Η «Συμφωνία αλήθειας» ως ομολογία του εγκλήματος

Η ΝΔ έχει ένα σλόγκαν στην ρητορική της ατζέντα που ονομάζεται «Συμφωνία Αλήθειας». Ουσιαστικά είναι η συμπύκνωση του κεντρικού πολιτικού στόχου του Μητσοτάκη που παρουσιάστηκε στην ΔΕΘ, ο οποίος σερβίρεται και ως το «εναλλακτικό» πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.

ΗΛΙΑΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ

Στην επίσημη ιστοσελίδα της Ν.Δ, έχει αναρτηθεί σε κεντρικό σημείο η πρόταση της «Συμφωνίας αλήθειας». Είναι ένα κείμενο 21 σελίδων που συνοδεύεται από δύο φράσεις . 1^η «Οι δικές μας πολιτικές απαντούν με στοχευμένες δράσεις στα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες. Οι δικές μας πολιτικές είναι κοστολογημένες. Δεν περιλαμβάνουν ψεύτικες υποσχέσεις. Είναι αποτέλεσμα μιας σοβαρής και υπεύθυνης εργασίας.» (Κυριάκος Μητσοτάκης),… Και η 2^η φράση «Το δικό μας πρόγραμμα δεν θα είναι καρπός ενός «λεφτόδεντρου», αλλά καρπός μιας σοβαρής και μελετημένης εργασίας. Οι ιδέες αυτές δεν χρειάζονται κατά βάση χρήματα αλλά φέρνουν χρήματα. (Κωστής Χατζηδάκης)

Με πυρήνα τα κέρδη των λίγων

Διαβάζοντας το πρόγραμμα της «Συμφωνίας Αλήθειας» διαπιστώνουμε πως πρόκειται για ένα «μανιφέστο» που εκφράζει βαθιά τον καθεστωτικό πολιτικό σχεδιασμό της Ευρωενωσιακής και ντόπιας ολιγαρχίας που εφαρμόζεται στην χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια, ενώ εισάγονται και νέα «καινοτόμα» σχέδια που επί της ουσίας οδηγούν στην εξύψωση της επιχειρηματικότητας και του κέρδους της.

Δεν θα επιδιώξουμε να κάνουμε αναλυτική κριτική, αλλά θα επικεντρωθούμε στον βασικό πυρήνα της σκέψης, όπως παρουσιάζεται από την Γραμματεία Προγράμματος του κόμματος και συνδέεται με την αντίληψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την οικονομία.

Ο βασικός πυρήνας της λεγόμενης «Συμφωνίας Ευθύνης» βρίσκεται στο παρακάτω απόσπασμα του κειμένου που παρά τις προσπάθειες της ΝΔ να αμβλύνει τις γωνίες, εντούτοις είναι εμφανές πως η πολιτική της επιλογή γέρνει πεισματικά υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων και των κερδών τους, αλλά και υπέρ των γενικευμένου ξεπουλήματος των υποδομών της χώρας.

Διαβάζουμε, λοιπόν τι σημαίνει ανάπτυξη για την Ν.Δ ; «Ανάπτυξη για εμάς σημαίνει ιδιωτική πρωτοβουλία, σημαίνει επενδύσεις, σημαίνει στήριξη του έντιμου και ευσυνείδητου επιχειρηματία, σημαίνει απενοχοποίηση του κέρδους και της αμοιβής.» …
Και συνεχίζει «Με περισσότερες επενδύσεις. Μπορούμε να τις πετύχουμε με ένα πιο φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον, με απλούστευση των διαδικασιών για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων. Με περισσότερες αποκρατικοποιήσεις ειδικά στους τομείς που αποτελούν συγκριτικό μας πλεονεκτήματα» .

