Πανάκριβη η Βρωμιά των ΠΑΣΟΚ,ΝΔ και των Μέσων Ενημέρωσης

Ιδού το πάρτι των θαλασσοδανείων σε ΜΜΕ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ

Κακοπληρωτές Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ: Δεν πληρώνουν 14 εκατ. στην Εθνική Τράπεζα - 900 εκατ. τα δάνεια των τραπεζών στα ΜΜΕ

Από την πρώτη εξέταση μάρτυρα στην Εξεταστική Επιτροπή έπεσε φως στα θαλασσοδάνεια των ΜΜΕ, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Στην Εξεταστική κατέθεσε ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας Λεωνίδας Φραγκιαδάκης, που υπογράμμισε ότι σε επίπεδο συνολικού χαρτοφυλακίου δεν εξυπηρετείται το 45% των δανείων των μέσων ενημέρωσης.

Όσον αφορά τα δάνεια της Εθνικής στα κόμματα, συνολικά είναι σήμερα 29 εκατ. ευρώ, με το ύψος των προβλέψεων στα 13 εκατ. Από αυτά τα 14 είναι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, καθώς

* Δεν εξυπηρετούνται 5 εκατ. της Ν.Δ.

* Δεν εξυπηρετούνται 8,7 εκατ. του ΠΑΣΟΚ.

* Εξυπηρετούνται εν μέρει 7 εκατ. του ΚΚΕ.

* Εξυπηρετούνται 8,8 εκατ. του ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα η Ν.Δ. πήρε δάνεια τον Ιούλιο του 2010 και έχει βάλει εγγύηση την επιχορήγηση του 2019 και του 2020! «Αν το ΠΑΣΟΚ αλλάξει ΑΦΜ και όνομα, θα χάσετε τα λεφτά σας;» ρώτησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νεκτάριος Σαντορινιός. «Δεν είμαι βέβαιος να σας απαντήσω. Όμως, έτσι όπως το λέτε, μπορεί να είναι ορατό αυτό το πρόβλημα» απάντησε ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής.

Η Ν.Δ. με τον βουλευτή της Νότη Μηταράκη έριξε μελάνι για να κρύψει τις αποκαλύψεις. Το εφεύρημα ήταν «μισές κουβέντες» για μία off shore που ελέγχει το 2,93% της Αυγής και για δύο γνωστές επιστολές Τσίπρα που αφορούσαν την αξιοποίηση του κτηρίου της Κουμουνδούρου ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να παρέχει εγγύηση για δάνειο. Για τα (χωρίς εγγύηση) δάνεια της Ν.Δ., ούτε κουβέντα... Και ούτε λέξη αυτοκριτικής ή συγγνώμη για τα δάνεια που πήραν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και δεν τα ρυθμίζουν.


ΜΜΕ: Ακάλυπτα δάνεια 50% έως 90%!

Ο Λ. Φραγκιαδάκης αρχικά υποστήριξε ότι δεν δόθηκαν δάνεια σε κόμματα ή επιχειρήσεις ΜΜΕ μετά το 2011, δεν αναχρηματοδοτήθηκε η εξόφληση τόκων και παλαιών δανείων και ελήφθησαν οι αναγκαίες εξασφαλίσεις. Όμως στη συνέχεια άρχισαν οι διαψεύσεις! Τρεις διαψεύσεις υπήρξαν μόνο για την αναχρηματοδότηση τόκων!

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Σπύρος Λάππας αποκάλυψε ότι τα δάνεια των τραπεζών στα ΜΜΕ είναι 900 εκατ. συνολικά (εξ αυτών τα 357 εκατ. στην Εθνική). Όμως αποδεικνύεται ότι οι ακάλυπτοι κίνδυνοι είναι 50% έως 90%! Συγκεκριμένα ακάλυπτοι κίνδυνοι είναι:

* Πήγασος: Το 88% των κεφαλαίων που πήρε.

* ΔΟΛ: Το 70% των κεφαλαίων που πήρε.

* Πρώτο Θέμα: Το 70% των κεφαλαίων που πήρε.

* Star: Το 82% των κεφαλαίων που πήρε.

Ο Λ. Φραγκιαδάκης κατέθεσε ότι στην Εθνική Τράπεζα τα δάνεια σε ΜΜΕ ανέρχονται επί του παρόντος σε 430 εκατ., η αξία των εξασφαλίσεων είναι στο 35%, των θετικών εξασφαλίσεων 150 εκατομμύρια και οι προβλέψεις που έχουν εγγραφεί είναι 227 εκατ. Συνολικά το ποσοστό δανείων της Εθνικής σε ΜΜΕ είναι λιγότερο από 2% των δανείων που έχει χορηγήσει η τράπεζα.


"Θα πάρουν ενημερότητα οι μέτοχοι με τα θαλασσοδάνεια;"

Ο πρόεδρος της Εξεταστικής Σωκράτης Φάμελλος ρώτησε αν θα δοθεί ενημερότητα σε όσους μετόχους ΜΜΕ τη ζητήσουν για να καταθέσουν αίτηση στον διαγωνισμό αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών.

Οι κανόνες, είπε ο Κ. Φραγκιαδάκης, είναι συγκεκριμένοι και θα την πάρουν όσοι τη δικαιούνται. Αν κάποιος με ληξιπρόθεσμο δάνειο πάει στην τράπεζα μια ημέρα νωρίτερα και κάνει αναδιάρθρωση του δανείου, την επομένη μπορεί να λάβει την ενημερότητα, του επεσήμανε ο Σ. Φάμελλος και ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής περιορίστηκε να πει ότι δεν θα προχωρήσει σε αναδιαρθρώσεις δανείων και δεν θα κάνει τίποτε που μπορεί να θίξει τα συμφέροντα της τράπεζας.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής υποστήριξε ότι όλα έγιναν βάσει του πιστοληπτικού κανονισμού της τράπεζας, αλλά ο Σπ. Λάππας του επεσήμανε την «προνομιακή μεταχείριση» και την «εύνοια» αποκαλύπτοντας ότι ο κανονισμός αναφέρει πως εταιρείες με αρνητικά ίδια κεφάλαια είναι μη επιθυμητές και μειωμένου ενδιαφέροντος και από τα στοιχεία προκύπτει πως είχαν αρνητικά ίδια κεφάλαια ΑΝΤ1, Τηλέτυπος, ΔΟΛ, Πήγασος, Πρώτο Θέμα, Real, Παραπολιτικά κ.ά.

Ο Λ. Φραγκιαδάκης, μετά από ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδου, είπε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος κάνει έρευνα στην Εθνική για τα δάνεια του ΔΟΛ και του Πήγασου.


Δάνεια χωρίς προσωπικές εγγυήσεις

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία ρώτησε γιατί δεν ζητούνταν προσωπικές εγγυήσεις για τα δάνεια στα ΜΜΕ. Ο Λ. Φραγκιαδάκης απάντησε ότι «δεν λαμβάνονται συνήθως προσωπικές εγγυήσεις για εταιρικά δάνεια και αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης».

«Υπάρχει, όμως, περίπτωση στην οποία ζητήθηκε προσωπική εγγύηση. Στις 4 Φεβρουαρίου 2014 η Εθνική έλαβε προσωπική εγγύηση από τον μεγαλομέτοχο Θέμη Αλαφούζο και προς το τέλος του 2014 αυτή η προσωπική εγγύηση άρθηκε» τον διέψευσε η Α. Καββαδία.


Όμιλος Αλαφούζου: Προνομιακός δανειστής η Εθνική

Για τον όμιλο Αλαφούζου προέκυψε ότι

* Στις Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε. χορηγήθηκε εφάπαξ ποσό 3.400.000 ευρώ με λήξη 31.10.2010 και με εξασφάλιση εκχώρησης επιδότησης του Ελληνικού Δημοσίου. Μέχρι σήμερα το ποσό αυτό δεν έχει εξοφληθεί και εγκρίνονται συνεχείς παρατάσεις της λήξης του.

* Παρότι ο κύκλος των εργασιών σε επίπεδο ομίλου στις Καθημερινές Εκδόσεις έπεσε από τα 91.000.000 το 2009 στα 66.000.000 το 2014, ο συνολικός δανεισμός εκτοξεύθηκε από 35.000.000 το 2009 στα 106.000.000 το 2015.

* Ο συνολικός τραπεζικός δανεισμός του ομίλου είναι 50.000.000 και η Εθνική Τράπεζα συμμετέχει σε ποσοστό 95%. «Νομίζω ότι αυτό υπερβαίνει κάθε τραπεζική πρακτική», σχολίασε η Α. Καββαδία.

* Στις 27.1.2015 η Ανώτατη Επιτροπή Πιστοδοτήσεων ενέκρινε παράταση καταβολής τόκων στις Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε. με το επιχείρημα ότι κάποια στιγμή θα πάρει το κοινοπρακτικό δάνειο. «Είναι σαφέστατη παραβίαση του κανονισμού πιστοδοτήσεων» τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Παπαδόπουλος.


Πήγασος: Οφειλές 156 εκατ.!

Για τον Πήγασο, που σήμερα έχει μετατραπεί σε εταιρεία συμμετοχών, με τις ερωτήσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Θεοφύλακτου αποκαλύφθηκε πως:

* Έχει συνολικές οφειλές στο σύστημα περίπου 156.000.000 ευρώ.

* Τον Απρίλιο του 2016 η Εθνική συμμετείχε σε κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο ύψους 80.000.000 ευρώ με συμμετοχή 30.000.000 ευρώ. «Αφορά αναχρηματοδότηση παλαιότερων οφειλών» σημείωσε ο Λ. Φραγκιαδάκης και παραδέχθηκε ότι από τα τέλη του 2015 έγιναν συζητήσεις, μέρος των οποίων ήταν το δάνειο των 80.000.000, προκειμένου να ληφθούν εκ νέου εμπράγματες εξασφαλίσεις 10.000.000 ευρώ.

* Υπήρχαν ληξιπρόθεσμοι τόκοι από παλαιότερο δάνειο της Πήγασος 4.000.000 ευρώ.

Και αυτό την ώρα που ο τζίρος του Πήγασου έπεσε κατά 80%: από 162.000.000 το 2009 έφτασε πέρυσι στα 33.000.000.


ΔΟΛ: δάνειο 99 εκατ. με εμπράγματη ασφάλεια 600.000 ευρώ!

Για τον ΔΟΛ και τις θυγατρικές του (Μιχαλακοπούλου Κτηματική, Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε., Studio ATA κ.λπ.) η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Κοζομπόλη αποκάλυψε ότι:

* Το 2014 συνήψε κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο 98.600.000 ευρώ (η Εθνική συμμετείχε με 45.000.000, ποσοστό 47%). Για το δάνειο υπάρχει μόνο μια εμπράγματη ασφάλεια των 600.000 ευρώ...


Τηλέτυπος: Δάνειο 97 εκατ. το... 2014

Για τον Τηλέτυπο ο Χρ. Παπαδόπουλος τόνισε ότι

* Τον Σεπτέμβριο του 2014 εκταμιεύτηκε ποσό 96.756.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 81.249.000 ήταν αναχρηματοδότηση προηγούμενων οφειλών, αλλά τους δόθηκε επίσης ζεστό χρήμα 15.500.000 ευρώ. Η Εθνική έδωσε ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο, κοντά στο 45%, δηλαδή 6.449.000 ευρώ.


Εμπλοκή Ρέστη και Μαρινάκη στο Πρώτο Θέμα

Η εγωιστική κατανάλωση του άλλου

Στις αρχές των φοιτητικών μου χρόνων, τη δεκαετία του ΄80, σε μια ταραγμένη και πλούσια σε εμπειρίες εποχή, μόλις απελευθερωνόμουν από τον ένα μεσσιανισμό έπεφτα στον άλλο. Θυμάμαι όταν είχα αρχίσει να απογαλακτίζομαι από το Μαοϊκό μου παρελθόν και έπαψα να κραδαίνω εν είδη ευαγγελίου το κόκκινο βιβλίο του Μάο, σαγηνευμένος από τα μηνύματα του Μάη του ΄68 το αντικατέστησα εκτός των άλλων με τα βιβλία του «θεϊκού μαρκήσιου», του ντε Σαντ. Με αυτά και άλλα κατακεραυνώναμε πλέον τους κνίτες στα πηγαδάκια.
Ευτυχώς έπρεπε να περάσουν λίγα χρόνια ακόμα για να λυτρωθώ από τις ερινύες του μεσσιανισμού χωρίς να είναι ανάγκη να περιμένω μέχρι το 2015 για να διαβάσω το εκπληκτικό βιβλίο του Μισέλ Ονφρέ, «De Sade, το πάθος του κακού και η ιδεολογία του εικοστού αιώνα», Εναλλακτικές Εκδόσεις. Το δοκίμιο του Ονφρέ, που διαβάζεται απνευστί, 179 σελίδες, απογυμνώνει πλήρως τον μύθο του δήθεν καταραμένου φιλοσόφου, του ακόλαστου, ελευθεριακού, φεμινιστή και πρόδρομου του διαφωτισμού συγγραφέα που κατασκεύασαν οι Απολιναίρ, Μπρετόν, Αραγκόν, Μπάρτ, Λακάν, Ντελέζ και ο πρώιμος Φουκό, οι υπερρεαλιστές, οι στρουκτουραλιστές και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά του Μάη του ΄68. Ελάχιστοι είναι οι διανοούμενοι που δεν συνέβαλλαν στο να ανέβει ο ντε Σαντ στο θρόνο του απελευθερωτή, όπως οι Καμύ, Χορκχάιμερ, Άρεντ, Παζολίνι και ο ύστερος Φουκό.

