Δημήτρης Κουφοντίνας – «Η λησμονιά είναι ο θάνατος της μνήμης»

Το Σάββατο 9 Ιουνίου στη 1.00 το μεσημέρι έχει καλεστεί πορεία αλληλεγγύης προς τον αιχμάλωτο επαναστάτη και απεργό πείνας -από τις 30 Μαΐου- Δημήτρη Κουφοντίνα, με αφετηρία το Μοναστηράκι. Είναι τόσο κρίσιμες οι επόμενες ώρες για τη ζωή του (γιατροί έχουν ήδη αποφανθεί ότι ο ταλαιπωρημένος από τις προηγούμενες απεργίας πείνας οργανισμός του, με δυσκολία θα αντέξει τις 20 μέρες), οπότε το παρόν κείμενο επιβάλλεται να επικεντρωθεί μόνο στα ουσιώδη, δίχως επιμέρους πλατιάσματα.

Δύο κομβικά σημεία της εν εξελίξει υπόθεσης:

- Το κράτος θέλει να ξεμπερδέψει μια και καλή με τον Κουφοντίνα. Αφού δεν κατάφερε να του αποσπάσει την πολυπόθητη δήλωση μετάνοιας ή έστω μια φράση μεταμέλειας που περήφανα θα περιέφερε ως πρώτη είδηση στη προπαγάνδα του, άλλαξε ρότα ασκώντας πειθαρχικό έλεγχο κατά των εισαγγελέων που γνωμάτευσαν υπέρ της άδειάς του, στέλνοντας παράλληλα ένα σαφές μήνυμα στον ίδιο: « Ή μετανοείς ή άδεια δεν θα υπάρξει ξανά». Τόσο απλά, τόσο δημοκρατικά, τόσο συριζέϊκα.

- Ο ίδιος απάντησε με τα μόνο όπλα που διαθέτει κάθε πολιτικός κρατούμενος. Με τη φωνή του και το κορμί του. Η πρώτη ίσως σε λίγες μέρες τον εγκαταλείψει και δεν διαβάσουμε ξανά κάποια άλλη δήλωσή του. Μένει μονάχα το τελευταίο όπλο στη φαρέτρα του. Το σώμα του. Η ίδια του η ζωή. Όσο αντέξει κι αυτή…

Ποια είναι η λύση τη δεδομένη στιγμή και πως εκείνη άραγε θα’ρθει; Σαφώς και δεν αναμένουμε καμία αυτόβουλη εγρήγορση από το κρατικό μηχανισμό στον άξονα ικανοποίησης των αιτημάτων του (περί άδειας και κατάργησης του εισαγγελικού βέτο). Ο Κουφοντίνας χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για τους επόμενους αμετανόητους αγωνιστές. Και ως παράδειγμα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες, είτε να αποκτήσει μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του από την απεργία πείνας, είτε να δολοφονηθεί. Τη μόνη λύση μπορεί να τη δώσει ο κόσμος του αγώνα, όλοι εκείνοι/ες που στα χνάρια της επαναστατικής του διαδρομής «αναγνώρισαν κομμάτια της δικής τους ζωής, της δικής τους διαδρομής, που ένιωσαν τα ίδια συναισθήματα, που ένιωσαν ότι μιλούσαν την ίδια γλώσσα, με τον ίδιο πόθο για δικαιοσύνη» (λόγια του ιδίου από το βιβλίο «13 απαντήσεις» όπου συνομιλεί με τον αστό δημοσιογράφο Τάσο Παπά, της συριζέϊκης φυλλάδας των συντακτών. Τη μόνη λύση μπορούν να τη δώσουν «τα νέα παιδιά που πολεμούν να αλλάξουν τον κόσμο, που ανιχνεύουν τους δικούς τους δρόμους για να φτιάξουν έναν καινούριο κόσμο στα μέτρα του ονείρου» (επίλογος από το ίδιο βιβλίο).

Τη λύση θα τη δώσουν οι «χαλαστές μαζί και πλάστες».

