Aποδελτίωση απο το Forum των Δελφών ή αλλιώς "Θέλει η πoυτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει"

«Έλα, μην κάθεσαι και τρως την ώρα σου, να γράφεις τα ίδια και τα ίδια» μου είπε ο φίλος μου ο Μάκης, όταν με είδε να διαβάζω, στο αγαπημένο μου ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, το ρεπορτάζ για την ομιλία του Στουρνάρα στο World Economic Forum.


-Όχι, ρε, δεν θα γράψω για αυτόν. Για το Forum που έτριξε τα δόντια στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, θα γράψω. Γι’ αυτό που έγινε στους Δελφούς, δύο βδομάδες μετά την τελευταία Αποκριά.

Το Delphi Economic Forum.

Κάτι ανάλογο με το World Economic Forum του Davos είναι το ομώνυμο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στους Δελφούς.



Η σύλληψη της ιδέας, μιας ανάλογης με το Davos διοργάνωσης, έγινε από κάποιους πατριώτες μας, μετά το τέλος της συνόδου του 2016.

Το Delphi είναι η αντίστοιχη συγκέντρωση ισχυρών πολιτικών και επιχειρηματικών προσωπικοτήτων της εγχώριας ελίτ.

Να τα κάνουμε τα πράγματα πιο απλά; Ναι, να τα κάνουμε.

Στο Davos πηγαίνουν και μιλάνε για την παγκόσμια οικονομία o Trump, η Lagarde και η Oprah Winfrey.

Στους Δελφούς πάνε και βγάζουν λόγους ο Κυριάκος, ο Στουρνάρας και συντονίζει panels ο Μπάμπης Παπαδημητρίου.

Μη σας ξενίζει το ειδικό βάρος των ομιλητών. Δεν παύουν να είναι παίκτες της οικονομίας και αυτοί.

Πώς λέγαμε παλιά, στο ποδόσφαιρο, ότι ο Χάτζι ήτανε ο Μαραντόνα των Καρπαθίων, ο Μπατίστα ο Γκούλιτ της Βαλκανικής χερσονήσου, και ο Φετφατζίδης, ο Μέσι της Ελλάδας;

Έτσι είναι και το Delphi Economic Forum. Μια μικρογραφία του Davos.

Αν το Davos ήταν πρωτοβουλία ενός ξενοδόχου, που πιθανόν να σκέφτηκε πώς μπορεί να αυξήσει το τζίρο της επιχείρησής του -και στα αρxίδια του η παγκόσμια οικονομία- το Delphi στήθηκε από ένα Έλληνα οργανωτή συνεδρίων, που έδειξε να ανησυχεί πραγματικά, για τις τύχες της πατρίδας μας με το πού ήρθε στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μαζί του άλλοι δύο πρωτοπόροι, ένας εκ των οποίων, κάποιος Παναγιώτης Μπερνίτσας, έχει αποδεδειγμένη εμπειρία σε διεθνείς σχέσεις αφού -εκτός από το ότι ήταν Πρόεδρος σε μια παναμέζικη offshore του υπόδικου για τα εξοπλιστικά Σπύρου Μεταξά, και αυτό δεν είναι κακό, γιατί τι φταίει ο Δικηγόρος, αν κάνει την δουλειά του;- είχε επιλεγεί στο παρελθόν και από τον Σαμαρά ως σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων, ενώ παλιότερα συμμετείχε και στις διαπραγματεύσεις του ελληνικού Δημοσίου για τη σύμβαση προμήθειας του συστήματος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Του θρυλικού C4I μέσα από το οποίο ξεσκεπάστηκε μια ολόκληρη Siemens.

Και δεν είναι κακό το οιοδήποτε επιχειρηματικό παρελθόν του κάθε διοργανωτή, γιατί εκείνο που λογίζεται, στην επιτυχή διεξαγωγή ενός συνεδρίου, είναι η ικανότητα προσέλκυσης επιφανών ξένων και Ελλήνων.

Βοηθάει, ως εκ τούτου, οι διοργανωτές να έχουν καλές επαφές με ξένους και εμπειρία από χειρισμούς offshore εταιρειών.

