Αλήθειες και ψέματα για τη χρεοκοπία της Αργεντινής

Κώστας Εφήμερος




Αυτές τις ώρες η Αργεντινή βρίσκεται στην κορύφωση ενός δράματος που ξεκίνησε από το μονομερές κούρεμα του χρέους της το 2001. Μετά την κατάρρευση και της τελευταίας προσπάθειας συμβιβασμού με τους κερδοσκόπους η Αργεντινή αναγκάζεται για 2η φορά σε μια δεκαετία να κηρύξει στάση πληρωμών (αν και η ίδια δεν το δέχεται χαρακτηρίζοντας την «επιλεκτική, προσωρινή και ιδιότυπη»).


Η υπόθεση λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ελλάδα από ότι αλλού κυρίως επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είχε στο παρελθόν χρησιμοποιήσει το παράδειγμα της Αργεντινής και τώρα οι επικριτές του βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να καταφερθούν εναντίον του. Τι συνέβη όμως στα αλήθεια στην λατινική χώρα;


Σύντομο ιστορικό


Η Αργεντινή το 2001 βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Η πολύχρονη «βοήθεια» του ΔΝΤ είχε οδηγήσει σε συνεχόμενη ύφεση με το Εθνικό Ακαθάριστο της Προϊόν να βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών ενώ και η ανεργία είχε εκτοξευτεί στο 25%. Τα Χριστούγεννα του 2001 και ενώ η κυβέρνηση της Αργεντινής αδυνατούσε να πληρώσει τα δάνεια που είχε συνάψει το ΔΝΤ αρνήθηκε να εκταμιεύσει την δόση του 1,3 δισ. επειδή η κυβέρνηση της χώρας δεν είχε εκπληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα.

Η κυβέρνηση βρισκόμενη μπροστά σε μια μαζική φυγή κεφαλαίων επέβαλε περιορισμούς στις συναλλαγές (το γνωστό «Κοραλίτο») προκαλώντας μια πρωτοφανή κοινωνική αναστάτωση που μέτρησε στο δρόμο δεκάδες νεκρούς. Μετά από το Κοραλίτο και την κατάρρευση των συνομιλιών με το ΔΝΤ η κυβέρνηση της χώρας οδηγήθηκε στην κήρυξη στάσης πληρωμών και προχώρησε στο μονομερές κούρεμα χρέους αξίας 93 δισ. ευρώ. Το πρώτο πράγμα που έκανε φυσικά ήταν να ξεπληρώσει το ΔΝΤ του οποίου τα δάνεια καταστατικά δεν μπορούν να κουρευτούν.





Η Αργεντινή πρότεινε την ανταλλαγή των ομολόγων που είχαν εκδοθεί πριν το 2001 με νέα κουρεμένα κατά 70% με καλύτερους όρους αποπληρωμής και πέτυχε τελικά την συμφωνία με τους κατόχους σε ποσοστό πάνω από 91%. Ανάμεσα σε αυτούς που δεν δέχτηκαν το κούρεμα υπάρχουν και τα γνωστά vulture funds (κεφάλαια γύπες), κερδοσκοπικά funds δηλαδή που αγοράζουν ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές αποσκοπώντας να πιέσουν στην αποπληρωμή τους στην ονομαστική τους αξία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για να πετύχει το κούρεμα και να γίνει πιο ελκυστικό στους κατόχους ομολόγων η Αργεντινή πρότεινε τα νέα ομόλογα να διέπονται από αμερικανικό δίκαιο. Έτσι μια σύμπραξη κερδοσκοπικών funds (NML Capital και EM Ltd των δισεκατομμυριούχων Paul Singer και Kenneth Dart) απευθύνθηκε στα δικαστήρια των ΗΠΑ απαιτώντας την αποπληρωμή των ομολόγων της πετυχαίνοντας μια πρωτόγνωρη απόφαση του δικαστή Griesa
σύμφωνα με την οποία όχι μόνο η Αργεντινή θα πρέπει να πληρώσει στην ονομαστική αξία τα συγκεκριμένα ομόλογα αλλά αν δεν το κάνει δεν μπορεί να πληρώσει και τους ομολογιούχους που έχουν δεχτεί εθελοντικά το κούρεμα.

Αυτό ήταν το πικρό μάθημα για τις χώρες που εκδίδουν ομόλογα που ελέγχονται από ξένο δικαιακό σύστημα.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής αναγκάστηκε σήμερα να προχωρήσει για δεύτερη φορά σε στάση πληρωμών αφού δεν κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τους δικηγόρους των κερδοσκόπων. Ο συμβιβασμός άλλωστε ήταν σχεδόν αδύνατος γιατί αφενός αν πλήρωνε τα περίπου 1,5 δις ευρώ που έχει επιδικάσει ο Griesa αυτόματα θα ξεκινούσαν νομικές διαδικασίες από τους υπόλοιπους ομολογιούχους με ομόλογα παλαιότερα του 2001 (αξίας περίπου 15 δισ. ευρώ), ενώ ακόμα πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε ένας όρος των νέων ομολόγων (γνωστός ως RUFO) σύμφωνα με τον οποίο η Αργεντινή σε περίπτωση που μέχρι το Δεκέμβριο του 2014 αποζημίωνε με καλύτερους όρους κάποιους ομολογιούχους θα έπρεπε να προσφέρει την ίδια συμφωνία και σε όλους όσους κατείχαν τα νέα κουρεμένα ομόλογα.

Η αλήθεια και το διαζύγιο με την ελληνική δημοσιογραφία


Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ σχετικά με τη χρεοκοπία της Αργεντινής εδώ και περίπου ένα μήνα δεν μπορείς να μην επισημάνεις την απίστευτη χαιρεκακία για όσα συμβαίνουν στο λαό της Αργεντινής.





Τα ΜΜΕ (αλλά και οι βουλευτές) που έχουν δώσει «τα ρέστα τους» για να υποστηρίξουν τον μονόδρομο του μνημονίου καλύπτουν την επίθεση κάποιων δισεκατομμυριούχων κερδοσκόπων σε ένα ολόκληρο λαό ως αφορμή για να επιτεθούν σε όσους επεσήμαναν ότι η Αργεντινή είχε αποδείξει ότι η σωτηρία μέσω της Τρόικας δεν είναι μονόδρομος.


Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας που κάνουν δύσκολη τη σύγκριση αλλά ωστόσο αξίζει να δούμε μερικά στοιχεία.

Η πρώτη και σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της περίπτωσης της Ελλάδας και της Αργεντινής είναι ότι η τελευταία έχει περίπου υποχρεωτικά οδηγηθεί σε όλες τις κινήσεις της από το 2001 μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα της ευρωζώνης μπορούσε να διαλέξει μεταξύ της αναδιάρθρωσης ή της προσπάθειας σωτηρίας μέσω του μηχανισμού στήριξης και είναι σχεδόν φυσικό οι πολιτικοί ηγέτες της να επιθυμούσαν την επιλογή με το μικρότερο πολιτικό κόστος.



Τα ρεπορτάζ στην Ελλάδα παραβλέπουν συχνά τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία. Η οικονομία της Αργεντινής μετά την αναδιάρθρωση του 2001 είναι σήμερα η 3η μεγαλύτερη στη Λατινική Αμερική. Το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν της αυξήθηκε κατά 60% μέσα σε μια δεκαετία και ο ρυθμός ανάπτυξής της είναι χειρότερος μόνο από αυτόν της Κίνας.




Το δημόσιο χρέος της μειώθηκε από το 169% στο 49% και συνεχίζει μειούμενο εξαιτίας του πρωτογενούς και εμπορικού της πλεονάσματος. Ακόμα πιο εντυπωσιακό (και σημαντικό για τους πολίτες) είναι η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος που διπλασιάστηκε σε λιγότερο από 8 χρόνια μετά τη χρεοκοπία.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δημιούργησε συνθήκες παραδείσου στην Αργεντινή. Ο πληθωρισμός (επίσημος και ανεπίσημος) εκτινάχθηκε μετά την αποσύνδεση του πέσος με το αμερικανικό δολάριο και τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν ακριβά, προκαλώντας προβλήματα στη μεσαία τάξη, ωστόσο η μεγαλύτερη εικόνα παρουσιάζει μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:

Η ανεργία έπεσε από το 25% το 2001 στο 7,2% ήδη από το 2013 ενώ το ποσοστό των πολιτών της χώρας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έπεσε από το 36% στο 22% (αφού πρώτα όμως έφτασε στο 48% τα δύο πρώτα χρόνια μετά την χρεοκοπία), ενώ το 2010 είχε πέσει στο ιστορικό χαμηλό του 12%.















Μπορεί η Αργεντινή ως αποτέλεσμα της μονομερούς διαγραφής του χρέους να βρέθηκε εκτός αγορών αλλά αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία του ίδιου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Οι επενδύσεις στη χώρα από την στιγμή που η κυβέρνηση της Αργεντινής δέχτηκε τη βοήθεια του ΔΝΤ έπεσαν από το 21% στο 10% επί του ΑΕΠ ενώ από την στιγμή που οι εκπρόσωποί της έφυγαν από την Αργεντινή οι επενδύσεις ανέκαμψαν και ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο μέχρι και στο 27% επί του ΑΕΠ (το οποίο όπως είπαμε είχε σχεδόν διπλασιαστεί) το 2010.

Ακόμα και αν ανατρέξουμε σε στοιχεία πραγματικής οικονομίας όμως, όπως οι μισθοί, βλέπουμε ότι η συνολική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στα πρώτα χρόνια μετά την αναδιάρθρωση ήταν της τάξης του 13,4% (και όχι του 48% όπως στην Ελλάδα).




Είναι η Αργεντινή παράδεισος; Όχι. Ο πληθωρισμός της χώρας είναι υψηλός και η κυβέρνηση δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και προϊόντων. Επιβάλλει ισχυρούς δασμούς στις εισαγωγές προκειμένου να καταστήσει τα εγχώρια προϊόντα ανταγωνιστικά. Επιπλέον η χώρα παραμένει εκτός των αγορών και συνάπτει δανειακές συμβάσεις με διμερής συμφωνίες (πρόσφατα ανακοινώθηκε δάνειο 8 δισ. από την Ρωσία).


Ωστόσο είναι αστείο να χρησιμοποιούμε τη σημερινή στάση πληρωμών ως απόδειξη ότι η Ελλάδα ακολούθησε το σωστό δρόμο. Στο σπίτι του κρεμασμένου, λέει ο λαός μας, δεν μιλάνε για σκοινί.


