Η Ολγα έβαλε στη θέση του τον Σόιμπλε! Του υπενθύμισε ότι «αρμόδια για το συμφέρον της χώρας είναι η ελληνική κυβέρνηση» και κάλεσε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών «να διαχωρίσει τη στάση του από την απαράδεκτα σκληρή στάση του ΔΝΤ».
Θα πρέπει να το διασκεδάζει πολύ ο Σόιμπλε καθώς βλέπει τη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων να προσπαθεί να αναβιώσει τη «σκληρή διαπραγμάτευση» του πρώτου εξάμηνου του 2015, στοχοποιώντας στα ξεκούδουνα το ΔΝΤ. Γι' αυτό και όταν πληροφορήθηκε πως ο Τσίπρας είπε στην ΕΡΤ ότι «εμείς, δεν ζητήσαμε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο Γ΄ Πρόγραμμα, γιατί πιστεύουμε, από θέση αρχής, ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίζει μόνη της τα προβλήματά της και δεν θεωρούμε ότι υπάρχουν κάποιοι που έχουν μια τεχνογνωσία καλύτερη από αυτή που μπορούμε να έχουμε εμείς», έριξε το καρφί του, ξέροντας ότι στο τέλος θα δικαιωθεί και πάλι και θα είναι οι Τσιπροκαμμένοι που θα πρέπει να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό τη νέα κωλοτούμπα. «Δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να αμφισβητεί τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμά της», είπε ο γερμανός υπουργός, καταλήγοντας με μια παροιμία: «Η στάμνα δεν πρέπει να πηγαίνει στο πηγάδι τόσο συχνά, μέχρι να σπάσει. Αυτό δεν είναι για το καλό της στάμνας».
Από μια άποψη, παρά το ιταμό του ύφος, ο Σόιμπλε δρα βοηθητικά προς την κυβέρνηση Τσίπρα. Της προσφέρει έναν «εχθρό», για να συσπειρώσει τον κομματικό λόχο της, και ένα καλό άλλοθι για να πει το καινούργιο «ναι σε όλα»: την απειλή του Grexit, που εμμέσως πλην σαφώς έριξε στο τραπέζι.
Υπάρχει περίπτωση να φύγει το ΔΝΤ από το κουαρτέτο που αποφασίζει τι πρέπει να νομοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση; Καμία απολύτως. Το ζήτημα δεν είναι θεωρητικό πλέον, όπως ήταν μέχρι τις 13 του περασμένου Ιούλη. Πλέον υπάρχουν «χαρτιά και ντοκουμέντα». Υπάρχει συμφωνία. Και υπάρχει επίσημο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή του ΔΝΤ, με επιστολή του Τσακαλώτου προς την Λαγκάρντ. Και βέβαια, ο Τσίπρας λέει ψέματα (παλιά του τέχνη κόσκινο), όταν δηλώνει πως η κυβέρνησή του δεν έχει ζητήσει τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Με το ίδιο ψέμα είχε εμφανιστεί ο Τσίπρας ενώπιον της ελληνικής Βουλής, στις 10 Ιούλη, ζητώντας ψήφιση μιας εξουσιοδότησης στον υπουργό Οικονομικών να ζητήσει την τρίτη κατά σειρά δανειακή σύμβαση, επί τη βάσει ενός προσχέδιου Μνημονίου. «Η Συμφωνία αυτή θα οδηγήσει σε ένα αποκλειστικά αμιγώς ευρωπαϊκό πρόγραμμα, αποκλειστικά των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης»,έλεγε παραμυθιάζοντας τους βουλευτές.
Τρεις μέρες μετά, στο κλείσιμο της ολονυχτίας με τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τ' άλλα παιδιά, υπέγραψε τη συμφωνία, η οποία αποτυπώθηκε σε ανακοίνωση-απόφαση του Eurosummit και μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Ενα μέλος της Ευρωζώνης, το οποίο αιτείται οικονομική βοήθεια από τον ΕΜΣ, αναμένεται να υποβάλει, όποτε είναι δυνατόν, ένα ανάλογο αίτημα στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου να συμφωνηθεί ένα νέο πρόγραμμα. Κατά συνέπεια η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της υποστήριξης του ΔΝΤ (υποστήριξη και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».