Δεν είναι κρυφό ότι δεν υπάρχει partner στο Davos χωρίς μητρική offshore και παρένθετους λογαριασμούς στο Λιχτενστάιν και στο Λουξεμβούργο.

Καλώς, πολύ καλώς λοιπόν, να υποδεχθούμε και στο δικό μας forum τεχνογνώστες των παναμαϊκών εταιρειών. Αυτοί, και μόνο αυτοί, ξέρουν ποιους πρέπει να καλέσουν για να μιλήσουν σε ένα διεθνούς εμβέλειας συνέδριο.

Διαβάζοντας την επίσημη λίστα με τους ξένους ομιλητές, με εξαίρεση τον Βάιζερ, που είναι ικανός να πάει να βγάλει λόγο ακόμη και σε συνέλευση διαχειριστών πολυκατοικίας του Salzburg, οι υπόλοιποι δεν μου έλεγαν κάτι.

Senior Fellows, vice presidents, Project Leaders και Heads τμημάτων, ακόμη και αμερικανικών κολοσσών· στο Davos μπορεί να τους βάζουν στην βοηθητική αίθουσα με την οθόνη της απευθείας παρακολούθησης των εργασιών, αλλά, για τα εγχώρια δεδομένα, δεν είναι κακοί παίκτες.

Παίζουν στην πρώτη ομάδα του συνεδρίου, και όποια μ@λακία και να πουν, θα την ακούσουν μόνο αυτοί που παρακολουθούν το συνέδριο ή θα την πληροφορηθούν αυτοί που διαβάζουν το Liberal και το iefimerida.

Όποιος όμως και να μιλάει, το συνέδριο την Δελφών δεν παύει να αποτελεί ένα οικονομικό γεγονός για την χώρα.

Δεν είναι ένα Forum της πλάκας. Μια ματιά στους speakers του επίσημου προγράμματος θα σας πείσει, ότι τα πορίσματά του, θα τα λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι αναλυτές της διεθνούς οικονομίας

.

Και η θεματολογία, αρκετά διευρυμένη για συνέδριο 4 ημερών, είναι συνήθως παραπλήσια με την αντίστοιχη του original ελβετικού.

Περιλαμβάνει ό,τι μπορεί να κατεβάσει η κούτρα των ντόπιων διοργανωτών.

Ενέργεια, Τραπεζικό σύστημα και εργασιακές μεταρρυθμίσεις είναι τα συνήθη standards που παίζονται σε κάθε συνέδριο.

Δε’ πα το συνέδριο να αφορά την αγροτική ανάπτυξη ή την μεταφορά της τεχνογνωσίας;

Θα βρουν χώρο για να πουν ότι η ανάπτυξη θα έρθει, όταν απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι και κινεζοποιηθεί τελείως η αγορά εργασίας.

Τα τελευταία χρόνια, κάθε forum, που σέβεται τον εαυτό του, βάζει στην πρώτη ομάδα να παίξει μπάλα και η επιχειρηματική ηθική.

Εμφανίζεται, συνήθως, σαν topic για τον περιορισμό της διαφθοράς των κρατικών υπαλλήλων χωρών του Τρίτου Κόσμου.

Η διαφθορά δεν αφορά την Deutsche Bank, που χειραγωγούσε μαζί με άλλες επτά τράπεζες τα διατραπεζικά επιτόκια η την Volkswagen που πείραζε τα λογισμικά των καυσαερίων.

Αφορά συνήθως Αφρικανούς τελωνειακούς, που λαδώνονται για να εγκρίνουν μια εισαγωγή εμπορευμάτων από Δυτικές χώρες.

Η διαφθορά, επίσης, δεν αφορά εμπόρους όπλων η πολυεθνικές. Αυτές μπορούν κάλλιστα να χρηματοδοτούν κόμματα, Πανεπιστήμια η Ακαδημαϊκούς.

