Ιερές μπίζνες και καταστολή. Γιατί εκκένωσαν τις καταλήψεις και γκρέμισαν το Ορφανοτροφείο

Κι εδώ οι εγκληματίες από τους οποίους «γλύτωσε» η κοινωνία :

  

Tα ξημερώματα της Τετάρτης 27/7 αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν ταυτόχρονα και συντονισμένα σε τρεις καταλήψεις στέγης στη Θεσσαλονίκη. Η μία από αυτές ήταν καινούρια και αποτέλεσε αποτέλεσμα της συνάντησης του No Borders Camp στο ΑΠΘ. Η άλλη λειτουργούσε κάποιο διάστημα, ενώ η τρίτη, αυτή του ιστορικού ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος» είναι γνωστότερη στην πόλη για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την υλική πραγματικότητα των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης σε πρόσφυγες που έφερνε σε πέρας, αλλά και τις συγκρούσεις ανάμεσα σε Δήμο, Εκκλησία και λοιπούς ενδιαφερόμενους για την κυριότητα του κτιρίου.

Φωτογραφίες από το εσωτερικό του κτιρίου μετά την επιχείρηση της αστυνομίας και αφού έχει αρχίσει η κατεδάφιση:

Από την πρώτη στιγμή έγιναν σαφή δύο πράγματα, που όσο περνούσαν οι ώρες επιβεβαιώνονταν με πιο καθαρό τρόπο.

Πρώτον, ότι όλη η επιχείρηση ήταν καλά οργανωμένη, όχι μόνον από την αστυνομία στα πλαίσια της «καθημερινής της λειτουργίας», αλλά από ένα ευρύτερο κέντρο στο οποίο πρωτοστάτησε η κυβέρνηση μαζί με τοπικούς παράγοντες της Θεσσαλονίκης και την Εκκλησία. Κομβικά σημεία προετοιμασίας της επιχείρησης, που ταυτόχρονα αποδεικνύουν τον οργανωμένο χαρακτήρα της, υπήρξαν από τη μία η συντονισμένη δράση των ιδιοκτητών των 3 κτιρίων και από την άλλη το πρωτοφανές κλίμα καταστροφολογίας που είχε εξαπολυθεί το προηγούμενο διάστημα για το No Borders Camp στο ΑΠΘ. Στην πραγματικότητα όλη αυτή η συντονισμένη προσπάθεια από τοπικούς πολιτικούς (αυτοδιοικητικούς και μη), την διοίκηση του ΑΠΘ, γνωστά ΜΜΕ (όπως ΣΚΑΪ) και πολιτικά κόμματα κυρίως της αντιπολίτευσης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) σκοπό είχε να παρουσιαστούν οι αλληλέγγυοι με τον γνωστό εικονογραφημένο τρόπο του ταραξία, του δημόσιου κινδύνου που σκοπό έχει να βανδαλίσει και να κάψει, επιχειρώντας έτσι να προετοιμάσει την κοινή γνώμη και να νομιμοποιήσει τέτοιες ενέργειες βίαιης καταστολής. Το γεγονός ότι δεν ανταποκρίθηκε ποτέ αυτή η εικόνα στην πραγματικότητα, λίγο απασχόλησε από ότι φαίνεται τους εμπνευστές της.

Δεύτερον γίνεται φανερό, ότι η ίδια η επιχείρηση καταστολής είχε σαφείς πολιτικούς και οικονομικούς στόχους που αφορούν από τη μία τη γενικότερη στοχοποίηση των εγχειρημάτων στέγασης προσφύγων που φαίνεται να πληθαίνουν δημιουργώντας ανησυχία στην κυρίαρχη πολιτική σκηνή. Ενώ από την άλλη στόχευε ειδικότερα την κατάληψη Ορφανοτροφείου και την επίλυση του γόρδιου δεσμού της παραχώρησης του εν λόγω εγκαταλελειμμένου κτηρίου από το κράτος στην Εκκλησία. Έναν γόρδιο δεσμό, τον οποίο είχε οξύνει η κατάληψη.

Ας δούμε λίγο πιο διεξοδικά τα κίνητρα που κρύβονται λοιπόν πίσω από την -αν μη τι άλλο- αιφνιδιαστική και βίαιη αλληλουχία γεγονότων που ξεκίνησε με κλούβες και ΜΑΤ τα ξημερώματα και κατέληξε με μπουλντόζες και συνεργεία κατεδάφισης το μεσημέρι της ίδιας μέρας, πηγαίνοντας κάποια χρόνια πιο πίσω όσον αφορά κατ’ αρχήν την κατάληψη του Ορφανοτροφείου.

Ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος»

Το ορφανοτροφείο θηλέων «Μέγας Αλέξανδρος» ιδρύθηκε το 1934, με σκοπό να στεγάσει τα ορφανά κορίτσια που έφτασαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Τοποθετημένο στην πολύ ζωντανή γειτονιά της Τούμπας συνέχισε να λειτουργεί ως ορφανοτροφείο για πολλά χρόνια, έχοντας δίπλα του κι ένα σχολείο στο οποίο πήγαιναν οι νεαρές τρόφιμοι. Με το πέρασμα των χρόνων και κυρίως μέσα στη δεκαετία του ’90, το ορφανοτροφείο της Τούμπας άρχισε να φθίνει σε μεγάλο βαθμό. Σταμάτησε οριστικά τη λειτουργία του το 2000, όταν οι λιγοστές τρόφιμοι που είχαν απομείνει μεταφέρθηκαν στο ορφανοτροφείο “Μέλισσα”. Έκτοτε παρέμενε εγκαταλειμμένο, και στην κυριότητα του Υπουργείου Υγείας (ανήκε στην Πρόνοια και άρα στο υπουργείο) μέχρι το 2005, όταν ξεκίνησε η πρώτη κατάληψη του κτηρίου από άτομα του αναρχικού / αντιεξουσιαστικού χώρου.


Από την έκθεση ιστορικών τεκμηρίων «Ορφανοτροφείο Θηλέων «Μέγας Αλέξανδρος» 1926-2000».

Κατάληψη Ορφανοτροφείο

Το Ορφανοτροφείο ως κατάληψη – πολιτική συλλογικότητα του α/α χώρου δεν έφτασε ποτέ τη δυναμική άλλων καταλήψεων της Θεσσαλονίκης όπως της Φάμπρικας Υφανέτ ή της Terra Incognita. Υπήρξε κάτι ανάμεσα στις προαναφερθείσες καταλήψεις – κέντρα αγώνα – πολιτικές συλλογικότητες και σε μία κατάληψη στέγης με συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο. Όπως φαίνεται άλλωστε και από την πρώτη ιδρυτική της ανακοίνωση, που ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «στη γενικευμένη κυριαρχία του μοντέλου της απομόνωσης και της πυρηνικής οικογένειας επιδιώκουμε το πέρασμα στη συλλογική ζωή», τονίζοντας επίσης ότι αποτελεί πρωτοβουλία που πάρθηκε από «ένα σύνολο ανθρώπων που μοιραζόμαστε την επιθυμία να στεγάσουμε την καθημερινότητα μας με πιο ανταγωνιστικούς προς το υπάρχον όρους». Τα προβλήματα που συνάντησε άλλωστε από την πρώτη μέρα ύπαρξης της ήταν ισχυρά και φάνηκαν από την συζήτηση που ξεκίνησε και η οποία αφορούσε τη διεκδίκηση του οικήματος από το κράτος. Τέτοιες συζητήσεις υπήρξαν και για άλλα εγχειρήματα καταλήψεων που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά συνάντησαν μάλλον σθεναρότερη αντίσταση και αποδυναμώθηκαν με τον καιρό.

Από τον Δήμο στην Εκκλησία

Η τέχνη να κυβερνάς ξημερώματα.(Άλλη μία αναφορά στο ακροδεξιό πογκρόμ της Θεσ/κης απο το συριζα)

Η εκκένωση των τριών καταλήψεων στέγασης προσφύγων, και οι συλλήψεις δεκάδων αλληλέγγυων, χτες τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη, ούτε από «διεθνή υποχρέωση της χώρας» προέκυψαν, ούτε οφείλονται σε «αυτονόμηση κρατικών μηχανισμών». Η δηλωμένη κάλυψη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, δηλαδή της κυβέρνησης, μιλά από μόνη της – και λέει τα εξής:

1. Το κράτος έχει συνέχεια. Όσο η «ελπίδα ερχόταν», η κυβέρνηση δεσμευόταν από τις συμμαχίες της με τους φτωχούς και τους αγώνες των κινημάτων αλληλεγγύης για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η περσινή ανακατάληψη της Πρυτανείας από τον αλήστου μνήμης Πανούση, και πάλι τα ξημερώματα, έδειξε ένα όριο. Τώρα που από την «ελπίδα» έμειναν τα αντισταθμιστικά μέτρα για την περικοπή του ΕΚΑΣ, οι αγωνίες που δεσμεύουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αυτές του λαού της ιδιοκτησίας και των στρωμάτων που θέλουν «νόμο και τάξη». Από χτες λοιπόν, ο Άνθιμος (που προ μηνών πανηγύριζε την ακύρωση ΕΝΦΙΑ 500.000 ευρώ), μπορεί να σχεδιάζει ανενόχλητος την ανέγερση ιδιωτικού κέντρου υγείας στο πρώην Ορφανοτροφείο. Από χτες, το συντηρητικό κατεστημένο του ΑΠΘ μπορεί να νιώθει ότι πήρε τη ρεβάνς από το NoBorder. Η δε ΝΔ (και ιδιαίτερα ο αποκατεστημένος Νίκος Δένδιας…) έχει από χτες κάθε λόγο να πανηγυρίζει τη νιοστή μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στην ατζέντα της.
   