Οι έλληνες δημοσιογράφοι φαίνεται να χαίρονται πάρα πολύ με την χρεοκοπία της Αργεντινής επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είχε προτείνει παλιότερα το παράδειγμα της. Η αλήθεια είναι ότι ορθότερη θα ήταν η σύγκριση με την Ισλανδία κυρίως επειδή η Αργεντινή ξεκινούσε από χειρότερο σημείο εκκίνησης εξαιτίας των πολλών δεκαετιών Χούντας και του ΔΝΤ. Άλλωστε όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Ρικάρντο Χάουσμαν «η Αργεντινή όταν χρεοκοπεί δεν το κάνει ευγενικά και με συγνώμες αλλά ζητάει και τα ρέστα, για αυτό την μισούν τα funds».


Τι θα μπορούσε να κάνει η Αργεντινή






Πολλά γράφονται τις τελευταίες ημέρες για τις κινήσεις της αργεντίνικης κυβέρνησης. Κι όμως η πορεία των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Εξαιτίας του όρου RUFO όπως αναφέραμε προηγουμένως η Αργεντινή είναι υποχρεωμένη να περιμένει τουλάχιστον μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2015 προκειμένου να συζητήσει με τους κερδοσκόπους μια πραγματική συμφωνία. Άλλωστε η αξία των ομολόγων που κρατούν οι «γύπες» (περίπου 1,5 δισ.) είναι πραγματικά μικρή για μια χώρα με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 8% ετησίως. Θυμίζουμε μόνο ότι τα ομόλογα που πλήρωσε η Ελληνική κυβέρνηση σε κερδοσκοπικά κεφάλαια μετά το PSI υπολογίζονται σε περίπου 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Τότε μάλιστα εκτός από τους Ανεξάρτητους Έλληνες που απαιτούσαν από τον Στουρνάρα να μάθουν λεπτομέρειες για τα ομόλογα που πληρώνονται στους κερδοσκόπους και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σιωπηλά συμφωνήσει με την πληρωμή τους.


Η ουσία ωστόσο είναι αλλού. Όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος και καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας «οι επιπτώσεις της σημερινής στάσης πληρωμών της Αργεντινής είναι εκτεταμένες. Το νομικό σύστημα των ΗΠΑ μέσω του δικαστή Griesa εξέδωσε μια πρωτοφανή απόφαση η οποία θα έκανε τους ομολογιούχους να αρνούνται οποιαδήποτε αναδιάρθρωση χρέους. Οι χώρες όμως πρέπει να μπορούν να αναδιαρθρώνουν τα χρέη τους όπως οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες. Η απόφαση της Αργεντινής να μην δεχτεί κανένα συμβιβασμό εκτός από την υποστήριξη των συμφερόντων της ταυτόχρονα είναι και μια γενναία πράξη που πρέπει να υποστηριχτεί από όλους, ιδιαίτερα από τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης».


Ο Κώστας Λαπαβίτσας θα πάρει μέρος σήμερα σε ένα πάνελ του France 24 για την χρεωκοπία της Αργεντινής που θα μεταδωθεί ζωντανά από το TPP στις 20:10

Δημόσια έκκληση για συγκέντρωση φαρμάκων στην Άρτα και αποστολή τους στον Παλαιστινιακό λαό.

Το υπό σύσταση Κοινωνικό Ιατρείο Άρτας και η συλλογικότητα φίλων της μουσικής ο "ΑΥΛΟΣ", προχωρούν στο κάλεσμα για συγκέντρωση φαρμάκων  στην Άρτα και αποστολή τους στον Παλαιστινιακών λαών μέσω ομάδων αλλλεγγύης.

Η στήριξη τόσο της πρωτοβουλίας όσο και των Παλαιστινίων με φάρμακα είναι σημαντική  και αφορά τους περισσότερους ..

Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος για τη συγκέντρωση των φαρμάκων 

Φίλοι και φίλες,
   Δυστυχώς για μια ακόμα φορά ζούμε το δράμα της μαζικής δολοφονίας του Παλαιστινιακού λαού από τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, με την ανοχή και την αδιαφορία της Διεθνούς Κοινότητας.
   Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί και οι ανηλεείς επιθέσεις στα παλαιστινιακά εδάφη, έχουν σαν αποτέλεσμα μέχρι στιγμής περίπου 800 νεκρούς, οι περισσότεροι από τους οποίους παιδιά και γυναίκες. Το λουτρό αίματος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Μεταξύ των βομβαρδισθέντων στόχων, που είναι κυρίως σπίτια και καταστήματα, υπάρχουν και αρκετά νοσοκομεία της Παλαιστίνης (όπως π.χ το European Gaza, το Χαν γιουνίς και άλλα), αλλά και σχολεία (όπως το χθεσινό φρικιαστικό χτύπημα σε σχολείο του ΟΗΕ στη βόρεια λωρίδα της Γάζας).
   Οι βομβαρδισμοί, σε συνδυασμό με την απειλή ή και την πραγματοποίηση χερσαίων επιχειρήσεων, εκτός από τον πανικό που έχει προκαλέσει στον λαό της Παλαιστίνης, θα προκαλέσει δυστυχώς και χιλιάδες εκτοπισμένους και άστεγους, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η ήδη υπάρχουσα εκεί ανθρωπιστική κρίση.
   Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας προειδοποιεί ότι το 30% του αποθέματος φαρμάκων και το 50% του υγειονομικού υλικού, έχει ήδη εξαντληθεί προ πολλού, ενώ πολύ σύντομα θα εξαντληθούν και όλα τα υπόλοιπα αποθέματα.
   Η Ανθρωπιστική οργάνωση Fair Planet μαζί με το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, μετά από έκκληση της Παλαιστινιακής ιατρικής Οργάνωσης U.H.C.C, ξεκίνησαν καμπάνια για τη συγκέντρωση φαρμάκων και υγειονομικού υλικού, που θα σταλούν στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Για το σκοπό αυτό, καλούν συλλογικότητες και πολίτες της χώρας μας, να συνδράμουν στην προσπάθειά αυτή. Ήδη στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν πολλά Κοινωνικά Ιατρεία και Δομές Αλληλεγγύης, καθώς και ευαισθητοποιημένοι πολίτες απ΄όλη τη χώρας. Αντίστοιχη προσπάθεια γίνεται και στη γειτονική μας Πρέβεζα.

   Εμείς, ως "Ομάδα Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία στην Άρτα Κοινωνικού Ιατρείου - Φαρμακείου", επειδή πιστεύουμε στην Κοινωνική Αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά, δεν μπορούμε να σταθούμε αμέτοχοι στο δράμα του παλαιστινιακού λαού. Μαζί λοιπόν, με τον "Σύλλογο Φίλων της μουσικής- Ο Αυλός" - η κοινωνική και πολιτιστική παρουσία του οποίου στα πράγματα της Άρτας είναι πολύτιμη- αποφασίσαμε να μετάσχουμε στην καμπάνια συλλογής φαρμάκων και υγειονομικού υλικού, που θα σταλούν στη Γάζα και γι΄αυτό σας καλούμε να προσφέρετε αντιβιοτικά, παυσίπονα, γάζες, χειρουργικά ράμματα και γάντια, ορούς και άλλα είδη, που περιλαμβάνονται σε έναν κατάλογο, ο οποίος έχει δοθεί στη δημοσιότητα και έχει ήδη αναρτηθεί στο χώρο του Ορφέα (αλλά και αλλού), προκειμένου να σταλούν στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού κι από εκεί στη Γάζα.
 
 Η συγκέντρωση των φαρμάκων αυτών θα γίνεται: 
   α) Για τον σύλλογο "Αυλό" στον χώρο του κινημ. Ορφέας, καθημερινά από 6 μέχρι 9¨30 μμ και
   β) Για την "πρωτοβουλία Κοινωνικού Ιατρείου" στα γραφεία της δημοτικής παράταξης "Ριζ. Δημ. Αλλαγή" που βρίσκοντα στην γωνία Βασ, Κων/νου και Νόρμαν (στα σκαλάκια έναντι πλατείας Κακαβά), καθημερινά από την ερχόμενη Δευτέρα έως Παρασκευή, τις ίδιες ώρες (δηλ. από 6 μέχρι 9¨30 μμ).

Ελπίζουμε στην ανταπόκριση και στη συμμετοχή σας
Σας ευχαριστούμε πολύ
Ομάδα Πρωτοβουλίας για τη δημιουργία Κοινωνικού Ιατρείου - Φαρμακείου



Λίστα των Φαρμάκων που συγκεντρώνονται για την Λωρίδα της Γάζας

O Αγγέλακας την Παρασκευή στον Ορφέα, ανοίγει την αυλαία του 4o Midsummer Pan Festival!

           

 

                             

                               25 - 26 και  27 ΙΟΥΛΙΟΥ.    
         4o Midsummer Pan Festival!

 Τη διοργάνωση ανέλαβε  η συλλογικότητα Φίλων Μουσικής «ΑΥΛΟΣ»

Το φεστιβάλ θα γίνει και τις τρείς ημέρες στον  θερινό κινηματογράφο «ΟΡΦΕΑΣ» στην Άρτα.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ ,  9.30 μ.μ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ μαζί με  τους
  Ντίνο Σαδίκη,  Χρήστο Χαρμπίλα,  Τίτο Καργιωτάκη,  Στάθη Αραμπατζή.


ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ  ,  9.30 μ.μ.

MΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
DARK RAGS και ΤΗRILLER

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ ,  10 μ.μ.

Ρεμπέτικο γλέντι απο τις 10:00μμ μέχρι το ξημέρωμα 



  

Πώς προστατευόμαστε όταν κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ

Για ακόμα μία χρονιά οι αστυνομικές Αρχές, υπό τις ευλογίες ξενοδόχων και δήμων, έχουν βάλει στο στόχαστρο το ελεύθερο κάμπινγκ και τους ελεύθερους κατασκηνωτές.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δεκάδες συλλήψεις σε πολλές περιοχές της χώρας, στις Κυκλάδες, την Κρήτη, τη Χαλκιδική και την Εύβοια.

Σημειώνεται ότι το διοικητικό πρόστιμο των 174 ευρώ έχει αυξηθεί στα 300 Ευρώ και έχει ενταχθεί στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, με διάταξη που συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο για τον τουρισμό.

Αυτό σημαίνει ότι ο ελεύθερος κατασκηνωτής που θα συλληφθεί θα έχει να κάνει με την Εφορία εάν δεν τακτοποιήσει το πρόστιμο εντός δεκαημέρου (οπότε και δικαιούται έκπτωσης 50%).

Σημειώνεται ότι σε ορισμένες περιοχές όπως η Ανάφη, η Τήλος και η Νίσυρος οι τοπικές δημοτικές Αρχές και κοινότητες είναι θετικά διακείμενες στην παρουσία ελεύθερων κατασκηνωτών.

