιστκών αντανακλαστικών μέσω του αυστηρού ελέγχου των Καταλανικών ΜΜΕ από την Καταλανική κυβέρνηση όπως και, ας μην ξεχνάμε, η ισχυρή θέληση των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της Καταλωνίας στο να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα μεγαλύτερο βαθμό εξουσίας, ενθουσιασμένες από την προοπτική του να μετατραπούν σε Κράτος.
Αυτό που απαιτεί η τρέχουσα περίσταση, από μια ελευθεριακή προοπτική, είναι μάλλον ένας προβληματισμός σχετικά με τις στρατηγικές και προσεγγίσεις, στις οποίες έχει εισέλθει ένα τμήμα των αναρχικών και των ευρύτερων ελευθεριακών σχηματισμών στους οποίους αυτοί εντάσσονται. Και ομολογώ ότι αυτός ο προβληματισμός μου προκαλεί αυξημένη αμηχανία, αλλά και την ίδια στιγμή με οδηγεί στο να επαναφέρω κάποιες βεβαιότητες αγκυροβολημένες στη μνήμη των ελευθεριακών αγώνων.
Η αμηχανία είναι αναπόφευκτη όταν βλέπουμε πως σταδιακά μπορεί κανείς να μεταβεί από την προφανή συμπάθεια και τη συμμετοχή σε ένα πολυ-δημοψήφισμα συνδεδεμένο με το σύνθημα «δικαίωμα στο αποφασίζειν για τα πάντα» (το οποίο παρεπιτόντως είχε κατασταλεί από την Καταλανική Κυβέρνηση το 2014) μέχρι την υποστήριξη ενός μονο-δημοψηφίσματος που προβλέπει το «δικαίωμα στο αποφασίζειν» εφόσον αυτό εκφάζεται σε εθνικά πλαίσια.
Η αμηχανία είναι αναπόφευκτη, όταν παρατηρεί κανείς πως μπορεί αδιόρατα να γίνει η διολίσθηση από το να καλεί κανείς σε κινητοποιήσεις (πράγμα θετικό), στο να καλεί κανείς για προσέλευση στις κάλπες για την συμμετοχή στο δημοψήφισμα. Αμηχανία γιατί, ποια είναι η ουσία της ερώτησης και ποιος είναι ο σκοπός; Για να γινει μια μεγάλη κινητοποίηση κατά της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών της, ή για να γεμίσουν οι κάλπες; Η δύναμη της κινητοποίησης θα καθοριστεί από τον αριθμό των ψηφοδελτίων στις κάλπες ή από τον πλήθος του κόσμου στους δρόμους και την αποφασιστικότητά του να παλέψει;
Είναι σαφές ότι το νεύρο της λαϊκής διαμαρτυρίας παίρνει σήμερα τη μορφή της υπεράσπισης της κάλπης (το «δικαίωμα στην ψήφο» σε αυτό το δημοψήφισμα, και την πραγματική υλοποίηση αυτού του δικαιώματος: «ψηφίζοντας»). Όμως, από τη θέση των Αναρχικών είναι άραγε απαραίτητο να καλούν σε προσέλευση στις κάλπες η ακόμη και να συμμετέχουν στις εκλογικές επιτροπές προς υπεράσπιση του δημοψηφίσματος, με στόχο να συνδεθούν με τη λαϊκή διαμαρτυρία και να προσπαθούν να την ριζοσπαστικοποιήσουν; Δεν μπορεί κανείς όμως να αντιμετωπίσει την καταστολή μαζί με τον κόσμο χωρίς να νομιμοποιήσει το δημοψήφισμα που αντιπαραθέτει τις δύο κυβερνήσεις, κάθε μια εκ των οποίων έχει την υποστήριξη μέρους των πολιτών; Πρέπει κανείς να φωνἀζει «θα ψηφίσουμε» αντί για «θα αντισταθούμε» ή «θα νικήσουμε» για να συμμετέχει νομότυπα στην κινητοποίηση;
Η εναλλακτική λύση για όσους δεν θέλουν να υπερασπιστούν τις κάλπες δεν είναι να μην κάνουν τίποτα. Η εναλλακτική λύση δεν προκύπτει από την σκοπιά του ψευτοδιλήμματος μεταξύ αυτών που θα πάρουν το μέρος των υποστηριχτών του δημοψηφίσματος ή αυτών που θα μείνουν στο περιθώριο της λαϊκής πάλης. Και, φυσικά, παλεύοντας ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος, ακόμα και αυτή τη στιγμή, είναι απολύτως συμβατό με την άρνηση της συμπόρευσης κάτω από εθνικές σημαίες όπως αυτή έχει προκυρηχτεί από μια κυβέρνηση, τους βουλευτές της και την αστυνομία της.