Χαρίζοντας φόρους σε ολιγάρχες και πολυεθνικές

Όσο αφορά το φορολογικό μοντέλο που έχει επεξεργαστεί η Ν.Δ, οι ιθύνοντες του σχεδίου ξεκινούν από μια παραδοχή. Διαβάζουμε στην πρόταση για τις φοροαπαλλαγές. «Παροχή φορολογικών κινήτρων για εμβληματικές παραγωγικές επενδύσεις, σε εκείνες που δημιουργούν πολλές νέες θέσεις εργασίας. Ελάφρυνση για παράδειγμα του φόρου, ανάλογα με τις δαπάνες προσωπικού και κεφαλαιουχικού εξοπλισμού…»

Με απλά λόγια, αυτό που λέγεται παραπάνω είναι πως κερδισμένες από την φορολογική πολιτική και της ΝΔ, θα συνεχίσουν να είναι όσοι είναι ήδη κερδισμένοι. Πρόκειται δηλαδή, για μια πρόταση που στοχεύει στην καθιέρωση ενός «φορολογικού παραδείσου» στο εσωτερικό της χώρας, που θα τον απολαμβάνουν βέβαια μόνο η οικονομική ολιγαρχία του τόπου και οι πολυεθνικοί κολοσσοί που έχουν την δυνατότητα να διακινούν μεγάλα κεφάλαια.

Οι «αξίες» της αγοράς στην εκπαίδευση

Αυτοί βέβαια οι σχεδιασμοί, προτείνεται από τους φωστήρες της Γραμματείας Προγράμματος της ΝΔ, να ενταχθούν ακόμα και στην εκπαίδευση, καλλιεργώντας όπως λένε την επιχειρηματικότητα μέσω της διδασκαλίας. Διαβάζουμε λοιπόν το σημείο με τίτλο… «Εισαγωγή της επιχειρηματικότητας στα σχολεία», το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων.

«Η εξοικείωση με την έννοια της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση μέσω της σύγχρονης διδακτικής προσέγγισης είναι μεγάλης σημασίας για το μέλλον των νέων ανθρώπων. Ομάδες μαθητών θα μπορούν να ιδρύουν εικονικές επιχειρήσεις και να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς με άλλα σχολεία. Να επισκέπτονται επιχειρήσεις, εξοικειώνονται με τις βασικές έννοιες και διαδικασίες , αναλαμβάνουν project, μαθαίνουν από καλές πρακτικές των συμμαθητών τους, καθώς και παραδείγματα νεοφυών και άλλων επιχειρήσεων που εξελίσσουν την δημιουργικότητα και την φαντασία τους»

Με τα παραπάνω γίνεται επίσης εμφανές πως στόχος του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να ποτιστεί η συνείδηση της νεολαίας στο σχολείο με τις αξίες της καπιταλιστικής αγοράς.

Το σχέδιο δηλαδή περιλαμβάνει να γίνει κομμάτι της εκπαίδευσης, η καλλιέργεια προτύπων του βάρβαρου οικονομικού μοντέλο όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός, η ζούγκλα του ανταγωνισμού, η κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά και όλοι οι άλλοι κανόνες που οδηγούν στην συμπίεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ο κόσμος της εργασίας στο περιθώριο

Από την άλλη, στο πρόγραμμα της «Συμφωνίας αλήθειας», σε ότι αφορά τα λαϊκά νοικοκυριά και τον κόσμο της εργασίας, προτείνονται μέτρα «μπαλώματα», αφού απουσιάζουν ουσιαστικές προτάσεις , για τα βασικά ζητήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία όπως είναι η προστασία της εργασίας, η ανεργία, η απλήρωτη εργασία, οι μισθοί πείνας, οι συλλογικές συμβάσεις, αλλά και η βαριά φορολογία που πέφτει στις πλάτες των μικρομεσαίων στρωμάτων.