Οι φύλακες της διαφθοράς βάζουν στο μάτι δημάρχους που αναθέτουν πλακοστρώσεις πεζοδρομίων χωρίς διαγωνισμό, γιατρούς που δίνουν βεβαιώσεις αναπηρίας και αστυνομικούς που κάνουν τα στραβά μάτια σε Πακιστανούς μικροπωλητές.

Οι τελευταίοι πουλάνε σε πάγκους μαϊμούδες τσάντες Louis Vuitton και κόβουν την κίνηση από τα καταστήματα με τις original κινέζικες, και αυτό, όπως καλά γνωρίζετε, εμποδίζει τον υγιή ανταγωνισμό.

Αφού, λοιπόν, σε αυτά τα συνέδρια συζητηθούν τα βασικά θέματα που φαίνεται να απασχολούν την οικονομική νομενκλατούρα, από εκεί και πέρα, τις απογευματινές συνήθως ώρες, αρχίζουν και παίζουν περιβάλλον και αειφόρος ανάπτυξη, αναδιανομή εισοδημάτων και διεύρυνση ευκαιριών για νέους.

Μη νομίσετε, δηλαδή, ότι αυτοί οι άνθρωποι, που κλείνονται τέσσερις μέρες μέσα σε ένα ξενοδοχείο κοιτάνε μόνο τη πάρτη τους ή να κλείσουν καμία δουλειά.

Και για τους φτωχούς ενδιαφέρονται, και για τους άνεργους νέους, και για μας όλους τους υπόλοιπους, που δεν είχαμε την τύχη να είμαστε από την φύση του Θεού, οι άριστοι. Των επιχειρήσεων, των επιστημών και της πολιτικής.

Να είναι, λοιπόν, μαζεμένοι, σε αυτά τα οικονομικά πανηγύρια, τόσοι πολλοί ισχυροί παίκτες της οικονομίας, που διευθύνουν εταιρείες με οργανωμένα τμήματα δημοσίων σχέσεων και έρευνας, και να απουσιάζουν οι εκπρόσωποι φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, ΜΚΟ και Πανεπιστημίων, γίνεται;

Όχι, δεν γίνεται.

Θα ρωτήσετε: «Τι γυρεύουν, οι αλεπούδες στο παζάρι;».

Χορηγίες, φυσικά, γυρεύουν.

Και να μην παρεξηγήσετε την έννοια της χορηγίας, γιατί χάρη σε αυτές των μεγάλων εταιρειών οι Πανεπιστημιακοί κάνουν από κλινικές έρευνες για φαρμακευτικές μέχρι πολιτικές αναλύσεις για think tanks.

Και επειδή χορηγία χωρίς ενδιάμεσους δημοσιογράφους, ΜΜΕ και περιθωριακά sites είναι καφές χωρίς ζάχαρη, οι μισοί, από τους συνέδρους των Δελφών, ήταν από τους ανάλογους χώρους.

Δημοσιογράφοι από κλειστά σήμερα κανάλια, τηλεπαρουσιαστές από αντίστοιχα χρεωκοπημένα, αποσυρμένες από την πιάτσα πρωινατζούδες -σήμερα διευθύνουν sites- παπαγαλάκια της πάλαι ποτέ Σοφοκλέους και μεσάζοντες Δημοσίων σχέσεων είχαν την τιμητική τους σε αυτό το τετραήμερο των εργασιών.

Στα διαλλείματα των sessions, είναι εκεί που γίνεται το νταραβέρι με τις χορηγίες και τις διαφημίσεις.

Είναι στο coffee break, εκεί που βλέπεις τους ζήτουλες να πλησιάζουν τον επιχειρηματία για να τον χαιρετίσουν. Αν και όλοι τους φοράνε αυτές τις κονκάρδες με τα ονόματά τους, οι συστάσεις δεν είναι απαραίτητες.

Ο επιχειρηματίας ξέρει από πρώτο χέρι τους ρουφιάνους και τους ζητιάνους των ΜΜΕ, καθώς και τους μεσάζοντες της αγοραπωλησίας χορηγιών, δράσεων και εταιρικών πρωτοβουλιών.