«Η Νομιμότητα σκοτώνει», μας θυμίζει ο Santiago López Petit σε ένα ενδιαφέρον κείμενό του (“Prendre partit en una situació estranya”). Φυσικά έτσι είναι, αλλά το ίδιο κάνει και η νομιμότητα στην οποία στηρίζεται «η απαραίτητη ηθοποιός» και κύριος αρχιτέκτονας του δημοψηφίσματος, δηλαδή η Καταλανική κυβέρνηση. Το να τιναχτεί στον αέρα η ισπανική νομιμότητα είναι κάτι εξαιρετικά πολύτιμο (... αν αυτό επιτυγχάνεται πραγματικά, πέρα από τις ρωγμές που έχουν ήδη συμβεί), ωστόσο δεν είναι πια τόσο πολύτιμο εάν αυτο γίνεται μέσω της συμμόρφωσης απέναντι σε μια άλλη συγκροτημένη νομιμότητα (όσο και να θέλει κανείς να την καταργήσει στη συνέχεια αφού πρώτα την αποδέχτηκε). Δεν θα ήταν πιο συνεπές να μην συμβάλει στην ισχυροποίησή της άμεσα και να προσπαθήσει να τη σπάσει παραβιάζοντας την προτροπή της για προσέλευση στο δημοψήφισμά «της»;
Φυσικά, είναι αδύνατο να προβλεφθεί το αποτέλεσμα του διακυβεύματος της Κυβέρνησης της Καταλωνίας. Τι μπορεί να συμβεί την Κυριακή και τις επόμενες ημέρες; Ποιος μπορεί να ξέρει; Αυτό που είναι προφανές είναι ότι η κυβέρνηση του λαϊκού κόματος (PP) είναι ήδη πλέον σημαντικά αποδυναμωμένη τόσο στη διεθνή σκηνή, όπως και στην Καταλωνία, αλλά και σε κομμάτια της ισπανικής κοινής γνώμης στα οποία, ευτυχώς, δεν αρέσουν οι κατασταλτικές ενέργειες. Αυτό που φαίνεται επίσης πιθανό είναι ότι, ανεξάρτητα από την τεταμένη κατάσταση, το βράδυ της Κυριακής και στις 2 Οκτωβρίου και αφού κλειστούν στο κοινοβούλιο οι βουλευτές οπαδοί της ανεξαρτησίας και αφού γίνουν καταλήψεις χώρων στο στίλ της Ουκρανικής πλατείας του Μεϊντάν (σε λιγότερο αιματηρή έκδοση), θα ανοίξει κάποιος χώρος για να ηρεμήσει το παιχνίδι, "για να αποκατασταθεί η τάξη" και να γίνει δυνατή η έναρξη κάποιων διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κυβερνήσεων από την θέση ισχύως που θα έχει πετύχει η κάθε πλευρά.
Διαπραγμάτευση για την ικανοποίηση των αιτημάτων των συνδικάτων που συγκάλεσαν τη γενική απεργία στις 3 Οκτωβρίου; Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για αυτό, επειδή το κύριο σενάριο δεν είναι εργατικός αγώνας ούτε ταξική πάλη. Εκτός αν έχουμε νεκρούς και η γενική απεργία γενικευτεί. Η είσοδος των CGT και CNT (σ.σ. αναρχοσυνδικαλιστικές συνομοσπονδίες) σε αυτή την μάχη θα έχει υπηρετήσει μόνο το μετερίζι των οπαδών της ανεξαρτησίας και σε καμμιά περίπτωση αυτό των εργαζομένων.
Εύχομαι να κάνω λάθος. Όμως δεν πιστεύω ότι κάνω λάθος στην πρόβλεψη ότι θα ενισχυθεί ο ισπανικός εθνικισμός, πράγμα που μόνο μπορεί να δώσει φτερά στην άκρα δεξιά αλλά και θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια εκλογική νίκη του Λαϊκού Κόματος (PP), αν το κοινοβούλιο διαλυθεί σύντομα.