Η σκληρότητα λέει ο ντε Σαντ «είναι απλώς η ανθρώπινη ενέργεια που ο πολιτισμός δεν αλλοίωσε ακόμα ολότελα. Είναι αρετή, όχι βίτσιο». Για να αναρωτηθεί ο Ονφρέ πώς ένας φεουδαλικός φιλόσοφος, μοναρχικός, μισογύνης, φαλλοκράτης, αντισημίτης, σεξουαλικός εγκληματίας καθ’ υποτροπήν, αναγορεύτηκε σε φιλόσοφο του διαφωτισμού; Ο Ονφρέ στο βιβλίο του αποδεικνύει ότι ο ντε Σαντ δεν είναι ένας εκφραστής της αυθεντικής σεξουαλικής απελευθέρωσης αλλά ένας πρόδρομος εκφραστής της θανατογόνας ατομικιστικής ιδεολογίας των εκμεταλλευτών. Ποιές είναι όμως οι ρίζες αυτής της ιδεολογίας; Ο διαφωτισμός, το καμάρι των φιλελεύθερων και των αριστερών ή για να το θέσουμε καλύτερα στο διαφωτιστικό πρόταγμα υπάρχει η επιδίωξη διαμέσου του ορθού λόγου της θεοποίησης του ανθρώπου, η ανάδυση του ατόμου, ο ατομοκεντρισμός. Το απελευθερωμένο από κάθε περιορισμό άτομο είναι μια κυρίαρχη αρχή του διαφωτισμού. Γι’ αυτό και ο νεωτερικός πολιτισμός έχει ως κουλτούρα την κουλτούρα του εγωισμού, του ναρκισσιστικού ατομισμού, που είναι ένας μηδενιστικός ατομισμός. Στον παρακμιακό αυτόν πολιτισμό δεν υπάρχει η έννοια της νέμεσης, της τιμωρίας, των ορίων, γιατί κάθε όριο καταπιέζει την ελευθερία του εγώ, ούτε υπάρχουν ηθικά συναισθήματα, ηθικές κρίσεις, αλλά μόνο ο νόμος που προστατεύει την ύψιστη ανθρωπιστική αρχή: το δικαίωμα του καθενός να ζει όπως επιθυμεί. Το αξιακό σύστημα της νεωτερικότητας θεωρεί ότι οι επιθυμίες είναι απεριόριστες και καταπιεσμένες γι’ αυτό πρέπει να απελευθερωθούν και να μετατραπούν σε ανάγκες που θα καλυφθούν με εμπορεύματα. Επιθυμώ και καταναλώνω ελεύθερα ως άτομο άρα υπάρχω.

Το σώμα λέει ο ντε Σαντ είναι δικό μου και το κάνω ότι θέλω αλλά και των άλλων το σώμα έχω δικαίωμα απολαυστικά να το καταναλώνω, αρνούμενος έτσι την ερωτική διυποκειμενικότητα υπέρ μιας αυτιστικής σωματικής απόλαυσης. Αυτή η μηδενιστική χρήση της σάρκας οδηγεί στην απόλαυση του κακού, στην ανάδυση του κακού ως ελευθερία της επιλογής, οδηγώντας στην Ευρώπη αριστερούς και φιλελεύθερους να υπογράφουν από κοινού καμπάνιες για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. Ο Μάης του ΄68 ορθώς απέρριψε τον θρησκευτικό ευνουχισμό της σεξουαλικότητας, αλλά η κριτική αυτή αντί να οδηγήσει σε ένα ελευθεριακό έρωτα εξέπεσε στην διεκδίκηση της απελευθέρωσης του σαδισμού ως έκφραση της σεξουαλικής ελευθερίας. Η εξηνταοχτάρικη αριστερά είναι ο σημερινός πολιτικός και πολιτισμικός φιλελευθερισμός που αποθεώνει τον ατομικισμό, το εμπόρευμα (βλέπε το σώμα ως εμπόρευμα- παρένθετες μητέρες), είναι η φιλελεύθερη αριστερά των ατομικών δικαιωμάτων, ο καπιταλισμός. Για τον αριστερό φιλελευθερισμό το ζήτημα δεν είναι οι σχέσεις εκμετάλλευσης, η κοινωνία του εμπορεύματος, η υπεράσπιση των κοινών αγαθών αλλά η υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων (του ομόφυλου, του πρόσφυγα, του φυλακισμένου, κλπ). Και ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την εμπέδωση του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού. Η απόλαυση του κακού, το κακό ως αρετή, είναι αξιωματική αρχή του νεοφιλελευθερισμού. Ο Άνταμ Σμιθ το έθεσε ξεκάθαρα: η φιλοδοξία, η φιλαργυρία, η μνησικακία είναι εκφράσεις της φιλαυτίας και είναι προϋπόθεση για την οικονομική πρόοδο. Η εγωιστική τάση των ανθρώπων να αυξάνουν τα κέρδη οδηγεί στο να αυξάνεται ο πλούτος και η απασχόληση. Η απληστία είναι αρετή γιατί δημιουργεί πλούτο όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τους άλλους. Ο εγωισμός είναι αλτρουισμός!!

Ναξάκης Χάρης

Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους

Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους. Αν χάσεις τη μάνα σου είσαι ορφανός, αν χάσεις τον σύντροφό σου είσαι χήρα, αν σκοτωθεί το παιδί σου η ύβρις των άγραφων νόμων δεν επιτρέπει να σχηματιστεί όνομα για κάτι που διακόπτει τη φυσική αλληλουχία της ζωής.
Ο Ernesto Sabato έγραψε βιβλία πολλά και λέξεις και δάφνες. Ένα απόγευμα καθώς σκάλιζε, βρήκε θαμμένο στον κήπο το κουβαδάκι που χε κρύψει εκεί το νεκρό πια παιδί του. Αργότερα μαρτύρησε πως θα θυσίαζε όλο το έργο της ζωής του για να μπορούσε μονάχα για 5 λεπτά να καθίσει ξανά με το παιδί του και να το δει μεγαλωμένο.

Σε πολλούς πολεμοχαρείς πολιτισμούς του παρελθόντος, ακόμα κι εκεί που η σφαγή ή η θυσία ή ο πόλεμος ήταν καθημερινή ενασχόληση , η μητέρα ενός νεκρού ήταν πρόσωπο που έχαιρε έστω άτυπα συμπόνιας. Πολλές τέτοιες απεικονίσεις βρίσκουμε σε διασωθέντα κείμενα, στη λογοτεχνία, στα έμμετρα προφορικά έπη.


Κάποτε σε ένα διάλειμμα μιας δίκης βρέθηκα δίπλα στη Μάγδα Φύσσα.
Ζαλιζόταν, μα εξακολουθούσε να μυρίζει κεραυνό.
Με ίδιο το βλέμμα της τίγρης που με νύχια και δόντια προστατεύει το μωρό της ανάμεσα σε δέκα αναμμένες κάνες. Οι τίγρεις προστατεύουν το μωρό τους ακόμα και νεκρό. Αιώνια.
Καταιγίδα και κεραυνό μυρίζουν πάντα οι γυναίκες που αγωνίζονται ενάντια στο θάνατο. Και θάνατος είναι ό,τι εκπίπτει ζωής, θάνατος είναι ό,τι αφαιρεί απ'τον κόσμο την ύπαρξη, όπως ο φασισμός.

Έτσι λοιπόν αγαπητή κυρία δημοσιογράφε του Σκάι. Συγχωρέστε την ασθενή μου μνήμη που αγνοεί το όνομά σας. Συμβαίνουν κι αυτά στις ζωντανές εκπομπές. Έτσι λοιπόν καμία εντύπωση δε μου προκαλεί που κατατίθεστε ενάντια στην καταιγίδα, δεν εντυπωσιάζομαι από το γεγονός πως διατυπώνετε τη φράση "προκάλεσε" για μια γυναίκα που αγωνίζεται. Είναι ένα παιχνίδι που έτσι παίζεται από πάντα, σχεδόν για όλες τις γυναίκες που σηκώνουν ανάστημα, είναι η συνέχεια μιας αρχής που ξεκίνησαν πολλοί συνάδελφοι σας για το πως μια γυναίκα με το όνομα Μάγδα Φύσσα προκάλεσε το δολοφόνο του γιού της, καμιά εντύπωση δε μου προκαλεί, από αιώνες συμβαίνει ανάμεσα στα δυό στρατόπεδα και είναι το πρώτο πράμα που μαθαίνεις να αποδέχεσαι: πως ο αγώνας είναι πρόκληση. Μονάχα που ο καθένας την πρόκληση την διαβάζει ανάλογα με την στράτα που αποφάσισε να πάρει.
Μονάχα που υπάρχει ένα σημείο κυρία δημοσιογράφε- συγχωρέστε και πάλι την ασθενή μου μνήμη- που ο κόσμος εκπίπτει ανεπανόρθωτα στο θάνατο.

Είναι εκείνη η μέρα που μια γυναίκα όπως εσείς δεν μπορεί να ακούσει ούτε έστω από προβολικό φόβο το ουρλιαχτό στα σπλάχνα μιας μητέρας που της σφάξαν το παιδί της.

Κανένας βάρβαρος, κανένας "απολίτιστος" δε σημείωσε ποτέ τέτοιο ξεπεσμό.

Τιμή στη Μάγδα Φύσσα.

Τιμή στις γυναίκες που στο πεδίο των τραυμάτων τους παλεύουν να φυτρώσει μια μέρα άλλη.

Βάλια Κάλντα

Ας μιλήσουμε για φασίστες

Ο Τζήμερος μίλησε για τον Παύλο Φύσσα. Τον χαρακτήρισε… φασίστα. Μίλησε επίσης για την μητέρα του Παύλου Φύσσα, που εδώ και αρκετούς μήνες έχει την μόνη της ελπίδα ώστε να δικαιωθεί από τα δικαστήρια, καθώς ο γιος της δολοφονήθηκε από φασίστες.

O Θάνος Τζήμερος, είναι γνωστός για την «ευγένεια» του γι αυτό και έδειξε πως ενοχλήθηκε από τα τραγούδια του Φύσσα.

Βέβαια ο ίδιος διακατέχεται από μια «ευγένεια» στην οποία κυριαρχεί ο αντικομμουνισμός και ο μισανθρωπισμός.

Ο Τζήμερος όμως για κάποιους έχει το ακαταλόγιστο, αφού θεωρείται μια γραφική φιγούρα.

Αλλά και έτσι να είναι, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά όταν μια μεγάλη μερίδα της ντόπιας ολιγαρχίας, έχει για πολιορκητικό κριό τέτοιες φιγούρες.

Έγραψε στο facebook τόσο για τον Παύλο, όσο και για ην μητέρα του.



Για τον Τζήμερο, ο Φύσσας ήταν φασίστας που απλά δεν κρατούσε μαχαίρι. Για τον Τζήμερο, όσοι έχουν μαχητική στάση και βγάζουν την οργή τους στους φασίστες, είναι και αυτοί φασίστες.

Είναι γνωστές οι απόψεις του Τζήμερου.

Για τον Τζήμερο, ούτως ή άλλως και οι αγωνιστές, και οι κομμουνιστές που παλεύουν ενάντια στην αδικία, στον φασισμό και στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, είναι φασίστες. Έτσι η έννοια του φασισμού δια χειρός Τζήμερου, γίνεται λάστιχο για να χαρακτηρίζει όποιον ο ίδιος γουστάρει.

Δεν είμαστε αφελείς… Προφανώς ο Τζήμερος ξέρει πως ο φασισμός είναι συγκεκριμένη ιδεολογία. Ξέρει ότι έχει πολιτική έκφραση και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που είναι βγαλμένα από τα πιο βρώμικα μπαούλα των υποστηρικτών του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι, και κύριος εκφραστής της φασιστικής ιδεολογίας στο μανιφέστο του «Το δόγμα του Φασισμού» έγραφε, μεταξύ άλλων. «Μια τέτοια αντίληψις της ζωής κάνει τον φασισμό ν’ αρνείται απόλυτα αυτό το δόγμα που αποτελούσε τη βάση του ψευδο – επιστημονικού σοσιαλισμού ή μαρξισμού: Το δόγμα του ιστορικού υλισμού, κατά το οποίον η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν θα εξηγείτο παρά από τους αγώνας συμφερόντων μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και από το μετασχηματισμό (αλλαγή) των μέσων παραγωγής… Ο φασισμός πιστεύει ακόμη και πάντα στην αγιότητα και τον ηρωισμόν, δηλαδή σε πράξεις μέσα εις τας οποίας δεν δρα κανένα οικονομικό μοτίβο κοντινό ή μακρυνό.