Και ο δημοσιογράφος, με τη σειρά, ξέρει τα λαμόγια, τους φοροφυγάδες και τους απατεώνες από τις επιχειρήσεις εκείνες που επιδιώκουν τον εξαγνισμό τους.

Στο Forum φοράνε και οι δύο, επιχειρηματίας και δημοσιογράφος, το λευκό κολλάρο της επιχειρηματικής εντιμότητας. Είναι ευγενικοί μεταξύ τους και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις.

Μπορεί, όταν δεν είναι μαζί, το ένα καθίκι να βρίζει το άλλο πίσω από την πλάτη του, αλλά το σίγουρο είναι, ότι και τα δύο μαζί τα βρίσκουν.

Μη σας εντυπωσιάζουν, αυτά που διαβάζετε.

Τα ίδια που γίνονται στην εγχώρια αγορά, τα ίδια, λίγο πολύ, γίνονται και στο Davos.

Η κλίμακα των οικονομικών μεγεθών που εκπροσωπούν οι εγχώριοι παίκτες και η επαγγελματική τους ταυτότητα είναι αυτά που κάνουν την διαφορά, στο ετήσιο πανηγύρι που ξεκίνησε από το 2016, με την πρωτοβουλία των συμπατριωτών μας.

Στους Δελφούς μαζεύονται εγχώριοι τραπεζίτες που, εάν αθροίσεις το ενεργητικό των τραπεζών τους τους, όλων μαζί, είναι μικρότερο από εκείνο της ελβετικής εταιρείας που νοικιάζει τα τραπέζια και τις καρέκλες στο ξενοδοχείο του Davos.

Στις εργασίες του Davos λαμβάνουν μέρος εκπρόσωποι καναλιών με παγκόσμια εμβέλεια και, φυσικά, νόμιμη άδεια λειτουργίας για τις συχνότητες που εκπέμπουν.

Στους Δελφούς ομιλία η παρεμβάσεις μπορεί να κάνουν τηλεπαρουσιαστές από παράνομα η πειρατικά κανάλια.

Στο Davos απαγορεύουν την εγγραφή προσώπων με λερωμένο ποινικό μητρώο ή πολιτικών που τελούν υπό κατηγορία.


Στους Δελφούς, όχι μόνο δεν ψάχνουν τέτοια πράγματα, αλλά δίνουν και βήμα για την απολογία πολιτικών που διερευνώνται από το FBI ή έχουν καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης.

Μικρές σημειολογικές διαφορές -να, όπως ότι στο Davos οι συμμετέχοντες φθάνουν με ιδιωτικά lear jet, ενώ στους Δελφούς με 4X4- δεν παίζουν κανένα ρόλο στους επιδιωκόμενους σκοπούς των συνεδρίων και παραλείπονται για να μην ξεφτιλιστεί το παρόν δοκίμιο.

Εκεί, πάντως, που σίγουρα υπερτερούμε από τους ξένους είναι στο εκτός συνεδρίου πρόγραμμα.

Στο Davos, στον ελεύθερο χρόνο τους οι σύνεδροι κάνουνε walking ski και πίνουν cognac επτά αστέρων στο lounge bar του ξενοδοχείου, συζητώντας, τι άλλο, παρά τα ίδια θέματα που συζητούσαν και το πρωί στις κλειστές αίθουσες.



Αν κάποιος θελήσει να καπνίσει, βγαίνει έξω στους -20ο C και σε πενήντα μέτρα απόσταση από το υπόστεγο της reception.

Στην υπέροχη πατρίδα μας, στην όμορφη Ελλάδα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και, πάνω από όλα, πιο ζωντανά.

Τα βράδια οι σύνεδροι παίρνουν τα εταιρικά Jeep και πετάγονται μέχρι την Αράχοβα.

Θα περπατήσουν στα ενός μέτρου πλάτους πεζοδρόμια του κεντρικού μποτιλιαρισμένου δρόμου, θα ψωνίσουν από τα τουριστικά μαγαζιά καμία γκλίτσα και θα πάνε για παϊδάκια και φορμαέλα στην ταβέρνα της Παναγιώτας.