Αντίθετα, σε περιοχές όπως το Γαϊδουρονήσι απέναντι από την Ιεράπετρα, όπου και πέρυσι σημειώθηκαν αστυνομικές επεμβάσεις, η δημοτική Αρχή δεν τοποθετείται ευθέως κατά των ελεύθερων κατασκηνωτών ωστόσο υπογραμμίζει την περιβαλλοντική ευαισθησία της περιοχής.

—Τι κάνουμε για να προστατευτούμε

Όπως ενημερώνει ο χρήστης “Λάτρης της Φύσης” στην ιστοσελίδα της “Ελευθεροτυπίας” σε περίπτωση που αντιληφθούμε αστυνομική επιχείρηση πρέπει να γνωρίζουμε τα εξής:

*Ξεστήνουμε τη σκηνή πριν την πλησιάσουν.

- Σύμφωνα με το νόμο Ν.2160/93 «Ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις», που προσφάτως τροποποιήθηκε, απαγορεύεται η ελεύθερη κατασκήνωση σε κοινόχρηστους χώρους, δάση, αιγιαλούς, ακόμη και σε ιδιωτικά οικόπεδα, με πρόστιμο 300 ευρώ (150 αν πληρωθεί σε 10 μέρες, 300 ευρώ μετά, μετακύλιση στην εφορία αν δεν πληρωθεί σε δύο μήνες). Επίσης το πλημμέλημα είναι αυτόφωρο, οπότε νομικά επιτρέπει στα όργανα του κράτους την επιτόπου σύλληψη.

Από την άλλη:

- Η σκηνή θεωρείται κατοικία, καλύπτεται από άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α του Συντάγματος) και η είσοδος αστυνομικού οργάνου επιτρέπεται μόνο με ένταλμα. Άρα μπορείτε νόμιμα να μην βγείτε και να μην τους αφήσετε να μπουν.

- Η απαγόρευση της κατασκήνωσης ισχύει αποκλειστικά από την ανατολή ως τη δύση του Ηλίου (γι’αυτό και τα “πεσίματα” γίνονται συχνά στις 6:30-7:00 το πρωί).

- Ακόμα και αυτή η απαγόρευση θεωρείται αντισυνταγματική (όπως τόσοι άλλοι νόμοι άλλωστε σήμερα – προσοχή, αυτό δεν σημαίνει ότι για όσο υπάρχουν δεν ισχύουν και δεν υπερτερούν του συντάγματος) για τους παρακάτω λόγους:

Ισχυρό Χαστούκι στην ανεργία της Ηπείρου με το διορισμό του Τσιρώνη.

 Ένα ισχυρό χαστούκι, τι χαστούκι δηλαδή, χτύπημα κάτω απο τη μέση,  δέχθηκε η ανεργία στην Ήπειρο με τον αναπάντεχο διορισμό του Τσιρώνη Δημήτριου σε θέση δημοσίου υπαλλήλου  στο υπουργείο Παιδείας.
 
Είναι ίσως ο πρώτος διορισμός που συμβαίνει στην Ηπείρου εδώ και καιρό και πράγματι αποτελεί έναν κάλο οιωνό για την αντιμετώπιση της ανεργίας που στην Ήπειρο έχει ξεπεράσει το 30% έχοντας βάλει  πλώρη για την πρώτη θέση πανελληνίως αν όχι πανευρωπαϊκά. Ο διορισμός του Τσιρώνη ούτε την αξιολόγηση του Κυριάκου χρειάστηκε,  ούτε ΑΣΕΠ, ούτε άλλο διαγωνισμό έστω  και μαϊμουδίσιο, ο αρτινός λεβέντης και φέρελπις Τσιρώνης είχε κατατεθειμένη την αξία του και αυτό ήταν γνωστό.   

Ο διορισμός του Τσιρώνη Δημήτριου,  βουλευτή του ΠΑΣΟΚ “επί επταετίας” του Μνημονίου και νυν πολιτευτή και υπαλλήλου του Λοβέρδου πάλι βουλευτού του ΠΑΣΟΚ “επί επταετίας” του Μνημονίου , έγινε δεκτός(ο διορισμός του) στην πόλη της Άρτας με ξεχωριστή λαμπρότητα.

Φιλοξενήθηκε σχεδόν σε όλες τις τοπικές φυλλάδες(και blogg) που φυτοζωούν στις σελίδες τους τέτοια υποκείμενα σαν τον Τσιρώνη που με χαρά διαβίβασαν την εντολή πρόσληψης του στο κοινό της Άρτας,  μαζί με το πλούσιο βιογραφικό του γεμάτο από ανάλογους διορισμούς κατά το ένδοξο και ηρωικό παρελθόν του. Ίσως γιατί οι φυλλάδες είδαν στα γεμάτα σπιρτάδα  μάτια του διορισμένου πλέον Τσιρώνη  τα μάτια των δικών τους παιδιών  και τις ανέσεις και ευκαιρίες  που προσφέρει απλόχερα το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου στα δικά του παιδιά,  αυτά που θα τα ξεχωρίσουν από την κοινωνική σφαγή των άλλων.
Ανθρώπινα πράγματα, ταπεινά και ανθρώπινα.

Τέλος πάντων,  μακριά απο εμάς οι κακεντρέχειες ,η χαρά του Τσιρώνη είναι και δική μας χαρά.
 Ο διορισμός του Τσιρώνη ήταν ένα πανίσχυρο χτύπημα στην ανεργία στην Ήπειρο,  έστω και αν εκατοντάδες  άνθρωποι έξω από το σύστημα των διορισμών των εγκάθετων και παρακρατικών που συνθέτουν το σημερινό καθεστώς,  μένουν άνεργοι, κλείνουν τα καταστήματά τους, χάνουν τις περιουσίες , θυσιάζονται από τις αποφάσεις που υπέγραψαν ανδρείκελα σαν τον Τσιρώνη.    

Η ανεργία στην Ήπειρο από σήμερα και τούδε,  δεν μπορεί παρά να ανησυχεί,  το καθεστώς  των ακροδεξιών των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κλπ  θα την αντιμετωπίσει πάραυτα,  ο διορισμός του Τσιρώνη ήταν το πρωτο χτυπημα.

Κύπρος 40 χρόνια τώρα. Τούρκοι και Έλληνες ακροδεξιοί διχοτομούν ένα νησί και το λαό του..

Έχουν περάσει 40 χρόνια από τις 20 Ιουλίου που διχοτομήθηκε η Κύπρος μετά από πολιτικές και στρατιωτικές ενέργειες Τούρκων και Ελλήνων ακροδεξιών, κυρίως δε μετά από ενέργειες Ελλήνων Χουντικών ακροδεξιών ..
Η (πρώτη) εισβολή  έγινε στις 20 Ιουλίου , ο Τουρκικός στρατός και εθελοντές συνεπικουρούμενοι από τους έλληνες ακροδεξιούς πολιτικούς και στρατιωτικούς των Αθηνών  θα πραγματοποιήσουν μία σχετικά εύκολη εισβολή με την ονομασία Αττίλας 1 και θα καταλάβουν το 4% του νησιού. Η εισβολή θα ολοκληρωθεί με τον Αττίλα 2 , τον Αύγουστο του 74΄, εκεί η κατοχή θα αυξηθεί κατά περίπου 30%(συνολικά 37).

Το ελληνικό Κράτος θα αφήσει σχεδόν ατιμώρητους τους έλληνες ακροδεξιούς που πυροδότησαν και εξασφάλισαν την επιτυχία της Τουρκικής εισβολής και κατοχής(Αττίλα 1 και 2), τιμωρώντας ελάχιστους που αφορούσαν την 1η εισβολή Αττίλας1 και ξεπλένοντας  πλήρως  όσους επέτρεψαν τον  Αττίλα 2(πχ Μαύρος  Καραμανλής κλπ), οι οποίοι θα συνεχίσουν να περιδιαβαίνουν κυβερνητικά οφίτσια κυρίως από το χώρο της δεξιάς έως και σήμερα,  αν όχι οι ίδιοι τα παιδιά τους, τα ανίψια τους με ή χωρίς πλαστές πινακίδες , (Καραμανλίδες, Λιάπιδες κλπ) κλπ .

Η διχοτόμηση της Κύπρου είναι ένα πολιτικό έγκλημα, μια τραγική κατάληξη  των ακροδεξιών της Ελλάδας, πολιτικών και στρατιωτικών , που για όλα τα μεταπολεμικά χρόνια ακρωτηρίαζαν τον ελληνικό λαό με βασανισμούς, εκτοπίσεις, μαζικούς διωγμούς, πολιτικές δολοφονίες, απίστευτη διαφθορά,  πάντα ξενόδουλοι και υποτακτικοί των ξένων δυνάμεων(πχ ΗΠΑ)..

Ένα δείγμα του επιπέδου των τότε δεξιών πολιτικών αντρών κατά τις ώρες που επιχηρούσε  ο Αττίλας 2 :
"Ο Γεώργιος Μαύρος προέβη στην παρακάτω δήλωση, την οποία επανέλαβε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: “Κανείς δεν επιθυμεί τον πόλεμο. Αν όμως η Ελλάδα έχει να διαλέξει μεταξύ πολέμου και ταπείνωσης, θα πολεμήσει”.
Τελικά, η Ελλάδα και δεν πολέμησε και ταπεινώθηκε…"
 

Η εμπειρία εκείνων των ελλήνων  ακροδεξιών εγκληματιών  μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με τους σημερινούς τους επίγονους,  στις προσπάθειές τους να υπηρετήσουν στις τάξεις του ξένου παράγοντα (ΔΝΤ Γερμανών) και βέβαια να ξεπουλήσουν την Ελλάδα.

Ακολουθεί μία ιστορική απεικόνιση  από εκείνη την περίοδο που καταγράφει τα γεγονότα των ημερών της διχοτόμησης της Κύπρου και του Αττίλα , ιστορικά το θεωρο
ύμε ικανοποιητικό , στην πολιτική του ανάλυση αποφεύγει να δώσει ευθύνες αν και τις σκιαγραφεί..    (πηγή του κειμένου που ακολουθεί: ΙΣΤΟΡΊΑ, Ιστολόγιο ιστορικής θεματολογίας)

 

Το χρονικό της εισβολής και ο χουντικός τραγέλαφος

Η Κύπρος έπεσε, ουσιαστικά αμαχητί. Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία παρέδωσαν σπάνια μαθήματα προδοτικής ανευθυνότητας, αφήνοντας ελάχιστους ηρωικούς αξιωματικούς και οπλίτες να τα βάλουν με το τουρκικό εκστρατευτικό σώμα.