Η άρνησις του ιστορικού υλισμού …όταν στο βάθος δρουν κι εργάζονται αι ηθικαί κατευθυντήριοι δυνάμεις, συνεπάγεται τη διαρκή και αναπόφευκτων άρνηση της πάλης των τάξεων… και ιδιαίτερα της αρνήσεως της πάλης των τάξεων θεωρουμένης σαν παράγοντος επικρατούντος εις τας κοινωνικάς μεταβολάς» (Μπ. Μουσολίνι: «Το δόγμα του Φασισμού», Εκδοτικόν «ΕΛΛΑΣ» – ΕΓΕ (έκδοση του Μεσοπολέμου σε μετάφραση Α. Παπασαραντόπουλου), σελ. 20 – 21)

Από την μεριά του ο Γεώργιος Β. Πάμπουκας, ο έλληνας φανατικός υποστηρικτής του φασισμού γράφει : «Εύκολον είναι να ευρεθούν αι ριζικαί διαφοραί μεταξύ σοσιαλισμού και κομμουνισμού αφ’ ενός και φασισμού αφ’ ετέρου. Ο φασισμός εστηρίχθη επί της αστικής τάξεως, ο κομμουνισμός την κατέλυσεν. Ο κομμουνισμός πραγματοποίησε τον περιορισμόν του κεφαλαιοκρατισμού διά καταργήσεως της ιδιωτικής οικονομίας, ο φασισμός δι’ οργανώσεως αυτής. Ο φασισμός διά των πολιτικών και οικονομικών θεσμών ους εισήγαγε επέτυχε την συνεργασίαν όλων των κοινωνικών τάξεων, ο κομμουνισμός την εξαφάνισιν όλων των τάξεων και την υποδούλωσίν των εις το προλεταριάτον…».. Γεωργίου (Β. Πάμπουκα: «Ο φασισμός και αι ιδεολογικαί του βάσεις», εκδόσεις «Κατάστημα ΝΙΚ. ΤΙΛΠΕΡΟΓΛΟΥ», 1940, σελ. 19 – 20

Για όλα αυτά ο Τζήμερος δεν βγάζει μιλιά. Δεν βγάζει μιλιά πως ο φασισμός είναι καπιταλισμός. Ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός, όπως έλεγε και Μπρεχτ

Μα γιατί άλλωστε να μιλήσει, αφού το πάθος του για την υπεράσπιση του συστήματος που γεννάει φασίστες, νεοναζί και χρυσαυγίτες είναι αυτό που τον καθοδηγεί.

Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι ποιος είναι ο Τζήμερος.

Το ζήτημα είναι αν ο Τζήμερος και ο κάθε Τζήμερος, έχει την στοιχειώδη ευγένεια να μην καθυβρίζει τους νεκρούς αντιφασίστες που δολοφονούνται από τα μαχαίρια και τα όπλα των φασιστών, ξεπλένοντας τους τελευταίους.

Είναι προφανές πως ο Τζήμερος, δεν την έχει αυτή την ευγένεια. Γιατί ακόμα και αυτή η ευγένεια, είναι αδύνατον να την βρει κανείς στους σφουγγοκωλάριους του συστήματος.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης πάντως είχε μιλήσει για αυτή την ευγένεια, όταν αναφερόταν στους αστούς.

Έλεγε ο Ραφαηλίδης …»Κάποτε θα μάθουν και οι αστοί να είναι εκτός από γραμματικά ευγενικοί και κοινωνικοί άνθρωποι, που νοιάζονται ουσιαστικά για τους συνανθρώπους. Αν δεν το μάθουν με το καλό, θα το μάθουν με το κακό, ή το πολύ κακό. Ξέρετε. Ο σοσιαλισμός είναι μια σειρά από κανόνες καλής κοινωνικής συμπεριφοράς για άγρια ζώα αστικής ράτσας»…
Κατάλαβες, κύριε Τζήμερε;


ημεροδρόμος

Μην τους ακούτε, φοβούνται

Φίλε μου Πιτσιρίκο, οι ίδιοι άνθρωποι που χθες προεξοφλούσαν την επικράτηση του «in», σήμερα με ύφος 100 καρδιναλίων …«προβλέπουν» την αποχώρηση της Σκωτίας και της Β. Ιρλανδίας μέσα στους επόμενους μήνες. Δεν υπάρχει για αυτά τα καθάρματα πιθανότητα διάλυσης της ΕΕ, αντίθετα η πιθανότητα διάσπασης του ΗΒ προβάλλεται σχεδόν ως βεβαιότητα.


Για την Βόρεια Ιρλανδία δεν χρειάζεται παρά να γκουγκλάρει κανείς στο internet για να ενημερωθεί σχετικά με την ιστορία του τόπου και το άσβεστο μίσος μεταξύ των καθολικών που επιθυμούν την επανένωση με την Ιρλανδία και τους προτεστάντες που είναι οι περισσότεροι και δεν θέλουν να ακούσουν ούτε κουβέντα για αυτό ενδεχόμενο.

Μπορεί επίσης να διαβάσει την ιστορία του IRA.

Θα καταλάβει πως η Ιρλανδία δεν πρόκειται να επανενώθεί με ένα δημοψήφισμα. Η γη είναι ποτισμένη με αίμα.

Στην Σκωτία πέρσι υπήρξε ένα δημοψήφισμα που δεν οδήγησε στην ανεξαρτησία της χώρας.

Η ηγέτης του SNP σήμερα ανακοίνωσε – όρθια με ένα κόκκινο ταγιέρ και ανάμεσα στις σημαίες της Σκωτίας και της ΕΕ – την πρόθεση της να ζητήσει την διεξαγωγή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για το ίδιο ζήτημα.

Βέβαια, δεν είπε τι ακριβώς προτείνει στον λαό της.

Προτείνει λοιπόν την δημιουργία εκ του μηδενός ενός νέου κράτους, την δημιουργία ενός νέου νομίσματος και μιας νέας κεντρικής τράπεζας και μετά από όλα αυτά θα καταθέσει την αίτηση εισόδου της Σκωτίας στην ΕΕ.

Ωραία. Πες ότι όλα αυτά γίνονται.

Πες επίσης ότι όλα αυτά γίνονται και μάλιστα γρήγορα.

Θα πρόκειται για μια χώρα 5.5 εκατομμυρίων κατοίκων -το 15% των οποίων είναι Άγγλοι- που θα μοιράζεται σύνορα μονάχα με την Αγγλία.

Θα μπορούσε άραγε να διαβεβαιώσει τους ψηφοφόρους της ότι, όταν όλα αυτά συμβούν, η ΕΕ θα υπάρχει ακόμα και ότι αν υπάρχει θα δέχεται και νέα μέλη.

Μπορεί να τους διαβεβαιώσει ότι στα προαπαιτούμενα της ΕΕ δεν θα περιλαμβάνεται και η ιδιωτικοποίηση του NHS-Scotland;

Προφανώς και όχι.

Ή μήπως φαντάζεται πως το δημοψήφισμα θα προκηρυχθεί και θα γίνει με τον χαλαρό τρόπο που έγινε επί Κάμερον;

Με τον αγγλικό εθνικισμό να φουντώνει, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται καθόλου πιθανό.

Το δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας – αν ποτέ γίνει – θα αποτελέσει την ταφόπλακα του Σκωτσέζικου εθνικισμού.

Τα ποσοστά υπέρ της ανεξαρτησίας θα είναι μικρότερα κι από την προηγούμενη φορά.

Στο μεγάλο νησί δεν υπάρχουν και πολλοί που να αγαπούν την ΕΕ ακόμα και μεταξύ αυτών που ψηφίσανε υπέρ της παραμονής σε αυτή.

Στα σοβαρά τώρα.

Σε 2-4 βδομάδες από τώρα, η ΕΕ θα τρέχει προκειμένου να επιτύχει μια βιώσιμη συμφωνία με το ΗΒ.

Η Λαγκάρντ σήμερα έστειλε το μήνυμα. Βρείτε τα!

Τα παραδείγματα της Νορβηγίας, της Ελβετίας είναι ενδεικτικά. Η διαδικασία αποσύνθεσης του πιο αποκρουστικού γραφειοκρατικού δημιουργήματος στην ιστορία της ηπείρου έχει ήδη αρχίσει.

Ακροδεξιοί και εθνικιστές σε Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία της επομένη του Βρετανικού δημοψηφίσματος ζητούν την διενέργεια ανάλογων δημοψηφισμάτων στις χώρες τους.

Φυσικά, η Γερμανία και οι σύμμαχοι της δεν πρόκειται να παραδοθούν τόσο εύκολα.


Θα σκληρύνουν την στάση τους αρχικά. Θα μαλακώσουν μετά, αφού πιεστούν από τις παντοδύναμες αγορές.

Άλλωστε, η ενότητα της ΕΕ είναι πουκάμισο αδειανό.

Η Γερμανία θα αναγκαστεί να έρθει σε συνολική συμφωνία διευθέτησης όλων των εκκρεμοτήτων με τους Βρετανούς και μάλιστα πολύ γρήγορα.

Αν δεν το κάνει, θα βλέπει την μία χώρα μετά από την άλλη να τα βρίσκουν με τους Άγγλους χωρίς να ζητούν την γνώμη τους.

Ιρλανδία, Ολλανδία, Βέλγιο, Πολωνία, Τσεχία, Δανία, Σουηδία, Κύπρος και Μάλτα βρίσκονται στην πρώτη σειρά των προθύμων.

Πριν συμβούν όλα αυτά, θα αναγκαστούν να πιούν και το πικρό ποτήρι που θα τους κεράσουν το βράδυ της Κυριακής οι Ισπανοί.

Και φυσικά, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη τους.

Φαντάσου να μην (ξανα) βγαίνει κυβέρνηση στην Ισπανία και να ανεβαίνουν τα επιτόκια δανεισμού και να αυξάνονται οι ανησυχίες για το αξιόχρεο της χώρας.

Φαντάσου χαρά που θα κάνουν οι αγορές.

Το 4ο Ράϊχ και οι υπάλληλοι του θα κάνουν ξανά εκείνο που επαναλαμβάνουν κάθε λίγο και λιγάκι τα τελευταία χρόνια.

Θα απειλούν και θα φοβερίζουν τους λαούς της Ευρώπης.

Μην τους ακούτε. Φοβούνται. Φοβούνται πολύ.

Τόσο πολύ που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με αυτές τις τακτικές οδήγησαν μέσα σε μια 5ετία την ΕΕ σε ανυποληψία και το όλο εγχείρημα στην γκιλοτίνα της πιθανής διάλυσης.

Μην τους φοβάστε.

Θα απειλούν με σημεία και τέρατα και την επόμενη μέρα θα ψοφήσουνε.

Η στιγμή που ο καθένας θα κάνει ό,τι γουστάρει και θα γράφει όλους τους άλλους στα φρύδια του έχει ήδη περάσει.

Όπως οι προγονοί τους, έτσι κι αυτοί, τώρα που νιώθουν ότι ο πόλεμος έχει χαθεί, έχουν λυσσάξει.

Σε λίγες βδομάδες θα φανεί πεντακάθαρα η απόλυτη ανυπαρξία τους και η πλήρης ανυπαρξία κοινής πολιτικής γραμμής. Τελειώσανε.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, από πολιτικής άποψης, οι ηγέτες της Ευρώπης είναι νάνοι. Φάνηκε ξεκάθαρα, όταν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό -αλλά μη οικονομικό- θέμα όπως το προσφυγικό. Κλείσιμο συνόρων, ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, έρωτας με την Τουρκία του Ερντογάν. Γελοίοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαλυθεί. Τώρα ας απολαύσουμε μαγκιές και κωλοτούμπες. Θα γίνει χαμός. Να είσαι καλά, Ηλία.)

pitsirikos

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος

Σε ανακοίνωση για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος σχετικά με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος αναδεικνύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της, που όμως πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις επιλογές τμημάτων και πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης και να αποκτήσει ριζοσπαστικά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα καταγράφει τη διάψευση των προσδοκιών, που για χρόνια καλλιεργούσαν όλα τα αστικά κόμματα -και στην Ελλάδα- μαζί με τα ευρωενωσιακά επιτελεία, ότι δήθεν θα μπορούσαν οι λαοί να ευημερήσουν στο πλαίσιο της ΕΕ.

Το γεγονός ότι τέθηκε τόσο έντονα το ζήτημα της αποχώρησης μιας χώρας από την ΕΕ -και μάλιστα του μεγέθους της Βρετανίας- οφείλεται αφ’ ενός στις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ και την ανισομετρία των οικονομιών της και αφ’ ετέρου στη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Αυτοί οι παράγοντες ενισχύουν το λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αποσχιστικές τάσεις, αλλά και τάσεις που επιδιώκουν αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Φορείς του αντιδραστικού "ευρωσκεπτικισμού" είναι εθνικιστικά, ρατσιστικά ή και φασιστικών αντιλήψεων κόμματα, όπως π.χ. το Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Βρετανίας (UKIP) του Φάρατζ, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στη Γαλλία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία και παρόμοια σχήματα στην Αυστρία, στην Ουγγαρία και στην Ελλάδα, π.χ. η φασιστική Χρυσή Αυγή, η Εθνική Ενότητα του Καρατζαφέρη και άλλα. Η τάση του "ευρωσκεπτικισμού" εκφράζεται κι από κόμματα που χρησιμοποιούν αριστερή ταμπέλα, ασκούν κριτική ή απορρίπτουν την ΕΕ και το ευρώ, υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα, αναζητούν άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε κάθε περίπτωση κινούνται εντός των καπιταλιστικών τειχών.