Και η λύση είναι μία: Να εξαναγκαστεί η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά του άμεσα, στο εδώ και στο τώρα, από την αφόρητη πίεση που θα δεχτεί. Πίεση με όλα τα Μέσα. Από τα πιο ειρηνικά όπως μία πορεία, έως εκείνα που αμφισβητούν στην πράξη το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Βάζω στο μπουκάλι μου ένα τυλιγμένο χαρτί με μερικά ερωτήματα και το ρίχνω στα ανοιχτά μιας νερολακούβας στο αρχιπέλαγος του Βαθύ Κόκκινο, με ελπίδα να διαβαστεί από μερικά εξουσιαστικά καθίκια, τα οποία μπορούν να λύσουν το θέμα εν ριπή οφθαλμού (ξέρω ότι το διαβάζετε το Βαθύ Κόκκινο σιχαμένα πλάσματα, καθώς είναι από τους λιγοστούς ιστότοπους που υποστηρίζουν ανοιχτά την λαϊκή αντι-βία):

- Έχει τα κότσια αυτή η κυβέρνηση να αναλάβει τη δολοφονία του Δημήτρη Κουφοντίνα;

- Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο λαλίστατος περί της ανομίας ανεπάγγελτος Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος είναι και ο πρώτος υπαίτιος για τις αντιδράσεις όταν δόθηκαν οι δύο πρώτες άδειες στον Κουφοντίνα, θα αισθάνεται πιο ασφαλής αν φύγει από τη ζωή ο Κουφοντίνας;

- Νομίζετε κύριοι της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, της δικαστικής εξουσίας, κύριοι του προσκηνίου και του παρασκηνίου, ντόπιων και ξένων κέντρων αποφάσεων, ότι αν δολοφονήσετε τον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα, θα ξημερώσει Παρασκευή ή θα’ναι ένα συνηθισμένο Σάββατο;

Πραγματικά, είναι κάποιες στιγμές, απρόβλεπτες οι αναθεματισμένες, οι οποίες μπορούν να ανατρέψουν την νηνεμία, τη κοινωνική ειρήνη, το λήθαργο που βρίσκεται το κίνημα. Το 2008 οι εξουσιαστές μίλησαν για ένα τραγικό λάθος προερχόμενο από ένα μπάτσο που ενήργησε λανθασμένα σκοτώνοντας ένα 15χρονο, σήμερα, αν τυχόν επέλθει το μοιραίο, τι θα τολμήσουν να ψελλίσουν;

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας θα πάρει την άδειά του και θα βγει ξανά με ψηλά το κεφάλι κοιτώντας στα μάτια τους συντρόφους του. Αν δεν γίνει αυτό και τον δολοφονήσετε, τότε αρχίστε να συνηθίζετε στο τρόμο, εξοικειωθείτε με το φόβο και αναλογιστείτε πόσο άτρωτοι ή αναλώσιμοι είστε. Για το δεύτερο θα φροντίσουμε όλοι όσοι/ες δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό.

Επαναστάτες σαν τον Κουφοντίνα που «σήκωσαν στις πλάτες τους την αξιοπρέπεια του ανθρώπου», δεν πεθαίνουν, δεν ηττούνται, δεν χάνονται, ζουν στη συλλογική μνήμη των αγωνιζόμενων ανθρώπων, μόνο που ο συγκεκριμένος δεν είναι για τα δόντια σας, θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμα και θα πολεμάει για ένα άλλο δικαιότερο κόσμο.

… «Και ήρθαν χρόνια δίσεχτα», σύντροφε Δημήτρη, «και ήρθαν καιροί ωργισμένοι»…. και «θα το χτίσουμε το κάστρο μας για τη καινούρια γέννα»…. μόνο που θα’σαι και εσύ στις πολεμίστρες…Βάστα γερά!

Νίκη στον απεργό πείνας, κοινωνικό επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα.


Βαθύ Κόκκινο