Κείμενο: Σταύρος Καρκαλέτσης, ιστορικός

Το 1974, ο “Αττίλας” ξανακτυπούσε για δεύτερη φορά το πολύπαθο “νησί της Αφροδίτης”, με τον ίδιο πάλι σκοπό: την κατάκτηση. Η πρώτη φορά ήταν το 1571, όταν ύστερα από πολύμηνη και εξαντλητική πολιορκία οι οθωμανικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Λαλά – Μουσταφά έκαμψαν την ηρωική, αλλά και απεγνωσμένη, αντίσταση των υπερασπιστών της Αμμοχώστου. Οι ιστορικοί νόμοι, αδίστακτοι και επαναλαμβανόμενοι με θαυμαστή νομοτέλεια, εμφανίστηκαν ξανά εκείνο το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974, 8 χιλιόμετρα δυτικά της Κυρήνειας.
Στο προσκλητήριο αυτό, ο Ελληνισμός και πρωτίστως το Εθνικό του Κέντρο, η Ελλάδα, κλήθηκαν να υπερασπισθούν όχι απλά την προς ανατολάς έπαλξη, την Κύπρο, αλλά την ίδια τους την τιμή.

Οι συνθήκες, ήταν αντίξοες εξαιτίας εσωτερικών αλλά και εξωγενών παραγόντων. Πρώτον, η Ελλάδα ήταν δέσμια της γεωγραφίας ως προς την υπεράσπιση της Κύπρου. Η Μεγαλόνησος, σύμφωνα τουλάχιστον με το τότε κυρίαρχο δόγμα, ήταν μια γεωστρατιωτικώς μακρινή υπόθεση. Δεύτερον, η στρατηγική αποτροπή, η οποία άρχισε να υλοποιείται το 1964, είχε πλέον “εξατμιστεί”, αφού ο εγγυητής της, η ελλαδική μεραρχία, είχε από τον Δεκέμβριο του 1967 αποσυρθεί από το νησί. Και τρίτον, και χειρότερο όλων, το έθνος εισερχόταν στον αγώνα βαθιά διχασμένο, μέσα από μια αυτοκαταστροφική πορεία, η οποία κορυφώθηκε και εκφράσθηκε με την εκδήλωση του πραξικοπήματος, πέντε ημέρες πριν από την τουρκική εισβολή.

Έλα Μπάμπη πες την αλήθεια,για ποιον το έκανες;

Αποφυλακίζουν με Νόμο εμπόρους ναρκωτικών

Πριν από αρκετά χρόνια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ξεκίνησε την νομοπαρασκευαστική του καριέρα, αλλάζοντας πέντε λέξεις στον Ποινικό Κώδικα, χωρίς να το απαιτεί ούτε ο νομικός κόσμος, ούτε κανένας άλλος. Με την μικρή αυτή επέμβαση, πάνω από 400 άτομα, όλοι επιφανείς Θεσσαλονικείς, οι οποίοι αντιμετώπιζαν ποινές φυλάκισης πάνω από 10 χρόνια, έμειναν ελέυθεροι και ευγνώμονες φυσικά στον γκουρού της νομικής τέχνης. Όλοι τους εμπλέκονταν σε σκάνδαλο μετεγγραφών φοιτητών από Πανεπιστήμια της Ανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Γιατροί, στρατηγοί, καθηγητές Πανεπιστημίου, βουλευτές,η αφρόκρεμα της Θεσσαλονίκης, είχαν καταφέρει να κάνουν μετεγγραφές των παιδιών τους με πλαστές βεβαιώσεις, πως είχαν προβλήματα υγείας. Ο Βενιζέλος έκανε το αδίκημα, από κακούργημα, πλημμέλημα με αποτέλεσμα να παραγραφεί.

Τέτοια απροκάλυπτη χρήση των νόμων υπέρ εγκληματιών είχε να γίνει χρόνια. Κατά καιρούς στα νομοσχέδια περί «αποσυμφόρησης των φυλακών» περνούν φωτογραφικές νομικές προβλέψεις για να αποφυλακιστεί κάποιος εγκληματίας του λευκού κολάρου. Ποτέ όμως κανένας υπουργός και καμία κυβέρνηση δεν επιχείρησε να απελευθερώσει εμπόρους ναρκωτικών για να αποσυμφορήσει φυλακές ή για να επιδείξει ευαισθησία περί τον σωφρονισμό.

Ώσπου εμφανίστηκε ο Βενιζέλος του μέλλοντος που λέγεται Χαράλαμπος Αθανασίου. Πρώην δικαστής ,Αρεοπαγίτης μάλιστα, επέλεξε να αποδώσει Δικαιοσύνη, περνώντας ένα άρθρο στο νομοσχέδιο περί Τροποποίησης του Ποινικού Κώδικα που απελευθερώνει εμπόρους ναρκωτικών. Από τις φυλακές, προκειμένου να αποσυμφορηθούν, δεν θα βγουν ούτε πορτοφολάδες, ούτε χρήστες, ούτε μικροκλέφτες που δεν έχουν να πληρώσουν την ποινή του. Θα βγουν έμποροι ναρκωτικών.

Στο Νόμο 4274 που ψηφίστηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής, προβλέπεται πως «όσοι έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης άνω των δέκα ετών για εγκλήματα που προβλέπονται στον νόμο 3459 του 2006 απολύονται υπό όρους, αν έχουν συμπληρώσει το ένα τρίτο της πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε”. Και ποιός είναι ο νόμος 3459/2006 ο οποίος δεν κατονομάζεται αλλά περιγράφεται με έναν αριθμό στο Νομοσχέδιο; Μα ο νόμος περί ναρκωτικών. Και ποιοί καταδικάζονται με ποινές κάθειρξης πάνω από 10 χρόνια; Οι χρήστες, τα βαποράκια, οι έμποροι; Όχι φυσικά. Οι μεγαλέμποροι, όσοι παρασκευάζουν ή καλλιεργούν ναρκωτικά, όσοι εισάγουν ή πωλούν σε μεγάλες ποσότητες όπως περιγράφει ο ίδιος ο νόμος.

Ο Αθανασίου αποφυλακίζει μεγαλεμπόρους για να ανασάνουν οι φυλακές; Για να κάνει πιο δίκαιο τον Ποινικό Κώδικα; Για να αποδώσει Δικαιοσύνη; Ή ενδεχομένως για να συναγωνιστεί τον Βενιζέλο στο νομικό του έργο και να μείνει στην ιστορία ως ο Ευάγγελος Βενιζέλος του μέλλοντος;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Χαράλαμπος Αθανασίου, ο Μπάμπης του Αρείου Πάγου, καταφέρνει να περάσει προκλητικούς νόμους υπέρ συμφερόντων. Αλλά είναι πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα ευνοεί μια κατηγορία εγκληματιών που σχετίζονται με τα ναρκωτικά.

Επίσης είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι των ελληνικών Διωκτικών Αρχών αλλά και η αμερικανική DEA, είναι θορυβημένοι. Οι περισσότερες από τις συλλήψεις και τις καταδίκες εμπόρων άνω των 10 χρόνων, έχουν γίνει με εμπλοκή και πληροφορίες των αμερικανικών υπηρεσιών. Επί χρόνια τα νομικά επιτελεία της μαφίας των ναρκωτικών προσπαθούν με νομικισμούς να εξασφαλίσουν αποφυλακίσεις χωρίς να τα καταφέρνουν. Πρόκειται για εμπόρους που μετέφεραν τόνους κοκαΐνης και συνελήφθησαν με κοινές επιχειρήσεις ΕΛΑΣ, τμήματος ναρκωτικών ΣΔΟΕ, Λιμενικού και αμερικανικής DEA. Ξαφνικά είναι ελεύθεροι με νόμο, έχοντας εκτίσει μόνο το ένα τρίτο της ποινής.

Αν λοιπόν ο Υπουργός θεωρεί πως πρέπει να μειωθούν οι ποινές για τους εμπόρους ναρκωτικών γιατί δεν το ανακοινώνει; Γιατί δεν αλλάζει ως προς αυτό τον Ποινικό Κώδικα; Γιατί οι ευνοϊκές προβλέψεις δεν αφορούν όπως θα ήταν λογικό τις ποινές όσων έχουν καταδικαστεί σε κάτω από 10 έτη κάθειρξης,τους λιγότερο επικίνδυνους, αλλά φωτογραφίζουν τους μεγαλέμπορους; Γιατί δεν απολύει τον συνεργάτη του εμπόρου ναρκωτικών ο οποίος καταδικάστηκε με 10 χρόνια κάθειρξη, αλλά απελευθερώνει αυτόν που έφερε το καράβι με τα ναρκωτικά από την Κολομβία και καταδικάστηκε με πάνω από 10 χρόνια;

Το νέο νομοθέτημα Αθανασίου, δεν αποτελούσε προβληματισμό του νομικού κόσμου ούτε ήταν κοινωνική απαίτηση για να αποκατασταθεί κάποια αδικία.Το γεγονός ότι μπορεί να ισχυριστεί πως το μελέτησε κάποια νομοπαρασκευαστική επιτροπή δεν είναι σοβαρό, γιατί απλώς οι επιτροπές παίρνουν εντολές από τον Υπουργό για το τι θα επεξεργαστούν και θα εισηγηθούν ως νόμο.

Με την οικειότητα λοιπόν που μου παρέχει η χρόνια γνωριμία με τον Χαράλαμπο Αθανασίου μπαίνω στον πειρασμό να τον ρωτήσω: Για ποιόν Μπάμπη έκανες το νέο νομικό τερατούργημα; Ποιος ωφελείται; Η Δικαιοσύνη;

Κουτί της Πανδώρας

Εμπειρίες παρακολουθήσεων απο το ακροδεξιό παρακράτος. Παρακολουθούν βουλευτές και δημοσιογράφους

Παρακολουθούν βουλευτές και δημοσιογράφους!

εφημ ΚΟΝΤΡΑ

Ενας δημοσιογράφος λαμβάνει κλήση στο κινητό από έναν βουλευτή, όμως αντί ν’ ακούσει τον βουλευτή να του μιλάει, τον ακούει να μιλάει ανέμελος στην παρέα του, χωρίς να έχει ιδέα ότι ο δημοσιογράφος τον ακούει ακουσίως, αλλά κάποιοι άλλοι τον ακούνε εκουσίως! Τα «αφανή» κέντρα που παρακολουθούν και τον δημοσιογράφο και τον βουλευτή έμπλεξαν τις γραμμές τους!

Αν νομίζετε ότι πρόκειται για προσχέδιο σεναρίου αστυνομικής ταινίας, κάνετε λάθος. Πρόκειται για αληθινό περιστατικό, που συνέβη στην Ελλάδα του 2014, στην «καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ», σαράντα χρόνια μετά την πτώση της χούντας.