Αυτές οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί διαπερνούν και την αστική τάξη κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες που δρομολογούνται, τόσο σε επίπεδο της Μ. Βρετανίας, όσο και της ΕΕ, τα παζάρια που θα ακολουθήσουν για τη θέση της βρετανικής αστικής τάξης την επόμενη μέρα, μπορεί να καταλήξουν σε νέες προσωρινές συμφωνίες της ΕΕ με τη Βρετανία. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε περίπτωση, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η αστική εξουσία, η όποια εξέλιξη θα συνοδευτεί με νέες βαριές θυσίες για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος εκθέτει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκθείαζαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως μια ανεπίστρεπτη διαδικασία ή έσπερναν αυταπάτες περί ανάγκης για "περισσότερη Ευρώπη της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης". Εκθέτει κι εκείνες τις δυνάμεις που θεωρούν το εθνικό νόμισμα ως πανάκεια για τη λαϊκή ευημερία. Η Βρετανία της στερλίνας έπαιρνε τα ίδια αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Τα ίδια μέτρα θα συνεχίσει να παίρνει κι εκτός ΕΕ, αφού αυτά τα επιβάλλει η ανάγκη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των δικών της μονοπωλίων.

Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα πυκνώσουν οι φωνές και τα "δάκρυα", τόσο από τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο κι απ’ τη μεριά των άλλων αστικών κομμάτων, για την "ανάγκη επαναθεμελίωσης της ΕΕ", για την "ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της" κλπ. Όμως, η ΕΕ, από γεννησιμιού της, ήταν και είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο το "ξεζούμισμα" των εργαζομένων και την καταλήστευση άλλων λαών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν ήταν, ούτε θα είναι αιώνια, όπως δεν ήταν αιώνιες άλλες αντίστοιχες συμμαχίες στο παρελθόν. Η καπιταλιστική ανισομετρία και ο ανταγωνισμός, η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων αργά ή γρήγορα φέρνουν στην επιφάνεια αντιθέσεις, που δεν είναι πλέον εφικτό να γεφυρωθούν με προσωρινούς κι εύθραυστους συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, στο καπιταλιστικό έδαφος γεννιούνται νέα φαινόμενα, διεργασίες για νέες αντιδραστικές συμμαχίες.

Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης δεν πρέπει να μπαίνει "κάτω από ξένη σημαία". Δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης και των διαφόρων τμημάτων της, που καθορίζουν τις επιλογές και τις διεθνείς τους συμμαχίες με κριτήριο τα συμφέροντά τους και τη μεγαλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτή, για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος».

902

Ετσι μας "δωρίζουν" οι αφορολόγητοι εφοπλιστες(την προτομή τους;)..

To νομικό καθεστώς του "Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Α.Ε."

Toν Αύγουστο του 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε στην Βουλή την "σύμβαση δωρεάς" μεταξύ του ιδρύματος Νιάρχου με το Ελληνικό Δημόσιο, την Εθνική Βιβλιοθήκη, την Εθνική Λυρική Σκηνή, τα Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. και την κτηματική εταιρεία του δημοσίου. Η σύμβαση είχε υπογραφεί από τον Μάρτιο του 2009 και κυρώθηκε με τον Ν.3785 (ΦΕΚ Α' 138/7.8.2009).

---

Ο νόμος 3785/2009

Σκοπός της σύμβασης, κατά το άρθρο 1 του νόμου, είναι η δημιουργία (με δωρεά του ιδρύματος) ενός "υπερτοπικού πολιτιστικού πάρκου" με την επωνυμία "Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος" που θα περιλαμβάνει τις νέες κτιριακές εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Λυρικής Σκηνής, καθώς και πάρκο πρασίνου "με χαρακτήρα εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και αναψυχής". Στην ίδια σύμβαση αναγράφεται ότι θα δημιουργηθεί και "Δημοτικό πάρκο - αθλητικοί χώροι" (που κατά το νόμο θα έχει κολυμβητήριο, γήπεδα κ.τ.λ.).

Ποιοι υπέγραψαν την σύμβαση 

Με το άρθρο 2 του νόμου κυρώνεται η σύμβαση δωρεάς που υπογράφηκε τον Μάρτιο του 2009. Κατά το κείμενο της σύμβασης, εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου υπέγραψαν οι: Γιάννης Παπαθανασίου (ΥπΟικ), Γιώργος Σουφλιάς (ΥΠεΧωΔΕ), Άρης Σπηλιωτόπουλος (ΥπΠαιδείας) και Αντώνης Σαμαράς (ΥπΠο). Εκ μέρους του ιδρύματος υπέγραψαν τρία μέλη της οικογένειας Νιάρχου, ως συμπρόεδροι του δ.σ. του ιδρύματος. Εκ μέρους της Βιβλιοθήκης υπέγραψε ο Αθανάσιος Φωκάς, εκ μέρους της Λυρικής υπέγραψε ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, εκ μέρους της κτηματικής ο Κων/νος Φωτόπουλος και εκ μέρους των Ολυμπιακών Ακινήτων ο Διονύσιος Σταμενίτης.

Ο "Οργανισμός ειδικού σκοπού"

Με την σύμβαση ορίζεται ότι η εδαφική έκταση, επί της οποίας θα κατασκευαστούν τα έργα, ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και στην κυριότητα του Δημοσίου θα περιέλθουν οι εγκαταστάσεις της Λυρικής και της Βιβλιοθήκης, καθώς και το "Πάρκο Σταύρος Νιάρχος".  Σε νομικό επίπεδο, με την σύμβαση αυτή ιδρύεται ένας "Οργανισμός ειδικού σκοπού", ο οποίος είναι υπεύθυνος για την κατασκευή του έργου, όσο διαρκεί αυτή, καθώς και για την διαχείριση του όταν αυτό ολοκληρωθεί και παραδοθεί στο Ελληνικό Δημόσιο.

Πρόκειται για μια Ανώνυμη Εταιρία, με επωνυμία "Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Α.Ε.", με 7μελές δ.σ. που όταν το έργο περιέλθει στο Δημόσιο, αυτό θα ορίζει και τα μέλη του (το πλήρες καταστατικό περιλαμβάνεται σε παράρτημα που είναι μέρος του νόμου) και θα εποπτεύεται από το Υπουργείο Οικονομικών.
Και το πιο ωραίο: η Α.Ε.  "δεν υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το δημόσιο λογιστικό, τις εθνικές διατάξεις περί εκπόνησης μελετών, παροχής υπηρεσιών, εκτέλεσης έργων και διενέργειας προμηθειών του δημοσίου, τις διατάξεις για την πρόσληψη προσωπικού στον δημόσιο τομέα και θα λειτουργεί ως φορέας ιδιωτικού δικαίου".  

Το ίδρυμα, κατά το προοίμιο της σύμβασης, αναφέρεται ότι θα χρηματοδοτεί τον Οργανισμό "στο βαθμό που απαιτείται προκειμένου να διασφαλιστεί ότι" το Κέντρο Πολιτισμού ΙΣΝ "θα υλοποιηθεί σύμφωνα με τις υψηλότερες επαγγελματικές, μελετητικές, κατασκευαστικές και λειτουργικές προδιαγραφές". Στο προοίμιο της σύμβασης διευκρινίζεται ότι το Ίδρυμα δεν έχει καμία ευθύνη για την υλοποίηση του Κέντρου, για το οποίο υπεύθυνος είναι ο Οργανισμός, αλλά είναι υπεύθυνο "αυστηρά για την διάθεση των πόρων" και μετά την δωρεά το Ίδρυμα θα αποξενωθεί από τον Οργανισμό που θα περιέλθει στο Δημόσιο "χωρίς περαιτέρω αρωγή από το Ίδρυμα (αν και το Ίδρυμα δεν εμποδίζεται να παράσχει τέτοια περαιτέρω αρωγή και υποστήριξη κατά την κρίση του)". Αυτό είναι ένα μικρό "κλείσιμο του ματιού" ότι αν κάτι δεν πάει οικονομικά καλά κατά την διαχείριση από το Δημόσιο, μπορεί το Ίδρυμα να συμβάλλει, κάτι το οποίο φυσικά θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος ιδιώτης αν το ήθελε: δεν είναι αντικείμενο προοιμίου σύμβασης.

Πάντως και μετά την "αποξένωση" του από τον Οργανισμό, το Ίδρυμα Νιάρχου θα έχει πλήρη πρόσβαση σε όλα τα βιβλία και στοιχεία της Α.Ε.   Κατά την σύμβαση, πόροι του Οργανισμού κατά την περίοδο διαχείρισης του έργου θα είναι: "η επαρκής χρηματοδότηση από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών", καθώς και  (α) χρηματοδοτήσεις, δωρεές, εισφορές, χορηγίες, επιχορηγήσεις, κληρονομιές, κληροδοσίες, καταπιστεύματα και κάθε άλλο έσοδο από κρατική ή ιδιωτική πηγή, ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή άλλους εθνικούς ή διεθνείς οργανισμούς.  (β) Έσοδα από την παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών προς την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. καθώς και από την εκμετάλλευση των υποδομών του Κ.Π. και την παροχή υπηρεσιών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υποδομών αυτών. Δηλαδή, η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική Σκηνή θα καταβάλουν εφεξής τα έσοδά τους στην "Κέντρο Πολιτισμού κτλ Α.Ε." ως αντάλλαγμα για την "παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών" που τους παρέχει.  (γ) Κάθε άλλο έσοδο από την παροχή υπηρεσιών ή την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που ήθελε αναπτύξει για την εξυπηρέτηση του σκοπού του.  (δ) Έσοδα από κάθε άλλη νόμιμη πηγή   Με την ολοκλήρωση του έργου, το ίδρυμα θα προχωρήσει στην δωρεά του προς το Ελληνικό Δημόσιο και ο Οργανισμός θα προχωρήσει σε δύο συμβάσεις "παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών": μία προς την Εθνική Βιβλιοθήκη και μια προς την Λυρική Σκηνή. Επομένως, η σύμβαση που κυρώθηκε με τον Ν.3785 είναι προσύμφωνο ως προς τις σχετικές επόμενες συμβάσεις.   

Η Επιτροπή του Δημοσίου που θα αποδεχθεί την δωρεά 
Η αποδοχή της δωρεάς εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου θα γίνει από "Ειδική Συμβουλευτική Επιτροπή" που πραγματοποιεί "τακτικές συναντήσεις" με εκπροσώπους του Ιδρύματος, για την ομαλή εξέλιξη της υλοποίησης του Κέντρου Πολιτισμού. Η Επιτροπή αυτή αποτελείται από: -  ένα Σύμβουλο του Πρωθυπουργού ως εκπρόσωπο του Γραφείου του,  - έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών,  - τον Πρόεδρο του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας ως εκπρόσωπο του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων,  - έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,  - έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού,  - έναν εκπρόσωπο της Ε.Β.Ε.,  - έναν εκπρόσωπο της Ε.Λ.Σ καθώς και από τον  - τον Δήμαρχο Καλλιθέας


  Φορολογικές ρυθμίσεις και απαλλαγές    Τόσο η σύσταση όσο και κάθε μεταγενέστερη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Οργανισμού απαλλάσσεται από το Φόρο Συγκέντρωσης Κεφαλαίων και το ειδικό τέλος υπέρ της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ο Οργανισμός για όλες τις δραστηριότητες του, συμπεριλαμβανομένης και της παραχώρησης εκμετάλλευσης χώρων του Κ.Π., ενδεικτικά αναφερομένων των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων και εστίασης, απαλλάσσεται πλήρως καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του από κάθε φύσης φόρους, συμπεριλαμβανομένων του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων και του φόρου δωρεάς, κάθε δημόσιο, δημοτικό, κοινοτικό, λιμενικό, δικαστικό ή διοικητικό τέλος ή τέλος χαρτοσήμου, κάθε δικαίωμα ή κράτηση ή εισφορά υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, των ΟΤΑ ή οποιουδήποτε τρίτου, εκτός από (α) τον Φ.Π.Α. και (β) τα ανταποδοτικά τέλη ή εισφορές.  

Η Σύμβαση καθώς και κάθε σύμβαση ή παρεπόμενο σύμφωνο, που θα συνάψει ο Οργανισμός στα πλαίσια της υλοποίησης του Κ.Π., καθώς και η εξόφληση των σχετικών τιμολογίων και τόκων, απαλλάσσονται αντικειμενικά από κάθε άμεσο ή έμμεσο φόρο (με εξαίρεση το Φ.Π.Α.), τέλος ή τέλος χαρτοσήμου, δικαίωμα, κράτηση ή εισφορές και άλλες επιβαρύνσεις οποιασδήποτε φύσεως υπέρ του Ε.Δ., των ΟΤΑ ή οποιουδήποτε τρίτου, εκτός από τα ανταποδοτικά τέλη. Επιπρόσθετα, ο Οργανισμός εξαιρείται από την υποχρέωση υποβολής στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. προς θεώρηση συμβάσεων ή συμφωνητικών και καταστάσεων με συμβάσεις ή συμφωνητικά, που συνομολογεί με τρίτους.  
Οι απαλλαγές και οι εξαιρέσεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται αναλογικά στη σύμβαση δωρεάς προς το Ε.Δ. του συνόλου της συμμετοχής του Ιδρύματος στον Οργανισμό, στη σύμβαση άδειας χρήσης σημάτων και στις συμβάσεις παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών που θα συναφθούν σε εκτέλεση της Σύμβασης από τον Οργανισμό και την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. αντίστοιχα κατά τα άρθρα 15 και 16 της Σύμβάσης.

