Κείμενο αιχμαλώτων συντρόφων της κατάληψης GARE

“Πραγματοποιήσαμε αυτή την κατάληψη με μια αντίληψη συλλογικής ανάκτησης, κοινωνικής οικειοποίησης και οργάνωσης εδάφους ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Το έδαφος της αντίστασης χτίζεται με υλικούς όρους και αποτελεί ανάχωμα και εφαλτήριο για τον αγώνα με σκοπό το σπάσιμο κάθε τυραννικού θεσμού.

Η κίνησή μας αυτή επιχειρεί να ανοίξει μια ακόμη εστία οργάνωσης του αναρχικού αγώνα, έδαφος κοινωνικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης μέσα στην γειτονιά των Εξαρχείων, ένα ακόμη οχυρό στο μέτωπο των καταλήψεων, ένα κόμβο διεθνιστικής αλληλεγγύης και δικτύωσης.

Η επιλογή της περιοχής και του σημείου έγινε με κριτήριο τα ειδικά χαρακτηριστικά τους, ως ενός τόπου έντονων κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών αγώνων όλων των εκφάνσεων, μεταπολεμικά. Έδαφος κρίσιμων πολιτικών στιγμών όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου του '73, πολιτικής έκφρασης και εξεγερτικής οργής του νεολαιίστικου κινήματος, ριζοσπαστικής εδαφικοποίησης των αναρχικών αλλά και άλλων ριζοσπαστικών επαναστατικών κινημάτων.

Η κύρια κατεύθυνση της λειτουργίας της κατάληψης θα είναι το ευρύτερο δυνάμωμα του κοινωνικού-απελευθερωτικού αγώνα και των μετώπων αντίστασης μέσα από πρωτοβουλίες μαζικοποίησης, ζύμωσης και συνοργάνωσης με αποδέκτη τον κόσμο του αγώνα.”
(1η ανακοινωση κατάληψης GARE)



Στον ένα χρόνο της μέχρι τώρα ζωής της, η Κατάληψη GARE αποτέλεσε μια πολύμορφη εστία κοινωνικής αυτοοργάνωσης και πολιτικής ζύμωσης, με πληθώρα δραστηριοτήτων: Συνελεύσεις εγχειρημάτων αντίστασης. Πολιτικές εκδηλώσεις με ειδική τοπική αναφορά και άλλες με παρουσίαση και συμμετοχή συντρόφων από αγώνες σε άλλα μέρη της γης. Πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως λαϊκά γλέντια και κινηματογραφικές προβολές όλο το καλοκαίρι. Προγράμματα συλλογικής αυτομόρφωσης σε ξένες γλώσσες, επιστημολογία και φυσικές επιστήμες, ιστορία των καταπιεσμένων, σωματική και ψυχοσωματική καλλιέργεια. Διάθεση ενός ανεξάρτητου χώρου και δημιουργία μιάς ανοιχτής συνέλευσης για τη λειτουργία ενός δημόσιου λουτρού και πλυντηρίου, το οποίο επί τρεις μήνες παρείχε μια βασική υποδομή επιβίωσης σε πολλούς ανθρώπους που έχουν την ανάγκη της. Τη θέση αυτής της ελέυθερης και ανοιχτής συλλογικής δομής έρχεται να λεηλατήσει μια ΜΚΟ, δηλαδή τα βρώμικα πολιτικά και οικονομικά νταραβέρια του κράτους με τους επιχειρηματίες της φιλανθρωπίας. Το κράτος, βάζοντας μπροστά κάποια τσιράκια, όπως οι κατά το νόμο κληρονόμοι του κτηρίου που στεγάστηκε η Κατάληψη GARE, επιχειρεί να κρύψει την άγρια καταστολή πίσω από το πρόσχημα της “φροντίδας των παιδιών”.

