Γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου –

Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους δανειστές και την κυβέρνηση λίγα 24ωρα μετά την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. κι αφού πρώτα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχαν υλοποιήσει μέχρι τέλος κάθε απαίτηση των Ευρωπαίων πιστωτών και του ΔΝΤ. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν η αθώωση των τριών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ από Ιταλία, Ισπανία και Σλοβενία για διώξεις που τους βάραιναν και του πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου ο οποίος φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 έτσι ώστε η Ελλάδα να υπαχθεί στο καθεστώς των Μνημονίων. Ακόμη και την αποζημίωσή του με το ποσό των 100.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε μια ακραία πράξη πολιτικής τους ταπείνωσης.

Η έκπληξη που ακολούθησε την εκταμίευση αφορούσε την άσκηση αναίρεσης εκ μέρους της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, εναντίον του βουλεύματος των συμβουλίων εφετών (υπ. αρ. 969/2017) το οποίο εκδόθηκε στις 26 Μαΐου 2017 και με το οποίο ο Α. Γεωργίου απαλλάγηκε των κατηγοριών για τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με το συγκεκριμένο βούλευμα που προτάθηκε από τον εισαγγελέα εφετών, Ιωάννη Κούτρα, και υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία (μόνο η εφέτης Χριστίνα Ρωμέση ψήφισε την παραπομπή τους) αποφασίστηκε να μην παραπεμφθούν στο ειδώλιο του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων της Αθήνας ο Α. Γεωργίου και δύο ακόμη συνεργάτες του (Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη) για την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσίου υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος.

Πρέπει να αναφερθεί μάλιστα ότι αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Α. Γεωργίου και οι συγκατηγορούμενοι του απαλλάσσονταν με βούλευμα του συμβουλίου εφετών Αθηνών. Είχε προηγηθεί μια πανομοιότυπη απόφαση απαλλαγής (1149/2015) από την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση στοιχείων.

Ποτέ δεν αθωώθηκε ο Γεωργίου!

Κατά συνέπεια όσοι υποστήριξαν ότι ο Α. Γεωργίου έχει αθωωθεί δύο φορές ως τώρα έκαναν μια διασταλτική ερμηνεία του βουλεύματος. Μετέτρεψαν τα απαλλακτικά βουλεύματα σε αθωώσεις με εμφανή στόχο να παρουσιάσουν τον Α. Γεωργίου σαν θύμα διώξεων. Κι αντί να απολογηθεί για την αδυναμία του να αποδείξει την αθωότητά του στην ακροαματική διαδικασία, όπως υποχρεούται να πράξει κάθε κατηγορούμενος, να εμφανίζεται ως θύμα πολιτικών σκευωριών. Όταν η μοναδική πολιτική σκευωρία που είναι σε εξέλιξη στοχεύει στην αθώωσή του.

Στην προσπάθεια να εμφανιστεί ο Γεωργίου σαν θύμα πρωτοστάτησε η Μιράντα Ξαφά συνάδελφος του Γεωργίου στο ΔΝΤ. Απαντώντας στις 20 Ιουλίου σε tweet μου, που έγραφα «τελικά να σεβόμαστε όλες τις αποφάσεις της δικαιοσύνης ή μόνο εκείνες που μας συμφέρουν;» (το οποίο ήταν απάντηση σε δικό της tweet όπου έγραφε ότι «η κυβέρνηση οφείλει να θέσει τέρμα στην πολιτικά υποκινούμενη δίωξη του πρώην προέδρου ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου»), ανταπάντησε: «υπόθεση Γεωργίου – Δύο αθωώσεις, δύο πολιτικά υποκινούμενες αναιρέσεις: “Λάθος απόφαση, ξαναπροσπαθήστε!”».

Αν η Μιράντα Ξαφά σεβόταν την αλήθεια έπρεπε να γράψει «δύο απαλλακτικά βουλεύματα» και όχι «δύο αθωώσεις». Στόχευε όμως στη δημιουργία εντυπώσεων κι ας διαστρέβλωνε με τη διατύπωση που καθόλου τυχαία επέλεξε την πραγματικότητα.

Η απόφαση της ανωτάτης δικαστικού λειτουργού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με πιο πρόσφατη την επίσκεψη της επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου στο ανώτατο δικαστήριο, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα εξέφρασε τη δυσφορία του πρωθυπουργού και απαίτησε να διακοπεί κάθε σχετική διαδικασία σε βάρος του πρώην υπαλλήλου του ΔΝΤ και προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Η παρέμβαση της Β. Θάνου αποτελεί επιτομή των πολιτικών, εξωθεσμικών παρεμβάσεων καθώς αξιοποιεί την εμπειρία της στο δικαστικό χώρο ώστε να λειτουργήσει σαν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, επιβάλλοντας τη θέληση του Μαξίμου και των πιστωτών.

