Νίκος Ρωμανός – “Μια συνεισφορά στην διεθνή ημέρα αλληλεγγύης για τους αναρχικούς κρατούμενους”
Πολλά έχουν ειπωθεί για την αξία της αλληλεγγύης και το καθένα έχει την σημασία του γιατί συμβάλει στην προσπάθεια νοηματοδότησης μιας έννοιας που αποτελεί βασικό συστατικό στους σχεδιασμούς και τις δράσεις μας.
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω με τον δικό μου τρόπο μια υπαρξιακή διάσταση της αλληλεγγύης καθαρά προσωπική. Αλληλεγγύη σημαίνει πρώτα από όλα συναισθήματα. Όμορφα, άγρια μα πάνω από όλα αυθεντικά. Συναισθήματα που αποτελούν την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της αναρχικής δυναμικής, που απελευθερώνουν αγαπημένους ήχους και αισθήσεις στην μητρόπολη, φωνάζοντας συνθήματα στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας φλεγόμενα μπουκάλια που στοχεύουν τους υπηρέτες της τάξης. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει ταύτιση αλλά συνενοχή με όσους επέλεξαν να χαράξουν απελευθερωτικές πορείες στον χάρτη της αναρχικής εξέγερσης.
Είναι μια σχέση που μέσα τις αναπτύσσονται βιώματα και παράγονται κοινές επιθυμίες για την καταστροφή αυτού του κόσμου όχι σε ένα αόριστο μέλλον αλλά πρώτα από όλα μέσα μας και μετά γύρω μας. Στις εκφυλισμένες σχέσεις που παράγει, στις αναπαραστάσεις του, στα σύμβολα του, στους αξιωματούχους και τους πιστούς υπηρέτες τους.
Έχει περάσει περίπου 1.5 χρόνος από τότε που κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο – κελί ενός νοσοκομείου με όλους τους συμβολισμούς της κρατικής επιβολής γύρω μου (πάνοπλους μπάτσους, εισαγγελικές εντολές αναγκαστικής σίτισης) έβλεπα και μάθαινα για δεκάδες υπέροχες πράξεις ανταρσίας και ανυπακοής που ξετυλίγονταν έξω στους δρόμους.
Όση αντίφαση και αν εμπεριέχει ένα τέτοιο συμπέρασμα εκείνες οι μέρες με όλη την σκληρότητα και την δυσκολία τους ήταν από εκείνες που αισθανόμουνα την καρδιά μου να χτυπάει από ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ευτυχίας και το μυαλό μου να ταξιδεύει μακριά, σε φλεγόμενους ορίζοντες χωρίς κάγκελα και αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Από τα καμένα περιπολικά σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνα και τις φωτιές σε οχήματα ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης φίλων και συντρόφων έξω από τα νοσοκομεία, από τις μαχητικές διαδηλώσεις και τα οδοφράγματα πίσω από τα οποία οργισμένα βλέμματα συναντιόντουσαν μέσα από τις κουκούλες έως τις καταλήψεις δημαρχείων και πανεπιστημίων που μετατρεπόντουσαν σε χώρους αγώνα δημιουργώντας σημεία εκτροπής στην λειτουργία τους και χώρους διάχυσης των αναρχικών ιδεών. Το αίσθημα ότι η αναρχία βρίσκει τόπους και τρόπους ζωτικής ανάπτυξης της και παραμένει ζωντανή και επικίνδυνη ήταν ένα από τα πιο όμορφα και δυνατά συναισθήματα το οποίο πιστεύω αντικατοπτρίζει και την δύναμη της αλληλεγγύης.
“Έτσι θέλω να δω αυτά τα χρόνια στην φυλακή, τα θεωρώ μέρος μιας συνειδητής επιλογής, μιας επιλογής που παρ’ όλους τους γνωστούς και προφανείς περιορισμούς, επιτρέπει μια διαφορετική οπτική, όχι μόνο σχετικά με τον αγώνα ενάντια στις φυλακές, αλλά και τον αναρχικό αγώνα γενικότερα. Από αυτή την άποψη, εμείς, οι αναρχικοί κρατούμενοι δεν είμαστε απλά «φυλακισμένοι», το να μας περιορίσουν μόνο σε αυτό τον ορισμό θα ήταν σα να περιορίζουν την συνεισφορά μας, αποτρέποντας μας να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στον αγώνα για την ολική απελευθέρωση σε κάθε της πλάτος και πολυπλοκότητα.” (Francisco Solar)
Έτσι στιγμές αγώνα όπως η διεθνής ημέρα αλληλεγγύης στους αναρχικούς κρατούμενους δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από μια ακόμα αφορμή να ακονίσουμε την ανατρεπτική μνήμη και να θυμίσουμε στους εαυτούς μας ότι ο αγώνας ενάντια στην κυριαρχία σημαίνει ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στις φυλακές. Γιατί οι πράξεις επίθεσης και καταστροφής στο σωφρονιστικό σύμπλεγμα αποτελούν στιγμές που η ελευθερία διαπερνάει τα σώματα μας και σπάει το καθεστώς αιχμαλωσίας που μας επιβάλλουν. Μέχρι οι ανθρώπινες χειρονομίες μεταξύ των αιχμάλωτων και των ελεύθερων συντρόφων μας να αποκτήσουν ξανά την ζεστασιά μιας αγκαλιάς, οι φωτιές και οι εκρήξεις θα αντανακλούν την επιθυμία μας να ανταμώσουμε με τους δικούς μας όρους. Μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι…
Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς κρατούμενους
Νίκος Ρωμανός
πηγές: Baktirio &
: abcsolidaritycell.espivblogs.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.