Έκτακτο: Επειγόντως στο Λονδίνο ο Τσίπρας με έρπη και δυο φωτογραφίες του Μητσοτάκη.

Με ξεχωριστή λαμπρότητα ολοκληρώθηκε το δημοψήφισμα Ναι η Όχι στο υπερΚράτος της Ε.Ε στη Βρετανία. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ακόμη μάθημα πολιτικού πολιτισμού από το συγκεκριμένα λαό,  που αρνήθηκε την παραμονή του στο τραπεζικό υποπροϊόν  με την κωδική  ονομασία "Ευρώπη των Λαών" ...
Εκατομμύρια πολιτών , εργαζόμενοι, άνεργοι  από τις φτωχογειτονιές , τις λαϊκές  συνοικίες της Βρετανίας  έριξαν το υπερΚράτος της Ε.Ε σε ακόμη μεγαλύτερη ανυποληψία καλώντας τη χώρα τους να αποχωρήσει από τον  φασιστικό υπερΚρατικό σχηματισμό της Ε.Ε.

Αμέσως μετά το αποτέλεσμα ρίγη ανατριχίλας ξέσπασαν σε κάθε είδους απόβρασμα σε όλη την επικράτεια του υπερΚράτους της Ευρώπης. Αναζητήθηκαν τρόποι και υποκείμενα που θα ανατρέψουν την κατάσταση εξόδου της Βρετανίας. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό πραξικοπιματηκής αλλαγής του Όχι σε Ναί,  καταλληλότερος αναδείχθηκε ο Τσίπρας με έρπη ..

Άμεσα η εντολή εκτελέστηκε και σύμφωνα με αστυνομικές πηγές(απ όπου εμφιαλώνεται αρίστης ποιότητας νερό) ο Τσίπρας αναχώρησε για Λονδίνο. Μαζί του πήρε τον έρπη του , ένα στρατηγικό σχέδιο(μάνουαλ) ανατροπής του Όχι,  μερικά μέλη της συμμορίας καθώς και δύο φωτογραφίες με το  Μητσοτάκη ..
Απ ότι διέρρευσε για την πραξικοπηματική αλλαγή του δημοψηφίσματος θα ακολουθηθεί η συνταγή που έγινε και στην Ελλάδα: Άμεσα εκλογές και τεχνητή συγκρότηση εκτός από μία διεφθαρμένη κυβέρνητική συμμορία  και μιας αντιπολίτευσης με πιο άγρια ακροδεξιά μαντρόσκυλα που θα απειλούν ασταμάτητα για ξεπουλήματα, μειώσεις μισθών ,συντάξεων,επιδομάτων, απολύσεις  κλπ, εδώ θα χρησιμοποιηθούν απτά παραδείγματα,  εξού και οι φωτογραφίες με το Μητσοτάκη..

Έχει παρατηρηθεί πως σε όλα τα ώριμα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως της Ελλάδας ότι η "σωστή λειτουργία" δοτής κυβέρνησης  και ακόμη πιο αδίστακτης αντιπολίτευσης είναι ικανή να αποτελέσει το κατάλληλο στρατηγικό σχέδιο ανατροπής δυσάρεστων για την κυριαρχία  αποτελεσμάτων σε δημοψηφίσματα με ελάχιστο κόστος μόνο αυτό της παραμονής(εναλλαγής)  στην εξουσία αδίστακτων συμμοριών(πχ Σύριζα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και λοιπά φασιστοειδή)..
Οι πληροφορίες συνεχίζονται ...

ΥΓ: Είναι σημάδια των καιρών ότι τα αποβράσματα των ελληνικού  εφοπλιστικού κεφαλαίου που σταβλίζονται  στο σίτυ του Λονδίνου ,  είχαν δώσει  τα πάντα στα ημεδαπά καθάρματα των  διεφθαρμένα ΜΜΕ κατά την περίοδο του ελληνικού δημοψηφίσματος να τρομοκρατήσουν την επιλογή του Οχι,  και σήμερα μένουν έξω από  την πόρτα του υπερΚράτους της Ευρώπης από ένα άλλο λαό..

Γιατί θα χάσουμε (και) στα εργασιακά . η΄ ;

                  

Γιατί θα χάσουμε (και) στα εργασιακά

Η πρώτη αξιολόγηση ολοκληρώθηκε, ωστόσο η δεύτερη τώρα ξεκινάει, με πυρήνα τη διαπραγμάτευση για τις «μεταρρυθμίσεις» στα εργασιακά. Η κυβέρνηση, ως είθισται, υπόσχεται ότι θα τηρήσει τις «κόκκινες γραμμές» και κάνει λόγο για «αναστροφή» της υπάρχουσας κατάστασης. Ωστόσο έχει ήδη δεσμευτεί ότι «δεν θα επιστρέψει σε πολιτικές του παρελθόντος», κάτι που σημαίνει ότι, μέσα σε ένα ασφυκτικό μνημονιακό κι ευρωπαϊκό πλαίσιο, η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά θα οδηγήσει σε σημαντικές ήττες


Μολονότι η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς θα ξεκινήσει επίσημα το φθινόπωρο, η συζήτηση για το νέο εργασιακό πλαίσιο έχει ήδη ανοίξει. Η διεθνής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων συνεδριάζει ήδη τακτικά και αναμένεται να παρουσιάσει το πόρισμα της τον Σεπτέμβριο. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, υπόσχεται «αναστροφή της εργασιακής απορρύθμισης» και θέτει «κόκκινες γραμμές» σε ομαδικές απολύσεις, κατώτατο μισθό, συλλογικές συμβάσεις και 13ο 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα.

Στο νέο, «συμπληρωματικό» μνημόνιο που δόθηκε πριν από λίγες μέρες στη δημοσιότητα προβλέπεται ρητά ότι «οι αλλαγές στις εργασιακές πολιτικές δεν θα περιλαμβάνουν επιστροφή σε προηγούμενες πολιτικές, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης». Παράλληλα, επαναλαμβάνεται η δέσμευση ότι «οποιαδήποτε αλλαγή στα εργασιακά θα συμβεί σε συνεννόηση και συμφωνία με τους θεσμούς». Με δεδομένη την άποψη των δανειστών για το τι οδηγεί σε «βιώσιμη και διαρκή ανάπτυξη» (π.χ. μειώσεις μισθών, απολύσεις, κατάργηση ΣΣΕ, «πάγωμα» των ωριμάνσεων), όπως αυτή έχει εκφραστεί στα τρία προηγούμενα μνημόνια, μοιάζει αδύνατη η «αναστροφή της εργασιακής απορρύθμισης» που επιθυμεί το υπουργείο Εργασίας. Το αντίθετο μάλιστα.

Άρα υπό τις παραπάνω δεσμεύσεις, η Ελλάδα προσέρχεται σε μία συζήτηση με σκοπό (όπως προβλέπουν τρίτο και «συμπληρωματικό» μνημόνιο) την «επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης (π.χ. απεργίες) και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο». Πώς θα γίνει αυτή η «επανεξέταση»;

Κόκκινη κάρτα στην Ευρώπη των λαών...

---

samakal.net


Σκηνές απόλυτου χάους. Βία, ξύλο, καταστροφές. Αλαλάζοντα στίφη οργανωμένων στρατών να επιτίθενται το ένα στο άλλο με μοναδικό και ξεκάθαρο στόχο τη δολοφονία ανθρώπων. Σημαίες και εθνικά σύμβολα ανεμίζουν ως λάβαρα πολεμικών εκστρατειών. Χυδαία πανό που εξυμνούν δολοφονίες ή κάνουν φτηνή ακροδεξιά προπαγάνδα εμφανίζονται στα χέρια των ποτισμένων με τυφλό εθνικιστικό φανατισμό οπαδών κάθε γωνιάς της ξεπεσμένης αριστοκράτισσας που λέγεται Ευρώπη.

Και μέσα σ’ όλα αυτά η Γαλλική Κυβέρνηση να τρίβει τα χέρια της για το θεόσταλτο δώρο και να μοιράζει απλόχερα υπερεξουσίες στη Γαλλική αστυνομία, προετοιμάζοντας την κοινωνία για εικόνες άγριας καταστολής, δήθεν για την προστασία της διοργάνωσης, σε μια περίοδο που η χώρα ολόκληρη ‘’καίγεται’’ από τον ξεσηκωμό του Γαλλικού λαού ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση...
Αυτή είναι η εικόνα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που διεξάγεται από την περασμένη Παρασκευή στη Γαλλία. Μήπως όμως αυτή δεν είναι και η εικόνα της ίδιας της Ευρώπης σήμερα; Μιας Ευρώπης χωρισμένης σε πάμπολλα κομμάτια που αδυνατούν πια να συνεννοηθούν μεταξύ τους; Μιας Ευρώπης διχασμένης, πληγωμένης από την άγρια ολομέτωπη επίθεση μιας κεντρικής διοίκησης απόλυτα υποταγμένης στις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού;

Όλοι μισούν όλους. Όλοι πλακώνονται με όλους μέσα σ' ένα εθνικιστικό παραλήρημα που άπαντες πιστεύαμε πως είχε θαφτεί βαθιά κάτω από τα ερείπια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ρώσοι εγκληματίες εφαρμόζοντας στρατιωτικές πρακτικές σφάζονται με Άγγλους νοσταλγούς της αποικιοκρατίας. Γάλλοι εθνικιστές εφορμούν με αγριότητα σε Πολωνούς και Βορειο-Ιρλανδούς. Τούρκοι χτυπιούνται σώμα με σώμα με Κροάτες και Κροάτες χτυπάνε αλύπητα Τούρκους. Αλβανοί φασίστες βρίσκουν χώρο να περάσουν τις ψυχροπολεμικές τους ονειρώξεις με κουρελόπανα δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους Έλληνες ομολόγους τους να τσουβαλιάσουν ολόκληρους λαούς μέσα στη ρατσιστική τους παραζάλη. Τούρκοι πανηγυρίζουν για μια παλαιότερη δολοφονία ενός Σέρβου φιλάθλου στην Κωνσταντινούπολη.
Κι όλα αυτά μονάχα μέσα σε τρεις ημέρες...

Μια Ευρώπη χωρισμένη σε δεκάδες μεσαιωνικά φέουδα, με τους κατοίκους κάθε ενός από αυτά να μισούν όλους τους υπόλοιπους, κάνοντας το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη, για μια Ευρώπη των λαών, να μοιάζει με όνειρο θερινής νυχτός...



huffingtonpost.co.uk


Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο πως αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε καθώς όλα αυτά τα χρόνια η οικονομική κρίση και η διάλυση του κοινωνικού κράτους που έφερε αυτή μαζί στις αποσκευές της δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες στο σιχαμένο το φίδι για να βγει από το αυγό του και ν’ αρχίσει να δαγκώνει τους πάντες.
Όλα αυτά τα χρόνια αναζητήθηκαν από τα ευρωπαϊκά κράτη τα εξιλαστήρια θύματα που θα ξέπλεναν την ανικανότητα τους, στην καλύτερη περίπτωση, να βρουν λύσεις και που τελικά τα ανακάλυψαν στους λαούς των υπολοίπων κρατών. Άλλωστε έτσι δε γίνεται πάντα;
Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Ευρώπη στο διάστημα του μεσοπολέμου και θα βρει τόσες αναγωγές στη σημερινή πραγματικότητα που θα τρόμαζαν ακόμα και τον πιο αισιόδοξο...


Όποιος κάνει το λάθος να ρίξει την ευθύνη για την κατάσταση αυτή σε μερικούς ξέμπαρκους μεθυσμένους φιλάθλους ή σε εθισμένα στη βία νεαρά παιδιά, είναι βέβαιο πως θα βλέπει απλά το δάχτυλο που του δείχνει το φεγγάρι. Ούτε το αλκοόλ, ούτε το πέραν του δέοντος πάθος για το ποδόσφαιρο είναι οι πραγματικές αιτίες όλων όσων συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Γαλλία.
Μοναδική αιτία είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού που γέννησε η οικονομική κρίση και που δημιούργησε τον απαραίτητο χώρο για να βγουν στην επιφάνεια όλα τα εθνικιστικά πάθη που χαρακτήριζαν αυτή την ήπειρο από καταβολής της.

Όσο φτωχοποιούνται οι λαοί, τόσο θα παίρνουν την εξουσία ναζί και φασίστες, όσο η Παιδεία μετατρέπεται σε παράπλευρη απώλεια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που σκεπάζει με τις κατάμαυρες φτερούγες τον ευρωπαϊκό ουρανό, τόσο θα αυξάνονται οι συμμορίες νεοναζί και άλλων περιθωριακών εγκληματικών ομάδων που θα αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη στα ματωμένα χέρια τους.