Δεν ξέρω αν η προοπτική της ενίχυσης του καταλανικού εθνικισμού μπορεί να είναι μια παρηγοριά για όσους έχουν και την παραμικρή ελευθεριακή ευαισθησία. Αν αυτό είναι μια επιτυχής πρόβλεψη, με όλο το σεβασμό για τους συναδέλφους που έχουν άλλες αναλύσεις –ομοίως σεβαστές όπως και αυτή που εκφράζεται εδώ–, θα ήτανε εξόφθαλμο το σφάλμα που διαπράττεται από συγκεκριμένα τμήματα του αναρχισμού και που βασίζεται σε μια πολύ, μα πολύ, κοντόφθαλμη προοπτική.
από την εφημερίδα της CGT, "Κόκκινο και Μαυρο"
Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017
Το κόμμα των εργοδοτών
Εδώ και οκτώ χρόνια που η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων οι εργαζόμενοι και οι εργασιακές σχέσεις δέχτηκαν τα μεγαλύτερα πλήγματα. Η εργοδοτική ασυδοσία ποτέ, στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, δεν γνώρισε τέτοια άτυπη, αλλά ουσιαστική νομιμοποίηση. Με μια φράση: ο εργοδότης αυτά τα χρόνια έκανε ό,τι ήθελε.
Ο εργοδότης προσλάμβανε με εξευτελιστικούς μισθούς. Πλήρωνε, ακόμη και αυτούς τους μισθούς όποτε ήθελε. Απέλυε όποτε το υπαγόρευαν τα συμφέροντά του. Καταστρατηγούσε το ωράριο. Εμφάνιζε τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης ως μερικής. Λεηλατούσε τα ασφαλιστικά ταμεία με την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή (εισφοροαποφυγή στο πιο ευγενικό) κανονίζοντας ο ίδιος το ύψος των εισφορών που θα κατέβαλλε - όποτε τις κατέβαλλε.
Την κατάσταση αυτή -που δεν έπαψε να υπάρχει- τη γνωρίζουν οι πάντες. Περισσότερο από όλους οι κυβερνώντες, οι οποίοι πρόσφατα επιχείρησαν να θεσμοθετήσουν και να εφαρμόσουν κάποια νομιμότητα αναφορικά με την προστασία των εργαζομένων. Σταγόνα στον ωκεανό; Αναμφίβολα.
Αυτό που εδραιώθηκε στις εργασιακές σχέσεις τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν ανατρέπεται με επιμέρους μέτρα όσο θετικά και αν είναι αυτά. Οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να καθοριστούν, συνολικά, εκ νέου, χωρίς την παραμικρή υποχώρηση από αυτό που οι εργαζόμενοι είχαν κατακτήσει στην περίοδο πριν από την κρίση.
Στον αντίποδα μιας τέτοιας προοπτικής βρίσκεται σήμερα η Ν.Δ. Και δεν το κρύβει. Η αξιωματική αντιπολίτευση ξεκινάει την Κυριακή από τη Νίκαια -μια λαϊκή εργατική συνοικία- τις προσυνεδριακές διαδικασίες για το 11ο συνέδριό της που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο. Το προσυνέδριο της Νίκαιας είναι αφιερωμένο στους «εργαζόμενους και τους ανέργους». Γι' αυτούς υποτίθεται ότι θα γίνει συζήτηση στην ιστορική συνοικία.
Αλλά πώς σκέφτεται για τον κόσμο της εργασίας η Ν.Δ.; Αυτό μας το αποκαλύπτει ένα ερωτηματολόγιο που έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο, στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες, ώστε το κόμμα του κ. Μητσοτάκη να καταλήξει στις τελικές θέσεις του για τα εργασιακά.
Ο,τι και να απαντήσει ο ερωτώμενος, κερδισμένη βγαίνει η εργοδοσία - κυρίως η κακή. Το χειρότερο: ό,τι έγινε στα χρόνια των μνημονίων αναφορικά με τις εργασιακές σχέσεις ολοκληρώνεται. Η Ν.Δ. είναι με το συμφέρον του εργοδότη. Το παραδέχεται και το αποδεικνύει.