Με την κοινωνική δραστηριότητά της η Κατάληψη GARE δεν έφτιαξε έναν τόπο αποσπασματικής-εναλλακτικής ανακούφισης και παθητικής ανοχής στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Κάθε εγχείρημα κοινωνικής αυτονόμησης δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το σύνολο της ταξικής και κοινωνικής αντίστασης. Η Κατάληψη GARE συμμετέχει και αναλαμβάνει όσες ευθύνες και πρωτοβουλίες μπορεί να σηκώσει σε ένα σύνολο μετώπων αγώνα: Συγκρότηση της αντίστασης στην κατεχόμενη γειτονιά των Εξαρχείων, αλληλεγγύη στην εργατική αντίσταση, αλληλεγγύη στους αγώνες των φυλακισμένων και των πολιτικών κρατουμένων ανά τον κόσμο, συμμετοχή σε αντιφασιστικές και αντισεξιστικές κινητοποιήσεις, ο σημαντικός αγώνας που δίνεται σήμερα για τις ελεύθερες μετακινήσεις, ενάντια στην εκμετάλλευσή τους και στην ταξική χωροταξική συνοριοποίηση της πρωτεύουσας.

Η Κατάληψη GARE έφερε όλους αυτούς τους αγώνες στη γειτονιά των Εξαρχείων με συνεχείς παρεμβάσεις στη λαϊκή της γειτονιάς, με μαζικές ενημερώσεις πόρτα-πόρτα, επικοινωνία με τους κατοίκους κ' τη νεολαία των Εξαρχείων κ' ανοιχτές εκδηλώσεις.

Η επίθεση στην Κατάληψη GARE είναι επίθεση σε όλα αυτά, είναι επίθεση στον κόσμο της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης, για να διαιωνιστεί η εκμετάλλευση και η καταπίεση.

“Με την ίδια αντίληψη σκεκόμαστε και στο ζήτημα των ήδη κεκτημένων καταλήψεων-χώρων και κοινοτήτων αγώνα, σε σχέση με την αναγκαιότητα της συνθετικής, οργανικής και λειτουργικής σχέσης μεταξύ τους, σε ανοιχτή και συνομοσπονδιακή βάση.” (1η ανακοίνωση κατάληψης GARE)

Η Κατάληψη GARE έχει στηρίξει το πρόταγμα κοινού μετώπου των εστιών αγώνα σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Συμμετέχει στη διαρκή αντιφασιστική περιφρούρηση της αυτοοργανωμένης κοινότητας και γειτονιάς των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας. Έχει εκφράσει έμπρακτα, με τη δράση της και την άμεση παρουσία της, την αλληλεγγύη της σε όποιους χώρους αγώνα έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της καταστολής όλο τον προηγούμενο χρόνο. Την παραμονή της εκκένωσης της Βίλας Ζωγράφου και της προσφυγικής κατάληψης της οδού Αλκιβιάδου, παρότι γνωρίζαμε ότι είμαστε η τρίτη στοχοποιημένη κατάληψη, δηλώσαμε μαζί με το σύνολο της Δομής Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων στέγασης μεταναστών και της έκτακτης συνέλευσης, την διαθεσιμότητά μας να υπερασπιστούμε άμεσα τις δύο άλλες καταλήψεις. Μετά την άρνηση της αλληλεγγύης από τους διαχειριστές της κατάληψης Αλκιβιάδου, εκατόν είκοσι μετανάστες κατέληξαν στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η επιχείρηση στην Κατάληψη GARE αποτράπηκε χάρη στην ευρεία κινητοποίηση αλληλεγγύης.

Έτσι και σήμερα, που το κράτος πάτησε πόδι μέσα στην κατάληψη, ο κόσμος της μαχητικής αντίστασης και της κοινωνικής αλληλεγγύης θα σαρώσει τα σχέδια ερημοποίησης και λεηλασίας.



Το κτίριο στην Καλλιδρομίου 74 όπου στεγάστηκε η κατάληψη GARE είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της αντίστασης στον Ελλαδικό χώρο. “Στο κτίριο ζούσε και εργαζόταν μέχρι τον θάνατό του το 1991 ο αγωνιστής ζωγράφος και χαράκτης Χρίστος Δαγκλής. Στο έργο του αποτύπωσε κομμάτια της αντιστασιακής ιστορίας του ελλαδικού χώρου, όπως την είχε βιώσει κι ο ίδιος ως μαχητής και καλλιτέχνης του αντιφασιστικού αγώνα, ως μελλοθάνατος στο Γουδή το '44 και από το '46 μέχρι το '56 ως εκτοπισμένος σε Ικαρία, Λήμνο, Μακρόνησο και Άη Στράτη. Ο Δαγκλής δεν πούλησε ποτέ τους πίνακές του. Από τον θάνατό του μέχρι τη μέρα που ξαναμπήκε ζωή στο κτίριο, εκατοντάδες έργα, ένας πλούτος της ιστορίας του αγώνα, έμενε παραμελημένος και αφύλακτος κάτω από την σκόνη.” (2η ανακοίνωση της κατάληψης GARE)