1. Εκτός από συνέχεια, το κράτος πρέπει να έχει και συνοχή. Μέχρι πρότινος, οι παράνομες απελάσεις σε εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στο έργο των Επιτροπών Ασύλου και η «φιλοξενία» προσφύγων σε χώρους με κουνούπια και βιομηχανικά απόβλητα (αυτούς που καταγγέλλει έπειτα από αυτοψία το κρατικό ΚΕΕΛΠΝΟ), ήταν ένας κανόνας που ανεχόταν «εξαιρέσεις». Με την εκκένωση των τριών καταλήψεων, το κράτος δεν αφήνει χώρο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για το άλλο παράδειγμα, για τη συμβίωση δηλαδή των ντόπιων με τους πρόσφυγες μέσα στις πόλεις, σε συνθήκες αξιοπρέπειας. Αυτός ο ιδιότυπος ολοκληρωτισμός («ο δημόσιος χώρος είναι αποκλειστικά ο χώρος που ελέγχει το κράτος») παραπέμπει ντε φάκτο στις γνωστές σαμαρικές αθλιότητες περί «ανακατάληψης» των πόλεων, δικαιώνει τους αυθεντικούς ακροδεξιούς εκφραστές τους και μετατοπίζει ακόμα πιο δεξιά το πολιτικό σκηνικό (βλ. μηνύσεις Καμίνη για τις καταλήψεις στην Αθήνα).
   

Στα χρόνια που η Ακροδεξιά ανεβαίνει παντού στην Ευρώπη, και που μια «αριστερή» κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως απόβλητα προς εκτοπισμό, η υπεράσπιση των καταλήψεων είναι υπεράσπιση της αλληλεγγύης και της ελευθερίας: ένας αγώνας απέναντι στη «δημοκρατία της μπουλντόζας» και την κυβέρνηση που υπερασπίζεται την τέχνη των προκατόχων της κυβερνώντας χαράματα.

Δικτύωση για την Ριζοσπαστική Αριστερά -Ζωή μετά

Τόσκας: Πρέπει να σπρώχνουμε τα παιδιά στα οργανωμένα αριστερά κόμματα

«Δεν είναι σπασμένη η τσαγέρα, δεν την έσπασα εγώ και δεν τη δανείστηκα». Με αυτό το φροϋδικό ανέκδοτο συνηθίζουμε να κοροϊδεύουμε αυτούς που επικαλούνται δικαιολογίες που αναιρούν τον αρχικό ισχυρισμό τους. Αν η διάλυση των καταλήψεων ήταν αστυνομικό θέμα, δεν θα χρειαζόταν να κάνει δηλώσεις ο υπουργός και να δίνει διευκρινίσεις με αμφίβολης εμβρίθειας πολιτικές αναλύσεις

του Κωνσταντίνου Πουλή


Το επιχείρημα αυτό, για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και επιχείρημα Λοβέρδου-οροθετικών. Συμπυκνώνεται στον ισχυρισμό ότι όταν γίνεται κάτι που δεν αρέσει τελικά στην κοινή γνώμη -ή σε ένα μέρος της στο οποίο απευθύνεται ο αρμόδιος υπουργός εκείνη τη στιγμή- τότε πρόκειται για τεχνικό νομικό ζήτημα, στο οποίο εκείνος δεν ανακατεύεται. Αυτό δεν το πιστεύει κανείς, ούτε η αντιπολίτευση που κατηγορεί την κυβέρνηση ούτε η κυβέρνηση που απαντά με πολιτικά επιχειρήματα. Είναι όμως μια σταθερή τρίπλα για όλες τις παρόμοιες επικοινωνιακές δυσκολίες. Ανακοινώνει απλώς ο υπουργός ότι καλύπτει πολιτικά την εκκένωση των καταλήψεων. Αυτά ως προς το επιχείρημα που ονομάσαμε «επιχείρημα Λοβέρδου», το «δεν φταίω εγώ, η δικαιοσύνη».

Το πολιτικό περιεχόμενο της δήλωσης Τόσκα είναι το εξής: δεν διαλύσαμε τις καταλήψεις επειδή πιστεύουμε στο δόγμα Νόμου-Τάξης. Εμείς είμαστε αριστεροί. Απλώς δεν συμφωνούμε με αυτά τα εγχειρήματα διότι α) είναι  άχρηστα, αφού φιλοξενούν 32 πρόσφυγες την ώρα που εμείς, το ελληνικό κράτος, φιλοξενούμε 8,5 χιλιάδες κοντά στη Θεσσαλονίκη και β) είναι επιζήμια, διότι συντηρητικοποιούν την κοινωνία.

Ξεκινώ από το πρώτο. Αν κάτι το θεωρείς αριθμητικά ασήμαντο, δεν στέλνεις μπουλντόζες και δεν μπουζουριάζεις δεκάδες ανθρώπους που με τον κόπο και τις δυνάμεις τους -τις δικές τους και όχι με παχυλές ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις- υποστηρίζουν πρόσφυγες. Ως προς το πώς εξηγείται το πέρασμα από το ότι η χειρονομία αυτή είναι απρόσφορη, στις συλλήψεις, η απάντηση είναι απλή: πρόκειται για υποκρισία. Αν πιστεύεις ότι αυτό που κάνουν δεν αρκεί, η αλήθεια είναι ότι τίποτα, ποτέ δεν αρκεί. Ούτε οι 8,5 χιλιάδες αρκούν. Αλλά μία κίνηση που σου φαίνεται αναποτελεσματική την αντιμετωπίζεις ενδεχομένως με συγκατάβαση, δεν στέλνεις τους μπάτσους να συλλάβουν.

Το αν είναι αδιάφορο αυτό που κάνουν, φαντασίωση ελευθερίας χωρίς αντίκρισμα, «καρικατούρα συμβόλων που προκαλούν ανασφάλεια στον περίγυρο», είναι ζήτημα πολιτικής ανάλυσης. Η άποψή μου γι’ αυτό το παλαιοκομμουνιστικό επιχείρημα είναι πως κάθε φορά που κάποιος αναπτύσσει τη συλλογιστική του «όλα ή τίποτα», καταλήγει στο τίποτα. Ποιο λαϊκό κίνημα, καλέ μου άνθρωπε; Αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι είναι οι μόνοι που δεν κοιμούνται όρθιοι. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κάποιος που φρόντισε ανιδιοτελώς έναν πρόσφυγα αξίζει όσο εκατό λαμόγια των ΜΚΟ και της κρατικής φιλανθρωπίας. Και εδώ που τα λέμε, αν κάτι είναι καρικατούρα συμβόλου που προκαλεί ανασφάλεια, τίποτα δεν ταιριάζει περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ από αυτή την περιγραφή. Τι άλλο είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ από μια καρικατούρα αριστερών συμβόλων, που θα στείλει την κοινωνία σούμπιτη στην αγκαλιά του Κυριάκου (στην καλύτερη περίπτωση).

Ως προς τη «φιλοξενία» στις κρατικές δομές, το τι σημαίνει η λέξη φιλοξενία εδώ είναι θέμα προς συζήτηση. Στα κέντρα κράτησης αυτοί οι άνθρωποι κρατούνταν σε φρικτές συνθήκες για τις οποίες βοούν διεθνείς οργανισμοί εδώ και πάρα πολύ καιρό. (Παραπομπές είχα μαζέψει για μια ομιλία εδώ ) Αν κανείς θα ήθελε να υποστηρίξει ότι αυτά συνέβαιναν με τη «φιλοξενία» επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει τα εισαγωγικά και θα παρέχει φιλοξενία άξια του ονόματος, αρκεί να θυμίσουμε τη συγγνώμη του Μουζάλα προς τον Δένδια. Οι συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνταν οι μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα μας, ήδη πριν από την προσφυγική κρίση, ήταν άθλιες. Όταν ζητάς συγγνώμη από τον Δένδια και δηλώνεις ότι το ζήτημα ήταν απλώς πρακτικό και δεν το είχες καταλάβει, παίρνεις κι εσύ τον δρόμο της συνέχισης της ίδιας ακριβώς αντιμετώπισης.  Μένει μόνο η περηφάνια για τη διαβόητη συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ.

