Οφείλουμε, λοιπόν, στο εδώ και στο τώρα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ισχύος στη μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Η συνολική απάντησή μας στην εντεινόμενη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στους πολεμικούς σχεδιασμούς των κυρίαρχων και τη φασιστική απειλή, πρέπει να είναι η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση με σκοπό την αποδέσμευση των υποτελών στρωμάτων από τον βραχνά της κρατικής εξουσίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας. Συλλογικά και ακηδεμόνευτα να αγωνιστούμε, λοιπόν, για τις ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για την ακρατική και αταξική κοινωνία.
Κάθε χρόνο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, το κεφάλαιο, μέσω του πολιτικού του προσωπικού, θέτει τους όρους διαβίωσης των εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, των από τα κάτω. Κάθε χρόνο ο πρωθυπουργός έρχεται -με λύπη πάντα (!)- να ανακοινώσει τα νέα βήματα της ολομέτωπης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου στα εργατικά συμφέροντα και τα κοινωνικά κεκτημένα. Κάθε χρόνο υπόσχεται με στόμφο ότι τα μέτρα είναι τα τελευταία.
Φέτος, σε αμιγώς δημαγωγικό επίπεδο, ο πρωθυπουργός της χώρας πρόκειται να επιδείξει επισήμως το νέο επικοινωνιακό εφεύρημα που σκαρφίστηκε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ, την περίφημη “έξοδο από τα μνημόνια”, ευελπιστώντας μ’ αυτόν τον τρόπο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να ανανεώσει τη θητεία του στους κρατικούς θώκους μέσα από την προσπάθεια ανάσυρσης του προκυβερνητικού σοσιαλδημοκρατικού προφίλ του κόμματος, έστω και με λόγια του αέρα. Όλο αυτό το κατασκεύασμα, εκτός από κυνικό, είναι και εξαιρετικά εύθραυστο. Πολύ απλά, διότι αναιρείται από την ίδια την υλική πραγματικότητα της ταξικής υποτίμησης των από τα κάτω, η οποία εντείνεται αδιάλειπτα τα τελευταία 8 χρόνια. Τα νέα μέτρα λιτότητας μπορεί να μην αποκαλούνται, από δω και μπρος, “μνημόνια”, αλλά θα συνεχίζουν να εντείνουν τη ληστρική μεταβίβαση του πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα εξαπλώνεται σαν το πυκνό σκοτάδι, καταδικάζοντας στην ανέχεια και την υποτέλεια, εις το διηνεκές μάλιστα, τους από τα κάτω. Η διεθνής δημοσιονομική εποπτεία πρόκειται να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2060. Η επιτήρηση δεν πρόκειται να λήξει προτού εξοφληθεί το 75% του δημόσιου χρέους, κάτι που συνεπάγεται αιματηρά πλεονάσματα που πρόκειται να επωμιστεί εξ’ ολοκλήρου στις πλάτες της η ίδια η εργατική τάξη. Επιπλέον, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας ή πιο απλά οι ιδιωτικοποιήσεις θα κρατήσουν μέσω του Υπερταμείου ως το 2114. Ούτε ένας από τους 700 μνημονιακούς νόμους που έχουν ψηφιστεί δεν έχει ανακληθεί και καταργηθεί, ούτε μία από τις 60.000 μνημονιακές διατάξεις, ούτε μία από τις 300.000 υπουργικές και εφαρμοστικές μνημονιακές αποφάσεις. Ας μην ξεχνάμε πάντως πως όλα τα μέτρα λιτότητας των τελευταίων ετών τα έχουν ψηφίσει και με τα δύο χέρια και άλλοι επίδοξοι διεκδικητές της κυβερνητικής κουτάλας, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Τα μνημόνια όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά η πραγματικότητα, που ζούμε μέσα