Εκεί, μέσα στη ζεστασιά της τσίκνας, θα καπνίσουν με την άνεσή τους, και θα σεκλετιστούν με την συνοδεία κλαρίνων από γύφτους που έρχονται από την Αλίαρτο και την Κωπαϊδα.

Αν, τέλος, ψάχνονται για κάτι λίγο διαφορετικό από το εγχώριο couleur, μπορεί να πάνε, μετά το φαγητό, σε κανένα μπαρ που κάνουν πιάτσα μοντέλες των εκατό ευρώ.



Με εκατό ευρώ στο Davos, ούτε Ρουμάνα καμαριέρα δεν σου κάθεται.

Τα έγραφα και σκεφτόμουνα: «Μα είναι για λύπηση μια τέτοια χώρα;».
.
Γιατί, κάτι τέτοιο είπε ο κύριος Στουρνάρας στο συνέδριο των Δελφών, στην απολογία του για την Novartis.

Γιατί για το θέμα του, που δεν ξέρω και τι αφορούσε, αφού σε αυτό του μουvιού το πανηγύρι όλοι μιλάγανε για όλα και κανείς δεν ήξερε για τι πράγμα μιλούσε ο καθένας, λίγα πράγματα είπε.

Α, ναι. Είπε δυο κουβέντες για μια προληπτική γραμμή στήριξης του Κυριάκου.

Όχι, ρε πoύστη μου. Τα μπέρδεψα, και εγώ που τα γράφω.

Για προληπτική γραμμή στήριξης των δαπανών της Δημόσιας Διοίκησης μίλησε, αλλά των τραπεζών πιθανόν να εννοούσε.

Μόνο που αυτή είναι αρμοδιότητα της κάθε κυβέρνησης. Τι χρήματα, δηλαδή, θέλει να ξοδέψει για σχολεία, νοσοκομεία η πυροσβεστικά οχήματα. Δεν είναι δουλειά του Κεντρικού Τραπεζίτη.

Δουλειά του Κεντρικού Τραπεζίτη είναι να δίνει αναφορά στον Ντράγκι, τι διαθέσιμα υπάρχουν σε δολάρια και χρυσό -για να τζογάρουν μετά τα hedge funds και η Goldman Sachs- και να στέλνει σημειώματα στη Βελκουλέσκου για να βρει εκείνη, όχι αυτός, με τι τρόπο θα ξεσκίσει και άλλο τους Έλληνες.

Και αφού, στο τέλος-τέλος, οι Έλληνες έκαναν ότι τους ζητάνε οι δανειστές με βάση τις υποδείξεις των τραπεζών και του ΣΕΒ, τι στο καλό μένει ακόμη να κάνουν, για να μην λυπάται την χώρα ο κύριος Στουρνάρας;

Και επειδή χώρα είμαστε οι Έλληνες που την κατοικούμε, μήπως, μας αδικεί ο Κύριος Στουρνάρας;

Και αν λυπάται την χώρα κοτζάμ Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος, εμείς οι Έλληνες, γιατί είμαστε μες στην τρελή χαρά;

Εντάξει, τα τελευταία τρία χρόνια, που κάνουν κουμάντο οι Συριζαίοι, η χώρα πάει κατά διαβόλου.

Αλλά, όλα τα προηγούμενα χρόνια, τόσες χαρές πήραμε.

Γιατί να είμαστε σήμερα λυπημένοι; Γιατί το είπε, ο κύριος Στουρνάρας;

Όχι, λοιπόν, κύριε Στουρνάρα. Την χώρα μας, δεν την λυπόμαστε. Την χαιρόμαστε.

Την χαιρόμαστε, γιατί έχει ατσίδες πολιτικούς σαν εσάς, τον Σημίτη και τον Παπαντωνίου, που σκεφθήκατε να εξαφανίσετε το κρατικό χρέος για να μπούμε με πλαστά στοιχεία σε μια Οικονομική Ένωση.

