«Ο Δημήτρης έζησε 15 χρόνια σε καθεστώς εξαίρεσης»

EUROKINISSI / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

 Τώρα που καταλάγιασαν οι οργισμένες και υστερικές φωνές –και δεν αναφερόμαστε εδώ στους συγγενείς θυμάτων– έχει νόημα να σταθούμε σε μερικά δεδομένα που αφορούν στη χορήγηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Στον άνθρωπο που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δράση της «17 Νοέμβρη» και κατά συνέπεια κρίθηκε ένοχος για όλες τις δολοφονίες, τις απόπειρες και τις άλλες πράξεις της οργάνωσης, χωρίς ποτέ ο ίδιος να μιλήσει για τη δική του συμμετοχή σε συγκεκριμένες ενέργειες.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, εξάλλου, μιλάει για την ένταξή του στην οργάνωση, για την απόφασή του να παραδοθεί και για το τέλος της ένοπλης διαδρομής του.

Ζητήσαμε από την σύντροφό του, Αγγελική Σωτηροπούλου να απαντήσει σε μια σειρά ερωτημάτων σχετικά με την εφαρμογή του νόμου περί αδειών που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, άργησε... 7 χρόνια.

Συντάκτης ef syn:
Αντα Ψαρρά


Eurokinissi

• Πώς βίωσες από τη δική σου πλευρά όλα όσα ακολούθησαν την απόφαση του Συμβουλίου να χορηγήσει 48ωρη άδεια στον σύντροφό σου μετά από 15 χρόνια;

Η 48ωρη άδεια αποτελεί μια καλή στιγμή για την εφαρμογή των νόμων και μια καλή στιγμή για όλους τους αλληλέγγυους που τα χρόνια που πέρασαν στήριξαν αυτό το αυτονόητο δικαίωμα.

Η αλήθεια είναι ότι αρχικά φοβήθηκα πως θα ζήσω στιγμές του 2002. Τότε που οι κάμερες με κυνηγούσαν ανήλεα από την πόρτα του σπιτιού μου και έγραφαν κάθε μου κίνηση, που έτρεχα στον δρόμο προσπαθώντας να τις αποφύγω, που εξέθεταν ένα 12χρονο παιδί, τον γιο μας, το οποίο φοβισμένο προσπαθούσε να κρυφτεί.

Τότε που, όπως θυμάστε, μπήκε κάμερα στο σπίτι μας ενώ έλειπα. Τότε που ο τηλεοπτικός κανιβαλισμός δεν εξαίρεσε ούτε την αδελφή μου, ενώ οι κάμερες κυνηγούσαν τη μητέρα του Δημήτρη -η οποία έχει φύγει πια από τη ζωή- στημένες έξω από το σπίτι της.

Εκ των υστέρων, βέβαια, τα μέσα έκαναν την αυτοκριτική τους. Το δε ΕΣΡ έλαβε μια σειρά αποφάσεις με τις οποίες καταδικάστηκαν τα κανάλια γι’ αυτό που είχε συμβεί τότε. Αλλά το κακό έγινε και πονάει ακόμη.

Σήμερα δεν είναι το ίδιο. Σήμερα κι εμείς καταλαβαίνουμε ότι τους εργαζόμενους, που φάγανε κρύο και υγρασία και ομίχλη με τις ώρες στον Βαρνάβα για ένα πλάνο, κάποιος τους έχει στείλει για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Και προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να συγχωρήσουμε τις ασχήμιες.

Ελπίζω, όμως, ότι η περιέργεια κορέστηκε και θα σταματήσει ώς εδώ. Θα ήθελα να το καταλάβουν και να με σεβαστούν. Και δεν είναι ζήτημα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής· είναι ζήτημα σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

• Ολα τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης επαναλάμβαναν διαρκώς -φέρνοντας το παράδειγμα παραβίασης της άδειας από τον Ξηρό στη διάρκεια της επταήμερης άδειάς του- ότι είναι πιθανό να κάνει το ίδιο κι ο Κουφοντίνας. Ποια είναι η γνώμη σου αλλά και η γνώμη που έχει εκφραστεί ακόμα και από τα συμβούλια που είχαν απορρίψει το αίτημά του;

Κάποιοι που κάνουν πολιτική προβάλλοντας αυτό το σενάριο θα εύχονταν να φύγει. Το ξέρω.

Ομως όλοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Κανείς, ούτε εισαγγελέας ούτε από τους λειτουργούς της φυλακής, σκέφτηκε ποτέ να πει κάτι τέτοιο για τον Δημήτρη. Aκόμη κι εκείνοι που δεν χορηγούσαν την άδεια.