Ο Μάρτης του 2016 μπήκε ως ορόσημο, διότι μέχρι τότε το ΔΝΤ συμμετέχει στο «Πρόγραμμα», βάσει του δικού του Μνημόνιου-2. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα οι Γερμανοί υποχρέωσαν τον Τσίπρα να υπογράψει ότι μόλις τελειώσει το προηγούμενο πρόγραμμα, το ΔΝΤ θα εξακολουθήσει να συμμετέχει στο ελληνικό «πρόγραμμα». Το ΔΝΤ, όμως, έκρινε ότι η αναφορά στον Μάρτη δε δημιουργεί μια νομικά ισχυρή διατύπωση και απαίτησε να του υποβάλει η ελληνική κυβέρνηση άμεσα αίτηση για τη συμμετοχή του και στο νέο πρόγραμμα. Ετσι, στις 24 Ιούλη, μέρα Παρασκευή, στις 9 το βράδυ που είχαν κλείσει και οι κυριακάτικες εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων, δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστολή Τσακαλώτου προς Λαγκάρντ, που έγραφε: «Ως εκ τούτου, και κατ’ εφαρμογή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015, σας ενημερώνουμε ότι αιτούμεθα μίας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προσδοκούμε τη συνέχιση της συνεργασίας μας με το Ταμείο».
Σε ποιον, λοιπόν, πουλάνε το παραμύθι ότι δε θέλουν πλέον το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Τη συμμετοχή του την έχουν αποδεχτεί, την έχουν συμφωνήσει με τους ευρωπαίους δανειστές και την έχουν ζητήσει με επίσημη επιστολή του υπουργού Οικονομικών.
Θυμόσαστε, μήπως, ποιος ήταν ο πρώτος που «έδιωξε» το ΔΝΤ; Ηταν ο Σαμαράς. Το είπε, μάλιστα, και ενώπιον της Μέρκελ, την τελευταία φορά που την επισκέφτηκε στο Βερολίνο. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Εκεί που το success story προέβλεπε αποπληρωμή του ΔΝΤ και διώξιμό του, τα σπρεντ εκτινάχτηκαν στα ουράνια και ο Σαμαράς εκλιπαρούσε να του ανοίξουν «προληπτική πιστωτική γραμμή».
Αφού, λοιπόν, το ΔΝΤ δεν φεύγει, προς τι οι φωνές του Τσίπρα και η μεταμφίεση της Ολγας σε Δέσπω Τζαβέλαινα; Είναι μια προσπάθεια της πανικόβλητης πλέον «παιδικής χαράς» του Μαξίμου να ξαναστήσει το σκηνικό της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Μόνο που πλέον δεν βρισκόμαστε στο Μάη και στον Ιούνη, αλλά στο Δεκέμβρη του 2015. Δεν υπάρχει πλέον έδαφος για να φάει ο κόσμος την παραμύθα. Ακόμα και οι πλέον αφελείς πολιτικά γνωρίζουν πού οδήγησε η «σκληρή διαπραγμάτευση». Θυμούνται πώς το «όχι» έγινε «ναι» την ίδια κιόλας βραδιά του δημοψηφίσματος. Και οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, όλοι οι υπουργοί και ο ίδιος ο Τσίπρας προσπαθούσαν να «αποδείξουν» ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να δίνει μάχες και πως σε όλα τα «ανοιχτά» ζητήματα κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του κουαρτέτου και να πετύχει ρυθμίσεις συμφέρουσες για τον ελληνικό λαό.
Οταν μέχρι στιγμής «κερδίζουν» συνεχώς, το ίδιο θα ισχυριστούν και για τα εναπομείναντα «ανοιχτά» ζητήματα. Μόνο που για να πουν το «νενικήκαμεν» θα πρέπει προηγουμένως να δημιουργήσουν σκηνικό… τιτανομαχίας. Τύφλα να έχει ο Πρέκας στις χουντοταινίες του Τζέιμς Πάρις, δηλαδή. Αν το καλοσκεφτούμε, ούτε αυτό είναι καινούργιο. Από το 2011 και μετά το είδαμε να γίνεται συνεχώς από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Αλλωστε, και ο όρος «κόκκινες γραμμές» τότε εφευρέθηκε. Οι Τσιπραίοι απλώς εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν, βαδίζοντας στο δρόμο των προηγούμενων. Πρέπει, μάλιστα, να θυμίσουμε ότι κάποιες φορές στο παρελθόν το παζάρι με την τρόικα είχε πάρει πιο δραματικές διαστάσεις. Η τρόικα ερχόταν και έφευγε, ανταλλάσσονταν αιχμηρά σχόλια, η διαδικασία έφτανε ακόμη και τη διάρκεια μηνών. Αντίθετα, τώρα όλα γίνονται πολύ σύντομα, γιατί το Μνημόνιο-3 είναι εξαιρετικά εμπροσθοβαρές και τα πρώτα «πακέτα» μέτρων περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης. Και σ' αυτό το σημείο, λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο.
Μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, ο Τσακαλώτος έκανε (στ' αγγλικά) την εξής δήλωση: «Χθες στο Eurogroup συζητήσαμε το ελληνικό ζήτημα, για το οποίο απαιτείται ολοένα και λιγότερος χρόνος, το οποίο εκλαμβάνω ως καλό σημάδι. Συζητήσαμε για την πρόοδο που έχει σημειωθεί ως προς τα προαπαιτούμενα και για όσα θα πρέπει να γίνουν πριν από τα Χριστούγεννα. Νομίζω ότι το πρόγραμμα είναι σε καλό δρόμο και θα συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά που κάνουμε αυτούς τους τελευταίους μήνες». Οπως βλέπετε, δεν υπάρχει καμιά δραματοποίηση. Σε ανάλογο ύφος ήταν και οι επίσημες δηλώσεις του Ντεϊσελμπλούμ: «Μετά την επιτυχή εκπλήρωση του πρώτου πακέτου προαπαιτούμενων τον προηγούμενο μήνα, σήμερα είδαμε την εφαρμογή του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων, που όπως γνωρίζετε συνδέεται με την τελευταία υπο-δόση του 1 δισ. ευρώ. Ο σχεδιασμός του δεύτερου πακέτου έγινε από το EWG στο τέλος Νοέμβρη. Καλέσαμε τις ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν αυτά τα προαπαιτούμενα το συντομότερο δυνατό και όπως συμφωνήθηκε. Ο στόχος είναι αυτό να γίνει μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη, ώστε να μπορέσουμε να εστιάσουμε σε μερικές από τις μείζονες οικονομικές και δομικές μεταρρυθμίσεις που είναι ακόμα ανοιχτές και πρέπει να ολοκληρωθούν για την πρώτη αξιολόγηση στις αρχές του επόμενου έτους».
Ολα εξελίσσονται by the book, λοιπόν, και η δραματοποίηση είναι για εσωτερική κατανάλωση.
ΚΟΝΤΡΑ
Θα πρέπει να το διασκεδάζει πολύ ο Σόιμπλε καθώς βλέπει τη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων να προσπαθεί να αναβιώσει τη «σκληρή διαπραγμάτευση» του πρώτου εξάμηνου του 2015, στοχοποιώντας στα ξεκούδουνα το ΔΝΤ. Γι' αυτό και όταν πληροφορήθηκε πως ο Τσίπρας είπε στην ΕΡΤ ότι «εμείς, δεν ζητήσαμε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο Γ΄ Πρόγραμμα, γιατί πιστεύουμε, από θέση αρχής, ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίζει μόνη της τα προβλήματά της και δεν θεωρούμε ότι υπάρχουν κάποιοι που έχουν μια τεχνογνωσία καλύτερη από αυτή που μπορούμε να έχουμε εμείς», έριξε το καρφί του, ξέροντας ότι στο τέλος θα δικαιωθεί και πάλι και θα είναι οι Τσιπροκαμμένοι που θα πρέπει να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό τη νέα κωλοτούμπα. «Δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να αμφισβητεί τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμά της», είπε ο γερμανός υπουργός, καταλήγοντας με μια παροιμία: «Η στάμνα δεν πρέπει να πηγαίνει στο πηγάδι τόσο συχνά, μέχρι να σπάσει. Αυτό δεν είναι για το καλό της στάμνας».
Από μια άποψη, παρά το ιταμό του ύφος, ο Σόιμπλε δρα βοηθητικά προς την κυβέρνηση Τσίπρα. Της προσφέρει έναν «εχθρό», για να συσπειρώσει τον κομματικό λόχο της, και ένα καλό άλλοθι για να πει το καινούργιο «ναι σε όλα»: την απειλή του Grexit, που εμμέσως πλην σαφώς έριξε στο τραπέζι.