Είναι δυνατόν να μην χαιρόμαστε μια χώρα, που ο Υπουργός Οικονομικών της λειτουργούσε σαν ατζέντης εταιρείας δημοσίων σχέσεων της συζύγου του;

Την χαιρόμαστε, κύριε Στουρνάρα, την χώρα μας, γιατί έχουμε ένα πατριώτη Διοικητή, που στην ίδια Κυβέρνηση με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο απέτρεψαν την χρεωκοπία των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, μετατρέποντας το δίκαιο διευθέτησης των ομολόγων από το Ελληνικό στο Αγγλικό Δίκαιο.

Είσαστε εσείς οι τρεις, που κάψατε κάθε διαπραγματευτικό χαρτί να ξελασπώσει η χώρα.

Την χαιρόμαστε, τέλος, γιατί έχουμε ένα τραπεζίτη που έσωσε τις καταθέσεις άλλων Ελλήνων «πατριωτών», προτρέποντας τους έμμεσα, μαζί με τον Άδωνη -ο τελευταίος τουλάχιστον το είπε στα ίσια- να τα βγάλουν έξω, για να μην τους τα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πιθανόν, όμως, ο κύριος Στουρνάρας να λυπάται αυτή την χώρα, γιατί δεν έχει δικαστές να χώσουν μέσα ένα Διοικητή που σπέρνει τον τραπεζικό πανικό, ένα Διευθυντή Στατιστικής Υπηρεσίας, πρώην υπάλληλο της Goldman Sachs, που παραποιούσε στοιχεία για να μπούμε στα μνημόνια και να σωθούν οι ξένες τράπεζες και ένα Πρωθυπουργό που έπαιζε το χρέος της χώρας σε swaps.

Μπορεί, ακόμη, να λυπάται γιατί ήταν συνάδελφος με Υπουργούς Οικονομικών που υπέγραφαν ακάλυπτα ομόλογα και έφαγαν τα χρήματα του κοσμάκη για να σώσουν τραπεζικά πτώματα.

Θα με ρωτήσει ο ψαγμένος αναγνώστης:

«Ρε φίλε, σε πείραξε που ο Στουρνάρας τσίγκλιζε τον κόσμο να πάει και να σηκώσει τα χρήματά του από τις Τράπεζες, για να μη βρει μία ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν σε πείραξε που ένας πρωθυπουργός, ο Σημίτης, και ένας Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Παπαντωνίου, έσπρωχναν τον κόσμο να τζογάρει τις αποταμιεύσεις του στα ψοφίμια της Σοφοκλέους;»

Να πω την αλήθεια μου;

Εμένα με πείραξε. Δεν γούσταρα να έχω για πρωθυπουργό ένα αβανταδόρο του Χρηματιστηρίου.

Τον Κύριο Στουρνάρα δεν ξέρω αν πείραξε, που ήταν μαζί τους τότε -και σαν Διοικητής της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, αργότερα, ήταν ανάδοχος εταιρειών που με ενημερωτικά δελτία της πλάκας έβαζαν μέσα στη Σοφοκλέους κάθε καρυδιάς καρύδι.

Για είκοσι δισ. πυραμιδική απάτη ένας Madoff χώθηκε από Αμερικανό δικαστή ισόβια, μέσα σε ένα μήνα από την μέρα που τον τσίμπησαν.

Για ενενήντα δισ. χρηματιστηριακή εξαέρωση, δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά, οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι είναι όλοι τους αθώοι.

Τον κύριο Στουρνάρα δεν φάνηκε να τον πειράζει, ούτε και που δυο χιλιάδες φοροφυγάδες –με παραποιημένα στοιχεία από τον συνομιλητή του στο συνέδριο, Παπακωνσταντίνου- την σκαπούλαραν, χάρη στην πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για την παραγραφή των αδικήματος .

Δεν τον ενόχλησε, ούτε καν το κρυμμένο για μήνες στικάκι με την λίστα στα συρτάρια του Βενιζέλου, που καθυστέρησε τους ελέγχους, και πάνω σε αυτή την καθυστέρηση πάτησε το ΣτΕ για την παραγραφή των υποθέσεων.