Πως όμως θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό, αφού είναι γνωστό πως στην λογική της Ν.Δ, οι βασικές ανάγκες των εργαζομένων και όλων των ανθρώπων του μόχθου, είναι θέματα πως θα καθορίζονται από τους αυτοματοποιημένους νόμους της «ελεύθερης αγοράς» και όχι από το κράτος, με αποτέλεσμα η ζωή της πλειοψηφίας της κοινωνίας να αφήνεται στο έλεος της καπιταλιστικής αγοράς και του άναρχου τρόπου παραγωγής.

«Διαχωρισμός» και ταύτιση με την κυβέρνηση

Το κείμενο όμως της «Συμφωνίας αλήθειας», δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι η συνέχεια της πολιτικής ρητορικής που ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει εδώ και αρκετούς μήνες και επιχειρείται να είναι το εργαλείο αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού διαπιστώνει πως η κυβέρνηση Τσίπρα φθείρεται.

Όμως, αυτό που φαίνεται να ξεχνάει ο κ. Μητσοτάκης είναι πως η φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ευθυγραμμίστηκε και αυτή στις απαιτήσεις της οικονομικής ολιγαρχίας και των διεθνών τοκογλύφων , συντάσσοντας της δική της «Συμφωνία αλήθειας» μαζί τους.

Επίσης αυτό που του διαφεύγει του κ. Μητσοτάκη είναι, πως την κοινωνία δεν την απασχολεί μόνο ποιος είναι ειλικρινής και ποιος είναι ο ψεύτης από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς που εφαρμόζουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας, αλλά το ότι και οι δύο κινούνται στις ίδιες ράγες της Ευρωενωσιακής πολιτικής.

Η ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να ξεφύγουν από το γεγονός πως η κατάσταση είναι πολύ άσχημη για την ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, την εφαρμογή των μνημονίων, το βάθεμα της φτώχειας, ενώ την ίδια στιγμή μια μερίδα της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας συνεχίζει να κερδίζει από την διαχείριση της κρίσης.

Επιπλέον όμως ο κ. Μητσοτάκης, δεν μπορεί να κατανοήσει πως η στήριξη στις ελληνικές κυβερνήσεις από τα διεθνή οικονομικά κέντρα εξουσίας και την Ε.Ε, αποφασίζεται και με γνώμονα το κατά πόσο η κυβέρνηση μπορεί να προωθεί και να υλοποιεί τα άμεσα σχέδια τους, αποσυμπιέζοντας της λαϊκές αντιδράσεις.

Η Ν.Δ σε αυτό το σημείο φαίνεται να έχει πρόβλημα , καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα συγκυρία φαίνεται να αποτελεί ένα ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα, ικανό να προωθήσει τις απαιτήσεις της ολιγαρχίας.

Όπως και να έχει και παρ όλες τις προσπάθειες του πολιτικού επιτελείου της ΝΔ, το σίγουρο είναι πως το κυρίαρχο προπαγανδιστικό μοντέλο που υπάρχει στο πρόγραμμα της «Συμφωνία αλήθειας» δεν είναι τόσο ισχυρό, αφού πρόκειται για μια ατζέντα η οποία επιχειρεί να παρουσιάσει τον Μητσοτάκη ως τον μελλοντικό πρωθυπουργό που μιλάει την «γλώσσα της αλήθειας» και πράττει το «έργο της αλήθειας».

Το παραπάνω όμως δεν είναι και τόσο πειστικό επιχείρημα. Και ο λόγος είναι πως καθημερινά γίνεται ακόμα και πιο ξεκάθαρο στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά και σε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων της Ν.Δ, πως το πρόγραμμα της Ν.Δ είναι μια επανάληψη των πολιτικών αυτών που μας οδήγησαν και μας οδηγούν στην λιτότητα, στην φτώχεια αλλά και στην ολοκληρωτική απορρύθμισης της οικονομίας προς όφελος των οικονομικά ισχυρών.

Άλλωστε το να δηλώνει κάποιος πως λέει την αλήθεια, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά ομολογία του εγκλήματος που συνεχίζεται σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.