Υπάρχει περίπτωση να φύγει το ΔΝΤ από το κουαρτέτο που αποφασίζει τι πρέπει να νομοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση; Καμία απολύτως. Το ζήτημα δεν είναι θεωρητικό πλέον, όπως ήταν μέχρι τις 13 του περασμένου Ιούλη. Πλέον υπάρχουν «χαρτιά και ντοκουμέντα». Υπάρχει συμφωνία. Και υπάρχει επίσημο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή του ΔΝΤ, με επιστολή του Τσακαλώτου προς την Λαγκάρντ. Και βέβαια, ο Τσίπρας λέει ψέματα (παλιά του τέχνη κόσκινο), όταν δηλώνει πως η κυβέρνησή του δεν έχει ζητήσει τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Με το ίδιο ψέμα είχε εμφανιστεί ο Τσίπρας ενώπιον της ελληνικής Βουλής, στις 10 Ιούλη, ζητώντας ψήφιση μιας εξουσιοδότησης στον υπουργό Οικονομικών να ζητήσει την τρίτη κατά σειρά δανειακή σύμβαση, επί τη βάσει ενός προσχέδιου Μνημονίου. «Η Συμφωνία αυτή θα οδηγήσει σε ένα αποκλειστικά αμιγώς ευρωπαϊκό πρόγραμμα, αποκλειστικά των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης»,έλεγε παραμυθιάζοντας τους βουλευτές.
Τρεις μέρες μετά, στο κλείσιμο της ολονυχτίας με τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τ' άλλα παιδιά, υπέγραψε τη συμφωνία, η οποία αποτυπώθηκε σε ανακοίνωση-απόφαση του Eurosummit και μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Ενα μέλος της Ευρωζώνης, το οποίο αιτείται οικονομική βοήθεια από τον ΕΜΣ, αναμένεται να υποβάλει, όποτε είναι δυνατόν, ένα ανάλογο αίτημα στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου να συμφωνηθεί ένα νέο πρόγραμμα. Κατά συνέπεια η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της υποστήριξης του ΔΝΤ (υποστήριξη και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».
Ο Μάρτης του 2016 μπήκε ως ορόσημο, διότι μέχρι τότε το ΔΝΤ συμμετέχει στο «Πρόγραμμα», βάσει του δικού του Μνημόνιου-2. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα οι Γερμανοί υποχρέωσαν τον Τσίπρα να υπογράψει ότι μόλις τελειώσει το προηγούμενο πρόγραμμα, το ΔΝΤ θα εξακολουθήσει να συμμετέχει στο ελληνικό «πρόγραμμα». Το ΔΝΤ, όμως, έκρινε ότι η αναφορά στον Μάρτη δε δημιουργεί μια νομικά ισχυρή διατύπωση και απαίτησε να του υποβάλει η ελληνική κυβέρνηση άμεσα αίτηση για τη συμμετοχή του και στο νέο πρόγραμμα. Ετσι, στις 24 Ιούλη, μέρα Παρασκευή, στις 9 το βράδυ που είχαν κλείσει και οι κυριακάτικες εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων, δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστολή Τσακαλώτου προς Λαγκάρντ, που έγραφε: «Ως εκ τούτου, και κατ’ εφαρμογή της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015, σας ενημερώνουμε ότι αιτούμεθα μίας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προσδοκούμε τη συνέχιση της συνεργασίας μας με το Ταμείο».
Σε ποιον, λοιπόν, πουλάνε το παραμύθι ότι δε θέλουν πλέον το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Τη συμμετοχή του την έχουν αποδεχτεί, την έχουν συμφωνήσει με τους ευρωπαίους δανειστές και την έχουν ζητήσει με επίσημη επιστολή του υπουργού Οικονομικών.
Θυμόσαστε, μήπως, ποιος ήταν ο πρώτος που «έδιωξε» το ΔΝΤ; Ηταν ο Σαμαράς. Το είπε, μάλιστα, και ενώπιον της Μέρκελ, την τελευταία φορά που την επισκέφτηκε στο Βερολίνο. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Εκεί που το success story προέβλεπε αποπληρωμή του ΔΝΤ και διώξιμό του, τα σπρεντ εκτινάχτηκαν στα ουράνια και ο Σαμαράς εκλιπαρούσε να του ανοίξουν «προληπτική πιστωτική γραμμή».