Τα έργα του Δαγκλή παραλήφθησαν από έναν Δήμο με ευθύνη συγγενών κατόπιν συννενόησης με την κατάληψη μια βδομάδα μετά την έναρξή της. Αυτός ο κοινός πλούτος βρίσκεται ακόμη, μετά από 25 χρόνια σε μια αποθήκη. Η ιστορία της αντίστασης ανήκει σε αυτούς που σηκώνουν τη σημαία της σε κάθε εποχή. Η ιστορία της αντίστασης και οι τόποι της δεν αποτελούν αστικό κληρονομικό δικαίωμα. Τη μνήμη του αγωμοστή Δαγκλή δεν μπορεί να την καπηλευτεί ένα καθεστώς άγριας τρομοκρατίας που βομβαρδίζει τις διαδηλώσεις και τις γειτονιές με χημικά, που συντηρεί ειδικούς νόμους και συνθήκες αιχμαλωσίας για τους πολιτικούς κρατούμενους, που φυτεύει στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονεί μαζικά τους απόκληρους στα σύνορα.

Η μνήμη του αγώνα δε ξεπουλιέται στη μιλιταριστική καταστολή και τις ανθρωπιστικές μπίζνες της. Από τη στιγμή που η κατάληψη GARE έφερε στην επιφάνεια τον εξόριστο Δαγκλή και το έργο του, το σπίτι του δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη σπίτι της αντίστασης.





Η στιγμή

Η εισβολη στην κατάληψη GARE είναι ενταγμένη στο συνολικότερο κατασταλτικό έργο του κράτους με αιχμή τα Εξάρχεια. Το κράτος στέλνει ένα μήνυμα λίγο πριν την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επιχειρεί να πάρει πίσω το έδαφος που κερδίθηκε από την περσινή κινητοποίηση και την οργανωμένη περιφρούρηση της γειτονιάς την 6η Δεκέμβρη. Επιχειρεί να σβήσει τη ζωντανή μνήμη της εξέγερσης του '08 και όσα αυτή έχτισε. Ταυτόχρονα επιχειρεί να ισοπεδώσει τη μάχιμη αντίσταση τόσο για την επικείμενη κινητοποίηση μνήμης όσο και για το μέλλον από δω και μπρος.

“Ο κύριος σκοπός της πολύτροπης πολιορκίας των Εξαρχείων είναι η εξάλειψη των βάσεων αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Το κράτος οξύνει κάθε μέρα τα ανοιχτά μέτωπα ταξικού και περιβαλλοντικού ελέγχου και αφαίμαξης. Συνεχίζει τον αιματηρό πόλεμο για τη στεγανοποίηση των συνόρων απέναντι στους πληγέντες του διακρατικού πολέμου, με τις εξοντωτικές συνθήκες μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ρατσιστικά ποργκρόμ και την εκκένωση προσφυγικών καταλήψεων. Επιβάλει νέους ληστρικούς νόμους, νέες συνθήκες μισθωτής-άμισθης σκλαβιάς και μόνιμης ημιανεργίας, διώξεις και απαγορεύσεις στη συνδικαλιστική δράση, με νέα μνημόνια και ποινικούς μηχανισμούς. Επιχειρεί, με τα νέα συστήματα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τον πλήρη έλεγχο στις μετακινήσεις των επιβατών και τον αποκλεισμό από αυτές των κοινωνικά και ταξικά υποβαθμισμένων, εξαναγκάζοντας σε καθεστώς περιορισμού το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, που είναι ήδη φτωχοποιημένο και αποκλεισμένο, (φτωχοδιάβολους που επιβιώνουν ζητιανεύοντας, μετανάστες χωρίς χαρτιά και ανέργους). Μεγιστοποιεί το πλήθος των εγκλείστων στις φυλακές με αθρόες καταδίκες βάσει ταξικών κριτηρίων και επιμήκυνση της κράτησης (επιφόρτωση ποινών και περιορισμός αδειών και αναστολών), διατηρώντας συγχρόνως τις έσχατες συνθήκες επιβίωσης, προσωπικής και κοινωνικής αποδόμησης κι εξάρτησης. Παρατείνει την αιχμαλωσία των κρατούμενων αγωνιστών κι αποχαλινώνει την ασφαλίτικη δράση σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Για όλους αυτούς τους λόγους το κράτος επιδιώκει την αποεδαφικοποίηση των επαναστατικών προταγμάτων, ώστε να σβήσει την σπίθα της γενικής εξέγερσης κι όταν αναπόφευκτα ξεσπάσει το συμπιεσμένο κοινωνικό δυναμικό, να μην έχει που να σταθεί, να οργανωθεί κι από που να εξορμήσει, να μην έχει παράδειγμα προοπτικής, συλλογικά βιώματα, ιστορική μνήμη.