Το αστείο σε αυτό το όργιο παρασκηνιακών πιέσεων που εξελίσσεται είναι ότι η ΝΔ και οι φιλικός της Τύπος που κατήγγειλαν δριμύτατα το διορισμό της Θάνου στο νομικό γραφείο του πρωθυπουργού ως παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης, αυτή τη φορά εποίησαν την …νύσσαν. Προείχε βλέπετε η αθώωση του Γεωργίου, δηλαδή η συγκάλυψη των σκανδάλων που οδήγησαν έλλειμμα και χρέος στα ουράνια και η υλοποίηση των εντολών των δανειστών. Έτσι, όσοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους για την παραβίαση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης βρέθηκαν να τρίβουν τώρα τα χέρια τους για την παραβίασή της…

Απειλούν με μηνύσεις οι γραφειοκράτες της ΕΕ

Αν η πιο πρόσφατη αντίδραση ήρθε από την πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου η κορυφαία και εντελώς αδικαιολόγητης – από πρώτη ματιά – οξύτητας αντίδραση ήρθε από τις Βρυξέλλες. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια των Βρυξελλών να απειλούν ότι πιθανές αναφορές σε «φουσκωμένα ελλείμματα» ενδέχεται στο εξής ακόμη και να αντιμετωπίζονται ως «ψευδές ειδήσεις» (fake news). Να επισείουν δηλαδή διώξεις και πρόστιμα!

Η οργή της ΕΕ, που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως μπανανία, αξιοποιώντας φυσικά και τη δουλική στάση της κυβέρνησης Τσίπρα, είναι πλήρως κατανοητή στη βάση των συνεπειών που μπορεί να σημάνει για όλες τις χώρες που ψήφισαν τη δανειοδότηση της Ελλάδας το 2010 μια τελεσίδικη δικαστική απόφαση που θα καταλήγει ότι ο Γεωργίου και Γιούροστατ αλλοίωσαν δολίως τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας. Επομένως, οι εκατοντάδες βουλευτές σε όλη την ΕΕ εξαπατήθηκαν με ανυπόστατα οικονομικά στοιχεία – προϊόν μαγειρέματος, για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες. Η ΕΕ επομένως τρέχει να προλάβει όχι μόνο για να σώσει ένα πολύτιμο συνεργάτη της στην Αθήνα, που με δόλιους τρόπους και κατά παράβαση όχι μόνο της επιστημονικής δεοντολογίας αλλά και των νόμων άνοιξε το δρόμο για τον οδοστρωτήρα των Μνημονίων, αλλά και για να συγκαλύψει τις δικές της ευθύνες στην παραποίηση των στατιστικών στοιχείων. Για να μην ανοίξει δηλαδή ο Ασκός του Αιόλου και αποκαλυφθεί η μεγάλη ληστεία που διοργάνωσε η ΕΕ σε βάρος των λαών, με όχημα τι «διασώσεις»…

Για να φανεί καλύτερα πόσο προκλητική και σε βάρος κάθε έννοιας δικαίου είναι η παρέμβαση των δανειστών με στόχο να κλείσει άρον – άρον το κεφάλαιο Γεωργίου, αξίζει μια μικρή αναδρομή στις σοβαρότατες κατηγορίες που βαραίνουν τον πρώην ισχυρό άνδρα της ΕΛΣΤΑΤ, που έστρωσε το δρόμο για να μπορεί ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, να μιλάει για Τιτανικό εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας…

Αφήνοντας κατά μέρους σοβαρότατες κατηγορίες όπως για παράδειγμα ότι ο Α. Γεωργίου δεν ενημέρωνε το ΔΣ της υπηρεσίας, όπως είχε υποχρέωση, έτσι ώστε να μην υπόκειται σε έλεγχο και να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λογοδοτεί ή την επιλογή του να αμείβεται ταυτόχρονα από το ΔΝΤ και την ΕΛΣΤΑΤ την πρώτη περίοδο που διορίσθηκε στη στατιστική υπηρεσία, αποκρύβοντας μάλιστα την επαγγελματική του σχέση από το ΔΝΤ, αξίζει να σταθούμε σε τρία συγκεκριμένα παραδείγματα. Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν το μαγείρεμα στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που συντελέστηκε με ευθύνη του Γεωργίου ώστε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 να φτάσει το 11,9% αρχικά και το 15,6% του ΑΕΠ στη συνέχεια. Δείχνουν επίσης γιατί πιστωτές, μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, Παπαδήμου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) δε θέλουν να φτάσει το θέμα στην ακροαματική διαδικασία.

