Τα Δεκεμβριανά είναι απο τις πιο ορατές πολιτικές εποχές που έδρασαν απο κοινού ότι πιο σάπιο υπήρχε στην εποχή του(που παραμένει και ως σήμερα) εναντίων των καλύτερων κοινωνικών μερών της Ελλάδας.
Οι Παπανδρέου μαζί με δολοφόνους δεξιούς που είχαν συνεργαστεί με τους ναζίστές , τους ταγματασφαλίτες και τους Βρετανούς εκτελούν μαζικά τον ελληνικό λαό της νικηφόρας αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής.
Η Ιστορία είναι αμείλικτη και δεν κρύβεται απο τα φωτισμένα σαλόνια αυτών που στην σημερινή τους συνέχεια έχουν παραλάβει και εκτελούν το ίδιο σχέδιο. Ηταν τα ξενόδουλα κύμβαλα , ο παρασιτισμός, η υποτέλεια και η υποταγή στους ξένους επικυρίαρχους , ολόκληρων πολιτικών μερών όπως του χώρου της δεξιάς(διαχρονικός ρόλος) που μαζί με τις σεσημασμένες οικογένειες(Παπανδρέου, Βαρδιλογιανναίοι, Αγγελόπουλοι, Έβερτ κλπ έχτισαν τις οικονομικές και πολιτικές τους "αυτοκρατορίες" πάνω στα δολοφονημένα, απο τους ίδιους, παιδιά της Ελλάδας. Όπως ακριβώς κάνουν και σήμερα.
Ακολουθεί φωτογραφικό ιστορικό ντοκουμέντο εκείνης της σφαγής για την επικράτηση των φασιστικών ξενόδουλων μεταπολεμικών καθεστώτων που φθάνουν ώς τις ημέρες μας.
Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο του Χρήστου Καϊστριώτη
Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στο Δεκέμβρη του 1944 με το φακό του Dmitri Kessel.
Γράφει ο Πέτρος Γαϊτάνος, το Νοέμβρη του 1994, στην εισαγωγή του Λευκώματος
«DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44″, Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ,
Ο Dmitri Kessel γεννήθηκε στην Ουκρανία στις αρχές του αιώνα. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1923 και εργάστηκε σαν φωτογράφος στο περιοδικό LIFE. Ταξίδεψε σ’ ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και οι φωτογραφίες του –μολονότι προορίζονταν για ένα εφήμερο μέσο- άντεξαν στον χρόνο. Σήμερα ο Κέσελ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ στον κόσμο. Η δουλειά του, κλασική πια, έχει παρουσιαστεί σε πολλά βιβλία. Οι φωτογραφίες όμως που ο Ντμίτρ Κέσελ έβγαλε στην Ελλάδα του 1944 έμειναν περισσότερο ανέκδοτες και παρουσιάζονται σήμερα για πρώτη φορά.
Τον Αύγουστο του 1994, πενήντα χρόνια μετά, ένας άλλος μεγάλος φωτογράφος του αιώνα μας, ο Ντέηβιντ Ντάνκαν, έφερε στην Αθήνα αυτό το πολύτιμο υλικό και μας το έδωσε λέγοντας. «Ο Ντμίτρ Κέσελ ήταν εδώ, κάτω από την Ακρόπολη, στις 3 Δεκεμβρίου 1944. Τότε που πολλά όνειρα έγιναν εφιάλτες και ο ηρωισμός, η αγωνία και το πάθος μάτωσαν αυτή την όμορφη χώρα. Σας στέλνει, μέσα απ’ την καρδιά του, όσα θραύσματα μάζεψε από εκείνα τα γεγονότα. Τη δική του φωτογραφική μαρτυρία».
Οκτώβριος 1944. Βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά.
Μαζί τους και ο Ντμιτρ Κέσελ.
Υποδοχή από πλήθος Αθηναίων.
Οι άντρες αγκάλιαζαν και φιλούσαν τους αμήχανους Βρετανούς στρατιώτες
Οι Άγγλοι αποβιβάζονται κανονικά στο λιμάνι του Πειραιά, περίπου σαν τουρίστες, θα φτιάξουν το κατεστραμμένο λιμάνι του Πειραιά, όχι βέβαια για χατήρι των Ελλήνων αλλά γιατί θα τους χρειαστεί στον εμφύλιο που που ετοιμάζουν με πάσα επιμέλεια. Για τον ίδιο λόγο θα χτίσουν μερικές γέφυρες που έχουν καταστραφεί και θα επιβλέψουν την διανομή τροφίμων και ρουχισμού της περίφημης ΟΥΝΡΑ, που μοιάζει περισσότερο με τις χάντρες που δείχνουν οι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς της Αφρικής για να τους θαμπώσουν, παρά με πραγματική βοήθεια.
Β. Ραφαηλίδης: «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους»
Στους δρόμους της Αθήνας μικροπωλητές πουλούσαν
στη μαύρη αγορά οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια τους
Γεώργιος Παπανδρέου
Η απόφαση όμως ήταν ειλημμένη.
Η αλληλογραφία του Ουίνστον Τσώρτσιλ, που δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ν. Ανδρικόπουλου, «1944 -κρίσιμη χρονιά» αποκαλύπτει τις προθέσεις των Άγγλων, που με την ανοχή των Σοβιετικών, ήθελαν να τελειώνουν με το ΕΑΜ.
Ο Τσώρτσιλ σε σημείωμα του προς τον Υπουργό Εξωτερικών Ήντεν το Μάιο του 1944 τόνιζε «Πρέπει να πετύχουμε τη ρήξη Παπανδρέου με το ΕΑΜ. … Όλη η βοήθεια μας πρέπει να δοθεί στο Ζέρβα, και αν είναι δυνατόν να αυξηθεί»
Οι Σοβιετικοί συμφωνούν να μείνει η Ελλάδα στα χέρια των Άγγλων
Οι Σοβιετικοί εγκαταλείπουν οριστικά το ΕΑΜ.
Οι Άγγλοι είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν
Τα κείμενα προέρχονται από τα αφιερώματα του περιοδικού Αντί (τεύχος 8 και τεύχος 9) το Δεκέμβρη του 1974 στα Δεκεμβριανά.
Στις 28 Νοεμβρίου 1944 ο Παπανδρέου, με την έγκριση του Άγγλου Πρεσβευτή Λίπερ, υποβάλει στο υπουργικό συμβούλιο ένα νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο όλες οι ένοπλες δυνάμεις των αντιστασιακών οργανώσεων, αριστερές και δεξιές, πρέπει να διαλυθούν πριν από τη 10η Δεκεμβρίου, προκειμένου να δημιουργηθεί μια Εθνοφυλακή που θα αποτελέσει το έμβρυο για το μελλοντικό ελληνικό στρατό.