Αυτές τις συνθήκες κράτησης θεωρεί ο Τόσκας «φιλοξενία σε οργανωμένες δομές», όπως και ο Καμίνης, άλλος σούπερ σταρ της νομιμότητας που είχε το θράσος να πει ότι δεν θα αφήσει ούτε έναν πρόσφυγα παραπονεμένο και που δεν έχασε ευκαιρία την επόμενη μέρα να καταθέσει μήνυση εναντίον αντίστοιχων καταλήψεων στην Αθήνα. Ξέρουμε τι σημαίνει νομιμότητα για τον δήμαρχο Καμίνη. Κατάληψη πεζοδρομίων από τραπεζοκαθίσματα είναι επιχειρηματικότητα, κατάληψη στέγης για πρόσφυγες είναι έγκλημα.

Ως προς το ότι οι καταλήψεις συντηρητικοποιούν την κοινωνία: Αντιθέτως, η έμπρακτη αλληλεγγύη των καταληψιών είναι σχολείο ανθρωπιάς. Αν περάσετε από δίπλα, κύριε Καμίνη και κύριε Τόσκα, να αφήσετε να τριφτούν λίγο οι ώμοι σας με τους καταληψίες. Θα σας κάνει καλό. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις οι καταλήψεις στέγης έχουν άριστες σχέσεις με τη γειτονιά.

Το ζήτημα είναι πολιτικά τι θέλω εγώ, τι θέλουν αυτοί, ποια συμφέροντα και ποιες αξίες υπηρετεί ο καθένας μας. Στην προκειμένη περίπτωση η απάντηση είναι εύκολη. Δεν χρειάζονται αναφορές στο ανύπαρκτο λαϊκό κίνημα, αγαπητέ κ. υπουργέ. Οι καταλήψεις είναι ό,τι πιο κοντινό διαθέτουμε σε ανθρώπους που σηκώνονται από το σπίτι τους και κάνουν κάτι υπηρετώντας αξίες αλληλεγγύης και όχι την τσέπη τους. Βρίσκεστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν ξέρω τι βλέπετε στον καθρέφτη εσείς και διάφοροι σχιζοειδείς ή ευήθεις που βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν χόμπι τις ανακοινώσεις εναντίον του κόμματός τους, αλλά είστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Και αυτό αποδεικνύεται από μία πράξη μόνο, που δεν σβήνει ακόμα κι αν είχατε καταφέρει να πείτε κάτι πανέξυπνο και πειστικότατο: συλλάβατε αλληλέγγυους και βάλατε μπουλντόζα να διαλύσει καταλήψεις στέγης που προσφέρουν βοήθεια σε πρόσφυγες.

Σπρώξτε όσο μπορείτε προς τα «οργανωμένα αριστερά κόμματα». Αλλά σε κάποιους μπορεί να μην τους αρέσουν ούτε τα πρέπει, ούτε να τους σπρώχνουν, ούτε τα οργανωμένα κόμματα, διότι ο χαρακτηρισμός της καρικατούρας συμβόλου είναι αυτεπίστροφος: μπούμερανγκ.

Δεν σκοπεύω να στρέψω την κουβέντα στα των μνημονίων πάλι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η συγγνώμη του Μουζάλα προς τον Δένδια είναι αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να κάνει όλος ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αντιπολίτευση. Όταν φτάνει η στιγμή να κάνεις ακριβώς τα ίδια, πρέπει να απαντήσεις στο ερώτημα: τότε γιατί γκρίνιαζες; Μία λύση σε αυτή την περίπτωση, εξευτελιστική αλλά λιγότερο υποκριτική τουλάχιστον, είναι να πεις πως έκανες λάθος. Προτείνω να κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές με το σύνθημα «Ζήτησα συγγνώμη, είμαι ελεύθερος».

Τα «σιδερένια χέρια» της πόλης ξαναχτύπησαν

                            
                                    To παλαιό Oρφανοτροφείο στην οδό Λαμπράκη

Η οδύνη διαδέχτηκε την έκπληξη που προκάλεσε σε κάθε ευαίσθητο πολίτη, από τους χιλιάδες που στάθηκαν αλληλέγγυοι για μήνες στους πρόσφυγες, η αιφνιδιαστική επέμβαση της αστυνομίας σε τρεις καταλήψεις στέγης που φιλοξενούσαν πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη.

Πολύ περισσότερο από την ώρα που η ενέργεια βρίσκεται σε εξόφθαλμη αναντιστοιχία με τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα του No Border Camp και παρά την ένταση που είχαν δημιουργήσει στην πόλη αλλά και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό φορείς, πρόσωπα και σχηματισμοί γνωστοί για τις συντηρητικές τους θέσεις.

Η δράση, όπως εξελίχθηκε: έφοδος αχάραγα με σπάσιμο των εισόδων που προκαλούν ταραχή, ακόμη και με την παρακολούθηση των βίντεο που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο.

Σύλληψη και μεταφορά στην αστυνομική διεύθυνση αλληλέγγυων και προσφύγων. Εκ νέου μεταφορά, μετά τη διακρίβωση στοιχείων, των προσφύγων σε… κέντρα φιλοξενίας, τα οποία υπολείπονται κατά πολύ της φιλοξενίας που είχαν στους χώρους από τους οποίους εκδιώχθηκαν.

Και η… πανηγυρική εμφάνιση των εκσκαφέων της Μητρόπολης που «κατέφαγαν» τα κτίρια του Ορφανοτροφείου στην Τούμπα. Η συνολική εικόνα και ο απόηχος της κατεδάφισης θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως ολική επαναφορά της πάλαι ποτέ τριπλέτας -δήμος, νομαρχία, εκκλησία- που κουμαντάρισε με «σιδερένιο» χέρι τα της πόλεως για μισό και πλέον αιώνα.
Διαφωνεί ο... ΣΥΡΙΖΑ

Χαρακτηριστική για το πώς βιώθηκαν οι επεμβάσεις και επιτομή του νοήματος που ορίζει η φράση «αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα» είναι η λιτή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ:

«Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μάς βρίσκει αντίθετους. Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς». Εν ολίγοις, αν δεν πήγαιναν τα μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης να καταλάβουν τα γραφεία του κόμματος στη Θεσσαλονίκη, θα τα καταλάμβαναν τα θυμωμένα μέλη του κυβερνώντος κόμματος, τα οποία κάνουν λόγο για «δεξιό πανηγύρι στην πόλη».

Η Α/Κ από την πλευρά της ανέφερε ότι η κατάληψη των γραφείων είναι «άμεση απάντηση στα πογκρόμ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στους κατειλημμένους χώρους στέγης προσφύγων–μεταναστών» ζητώντας «την άμεση απελευθέρωση των διωκόμενων συντρόφων» ενώ μάταια προσπαθούσε να αποτρέψει την κατεδάφιση.

Τόνιζε ακόμη πως η αστυνομική επιχείρηση και εκκένωση των καταλήψεων στέγης, λεωφ. Νίκης 39, Ορφανοτροφείο και Κοινότητα Hurriya (Ελευθερία), «δεν είναι τυχαίο γεγονός, πως οι εκκενώσεις γίνονται δύο μέρες μετά τη λήξη του No Border Camp στη Θεσσαλονίκη, μιας διοργάνωσης στην οποία συμμετείχε πληθώρα αλληλέγγυων απ’ όλο τον κόσμο, που ήρθε σε επαφή με τους πρόσφυγες και μετανάστες, μίλησε μαζί τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα κέντρα “φιλοξενίας”-εκτόπισης και πρότεινε δρόμους αυτοοργάνωσης, αμεσοδημοκρατίας και αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής τους.

»Είναι προφανές, πως αυτό φοβίζει την κυβέρνηση της Αριστεράς που θέλοντας να δείξει “καλό πρόσωπο” στη ρητορική των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης οδηγείται σε δρόμους φασιστικής λογικής, αντίληψης και πρακτικής, εξαπολύοντας πογκρόμ στο αντιεξουσιαστικό κομμάτι του κινήματος, που δείχνει έμπρακτα πως η αλληλεγγύη δεν είναι φιλευσπλαχνία, αλλά αγώνας, διεκδίκηση και πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων.