πηγή
Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017
Βασίλης Στεφανάκος: «Οι σοβαρές εγκληματικές οργανώσεις είναι των εφοπλιστικών γραφείων και των διωκτικών αρχών»
Ένα χρόνο κι ενάμιση μήνα μετά τη αποφυλάκισή του, ο άνθρωπος που του αποδόθηκε ο μισός Ποινικός κώδικας μιλάει στο Documento για το ναυάγιο στον Σαρωνικό, το λαθρεμπόριο, τις φυλακισμένες μωρομάνες, τον νόμο Παρασκευόπουλου
Εννιά χρόνια παρά τέταρτο στη φυλακή…
Ενα χρόνο και ενάμιση μήνα τώρα, ελεύθερος…
Με διάθεση αντιεξουσιαστική και λόγο λαγαρό, ο Βασίλης Στεφανάκος μιλά στο Documento για όλους και για όλα:
για το ναυάγιο στον Σαρωνικό, το λαθρεμπόριο πετρελαίου, τις φυλακές και τον νόμο Παρασκευόπουλου, τη ρουφιανιά, την Ηριάννα, τις μωρομάνες στη φυλακή και το κράτος.
Μάλιστα, «ως παροικών», όπως λέει, «στην Ιερουσαλήμ της μαλακίας» έχει να πει πολλά και για όσα συνθέτουν τον εγκληματικό κύκλο του πετρελαίου. Με αφορμή το ναυάγιο στον Σαρωνικό, αναφέρεται στα κυκλώματα, διεθνή και ημέτερα, στην πετρελαιοκηλίδα που «μαθαίνω ότι απλώθηκε εντέχνως ώστε να αυξηθούν και τα κονδύλια για την απορρύπανση» αλλά και στις υπουργικές ευθύνες.
Εχοντας πια αποκτήσει έναν δικό του τρόπο να αισθάνεται το δίκιο, εκφράζεται άλλοτε με γλώσσα ωμή κι άλλοτε με Γκράμσι και Νίτσε. «Δεν χάρηκα τη ζωή με γαλήνη και μακαριότητα», αλλά «δεν έμεινα στις γερές και στέρεες βάσεις της άγνοιας» λέει παραπέμποντας στον Γερμανό φιλόσοφο.
«Διαβάσματα της φυλακής» μονολογεί… «Δεν ματαιοδοξώ» λέει ο –κατά δήλωσή του– «εκκολαπτόμενος επιχειρηματίας» Βασίλης Στεφανάκος. «Ματαιοπονώ γιατί δεν έχω τι άλλο να κάνω. Τα υπόλοιπα είναι πισωγύρισμα».
Πριν από λίγες είχε και μια τελευταία καταδίκη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση αν και ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την αθώωσή σου γι’ αυτή την ιστορία που ήταν η τελευταία του εκκρεμότητα καθώς στο παρελθόν του αποδόθηκε ο μισός Ποινικός κώδικας.
Οι άλλοι κατηγορούμενοι ζήτησαν ελαφρυντικά, αυτός ανακάλεσε το αίτημα μέσω του συνηγόρου σου Βασίλη Καπερνάρου. Οταν τον ρωτήσαμε γιατί, απάντησε: «Είναι μια καταδίκη που δεν προκύπτει από πουθενά, κατά τη γνώμη μου. Δεν μπορώ να ζητήσω ελαφρυντικό σε μια άδικη απόφαση. Ετσι κι αλλιώς, την έχω βγάλει την ποινή μου...».
Τι συνέβη και πλημμυρίσαμε στο πετρέλαιο;
Δεν θα μπω στη διαδικασία να παραθέσω όποια σενάρια έρχονται στο μυαλό μου για το τι μπορεί να έχει γίνει. Αυτήν τη στιγμή υπάρχει μια σοβαρή εγκληματική πράξη, υπάρχει μια κηλίδα και μια οικογένεια που καταστρέφεται και τελειώνει. Δεν μπορώ να παριστάνω τον ειδήμονα και να λέω διάφορα.