Στις 9:15 το βράδυ του Σαββάτου 12 Ιούλη, ο Γεράσιμος Λιόντος, συντάκτης της «Κόντρας», δέχτηκε μια κλήση στο κινητό του τηλέφωνο από το κινητό του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Στρατούλη. Οταν απάντησε, δεν άκουσε τον Στρατούλη να του μιλά, αλλά άκουσε τον βουλευτή να συζητά φιλικά με κάποια παρέα. Φώναξε, ξαναφώναξε, πλην όμως ο Δ. Στρατούλης δεν απαντούσε, γιατί προφανώς δεν ήταν αυτός που κάλεσε τον Γ. Λιόντο. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε με την παρέα του και ο Γ. Λιόντος άκουγε πεντακάθαρα τη συνομιλία τους! Αφησε ανοιχτό το τηλέφωνό του για περίπου τριάμισι λεπτά και μετά έκλεισε, καταλαβαίνοντας ότι «κάτι τρέχει».

Αμέσως επικοινώνησε με τον Δ. Στρατούλη, τον ενημέρωσε ότι δέχτηκε κλήση από το κινητό του και του ανέφερε τι συζητούσε με την παρέα του, για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είχε ακούσει την παρεΐστικη κουβέντα. Ο Δ. Στρατούλης ήλεγξε το κινητό του και διαπίστωσε ότι δεν είχε γίνει κάποια κατά λάθος κλήση στο κινητό του Γ. Λιόντου. Δεν εμφανιζόταν εξερχόμενη κλήση προς το συγκεκριμένο κινητό!

Τα πράγματα είναι προφανή. Οι «γνωστοί-άγνωστοι» παρακολουθούν και τα δύο κινητά. Για τον σύντροφό μας δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι παρακολουθείται. Είναι γνωστή η ιστορία του, έχει δημόσια δράση και ως δημοσιογράφος της «Κόντρας» και ως αγωνιστής του επαναστατικού κινήματος και δεν είμαστε αφελείς να πιστέψουμε ότι και αυτός και άλλοι σύντροφοί μας δεν παρακολουθούνται.

Αποκαλύφτηκε, όμως, ότι παρακολουθούν και τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν παρακολουθούν μόνο τις εξερχόμενες και εισερχόμενες κλήσεις του κινητού του, αλλά χρησιμοποιούν το κινητό του και ως μέσο υποκλοπής και καταγραφής των συνομιλιών του. Ως κοριό! Υποκλέπτουν και καταγράφουν την πολιτική του δράση, αλλά και τις προσωπικές του στιγμές!

Πώς έγινε το μπέρδεμα και διοχέτευσαν μια τέτοια υποκλοπή στο κινητό του δημοσιογράφου της «Κόντρας» δεν το γνωρίζουμε. Το βέβαιο είναι πως ο Γ. Λιόντος και ο Δ. Στρατούλης έχουν ο ένας τον αριθμό του άλλου και έχουν επικοινωνήσει αρκετές φορές, στο πλαίσιο της επικοινωνίας που έχει ένας δημοσιογράφος με πολιτικά πρόσωπα.

Περιμέναμε μερικές μέρες, αφήνοντας στον Δ. Στρατούλη και τον ΣΥΡΙΖΑ το χρόνο να διερευνήσει την υπόθεση και να την καταγγείλουν. Επειδή δεν έχουν την πρόθεση να κάνουν τίποτα, μολονότι επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες τους ότι τους παρακολουθούν, κάνουμε εμείς την αποκάλυψη του περιστατικού.

Ανάλογο περιστατικό είχε συμβεί και στο παρελθόν, όταν ο Γ. Λιόντος τηλεφώνησε από το σπίτι του στην «Κόντρα» κι αντί να βγει κάποιος από την εφημερίδα, βρέθηκε να ακούει τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στις τότε βουλευτίνες του ΣΥΝ Στέλλα Αλφιέρη και Νίτσα Λουλέ. Και τότε ενημερώσαμε τις δύο βουλευτίνες (για να μην έχουν καμιά αμφιβολία, τους είπαμε και τι ακριβώς συζητούσαν) και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος Φ. Κουβέλη, που δεσμεύτηκε να ερευνήσει το θέμα. Δεν προχώρησαν σε καμιά καταγγελία, για να μην τα χαλάσουν με την τότε κυβέρνηση.

Περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει τώρα, μετά την αποκάλυψή μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πριν λίγο καιρό κατήγγειλε ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των ηγετικών του στελεχών. Ποια υπηρεσία «βισμάτωσε» τα τηλέφωνα, αν είναι η ΕΥΠ, η αμερικάνικη CIA ή η γερμανική BND (η οποία αποδεδειγμένα κάνει παρακολουθήσεις και υποκλοπές στην Ελλάδα, όπως έχει γραφτεί και σε αστικά έντυπα – «Νέα», «Crash»), μας είναι αδιάφορο. Σημασία έχει ότι έχουν ξεσαλώσει τόσο πολύ που παρακολουθούν ακόμη και τα στελέχη της αστικής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για τους επαναστάτες το δίδαγμα είναι αυτονόητο: μην συζητάτε από το τηλέφωνο πράγματα που δε θέλετε να μαθευτούν. Αν θέλετε να κάνετε οποιαδήποτε συζήτηση και να μην σας ακούνε, απομακρύνετε κάθε κινητό από το χώρο της συζήτησης.

http://www.eksegersi.gr

"Ύστατη έκκληση" μία διεθνή απεύθυνση

             "Προσοχή: το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει.."

"Ύστατη έκκληση": Ιστορικό μανιφέστο στην Ισπανία από την αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα

Ένα ιστορικών διαστάσεων Μανιφέστο με τίτλο «Ύστατη Έκκληση» δημοσιεύθηκε στην Ισπανία.

Το υπογράφουν όλοι οι ηγέτες της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων της Ισπανίας, όπως: Κάγιο Λάρα και Αλμπέρτο Γκαρθόν της Ενωμένης Αριστεράς, Πάμπλο Ιγκλέσιας και Τερέσα Ροντρίγκεθ του Podemos, Χοσέ Λουίς Θεντέγια Γ.Γ. του Κομμουνιστικού κόμματος, Χάϊμε Παστόρ της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, Γιάγιο Ερέρο των Οικολόγων σε Δράση, Εστέρ Βίβας της Καταλάνικης «Συντακτικής Διαδικασίας», Ενρίκ Ντουράν του κινήματος για την Απομεγέθυνση, Φλοράν Μαρσεγιεσί των Πράσινων Equo, Χόρχε Ρίτσμαν θεωρητικός του οικοσοσιαλισμού και σημαντικές προοδευτικές προσωπικότητες  της χώρας (συμπεριλαμβανόμενης της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων), που τοποθετούνται στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και φτάνουν  μέχρι και τον αναρχοσυνδικαλισμό.

Πρόκειται για μια κραυγή σωτηρίας της Ευρώπης και του πλανήτη.
Το μανιφέστο αρχίζει με τη φράση: "Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: Είναι μια κρίση πολιτισμού" και καταλήγει: "Προσοχή: Το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει... Ένας πολιτισμός τελειώνει και πρέπει να οικοδομήσουμε έναν άλλο καινούργιο. Οι συνέπειες του να μην κάνουμε τίποτα — ή να κάνουμε πολύ λίγα — μας οδηγούν κατευθείαν στη κοινωνική, οικονομική και οικολογική κατάρρευση. Αλλά αν αρχίσουμε σήμερα, μπορούμε ακόμα να γίνουμε οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες μιας αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας που θα συμβιώνει ειρηνικά με τον πλανήτη."

Ολόκληρο το μανιφέστο "'Υστατη έκκληση":

To Μανιφέστο «Ύστατη έκκληση»

(Manifiesto Última llamada)

Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: Είναι μια κρίση πολιτισμού.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κάτι νέο. Οι πιο διορατικοί ερευνητές και οι επιστήμονες εκπέμπουν στοιχειοθετημένα σήματα κινδύνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 του εικοστού αιώνα: Αν συνεχιστούν οι παρούσες τάσεις μεγέθυνσης (στην οικονομία, στη δημογραφία, στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στη παραγωγή ρύπων και στην αύξηση των ανισοτήτων)   το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τον εικοστό πρώτο αιώνα είναι η πολιτισμική κατάρρευση.

Σήμερα πληθαίνουν οι ειδήσεις που δείχνουν ότι ο δρόμος της μεγέθυνσης οδηγεί ήδη σε μια γενοκτονία σε αργή κίνηση. Η μείωση της διαθέσιμης φτηνής ενέργειας, τα καταστροφικά σενάρια   κλιματικής αλλαγής και οι γεωπολιτικές εντάσεις για τους φυσικούς πόρους δείχνουν ότι οι τάσεις προόδου του παρελθόντος γίνονται κομμάτια.

Μπροστά σε αυτή τη πρόκληση δεν αρκούν οι διακοσμητικοί εξορκισμοί  της αειφόρου ανάπτυξης, ούτε το απλό στοίχημα των οικολογικών τεχνολογιών, ούτε η υποτιθέμενη «πράσινη οικονομία» που καλύπτει την γενικευμένη εμπορευματοποίηση των φυσικών αγαθών και των οικοσυστημικών υπηρεσιών. Οι τεχνολογικές λύσεις, τόσο στην περιβαλλοντική κρίση όσο και στην ενεργειακή παρακμή, είναι ανεπαρκείς. Και επιπλέον, η οικολογική κρίση δεν είναι ένα επιμέρους ζήτημα αλλά είναι καθοριστικής σημασίας για όλες τις πτυχές της κοινωνίας: Διατροφή, μεταφορές, βιομηχανία,  δόμηση, πολεμικές συγκρούσεις… Πρόκειται, σε τελική ανάλυση, για τη βάση της οικονομίας μας και της ζωής μας.

Έχουμε παγιδευτεί μέσα στην διεστραμμένη δυναμική ενός πολιτισμού που δεν λειτουργεί αν δεν μεγεθύνεται, και που όταν μεγεθύνεται  καταστρέφει τις φυσικές βάσεις που τον κάνουν να υπάρχει. Η τεχνολατρική και αγορολατρική κουλτούρα μας ξεχνάει ότι από καταγωγής μας, εξαρτιόμαστε από τα οικοσυστήματα και είμαστε αλληλοεξαρτημένοι.