Το νομοσχέδιο όμως λέει πως τόσο η 3η Ορεινή ταξιαρχία (του Ρίμινι, όσο και ο Ιερός Λόχος, δηλαδή μια επίλεκτη μονάδα αποτελούμενη αποκλειστικά από βασιλόφρονες αξιωματικούς που εδρεύει στην Κέρκυρα θα ενταχθούν αυτόματα, ως έτοιμος και υπάρχων ήδη στρατός, στην υπό ίδρυση Εθνοφυλακή, στην οποία θα ενταχθούν επίσης και ορισμένες μονάδες του ΕΔΕΣ του Ζέρβα. Το άθροισμα σε άνδρες όλων των παραπάνω μονάδων θα δώσει και τον αριθμό των ανδρών του ΕΛΑΣ που ρέπει να ενταχθούν στην ίδια Εθνοφυλακή. Τα πράγματα φαίνονται πολύ καθαρά και αθώα. Ο αριθμός των δεξιών και των αριστερών στρατιωτών της Εθνοφρουράς θα είναι ακριβώς ο ίδιος.
Ναι, αλλά ο ΕΛΑΣ έχει ένα έτοιμο και δοκιμασμένο στρατό. Όμως ο οπλισμός του σε σχέση με τις δεξιές μονάδες είναι για τα πανηγύρια. Συνεπώς την υπεροπλία θα την έχουν αυτόματα οι δεξιοί. Ο Σιάντος από τη μεριά του ΚΚΕ και ο Παρτσαλίδης από τη μεριά του ΕΑΜ επισκέπτονται τον Παπανδρέου την 30η Νοεμβρίου και του λένε διαλύουμε τον ΕΛΑΣ, αν διαλύσετε την 3η Ορεινή Ταξιαρχία. Του προτείνουν τη δημιουργία ενός στρατού από την αρχή με επιστράτευση. Τίποτα πιο τίμιο και λογικό. Όμως ο Παπανδρέου δε θέλει με τίποτα να διαλύσει την ταξιαρχία των Πραιτωριανών.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σκόμπι την 1η Δεκεμβρίου 1944, ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης, καλεί τον ΕΛΑΣ να παραδώσει τα όπλα και την επόμενη μέρα, πάλι ερήμην των πάντων γεμίζει την Αθήνα με προκηρύξεις που πέφτουν από αεροπλάνα, με τις οποίες κάνει γνωστό ότι θα προστατεύσει τη νόμιμη κυβέρνηση και πως θα πατάξει κάθε προσπάθεια πραξικοπήματος ή αντισυνταγματικής βίας.
ΤΟ ΕΑΜ επιχειρεί να δώσει μια πληρωμένη απάντηση στον προτέκτορα, καλώντας το λαό σε γενική απεργία τη Δεύτερα 4 του μήνα και σε λαϊκή συγκέντρωση κατά των Άγγλων την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944
Β. Ραφαηλίδης: «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους»
Τι ζητούσε το ΕΑΜ το Δεκέμβρη του ’44;
Αντιτασσόταν στη μονόπλευρη διάλυση του ΕΛΑΣ και ζητούσε την παράλληλη διάλυση και των άλλων ένοπλων οργανώσεων (ΕΔΕΣ, Ορεινή Ταξιαρχία, Ιερός Λόχος, σχηματισμοί της Μέσης Ανατολής)
Εκκαθαρίσεις στο χώρο της αστυνομίας και αποστράτευση της χωροφυλακής, που υπηρέτησαν τους Γερμανούς κατακτητές.
Εκκαθάριση των κρατικών υπηρεσιών από τους συνεργάτες των κατακτητών.
Τιμωρία για τους προδότες.
«Η Κ.Ε. του ΕΑΜ καλεί όλους τους δημοκράτες, όλους όσοι πονάνε για την ησυχία και την προκοπή του τόπου, όλο τον Ελλ. Λαό που τόσες θυσίες και αίματα πρόσφερε για τη λευτεριά του να ματαιώσει αυτά τα σκοτεινά σχέδια της αντίδρασης. Ενωμένος να επιβάλλει τη λύση που προτείνει η Κ.Ε. του ΕΑΜ. Να εξασφαλίσουμε την ησυχία, τις ελευθερίες του λαού, την ομαλή εξέλιξη του τόπου».
Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ΕΑΜ την 1η Δεκέμβρη του 1944
Η Πλατεία Συντάγματος τον Οκτώβρη του 1944
Ο Γιώργης Σιάντος Γ.Γ του ΚΚΕ μιλάει από το μπαλκόνι των γραφείων του ΚΚΕ
Στρατιώτες της Ορεινής Ταξιαρχίας φτάνουν από στην Αθήνα από την Ιταλία
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου βρισκόμουν, στην Αθήνα στην Πλατεία Συντάγματος, μαζί με έναν Αμερικανό ρεπόρτερ, τον Κόνι Πούλος. Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη διαδήλωση. Οι οπαδοί του ΕΑΜ διαμαρτύρονταν για τον αφοπλισμό των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Η αστυνομία είχε διαταχθεί να σταματήσει τη διαδήλωση και είχε σχηματίσει ένα κλοιό στο δρόμο. Την προηγούμενη μέρα η Κυβέρνηση είχε δώσει την άδεια της αλλά αργά τη νύχτα η άδεια ανακλήθηκε. Οι αξιωματούχοι του ΕΑΜ δήλωσαν πως ήταν αδύνατο να ματαιώσουν τη διαδήλωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αποφάσισαν να προχωρήσουν
Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί κι ακολούθησε μια ριπή. Βρισκόμαστε με τον Κόνι έξω από τα Παλαιά Ανάκτορα, απέναντι από τον κλοιό της αστυνομίας. Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί εγκλωβιστήκαμε ανάμεσα στις πρώτες γραμμές των διαδηλωτών και τους αστυνομικούς. Καλυφτήκαμε πίσω από το τοιχαλάκι του δρόμου που οδηγεί στα ανάκτορα.
Με τους πρώτους πυροβολισμούς οι διαδηλωτές έπεσαν κάτω.
«Πυροβολούν άοπλους», είπε ο Κόνι. «Ναι» , του απάντησα, «κοίτα αυτόν αριστερά».
Σχεδόν 15 πόδια μακριά μας, ένας άνδρας με πρόσωπο γεμάτο αίματα προσπαθούσε να σηκωθεί από το έδαφος. Κρατούσε το στομάχι του κι αίματα ανάβλυζαν μέσα απ’ τα δάκτυλά του. Οι σποραδικοί πυροβολισμοί σταμάτησαν μερικά δευτερόλεπτα. Οι διαδηλωτές σηκώθηκαν και άρχισαν να διαλύονται. Μερικά σώματα έμεναν ακίνητα στο δρόμο. Κάποιος ζητούσε βοήθεια. Όσοι τραυματίες μπορούσαν να περπατήσουν υποβαστάζονταν από τους συντρόφους τους. Μετά από μια μικρή διακοπή η αστυνομία πυροβόλησε ξανά. Όταν φάνηκε πως οι πυροβολισμοί σταματούν οριστικά, μερικοί διαδηλωτές εμφανίστηκαν στην Πλατεία Συντάγματος για να μαζέψουν τους νεκρούς και τους βαριά τραυματισμένους. Η αστυνομία πυροβόλησε και τους απώθησε.
Συνολικά η αστυνομία σκότωσε 23 και τραυμάτισε 140, ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες. Αυτό, όμως, δε σταμάτησε τους διαδηλωτές που άρχισαν να κατευθύνονται προς τον αστυνομικό σταθμό απ’ όπου αναχαιτίστηκαν με νέα πυρά.