Ηταν θέμα συγκυρίας, τύχης, εσκεμμένο; Είχαμε κι άλλα ναυάγια στην περιοχή;
Βεβαίως. Ο Ασπρόπυργος και η Σαλαμίνα είναι γεμάτοι. Δεν έχω άποψη και δεν θέλω να έχω γιατί φοβάμαι μήπως στεναχωρηθώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από όσους εμπλέκονται ο πιο αθώος είναι ο Κουντούρης (σ.σ.: ιδιοκτήτης του «Αγ. Ζώνη ΙΙ»). Οταν μιλάμε για πετρέλαιο και γενικότερα για ενέργεια, αυτή η μορφή εμπορίου είναι από το DNA της λαθραία. Αδικη και κακουργηματική. Αυτοί που το εξορύσσουν στερούν τη γη από τους ανθρώπους, ενώ τους εκμεταλλεύονται αδυσώπητα. Το πετρέλαιο βγαίνει κυρίως σε χώρες όπου οι λαοί πεινούν και οι κρατικές δομές υπολειτουργούν. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν η λαθροχειρία είναι δεδομένη και από αυτούς που το πουλάνε και από εκείνους που το διακινούν. Οι πλοιοκτήτες που το μεταφέρουν από την πηγή στα διυλιστήρια κλέβουν. Το διυλιστήριο που το διυλίζει κλέβει. Η εταιρεία στην οποία το δίνει, κλέβει. Το βυτίο που το κουβαλάει κλέβει. Και το βενζινάδικο κλέβει. Αυτά συμβαίνουν στον κλάδο των καυσίμων και πλέον σε όλη την ενεργειακή αγορά.
Εδώ έγινε λαθραία διακίνηση;
Είναι κόντρα στον αξιακό μου κώδικα να συνδράμω στις αρχές. Θα σου πω είκοσι σενάρια και θα πας παρακάτω να ακούσεις τριάντα ακόμη. Μόνο λαθραία είναι η διακίνηση καυσίμου. Κανένας δεν είναι δικαιούχος καυσίμου κατά τη γνώμη μου. Και δεν μιλώ με ιδεολογικό γνώμονα. Και θεσμικά να το δει κανείς, βάσει των κανόνων του διεθνούς δικαίου, δεν υπάρχει νόμιμη διακίνηση. Τα όρια είναι παντού ελαστικά. Κάνουν τα αίσχη και δεν τους ακουμπά κανένας. Δηλαδή, είναι τυχαίο ότι πιάσανε όσους πήγανε να κάνουν απορρύπανση στο καράβι δίπλα; Πότε πήγαν να ψάξουν στα διυλιστήρια πόσο γκρουντ (ακατέργαστο) έρχεται από την αραπιά, πόση φθορά, τι ποσοστό και τι υλικά παράγονται από αυτό; Και πού είναι τα υπόλοιπα;
Μιλάς για το «Lassea» που έκανε απάντληση στις δεξαμενές του «Αγ. Ζώνη ΙΙ» και εντόπισαν παράνομα καύσιμα στις δεξαμενές του…
Τι είναι λαθραίο και τι όχι έχει να κάνει με το πόσο μεγάλος είσαι. Σε πόσα δευτερόλεπτα σου σηκώνει το τηλέφωνο το κάθε ανθρωπάκι που κάνανε υπουργό. Αυτό ορίζει τον τελωνειακό κώδικα στη χώρα μας, που είναι για τα μικρά ψάρια. Αλλωστε όταν είναι στο καράβι το υλικό δεν είναι λαθραίο, Μπορεί να στερείται τιμολογίων αγοράς.
Και γιατί το έπιασαν τώρα;
Αυτά είναι τα λαθραία, οι 200 και 300 τόνοι που λένε; Πολύ πιθανό να είναι βούρκος και λασπόνερα. Κάθε μικρό καράβι έχει τέτοια υπολείμματα (μάπα) που χαρακτηρίζονται λαθραία. Και πώς τα βρήκαν; Πότε ξανάγινε τόσο εξονυχιστική έρευνα; Απλώς το θέμα τους ήτανε να σταματήσουνε την απορρύπανση, γιατί τα λεφτά όλα είναι στην απορρύπανση. Ακούω χωρίς να είμαι ειδικός για πολλά εκατομμύρια από την ασφαλιστική εταιρεία και το «γαλάζιο ταμείο» τα οποία θα πάρουν όσοι κάνουν απορρύπανση.