στη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης, επιβάλλει τη διαμόρφωση μιας κατάστασης επιβολής ενός συνεχούς μνημονίου, εντείνοντας την εκμετάλλευση της εργασίας και τη λεηλασία του φυσικού πλούτου με σκοπό τα όλο και μεγαλύτερα κέρδη για τα αφεντικά μας. Τον Ιούνιο ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία το “Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022”, με στόχο την εξασφάλιση πλεονασμάτων ύψους 42 δις ευρώ ως το 2022 (3,56% του ΑΕΠ για το 2018, 3,96% για το 2019, 4,15% για το 2020, 4,53% για το 2021 και 5,19% για το 2022). Κατά το χρονικό διάστημα 2018-2022 οι άμεσοι φόροι πρόκειται να αυξηθούν κατά 6,1%, ενώ οι έμμεσοι φόροι πρόκειται να αυξάνονται ετησίως κατά 1,3%. Κατά την ίδια περίοδο οι συντάξεις θα περικοπούν συνολικά κατά 12 δις ευρώ (2,882 δις το 2019, 2,967 δις το 2020, 3,115 δις το 2021 και 2,918 δις το 2022). Οι περικοπές των λεγόμενων προσωπικών διαφορών στις επικουρικές συντάξεις θα ανέρχονται στα 232 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Από τις 20/1/2020 το αφορολόγητο πρόκειται να μειωθεί από 8636 στα 5686 ευρώ, μην αφήνοντας σε χλωρό κλαρί ακόμα και τα πιο υπο-αμειβόμενα τμήματα της τάξης μας. Η “Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.” (Υπερταμείο), που αποτελεί τον διαχειριστή όλων των συμμετοχών και των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, έχει τεθεί ως υποθήκη στους δανειστές, ώστε να εξοφλήσει ως και 25 δις από το δάνειο των 86 δις ευρώ που πήρε το ελληνικό κράτος το 2015 από τον ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας), εφόσον το ελληνικό δημόσιο δεν μπορέσει να εξοφλήσει το ποσό. Ως αναμενόμενο, η αποπληρωμή του απαιτούμενου από τον ESM ποσού συνεπάγεται έναν νέο κύκλο ιδιωτικοποιήσεων. Τέλος, οι πλειστηριασμοί θα επεκταθούν και σε οφειλές προς το δημόσιο, ενώ με αλλαγές του πτωχευτικού δικαίου, ανοίγει ο δρόμος για την παράδοση των κόκκινων δανείων στα κερδοσκοπικά funds και αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας, μαζί με μια σειρά προστατευτικών διατάξεων για τους οφειλέτες. Από την άλλη, μην τηρώντας ούτε τα προσχήματα, οι τράπεζες πρόκειται να ανακεφαλαιοποιηθούν με ενισχύσεις ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Στη φετινή ΔΕΘ τιμώμενη χώρα είναι οι Η.Π.Α.. Πώς αλλιώς θα μπορούσε, άλλωστε, να επικυρωθεί για άλλη μια φορά, η βαθύτερη πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στα προγράμματα οικονομικής στήριξης (στήριξης της ντόπιας αστικής τάξης στην πραγματικότητα) του ΔΝΤ, όπου και στους δύο οργανισμούς οι Η.Π.Α. αποτελούν την πλέον σημαίνουσα και κραταιά δύναμη; Η Ελλάδα βρίσκεται δεύτερη στην κατάταξη των ΝΑΤΟϊκών χωρών με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες αναλογικά με το ΑΕΠ τους. Ετησίως υπολογίζεται πως οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας φτάνουν το 2,4% του ΑΕΠ της (ξεπερνώντας το όριο του 2% που έχει θέσει η Συμμαχία σε σύνοδό της το 2006), ποσοστό που μεταφράζεται σε 4,5 δις δολάρια. Τα έξοδα για τις εξοπλιστικές δαπάνες βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων του κρατικού προϋπολογισμού, τη στιγμή που η κοινωνική πλειοψηφία εξοντώνεται από τις πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύουν τα μνημόνια. Ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως οργανικό κομμάτι του άρματος του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, στο ελληνικό κράτος έχει υποδειχθεί ο ρόλος του τοποτηρητή (δεύτερου τη τάξει μετά το Ισραήλ) των αντίστοιχων συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Αυτό όμως σημαίνει πως, έστω και επικουρικά, το ελληνικό κράτος θα έχει την εμπλοκή του, στο βαθμό που του αναλογεί, στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συρράξεις που συμμετέχουν οι πάτρωνές του. Είναι βέβαιο, πάντως, πως η εγχώρια αστική τάξη θα επιδιώξει να λάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι γίνεται από την πίτα που μοιράζεται στη γειτονιά της. Αυτή τη στιγμή, η ντόπια αστική τάξη επιζητεί την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο της Ανατολικής Μεσογείου και δίαυλο για τη μεταφορά φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί επιδιώκουν να «φυτέψουν» στρατιωτικές βάσεις στην ελλαδική επικράτεια, προετοιμάζοντας την αναβάθμιση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα η στρατιωτικοποίηση των ΝΑΤΟϊκών χωρών αποτελεί και μία κίνηση επίδειξης ισχύος, ώστε να τρίξουν τα δόντια στον ρωσικό παράγοντα, ο οποίος αποτελεί τον βασικότερο αντίπαλο των Η.Π.Α. από τον άξονα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική). Η αστάθεια των σχέσεων Η.Π.Α.-Τουρκίας (πρόσφατα μάλιστα η Τουρκία ανακοίνωσε πως η βάση του Ιντσιρλίκ θα παύσει να εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ) αναβαθμίζει τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας για το ΝΑΤΟ, διότι το ΝΑΤΟ καλείται πλέον να βρει νέα σημεία για τις στρατιωτικές του δραστηριότητες. Η αεροπορική βάση της Ανδραβίδας (στην οποία πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2018 η πολεμική άσκηση “Ηνίοχος”) και η αντίστοιχη του Άραξου (υπάρχει πιθανότητα επανεγκατάστασης πυρηνικών) πρόκειται να αναβαθμιστούν. Στη Λάρισα πρόκειται να δημιουργηθεί βάση με drones, ενώ στην Αλεξανδρούπολη προβλέπεται η κατασκευή βάσης ελικοπτέρων. Για τη Σύρο, ο ΝΑΤΟϊκός σχεδιασμός ορίζει τη μετατροπή του λιμανιού της Ερμούπολης σε στρατηγικό σημείο, όπου θα επισκευάζονται και θα ανεφοδιάζονται τα πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ δήλωσε ότι τα ναυπηγεία στο Νεώριο Σύρου πρέπει να αγοραστούν από επιχείρηση που να ανήκει σε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και το σχετικό ενδιαφέρον από τις Η.Π.Α.. Ταυτόχρονα, γίνονται συζητήσεις για την ανακατασκευή του λιμανιού της Ερμούπολης, ώστε να είναι δυνατή η πρόσδεση μεγάλων πλοίων των ενόπλων δυνάμεων των Η.Π.Α.. Τέλος, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απηύθυνε πρόταση στην αμερικανική πρεσβεία για την προώθηση του έργου κατασκευής ενός μεγάλου ελικοδρομίου σε μια επίπεδη νησίδα πλησίον της Καλύμνου, που θα εξυπηρετεί τη στάθμευση και τον ανεφοδιασμό αμερικανικών ελικοπτέρων. Είναι πλέον σαφές με τον πιο έκδηλο τρόπο πως το ελληνικό κράτος παρέχει απλόχερα εκδούλευση στις υποδείξεις που υπαγορεύουν οι πολεμικοί σχεδιασμοί των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, με τη χώρα να καθίσταται επί της ουσίας ένα ορμητήριο των πολεμικών επεμβάσεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.