Την ίδια στιγμή τα βρετανικά τεθωρακισμένα που είχαν σταθμεύσει κατά μήκος της Πανεπιστημίου κινήθηκαν και εμφανίστηκαν στο δρόμο οι άντρες της βρετανικής στρατιωτικής αστυνομίας. Οι διαδηλωτές τους υποδέχτηκαν με ανακούφιση κι έτρεξαν στην Πλατεία Συντάγματος να τους αγκαλιάσουν και να τους φιλήσουν.
Ένας Βρετανός αξιωματικός φώναξε στο διευθυντή της αστυνομίας Άγγελο Έβερτ που στεκόταν στον εξώστην του αστυνομικού αρχηγείου.
«Σταματήστε αμέσως να πυροβολείτε».
Ο Έβερτ απάντησε με αθωότητα «Ποιος πυροβολεί;»
(Dmitri Kessel)
Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη διαδήλωση
Οι οπαδοί του ΕΑΜ διαμαρτύρονταν για τον αφοπλισμό των δυνάμεων του ΕΛΑΣ
Η αστυνομία είχε διαταχθεί να σταματήσει τη διαδήλωση
Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό
Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί και ακολούθησε μια ριπή
Η επίθεση στη διαδήλωση της Κυριακής της 3ης του Δεκέμβρη, έγινε με εντολή της κυβέρνησης του Παπανδρέου και του αρχηγού της Ελληνικής αστυνομίας, Άγγελου Έβερτ.
54 νεκροί και 70 τραυματίες τα θύματα της.
(Σπύρος Λιναρδάτος: Πολιτική και Πολιτικοί)
Πυροβολούν άοπλους!
Μερικά σώματα έμειναν ακίνητα στο δρόμο
Συνολικά οι αστυνομία σκότωσε 23 και τραυμάτισε 140. Ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες
Την ίδια στιγμή τα βρετανικά τεθωρακισμένα κινήθηκαν
Εμφανίστηκαν οι άνδρες της βρετανικής στρατιωτικής αστυνομίας
Κάποιοι ζητούσαν βοήθεια
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά κρατούσαν μια πελώρια αμερικάνικη σημεία και κατέβαιναν αργά το δρόμο φωνάζοντας ρυθμικά: «Ρούζσβελτ, Ρούζσβλτ». Δεν επιχείρησαν να επιτεθούν στον αστυνομικό σταθμό. Μετά από λίγο οι δρόμοι έμειναν έρημοι. Μερικοί άνδρες και γυναίκες άφηναν πρόχειρους ξύλινους σταυρούς στα σημεία που είχε χυθεί το αίμα των θυμάτων. Άλλες γυναίκες μάζευαν το αίμα σε χαρτοσακούλες και παλιές κονσέρβες.
Την επόμενη μέρα στην κηδεία των 23 θυμάτων καταλάβαμε γιατί.
Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στη Μητρόπολη κι ένα μεγάλο πλήθος προσευχόταν στη μικρή πλατεία. Από κει η νεκρική πομπή κατευθύνθηκε στο Σύνταγμα.
Τα φέρετρα παρατάχθηκαν σε μια γραμμή, εκεί όπου τα θύματα των πυροβολισμών της Κυριακής είχαν πέσει. Όλοι γονάτισαν σε σιωπηλή προσευχή. Μερικοί κρατούσαν πανώ γραμμένα με το αίμα των θανάτων.
Ένα που βρισκόταν στην κορυφή της πομπής, έγραφε: «όταν ο λαός είναι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο της τυραννίας πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στις αλυσίδες και τα όπλα». Ήταν πιτσιλισμένο με αίμα.
(Dmitri Kessel)
Μερικοί άντρες άφηναν πρόχειρους ξύλινους σταυρούς
στα σημεία που είχε χυθεί το αίμα των θυμάτων
Θάβαμε τους νεκρούς μας συχνά τα τελευταία τέσσερα χρόνια … πολύ συχνά
Στους δρόμους χιλιάδες Αθηναίοι περίμεναν την πομπή να περάσει
Ήταν πιτσιλισμένο με αίμα
Ο εμφύλιος έχει αρχίσει.
Στις 3 Δεκέμβρη συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, για τη μονόπλευρη διάλυση του ΕΛΑΣ.
Ο κόσμος χτυπήθηκε δολοφονικά στο Σύνταγμα και υπήρξαν πολλοί νεκροί και τραυματίες.
Κηδεία με παλλαϊκή διαδήλωση την επόμενη. Νέα δολοφονικά χτυπήματα.
Στις 5 Δεκέμβρη και αφού οι διαδηλωτές χτυπιούνται για τρίτη συνεχόμενη μέρα, άνδρες του ΕΛΑΣ χτυπούν κι αυτοί.
Μπαίνουν στο παιχνίδι με τανκς και οι Εγγλέζοι.
Τις επόμενες μέρες, χρησιμοποιούν και αεροπλάνα.
4 του Γενάρη, ο ΕΛΑΣ παίρνει εντολή να αποχωρήσει από την Αθήνα.
Ούτε μια φορά, στις 33 μέρες των μαχών, δεν συνήλθε η ΚΕ, ούτε καν το ΠΓ του ΚΚΕ.
(Γρηγόρης Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Ο εμφύλιος είχε αρχίσει
Βλέπω Έλληνες να σκοτώνονται μεταξύ τους
Ολόκληρη τη νύχτα της Δευτέρας και την ημέρα της Τρίτης ακούγαμε πυροβολισμούς και ριπές. Την Τετάρτη οι Βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν δράση. Βρετανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία του κομμουνιστικού κόμματος. Εκείνο το πρωί οι δρόμοι της Αθήνας ήταν έρημοι και ένα γκριζογάλανο πέπλο καπνού απλωνόταν σε όλη την πόλη.
Οι εκρήξεις των οβίδων και των όλμων ενώνονταν με τους ήχους των ντουφεκιών και των αυτομάτων, Τα πυρά ήταν πυκνά, Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο του ΕΛΑΣ. Το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετάνιας έγινε το κέντρο απ΄ όπου ο στρατηγός Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων, διεύθυνε τις επιχειρήσεις. Πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, μερικοί με τις οικογένειες τους, έμεναν στο ξενοδοχείο. Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στην πλατεία Ομονοίας. Από την άλλη πλευρά της πόλης, η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τέλειωνε στην Ακρόπολη.
(Dmitri Kessel)
Την Τετάρτη οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν δράση
Εκείνο το πρωί οι δρόμοι της Αθήνας ήταν έρημοι
κι ένα γκριζογάλανο πέπλο καπνού απλωνόταν σε όλη την πόλη
Η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τελείωνε στην Ακρόπολη
Ήταν πολλοί οι αθώοι Έλληνες γυναίκες και παιδιά που πέθαναν
Τα πυρά ήταν πυκνά
Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στην πλατεία Ομονοίας. Από την άλλη πλευρά της πόλης, η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τέλειωνε στην Ακρόπολη.