Περιγράφεις μια αφώτιστη πτυχή της υπόθεσης…
Μαθαίνω από ανθρώπους που ξέρουν πιο πολλά από μένα ότι η έκτασή της ψιλοδιογκώθηκε. Οτι απλώθηκε εντέχνως ώστε να αυξηθούν και τα κονδύλια για την απορρύπανση. Το «γαλάζιο ταμείο» είναι δημιούργημα των ασφαλιστικών εταιρειών και τα έσοδά του διατίθενται για την καταπολέμηση της θαλάσσιας ρύπανσης. Ολοι αυτοί εδώ διεκδικούν το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτήν την πίτα. Δεν είναι μόνο πώς θα μαζέψουμε την πετρελαιοκηλίδα αλλά και πόσα παραπάνω θα πάρουμε από το «γαλάζιο ταμείο»… Μην ξεχνάς ότι κανείς από τους διεκδικητές δεν κολυμπάει στον Σαρωνικό ούτε τρώει ψάρι από δω.
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017
Δ. Ψαρράς: «Δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή χωρίς Μιχαλολιάκο»
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας των Συντακτών Δημήτρης Ψαρράς καταθέτει στην δίκη της «Χρυσής Αυγής» στην αίθουσα του Εφετείου Αθηνών την Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017 (EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ).
«Δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή χωρίς Μιχαλολιάκο». Η φράση ανήκει στον Δημήτρη Ψαρρά, δημοσιογράφο, και είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική από την πολύωρη κατάθεσή του ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Θέμα που ο ίδιος γνωρίζει σε βάθος, καθώς ασχολείται με τις πτυχές του εδώ και 27 χρόνια, από τις αρχές του 1990, έχοντας και την ιδιότητα του συγγραφέα σχετικά. Ο κ. Ψαρράς, ο οποίος προσκόμισε στο δικαστήριο το πρώτο Καταστατικό της Χρυσής Αυγής, απογύμνωσε το σημερινό προφίλ της από τα σύγχρονα ψιμύθια των υψηλών εκλογικών ποσοστών, αποκαλύπτοντας το πραγματικό, ναζιστικό και βίαιο, πρόσωπο της · τον αρχηγικό της χαρακτήρα (Αρχή του Αρχηγού), την κάθετη στρατιωτική δομή της, τη συμβολική – πλην όμως – συντονισμένη δράση της, στο πλαίσιο της οποίας τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία. Σημασία – όπως είπε – έχουν οι ιδιότητες τους, π.χ. «του Πακιστανού, αυτού που δεν έχει δουλειά στην πατρίδα μας», σε μια προσπάθεια μεταφοράς μηνύματος μείζονος συμβολισμού, «εμείς έχουμε την ισχύ».
«Ο Αρχηγός δεν μετέχει στις βίαιες και νυχτερινές επιθέσεις της οργάνωσης», επεσήμανε ο κ. Ψαρράς. «Πρέπει να παραμείνει αλώβητος, είναι υπεράνω των άλλων, είναι η ενσάρκωση του Λαού, δεν είναι όπως ο αρχηγός του κόμματος. Τον έχει βάλει εκεί ο Λαός, όπως είχε βάλει τον Χίτλερ. Τα βιβλία που έχει βγάλει εξηγούν ότι είναι περίπου ο Μεσσίας, ο Αρχηγός. Εξ ου και υπάρχει μια πλευρά εσωτερική, αποκρυφιστική της ΧΑ, όπως οι τελετές μύησης των νέων μελών». Και πρόσθεσε: «Οι υπαρχηγοί είναι αναλώσιμοι, μόνο το πρόσωπο του Αρχηγού δεν είναι αναλώσιμο. Όλοι φύγαν κακήν κακώς, αυτή είναι η ιστορία του Περίανδρου, των Κουσουμβρήδρων, του Γιαννόπουλου, του Ζαφειρόπουλου, όταν πλησίαζαν το θώκο του Αρχηγού».
«Τακτική αντεγραμμένη από τη φασιστική Ιταλία»
Ο δημοσιογράφος προκάλεσε αίσθηση επιχειρώντας ταξίδι στον χρόνο, και πριν από 1990, όταν η Χρυσή Αυγή δρούσε ακόμη σε στενό κύκλο, αλλά και ανάγοντας δηλώσεις και συμπεριφορές του σήμερα στη ναζιστική ιδεολογία του χθες. «Όταν έγιναν οι συλλήψεις μετά τον Φύσσα, είπε ο Μιχαλολιάκος ότι δεν έχουμε καμία σχέση με το εθνικοσοσιαλισμό και βγαίνοντας είπε στους οπαδούς «Ζήτω η Νίκη». Αυτό για τους μυημένους είναι το «Sieg Heil». Υπάρχουν και άπειρες αναφορές, αφού μπήκαν στη Βουλή που υποστηρίζουν τη βία, τις δολοφονίες», είπε χαρακτηριστικά. Και συμπλήρωσε: «Δεν είναι αφελής ο Μιχαλολιάκος που τα έχει πει σε δημόσιες συγκεντρώσεις. Όπως για τις «ξιφολόγχες που θα ακονίζονται στο πεζοδρόμιο», είναι από τον επίσημο ύμνο των SS και είναι φρικιαστικοί (να κρεμαστούν οι εβραίοι). Όταν λεει ενας αρχηγός «τότε θα δείτε πως θα ειναι τα τάγματα εφόδου».