Θα μου πείτε, αν τον πείραζαν όλα αυτά, θα ήταν μαζί τους στο συνέδριο των Δελφών;

Όχι, φυσικά.

Αφού αυτά, και άλλα πολλά, δεν πείραξαν εσάς, κύριε Στουρνάρα, και δεν σας έκαναν να λυπάστε την χώρα όταν εσείς είσαστε στην κυβέρνηση, εμείς γιατί να μην χαιρόμαστε αυτή την χώρα;



Και αν αυτοί που τα διαβάζουν απορούν γιατί ένας άνθρωπος που λέει ότι λυπάται την χώρα του -τουλάχιστον τον Πικραμμένο τον πήραν και τα κλάματα- δείχνει γελαστός στο συνέδριο των λύκων του εγχώριου ακροδεξιού φιλελευθερισμού, είναι γιατί θα είχε φαίνεται, ακούσει τον Βάιζερ να του λέει, ότι θα μείνει η Τρόικα για πολλά χρόνια στην Ελλάδα.

Μετά από τέτοια αβάντα, μπορούσε ο Κύριος Στουρνάρας να κρύψει την χαρά του;

Όχι, βέβαια.

Άλλωστε, το λέει ο σοφός λαός: «Θέλει η πoυτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».

Γ.Κ.

ΥΓ1. Αρχές δεκαετίας του ’60, όταν οι μαφιόζοι ήθελαν να νομιμοποιήσουν τις εταιρείες τους στις νέες πολιτείες που μετακόμιζαν, χρηματοδοτούσαν τοπικές πρωτοβουλίες με θέμα την ανάπτυξη. Εκεί σε ξενοδοχεία του Σικάγου η του Μαϊάμι, διοργάνωnαν διεθνή συνέδρια. Σε αυτές καλούσαν και τοπικές εταιρείες, για να ενισχύσουν τον επιχειρηματικό ιστό της περιοχής. Στα διαλλείματα αυτών των συνεδρίων- όσοι δεν ήταν στα δωμάτια με Μεξικανές πoυτάνες -έστηναν lobbies. Τα lobbies φρόντιζαν να πιάνουν Γερουσιαστές και να περνούν ομοσπονδιακούς νόμους για τα μεροκάματα της περιοχής και τις ώρες της ημερήσιας απασχόλησης.

ΥΓ2. Τo FBI, μαζώξεις επιχειρηματιών, πολιτικών και δημοσιογράφων, κατά κανόνα, τις ενθαρρύνει. Ξέρουν ότι εκεί θα συναντήσουν όλους τους απατεώνες που έχουν βάλει στο μάτι και θέλουν να δούν με ποιους νταραβερίζονται.

ΥΓ3. Εκείνο που, στο συνέδριο των Δελφών, με έκανε πιο πολύ να γελάσω, δεν είναι οι φάτσες και τα βιογραφικά αυτών που πήραν μέρος. Δεν είναι ακόμη, ούτε η γελοιότητα τραπεζιτών, που διοικούν πτωχευμένες τράπεζες, και μίλησαν για ανάπτυξη, ούτε και η παρουσία ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί ή διερευνώνται για οικονομικές απάτες. Είναι η πολιτική αφέλεια των Συριζαίων να πάνε και να μιλήσουν σε ένα εσμό κοινωνικών παρασίτων, που είναι αποδεδειγμένα υπεύθυνοι για την χρεωκοπία της χώρας. Καλωσόρισαν τους Συριζαίους οι παλιές καραβάνες, όπως καλωσορίζουν τα νέα μέλη οι capo ναπολιτάνικης φαμίλιας. Πάλι καλά, που δεν χαράκωσαν με κανένα σουγιά τα πρόσωπα των Συριζαίων ομιλητών. Το συνηθίζουν, οι μαφιόζοι, στις τελετές μύησης των νεοεισερχόμενων. Για να δουν, αν οι καινούργιοι αντέχουν και κρατάνε το στόμα τους κλειστό.
Θα με ρωτήσεις, Πιτσιρίκο. Και στο Κορυδαλλό, μια φορά τον μήνα δεν πάει ο παπάς και κάνει λειτουργία; Τι πάει να πει αυτό; Ότι είναι αφελείς οι παπάδες; Οι Συριζαίοι μπορεί, οι παπάδες όχι .
Στον Κορυδαλλό, οι παπάδες βρίσκουν ανθρώπους της πιάτσας που αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στην Τουρκία τα τάματα των πιστών, να τα λιώσουν σε τοπικά χυτήρια και να τα επιστρέψουν σαν πλάκες χρυσού στο Ίδρυμα της Παναγίας της Τήνου. Τις πλάκες, πιστοποιημένες για την καθαρότητα τους σε χρυσό από νεοσύστατες εταιρείες πρώην εγκλείστων, τις πουλάνε στη συνέχεια στην Τράπεζα της Ελλάδος και εισπράττουν σε μετρητά την αφέλεια των πιστών.
Αλλά, είπαμε, η Εκκλησία στο ξέπλυμα δεν παίζεται. Όταν οι παπάδες έκτιζαν στο Καβούρι καταπατημένα δάση και έφτιαχναν ολόκληρα οικοδομικά συγκροτήματα, οι πολιτικοί τηλεφωνούσαν στην γραμματέα του Χριστοφοράκου για καφετιέρες και τηλέφωνα.