(Dmitri Kessel)
Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω στην πλατεία Ομόνοιας
Βρετανική περίπολος προσπερνά πτώματα κρατουμένων που είχαν προσπαθήσει
να δραπετεύσουν από τις φυλακές Αβέρωφ
Βρετανικό τεθωρακισμένο έχει ανατιναχθεί κοντά στην Ομόνοια
Κοντά στην Ομόνοια μια ώρα μετά την κατάπαυση του πυρός
Ο Δημητρώφ, ηγέτης του ΚΚ Βουλγαρίας, ζητούσε από τον Μολότωφ, να επιτρέψουν τουλάχιστον οι Σοβιετικοί στον Τύπο τους, να κάνει μνεία στη δράση και στις επιτυχίες του ΕΛΑΣ.
(Πολιτική και Πολιτικοί: Σπύρος Λιναρδάτος)
Έλληνες που έχουν συλληφθεί από τους Βρετανούς
Το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετάνιας έγινε το κέντρο απ΄ όπου ο στρατηγός Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων, διεύθυνε τις επιχειρήσεις. Πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, μερικοί με τις οικογένειες τους, έμεναν στο ξενοδοχείο.
(Dmitri Kessel)
Το Fortress Bar της Μεγάλης Βρετάνιας
Στο σαλόνι τα Μεγάλης Βρετάνιας δύο Ελληνοαμερικανοί συζητούν
με αξιωματικούς της ρωσικής αποστολής
Οι αξιωματικοί της ρωσικής αποστολής μοιράζονται διάφορα δωμάτια και διανυχτέρευαν. Εδώ ο συνταγματάρχης Ποπώφ
Ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων
Μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης με τις οικογένειες τους συζητούν στο σαλόνι της Μεγάλης Βρετάνιας. Στο κέντρο ο Στυλιανός Γονατάς
Ο Ρόναλντ Σκόμπι και ο Χάρολντ Αλεξάντερ στον εξώστη του Μεγάρου Σλήμαν
Οι Άγγλοι στην Ακρόπολη
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλύσει μέσα στο Μουσείο. Όπλα κιάλια και μπερέδες κρεμόντουσαν απ’ τα αγάλματα. Οι άνδρες ξαπλωμένοι στο πάτωνα, έγραφαν γράμματα και διάβαζαν στο φως των κεριών. Την επόμενη μέρα τους φωτογράφισα «σε ώρα εργασίας». Η είσοδο της Ακρόπολης ήταν φραγμένη με χοντρά ξύλα κι αμμόσακους. Οι αλεξιπτωτιστές, οπλισμένοι με αυτόματα, είχαν πάρει θέσεις πίσω από πεσμένες κολώνες και μέσα στον Παρθενώνα, όπου υπήρχε ένας σταθμός επικοινωνίας.
Άγγλοι σε «ώρα εργασίας»
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλάβει την Ακρόπολη στις 6 Δεκεμβρίου
για να μην πέσει στα χέρια του ΕΛΑΣ
Είχαν πάρει θέση πίσω από τις πεσμένες κολώνες
Μέσα στον Παρθενώνα υπήρχε ένας σταθμός επικοινωνίας
Ο Βρετανός υπουργός Μακμίλαν, τηλεγραφούσε από την εξεγερμένη Αθήνα ότι «πλάι στους εξτρεμιστές του ΕΛΑΣ, οι διεστραμμένοι διανοούμενοι της έντυπης δημοσιογραφίας, είναι μεταξύ των πιο επικίνδυνων εχθρών μας».
Κατηγορούσε δηλαδή τους δικούς τους δημοσιογράφους, επειδή μετέδιδαν την αλήθεια, σχετικά με τα εγκλήματα της φιλοαγγλικής αστυνομίας του Άγγελου Έβερτ και των ίδιων των Αγγλικών στρατευμάτων!
«Εκτός από τους Τάϊμς, πρέπει να παλέψουμε και με το ΒΒC», έλεγε.
Η πρώτη μάχη στον πόλεμο της προπαγάνδας, είχε χαθεί για τους Βρετανούς.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
Η θέση της Ακρόπολης που δέσποζε στην πόλη ήταν ιδανική
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλύσει μέσα στο Μουσείο
Όπλα, κιάλια και μπερέδες κρεμόντουσαν από τα’ αγάλματα
Ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα
Τα Χριστούγεννα του 1944 φτάνει το Τσώρτσιλ στην Αθήνα
Τσώρτσιλ και Δαμασκηνός
Σκόμπι, Τσώρτσιλ και Αλεξάντερ
Θα γινόταν συνάντηση της ελληνικής κυβέρνησης και του ΕΛΑΣ υπό την εποπτεία του Τσώρτσιλ και δεν υπήρχε ηλεκτρικό. Πάνω σε ένα τεράστιο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί δώδεκα λάμπες θυέλλης που φώτιζαν το χώρο.
Οι σύνεδροι μπήκαν στο δωμάτιο. Στη μια πλευρά κάθισε ο Τσώρτσιλ, ο Άντονι Ήντεν, ο σερ Χάρολντ Αλεξάντερ (διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο), ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο συνταγματάρχης Ποπώφ και ο Αμερικανός πρέσβης Λίνκολν Μα Γω. Απέναντι τους κάθησαν τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με τον Παπανδρέου επικεφαλής.
Φωτογράφιζα από την ελληνική πλευρά του τραπεζιού σημαδεύοντας με το φακό τον Τσώτσιλ. Μετά από μερικές λήψεις βρυχήθηκε: «φωτογράφησε τους Έλληνες. Είναι το δικό τους σώου» …. Η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ δεν είχε φτάσει ακόμη. Παρά την εγγύηση που είχε δώσει ο Σκόμπι για ασφαλή διέλευση , η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ αντιμετώπισε προβλήματα και καθυστέρησε να περάσει τις γραμμές.
(Dmitri Kessel)
Συνέχισα να φωτογραφίζω χρησιμοποιώντας το δραματικό φωτισμό του δωματίου
Η ανακωχή
Μερικές μέρες αργότερα, στις 11 Ιανουαρίου 1945, ο στρατηγός Σκόμπι και οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ, Ζέβγος, Παρτσαλίδης, Μακρίδης και Αθηνέλης υπόγραψαν ανακωχή. Η κατάπαυση του πυρός έγινε στις 15 Ιανουαρίου 1945.
Περί τα τέλη Νοεμβρίου του 1944, η «Αστερόεσσα», εφημερίδα του Αμερικάνικου στρατού, δημοσίευσε φωτογραφία του γενειοφόρου υποστράτηγου Άρη Βελουχιώτη, με σχόλιο έκδηλα ευνοϊκό. Το Μάρτη του 1945, ο Άρης σε επιστολή του, κατηγορεί την ηγεσία του ΚΚΕ, γιατί δεν έβαλε στο παιχνίδι Ρώσους και Αμερικάνους, ώστε να μη δοθεί μια φιλοεγγλέζικη λύση, στο Ελληνικό πρόβλημα.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
“Αρης Βελουχιώτης
Στα μέσα του 1944 οι Άγγλοι αποφασίζουν να σταματήσουν τη ρίψη προκηρύξεων κατά των ταγματαλητών, ύστερα από αίτημα του Γ. Παπανδρέου που προετοίμαζε το στρατό του κατά του ΕΛΑΣ.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
Γεώργιος Παπανδρέου
Το ΕΑΜ μέχρι ηλιθιότητος, επιμένει στην πολιτική της εθνικής ενότητος.