Twitter: @Smiffy1903
Αλλά μήπως και το ίδιο το ποδόσφαιρο δεν έχει μεταλλαχθεί σε ένα τερατούργημα του οποίου τα νήματα κινούν άνθρωποι που είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στα σκάνδαλα και στη διαφθορά την ώρα που ο απλός φίλαθλος εκδιώκεται συστηματικά από τις κερκίδες για να παραχωρήσει τη θέση του σε μια οικονομική ελίτ που κυριαρχεί πια παντού στην Ευρώπη; Πίσω από τη λάμψη και τα φώτα του σημερινού ποδοσφαίρου, στα παρασκήνια ενός εκθαμβωτικού κόσμου αστέρων, κρύβει καλά το σιχαμερό του πρόσωπο ένα απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα...

Ποιος αλήθεια είναι πια αυτός που νοιάζεται ακόμα σε ποια πλευρά του γηπέδου τα δίχτυα θα τιναχτούν από ένα δυνατό σουτ ή μια όμορφη κεφαλιά; Ποιος είναι εκείνος που ακόμα αγωνιά για την ομάδα που θα κατακτήσει το φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα την ώρα που το παιχνίδι για μια Ευρώπη των λαών μοιάζει να έχει χαθεί πριν καν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του;

πηγή

Το τέλος των μικρών παραγωγών -Ανάλυση των τελευταίων μέτρων για τους αγρότες

Tα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προδίδουν το μίσος της για τους μικροκαλλιεργητές

Πακέτο ξεκληρίσματος των φτωχομεσαίων αγροτών

Γράφει ο Νίκος Μανάβης

Μίσος, πολύ μίσος για τους φτωχομεσαίους αγρότες διακατέχει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δεν έχουν απολύτως καμία σημασία τα όσα λένε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και τα άλλα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη για τον αγροτικό κόσμο. Εκείνο που έχει σημασία είναι η πολιτική που υλοποιούν, με τους νόμους που ψηφίζουν, τις υπουργικές αποφάσεις που παίρνουν και τα άλλα διοικητικά μέτρα. Κι αυτά τα μέτρα οδηγούν σε ταχύτατη καταστροφή το σύνολο των φτωχών και μεσαίων αγροτών της χώρας. Γιατί πρόκειται για μέτρα που έρχονται να προστεθούν σε όλα τα μέτρα που είχαν ψηφίσει ή εφαρμόσει οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, με τις συμπληρωματικές δυνάμεις (ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ).

Δεν θα σταθούμε στα διάφορα σενάρια που κυκλοφορούν για πλήρη εξοβελισμό από τις αγροτικές επιδοτήσεις των μη κατά κύριο επάγγελμα αγροτών, δηλαδή όλων εκείνων των παραγωγών που για να συμπληρώσουν το εισόδημα τους αναγκάζονται να εργαστούν ως σερβιτόροι, οικοδόμοι, εργάτες γης, δημοτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι. Ή παράλληλα με το καφενείο, του κουρείο, το παντοπωλείο που διατηρούν στο χωριό είναι ταυτόχρονο και καλλιεργητές μιας μικρής έκτασης ή εκτρέφουν ένα μικρό κοπάδι. Στο άρθρο αυτό θα σταθούμε μόνο στα μέτρα που ήδη έχουν ψηφιστεί και έχουν τεθεί σε εφαρμογή.

Σταθερός στόχος της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για την χώρα μας, εδώ και δύο δεκαετίες ήταν ο δραστικός περιορισμός των φτωχομεσαίων αγροτών. Έχουν ληφθεί δεκάδες μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση από την δεκαετία του 1990 και μετά. Όμως μετά την έναρξη εφαρμογής της νέας ΚΑΠ, έγινε φανερό ότι οι μικροί παραγωγοί θα πάψουν να υπάρχουν στο τέλος του 2020.

Το τρίτο μνημόνιο εξειδίκευσε αυτό τον στόχο. Συγκεκριμένα προβλέπει πως υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να γίνουν οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις ανταγωνιστικές. Δηλαδή να παράγουν κέρδη, αφού αυτό είναι το μόνο στοιχείο που για τον καπιταλισμό αποτελεί απόδειξη παραγωγικότητας. Κι όσες αγροτικές εκμεταλλεύσεις δεν είναι ανταγωνιστικές θα πρέπει να πάψουν να υφίστανται.

Η κυβέρνηση, κάλυψε την υποχρέωση που ανέλαβε, ως τώρα, με διατάξεις που πέρασαν τόσο στο ασφαλιστικό – φορολογικό νόμο, όσο και στον πολυνόμο που ψηφίστηκαν εντός του Μαΐου. Οι διατάξεις αυτές επιταχύνουν τον εξοβελισμό των μικρών παραγωγών από την αγροτική παραγωγή. Ενδεικτικό του μίσους που βγάζει η κυβέρνηση κατά των μικρών παραγωγών είναι πως στα μέτρα που θέσπισε δεν προβλέπει εξαιρέσεις ούτε για τους παραγωγούς των μικρών νησιών, όπου οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και τα μεγάλα νησιά (Κρήτη, Ρόδος, Λέσβος κλπ).

Αξίζει να αναφερθεί η σχεδόν μηδενική αντίδραση των κομμάτων τις αντιπολίτευσης όταν ψηφίζονταν οι ρυθμίσεις αυτές.

Τα μέτρα που «καίνε» τους φτωχομεσαίους είναι:

– Δεν έχουν απολύτως καμία πρόσβαση σε χρηματοδότηση από τα πιστωτικά ιδρύματα. Δεν πρόκειται για μέτρο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά για μια πάγια κατάσταση, μετά την παραχώρηση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς. Κι επιπλέον δεν πρόκειται να αποκτήσουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση για πολλές από τις επόμενες δεκαετίες.

– Το άρθρο 20 του ασφαλιστικού – φορολογικού νόμου, ορίζει ότι όσοι συνταξιούχοι έχουν εισοδήματα από δραστηριότητες που ασφαλίζονται στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, θα υποστούν περικοπή 60% στις συντάξεις.

Όλγα Οικονομίδου(μέλος της ΣΠΦ) – Πολιτική δήλωση στο δικαστήριο για την απόπειρα απόδρασης

Αυτές οι πολιτικές ολοκληρωτισμού και τα παιχνίδια τρόμου της καταστολής, διαμόρφωσαν τη ζωή σε μία κοινωνία η οποία κυριαρχείται από ατελείωτη τρομοκρατία του κρατικού μηχανισμού. Κάθε μετριοπαθής αντίσταση είναι αναποτελεσματική. Η ανάκτηση της ελευθερίας θα γίνει μόνο μέσα από την επαναστατική βία. Για αυτό και η επιλογή του αναρχικού αγώνα, της ένοπλης βίας είναι επίκαιρη όσο ποτέ.


Όλγα Οικονομίδου – Πολιτική δήλωση στο δικαστήριο για την απόπειρα απόδρασης



Σήμερα σε αυτή την αίθουσα δεν ήρθα για να απολογηθώ. Δεν στέκομαι υπόλογη απέναντι σας, γιατί δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Χίλιες φορές να γύριζα το χρόνο πίσω, η απόφαση θα ήταν η ίδια. Η επιθυμία για ελευθερία ούτε δικάζεται ούτε φυλακίζεται.

Είμαι αναρχική επαναστάτρια, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και μαζί με τους συντρόφους μου, έχουμε αναλάβει την ευθύνη από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας. Όπως τότε, έτσι και τώρα, η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για το σχέδιο απόδρασης μας από τα κελιά της δημοκρατίας και για οτιδήποτε χρειαζόταν για να υλοποιηθεί το σχέδιό μας.

Η Συνωμοσία δεν δικάζεται για πρώτη φορά μέσα σε αυτές τις ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες, γιατί η δράση της αποτελεί ζωντανό κομμάτι της ιστορίας των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων που συνεχίζεται.

Η πολιτική αυτή δίκη είναι η απάντηση της κυριαρχίας, ώστε να θάψει την έμπρακτη αμφισβήτηση της, την ένοπλη αντιπαράθεση που έχουμε επιλέξει. Στο μονοπώλιο της σαδιστικής βίας της εξουσίας το αναρχικό αντάρτικο πόλης είναι η αναγκαία δική μας απάντηση.

Στην εποχή του ολοκληρωτισμού, όπου η εξουσία έχει διειδύσει σε κάθε πτυχή της ατομικής ύπαρξης, αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι μία εθιμική ανελευθερία, μια βελούδινη σκλαβιά που βαπτίστηκε δημοκρατία που περνάει από γενιά σε γενιά ως παράδοση.

Αν στη χούντα υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας, σήμερα η δημοκρατία παραχωρεί 1 km ελευθερίας, όπως στην περίπτωση της Εύης Στατήρη και εξορία στη Σαλαμίνα για την Αθηνά Τσάκαλου. Οι διώξεις συγγενών πολιτικών κρατουμένων όπως στην περίπτωση του Χρήστου Πολύδωρου, Αθηνάς Τσάκαλου και Εύης Στατήρη είναι μία επανάληψη φασιστικών πρακτικών που εφάρμοζε η στρατιωτική χούντα στους συγγενείς πολιτικών κρατουμένων.

Αν κάποτε φοβόσουν τις σιδερένιες αλυσίδες, σήμερα τα χρυσά κλουβιά της κατανάλωσης, οι επίπλαστες επιθυμίες και ανάγκες, επιλέγονται εθελοντικά.

Αν κάποτε υπήρχε λογοκρισία, σήμερα οι οθόνες είναι γεμάτες με παραπληροφόρηση, ψέματα, διαστρέβλωση και επιλεκτική αποσιώπηση γεγονότων, στο όνομα της ελευθερίας του λόγου. Οι στρατοχωροφύλακες της δικτατορίας, αντικαταστάθηκαν από τα δημοκρατικά ΜΑΤ, προς υπεράσπιση των συμβόλων και κατόχων εξουσίας. Οι ερπύστριες των τανκς, αντικαταστάθηκαν από τις ερπύστριες των τραπεζών, για την διαφύλαξη των συμφερόντων του κεφαλαίου ώστε να εγκαθιδρυθεί η οικονομική τυρρανία.

Αυτές οι πολιτικές ολοκληρωτισμού και τα παιχνίδια τρόμου της καταστολής, διαμόρφωσαν τη ζωή σε μία κοινωνία η οποία κυριαρχείται από ατελείωτη τρομοκρατία του κρατικού μηχανισμού. Κάθε μετριοπαθής αντίσταση είναι αναποτελεσματική. Η ανάκτηση της ελευθερίας θα γίνει μόνο μέσα από την επαναστατική βία. Για αυτό και η επιλογή του αναρχικού αγώνα, της ένοπλης βίας είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Η απόφαση μου να αποδράσω ήταν και παραμένει συνειδητή πολιτική επιλογή. Είναι μία πράξη πολεμου για να συνεχίσω ό,τι ξεκίνησα. Για την συνέχιση της επαναστατικής δράσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Άλλωστε από την υποκριτική σας ηθική, τους περιορισμούς και τους κανόνες, από τον πολιτισμό σας που μυρίζει ηττοπάθεια και θάνατο έχω δραπετεύσει ήδη. Το μονοπάτι της διαρκούς επίθεσης είναι η διαδρομή που διάλεξα και αυτή δεν έχει εισητήριο επιστροφής.

Καμία ανακωχή. Καμία μεταμέλεια.



Οικονομίδου Όλγα,

Μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/ FAI-IRF

Δολοφονήστε επειγόντως το BREXIT!

Η 42χρονη βουλευτίνα των Εργατικών Jo Cox δολοφονήθηκε την Πέμπτη 16/6/2016, από το χέρι κάποιου που συνδέεται σύμφωνα με πληροφορίες με ακροδεξιά οργάνωση.

Συγκλονιστικό πραγματικά γεγονός για τη Μεγάλη Βρετανία, που δείχνει προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα.

Το τι και πως συνέβη πίσω από τη στυγερή δολοφονία, θα αποκαλυφθεί σύντομα. Ωστόσο έχει σημασία να δούμε πως αντιμετωπίζουν το γεγονός τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στη Μεγάλη Βρετανία και όχι μόνο.

Λένε πως «σύμφωνα με πληροφορίες» ο δράστης πριν υψώσει το δολοφονικό του χέρι, φώναξε «Πρώτα η Βρετανία».

Ο συνειρμός είναι κάτι παραπάνω από φανερός: Οι οπαδοί του BREXIT αν δεν έχουν άμεση εμπλοκή, σίγουρα διαμορφώνουν το έδαφος για ανάπτυξη δολοφονική βίας.

Επίσης, τονίζεται με έμφαση πως η αδικοχαμένη βουλευτίνα, στην παρθενική της ομιλία μετά την εκλογή της στη Βουλή, είχε μιλήσει σθεναρά υπέρ των δικαιωμάτων των προσφύγων.