Αυτό που διαχωρίζει τη φετινή ΔΕΘ από τις προηγούμενες, είναι σίγουρα η επικείμενη μαζική εμφάνιση του εθνικού κορμού στον δρόμο, με αφορμή το ονοματολογικό ζήτημα της γειτονικής χώρας, τη στιγμή που η Δημοκρατία της Μακεδονίας προ-ετοιμάζεται να ενταχτεί προσεχώς στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις τάξεις αυτού του ομολογουμένως ετερογενούς εθνικιστικού πλήθους, έχει βρει την ευκαιρία να φωλιάσει μια διακριτή και οργανωμένη μερίδα φασιστών, αναμένοντας την άντληση πολιτικού κεφαλαίου από όλες αυτές τις μαζώξεις, στις οποίες έχουν καταφέρει να επιβάλλουν το πολιτικό τους πλαίσιο. Η αλήθεια είναι ότι η αναθέρμανση του μακεδονικού ζητήματος αποτέλεσε μια σπάνια ευκαιρία για κάθε λογής εθνικιστικό και φασιστικό κατακάθι να πάρει μια θέση στον δημόσιο λόγο και να προσπαθήσει να προωθήσει τα δολοφονικά πολιτικά του σχέδια. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα εξυπηρέτησαν αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Έγινε φανερό και στους πλέον αφελείς, ότι ο υποτιθέμενα α-κομμάτιστος και α-πολίτικος χαρακτήρας του συλλαλητηρίου, που διαφημίστηκε με τόση επιμέλεια από τα ΜΜΕ, ήταν απλώς μια προβιά που από κάτω της κρύφτηκε το θηρίο -και όπως αποδείχτηκε, δε του πήρε πολύ να νιώσει σίγουρο και να φανερώσει το πραγματικό του πρόσωπο. Κάπως έτσι, οι χρήσιμοι ηλίθιοι μετατράπηκαν σε επικίνδυνους ηλίθιους. Είναι προφανές πως αρκετές τάσεις του ακροδεξιού κι εθνικιστικού χώρου θεωρούν πως ήρθε η ώρα για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα της ακροδεξιάς πέρα από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Επίσης προφανές είναι όμως πως από το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας, που αποβλέπει στην ενστάλαξη της συμφιλίωσης με την ταξική και κοινωνική ανισότητα και καταπίεση, δεν ωφελούνται μόνο αυτοί οι κύκλοι αλλά σχεδόν το σύνολο της κυριαρχίας, καθώς η εξάπλωση του εθνικιστικού δηλητηρίου κατακερματίζει την κοινωνική βάση και την αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά της προβλήματα και συμφέροντα, ειδικά σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης.
Η απόληξη της συνολικής κίνησης του εθνικού κορμού και των φασιστών μπροστάρηδών του μέχρι στιγμής έχει καταγράψει επιθέσεις σε χώρους αγώνα (εμπρησμός κατάληψης Libertatia, επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, σε οπαδούς και παίκτες της αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής ομάδας της Προοδευτικής Τούμπας, στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ), βεβηλώσεις του Μνημείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων και του Εβραϊκού νεκροταφείου και επιθέσεις σε μετανάστες. Μπορούμε να διαπιστώσουμε, πλέον, ξεκάθαρα πως ο οργανωμένος πυρήνας αυτών των συλλαλητηρίων αποτελεί την επιτομή της μαύρης αντίδρασης, ειδικά αν συνυπολογίσουμε τις αντισημιτικές ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί, τη σοβινιστική-φυλετιστική ρητορική που διατυμπανίζουν, μπολιάζοντάς την απλόχερα με θεωρίες συνωμοσίας, αλλά και τα απροκάλυπτα φασιστικά αντι-αναρχικά και αντικομμουνιστικά συνθήματα που φωνάζουν. Όλα αυτά απλώς συμπληρώνουν το συνολικό φασιστικό (κατά συνέπεια άσπονδο εχθρό των προλεταριακών μαζών) προφίλ της οργανωμένης προμετωπίδας των συλλαλητηρίων, που προσπαθεί να ριζώσει στη δημόσια σφαίρα. Αξίζει πάντως να αναφερθεί πως αρωγοί στο θέριεμα του εθνικισμού, όπως αυτός διαμορφώνεται από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα, αποτελούν μεταξύ άλλων αστικά κόμματα που αντιπολιτεύονται ψάχνοντας για ψήφους στους κόλπους ενός συντηρητικού-αντιδραστικού κοινού, η εκκλησία, ο ρωσικός παράγοντας (βλ. χρηματισμό ακροδεξιών και μητροπολιτών από Ρώσους διπλωμάτες) και διάφορα κομμάτια της ντόπιας αστικής τάξης, επιβεβαιώνοντας, έτσι, πως από όλη αυτήν την υπόθεση οι μόνοι πραγματικά κερδισμένοι πρόκειται να είναι τα κράτη και το κεφάλαιο και από τις δυο πλευρές των συνόρων.