Γ. Παπανδρέου 30/12/1944
(Γρηγόρη Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Όσοι Αθηναίοι αναζητούσαν χαμένους συγγενείς περπατούσαν
κλείνοντας τις μύτες με μαντήλια
Πολλά κτήρια είχαν σωριαστεί σε ερείπια
Οι αντιστασιακοί, την είχαν την εξουσία και την παραδώσαν. Άμα έχεις την εξουσία και την παραδίδεις, κάνεις ανοιχτή προδοσία.
Χαρίλαος Φλωράκης: Σε ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1991
(Γρηγόρη Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Οι φωτογραφίες είναι από το Λεύκωμα «DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44″, Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ
Πηγή: http://kaistriotis.blogspot.gr
Γράφει ο Πέτρος Γαϊτάνος, το Νοέμβρη του 1994, στην εισαγωγή του Λευκώματος
«DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44″, Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ,
Ο Dmitri Kessel γεννήθηκε στην Ουκρανία στις αρχές του αιώνα. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1923 και εργάστηκε σαν φωτογράφος στο περιοδικό LIFE. Ταξίδεψε σ’ ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και οι φωτογραφίες του –μολονότι προορίζονταν για ένα εφήμερο μέσο- άντεξαν στον χρόνο. Σήμερα ο Κέσελ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ στον κόσμο. Η δουλειά του, κλασική πια, έχει παρουσιαστεί σε πολλά βιβλία. Οι φωτογραφίες όμως που ο Ντμίτρ Κέσελ έβγαλε στην Ελλάδα του 1944 έμειναν περισσότερο ανέκδοτες και παρουσιάζονται σήμερα για πρώτη φορά.
Τον Αύγουστο του 1994, πενήντα χρόνια μετά, ένας άλλος μεγάλος φωτογράφος του αιώνα μας, ο Ντέηβιντ Ντάνκαν, έφερε στην Αθήνα αυτό το πολύτιμο υλικό και μας το έδωσε λέγοντας. «Ο Ντμίτρ Κέσελ ήταν εδώ, κάτω από την Ακρόπολη, στις 3 Δεκεμβρίου 1944. Τότε που πολλά όνειρα έγιναν εφιάλτες και ο ηρωισμός, η αγωνία και το πάθος μάτωσαν αυτή την όμορφη χώρα. Σας στέλνει, μέσα απ’ την καρδιά του, όσα θραύσματα μάζεψε από εκείνα τα γεγονότα. Τη δική του φωτογραφική μαρτυρία».
Οκτώβριος 1944. Βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στον Πειραιά.
Μαζί τους και ο Ντμιτρ Κέσελ.
Υποδοχή από πλήθος Αθηναίων.
Οι άντρες αγκάλιαζαν και φιλούσαν τους αμήχανους Βρετανούς στρατιώτες
Οι Άγγλοι αποβιβάζονται κανονικά στο λιμάνι του Πειραιά, περίπου σαν τουρίστες, θα φτιάξουν το κατεστραμμένο λιμάνι του Πειραιά, όχι βέβαια για χατήρι των Ελλήνων αλλά γιατί θα τους χρειαστεί στον εμφύλιο που που ετοιμάζουν με πάσα επιμέλεια. Για τον ίδιο λόγο θα χτίσουν μερικές γέφυρες που έχουν καταστραφεί και θα επιβλέψουν την διανομή τροφίμων και ρουχισμού της περίφημης ΟΥΝΡΑ, που μοιάζει περισσότερο με τις χάντρες που δείχνουν οι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς της Αφρικής για να τους θαμπώσουν, παρά με πραγματική βοήθεια.
Β. Ραφαηλίδης: «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους»
Στους δρόμους της Αθήνας μικροπωλητές πουλούσαν
στη μαύρη αγορά οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια τους
Γεώργιος Παπανδρέου
Η απόφαση όμως ήταν ειλημμένη.
Η αλληλογραφία του Ουίνστον Τσώρτσιλ, που δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ν. Ανδρικόπουλου, «1944 -κρίσιμη χρονιά» αποκαλύπτει τις προθέσεις των Άγγλων, που με την ανοχή των Σοβιετικών, ήθελαν να τελειώνουν με το ΕΑΜ.
Ο Τσώρτσιλ σε σημείωμα του προς τον Υπουργό Εξωτερικών Ήντεν το Μάιο του 1944 τόνιζε «Πρέπει να πετύχουμε τη ρήξη Παπανδρέου με το ΕΑΜ. … Όλη η βοήθεια μας πρέπει να δοθεί στο Ζέρβα, και αν είναι δυνατόν να αυξηθεί»
Οι Σοβιετικοί συμφωνούν να μείνει η Ελλάδα στα χέρια των Άγγλων
Οι Σοβιετικοί εγκαταλείπουν οριστικά το ΕΑΜ.
 |
Οι Άγγλοι είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν
Τα κείμενα προέρχονται από τα αφιερώματα του περιοδικού Αντί (τεύχος 8 και τεύχος 9) το Δεκέμβρη του 1974 στα Δεκεμβριανά.
Στις 28 Νοεμβρίου 1944 ο Παπανδρέου, με την έγκριση του Άγγλου Πρεσβευτή Λίπερ, υποβάλει στο υπουργικό συμβούλιο ένα νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο όλες οι ένοπλες δυνάμεις των αντιστασιακών οργανώσεων, αριστερές και δεξιές, πρέπει να διαλυθούν πριν από τη 10η Δεκεμβρίου, προκειμένου να δημιουργηθεί μια Εθνοφυλακή που θα αποτελέσει το έμβρυο για το μελλοντικό ελληνικό στρατό.
Το νομοσχέδιο όμως λέει πως τόσο η 3η Ορεινή ταξιαρχία (του Ρίμινι, όσο και ο Ιερός Λόχος, δηλαδή μια επίλεκτη μονάδα αποτελούμενη αποκλειστικά από βασιλόφρονες αξιωματικούς που εδρεύει στην Κέρκυρα θα ενταχθούν αυτόματα, ως έτοιμος και υπάρχων ήδη στρατός, στην υπό ίδρυση Εθνοφυλακή, στην οποία θα ενταχθούν επίσης και ορισμένες μονάδες του ΕΔΕΣ του Ζέρβα. Το άθροισμα σε άνδρες όλων των παραπάνω μονάδων θα δώσει και τον αριθμό των ανδρών του ΕΛΑΣ που ρέπει να ενταχθούν στην ίδια Εθνοφυλακή. Τα πράγματα φαίνονται πολύ καθαρά και αθώα. Ο αριθμός των δεξιών και των αριστερών στρατιωτών της Εθνοφρουράς θα είναι ακριβώς ο ίδιος.