Ο πλανήτης δεν μπορεί να στηρίξει την παραγωγιστική και καταναλωτική κοινωνία. Έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτισμό ικανό να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή σε ένα τεράστιο ανθρώπινο πληθυσμό (σήμερα, σε περισσότερους από 7,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους), που συνεχίζει να αυξάνεται και κατοικεί σε ένα κόσμο με φθίνοντες πόρους. Να γιατί θα είναι απαραίτητο να γίνουν ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής,  στις μορφές της παραγωγής, στο σχεδιασμό των πόλεων και στη χωροταξική οργάνωση: Και πάνω  από όλα, στις αξίες που διέπουν όλα τα παραπάνω. Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα έχει για στόχο να επαναφέρει την ισορροπία με τη βιόσφαιρα, και που χρησιμοποιεί την έρευνα, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, την οικονομία και την πολιτική για να προχωρήσει προς αυτή τη κατεύθυνση. Για να το πετύχουμε, μας χρειάζεται να κατορθώσουμε να ξεδιπλώσουμε όλη τη πολιτική φαντασία, την ηθική γενναιοδωρία  και την τεχνική δημιουργικότητά μας.

Όμως αυτός ο Μεγάλος Μετασχηματισμός αντιμετωπίζει δυο τιτάνια εμπόδια:
Την αδράνεια του καπιταλιστικού τρόπου ζωής και τα συμφέροντα των προνομιούχων ομάδων.
Για να αποφύγουμε το  χάος και τη βαρβαρότητα προς τις οποίες σήμερα κατευθυνόμαστε, έχουμε ανάγκη από μια βαθειά πολιτική ρήξη με την παρούσα ηγεμονία, και από μια οικονομία που έχει ως σκοπό την ικανοποίηση   των κοινωνικών αναγκών μέσα στα όρια που επιβάλει η βιόσφαιρα, και όχι η αύξηση του ιδιωτικού κέρδους.

Ευτυχώς, όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αντιδρούν στις απόπειρες των ελίτ να τους κάνουν να πληρώσουν τα σπασμένα. Σήμερα, στο Ισπανικό Κράτος, η αφύπνιση της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας που προκάλεσε το κίνημα 15Μ (των Αγανακτισμένων) από την Άνοιξη του 2011, κυοφορεί μια συντακτική διαδικασία που γεννάει δυνατότητες  για άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης.

Ωστόσο, είναι αποφασιστικής σημασίας να συνειδητοποιήσουν τα εναλλακτικά σχέδια τις συνέπειες που έχουν τα όρια της μεγέθυνσης και να επεξεργαστούν πολύ πιο τολμηρές εναλλακτικές προτάσεις.  Η καθεστωτική και η οικονομική κρίση θα μπορέσουν να ξεπεραστούν μόνο αν ξεπεραστεί ταυτόχρονα και η οικολογική κρίση. Με αυτή την έννοια, δεν αρκούν οι πολιτικές που γυρνάνε πίσω στις συνταγές του κεϋνσιανού καπιταλισμού. Αυτές οι πολιτικές μας οδήγησαν, στις δεκαετίες που ακολούθησαν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σε ένα επεκτατικό κύκλο  που μας έφερε στο κατώφλι των ορίων του πλανήτη. Ένας νέος επεκτατικός κύκλος είναι ανέφικτος: Δεν υπάρχουν η υλική βάση, ούτε ο οικολογικός χώρος και οι φυσικοί πόροι που θα μπορούσαν να τον στηρίξουν.

Ο εικοστός πρώτος αιώνας είναι ο πιο αποφασιστικός αιώνας της ιστορίας της ανθρωπότητας. Θα αποτελέσει μια μεγάλη δοκιμασία για όλους τους πολιτισμούς και τις κοινωνίες, καθώς και για το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του. Μια δοκιμασία στην οποία θα κριθεί η συνέχιση της παρουσίας μας πάνω στη Γη και η δυνατότητα να αποκαλούμε «ανθρώπινη» τη ζωή που θα είμαστε ικανοί να οργανώσουμε στη συνέχεια.  Είμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση ενός μετασχηματισμού διαστάσεων ανάλογων με εκείνους των μεγάλων ιστορικών γεγονότων όπως η νεολιθική επανάσταση ή η βιομηχανική επανάσταση.

Προσοχή: το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει.

To ΣΩ.Β.Α στηρίζει την προσπάθεια για σύσταση Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου στην Άρτα.

 Την  Τρίτη 15/7/2014 και ώρα 8:30  μ.μ. στην αίθουσα του ξενοδοχείου ΚΡΟΝΟΣ θα γίνει ανοιχτή συζήτηση για τη συγκρότηση Κοινωνικού Ιατείου-Φαρμακείου.  Η εκδήλωση διοργανώνεται μετά απο πρωτοβουλία της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ,  δημοτική παράταξη του Δ.Αρταίων.

Θεωρούμε ότι σε μία ακραία πολιτική και κοινωνική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, όπου οι πολιτικές της οικονομικής ανέχειας και η καταστροφή  των δημόσιων κοινωνικών δομών είναι κεντρική πολιτική του καθεστώτος και αφήνουν εντελώς εκτεθειμένο τον πολίτη, η σύνθεση των ριζοσπαστικών πολιτικών και κοινωνικών μερών,  κρύβει την  πολιτική και ηθική ευθύνη όλων μας απέναντι στα πράγματα.

Η συγκρότηση του Κοινωνικού Ιατρείου - Φαρμακείου είναι μία κοινωνική δομή με μεγάλη πολιτική και κοινωνική αξία, η στήριξη του απο πολίτες και συλλογικότητες  που κινούνται στο ριζοσπαστικό χώρο μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μία απο τις σημαντικότερες δομές αλληλεγγύης στην πόλη της Άρτας...

Η απαντησή μας στο σημερινό ακροδεξιό καθεστώς του ξεπουλήματος και της κοινωνικής σφαγής πρέπει να είναι η δημιουργία συνθηκών που θα απαντούν με τρόπο και έργω πολιτικό και κοινωνικό σε αυτό που μας επιτίθεται και μας συνθλίβει .

Τρίτη 15/7/2014 και ώρα 8:30  μ.μ. στην αίθουσα του ξενοδοχείου ΚΡΟΝΟΣ, ανοιχτή συζήτηση για τη συγκρότηση Κοινωνικού Ιατείου-Φαρμακείου.

Νεό πλιάτσικο των ακτων. Ξεπουλανε και καταστρέφουν την Ελλάδα οι ακροδεξιοί των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ..

Η απελευθέρωση των τεράστιων δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης’, δηλώνει σε εισαγωγικό σημείωμα ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, ‘είναι ο μόνος στόχος του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου’. Στο όνομα της ανάπτυξης, η εκποίηση βαφτίζεται αξιοποίηση και αποκτάει και ταμείο. Το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου, ΤΑΙΠΕΔ, μοναδικό ‘προνόμιο’ της Ελλάδας παγκόσμια, στο οποίο μεταβιβάζεται σταδιακά η κυριότητα των δημοσίων ακινήτων που θα ενταχθούν σε αυτό, όπως ο αιγιαλός.


Μέσα στα πλαίσια αυτά, δεδομένου ότι τα περισσότερα ακίνητα, για τα οποία υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον, είναι παραθαλάσσια, το επίμαχο νομοσχέδιο παραχωρεί τμήματα του αιγιαλού και της παραλίας, καθώς και θαλάσσιους και λιμναίους χώρους, νησίδες, υφάλους, σκοπέλους κ.τ.λ. στους επιχειρηματίες επενδυτές και επιτρέπει σε αυτούς χρήσεις γης και κατασκευές οι οποίες παραβιάζουν τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, το άρθρο 24 του Συντάγματος, τις Διεθνείς Συμβάσεις για την προστασία του τοπίου, της βιοποικιλότητας και των ακτών και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας. Το σχετικά πρόσφατο παράδειγμα προς αποφυγήν της Ισπανίας, με την εφαρμογή αντίστοιχου νομοσχεδίου, δεν πτοεί τους εδώ ιθύνοντες και τελικά η επανάληψη καθίσταται μήτηρ κάθε παθήσεως.

1η Ιουνίου 2009 η εφημερίδα Guardian δημοσιεύει φωτορεπορτάζ με το εξής κεντρικό σχόλιο: ‘Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι πάλαι ποτέ πανέμορφες ισπανικές ακτές έχουν καταστραφεί από την κατασκευή ξενοδοχείων, πολυκατοικιών και δεύτερων (εξοχικών) κατοικιών. Εδώ είναι μερικά από τα χειρότερα παραδείγματα…’ παραθέτοντας στη συνέχεια φωτογραφικό υλικό που πιστοποιούσε το συγκεκριμένο σχόλιο.

17 Απριλίου 2014 το Υπουργείο Οικονομικών και ο Γιάννης Στουρνάρας θέτει σε δημόσια διαβούλευση τρία νομοσχέδια που αφορούν στη Δημόσια Περιουσία, μεταξύ των οποίων το σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τον αιγιαλό. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο:
Αντικαθίσταται ένας ‘μη λειτουργικός’, από πολλές απόψεις, νόμος (2971/2001), ο οποίος δυσχεραίνει τις αναπτυξιακές δράσεις.
Οριοθετείται σε σύντομο χρονικό διάστημα (έξι με δώδεκα μήνες), με χρήση νέας τεχνολογίας (ορθοφωτοχάρτες Κτηματολογίου) το 100% του αιγιαλού, σε όλη την επικράτεια, έναντι του μέχρι σήμερα χαραχθέντος 8%.
Απλοποιούνται και επιταχύνονται οι διοικητικές διαδικασίες αδειοδότησης για επιχειρηματικές χρήσεις και έργα εντός του αιγιαλού και του θαλάσσιου χώρου και προσαρμόζονται στις νέες επιχειρηματικές ανάγκες, με βασικό κριτήριο την περιβαλλοντική διάσταση.
Επαναπροσδιορίζεται, προς το δικαιότερο, ο τρόπος υπολογισμού του οφειλόμενου στο Δημόσιο ανταλλάγματος για χρήση αιγιαλού, παραλίας και θαλάσσιου χώρου, με θεσμοθέτηση αντικειμενικών και σαφών κριτηρίων και διαφανούς διαδικασίας.


Μπροστά σε ακόμη μία κίνηση απεμπόλησης εθνικού πλούτου, θύελλα αντιδράσεων ξεσπάει με τη συμμετοχή οικολογικών, κοινωνικών και επιστημονικών φορέων και πολιτών.

Χαρακτηριστικά:

Η δημόσια διαβούλευση για το νομοσχέδιο στο opengov.gr λήγει στις 14 Μαΐου 2014 με την κατάθεση-ρεκόρ 1088 σχολίων.
Ταυτόχρονα, σε χρόνο ρεκόρ και μέσα από διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες, συγκεντρώνονται πάνω από 111.000 ηλεκτρονικές υπογραφές πολιτών κατά του νομοσχεδίου, ενώ διαμαρτυρίες καταγράφονται και μέσα από τα social media, με έντονη συμμετοχή των πολιτών σε σελίδες σε facebook και twitter όπως aigialosSOS, STOP στην καταστροφή των ελληνικών αιγιαλών και άλλες.

