Ο Μητσοτάκης στη Μόρια: Το κρεμμύδι μιας δήλωσης

Ξεφλουδίζω τη δήλωση Μητσοτάκη. Κρατώ τα αναγκαία. Τρεις φράσεις. Και μια ακόμα που δε λέχτηκε.

1. «Είναι αδιανόητο σήμερα να έχουμε ανθρώπους οι οποίοι ζουν σε διαλυμένες σκηνές, μέσα στις λάσπες»: εξωτερικός φλοιός, façade ανθρωπισμού, ανέξοδη κοινοτοπία. Ωστόσο, εκ των ων ουκ άνευ. Όποιος σταθεί μέσα ή έξω από τη Μόρια πρέπει να εκφράσει τη δυσφορία του για τις άθλιες συνθήκες. Είτε είναι ο μονίμως απαρηγόρητος αρμόδιος υπουργός είτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Είναι μια φράση που δεν κάνει διαφορά, λέγεται σα να μη λέγεται. Σαν τα «καταδικάζουμε τη βία», «εκφράζουμε τη συμπάθειά μας», «ζωή σε λόγου μας».

2. «Δεν μπήκα στον χώρο – και δεν μπήκα στον χώρο, διότι για να μπω έπρεπε να συνοδεύομαι με δύο διμοιρίες αστυνομικών»: λίγο πιο μέσα στο κρεμμύδι μια αυθόρμητη φράση, ως εκ τούτου βαθιά και γνήσια Μητσοτακική. Οποιοσδήποτε άλλος θα ανέφερε τα προβλήματα ασφάλειας που υπάρχουν στον καταυλισμό και απειλούν τους πρόσφυγες: σεξουαλική και ενδοοικογενειακή βία, συγκρούσεις, σοβαρά ψυχιατρικά περιστατικά, απόπειρες αυτοκτονίας. Οποιοσδήποτε άλλος θα μιλούσε για τα προβλήματα ασφάλειας των τοπικών κοινωνιών από πραγματικά ή υπερτονισμένα κρούσματα παραβατικότητας των προσφύγων. Ο κύριος Μητσοτάκης προβάλλει τη δική του ψυχική, κοινωνική, ταξική, πολιτισμική και φυλετική απόσταση από τον πληθυσμό αυτόν. Δε χρειάζεται δυο διμοιρίες για ασφάλεια. Θέλει να σταθούν οι άντρες τους χεράκι χεράκι για να γεφυρώσουν το χάσμα που τον χωρίζει από τους ανθρώπους στις σκηνές.

3. «Θέλουμε, σε κάθε περίπτωση, όποιος, αυτή τη στιγμή, οικονομικός μετανάστης έρχεται, να είναι σε κλειστό προ-αναχωρησιακό χώρο»: η μέσα σάρκα του κρεμμυδιού. Τα κλειστά κέντρα είναι η ουσία. Η πολιτική μακροχρόνιας κράτησης. Αυτά και η επιτάχυνση της εξέτασης (βλέπε: απόρριψης) των αιτημάτων ασύλου. Τα κλειστά κέντρα φαίνονται στο βάθος του τούνελ της ευρωπαϊκής πολιτικής όχι μόνο για τους οικονομικούς μετανάστες (ή λαθρομετανάστες που θα έλεγε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ) αλλά και για τους αιτούντες άσυλο. Απλώς αυτό είναι κάτι που δε λέγεται τόσο εύκολα και τόσο ανοιχτά. Γι’ αυτό μπήκε στη δήλωση και λίγη συμπάθεια για τους ανθρώπους στις σκηνές.

4. (Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη). Η φράση που δε λέχτηκε στη δήλωση Μητσοτάκη: μια κουβέντα που δε θα συνέδεε το προσφυγικό με προβλήματα. Μια έστω κουβέντα για τους πρόσφυγες που μένουν εδώ, εντάσσονται στον αστικό ιστό, μένουν σε διαμερίσματα, αγοράζουν από μπακάλικα, πάνε τα παιδιά τους σχολείο. Κι αν πείτε «μα στη Μυτιλήνη πήγε ο άνθρωπος, στάθηκε έξω από το φράχτη στη Μόρια, λογικό να μιλήσει για προβλήματα» τότε θα σας πω εντάξει, ας μίλαγε για προβλήματα με ματιά θετική, δημιουργική. Ας έλεγε μια φράση για τα προβλήματα στην ένταξη, τις καθυστερήσεις της εκπαίδευσης για τα προσφυγόπουλα. Μια φράση που να κοιτάει και στο αύριο της παραμονής και της ένταξης. Όχι μόνο στο σήμερα της κράτησης.Αλλά θα μου πείτε, τι ψάχνεις τώρα.

* πηγή: Κωστής Παπαϊωάννου