Ναι, αλλά ο ΕΛΑΣ έχει ένα έτοιμο και δοκιμασμένο στρατό. Όμως ο οπλισμός του σε σχέση με τις δεξιές μονάδες είναι για τα πανηγύρια. Συνεπώς την υπεροπλία θα την έχουν αυτόματα οι δεξιοί. Ο Σιάντος από τη μεριά του ΚΚΕ και ο Παρτσαλίδης από τη μεριά του ΕΑΜ επισκέπτονται τον Παπανδρέου την 30η Νοεμβρίου και του λένε διαλύουμε τον ΕΛΑΣ, αν διαλύσετε την 3η Ορεινή Ταξιαρχία. Του προτείνουν τη δημιουργία ενός στρατού από την αρχή με επιστράτευση. Τίποτα πιο τίμιο και λογικό. Όμως ο Παπανδρέου δε θέλει με τίποτα να διαλύσει την ταξιαρχία των Πραιτωριανών.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σκόμπι την 1η Δεκεμβρίου 1944, ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης, καλεί τον ΕΛΑΣ να παραδώσει τα όπλα και την επόμενη μέρα, πάλι ερήμην των πάντων γεμίζει την Αθήνα με προκηρύξεις που πέφτουν από αεροπλάνα, με τις οποίες κάνει γνωστό ότι θα προστατεύσει τη νόμιμη κυβέρνηση και πως θα πατάξει κάθε προσπάθεια πραξικοπήματος ή αντισυνταγματικής βίας.
ΤΟ ΕΑΜ επιχειρεί να δώσει μια πληρωμένη απάντηση στον προτέκτορα, καλώντας το λαό σε γενική απεργία τη Δεύτερα 4 του μήνα και σε λαϊκή συγκέντρωση κατά των Άγγλων την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944
Β. Ραφαηλίδης: «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους»
Τι ζητούσε το ΕΑΜ το Δεκέμβρη του ’44;
Αντιτασσόταν στη μονόπλευρη διάλυση του ΕΛΑΣ και ζητούσε την παράλληλη διάλυση και των άλλων ένοπλων οργανώσεων (ΕΔΕΣ, Ορεινή Ταξιαρχία, Ιερός Λόχος, σχηματισμοί της Μέσης Ανατολής)
Εκκαθαρίσεις στο χώρο της αστυνομίας και αποστράτευση της χωροφυλακής, που υπηρέτησαν τους Γερμανούς κατακτητές.
Εκκαθάριση των κρατικών υπηρεσιών από τους συνεργάτες των κατακτητών.
Τιμωρία για τους προδότες.
«Η Κ.Ε. του ΕΑΜ καλεί όλους τους δημοκράτες, όλους όσοι πονάνε για την ησυχία και την προκοπή του τόπου, όλο τον Ελλ. Λαό που τόσες θυσίες και αίματα πρόσφερε για τη λευτεριά του να ματαιώσει αυτά τα σκοτεινά σχέδια της αντίδρασης. Ενωμένος να επιβάλλει τη λύση που προτείνει η Κ.Ε. του ΕΑΜ. Να εξασφαλίσουμε την ησυχία, τις ελευθερίες του λαού, την ομαλή εξέλιξη του τόπου».
Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ΕΑΜ την 1η Δεκέμβρη του 1944
Η Πλατεία Συντάγματος τον Οκτώβρη του 1944
Ο Γιώργης Σιάντος Γ.Γ του ΚΚΕ μιλάει από το μπαλκόνι των γραφείων του ΚΚΕ
Στρατιώτες της Ορεινής Ταξιαρχίας φτάνουν από στην Αθήνα από την Ιταλία
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου βρισκόμουν, στην Αθήνα στην Πλατεία Συντάγματος, μαζί με έναν Αμερικανό ρεπόρτερ, τον Κόνι Πούλος. Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη διαδήλωση. Οι οπαδοί του ΕΑΜ διαμαρτύρονταν για τον αφοπλισμό των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Η αστυνομία είχε διαταχθεί να σταματήσει τη διαδήλωση και είχε σχηματίσει ένα κλοιό στο δρόμο. Την προηγούμενη μέρα η Κυβέρνηση είχε δώσει την άδεια της αλλά αργά τη νύχτα η άδεια ανακλήθηκε. Οι αξιωματούχοι του ΕΑΜ δήλωσαν πως ήταν αδύνατο να ματαιώσουν τη διαδήλωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αποφάσισαν να προχωρήσουν
Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί κι ακολούθησε μια ριπή. Βρισκόμαστε με τον Κόνι έξω από τα Παλαιά Ανάκτορα, απέναντι από τον κλοιό της αστυνομίας. Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί εγκλωβιστήκαμε ανάμεσα στις πρώτες γραμμές των διαδηλωτών και τους αστυνομικούς. Καλυφτήκαμε πίσω από το τοιχαλάκι του δρόμου που οδηγεί στα ανάκτορα.
Με τους πρώτους πυροβολισμούς οι διαδηλωτές έπεσαν κάτω.
«Πυροβολούν άοπλους», είπε ο Κόνι. «Ναι» , του απάντησα, «κοίτα αυτόν αριστερά».
Σχεδόν 15 πόδια μακριά μας, ένας άνδρας με πρόσωπο γεμάτο αίματα προσπαθούσε να σηκωθεί από το έδαφος. Κρατούσε το στομάχι του κι αίματα ανάβλυζαν μέσα απ’ τα δάκτυλά του. Οι σποραδικοί πυροβολισμοί σταμάτησαν μερικά δευτερόλεπτα. Οι διαδηλωτές σηκώθηκαν και άρχισαν να διαλύονται. Μερικά σώματα έμεναν ακίνητα στο δρόμο. Κάποιος ζητούσε βοήθεια. Όσοι τραυματίες μπορούσαν να περπατήσουν υποβαστάζονταν από τους συντρόφους τους. Μετά από μια μικρή διακοπή η αστυνομία πυροβόλησε ξανά. Όταν φάνηκε πως οι πυροβολισμοί σταματούν οριστικά, μερικοί διαδηλωτές εμφανίστηκαν στην Πλατεία Συντάγματος για να μαζέψουν τους νεκρούς και τους βαριά τραυματισμένους. Η αστυνομία πυροβόλησε και τους απώθησε.
Συνολικά η αστυνομία σκότωσε 23 και τραυμάτισε 140, ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες. Αυτό, όμως, δε σταμάτησε τους διαδηλωτές που άρχισαν να κατευθύνονται προς τον αστυνομικό σταθμό απ’ όπου αναχαιτίστηκαν με νέα πυρά.
Την ίδια στιγμή τα βρετανικά τεθωρακισμένα που είχαν σταθμεύσει κατά μήκος της Πανεπιστημίου κινήθηκαν και εμφανίστηκαν στο δρόμο οι άντρες της βρετανικής στρατιωτικής αστυνομίας. Οι διαδηλωτές τους υποδέχτηκαν με ανακούφιση κι έτρεξαν στην Πλατεία Συντάγματος να τους αγκαλιάσουν και να τους φιλήσουν.
Ένας Βρετανός αξιωματικός φώναξε στο διευθυντή της αστυνομίας Άγγελο Έβερτ που στεκόταν στον εξώστην του αστυνομικού αρχηγείου.
«Σταματήστε αμέσως να πυροβολείτε».
Ο Έβερτ απάντησε με αθωότητα «Ποιος πυροβολεί;»
(Dmitri Kessel)
Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη διαδήλωση
Οι οπαδοί του ΕΑΜ διαμαρτύρονταν για τον αφοπλισμό των δυνάμεων του ΕΛΑΣ
Η αστυνομία είχε διαταχθεί να σταματήσει τη διαδήλωση
Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό
Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί και ακολούθησε μια ριπή
Η επίθεση στη διαδήλωση της Κυριακής της 3ης του Δεκέμβρη, έγινε με εντολή της κυβέρνησης του Παπανδρέου και του αρχηγού της Ελληνικής αστυνομίας, Άγγελου Έβερτ.