Αντιπροσωπεία του WWF Ελλάς παραδίδει στο Υπουργείο Οικονομικών ψήφισμα διαμαρτυρίας (της πλατφόρμας Avaaz) κατά του νομοσχεδίου το οποίο συνυπέγραφαν 111.930 πολίτες [Σημ: η πλατφόρμα avaaz είναι ακόμη ανοιχτή για υπογραφές, και στις 9/7/14 έχει συγκεντρώσει περίπου 151.000 υπογραφές πολιτών, ενώ περίπου 32.000 έχουν συγκεντρωθεί στην πλατφόρμα change.org, επίσης ακόμη ανοιχτή].

Στις 15 Μαΐου, περιβαλλοντικές οργανώσεις, επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς από όλη τη χώρα ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και του Πανελλήνιου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων για συνάντηση με σκοπό την έκδοση κοινού Ψηφίσματος. Το Ψήφισμα εκδίδεται υπογραφόμενο από 90 περίπου φορείς κατ’ αρχήν, που ένωσαν τη φωνή τους με την αντιδράσεις των πολιτών για την απόσυρση του νομοσχεδίου και κάλεσαν όλα τα κόμματα –εν όψει και των επερχόμενων εκλογών- να πάρουν θέση έναντι του νομοσχεδίου.

Στις 20 Μαΐου 2014, ο Επίτροπος οικονομικών της Κομισιόν Siim Kallas, απαντώντας σε σχετική ερώτηση ευρωβουλευτή, ανακοινώνει ότι είναι μνημονιακή δέσμευση της Ελλάδας η θέσπιση «ταχείας» νομοθεσίας για τις παράκτιες ζώνες, στα πλαίσια της διευκόλυνσης των ‘στρατηγικών επενδύσεων’ και φυσικά των ιδιωτικοποιήσεων.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, το Υπουργείο Οικονομικών υποχωρεί από την αρχική του θέση και το νομοσχέδιο ‘παγώνει’. Ο Υπουργός Οικονομικών μεταθέτει την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή μετά τις εκλογές του Μαΐου 2014, και, καθώς η Βουλή σύντομα κλείνει, το επίμαχο νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στα θερινά της Τμήματα.

Στις 27 Μαΐου 2014, με επιστολή του προς τους υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, κ. Γιάννη Στουρνάρα και κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη, το WWF Ισπανίας καλεί την ελληνική κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν την πρόσφατη εμπειρία της Ισπανίας και να αποσύρει το νομοσχέδιο που θα σημάνει την καταστροφή του ελληνικού αιγιαλού.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθυντής του WWF Ισπανίας, κ. Χουάν Κάρλος δελ Όλμο, «η Ισπανία είναι η χώρα της Μεσογείου που υποφέρει τα μέγιστα από τη δραματική αλλοίωση και καταστροφή της παράκτιας ζώνης της. Η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες, δίχως πρόβλεψη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις είχε καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει».

Αυτή τη στιγμή, το 75% των ισπανικών ακτών έχει οικοδομηθεί, ή βρίσκεται σε στάδιο οικοδόμησης (με ρυθμό οκτώ εκτάρια ανά ημέρα τα τελευταία 20 χρόνια), ενώ το πρώτο χιλιόμετρο ακτογραμμής έχει οικοδομηθεί πλήρως στο ένα τρίτο των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας. Την ίδια στιγμή, σχεδόν μισό εκατομμύριο κατοικίες είναι κενές.

Ο διευθυντής του WWF Ισπανίας τονίζει μεταξύ άλλων ότι η περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών δεν έχει μόνο περιβαλλοντικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις. Η κατάληψη περισσότερου από το 70% του αιγιαλού προκάλεσε απώλεια ανταγωνιστικότητας, ελκυστικότητας και περιβαλλοντικής ποιότητας με αντίστοιχα αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα και τη σταθερότητα του τουρισμού. Για την ακρίβεια, ο τουρισμός της Ισπανίας παρουσιάζει πτώση τα τελευταία χρόνια, επωφελούμενος μόνο από την κοινωνική και πολιτική αστάθεια άλλων χωρών της Μεσογείου.

Ιούνιος 2014, οι αντιδράσεις κλιμακώνονται παντού, σε όλη τη χώρα, ενώ συστήνεται το Πανελλήνιο Δίκτυο «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ» με σκοπό την ενημέρωση και την κινητοποίηση των πολιτών εναντία στο νομοσχέδιο «Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας», που προωθεί η Κυβέρνηση. Στο δίκτυο αυτό μετέχουν ελεύθερα πολίτες, επιστημονικές, κοινωνικές και οικολογικές οργανώσεις και φορείς οι οποίοι, πέρα και πάνω από κομματικές προτιμήσεις, πιστεύουν στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και θεωρούν ότι το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό παραβιάζει τις αρχές αυτές και το άρθρο 24 του Συντάγματος.

Σε Συνέντευξη Τύπου στις 26 Ιουνίου 2014, η οποία συγκαλείται από το Δίκτυο για τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ, το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος τοποθετείται επί του θέματος μέσω της Προέδρου του κ. Μ. Καραμανώφ, και τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι το επίμαχο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό:
Επιτρέπει στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα την ανοικοδόμηση ακτών και αιγιαλών για κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα.
Καταργεί ουσιαστικά την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες.
Καταστρέφει ανεπανόρθωτα το τοπίο, το περιβάλλον και τις αρχαιότητες.
Παραχωρεί λίμνες, θάλασσες, νησίδες, υφάλους και σκοπέλους.
Επιτρέπει μπαζώματα για την εξυπηρέτηση στρατηγικών τουριστικών επενδύσεων.
Νομιμοποιεί αυθαίρετα ξενοδοχεία και επενδύσεις.
Μας αφαιρεί κάθε προοπτική για οικονομική ανάκαμψη του λαού και βιώσιμη ανάπτυξη.


Οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι και τα ιστορικά τοπία θα τεθούν σε κίνδυνο, τονίζει στην ίδια Συνέντευξη Τύπου η Δέσποινα Κουτσούμπα, ενάλια αρχαιολόγος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Στις ελληνικές ακτές, τις λίμνες και τα ποτάμια, όπως και στο βυθό, εκτείνονται χιλιάδες μικροί ή μεγάλοι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι: ναυάγια αρχαίων ή νεότερων πλοίων, βυθισμένοι οικισμοί, αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις.

Νησιά που αποτελούν εξ ολοκλήρου κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους, 120 κηρυγμένοι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι, εκατοντάδες χερσαίοι αρχαιολογικοί χώροι στην ακτογραμμή, καθώς και σημαντικά ιστορικά τοπία, απειλούνται από το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό που προγραμματίζει να εισάγει στη Βουλή η ελληνική κυβέρνηση. Όλοι οι παραπάνω χώροι απειλούνται εξίσου από την παραχώρηση εκτάσεων, μαρίνων, λιμανιών και παραλιών στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, η αποστολή του οποίου είναι η εκποίηση ή ενοικίαση για την εξυπηρέτηση του λεγόμενου «δημόσιου χρέος». Ήδη 150 παραλίες της χώρας, που περιλαμβάνουν ευαίσθητα οικοσυστήματα και αρχαιολογικούς χώρους, καθώς και τα περισσότερα λιμάνια και μαρίνες της χώρας έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Στο μεταξύ πληθαίνουν οι φωνές κατά του νομοσχεδίου, ενώ συνεχίζουν να συγκεντρώνονται υπογραφές σε διαδικτυακές πλατφόρμες. Στην ιστοσελίδα Avaaz.org-Ο κόσμος εν δράσει, περισσότεροι από 151.000 πολίτες και φορείς ζητούν με την υπογραφή τους την απόσυρση του νομοσχεδίου (https://secure.avaaz.org).

Το Συμβούλιο Περιβάλλοντος (ΣΠ) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε εισήγησή του για το σχέδιο νόμου, θεωρεί επιβεβλημένη την πλήρη απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, καθώς παραβιάζονται θεμελιώδεις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος και των δημοσίων αγαθών.

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σε κείμενο που συντάχθηκε από τον τομέα Πολεοδομίας-Χωροταξίας και εγκρίθηκε από τα μέλη της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών σε συνεδρίαση της 23ης Ιουνίου, τονίζει ότι το σχέδιο νόμου όχι μόνο ανατρέπει άρδην τις όποιες δομές προστασίας των ακτών ισχύουν σήμερα, αλλά εισάγει με τις διατάξεις του και μια βίαιη ανατροπή αξιών που στη συνείδηση των πολιτών αλλά και στην πράξη, έχουν ισχύσει για πολλές δεκαετίες, χωρίς αμφισβήτηση από κανέναν επίσημο φορέα της πολιτείας.

Το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) και η κυρία Κατσίκη Β.Α., ωκεανογράφος-οικοτοξικολόγος, διευθύντρια ερευνών στο ΕΛΚΕΘΕ, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι τα Ηνωμένα Έθνη στα πλαίσια της Σύμβασης της Βαρκελώνης θέσπισαν το 2008 κοινό πλαίσιο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο και συνυπέγραψε η Ελλάδα, αποφεύγοντας ωστόσο να το καταστήσει Νόμο του Κράτους. Προφανώς γιατί το Πρωτόκολλο αυτό θεσπίζει το πλάτος της μη οικοδομήσιμης παράκτιας ζώνης στα 100μ και όχι στο μέγιστο των 50μ του παρόντος Ν/Σ. Αντίστοιχα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκδώσει Σύσταση για τις αρχές που πρέπει να διέπουν την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών.