Ο ίδιος ερμήνευσε «την κλιμάκωση της βίας το 2013» ως «τακτική αντεγραμμένη από τη φασιστική Ιταλία, όπως ξέρει ο Μιχαλόλιας που ήταν τότε στην Ιταλία. Να προκαλέσουμε τους εχθρούς, π.χ. να οργανωθεί η Αριστερά και να επιτεθεί στη Χρυσή Αυγή. Αυτή ήταν η στρατηγική της έντασης στην Ιταλία το 1970. Έτσι εξηγώ την κλιμάκωση της βίας το φθινόπωρο του 2013. Η βία κατά του ΠΑΜΕ, στον Μελιγαλά κατά των δεξιών και εθνικοφρόνων. Σπάνε στο ξύλο έναν ομοιδεάτη τους, που τους «πρόδωσε», πήγε με τον Περίανδρο».
Ο μάρτυς εκτίμησε, δε, ότι ο συσχετισμός των δικογραφιών, που οδήγησε μετά τη δολοφονία Φύσσα στη σημερινή ακροαματική διαδικασία, θα μπορούσε να έχει γίνει από το 2010. «Η Χρυσή Αυγή στα τέλη του καλοκαιριού του 2013 αισθάνθηκε ότι είχε μεγάλη ασυλία από το πολιτικό σύστημα και από τα ΜΜΕ», σημείωσε.
Η κατάθεση του μάρτυρα
Για την ιστορία και την εξέλιξη της Χρυσής Αυγής, είπε χαρακτηριστικά:
«Μέχρι τότε (σσ: 1990) ήταν μια κλειστή λέσχη επιμόρφωσης, δεν είχε δημόσια δράση στα πεζοδρόμια, όπως απέκτησε από τις αρχές του 1990. Έβγαζε το περιοδικό αυτό (σσ: Χρυσή Αυγή), βγήκαν 13 φύλλα μέχρι το 1983. Αυτά ήταν όλα αυστηρά ναζιστικά, με αναφορές στο Χίτλερ, στον Γκέμπελς, τον Ες, με τα σήματα τα εθνικοσοσιαλιατικά, τη σβάστικα. Μέχρι εκείνο το σημείο, ορατή τουλάχιστον δράση δεν υπήρχε, ώστε να προκαλέσει και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον».
»Μέχρι το 1983, ο Μιχαλολιάκος αισθάνθηκε τότε ότι η κυβέρνηση αυτή τον είχε στοχοποιήσει. Και κινδύνευε το όνομά του να ταυτοποιηθεί με άλλες τρομοκρατικές ομάδες. Ανέστειλε τη λειτουργία του περιοδικού και προσχώρησε και ανέλαβε ως πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ, του κόμματος του Παπαδόπουλου. (…) Το είχε γράψει ο ίδιος, αλλά και υπάρχουν και άλλες μαρτυρίες. Ο Περδικάρης έχει γράψει πρόσφατα ένα βιβλίο για τη Χρυσή Αυγή, και είπε πως εκείνη την εποχή φοβήθηκε ο Μιχαλολιάκος και, με τη συμβουλή του αδελφού του Μιχαλόλια, που ήταν κι αυτός στη νεολαία (ΕΠΕΝ). Και εκείνη την περίοδο ο Μιχαλολιάκος διέφυγε στη Νότιο Αφρική».