54 νεκροί και 70 τραυματίες τα θύματα της.
(Σπύρος Λιναρδάτος: Πολιτική και Πολιτικοί)
Πυροβολούν άοπλους!
Μερικά σώματα έμειναν ακίνητα στο δρόμο
Συνολικά οι αστυνομία σκότωσε 23 και τραυμάτισε 140. Ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες
Την ίδια στιγμή τα βρετανικά τεθωρακισμένα κινήθηκαν
Εμφανίστηκαν οι άνδρες της βρετανικής στρατιωτικής αστυνομίας
Κάποιοι ζητούσαν βοήθεια
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά κρατούσαν μια πελώρια αμερικάνικη σημεία και κατέβαιναν αργά το δρόμο φωνάζοντας ρυθμικά: «Ρούζσβελτ, Ρούζσβλτ». Δεν επιχείρησαν να επιτεθούν στον αστυνομικό σταθμό. Μετά από λίγο οι δρόμοι έμειναν έρημοι. Μερικοί άνδρες και γυναίκες άφηναν πρόχειρους ξύλινους σταυρούς στα σημεία που είχε χυθεί το αίμα των θυμάτων. Άλλες γυναίκες μάζευαν το αίμα σε χαρτοσακούλες και παλιές κονσέρβες.
Την επόμενη μέρα στην κηδεία των 23 θυμάτων καταλάβαμε γιατί.
Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στη Μητρόπολη κι ένα μεγάλο πλήθος προσευχόταν στη μικρή πλατεία. Από κει η νεκρική πομπή κατευθύνθηκε στο Σύνταγμα.
Τα φέρετρα παρατάχθηκαν σε μια γραμμή, εκεί όπου τα θύματα των πυροβολισμών της Κυριακής είχαν πέσει. Όλοι γονάτισαν σε σιωπηλή προσευχή. Μερικοί κρατούσαν πανώ γραμμένα με το αίμα των θανάτων.
Ένα που βρισκόταν στην κορυφή της πομπής, έγραφε: «όταν ο λαός είναι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο της τυραννίας πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στις αλυσίδες και τα όπλα». Ήταν πιτσιλισμένο με αίμα.
(Dmitri Kessel)
Μερικοί άντρες άφηναν πρόχειρους ξύλινους σταυρούς
στα σημεία που είχε χυθεί το αίμα των θυμάτων
Θάβαμε τους νεκρούς μας συχνά τα τελευταία τέσσερα χρόνια … πολύ συχνά
Στους δρόμους χιλιάδες Αθηναίοι περίμεναν την πομπή να περάσει
Ήταν πιτσιλισμένο με αίμα
Ο εμφύλιος έχει αρχίσει.
Στις 3 Δεκέμβρη συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, για τη μονόπλευρη διάλυση του ΕΛΑΣ.
Ο κόσμος χτυπήθηκε δολοφονικά στο Σύνταγμα και υπήρξαν πολλοί νεκροί και τραυματίες.
Κηδεία με παλλαϊκή διαδήλωση την επόμενη. Νέα δολοφονικά χτυπήματα.
Στις 5 Δεκέμβρη και αφού οι διαδηλωτές χτυπιούνται για τρίτη συνεχόμενη μέρα, άνδρες του ΕΛΑΣ χτυπούν κι αυτοί.
Μπαίνουν στο παιχνίδι με τανκς και οι Εγγλέζοι.
Τις επόμενες μέρες, χρησιμοποιούν και αεροπλάνα.
4 του Γενάρη, ο ΕΛΑΣ παίρνει εντολή να αποχωρήσει από την Αθήνα.
Ούτε μια φορά, στις 33 μέρες των μαχών, δεν συνήλθε η ΚΕ, ούτε καν το ΠΓ του ΚΚΕ.
(Γρηγόρης Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Ο εμφύλιος είχε αρχίσει
Βλέπω Έλληνες να σκοτώνονται μεταξύ τους
Ολόκληρη τη νύχτα της Δευτέρας και την ημέρα της Τρίτης ακούγαμε πυροβολισμούς και ριπές. Την Τετάρτη οι Βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν δράση. Βρετανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία του κομμουνιστικού κόμματος. Εκείνο το πρωί οι δρόμοι της Αθήνας ήταν έρημοι και ένα γκριζογάλανο πέπλο καπνού απλωνόταν σε όλη την πόλη.
Οι εκρήξεις των οβίδων και των όλμων ενώνονταν με τους ήχους των ντουφεκιών και των αυτομάτων, Τα πυρά ήταν πυκνά, Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο του ΕΛΑΣ. Το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετάνιας έγινε το κέντρο απ΄ όπου ο στρατηγός Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων, διεύθυνε τις επιχειρήσεις. Πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, μερικοί με τις οικογένειες τους, έμεναν στο ξενοδοχείο. Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στην πλατεία Ομονοίας. Από την άλλη πλευρά της πόλης, η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τέλειωνε στην Ακρόπολη.
(Dmitri Kessel)
Την Τετάρτη οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν δράση
Εκείνο το πρωί οι δρόμοι της Αθήνας ήταν έρημοι
κι ένα γκριζογάλανο πέπλο καπνού απλωνόταν σε όλη την πόλη
Η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τελείωνε στην Ακρόπολη
Ήταν πολλοί οι αθώοι Έλληνες γυναίκες και παιδιά που πέθαναν
Τα πυρά ήταν πυκνά
Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω, στην πλατεία Ομονοίας. Από την άλλη πλευρά της πόλης, η περιοχή που ελεγχόταν από τους Βρετανούς και τους δεξιούς Έλληνες τέλειωνε στην Ακρόπολη.
(Dmitri Kessel)
Η «πρώτη γραμμή» ήταν λίγα τετράγωνα πιο κάτω στην πλατεία Ομόνοιας
Βρετανική περίπολος προσπερνά πτώματα κρατουμένων που είχαν προσπαθήσει
να δραπετεύσουν από τις φυλακές Αβέρωφ
Βρετανικό τεθωρακισμένο έχει ανατιναχθεί κοντά στην Ομόνοια
Κοντά στην Ομόνοια μια ώρα μετά την κατάπαυση του πυρός
Ο Δημητρώφ, ηγέτης του ΚΚ Βουλγαρίας, ζητούσε από τον Μολότωφ, να επιτρέψουν τουλάχιστον οι Σοβιετικοί στον Τύπο τους, να κάνει μνεία στη δράση και στις επιτυχίες του ΕΛΑΣ.
(Πολιτική και Πολιτικοί: Σπύρος Λιναρδάτος)
Έλληνες που έχουν συλληφθεί από τους Βρετανούς
Το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετάνιας έγινε το κέντρο απ΄ όπου ο στρατηγός Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων, διεύθυνε τις επιχειρήσεις. Πολλά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, μερικοί με τις οικογένειες τους, έμεναν στο ξενοδοχείο.