ΥΓ4. Πολύ κακώς που η NOVARTIS δεν ήταν χορηγός στο Forum. Παλιοσειρές Υπουργοί, πρώην Πρωθυπουργοί και σημερινοί Διοικητές τραπεζών- όλοι τους μέσα στη λίστα του FBI- στις παρεμβάσεις τους βρήκαν την ευκαιρία να πουν για μία ακόμη φορά ότι άδικα κατηγορούνται, τονίζοντας με έμφαση ότι δεν υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι χρηματίστηκαν. Εντάξει παιδιά, το καταλάβαμε. Αφού δεν έκοβε αποδείξεις πληρωμής η Novartis, όπως κόβει στις μεταφορικές που κουβαλάνε για λογαριασμό της φάρμακα στις φαρμακαποθήκες, είσαστε αθώοι.

ΥΓ5. Ρώτησα τον φίλο μου τον Τάκη, ένα από τα περίφημα παιδιά του Κολλεγίου που κάνει δουλειές του ποδαριού με αποφοίτους και ανακατεύεται με μεσιτείες, εάν πήγε στο συνέδριο.
«Τι να πάω να κάνω, ρε μ@λάκα» μου είπε. «Με αυτούς στήνεις δουλειές, όταν έχουν δουλειά οι ίδιοι. Για να κάθονται τέσσερις μέρες πάνω στους Δελφούς, και αυτοί για δουλειά θα ψάχνουν».
«Κατάλαβα» του είπα. «Θα κοιτάζει να αρπάξει ο ένας το πορτοφόλι του άλλου».
«Μπα, αυτοί είναι όλοι τους άφραγκοι» μου είπε. «Το πορτοφόλι του κράτους θέλουν να αρπάξουν».

(Αγαπητέ φίλε, είστε αποθεωτικός. Μόνο και μόνο που κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος ο Στουρνάρας -και είναι και διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας- ξέρεις πως η Ελλάδα είναι τελειωμένη. Έκατσα κι εγώ κάποια στιγμή να δω τι συζητάνε στους Δελφούς και έπεσα πάνω σε ένα πάνελ με δημοσιογράφους, που συζητούσαν για το μέλλον της δημοσιογραφίας. Συντονιστής ήταν ο Παύλος Τσίμας. Για να κάθεσαι να ακούς για το μέλλον της δημοσιογραφίας από τον συστημικό και ατάλαντο Παύλο Τσίμα που έχει βάλει λουκέτο σε όλα τα ΜΜΕ από τα οποία έχει περάσει -και είναι και φιλαράκι με τον Χριστοφοράκο-, πρέπει να είσαι εντελώς καθυστερημένος. Οπότε, δεν είδα τίποτα άλλο. Τα κατάλαβα όλα. Να είστε καλά.)

pitsirikos