Εδώ ο συνειρμός είναι πιο έμμεσος: Οι οπαδοί του ΒΡΕΧΙΤ, στοχεύουν ακριβώς αυτούς που δίνουν μια ηρωική μάχη με κίνδυνο της ζωής τους, για τους ευγενέστερους σκοπούς. Φυσικά η Jo Cox δε μπορεί να μας πει αν δέχεται αυτή τη χυδαία ένταξη των προσπαθειών της στην πτέρυγα του REMAIN EU.

H εφημερίδα Guardian δεν κρατάει τα προσχήματα και βιάζεται να μπει στο ψητό: «Ραγδαία αλλαγή του κλίματος για το δημοψήφισμα», αναγγέλλει περίοπτα στην ηλεκτρονική της έκδοση μιλώντας για ανακοπή του ρεύματος του BREXIT. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, πάντα σύμφωνα με την εφημερίδα, η αποχώρηση από την ΕΕ έχει προβάδισμα με ποσοστό 48% έναντι 43% που επιθυμούν την παραμονή. Σίγουρα ωστόσο το αποτέλεσμα αυτό δίνει άλλη εικόνα από αυτή της προηγούμενης βδομάδας όπου σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Ipsos το BREXIT είχε άνοδο κατά 10% με ισοδύναμη υποχώρηση του στρατοπέδου της παραμονής.

Μην ξεχνιόμαστε: όλα αυτά συζητούνται μία μόλις βδομάδα πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα της ερχόμενης Πέμπτης και ενώ τα πολυβόλα της κινδυνολογίας στην περίπτωση του BREXIT βρυχώνται ακατάπαυστα.

Το ΔΝΤ με έκθεσή του βεβαιώνει πως οι επιπτώσεις θα είναι βαρύτατες, με πρώτη συνέπεια την δραματική αύξηση των φόρων για τους Βρετανούς πολίτες.

Από κοντά και το London School of Economics που κάνει λόγο για τραγικές αναταράξεις στον τομέα της κατοικίας και της αγοράς real estate.

H Ευρωπαϊκή Ένωση κλονίζεται συθέμελα, από τις ίδιες τις δικές της αξεπέραστες αντιφάσεις. Λειτούργησε και λειτουργεί ως βασικό εργαστήρι και υπερ-όπλο του κεφαλαίου για την προώθηση τρομακτικών αντεργατικών, αντικοινωνικών, αντιδημοκρατικών τομών βάθους που οδηγούν σε μόνιμη μαζική ανεργία και καταβαράθρωση μισθών, εργασιακών σχέσεων και κοινωνικών πολιτικών. Η ίδια η «επιτυχία» της στην καταβαράθρωση της θέσης της εργατικής τάξης στα σπλάγχνα της, δημιουργεί τους όρους της κοινωνικής αστάθειας και πολιτικής απο-νομιμοποίησής της. Η προοδευτική σοσιαλιστική εναλλακτική σε αυτή την κατάρρευση κάθε άλλο παρά είναι υπαρκτή, μεταξύ των άλλων διότι η πλειονότητα της αριστεράς θεώρησε τη μακροημέρευση της ΕΕ ως δεδομένη. Στα συντρίμμια της αποδόμησής τους (μια υπόθεση που επανέρχεται κατά κύματα με GREXIT, BREXIT, παλιότερα απορριπτικά δημοψηφίσματα για Ευρωσύνταγμα κ.α.), θα βρεθούν τα υλικά νέων αναζητήσεων και ποικίλων πολιτικών και κοινωνικών προσανατολισμών σε σφοδρή ταξική αντιπαράθεση μεταξύ τους

Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από τραγικό από το να σπεύδουν στην υπεράσπιση αυτού του πτώματος δυνάμεις που μιλούν στο όνομα της αριστεράς όπως η νέα ‘’αριστερή» ηγεσία των Εργατικών υπό τον Corbyn ή πιο γελοίο από το να κρατιούνται ίσες αποστάσεις όπως κάνει το ΚΚΕ.

Το συμφέρον του εργατικού κινήματος είναι μια νίκη του ΒΡΕΧΙΤ και ένας δυνατός, αλυσιδωτός κλονισμός της αντιδραστικής μηχανής που λέγεται ΕΕ.

Και μετά;

Δυστυχώς είναι ανάγκη να πούμε τα αυτονόητα.

Η αποχώρηση χωρών από την ΕΕ είναι απολύτως ΑΝΑΓΚΑΙΑ συνθήκη για ήττα της νεοφιλελεύθερης αντεργατικής πολιτικής του φονικού καπιταλισμού της εποχής μας. Δεν είναι όμως και ΙΚΑΝΗ, καθώς απαιτείται μια καθολική ρήξη σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο κατά των καπιταλιστικών δομών και της συνολικής εξουσίας του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του. Εδώ ακριβώς είναι που συναντάται η μάχη για δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού βρόγχου της ΕΕ, με τον ταξικό αντικαπιταλιστικό αγώνα στο εσωτερικό κάθε χώρας.

Το ερώτημα δεν είναι γιατί υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου τα οποία ως αποτέλεσμα της βαθιάς πολιτικής κρίσης του οικοδομήματός του, πλαισιώνουν και τις δύο πλευρές του διλήμματος «έξοδος ή παραμονή;». Απλούστατα αναζητούν εναλλακτικό Σχέδιο Β στο βασικό κλυδωνιζόμενο σχέδιο του αστικού κόσμου. Αντίθετα, είναι απορίας άξιο: ως πότε οι δυνάμεις της εργατικής πολιτικής θα επιμένουν να μην κατανοούν ότι πρωτίστως πρέπει να πάρουν θέση χωρίς μασημένα λόγια υπέρ του Σχεδίου Α του εργατικού κινήματος που είναι ο δρόμος ρήξης και αποδέσμευσης με σκοπό την διάλυση και καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Τα παραμύθια έχουν τελειώσει. Στην ΕΕ δεν κυριαρχεί (συγκυριακά) ο νέο-φιλελευθερισμός όπως παπαγαλίζει η «ευρωπαϊκή αριστερά» μιλώντας για «μετασχηματισμό» της, αλλά αντίθετα η ΕΕ είναι ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός ή πιο σωστά η συμπυκνωμένη μορφή του κοινωνικού πολέμου του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων.

Η Ελλάδα, η Γαλλία, οι εργατογειτονιές του Λονδίνου και αλλού, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά ψηφίδες της κοινωνικές Guernica που σχηματίζεται μπρος στα μάτια μας, από την πιο μεγάλη κοινωνική αναμέτρηση όλων των εποχών. Αυτή που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει και δεν έχουμε διαμορφώσει σχέδιο επαναστατικής απάντησης…

Παντιέρα / Παναγιώτης Μαυροειδής

Οι Τσάμηδες και η ιστορική αλήθεια

"Είναι για εμάς σαφέστατο πως καταδικάζουμε εξ ίσου τον αλβανικό και το νεοελληνικό εθνικισμό, τα εγκλήματά τους, τις μεθόδους και τους σκοπούς τους και δεν μας εκπλήσσει καθόλου που σήμερα συγκρούονται πάνω σε ένα τέτοιο πεδίο δυο «κεντροαριστερές» ή «αριστερές» κυβερνήσεις (που φλερτάρουν με την είσοδο και με την έξοδο από την Ε.Ε.), που λογικά το τελευταίο που θα περίμενες από αυτές είναι να ανασύρουν από τα σεντούκια τους τους σκουριασμένους μύθους και τα παλιά μίση."

"Διον.Σολωμός: «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές"


Τσάμηδες στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας – 1915



Η επίσημη ιστορία του Ελληνικού έθνους τους χαρακτηρίζει ανθέλληνες. Ξεριζώθηκαν βίαια και εκδιώχθηκαν απο τα πατρογονικά εδάφη. Τα παιδιά απο το δημοτικό σχολείο διδάσκονται παράλληλα με τις ιστορικές ανακρίβειες το παραδοσιακό ελληνικό «τσάμικο» … Οι αντιφάσεις και τα ιστορικά ψεύδη του εθνικισμού σε όλο του το μαύρο μεγαλείο.

Tου Αναγνώστη Λασκαράτου – (in red)

Η ρήση του ποιητή χρησιμοποιείται συνηθέστατα από τη ρωμέικη Εθνικοφροσύνη, ως επιστέγασμα ή κατάληξη κάποιου άρθρου της, σαν πιστοποιητικό εγκυρότητας των ψεμάτων που έχει αραδιάσει εκεί. Εμείς που την πιστεύουμε ως αρχή πανανθρώπινη και διαχρονική, επικυρωμένη για τους ελληνορθόδοξους Φαρισαίους και από αυτόν που διασύρουν ως θεό τους («Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»), δεν καταφεύγουμε στο Σολωμό για να αντλήσουμε κύρος, αλλά για να προκαλέσουμε αυτούς που θεωρούν το ψέμα πυρομαχικό του «πατριωτικού» τους οπλοστασίου. Θεωρούμε υποχρέωση τώρα που ξεκίνησαν πάλι τα τσάμικα με την εκλογή του πρόεδρου του κόμματος των Τσάμηδων στο αξίωμα του αντιπροέδρου της Βουλής, να πουμε μερικές χρήσιμες αλήθειες που δεν ακούγονται, όσο πρέπει, στη χώρα μας.

Είναι για εμάς σαφέστατο πως καταδικάζουμε εξ ίσου τον αλβανικό και το νεοελληνικό εθνικισμό, τα εγκλήματά τους, τις μεθόδους και τους σκοπούς τους και δεν μας εκπλήσσει καθόλου που σήμερα συγκρούονται πάνω σε ένα τέτοιο πεδίο δυο «κεντροαριστερές» ή «αριστερές» κυβερνήσεις (που φλερτάρουν με την είσοδο και με την έξοδο από την Ε.Ε.), που λογικά το τελευταίο που θα περίμενες από αυτές είναι να ανασύρουν από τα σεντούκια τους τους σκουριασμένους μύθους και τα παλιά μίση. Ο Έντυ Ράμα, ένας ζωγράφος που έζησε στο Παρίσι, αθλητής, αντικομφορμιστής μέχρι σημείου να δημοσιεύουν παλιότερα τα ενεργούμενα του Μπερίσα γυμνές του φωτογραφίες στην παραλία, ακολουθεί σήμερα ως αντίδοτο στα οικονομικά προβλήματα μια πολιτική αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και οι απαντήσεις που παίρνει από τη λαϊκίστικη κυβέρνηση του παλιού καταληψία, με υπουργό Εξωτερικών έναν πλάνητα του πολιτικού τοπίου, πρώην μπολσεβίκο και (ελπίζω πρώην) συνομιλητή του Ρώσου ναζιστή Ντούγκιν, ελάχιστα διαφέρουν από αυτές που θα έδινε μια κυβέρνηση Σαμαρά, στο γνώριμο άγονο και πάντα βλαβερό πεδίο των αμοιβαίων αδιέξοδων ψευτοπατριωτικών κοκκορομαχιών. Η αίσθηση που έχω είναι πως η Αλβανία ήρξατο χειρών αδίκων, αλλά αυτή δεν έχει ιδιαίτερη αξία αφού είμαι πολύ μονομερώς πληροφορημένος. Η βεβαιότητα που έχω και με αυτήν θα μιλήσω, είναι πως η Ελλάδα χωρίς να παραχωρήσει ούτε ελάχιστο από αυτά που μας ανήκουν, οφείλει με καλή πίστη και διάλογο, να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει με την ιστορική αλήθεια, γιατί όσο ο ελληνικός λαός δεν την γνωρίζει, τόσο θα χορεύουν οι νεκραναστημένοι δαίμονες του νεοελληνικού εθνικισμού με κίνδυνο να παρασύρουν την πατρίδα μας, για άλλη μια φορά (1897, 1922, 1974), σε συμφορές.
Ο Ζέρβας μαζί με τον πλιατσικολόγο και συνένοχο στη σφαγή των Μουσουλμάνων Μητροπολίτη Παραμυθιάς Δωρόθεο (στα αριστερά του, με στρατιωτική στολή, φωτ. από τον ιστότοπο της Μητρόπολης).

Καταφεύγω στο εξαιρετικό βιβλίο του πανεπιστημιακού-Ιστορικού, καθηγητή Γιώργου Μαργαρίτη, «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες. Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας. Εβραίοι, Τσάμηδες», Βιβλιόραμα-Αθήνα, 2005, για το οποίο, όσον αφορά στους συμπατριώτες του Χριστού, μπορείτε να διαβάσετε εδώ (Κριτική από τη Ρένα Μόλχο).

Μη έχοντας το χρόνο να μεταφέρω πολλά αποσπάσματα για τους Τσάμηδες, θα γράψω λίγα χαρακτηριστικά, που σίγουρα αδικούν τη θλιβερή έκταση των γεγονότων, καταλήγοντας με μια αναφορά σε έναν ιστορικά υπόλογο μητροπολίτη, που η εθνική κρατική Εκκλησία μας παρουσιάζει ως δήθεν ευσεβή, αντιστασιακό πατριώτη, φιλάνθρωπο κλπ.