»Από την πλευρά μας, ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση, δηλώνουμε ότι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε μέσα και έξω από τα κέντρα κράτησης, δίπλα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, παλεύοντας μαζί τους ενάντια σε φράχτες, σύνορα και κάθε είδους αποκλεισμούς. Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και η άμεση δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων σε πείσμα των κρατούντων θα νικήσουν».
80 πρόσφυγες

Αυτό πάντως που εξοργίζει ακόμη και μετριοπαθείς είναι το γεγονός ότι η επέμβαση δεν έγινε σε κάποιον χώρο τυπικής κατάληψης όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Συνολικά και στους τρεις χώρους φιλοξενούνταν ήδη περί τους 80 πρόσφυγες, οι περισσότεροι στον οργανωμένο χώρο του Ορφανοτροφείου, με προοπτικές να φιλοξενηθούν πολλοί περισσότεροι ιδίως στην κλειστή για δύο χρόνια οκταώροφη πολυκατοικία με τα 16 διαμερίσματα της Καρόλου Ντηλ όπου μόλις προχθές είχε γίνει κάλεσμα στη γειτονιά και ανοιχτή γιορτή υποδοχής των πρώτων δύο οικογενειών.
πηγή: Εφ Συν / Απόστολος Λυκεσάς

Με νόμο του Μεταξά καταδίκασαν τους διωχθέντες απο το ακροδεξιό πογκρόμ της Θεσσαλονίκης...

Σιγά σιγά ολοκληρώνεται η επιχείρηση που οργάνωσε η συμμορία του συριζα στη Θεσσαλονίκη σε ένα πρωτοφανές ακροδεξιό πογκρόμ κατά αναρχικών , προσφύγων και των δομών αλληλεγγύης.. Απο τις δεκάδες πολιτικές διώξεις κάποιες "ολοκληρώθηκαν" δικαστικά  και κάποιες άλλες πήραν αναβολή για αρχές Αυγούστου, έντονος ο συμβολισμός της παρουσίας  του νομοθέτη με βάση το νόμο του οποίου εκδικάζονται οι πολιτικές διώξεις και που δεν είναι άλλος απο τον  φασίστα Μεταξά..  

Καταδικάστηκαν έξι άτομα για την κατάληψη στο «Μανδαλίδειο»

Το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, επέβαλε ποινή φυλάκισης 4 μηνών με τριετή αναστολή σε πέντε από τους καταληψίες του «Μανδαλίδειου» Μεγάρου. Ποινή προς 5 ευρώ ημερησίως σε έναν από τους καταληψίες

Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι για το αδίκημα της αυθαίρετης κατάληψης δημόσιας περιουσίας, αλλά το δικαστήριο τους αναγνώρισε το ελαφρυντικό των «μη ταπεινών κινήτρων». Για όλους τους κατηγορούμενους το δικαστήριο αποφάσισε να αναστείλει την ποινή για 3 χρόνια, εκτός από τον 6ο κατηγορούμενο, για τον οποίο η ποινή μετατράπηκε προς 5 ευρώ, ημερησίως.

Kατάληψη στα γραφεία της Γεροβασίλη στα Γιάννενα, μετά το ακροδεξιο πογκρόμ στη Θεσσαλονίκη

Ο έχων 2 χιτώνες… να καλεί την αστυνομία!



Το ξημέρωμα της 27ης Ιουλίου 2016 σύσσωμη η αστυνομική δύναμη της Θεσσαλονίκης εισβάλει σε 3 καταλήψεις στέγης όπου φιλοξενούνταν πρόσφυγες/μετανάστες, στις οδούς Νίκης, Καρόλου Ντηλ και Λαμπράκη. Η μία εξ αυτών, το παλιό Ορφανοτροφείο της οδού Λαμπράκη στην Τούμπα, ανήκει στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η οποία και άσκησε μήνυση για την έξωση των –κατά τ’ άλλα άστεγων- προσφύγων/μεταναστών. Μάλιστα, το συγκεκριμένο κτίριο κατεδαφίστηκε άμεσα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά… την αγάπη των χριστιανών προς τον πλησίον τους. Η όλη επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα την προσαγωγή και την κράτηση δεκάδων ανθρώπων, αρκετοί από τους οποίους διώκονται ποινικά.

Η κατασταλτική επιχείρηση στήθηκε σαν απάντηση στην 9ημερη αντιρατσιστική κατασκήνωση No Border Camp, κατά τη διάρκεια της οποίας πρόσφυγες/μετανάστες και αλληλέγγυοι/ες αγωνίστηκαν ενάντια στο καθεστώς των συνόρων, της στρατιωτικής διαχείρισης των πληθυσμών και τις ρατσιστικές πολιτικές εξόντωσης του ελληνικού κράτους. Βέβαια, και πριν από αυτό, κοινότητες μεταναστών και πολιτικές συλλογικότητες, με όπλο την αυτοοργάνωση, δραστηριοποιούνταν στην πόλη με στόχο τη διάρρηξη των επίπλαστων διαχωρισμών και την επίθεση στις πολιτικές υποτίμησης και εκμετάλλευσης.

Η κίνηση αυτή αποδεικνύει πως το ελληνικό κράτος επ’ ουδενί δεν επιθυμεί την παρουσία μεταναστών/προσφύγων στα κέντρα των πόλεων και τη συσχέτιση τους με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Επίσης, υπενθυμίζει πως ουδείς μπορεί να αμφισβητεί τη μονοπωλιακή διαχείριση των μεταναστευτικών/προσφυγικών πληθυσμών, όπως αυτή έχει αποκρυσταλλωθεί στην εποχή του Συριζα: φράχτης στον Έβρο και πνιγμοί στο Αιγαίο, αλλά και στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό την πλήρη εποπτεία του στρατού, τον πακτωλό χρηματοδοτήσεων των ΜΚΟ και τις «ανθρωπιστικές» πινελιές μέσω της παρουσίας ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών… Τέλος, τρομοκρατεί τον/την οποιονδήποτε που θα σκεφτόταν να «αλληθωρίσει» προς πιο ελευθεριακές επιλογές για την αντιμετώπιση των καθημερινών του/της αναγκών.

Δε μας προκαλεί εντύπωση που όλα αυτά συμβαίνουν από μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με το προφίλ του υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Ασχέτως πως αυτοχαρακτηρίζεται ένα κόμμα και από που έλκει την καταγωγή του, όταν εμπλέκεται στα παιχνίδια εξουσίας και αναλαμβάνει τα ηνία του κράτους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: θα εφαρμόσει εκείνες τις πολιτικές που θα διασφαλίσουν την μακροημέρευση του κράτους και της αγοράς.

Αποτελούμε κομμάτι των αντικαπιταλιστικών και αντικρατικών αγώνων, ενώ συνειδητά μαχόμαστε τόσο υπέρ της ελεύθερης μετακίνησης και εγκατάστασης όλων των ανθρώπων, όσο και υπέρ των καταλήψεων και του δικαιώματος για στέγαση.

Καταλαμβάνουμε το γραφείο της Όλγας Γεροβασίλη στα Γιάννινα, με σκοπό να δείξουμε την έμπρακτη εναντίωση μας στις θανατοπολιτικές του ελληνικού κράτους, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αφορούν και εμάς.

Αλληλεγγύη σε μετανάστες/πρόσφυγες

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες των 3 καταλήψεων στέγης της Θεσσαλονίκης

Ιωάννινα 28/07/2016

Συριζα:"Στροφή στο κοινωνικό μέτωπο"με ακροδεξιά πογκρόμ, συλλήψεις , διάλυση και καταστροφή δομών αλληλεγγύης κλπ..

συγχαρητήρια !

"Στροφή έ"καναν απο σήμερα τα ξημερώματα η συμμορία του σύριζα στο λεγόμενο "κοινωνικό μέτωπο"  .  Για να γίνει καλύτερα σαφές  το συγκεκριμένο πρόγραμμα, επιλέχθηκε η Θεσσαλονική και χρειάστηκαν δεκάδες συλλήψεις κυρίως αναρχικών και προσφύγων και η άμεση διάλυση και καταστροφή των δομών που τους φιλοξενούσαν.

Η Θεσσαλονίκη έζησε ένα πραγματικό ακροδεξιό πογκρόμ όταν  επιχειρήσεις δεκάδων ένοπλων αστυνομικών έβαλαν σε ισχύ το πολιτικό σχέδιο καταστολής και  μαζικών συλλήψεων.. Στο τέλος της επιχείρησης και ενώ οδηγούνταν στα κρατητήρια δεκάδες άνθρωποι οι μηχανισμοί καταστολής θα προχωρούσαν σε σχέδια κατεδάφισης συγκεκριμένης κατάληψης, χώρου φιλοξενίας προσφύγων κατά τα πρότυπα ακροδεξιών καθεστώτων.
Η κατεδάφιση εχθρικών προς το καθεστώς δομών είναι ευρέως διαδεδομένη ακόμη και σε πιο "σοβαρά" ακροδεξιά καθεστώτα όπως το Ισραήλ που όταν θέλει να εκδικηθεί παλαιστινίους αγωνιστές γκρεμίζει τα σπίτια τους.
Στην Ελλάδα η κατεδάφιση πολιτικών και κοινωνικών δομών συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με σχετική συνέπεια απο τα ανδρείκελα των μνημονίων .
Το ακροδεξιό καθεστώς των ΣαμαροΒενιζέλων επίσης ακραιφνώνς , ομοιδεατών, υποστηρικτών  των Μνημονίων, είχαν κατεδαφίσει την κατάληψη της Βίλας Αμαλίας  στο κέντρο των Αθηνών . Παλιότερα(2010)  τα διεφθαρμένα ακροδεξιά κόμματα των ΠΑΣΟΚ,ΝΔ αφού "άδειαζαν" τους πρόχειρους καταυλισμούς των προσφύγων 'άφηναν τους χώρους στο έλεος της φωτιάς έως τους τα καταστρέψει τελείως(πχ καταυλισμοί σε  Πάτρα και Ηγουμενίτσα κλπ)

Σήμερα η  πρακτική της κατεδάφισης ενός πολιτικού και κοινωνικού χώρου όπως η κατάληψη Ορφανοτροφείο στη Θεσσαλονίκη  ανανεώθηκε απο το πολιτικό προσωπικό της συμμορίας του σύριζα  που μετά τις μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις προχωρά στο γκρέμισμα των δομών .. 
Αμέσως μετά την καταστροφή του πολιτικού και κοινωνικού χώρου ,συνοδεία των πιο ακροδεξιών και ρατσιστικών κραυγών που δικαιώθηκαν, ο χώρος θα αποδοθεί σε κάποια απο τις παρά-κρατικές υποομάδες(πχ εκκλησία) για την περαιτέρω "ανάπτυξή της" ..