Το ξέρουν όλοι ότι δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να συμβεί. Γιατί όλοι ξέρουν ότι ο Δημήτρης παρουσιάστηκε μόνος του όταν τον έψαχναν και δεν τον έβρισκαν επί 65 ημέρες.

Θέλησε να σταθεί μπροστά στην κοινωνία. Ο Δημήτρης δεν έφυγε και δεν θα φύγει. Η άδεια αποτελεί σημαντικό δικαίωμα για τους κρατούμενους, που κατακτήθηκε με κόπο και δύσκολους -πολλές φορές οριακούς- αγώνες.

Ο Δημήτρης είχε πει από παλιά ότι είναι ευθύνη όλων να προστατεύουν αυτό το δικαίωμα σαν τέτοιο ακριβώς!

• Ο Δημήτρης Κουφοντίνας μάλλον είναι ο μόνος, μαζί με τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, τόσο από τους κρατούμενους για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη» όσο και από τους ποινικούς κρατούμενους συνολικά, που ενώ δικαιούνταν άδεια και μάλιστα εδώ και χρόνια ποτέ δεν του την είχαν δώσει. Την ίδια στιγμή, και οι συνθήκες κράτησης -τις οποίες γνωρίζεις από την προφυλάκισή σου- είναι σε καθεστώς εξαίρεσης.

Ο Δημήτρης έζησε 15 χρόνια σε καθεστώς εξαίρεσης. Και αυτό δεν αφορά μόνον τους κρατούμενους της «17 Νοέμβρη». Εζησε σε καθεστώς εξαίρεσης από όλους τους κρατούμενους συνολικά.

Είναι ο μόνος μαζί με τον Α.Γ. που μετά τα προβλεπόμενα από τον νόμο 8 χρόνια έκανε άλλα τόσα για να του χορηγηθεί η 48ωρη άδεια. Και μην ξεχνάμε, στο υπόγειο από την αρχή, σε απόλυτη απομόνωση, χωρίς κανένα συγκρατούμενο επί 2,5 χρόνια.

Και φυσικά δεν διαμαρτυρήθηκε, γιατί δεν περιμένει κάτι από το κράτος πέραν της αυτονόητης υποχρέωσής του να εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει. Και να τους εφαρμόζει όχι α λα καρτ.

Μην ξεχνάμε την Πρωτοχρονιά του 2015 που τον απήγαγαν σχεδόν και τον μετέφεραν στον Δομοκό, με τον αρμόδιο υπουργό να υπογράφει τον νόμο μία μέρα πριν από την παραίτησή του εν όψει των εκλογών του Γενάρη.

Και σήμερα, μετά από όλα αυτά, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που ζητούν την εξαίρεσή του από ένα δικαίωμα που προβλέπεται από τον νόμο.

Και σήμερα διαπιστώνουμε ότι η γνωστή οικογένεια διεκδικεί επί της ουσίας να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Και όλοι αυτοί παραθέτοντας γελοίες δικαιολογίες: τη μία είναι δήθεν ύποπτος φυγής, τη μία καθοδηγεί δήθεν τη νέα γενιά τρομοκρατών, τη μία προετοιμάζει δήθεν το 45άρι για άλλες ενέργειες.

Από τη μία είναι ντροπή η παράθεση όλων αυτών των δικαιολογιών για να μην εφαρμοστεί ο νόμος· από την άλλη, εκτίθενται στα μάτια όλου του κόσμου, ολόκληρης της κοινωνίας, παραθέτοντας «επιχειρήματα» που την ίδια στιγμή καταπίπτουν από την ίδια την πραγματικότητα.

• Η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία -η οποία απορρίφθηκε- με στόχο να επαναφέρει την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, απαγορεύοντας -μεταξύ άλλων- τη χορήγηση αδειών σε τρομοκράτες, και ζητεί την άμεση κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου. Ο Δημήτρης έζησε 7 μήνες σε αυτό το καθεστώς. Ποια είναι η άποψή σου;

Στο σημείο αυτό πρέπει να είμαι απολύτως ακριβής και ως προς τις αλήθειες και ως προς τα ψέματα που λέγονται.

Αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες ελληνικές φυλακές ήταν και είναι υψίστης ασφαλείας, άλλωστε ο Ξηρός δεν απέδρασε από καμία φυλακή.

