Hρέμησα, αν και δεν είχα ποτέ αγωνία γι’ αυτή (τη δίκη)» δήλωσε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος που αθωώθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου, για παράβαση μίας σειράς άρθρων του ποινικού κώδικα, έπειτα από μήνυση που είχε υποβληθεί εναντίον του εξαιτίας των δηλώσεων μίσους ενάντια στους ομοφυλόφιλους, που είχε εκφράσει σε άρθρο του.
Γιατί δεν είχε αγωνία ο Αμβρόσιος; Μα πολύ απλά γιατί γνωρίζει σε ποια χώρα ζει. Γνωρίζει καλά ποιοι αποτελούν την πλειοψηφία των δικαστικών λειτουργών. Γνωρίζει καλά πόσο ανθεκτικά είναι τα ρατσιστικά, ομοφοβικά και ξενοφοβικά αισθήματα σε αυτή τη χώρα. Γνωρίζει καλά πως ο Ρουπακιάς είναι σε κατ' οίκον περιορισμό φρουρούμενος, έξω από τη φυλακή όπως και πολιτικά πρόσωπα που παρανομούν χρόνια εις βάρος του Ελληνικού λαού κλέβοντας δημόσιο χρήμα και πως αντίθετα στη φυλακή σαπίζουν συχνά οι πτωχοί του Θεού. Τοξικομανείς, μετανάστες και κλέφτες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αυτούς που καλούσε ο Χριστός τους πιστούς να βοηθούν. Γνωρίζει πως η φυλακή είναι ο τόπος για την Ηριάννα και τον Περκλή κι όχι για τους λαθρέμπορους ηρωϊνης , όχι για τους μαφιόζους οι οποίοι συνδιαλέγονται και συναλλάσσονται μια χαρά με τις εξουσίες και για τους οποίους λέξη δεν λέει ο «εκπρόσωπος του Θεού». Ο Αμβρόσιος γνωρίζει καλά το χαφιεδοτσουρμο, «αυτούς που αποτελούνε τον εθνικό κορμό» που λέει κι ο Θ. Παπακωνσταντίνου.
Το χειρότερο από όλα όμως, είναι ότι ο Αμβρόσιος γνωρίζει, πως οι μεσαιωνικές και φασιστικές δυνάμεις σηκώνουν ανάστημα σε μια εποχή ισχυρών δονήσεων. Ξέρει πως όσοι έχουμε μείνει να μαχόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουμε από καιρό πουληθεί από πολιτικές ηγεσίες που έβαλαν το θέμα στην άκρη προκειμένου να διασωθούν και συμμαχούν ο ένας μετά τον άλλο με ένα σύστημα που ισοπεδώνει τους φτωχούς, τους διαφορετικούς, τους ελεύθερους, τους αξιοπρεπείς, τη νεολαία. Όσους αξίζει δηλαδή να ανασαίνουν δημιουργικά για έχουμε μια ελπίδα ότι θα σηκώσουμε κεφάλι αύριο. Γνωρίζει πως δεν ηγεμονεύει ο Τραμπ αλλά και οι απόψεις του. Δεν ηγεμονεύουν οι άγριοι νεοφιλελεύθεροι με χροιά φασιστική αλλά και οι απόψεις τους, πως δεν είναι τυχαίο που δεν κουνιέται φύλλο για τη σφαγή στη Συρία σε μια Ευρώπη που δημιουργεί πολίτες που μαθαίνουν να αντέχουν να ζουν φτωχοποιημένοι και φοβισμένοι.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι στη δίκη πήγε χέρι χέρι με νομικό υπερασπιστή της Χρυσής Αυγής και δεν ντράπηκε. Είναι γιατί ο Αμβρόσιος γνωρίζει καλά πως ήρθε η ώρα να μην κρύβεται, ότι τον παίρνει να λέει μέσα στην αίθουσα του δικαστήριου πως αν είχε όπλο θα το χρησιμοποιούσε όχι εναντίον των πραγματικών εγκληματιών βέβαια.
Για όλα αυτά δεν με παρηγορεί καθόλου η άποψη που εκφράστηκε για τη θετική πλευρά της υπόθεσης αφού είναι η πρώτη φορά που υψηλόβαθμος δημόσιος λειτουργός και ειδικά άνθρωπος της Εκκλησίας-, δικαζόταν για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους αλλά και για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος. Δεν θα πανηγυρίσω κιόλας που μετά από δεκαετίες εγκαινιάσαμε το αυτονόητο. Αν και αυτονόητος είναι και ο διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας για κάθε πολιτισμένο κράτος που μας υποσχέθηκε κάποτε η παρούσα κυβέρνηση, αλλά μάλλον δεν θα ζήσουμε να το δούμε.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.