Η αλητεία  της συμμορίας του συριζα σε όλο της το μεγαλείο, αυτό το μεγαλείο που βαραίνει τα υποτελή ανδρείκελα  της ιστορίας..

Ακροδεξιό πογκρομ απο τη συμμορία του συριζα. Καλέσματα στη Θεσσαλονίκη για συγκεντρώσεις στα γραφεία της συμμορίας ..

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Κατά τη διάρκεια της νύχτας από την Τρίτη 26/7 προς τη Τετάρτη 27/7 έλαβε χώρα μεγάλης έκτασης αστυνομική επιχείρηση με σκοπό την εκκένωση 3 στεγαστικών καταλήψεων: της κατάληψης του Ορφανοτροφείου στην οδό Λαμπράκη στην Άνω Τούμπα, της κατάληψης Hurriya στην οδό Καρόλου Ντηλ 34 δίπλα στην πλατεία Άθωνος και της κατάληψης στο Μανδαλίδειο κτίριο στην λεωφόρο Νίκης.

Σε αγαστή συνεργασία της «αριστερής» κυβέρνησης και της αστυνομίας με την εκκλησία και το ΑΠΘ (για ακόμα μια φορά όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί), μετά από μηνύσεις από τους ιδιοκτήτες των τριών κτιρίων, δηλαδή από το πανεπιστήμιο για την κατάληψη στο Μανδαλίδειο κτίριο, από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης για την κατάληψη στο πρώην Ορφανοτροφείο και από τον ιδιώτη για την Hurriya, ενορχήστρωσαν και εκτέλεσαν μία συντονισμένη επίθεση απέναντι στους κατειλημμένους χώρους στέγης προσφύγων – μεταναστών της πόλης, στον απόηχο της τρομοϋστερίας που συνόδεψε την διοργάνωση του No Border camp εντός του χώρου του ΑΠΘ.

Οι μετανάστες και οι αλληλέγγυοι που βρίσκονταν στα κτήρια προσείχθησαν και μεταφέρθηκαν στην ασφάλεια.

Ως άμεση απάντηση στην επίθεση αυτή, πλήθος συντρόφων και συντροφισσών κατέλαβαν σήμερα (27/7) τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Εγνατίας, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση των διωκόμενων συντρόφων και την άμεση ανάκληση της κατεδάφισης της κατάληψης του ορφανοτροφείου, μέσα στους χώρους του οποίου βρίσκεται τεράστιος εξοπλισμός ένδυσης, σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, προοριζόμενων για τους μετανάστες.

Μετά την κατάληψη, αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται έξω από τα κατειλημμένα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.



ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ, ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΣΥΝΕΧΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_thess@hotmail.com

Η συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ εισβάλει απο τα ξημερώματα σε καταλήψεις,σπίτια κλπ , παραζαλισμένη απο τη μνημονιακή φρενίτιδα

Απο τα ξημερώματα οι συμμορίες του συριζα εισβάλλουν σε σπίτια - καταλήψεις πολιτικών χώρων  και χώρων φιλοξενίας προσφύγων, συλαμβάνει πρόσφυγες , αναρχικούς κλπ   σε ένα πραγματικό ακροδεξιό πογκρομ...

Η παραζάλη απο την τυφλή υποταγή και υποτέλεια στο καθεστώς των Μνημονίων και στους ξένους επικυρίαρχους , οδηγεί τη συμμορία του συριζα σε συνεχείς   "μεταμορφωσεις"  ..

Όλα Συνεχίζονται

Ήττα των ΗΠΑ η αποτυχία του πραξικοπήματος στην Τουρκία

ΣΟΒΑΡΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Μήνες εξελίξεων ήταν ο Μάιος κι ο Ιούνιος


Αποπομπή μετριοπαθούς Νταβούτογλου

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ήταν η μεγάλη διακύβευση του αποτυχημένου πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 κι όχι τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της χώρας. Αρκεί μια ματιά σε δύο κορυφαία γεγονότα που προηγήθηκαν εκείνης της Παρασκευής για να αποκαλυφθούν καλύτερα όσα εσχάτως είχαν δρομολογηθεί από τον Ερντογάν, σε μια μείζονα στροφή της πολιτικής του, κι έθεταν σε κίνδυνο τα άμεσα συμφέροντα και τα μελλοντικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Αρχικά, ήταν η αποπομπή του πρωθυπουργού Αχμέντ Νταβούτογλου τον Μάιο του 2016. Παρότι η σύγκρουση των δύο ανδρών αποδόθηκε σε προσωπικούς ανταγωνισμούς και παρότι μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός είχε δώσει ιστορικό βάθος και θεωρητική υπόσταση στο νεο-οθωμανισμό, όπως συμπυκνωνόταν στο απόφθεγμα «η Τουρκία δεν είναι στην περιφέρεια της Ευρώπης αλλά στο κέντρο του Ισλαμικού πολιτισμού», αποτελούσε κατά κοινή ομολογία δύναμη μετριοπάθειας σε σύγκριση με τον Ερντογάν. Επιπλέον, θεωρούνταν δεδομένες οι επαφές και οι σχέσεις του με τη Δύση, χωρίς να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί αν αυτοί οι δεσμοί οδήγησαν τον Ερντογάν να τού δείξει την έξοδο.

Το δεύτερο γεγονός σχετίζεται με την συγγνώμη που ζήτησε ο τούρκος πρόεδρος από τον ρώσο ομόλογό του, Πούτιν, με αφορμή την κατάρριψη από την τουρκική αεροπορία του ρωσικού μαχητικού το Νοέμβριο του 2015. Αφορμή αποτέλεσε η παραβίαση, σύμφωνα με τις τουρκικές αιτιάσεις, του εναέριου χώρου της Τουρκίας. Το κίνητρο για τη στροφή 180 μοιρών της Τουρκίας στις 27 Ιουνίου δεν ήταν οι οικονομικές επιπτώσεις του ρωσικού εμπάργκο ή τουλάχιστον κυρίως αυτές, παρότι προκάλεσαν βαρύτατο πλήγμα στην τουρκική οικονομία. Ενδεικτικά, το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι τουρκικές εξαγωγές στη Ρωσία μειώθηκαν κατά 60%, ενώ μόνο τον Μάιο οι Ρώσοι τουρίστες στην Τουρκία μειώθηκαν κατά 90% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Το σημαντικότερο κίνητρο για την αναθέρμανση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων (που θα επισημοποιηθεί και θα βαθύνει περαιτέρω με την επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού τον Αύγουστο στη Μόσχα) ήταν η συντριπτική ήττα που κατέγραψε η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στη Συρία κι η οποία ανάγκασε την Άγκυρα να αναθεωρήσει στρατηγικές επιλογές της. Η σύλληψη δε των δύο τούρκων πιλότων που κατέρριψαν το ρωσικό μαχητικό, μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες άλλους που κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στο πραξικόπημα, κι οι κατηγορίες ότι πάτησαν τη σκανδάλη κατόπιν οδηγιών από άλλα κέντρα κλείνει και τυπικά την παρένθεση που άνοιξε το Νοέμβριο.

Σε κρίση εισέρχονται οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, μετά την απόπειρα του στρατού να καταλάβει την εξουσία. Η διαφαινόμενη στροφή του Ερντογάν στην εξωτερική πολιτική της χώρας του υπονομεύει τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή.

Σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία αποτελούσε η αποτροπή της δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους που θα στέγαζε τα 15 εκ. περίπου Κούρδων οι οποίοι κατοικούν στην Τουρκία. Με άλλα λόγια, η διαφύλαξη της εδαφικής της ακεραιότητας. Παρόλα αυτά ούτε το απαγορευτικό που έβγαλε στους Αμερικάνους το 2003, απαγορεύοντας τους να χρησιμοποιήσουν τα εδάφη της για μια χερσαία επέμβαση από το βορρά στο Ιράκ, ούτε η πολυεπίπεδη στήριξη που προσέφεραν από το 2011 στους Ισλαμιστές που συνέρρεαν στη Συρία, κατάφεραν να αποτρέψουν τη δημιουργία κουρδικών ημι-αυτόνομων έστω κρατών στο βόρειο Ιράκ και τη βόρεια Συρία. Ωστόσο, αν στο Ιράκ η τουρκική πολιτική απλώς απέτυχε, στη Συρία η βόμβα έσκασε στα χέρια της! Οι αλλεπάλληλες βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία (μόνο το 2016 έχουν φτάσει τις 3) είναι το τίμημα που πληρώνει η Άγκυρα για την επιλογή της να συμμαχήσει με τα Νεάντερναλ του Ισλαμισμού, χρησιμοποιώντάς τους ως μοχλούς για την ανατροπή του Άσαντ και την συντριβή των Κούρδων.

Οι ιστορικές αυτές αποτυχίες επέβαλαν την εκ βάθρων αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, που είναι αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη. Σε αυτό το πλαίσιο το πρώτο που φαίνεται να αλλάζει είναι οι σχέσεις με τις ΗΠΑ. Την Άγκυρα και την Ουάσινγκτον μπορεί να τις ένωσε το μίσος για τον Άσαντ κι η αγάπη για τους ισλαμιστές σφαγείς, τις χώρισαν ωστόσο οι Κούρδοι, στους οποίους οι ΗΠΑ έδωσαν κράτος, έστω πρόπλασμα, ως ανταμοιβή για την ηρωική τους μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, όταν οι πρώην σύμμαχοι έγιναν εχθροί. Πλέον όμως οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει στη Συρία, με τον Άσαντ να εμφανίζεται αμετακίνητος παρά τα όσα έκαναν για να τον «ξεκολλήσουν» εχθροί (Ουάσινγκτον) και φίλοι (Μόσχα) και τη Ρωσία να έχει εγκατασταθεί μόνιμα στη Συρία. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν και το γεγονός ότι η Ρωσία ενημερώθηκε έγκαιρα για την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία και ειδοποίησε τον Ερντογάν 5 ώρες πριν την εκδήλωσή του, μέσω της αεροπορικής βάσης που διατηρεί στο Χμεϊμίμ της βόρειας Συρίας. Αυτοί που αποφασίζουν επομένως για τη Συρία είναι πλέον οι Ρώσοι, που με την επέμβασή τους έβαλαν για πρώτη φορά μετά το 2001 ένα φραγμό στην εξάπλωση των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή.

Η Τουρκία επομένως τροποποιεί το μίγμα της συμμαχικής της πολιτικής, αναβαθμίζοντας τα θέση των αντιαμερικανικών δυνάμεων. Κι αυτό έγινε σαφές και με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο Ερντογάν με τον ιρανό ομόλογό του, Χασάν Ρουχανί, τρεις μέρες μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, όταν τόνισε πως «η Τουρκία είναι έτοιμη να εργαστεί για την επαναφορά της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή μαζί με τη Συρία και το Ιράν»! Ο υπό διαμόρφωση άξονας Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν δεν αναιρεί τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Σε ό,τι αφορά την Τουρκία για παράδειγμα τα αντικρουόμενα συμφέροντά της με τη Ρωσία στον Καύκασο και την Μαύρη Θάλασσα ή σε ό,τι αφορά το Ιράν τις θρησκευτικές διαφορές. Παράλληλα η απόφαση του Ερντογάν να κλείσει και το μέτωπο με το Ισραήλ, όπως άνοιξε το 2010 με αφορμή την επίθεση των Σιωνιστών στο Μαβί Μαρμαρά, την ίδια μέρα μάλιστα που τερμάτισε τη διαμάχη με τη Ρωσία επιβεβαιώνει το κοινό στοιχείο της διπλωματίας με την ιστιοπλοΐα: ποτέ ο συντομότερος δρόμος δεν είναι η ευθεία…

Στροφή Ερντογάν σε Ρωσία και Ιράν

Σε αυτό το πλαίσιο η στάση αναμονής που τήρησε η Ουάσινγκτον αρνούμενη να καταδικάσει το πραξικόπημα μέχρι να γίνει σαφής η αποτυχία του και η φιλοξενία που προσφέρουν στον δισεκατομμυριούχο Γκιουλέν, μεταξύ άλλων, έδειξαν ότι οι Αμερικάνοι ακόμη κι αν δεν είχαν καθοδηγήσει το σχέδιο ανατροπής του Ερντογάν είχαν κάθε συμφέρον από την ευόδωσή του. Δηλαδή, την ακύρωση των σχεδίων του και την εκδίωξή του από την προεδρία. Δεν θα ήταν άλλωστε κι η πρώτη φορά που αναμιγνύονταν σε πραξικόπημα. Για να μην παραπέμψουμε κι εμείς όπως έκαναν οι Ιρανοί αξιωματούχοι στο 1953 όταν οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρόεδρο Μοσαντέκ, μόλις 3 χρόνια πριν ΗΠΑ και Ισραήλ ανέτρεψαν εν ψυχρώ τον εκλεγμένο πρόεδρο της Αιγύπτου και ηγέτη των Αδελφών Μουσουλμάνων, Μοχάμεντ Μόρσι, υπό τις επευφημίες μάλιστα της κοσμοπολίτικης ευρωπαϊκής Αριστεράς που στη διακυβέρνησή του διέκρινε τον κίνδυνο ανόδου του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το λουτρό αίματος που ακολούθησε στη συνέχεια εναντίον Αδελφών Μουσουλμάνων πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων… Ούτε η πρώτη φορά άλλωστε ήταν ούτε η τελευταία… Αν λοιπόν το έκαναν οι Αμερικάνοι στην Αίγυπτο πριν 3 χρόνια γιατί να μην το κάνουν και στην Τουρκία τώρα, στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να επιβάλλουν καθεστώτα απόλυτα ελεγχόμενα απ’ αυτούς;

Από την άλλη, οι ευθείες κατηγορίες τούρκων αξιωματούχων, ακόμη και υπουργών, για τις ευθύνες των ΗΠΑ στην οργάνωση του πραξικοπήματος, το προσωρινό κλείσιμο της αμερικανικής βάσης του Ιντσιρλίκ κι οι (εκατέρωθεν) απειλές για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ (που όσοι τις θεωρήσουν υπερβολικές ή απλώς εκφοβιστικές ας αναρωτηθούν πόσοι θεωρούσαν πιθανή την έξοδο της Αγγλίας από την ΕΕ πριν δέκα χρόνια) υπόσχονται μια νέα περίοδο εντάσεων και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που μοιραία θα μεταφέρονται στο εσωτερικό κάθε χώρας. Πολύ συχνά μάλιστα προκαλώντας και ποτάμια αίματος μεταξύ των λαών που θα πληρώνουν το λογαριασμό των συγκρούσεων μεταξύ των αστικών τάξεων.

info War / Λεωνίδας Βατικιώτης

Αναρχικό κάμπινγκ10-14 Αυγούστου: ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

Η εκτροπή του ποταμού Αχελώου συνεχίζει να παίζει κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου. Η σημερινή κυβέρνηση σύριζα ανέλ βαφτίζει την εκτροπή, υδροηλεκτρικό έργο, με τα φράγματα της Μεσοχώρας και της Συκιάς διαχωριζόμενα από το συνολικό έργο της εκτροπής. Η αυτοτέλεια των φραγμάτων ως υδροηλεκτρικών έργων δεν είναι παρά ένα σκαλοπάτι για την πλήρωση τους και την αναπόφευκτη εκτροπή του Αχελώου στη Θεσσαλία.


Στο όνομα της ανάπτυξης και για λόγους εθνικής ανάγκης καταστρέφεται το πιο όμορφο κομμάτι της κοιλάδας του Αχελώου, παρά τις αμμοληψίες και το κόψιμο δέντρων από εργολάβους που λυμαίνονται την περιοχή.
Χωρίς να υπολογίζεται η τεράστια καταστροφή σε όλο το μήκος της ροής του ποταμού από τις πηγές μέχρι τις εκβολές του, κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να φέρουν σε πέρας ένα έργο που ακόμα και τα δικαστήρια, ελληνικά και ευρωπαϊκά, δεν μπορούσαν να μην αναγνωρίσουν το μέγεθος του παραλογισμού, και να κρίνουν ως μη βιώσιμο και καταστροφικό το συνολικό έργο των γιγαντιαίων φραγμάτων και της εκτροπής. Τόσο για το φυσικό πλούτο αλλά και τις κοινότητες των ανθρώπων, αφού το έργο θα αλλάξει κυριολεκτικά το χάρτη στην ευρύτερη δυτική Ελλάδα, επιφέροντας αφανισμό χωριών και μετακινήσεις πληθυσμών, αλλοιώνοντας πολιτιστικά και παραμορφώνοντας εδαφικά – χωροταξικά – πολεοδομικά τη νότια Πίνδο και τις γύρω περιοχές.