Α) Οι Αλβανοί Τσάμηδες της Θεσπρωτίας, που οι εθνικιστές τους τους παρουσιάζουν ως απογόνους των Μολοσσών, κινδύνεψαν κατά τη φοβερή ανταλλαγή πληθυσμών με βάση το θρήσκευμα (1923-’26) μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, να εξοριστούν στη Μ.Ασία. Τελικά το ανοσιούργημα αυτό αποφεύχθηκε, ύστερα από έντονα διαβήματά τους στην ‘Κοινωνία των Εθνών’ και για πολλούς ακόμη λόγους. Στο διάστημα αυτό υπέστησαν έναν τρομερό ψυχολογικό, και όχι μονο, πόλεμο, που οδήγησε σε αναγκαστική πώληση ή και σε λεηλασίες των περιουσιών τους. Πολλοί αυτοεξορίστηκαν στην Αλβανία κουβαλώντας έκτοτε τα αισθήματα του εκπατρισμένου πρόσφυγα με ότι αυτό συνεπαγόταν για το μέλλον. Η δικτατορία Μεταξά έφερε το 1937 το Ν.735/8, που προέβλεπε την υποχρεωτική απαλλοτρίωση των αλβανικών περιουσιών που απέμειναν. Οφείλουμε λοιπόν να αντιληφθούμε τα αισθήματα που ενέπνευσαν όλα αυτά στη μειονότητα, που ένιωθε υπό διωγμόν, εξωθώντας την να βλέπει ως απελευθερωτή της κάθε εισβολέα, όπως συνέβαινε πάντα ιστορικά με κάθε καταπιεζόμενη μειονότητα (π.χ. Ουνίτες της Ουκρανίας, που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς-Ναζίδες εισβολείς). Δεν θέλω να δικαιολογήσω αυτές τις αντιδράσεις των αδικημένων μειονοτήτων, οφείλουμε όμως να κατανοήσουμε για τα καθ’ημάς, ποιές εγκληματικές εθνικιστικές συμπεριφορές αντιδραστικών ελληνικών κυβερνητικών κύκλων τις προκάλεσαν, μετατρέποντας τις μειονότητες σε Δούρειους Ίππους αλυτρωτισμών και να φροντίζουμε να μην επαναληφθούν, ούτε καν με περιφορές Επιταφείων σε αμιγώς μουσουλμανικά χωριά από ευσεβείς υπουργούς της αριστεροακροδεξιάς.

Β. Στην αρχή της Κατοχής, οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που είχαν απομείνει ήταν περί τους 20.000. Η συνεργασία ενός μέρους από αυτούς με τα στρατεύματα της φασιστικής και της ναζιστικής Κατοχής, όχι από ιδεολογία αλλά από ανάγκη, ήταν περίπου μονόδρομος, αν συνυπολογισθεί και η εγκληματική όσο και βλακώδης τακτική του ΕΔΕΣ εναντίον τους, που τροφοδοτούσε μίση και τους εξωθούσε σε αποστασία. Δυστυχώς η παρουσία του ΕΑΜ στα μέρη αυτά ήταν αρχικά περιορισμένη. Το 1943 πολλοί Τσάμηδες συνέδραμαν τα ναζιστικά αντίποινα για το φόνο 10 Γερμανών στρατιωτών, δηλαδή την καταστροφή του Φαναριού και την εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, παίρνοντας αντεκδίκηση ακόμη και με βιασμούς γυναικών.

Στις 26 Ιουνίου του 1944 ο ΕΔΕΣ μπήκε στην Παραμυθιά έπειτα από σύντομη αντίσταση της τσάμικης πολιτοφυλακής. Γράφει ο Γ.Μαργαρίτης: «Όλες οι μαρτυρίες από οποιαδήποτε πλευρά κι αν προέρχονται συμφωνούν στην έκταση και στη βιαιότητα των θανατώσεων και κακοποιήσεων σε βάρος των μουσουλμάνων κατοίκων. Πολλές εκατοντάδες-ο αριθμός άγνωστος, αλλά ίσως πλησιάζει τα 500 άτομα-θανατώθηκαν με τους πιο μαρτυρικούς τρόπους μέσα και γύρω από την πόλη…..ο ταγματάρχης Κρανιάς, …του ΕΔΕΣ αποφάσισε την τιμωρία των ‘πρωταιτίων’, δηλαδή την εκτέλεση 34 Τσάμηδων που είχαν επιβιώσει της σφαγής…Δεν ήταν η τελευταία φάση…οι εκκαθαρίσεις των μουσουλμανικών χωριών νότια του Καλαμά, έδιωξαν τους περισσότερους κατοίκους τους βόρεια από το ποτάμι…».



Η Ελευθερία Μαντά [«Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000)«, εκδ. ‘Ίδρ.Μελ. Χερσονήσου του Αίμου’-2004 ] σημειώνει: «Ο αλβανικός πληθυσμός ….που δεν είχε περάσει τα σύνορα καταδιώχθηκε απηνώς, τα θύματα υπήρξαν δεκάδες, τα αλβανικά σπίτια λεηκατήθηκαν και παραδόθηκαν στις φλογες και τζαμιά καταστράφηκαν. Για πέντε περίπου ημέρες επικράτησε το χάος και η καταστροφή. Δεκάδες γυναίκες και παιδιά κλείστηκαν στο σχολείο και μόνο χάρη στην παρέμβαση των αξιωματικών της Συμμαχικής Αποστολής και των Ελλήνων κατοίκων που δεν συμφωνούσαν με την τακτική των μονάδων του ΕΔΕΣ διασώθηκαν….».

Το ΕΑΜ, προς τιμήν του, είχε πραγματικά πατριωτική και ενωτική πολιτική. Στην περιοχή δρούσε μικτό τάγμα από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους μαχητές. Η πρωτοκαθεδρία του έγινε δεκτή και στις διαδικασίες που συνόδευσαν τη συμφωνία της Καζέρτας με την υποβολιμιαία όμως κίνηση να ονομαστούν οι αριστερές δυνάμεις ως «Τουρκαλβανοί παρτιζάνοι». Έτσι φτιάχτηκε το κλίμα και με την άδεια των Βρετανών αξιωματικών συνδέσμων της περιοχής ο ΕΔΕΣ επιτέθηκε στις μεικτές δυνάμεις του ΕΛΑΣ επαναλαμβάνοντας τη φρίκη της Παραμυθιάς στο Φιλιάτι και στα γύρω μουσουλμανικά χωριά.

Το προνόμιο του αδιεξόδου

" Η αλήθεια είναι ότι το Δυτικό μοντελάκι του «είμαι αυτός που είμαι», αυτή η ανέραστη ταυτολογία, που έφτιαξε καριέρες στα καλύτερα θεραπευτήρια και στα νομικά γραφεία έκδοσης διαζυγίων, για να μην πούμε τα γυμναστήρια και τα σκυλάδικα πολυτελείας, η βάση της μαρκετινίστικης εκδοχής «να είσαι ο Εαυτός σου» και να πίνεις Amita Motion, αυτή η «μάστιγα της θετικής ενέργειας», η δήθεν «συγκλονιστική αποκάλυψη» του  «εγώ είμαι εγώ» και «εσύ είσαι εσύ», δεν πάει καθόλου καλά.
Ούτε στη Δύση, ούτε πολύ περισσότερο εδώ."

Η φωτογραφία είναι του Predrag Pajdic

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια απέδειξαν, αν μη τι άλλο, πως όσοι παρίσταναν ότι διέθεταν λύσεις, ψεύδονταν και διαψεύδονταν, με νταούλια ή χωρίς, πολύ-πολύ σύντομα. Το πεδίο της πολιτικής αντιπροσώπευσης παραμένει ερμητικά κλειστό και αφορά μονάχα σε κάποιες παρέες, ενώ ένα μεγαλοπρεπές Τίποτα, που κινείται από την Αριστερά έως τη Δεξιά με την άνεση ενός Β. Οικονόμου, καμώνεται, άλλοτε τον έτοιμο για όλα μάγκα και άλλοτε τη συνετή ευρωπαία παρθένα.

του Αντώνης Ανδρουλιδάκη

Όσοι ασχολούνται ακόμη στα σοβαρά με την Πολιτική είναι, από τη μια μεριά οι καλοπληρωμένοι Καρανίκες του συστήματος και από την άλλη, όλοι αυτοί που σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν άλλη πρόθεση παρά να ανατινάξουν την Πολιτική, αφού είναι πια φανερό -ίσως όχι για τους ίδιους- ότι το να συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτή την πολιτική, ως πράξη, είναι ενάντια στην ίδια την Πολιτική.

Κανείς δεν φαίνεται να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και η ουσιαστική σιωπή του Λαού, μοιάζει, ακόμη και τώρα, πολύ πιο ώριμη από τους ποδοσφαιρικούς καυγάδες όσων πλακώνονται για να τον εξουσιάσουν. Κι αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε διάφορα κυριλέ τηλεοπτικά πάνελ, ένας πολίτης από το «πουθενά», κατορθώνει να αρθρώσει άπειρα πιο πολιτικό λόγο από τις κοινότοπες φλυαρίες των επαγγελματιών «πολιτικών».

Θέλω να πω με άλλα λόγια, πως πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην βλέπει καθαρά μέσα στη λαϊκή συνείδηση εκείνο το βαθύ Πολιτικό, που είναι σε διαρκή αλληλεπίδραση με την ακλόνητη άρνηση της ίδιας της πολιτικής. Η βαθιά ανάγκη της Μετοχής που αρνείται, ακόμη σε ασυνείδητο επίπεδο, τα διακοσμητικά «επίθετα» και τα ψευδεπίγραφα «ρήματα». 

Και είναι ανάγκη να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας: Δεν υπάρχει κοινωνική, πολιτική, οικονομική, θεσμική, what ever, λύση αυτής της κατάστασης.

Κι’ αυτό κυρίως, γιατί η θολή συλλογικότητα, που εξωραϊστικά αποκαλούμε «κοινωνία», αυτό το άθροισμα των μοναχικών εαυτών, αυτό το ασαφές και πλαδαρό μπέρδεμα από κοινωνικές ομάδες, θεσμούς και ιδιωτικές μπουρμπουλήθρες, δεν έχει πλέον συνεκτικούς δεσμούς. Πρόκειται για ξεκομμένα, άνευρα οστά, που πλατσουρίζουν σ’ ένα λασπότοπο που παριστάνει το Σώμα. Μα  στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καν μια γλώσσα για να εκφράσει αυτή την εμπειρία. Όχι γιατί τα Αρχαία ελληνικά διδάσκονται πολύ ή λίγο στα σχολεία, αλλά γιατί δεν έχουμε πια τις λέξεις για να νοηματοδοτήσουμε το εντός μας Κενό. Αν οι αγώνες της Εθνικής Αντίστασης και ενάντια στη Χούντα διαμόρφωσαν μια γλώσσα ικανή να κοινωνείται η αντιστασιακή εμπειρία του Λαού μας,  η παρασιτική μεταπολίτευση και η μνημονιακή κορύφωση της οδήγησαν σε μια γλώσσα βουβή, «άλαλη στα χείλη των ασεβών». Με γκρίνκλις δεν εκφράζεις το κενό. Άσε που τα πληκτρολόγια έχουν την τάση να το βαθαίνουν. Ρωτήστε και τα δάχτυλα σας!

Η Ελλάδα είναι ένας ξεθωριασμένος τόπος που κάνει κρυφά τα ψώνια του στα Lidl και στα κινέζικα, περιμένει να κεραστεί στα καφενεία για να πιει καφέ και τα καλοκαίρια πηγαίνει ως το χωριό για να έχει να λέει ότι κάνει διακοπές ακόμα.
Ύστερα, δανείζεται ένα πεντηντάρικο για να τη βγάλει, αλλά και πάλι δεν έχει να βάλει κάρτα, οπότε κάνει αναπάντητες. Μονάχα που ο Άλλος δεν απαντά, έτσι κι αλλιώς. Εκεί όπου οι σχέσεις υποκαθίστανται από τα δίκτυα και το «πως είσαι» από το «τι λέει», τι να πει και ο Άλλος!

Ας μην κρυβόμαστε. Κανένα από τα «προβλήματα», όπως τα ορίζει η κυρίαρχη ελίτ, δεν μπορεί να επιλυθεί. Ούτε το ζήτημα του χρέους, ούτε της οικονομικής καταστροφής, ούτε το συνταξιοδοτικό, ούτε της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας, ούτε των «νέων», ούτε των «κόκκινων δανείων», ούτε τίποτα απ’ αυτά. Όλα θα μένουν για καιρό ακόμη μετέωρα, σ ένα εκκρεμές που θα κινείται, συχνά πυκνά, από την έξαλλη αγανάκτηση στην παθητική παραίτηση και πάλι πίσω. Κι αυτό, γιατί κανένα συνταξιοδοτικό δεν μπορεί να λυθεί όταν οι γέροντες εγκαταλείπονται σε ξενώνες φιλοξενίας ή σε τυφλά δυαράκια, για να «βοηθούν» με τη λίγη σύνταξη. Κανένα πρόβλημα των «νέων» δεν μπορεί να επιλυθεί, όταν τα παιδιά εγκαταλείπονται στην τηλεόραση-τροφό και στο βιντεοπαιχνίδι-φροντιστή, για να διευκολυνθούν οι μητέρες. Καμιά παραγωγική ανασυγκρότηση δεν πρόκειται να επιτευχθεί, απλά επειδή, όλοι είναι πολύ κουρασμένοι κάπου από μέσα τους.