Ανάμεσα στις πάρα πολλές δράσεις που οργανώνονται για την προστασία του ελληνικού αιγιαλού –συμβολικός αποκλεισμός των ακτών, ‘εικονικό’ εισιτήριο, συναυλίες, μουσικά και θεατρικά δρώμενα, graffiti κ.λπ., ο ηθοποιός και μαραθωνοδρόμος Άγης Εμμανουήλ κάνει έναν Υπερμαραθώνιο τρέχοντας 240 χλμ ακτογραμμής, από τον Ισθμό έως το Μαραθώνα, 8-12 Ιουλίου 2014.
Το πανελλήνιο δίκτυο ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ, πέρα και πάνω από κομματικές προτιμήσεις όπως προαναφέρθηκε, συνεχίζει σειρά δράσεων και εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα και έρχεται σε επαφή και με το εξωτερικό, για την ενημέρωση και κινητοποίηση των πολιτών, ελλήνων και ξένων, με σύνθημα τη σωτηρία των αιγιαλών από την ασύδοτη ανοικοδόμηση και την προάσπιση του δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης όλων σε παραλίες και ακτές. Αυτή τη στιγμή σε όλη τη χώρα λαμβάνουν χώρα δράσεις και εκδηλώσεις από τοπικούς φορείς με την υποστήριξη του Δικτύου. Το σημείο επαφής και ενημέρωσης είναι το http://aktesora0.wordpress.com/

Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιήθηκε ήδη συνάντηση αντιπροσωπείας του Δικτύου με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, την Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014, με σκοπό την ενημέρωσή του σχετικά με τις θέσεις του Δικτύου για την οριστική απόσυρση του επίμαχου σχεδίου νόμου για τον αιγιαλό.

«Οι ακτές και ο αιγιαλός είναι το εθνικό μας σύμβολο, η πηγή έμπνευσης για την επιστήμη, την τέχνη και τη λογοτεχνία ανά τους αιώνες. Ακόμη και με στυγνή οικονομική λογική, αποτελεί το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας. Είναι ένα δώρο που μας χάρισε η φύση και η καλή μας τύχη, για να το διαφυλάξουμε, να το προστατεύσουμε και να το διατηρούμε ελεύθερο στη διάθεση όλων, Ελλήνων και ξένων, ώστε να το απολαμβάνουν όπως είναι, χωρίς αλλοιώσεις και περιορισμούς. Είναι χρέος μας να το αφήσουμε να επιτελεί το φυσικό του προορισμό: απλά να υπάρχει».

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από 180 επιστημονικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς υπογράφουν το Ψήφισμα που εκδόθηκε από το Δίκτυο ‘Ακτές Ώρα Μηδέν’, μετά από συγκέντρωση στα γραφεία του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος στις 15/5/2014, όπως προαναφέρθηκε, ενώ η προσπάθεια για την αποτροπή του εν λόγω νομοσχεδίου συνεχίζεται…Το ΨΗΦΙΣΜΑ Φορέων και Πολιτών μπορείτε να το βρείτε:
στο http://aktesora0.wordpress.com/
και στο facebook, στο:
https://www.facebook.com/events/594058587376441/

στο fb group: Greek Seashore 0 Hour
μπορείτε να ποστάρετε φωτο από την αγαπημένη σας παραλία και να τη σώσετε!
https://www.facebook.com/groups/793753250689433/

Άλλα Ψηφίσματα για τον αιγιαλό
Στην Ελληνική γλώσσα
https://secure.avaaz.org/el/petition/Ypoyrgo_Oikonomikon_G_Stoyrnara_Ypografoyme_Ohi_sto_xepoylima_ton_Ellinikon_paralion/?dKGNegb
(151.000 υπογραφές περίπου, στις 9/7/2014)

https://secure.avaaz.org/el/greece_coastbill_sam/?r=act
(3.000 υπογραφές περίπου, στις 9/7/2014)
Για τους Πολίτες άλλων χωρών:
Στην αγγλική γλώσσα:
https://secure.avaaz.org/en/petition/Ypoyrgo_Oikonomikon_G_Stoyrnara_Ypografoyme_Ohi_sto_xepoylima_ton_Ellinikon_paralion/

http://www.change.org/petitions/greek-goverment-stop-proposed-legislation-for-the-greek-shoreline
(32.300 υπογραφές περίπου, στις 9/7/2014)

fb group: Greek Seashore 0 Hour
Post a photo of your favorite Greek seashore and help save it !
https://www.facebook.com/groups/793753250689433/
* Η Αλεξάνδρα Κωνσταντινίδου είναι Χημικός Μηχανικός/Περιβαλλοντολόγος Επιστημονική συνεργάτης του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας

"Το κακό ως πρόταγμα"

«Δεν υπάρχει μαρτυρία κουλτούρας

η οποία να μην είναι την ίδια στιγμή

μαρτυρία βαρβαρότητας.»
                              Walter Benjamin

Στο βιβλίο «ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ» η μεγάλη γερμανοεβραία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ, μιλώντας για τον Άιχμαν, τον εκτελεστή του τελικού σχεδίου των Ναζιστών ενάντια στους Εβραίους, κάνει μια ενοχλητική παρατήρηση για τους εραστές των ταξικών αναλύσεων και του καλοκάγαθου αλλά παραστρατημένου λαού.
 Το κακό είναι κοινότυπο.
 Για να διαπραχθεί δεν χρειάζονται τέρατα αλλά κοινοί, φυσιολογικοί άνθρωποι, σαν αυτούς της διπλανής πόρτας.
 Ο ίδιος ο Άιχμαν ήταν ένας από αυτούς.
 Καλός πατέρας, σύζυγος, αγαπητός στους φίλους του. «Εγώ», είπε, «τη δουλειά μου έκανα, τόσα βαγόνια, τόσοι φούρνοι, δεν ήμουν και ο τελικός αρμόδιος.»

 Το ίδιο κοινοί, φυσιολογικοί και λαϊκοί άνθρωποι ήταν οι Αμερικανοί στρατιώτες που εκτέλεσαν τα φρικτά βασανιστήρια των Ιρακινών κρατουμένων στο Άμπου Γκράιμπ. Θα το πω καθαρά.

 Οι Ναζί ήξεραν τι έκαναν, δεν είχαν παραπλανηθεί από κάποια σκοτεινά κέντρα, είχαν συνείδηση ότι συμπεριφέρονταν κτηνωδώς και ακόμα περισσότερο έκαναν το θάνατο και τη γενοκτονία επάγγελμα και μάλιστα τα εξορθολόγησαν, όπως ο Άιχμαν. Ποιος είπε ότι η λογική δεν  γεννάει τέρατα; Λογική και τρέλα δεν αλληλοαποκλείονται. Το κακό βρισκόταν μέσα τους. Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να σχεδιάζει το κακό, να το θέτει ως στόχο, ως πρόταγμα. Αποκρουστικό, αλλά έτσι είναι. Οι άνθρωποι είναι τα μόνα ζώα που οργανώνουν μαζικές καταστροφές των ομοίων τους, γενοκτονίες, προς απογοήτευση αυτών που διακηρύσσουν τον ανθρωπολογικό μύθο ότι αποσπάστηκαν από τη φύση και ξέκοψαν από τα ζωικά τους ένστικτα. Το να πούμε ότι γίνονται αγρίμια  είναι προσβολή στα ζώα διότι κανένα είδος του ζωικού βασιλείου δεν οργανώνει γενοκτονικές επιδρομές στους ομοίους του.

     Ποια είναι λοιπόν η ρίζα του κακού;
 Το υποκείμενο είναι εγωκεντρικό, κάθε άτομο βιώνει τον εαυτό του ως υποκείμενο, ως πρώτο πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα ανήκει σε μια κοινότητα, ένα εμείς (ζευγάρι, οικογένεια, φυλή). Η ανάγκη του εμείς, του άλλου, βρίσκεται εντός του υποκειμένου ως ανάγκη αναγνώρισης, φιλίας, συνεργασίας. Γι’ αυτό ο εγωκεντρισμός του υποκειμένου είναι ταυτόχρονα εγωισμός και αλτρουισμός. Όταν όμως κυριαρχεί το εγώ το άτομο γίνεται ιδιοτελές, αχαλίνωτα εγωιστικό, ανταγωνιστικό με τον άλλο, προτάσσει το κακό και μπορεί να οδηγηθεί μέχρι την εξόντωσή του.
 Όπως σωστά επισημαίνει ο Ε. Μορέν «η ιδιότητα του υποκειμένου ενέχει τον θάνατο του άλλου και την αγάπη του άλλου».

Το άτομο ζει για τον εαυτό του και για τον άλλο, αλλά ο εγωισμός  μπορεί να απωθήσει τον αλτρουισμό και ο αλτρουισμός να υπερβεί τον εγωισμό. Όταν το υποκείμενο κυριευθεί από τον εγωισμό ο άλλος γίνεται ξένος και όταν εκφράζεται αλτρουιστικά είναι αδερφός.

      Η υποκειμενικότητα λοιπόν ,που εξελικτικά αναδείχτηκε από τη στιγμή της εμφάνισης του homo sapiens, είναι έμφυτη και ρηξιγενής, σε αντιπαλότητα αλλά και σε συνεργασία του εγώ με τον άλλο, και  ταυτόχρονα είναι  επίκτητη, πολιτισμικά διαμορφωμένη. Το υποκείμενο μπορεί να κυριευθεί, να καθυποταχθεί, από το κράτος, την πατρίδα, το θεό, ένα ηγέτη, από την αγορά, το κέρδος και τα εμπορεύματα. Το κοινωνικό περιβάλλον, ανάλογα με το ποια είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του, μπορεί είτε να ενισχύσει τον εγωκεντρισμό και την ιδιοτέλεια είτε τον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη.
 Όταν το περιβάλλον ενθαρρύνει το εγώ τότε ο εγωιστικός παροξυσμός μπορεί να γίνει ρατσισμός και φασισμός.

 Το άτομο αντί να συγκρούεται άνευ όρων με τον άλλο και άρα με τον εαυτό του, αφού ο άλλος είναι και μέσα μας, απειλώντας έτσι με κατάρρευση την υποκειμενική του συγκρότηση, μεταθέτει τη σύγκρουση του εγώ με τον άλλο στο εγώ (εμείς) με τους άλλους ως ξένους, ως αλλοεθνείς.  

Η οικονομία της αγοράς που θεοποιεί τον ανταγωνισμό διαπλάθει ένα τύπο ανθρώπου που είναι ορθολογικός ατομιστής και για τον οποίο ο φόνος του άλλου είναι απαραίτητος γιατί στέκεται φραγμός στην επιβίωσή του και στην επιβεβαίωση του εγώ του. Όταν λοιπόν αντιληφθούμε ότι ο άνθρωπος είναι το «δεινότατον των όντων», ότι φέρει μέσα του και καταστροφικές δυνάμεις που σχετίζονται με τη δεινότητα της ίδιας του της ύπαρξης, τότε θα καταλάβουμε ότι το επείγον ζήτημα σήμερα είναι η επανανοηματοδότηση της ζωής με την αποδυνάμωση των αιτιών και των θεσμών που ενισχύουν τον εγωισμό και τη βούληση για δύναμη και την ενίσχυση των δομών αλληλεγγύης και συνεργατικότητας.
Η ιδιοτέλεια πρέπει να είναι κοινωνικά επιτηρούμενη και ο αλτρουισμός θεσμοποιημένος.

Ναξάκης Χάρης