Η κερδοσκοπία των εργολάβων, από το Μπόμπολα μέχρι τον τελευταίο υπεργολάβο που διαχειρίζονται τεράστια χρηματικά ποσά διοχετεύοντας ένα κομμάτι σε κακοπληρωμένα μεροκάματα και δήθεν ασφάλιση (3/10), όχι μόνο είναι κανόνας στα δημόσια έργα αλλά πρόκειται για την κατεξοχήν υπεραξία που καρπώνεται το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος του κοινωνικού πλούτου γενικά και στην περίπτωση του Αχελώου και της αξιοπρέπειας των τοπικών κοινωνιών άμεσα και βίαια.


Οι τοπικές κοινωνίες και αλληλέγγυοι συνεχίζουν να δίνουν αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης και τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας που βλέπει τα πάντα σαν πεδίο οικονομικής εκμετάλλευσης και επιβολής του καπιταλισμού ως κυρίαρχο σύστημα στις ζωές των ανθρώπων.
Οι αγώνες της Κερατέας (ΧΥΤΑ), της Χαλκιδικής (εξόρυξη χρυσού), στο Αποπηγάδι Κρήτης (ανεμογεννήτριες), στη Λευκίμμη (ΧΥΤΑ), κ.α. δείχνουν το δρόμο της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης.


Για αυτούς τους λόγους συνεχίζουμε να βρισκόμαστε δίπλα με όλους αυτούς που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια για την ελευθερία της φύσης και του ανθρώπου.
Από τις 10 μέχρι τις 15 Αυγούστου 2016 θα πραγματοποιηθεί και φέτος αναρχικό κάμπινγκ στην κοίτη του Αχελώου ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του.
Συμμετέχουμε στην πορεία του χωριού και του συλλόγου κατακλειζομένων στο φράγμα στην Κυριακή 14 Αυγούστου.
Επίσης όλες τις  προηγούμενες μέρες θα διοργανώνονται συζητήσεις για ζητήματα καταστολής και διώξεων αγωνιστών από κρατικούς και παρακρατικούς. Κουκλοθέατρο με θέμα τον Αχελώο / Συναυλία με τους BLOVS (Άρτα) / Αυτοδιαχειριζόμενη συλλογική κουζίνα στο χώρο της κατασκήνωσης / Έκθεση βιβλίων και εντύπων του ΑΑ χώρου / Διάθεση προϊόντων από το Αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ / Διάθεση φυτών από παραδοσιακούς σπόρους.

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου, Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος Δίχως Σκέπη,
Αναρχικοί-ες Ηγουμενίτσας, Αναρχική Συλλογικότητα της Εφημερίδας Γκιλοτίνα

Μιχάλης Σάλλας: Ο ιδιοκτήτης της Ελλάδας

«Σάλλα τσίφτη ανέβασε το δείκτη», κραύγαζαν οι "επενδυτές" της περιόδου 1999-2000 στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όταν ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς με μαεστρία απολάμβανε τα οφέλη αυτός και η κυβέρνηση Σημίτη, της φούσκας της εποχής. Τότε, έκανε και μια απίστευτη πρόβλεψη σχετικά με τα επίπεδα του Γενικού Δείκτη στο Χρηματιστήριο.

Κάπου στα μέσα του 2000 όταν ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου άρχισε να υποχωρεί από τις περίπου 6.500 μονάδες που ήταν το 1999, σε συνέντευξη στο περιοδικό Men, ο Μ. Σάλλας εκτίμησε ότι ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου θα φθάσει στις 7.400 μονάδες την 1η  Ιανουαρίου 2001.  Αντ' αυτού εκείνη την ημέρα έφθασε στις 3.388 μονάδες. Ηταν μία ευχή που δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Και δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία ατυχής πρόβλεψη.

Kι όμως, ότι έλεγε ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς γινόταν σχεδόν πρωτοσέλιδο από την πλειονότητα των δημοσιογράφων και των εκδοτών, οι οποίοι κατάπιναν αμάσητα τις δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος.

Ο Μιχάλης Σάλλας πράγματι κατάφερε να πετύχει αδιανόητα πράγματα στον τραπεζικό τομέα, φροντίζοντας πάντα τη σχέση του με την πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης και τους εκδότες και επιχειρηματίες όπως ο Βαρδινογιάννης, ο Αγγελόπουλος, ο Φουρλής,  ο Βασιλάκης, ο Λογοθέτης, ο Λαυρεντιάδης και άλλοι, άσχετα εάν με κάποιους από αυτούς χώρισαν οι δρόμοι τους.

Εκτός από τραπεζίτης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και οιωνεί εκδότης. Το μεγαλύτερο μέρος του τύπου φιλοξενούσε και φιλοξενεί διαφημίσεις της Τράπεζας Πειραιώς ή και έχει πάρει δάνειο από την Τράπεζα Πειραιώς.

Γι' αυτό και μετά την ειδηση της παραίτησης πολλοί δημοσιογράφοι και εκδότες κλαίνε. Πιστεύουν ότι η νέα διοίκηση θα κόψει τα "πεταμένα" (κατά γενική ομολογία) λεφτά, που η Τράπεζα Πειραιώς ξόδευε για διαφήμιση.

Στην Τράπεζα Πειραιώς εργάζονται διάφοροι δημοσιογράφοι. Η Δώρα Μαυρομάτη, η Ειρήνη Σακελλάρη, η Ελένη Κομίνη και άλλοι και το δεξί χέρι του Μιχάλη Σάλλα, ο Γιάννης Κωτόφολος. Ο τελευταίος συνδυάζει την ιδιότητα του επικεφαλής του γραφείου τύπου του τέως πλέον Προέδρου Μιχάλη Σάλλα με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα Καθημερινή. Η αμετροέπειά του έφθασε στο σημείο να κατηγορήσει την αήμνηστη Αριστέα Μπουγάτσου όταν η Ελεθεροτυπία αποκάλυψε το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος για την Proton και τη διασύνδεση Σάλλα-Ρήγα-Λαυρεντιάδη. Θυμίζουμε ότι η Τράπεζα Πειραιώς και ο Σάλλας πήγαν σε δίκη τους δημοσιογράφους του Reuters, όταν αποκάλυψαν τις κρυφές δουλειές της Τράπεζας Πειραιώς με τα ακίνητα και όχι μόνο.

Ορισμένοι μάλιστα δημοσιογράφοι που προσπάθησαν να κάνουν τη δουλειά τους και ερευνούσαν διάφορες υποθέσεις της Τράπεζας Πειραιώς, συνάντησαν προβλήματα από τις ελληνικές αρχές (φορολογικές, δικαστικές κλπ)! Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, οι οποίες συμπτωματικώς εκδηλώνονταν μετά από τέτοιες έρευνες.

Την επικοινωνιακή καμπάνια της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία δεν κατάφερε να περάσει το μήνυμα της αξίας του Σάλλα στην κοινωνία,  έχει η εταιρεία «The Newtons Laboratory» του Στέλιο Ζωντού, τον οποίο προσέλαβε και ο Στέργιος Πιτσιόρλας στο ΤΑΙΠΕΔ.

Κράτος εν κράτη

Ο Μιχάλης Σάλλας δεν έφυγε στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, που για πολλούς ήταν όταν η Τράπεζα Πειραιώς έκανε τη χάρη στην κυβέρνηση και απορρόφησε την Αγροτική Τράπεζα και εν συνεχεία απέσπασε τις δύο κυπριακές τράπεζες (Τράπεζα Κύπρου και Λαϊκή) από το κυπριακό δημόσιο. H κίνηση να απορροφήσει την Αγροτική Τράπεζα δεν ήταν η  καλύτερη ποιοτικά, αλλά ήταν ο μόνος από τους τραπεζίτες που είπε ναι στην απορρόφηση, βγάζοντας την τότε κυβέρνηση από την εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Αυτή η κίνηση έμμελλε να τον εκτοξεύσει στην κορυφή του τραπεζικού Ολύμπου αφού κατάφερε να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη τράπεζα στη χώρα. Ομως η ίδια κίνηση και η επιστροφή της οικονομίας σε ύφεση το 2015 και εφέτος είναι οι αιτίες της πτώσης του.

Ο Μιχάλης Σάλλας το 2012, κατά τη διάρκεια της διόγκωσης της τράπεζάς του μέσα από την απορρόφηση των παραπάνω και μικρότερων τραπεζών, ενίσχυσε την ομάδα διοίκησης. Προσέλαβε τα δύο "κακά" παιδιά του τραπεζικού παιχνιδιού με την έννοια ότι αποτελούν δύο παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα όταν τους έχεις απέναντί σου.