Ψέμα είναι ότι στον Δομοκό άλλαξε κάτι ως προς τη λειτουργία της φυλακής. Δεν άλλαξε το παραμικρό, πλην του διορισμού 240 φρουρών πέριξ της φυλακής, στα χωράφια, οι οποίοι όπως αντιλαμβάνεστε δεν είχαν καμία πραγματική ασχολία. Ηταν η επίφαση για να συγκαλυφθεί μια άλλη αλήθεια.

Η αλήθεια ότι οι φυλακές Γ τύπου εφαρμόστηκαν για να μεταφερθούν σε καθεστώς απόλυτης απομόνωσης, ακόμη και από τις οικογένειές τους, πέντε πολιτικοί κρατούμενοι. Απόδειξη αυτού, μέσα σε κάποιους ελάχιστους ποινικούς που μεταφέρθηκαν ήταν και δύο από τις φυλακές ανηλίκων.

Ψέμα είναι ότι ο επίδοξος πρωθυπουργός εισηγείται την επαναλειτουργία τους με αφορμή τη δολοφονία Ζαφειρόπουλου, για να ελέγχει και να αποτρέπει από μέσα τις επικοινωνίες και τις παράνομες πράξεις. Είναι σαφές ότι δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα αν κάποιος στοιχειωδώς το σκεφτεί σοβαρά.

Η αλήθεια είναι ότι η επαναλειτουργία τους αφορά τους κατά δήλωσή του «τρομοκράτες» και κατά κοινή διαπίστωση τον εξής έναν: τον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Και κλείνοντας, θέλω να τονίσω και μία αλήθεια που ελάχιστα έχει ακουστεί. Ο νόμος για τις φυλακές Γ τύπου προέβλεπε τον εγκλεισμό των κρατουμένων τα δύο πρώτα χρόνια, οπότε και ο εισαγγελέας θα αποφάσιζε για την παραμονή τους ή όχι σε αυτό το καθεστώς.

Η μεταφορά του Δημήτρη και των υπολοίπων κρατουμένων της «17 Νοέμβρη» εκεί ήταν παράνομη, αφού τότε, το 2015, είχαν εκτίσει ήδη 13 χρόνια στον Κορυδαλλό.

Ακόμη λοιπόν και για τις φυλακές Γ τύπου που εκείνοι λειτούργησαν έγινε πάλι εξαίρεση από τον νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν.

Ηταν και είναι τόσο φανερό: φτιάχνουν ή εισηγούνται νόμους που στοχεύουν στην εξόντωση ενός συγκεκριμένου.

• Τα ΜΜΕ έθαψαν κυριολεκτικά κάποιες ανακοινώσεις ή δηλώσεις που υπερασπίστηκαν την εφαρμογή του νόμου. Πού το αποδίδεις αυτό;

Τα επίσημα ΜΜΕ, ναι, τα έθαψαν, γιατί αποτελούν πυλώνες προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Σήμερα όμως η ενημέρωση έχει αλλάξει γήπεδο.

Στα κοινωνικά δίκτυα κυκλοφόρησαν και διαβάστηκαν και η ανακοίνωση των σωφρονιστικών υπαλλήλων που υπερασπίζεται την εφαρμογή του νόμου και η δήλωση Μομφεράτου ότι «ο νομικός μας πολιτισμός λέει ότι κάποια μέρα αυτοί οι άνθρωποι θα βγουν από τη φυλακή» και το κείμενο του Διονύση Τεμπονέρα που αναφέρεται σε «δήθεν υπερασπιστές της νομιμότητας» και σε «πολιτική εκμετάλλευση» προκειμένου «να ξεπλύνουν τα ανομήματά τους».

Νομίζω ότι η μεγάλη εικόνα της κοινωνίας μας βρίσκεται περισσότερο μέσα στα κοινωνικά δίκτυα, παρά στα φθίνοντα και χρεοκοπημένα ΜΜΕ.



• Εχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια. Σήμερα έχεις να πεις κάτι για τους συγγενείς των ανθρώπων που έγιναν στόχος της «17 Νοέμβρη»;

Κατανοώ και σέβομαι τον πόνο τους. Κατανοώ και σέβομαι τον θυμό τους. Ομως ο πόνος ο πραγματικός δεν γίνεται εργαλείο για πολιτική εκμετάλλευση.

Υπάρχουν στάσεις σαν αυτή του Μομφεράτου, υπάρχουν και οι άλλες που έχουν άλλες σκοπιμότητες. Η δική μου ηθική αυτό δεν το χωράει…