Ας μιλήσουμε για φασίστες

Ο Τζήμερος μίλησε για τον Παύλο Φύσσα. Τον χαρακτήρισε… φασίστα. Μίλησε επίσης για την μητέρα του Παύλου Φύσσα, που εδώ και αρκετούς μήνες έχει την μόνη της ελπίδα ώστε να δικαιωθεί από τα δικαστήρια, καθώς ο γιος της δολοφονήθηκε από φασίστες.

O Θάνος Τζήμερος, είναι γνωστός για την «ευγένεια» του γι αυτό και έδειξε πως ενοχλήθηκε από τα τραγούδια του Φύσσα.

Βέβαια ο ίδιος διακατέχεται από μια «ευγένεια» στην οποία κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός και ο μισανθρωπισμός.

Ο Τζήμερος όμως για κάποιους έχει το ακαταλόγιστο, αφού θεωρείται μια γραφική φιγούρα.

Αλλά και έτσι να είναι, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά όταν μια μεγάλη μερίδα της ντόπιας ολιγαρχίας, έχει για πολιορκητικό κριό τέτοιες φιγούρες.

Έγραψε στο facebook τόσο για τον Παύλο, όσο και για ην μητέρα του.



Για τον Τζήμερο, ο Φύσσας ήταν φασίστας που απλά δεν κρατούσε μαχαίρι. Για τον Τζήμερο, όσοι έχουν μαχητική στάση και βγάζουν την οργή τους στους φασίστες, είναι και αυτοί φασίστες.

Είναι γνωστές οι απόψεις του Τζήμερου.

Για τον Τζήμερο, ούτως ή άλλως και οι αγωνιστές, και οι κομμουνιστές που παλεύουν ενάντια στην αδικία, στον φασισμό και στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, είναι φασίστες. Έτσι η έννοια του φασισμού δια χειρός Τζήμερου, γίνεται λάστιχο για να χαρακτηρίζει όποιον ο ίδιος γουστάρει.

Δεν είμαστε αφελείς… Προφανώς ο Τζήμερος ξέρει πως ο φασισμός είναι συγκεκριμένη ιδεολογία. Ξέρει ότι έχει πολιτική έκφραση και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που είναι βγαλμένα από τα πιο βρώμικα μπαούλα των υποστηρικτών του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι, και κύριος εκφραστής της φασιστικής ιδεολογίας στο μανιφέστο του «Το δόγμα του Φασισμού» έγραφε, μεταξύ άλλων. «Μια τέτοια αντίληψις της ζωής κάνει τον φασισμό ν’ αρνείται απόλυτα αυτό το δόγμα που αποτελούσε τη βάση του ψευδο – επιστημονικού σοσιαλισμού ή μαρξισμού: Το δόγμα του ιστορικού υλισμού, κατά το οποίον η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν θα εξηγείτο παρά από τους αγώνας συμφερόντων μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και από το μετασχηματισμό (αλλαγή) των μέσων παραγωγής… Ο φασισμός πιστεύει ακόμη και πάντα στην αγιότητα και τον ηρωισμόν, δηλαδή σε πράξεις μέσα εις τας οποίας δεν δρα κανένα οικονομικό μοτίβο κοντινό ή μακρυνό.

Η άρνησις του ιστορικού υλισμού …όταν στο βάθος δρουν κι εργάζονται αι ηθικαί κατευθυντήριοι δυνάμεις, συνεπάγεται τη διαρκή και αναπόφευκτων άρνηση της πάλης των τάξεων… και ιδιαίτερα της αρνήσεως της πάλης των τάξεων θεωρουμένης σαν παράγοντος επικρατούντος εις τας κοινωνικάς μεταβολάς» (Μπ. Μουσολίνι: «Το δόγμα του Φασισμού», Εκδοτικόν «ΕΛΛΑΣ» – ΕΓΕ (έκδοση του Μεσοπολέμου σε μετάφραση Α. Παπασαραντόπουλου), σελ. 20 – 21)

Από την μεριά του ο Γεώργιος Β. Πάμπουκας, ο έλληνας φανατικός υποστηρικτής του φασισμού γράφει : «Εύκολον είναι να ευρεθούν αι ριζικαί διαφοραί μεταξύ σοσιαλισμού και κομμουνισμού αφ’ ενός και φασισμού αφ’ ετέρου. Ο φασισμός εστηρίχθη επί της αστικής τάξεως, ο κομμουνισμός την κατέλυσεν. Ο κομμουνισμός πραγματοποίησε τον περιορισμόν του κεφαλαιοκρατισμού διά καταργήσεως της ιδιωτικής οικονομίας, ο φασισμός δι’ οργανώσεως αυτής. Ο φασισμός διά των πολιτικών και οικονομικών θεσμών ους εισήγαγε επέτυχε την συνεργασίαν όλων των κοινωνικών τάξεων, ο κομμουνισμός την εξαφάνισιν όλων των τάξεων και την υποδούλωσίν των εις το προλεταριάτον…».. Γεωργίου (Β. Πάμπουκα: «Ο φασισμός και αι ιδεολογικαί του βάσεις», εκδόσεις «Κατάστημα ΝΙΚ. ΤΙΛΠΕΡΟΓΛΟΥ», 1940, σελ. 19 – 20

Για όλα αυτά ο Τζήμερος δεν βγάζει μιλιά. Δεν βγάζει μιλιά πως ο φασισμός είναι καπιταλισμός. Ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός, όπως έλεγε και Μπρεχτ

Μα γιατί άλλωστε να μιλήσει, αφού το πάθος του για την υπεράσπιση του συστήματος που γεννάει φασίστες, νεοναζί και χρυσαυγίτες είναι αυτό που τον καθοδηγεί.

Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι ποιος είναι ο Τζήμερος.

Το ζήτημα είναι αν ο Τζήμερος και ο κάθε Τζήμερος, έχει την στοιχειώδη ευγένεια να μην καθυβρίζει τους νεκρούς αντιφασίστες που δολοφονούνται από τα μαχαίρια και τα όπλα των φασιστών, ξεπλένοντας τους τελευταίους.

Είναι προφανές πως ο Τζήμερος, δεν την έχει αυτή την ευγένεια. Γιατί ακόμα και αυτή η ευγένεια, είναι αδύνατον να την βρει κανείς στους σφουγγοκωλάριους του συστήματος.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης πάντως είχε μιλήσει για αυτή την ευγένεια, όταν αναφερόταν στους αστούς.

Έλεγε ο Ραφαηλίδης …»Κάποτε θα μάθουν και οι αστοί να είναι εκτός από γραμματικά ευγενικοί και κοινωνικοί άνθρωποι, που νοιάζονται ουσιαστικά για τους συνανθρώπους. Αν δεν το μάθουν με το καλό, θα το μάθουν με το κακό, ή το πολύ κακό. Ξέρετε. Ο σοσιαλισμός είναι μια σειρά από κανόνες καλής κοινωνικής συμπεριφοράς για άγρια ζώα αστικής ράτσας»…
Κατάλαβες, κύριε Τζήμερε;


ημεροδρόμος