«Ο Μιχαλολιάκος είναι η Χρυσή Αυγή»
Οταν η πρόεδρος κυρία Μαρία Λεπενιώτη ρώτησε τον κ. Ψαρρά αν εκείνη την περίοδο υπήρχε Χρυσή Αυγή, εκείνος είπε χαρακτηριστικά:
«Όχι, δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή, χωρίς Μιχαλολιάκο. Ο Μιχαλολιάκος είναι η Χρυσή Αυγή. Διέπεται από την Αρχή του Αρχηγού. Τον Δεκέμβριο του 1984 αναλαμβάνει καθήκοντα του πρώτου προέδρου της νεολαίας ΕΠΕΝ. Δίνει μια πιο μαχητική, λέει αυτός, ακραία, λέω εγώ (μορφή). Οι ναζιστές δεν πιστεύουν στα της δικτατορίας. Δεν έμεινε πολύ καιρό, στις αρχές του 1985 έφυγε στο πλαίσιο εσωτερικών έριδων, αλλά και επειδή όπως λέει ο ίδιος συνδέθηκε η ΕΠΕΝ με μια ομάδα της Ευρωβουλής που είναι από το Ισραήλ. Και ο ίδιος είναι ακραίος αντισημίτης. Δημιουργεί και πάλι το περιοδικό, και πάει να γίνει κάτι περισσότερο από κλειστός κύκλος. Αντέγραψε πιστά, θέλησε να γίνει μια μικρογραφία των ομάδων κρούσης, των ταγμάτων εφόδου που είχε φτιάξει ο Χίτλερ, πριν τη άνοδο του στην εξουσία το 1936. Αυτό είναι το μοντέλο.
Σιγά – σιγά προσπαθεί να το υλοποιήσει. Κάνει άνοιγμα να «βγούμε από τα γραφεία. Δεν θα μελετάμε μόνο το «Μein Κampf» (σσ: «Ο Αγών μου»), αλλά θα βγούμε να κυνηγήσουμε τους εχθρούς μας,» οι αριστεροί, οι αναρχικοί, οι ξένοι, οι άλλου χρώματος, όλο το πολιτικό σύστημα. Αυτοί όλοι έχουν στοχοποιηθεί κατά καιρούς ως πολιτικοί εχθροί. Μέχρι το 1990 δεν υπήρχαν μετανάστες στην Ελλάδα, μετά ξεκίνησε, από τις αρχές του 1990. Αντίθετα με άλλες οργανώσεις πολιτικής βίας, δεν στοχεύει σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Στοχεύει σε ιδιότητες, π.χ. ένας που μας μοιάζει αναρχικός, ένας που μας μοιάζει Πακιστανός και δεν έχει δουλειά στη πατρίδα μας. Δεν είναι ότι θα χτυπήσει κάποιον επιφανή. Το συμβολικό που θέλει να περάσει είναι ότι είναι δυνατή. Ότι εμείς έχουμε την ισχύ».
Ο μάρτυς υπογράμμισε επίσης ότι «δεν μπορούν να ασκήσουν πολιτική χωρίς βία σε δημόσιους χώρους, ο ίδιος ο αρχηγός λίγες εβδομάδες μετά την είσοδό στη Βουλή, στις Θερμοπύλες, αναφέρθηκε σε τάγματα εφόδου, σε ξιφολόγχες. Φανάτισε τους οπαδούς με τις δηλώσεις αυτές».
Για το πρώτο Καταστατικό της Χρυσής Αυγής
Πρόεδρος: Πότε έχει γραφτεί;
Μάρτυς: Δεν έχει ημερομηνία αλλά είναι του 1987. Μου το έστειλε η Χρυσή Αυγή επισήμως. Μπορεί να φαίνεται περίεργο, με την ιδιότητα του δημοσιογράφου.
Πρόεδρος: Γιατί επέλεξαν εσάς;
Μάρτυς: Είναι μια από τις βασικές πήγες πληροφόρησης. Είναι πηγή, βασική πηγή για μένα, τα δημοσιεύματα της Χρυσής Αυγής. Μου το έστειλαν το 1988, μαζί με άλλα υλικά της οργάνωσης. Υπήρχε μια αναφορά στο περιοδικό που εργαζόμουν τότε και το έστειλαν στο περιοδικό. Και ένας άλλος συνάδελφος είχε γράψει ένα άρθρο για τα συνθήματα στους τοίχους. Και είχε στείλει (η Χρυσή Αυγή) υλικό γιατί προσπαθούσε να βγει προς τα έξω. Ήταν πάγια αρχή και για τη διαφήμιση και κάποιος αντίπαλος να σε σχολιάζει είναι θετικό για σένα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)