Πράγματι, προσλαμβάνει τον Ανθιμο Θωμόπουλο, ο οποίος είχε παραιτηθεί από την Εθνική Τράπεζα και τον Νίκο Καραμούζη. Ο τελευταίος ήταν στα αζήτητα. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν τον διατήρησε στη διοίκηση της Eurobank στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, αφού ανήκε στην ομάδα διοίκησης Λάτση. Ο τελευταίος εγκατέλειψε την τράπεζα και δεν έβαλε ούτε ευρώ στην πρώτη ανακεφαλαιοποίησή της. Ετσι, το ΤΧΣ έδειξε στον Καραμούζη την πόρτα της εξόδου.

Ομως, η αναποτελεσματικότητα της διαχείρισης των πραγμάτων εκ μέρους του Ανθιμου Θωμόπουλου, ο οποίος ήταν διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας, οδήγησε αργά αλλά σταθερά στην επιδείνωση της κατάστασης. Ειδικά, η διαχείριση των κόκκινων δανείων δεν έγινε αποδοτικά για την τράπεζα, όπως αναφέρουν στελέχη μέσα από την τράπεζα, με αποτέλεσμα το τσουνάμι των μη εξυπηρετούμενων δανείων να γυρίσει μπούμερανγκ στην Τράπεζα Πειραιώς , όταν η οικονομία επέστρεψε σε φάση ύφεσης.

Ο Ανθιμος Θωμόπουλος δεν είχε την εμπειρία να δώσει την δέουσα προσοχή στη διαχείριση των κόκκινων δανείων και απασχολούσε στην αρχή μόλις 600 άτομα από τους 22.000 εργαζόμενους του ομίλου, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ανάποδο.

Το πόσο προβληματική ήταν η διαχείριση των κόκκινων δανείων από την τράπεζα φάνηκε στην κατάθεση του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς (επιλογή του Μιχάλη Σάλλα), Γιώργου Πουλόπουλου στη Βουλή όταν αποκάλυψε ότι μέχρι και πατέρας τρου κυριάκου Μητσοτάκη χρωστάει δάνειο 300.000 ευρώ από το 2005!!

Η Τράπεζα Πειραιώς έχει χορηγήσει προς τον κλάδο των  μέσων ενημέρωσης δάνεια 432 εκατ. ευρώ και μαζί με την Εθνική Τράπεζα (έχει χορηγήσει 430 εκατ. ευρώ) έχουν τη μεγαλύτερη έκθεση στον κλάδο. Από τα 432 εκατ. ευρώ τα 172 εκατ. ευρώ είναι χορηγήσεις κυρίως της Αγροτικής Τράπεζας που απορρόφησε.

Από τα 432 εκατ. ευρώ προς τα ΜΜΕ, τα 202 εκατ. ευρώ (ή ποσοστό 47%) παρουσιάζουν οριστική καθυστέρηση και είναι δάνεια που έχουν καταγγελθεί. Γι αυτά τα δάνεια η τράπεζα έχει εξασφαλίσεις 306 εκατ. ευρώ και έχει διενεργήσει προβλέψεις 194 εκατ. ευρώ.

Μεταξύ αυτών των δανείων και 36 εκατ. ευρώ σε δύο νομικά πρόσωπα για να αγοράσουν τις μετοχές του Πρώτου Θέματος από τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή από τους Θέμο Αναστασιάδη, Τάσο Καραμήτσο (και αρχικά Μάκη Τριανταφυλόπουλο).  Οπως είπε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος στη Βουλή, η συγκεκριμένη δανειοδότηση δεν θα δινόταν σήμερα, αφού όταν δόθηκε το Πρώτο Θέμα είχε ζημιές και αρνητικά ίδια κεφάλαια.

Προς τα πολιτικά κόμματα η Τράπεζα Πειραιώς έχει χορηγήσει δάνεια 240 εκατ. ευρώ απο τα οποία τα 220 εκατ. ευρώ μεταφέρθησαν από την αμαρτωλή Αγροτική Τράπεζα. Το ποσό των 240 εκατ. ευρώ κατανέμεται ως εξής: Νέα Δημοκρατία 131,4 εκατ. ευρώ, ΠΑΣΟΚ 108,1 εκατ. ευρώ και το υπόλοιπο προς ΚΚΕ (χρηματοδοτική μίσθωση). Το σύνολο των δανείων σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ έχει καταγγελθεί.

Αν προστεθούν οι τόκοι υπερημερίας - αφού τα δάνεια αυτά δεν εξυπηρετούνται - τότε το ποσό που η Τράπεζα Περιαιώς απαιτεί από τα κόμματα ανέρχεται σε 358 εκατ. ευρώ: Νέα Δημοκρατία 196 εκατ. ευρώ και ΠΑΣΟΚ 162 εκατ. ευρώ.

Πότε κατήγγειλε η Τράπεζα Πειραιώς τα δάνεια των κομάτων τα οποία δεν εξυπηρετούνται από το 2011 της Νέας Δημοπκρατίας και από το 2012 του ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση είναι τον Μάρτιο του 2016.

Δηλαδή ο Μιχάλης Σάλλας και οι ανευθυνο-υπεύθυνοι που διοκούσαν την τράπεζα αιαθάνονταν να είναι κράτος εν κράτη και να κάνουν ότι θέλουν.

Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με το ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου καθυστέρησε να υλοποιήσει τη νομοθεσία για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων (ο νόμος ψηφίστηκε το 2013 αλλά δεν εφαρμόστηκε) - υπό τις απειλές της τότε αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ που τελικώς και ως κυβέρνηση κατάφερε να μην πληρώνουν ούτε οι επαγγελματίες μπαταχτσήδες - και η επιστροφή στην οικονομία σε ύφεση, με τα πειράμματα Τσίπρα - Βαρουφάκη, έφεραν την τράπεζα μπροστά στη μεγάλη τρύπα του 2015 και στην αμφισβητούμενη από τον SSM (Ευρωπαϊκός Εποπτικός Μηχανισμός) αύξηση κεφαλαίου. Ηταν η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση για τις τράπεζες και η Τράπεζα Πειραιώς έπρεπε να καλύψει το μεγαλύτερο ποσό. Τότε, μπροστά στο αδιέξοδο, η διοίκηση της τράπεζας έκανε διάφορα μαγικά για να καλύψει την αύξηση κεφαλαίου, όπως φημολογείται. Τότε αύξησε και το ποσοστό του ο επενδυτής John Paulson, ο οποίος συμμετείχε και στη δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση και είχε χάσει αρκετά εκατομμύρια.

Από το σημείο εκείνο άρχισε και η κόντρα του Μιχάλη Σάλλα με τον Ανθιμο Θωμόπουλο, ο οποίος στηριζόταν από τον μέτοχο Paulson. Η κόντρα αυτή κατέληξε στον έλεγχο της αύξησης κεφαλαίου από τον Ευρωπαϊκό Εποπτικό Μηχανισμό (SSM) και τελικώς στην έξοδο και των δύο από την Τράπεζα Πειραιώς.

Ετσι, έπεσε στον κενό και η διορατικότητά του Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος προσπάθησε από πέρυσι να δημιουργήσει καλές σχέσεις με τον ευρωπαϊκό οικονομικό διευθυντήριο στις Βρυξέλλες και κυρίως στη Γερμανία με συνενετεύξεις και παρεμβάσεις στα κορυφαία γερμανικά μέσα ενημέρωσης.

Εάν δεν μεσολαβούσε η ύφεση στην οικονομία και η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, ο Μιχάλης Σάλλας θα αποχωρούσε από την τράπεζα με το κεφάλι ψηλά και θα συγκροτούσε διοίκηση της αρεσκείας του, η οποία θα κρατούσε κρυφά όλα τα μυστικά και τους μύθους που συνοδεύουν αυτή την τράπεζα, τη διοίκησή της, τους μετόχους της.

Μην ξεχνάμε τις δεκάδες οφσορ εταιρείες που διαχειριζόταν ο φίλος του Μιχάλη Σάλλα, Γιάννης Ρήγας μέσω της εταιρείας Sciens, την οποία απορρόφησε τελικώς η Τράπεζα Πειραιώς. Ο Ρήγας, ο οποίος είχε κάνει και συναλλαγές με εταιρείες του Λαυρεντιάδη, δεν είχε αποκαλύψει σε ερωτήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος το 2012 την ταυτότητα των πραγματικών διακιούχων των οφσορ, όπως αναφέρεται στο σχετικό πόρισμα, το οποίο είναι άγνωστο εάν έχουν ερευνήσει ενδελεχώς οι εισαγγελείς. Γιατί αυτά τα πορίσματα πήγαν στην αρχή για το ξέπλυμμα του μαύρου χρήματος...


the press project