(Dmitri Kessel)
Το Fortress Bar της Μεγάλης Βρετάνιας
Στο σαλόνι τα Μεγάλης Βρετάνιας δύο Ελληνοαμερικανοί συζητούν
με αξιωματικούς της ρωσικής αποστολής
Οι αξιωματικοί της ρωσικής αποστολής μοιράζονται διάφορα δωμάτια και διανυχτέρευαν. Εδώ ο συνταγματάρχης Ποπώφ
Ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι, διοικητής των βρετανικών δυνάμεων
Μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης με τις οικογένειες τους συζητούν στο σαλόνι της Μεγάλης Βρετάνιας. Στο κέντρο ο Στυλιανός Γονατάς
Ο Ρόναλντ Σκόμπι και ο Χάρολντ Αλεξάντερ στον εξώστη του Μεγάρου Σλήμαν
Οι Άγγλοι στην Ακρόπολη
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλύσει μέσα στο Μουσείο. Όπλα κιάλια και μπερέδες κρεμόντουσαν απ’ τα αγάλματα. Οι άνδρες ξαπλωμένοι στο πάτωνα, έγραφαν γράμματα και διάβαζαν στο φως των κεριών. Την επόμενη μέρα τους φωτογράφισα «σε ώρα εργασίας». Η είσοδο της Ακρόπολης ήταν φραγμένη με χοντρά ξύλα κι αμμόσακους. Οι αλεξιπτωτιστές, οπλισμένοι με αυτόματα, είχαν πάρει θέσεις πίσω από πεσμένες κολώνες και μέσα στον Παρθενώνα, όπου υπήρχε ένας σταθμός επικοινωνίας.
Άγγλοι σε «ώρα εργασίας»
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλάβει την Ακρόπολη στις 6 Δεκεμβρίου
για να μην πέσει στα χέρια του ΕΛΑΣ
Είχαν πάρει θέση πίσω από τις πεσμένες κολώνες
Μέσα στον Παρθενώνα υπήρχε ένας σταθμός επικοινωνίας
Ο Βρετανός υπουργός Μακμίλαν, τηλεγραφούσε από την εξεγερμένη Αθήνα ότι «πλάι στους εξτρεμιστές του ΕΛΑΣ, οι διεστραμμένοι διανοούμενοι της έντυπης δημοσιογραφίας, είναι μεταξύ των πιο επικίνδυνων εχθρών μας».
Κατηγορούσε δηλαδή τους δικούς τους δημοσιογράφους, επειδή μετέδιδαν την αλήθεια, σχετικά με τα εγκλήματα της φιλοαγγλικής αστυνομίας του Άγγελου Έβερτ και των ίδιων των Αγγλικών στρατευμάτων!
«Εκτός από τους Τάϊμς, πρέπει να παλέψουμε και με το ΒΒC», έλεγε.
Η πρώτη μάχη στον πόλεμο της προπαγάνδας, είχε χαθεί για τους Βρετανούς.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
Η θέση της Ακρόπολης που δέσποζε στην πόλη ήταν ιδανική
Οι αλεξιπτωτιστές είχαν καταλύσει μέσα στο Μουσείο
Όπλα, κιάλια και μπερέδες κρεμόντουσαν από τα’ αγάλματα
Ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα
Τα Χριστούγεννα του 1944 φτάνει το Τσώρτσιλ στην Αθήνα
Τσώρτσιλ και Δαμασκηνός
Σκόμπι, Τσώρτσιλ και Αλεξάντερ
Θα γινόταν συνάντηση της ελληνικής κυβέρνησης και του ΕΛΑΣ υπό την εποπτεία του Τσώρτσιλ και δεν υπήρχε ηλεκτρικό. Πάνω σε ένα τεράστιο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί δώδεκα λάμπες θυέλλης που φώτιζαν το χώρο.
Οι σύνεδροι μπήκαν στο δωμάτιο. Στη μια πλευρά κάθισε ο Τσώρτσιλ, ο Άντονι Ήντεν, ο σερ Χάρολντ Αλεξάντερ (διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο), ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο συνταγματάρχης Ποπώφ και ο Αμερικανός πρέσβης Λίνκολν Μα Γω. Απέναντι τους κάθησαν τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με τον Παπανδρέου επικεφαλής.
Φωτογράφιζα από την ελληνική πλευρά του τραπεζιού σημαδεύοντας με το φακό τον Τσώτσιλ. Μετά από μερικές λήψεις βρυχήθηκε: «φωτογράφησε τους Έλληνες. Είναι το δικό τους σώου» …. Η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ δεν είχε φτάσει ακόμη. Παρά την εγγύηση που είχε δώσει ο Σκόμπι για ασφαλή διέλευση , η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ αντιμετώπισε προβλήματα και καθυστέρησε να περάσει τις γραμμές.
(Dmitri Kessel)
Συνέχισα να φωτογραφίζω χρησιμοποιώντας το δραματικό φωτισμό του δωματίου
Η ανακωχή
Μερικές μέρες αργότερα, στις 11 Ιανουαρίου 1945, ο στρατηγός Σκόμπι και οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ, Ζέβγος, Παρτσαλίδης, Μακρίδης και Αθηνέλης υπόγραψαν ανακωχή. Η κατάπαυση του πυρός έγινε στις 15 Ιανουαρίου 1945.
Περί τα τέλη Νοεμβρίου του 1944, η «Αστερόεσσα», εφημερίδα του Αμερικάνικου στρατού, δημοσίευσε φωτογραφία του γενειοφόρου υποστράτηγου Άρη Βελουχιώτη, με σχόλιο έκδηλα ευνοϊκό. Το Μάρτη του 1945, ο Άρης σε επιστολή του, κατηγορεί την ηγεσία του ΚΚΕ, γιατί δεν έβαλε στο παιχνίδι Ρώσους και Αμερικάνους, ώστε να μη δοθεί μια φιλοεγγλέζικη λύση, στο Ελληνικό πρόβλημα.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
“Αρης Βελουχιώτης
Στα μέσα του 1944 οι Άγγλοι αποφασίζουν να σταματήσουν τη ρίψη προκηρύξεων κατά των ταγματαλητών, ύστερα από αίτημα του Γ. Παπανδρέου που προετοίμαζε το στρατό του κατά του ΕΛΑΣ.
(Φοίβος Οικονομίδης: Το σύνδρομο του Οδυσσέα)
Γεώργιος Παπανδρέου
Το ΕΑΜ μέχρι ηλιθιότητος, επιμένει στην πολιτική της εθνικής ενότητος.
Γ. Παπανδρέου 30/12/1944
(Γρηγόρη Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Όσοι Αθηναίοι αναζητούσαν χαμένους συγγενείς περπατούσαν
κλείνοντας τις μύτες με μαντήλια
Πολλά κτήρια είχαν σωριαστεί σε ερείπια
Οι αντιστασιακοί, την είχαν την εξουσία και την παραδώσαν. Άμα έχεις την εξουσία και την παραδίδεις, κάνεις ανοιχτή προδοσία.
Χαρίλαος Φλωράκης: Σε ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1991
(Γρηγόρη Φαράκος: Μαρτυρίες και Στοχασμοί)
Οι φωτογραφίες είναι από το Λεύκωμα «DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44″, Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ
Πηγή: http://kaistriotis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.