Η εποπτεία κάθε γωνιάς της πόλης, η ικανότητα άμεσης ένοπλης επέμβασης οπουδήποτε μέσα στον αστικό χώρο, η ικανότητα απομόνωσης κι εξόντωσης όποιου δεν υπακούσει, η διάχυτη καθημερινή τρομοκρατία με την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, η αφομοίωση των δημόσιων τόπων στους κανόνες και την κουλτούρα της εξουσίας, αποτελούν εγγενείς και αλληλένδετες ανάγκες του κράτους. Σκοπός της ακατάπαυστης αστυνομοκρατίας είναι η απομόνωση, η απώθηση και τελικά η αυτοκαταστροφή κάθε άρνησης στο καθεστώς. Οι γειτονιές πολιορκούνται για να κατακερματιστεί η επερχόμενη εξέγερση πριν ακόμα εκδηλωθεί˙ να κατακερματιστεί ο κάθε δυνάμει εξεγερμένος, αφομοιώνοντας την κρατική βία. Οι εστίες μαχητικού αγώνα βάλλονται για να απογυμνωθεί η επερχόμενη εξέγερση από τις επαναστατικές βάσεις της.”( “Στα οδοφράγματα”)



Η συγκυρία είναι προφανής. Το χτύπημα αυτό έρχεται ως συνέχεια της αιματηρής καταστολής που δέχτηκε η πορεία και η γειτονιά των Εξαρχείων στις 17 Νοέμβρη. Παράλληλα, “μια καθεστωτική δημοσιογράφος προανήγγειλε κρατική δολοφονία, επισημαίνοντας ότι «οι Αστυνομικοί, ενδέχεται στιγμιαία να εκτιμήσουν εσφαλμένα την κατάσταση, με τις συνεπειες να θέλουν ακόμα και οι ίδιοι .. να τις αποστρέφονται» (ενημερωτικό Συνέλευσης Εναντια στην αστυνομική κατοχή)





Η αντίσταση δεν εκβιάζεται και δεν παθητικοποιείται.



Η κρατική τρομοκρατία δεν θα περάσει.



Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην κινητοποίηση των φυλακισμένων ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, στην απεργία πείνας των μελών του Ε.Α. Πόλα Πούπα και Νίκο Μαζιώτη, και σε όλους τους μετανάστες που εξεγείρονται ενάντια στην αιχμαλωσία τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και που διώκονται γι'αυτό.





Γρηγόρης Γκίκας

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

συλληφθέντα μέλη της Κατάληψης GARE





υ.γ Σαν ελάχιστή ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων αρνηθήκαμε τον εξευτελισμό του ξεβρακώματος στην σωματική έρευνα, που είναι αίτημα των φυλακισμένων.







1η ανακοίνωση της κατάληψης: https://athens.indymedia.org/post/1564138/

2η ανακοίνωση της κατάληψης: https://athens.indymedia.org/post/1564772/

Κείμενο-κάλεσμα σε Συνέλευση Εναντια στην Αστυνομική Κατοχη: https://athens.indymedia.org/post/1573807/