Στη φετινή ΔΕΘ είναι επιτακτική η ανάγκη να στήσουμε συλλογικά αναχώματα ταξικής αντίστασης απέναντι σε όλες τις επιθετικές αιχμές του αστικού στρατοπέδου: την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον πόλεμο και τον φασισμό. Οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι, σε όποια μεριά του χάρτη και αν βρισκόμαστε, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Οφείλουμε να αντιληφθούμε την κοινότητα των ταξικών μας συμφερόντων και με βάση αυτή να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας απέναντι σε όσους μας καταπιέζουν και ζουν από τον μόχθο μας. Δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ντόπιων και διεθνών αφεντικών, δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για καμία πατρίδα, ούτε να στρέψουμε τις κάννες των όπλων προς τους προλετάριους των άλλων χωρών, από τους οποίους προσπαθούν να μας χωρίσουν με κάθε τεχνητό μέσο οι κυρίαρχοι, επιστρατεύοντας κάθε διαθέσιμο διαλύτη της ταξικής συνείδησης (έθνος, σύνορα, θρησκεία). Σε περίπτωση πολέμου το παγκόσμιο προλεταριάτο θα είναι αυτό που θα αναγκαστεί να κινήσει τις πολεμικές μηχανές των καπιταλιστών πληρώνοντας το τίμημα με ζωές ανθρώπων της τάξης μας. Σήμερα, είναι απαραίτητη η συγκρότηση ενός αντιπολεμικού κινήματος στη βάση της διεθνιστικής, ταξικής αλληλεγγύης.
Αναγνωρίζουμε πως στην παρούσα φάση οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις είναι αναιμικές και αναντίστοιχες των περιστάσεων. Μπορούμε σίγουρα να αναζητήσουμε τις αιτίες για την υποχώρηση αυτή στην απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης από τον ρεφορμισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στην μικρο-αστική νοοτροπία της ανάθεσης και της προσήλωσης στον κοινοβουλευτισμό, στη διαταξική υποχώρηση που συνιστά το αφήγημα της εθνικής ενότητας, αλλά και στις αδυναμίες του ίδιου του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού, καθώς και του ευρύτερου εργατικού κινήματος. Αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να δεχτούμε ως αναρχικοί, είναι το «τέλος της ιστορίας», την οριστική επικράτηση της οικονομίας της αγοράς, τον θρίαμβο του καπιταλισμού, που προπαγανδίζουν οι καθεστωτικές φωνές του αστισμού με κάθε ευκαιρία, όπως και τα πολεμικά σφαγεία που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι, αλλά και τον φασισμό που έρπει, καθώς τον καλεί ως εφεδρική δύναμη του καπιταλισμού η ίδια η άρχουσα τάξη.
Οφείλουμε, λοιπόν, στο εδώ και στο τώρα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ισχύος στη μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Η συνολική απάντησή μας στην εντεινόμενη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στους πολεμικούς σχεδιασμούς των κυρίαρχων και τη φασιστική απειλή, πρέπει να είναι η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση με σκοπό την αποδέσμευση των υποτελών στρωμάτων από τον βραχνά της κρατικής εξουσίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας. Συλλογικά και ακηδεμόνευτα να αγωνιστούμε, λοιπόν, για τις ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για την ακρατική και αταξική κοινωνία.
ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΑ, ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΔΕ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ – ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 8/9
18:00, ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.