Αφού, λοιπόν, το ΔΝΤ δεν φεύγει, προς τι οι φωνές του Τσίπρα και η μεταμφίεση της Ολγας σε Δέσπω Τζαβέλαινα; Είναι μια προσπάθεια της πανικόβλητης πλέον «παιδικής χαράς» του Μαξίμου να ξαναστήσει το σκηνικό της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Μόνο που πλέον δεν βρισκόμαστε στο Μάη και στον Ιούνη, αλλά στο Δεκέμβρη του 2015. Δεν υπάρχει πλέον έδαφος για να φάει ο κόσμος την παραμύθα. Ακόμα και οι πλέον αφελείς πολιτικά γνωρίζουν πού οδήγησε η «σκληρή διαπραγμάτευση». Θυμούνται πώς το «όχι» έγινε «ναι» την ίδια κιόλας βραδιά του δημοψηφίσματος. Και οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, όλοι οι υπουργοί και ο ίδιος ο Τσίπρας προσπαθούσαν να «αποδείξουν» ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να δίνει μάχες και πως σε όλα τα «ανοιχτά» ζητήματα κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του κουαρτέτου και να πετύχει ρυθμίσεις συμφέρουσες για τον ελληνικό λαό.
Οταν μέχρι στιγμής «κερδίζουν» συνεχώς, το ίδιο θα ισχυριστούν και για τα εναπομείναντα «ανοιχτά» ζητήματα. Μόνο που για να πουν το «νενικήκαμεν» θα πρέπει προηγουμένως να δημιουργήσουν σκηνικό… τιτανομαχίας. Τύφλα να έχει ο Πρέκας στις χουντοταινίες του Τζέιμς Πάρις, δηλαδή. Αν το καλοσκεφτούμε, ούτε αυτό είναι καινούργιο. Από το 2011 και μετά το είδαμε να γίνεται συνεχώς από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Αλλωστε, και ο όρος «κόκκινες γραμμές» τότε εφευρέθηκε. Οι Τσιπραίοι απλώς εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν, βαδίζοντας στο δρόμο των προηγούμενων. Πρέπει, μάλιστα, να θυμίσουμε ότι κάποιες φορές στο παρελθόν το παζάρι με την τρόικα είχε πάρει πιο δραματικές διαστάσεις. Η τρόικα ερχόταν και έφευγε, ανταλλάσσονταν αιχμηρά σχόλια, η διαδικασία έφτανε ακόμη και τη διάρκεια μηνών. Αντίθετα, τώρα όλα γίνονται πολύ σύντομα, γιατί το Μνημόνιο-3 είναι εξαιρετικά εμπροσθοβαρές και τα πρώτα «πακέτα» μέτρων περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης. Και σ' αυτό το σημείο, λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο.
Μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, ο Τσακαλώτος έκανε (στ' αγγλικά) την εξής δήλωση: «Χθες στο Eurogroup συζητήσαμε το ελληνικό ζήτημα, για το οποίο απαιτείται ολοένα και λιγότερος χρόνος, το οποίο εκλαμβάνω ως καλό σημάδι. Συζητήσαμε για την πρόοδο που έχει σημειωθεί ως προς τα προαπαιτούμενα και για όσα θα πρέπει να γίνουν πριν από τα Χριστούγεννα. Νομίζω ότι το πρόγραμμα είναι σε καλό δρόμο και θα συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά που κάνουμε αυτούς τους τελευταίους μήνες». Οπως βλέπετε, δεν υπάρχει καμιά δραματοποίηση. Σε ανάλογο ύφος ήταν και οι επίσημες δηλώσεις του Ντεϊσελμπλούμ: «Μετά την επιτυχή εκπλήρωση του πρώτου πακέτου προαπαιτούμενων τον προηγούμενο μήνα, σήμερα είδαμε την εφαρμογή του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων, που όπως γνωρίζετε συνδέεται με την τελευταία υπο-δόση του 1 δισ. ευρώ. Ο σχεδιασμός του δεύτερου πακέτου έγινε από το EWG στο τέλος Νοέμβρη. Καλέσαμε τις ελληνικές αρχές να εφαρμόσουν αυτά τα προαπαιτούμενα το συντομότερο δυνατό και όπως συμφωνήθηκε. Ο στόχος είναι αυτό να γίνει μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη, ώστε να μπορέσουμε να εστιάσουμε σε μερικές από τις μείζονες οικονομικές και δομικές μεταρρυθμίσεις που είναι ακόμα ανοιχτές και πρέπει να ολοκληρωθούν για την πρώτη αξιολόγηση στις αρχές του επόμενου έτους».
Ολα εξελίσσονται by the book, λοιπόν, και η δραματοποίηση είναι για εσωτερική κατανάλωση.
ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.