Η δημιουργική λογιστική χρησιμοποιήθηκε στα στοιχεία 1) των νοσοκομείων, 2) των 17 ΔΕΚΟ και των εκατοντάδων νομικών προσώπων (περί τα 500) και 3) των περίφημων swap του Σημίτη που «μαγειρεύτηκαν» ώστε το δημοσιονομικό έλλειμμα να φουσκώσει και να ξεκινήσει το 2010 η «θεραπεία σοκ». Πώς αλλιώς θα στηριζόταν το παγκάλειο επιχείρημα «όλοι μαζί τα φάγαμε» που βολεύει μια χαρά ακόμη και το ΣΥΡΙΖΑ;

Στατιστικές αλχημείες

Το ποσό που έστειλε ως νοσοκομειακές οφειλές η ελληνική στατιστική υπηρεσία (ΕΣΥΕ τότε) στο πλαίσιο μιας πάγια επαναλαμβανόμενης διαδικασίας τον Οκτώβριο του 2009 προκειμένου να καταρτιστούν οι πίνακες με τα δημοσιονομικά στοιχεία των κρατών μελών της ΕΕ ήταν «μόλις» 2,3 δισ. ευρώ. Στην κοινοποίηση όμως που έφτασε στη Γιούροστατ, λίγες εβδομάδες αργότερα, με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 2008, το ποσό είχε αυξηθεί κατά 2,5 δισ. ευρώ επιπλέον φθάνοντας τα 4,8 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια κρίθηκε πώς ούτε κι αυτό το ποσό ήταν αρκετό για να φτάσει το έλλειμμα στο ύψος που ήθελαν κι έτσι η ελληνική κυβέρνηση πρόσθεσε 1,8 δισ. ευρώ, αιτιολογώντας αυτή της την απόφαση με μια «τεχνική έκθεση σχετικά με την αναθεώρηση των υποχρεώσεων των νοσοκομείων» που απέστειλε με ημερομηνία 3/2/2010. Έτσι, τα 2,3 δισ. έγιναν από τον «μάγο» Γεωργίου 6,6 δισ. ευρώ. Η αποφασιστικότητά τους ήταν τέτοια (κι οι πλάτες που σίγουρα είχαν εκτός Ελλάδας) ώστε δεν πήραν υπ’ όψη τους ούτε καν το Ελεγκτικό Συνέδριο που από τα υποτιθέμενα 6,6 δισ. ενέκρινε μόνο τα 1,2 δισ. Δεν πτοήθηκαν επίσης να «χαμηλώσουν» τα 6,6 δισ. ούτε καν από το γεγονός ότι ενάμισι μήνα μετά την παράνομη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος το υπουργείο Οικονομικών απαίτησε από τους προμηθευτές των νοσοκομείων να δεχθούν κούρεμα για τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις τους των ετών 2005-2008 ύψους 30%. Έτσι ενώ τα δημόσια ταμεία επωφελήθηκαν του κουρέματος αυτή η έκπτωση ποτέ δεν καταγράφηκε στα δημοσιονομικά μεγέθη.

Αξίζει μάλιστα να τονιστεί μια θεμελιώδη ακόμη διάσταση, που την υπογραμμίζαμε στο πρώτο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους τον Ιούνιο του 2015: «Οι εν λόγω στατιστικές πρακτικές , με τις οποίες υπολογίστηκαν οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων, παραβαίνουν σαφώς τόσο τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς ESA95 (βλ. ESA95, παρ. 3.06, ΕΚ αρ. 2516/2000 Άρθρο 2 Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ΕΚ αρ. 995/2001) όσο και τον Κώδικα Ορθής Πρακτικής του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος (European Statistics Code of Practice), ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις αρχές της ανεξαρτησίας των στατιστικών μετρήσεων, της στατιστικής αντικειμενικότητας και της αξιοπιστίας». (σελ. 24)

Κατ’ επέκταση διαβεβαιώσεις ανώνυμων πηγών των Βρυξελλών οι οποίες αναδημοσιεύονται αυτούσιες και άκριτα (δες εδώ) διαβεβαιώνοντας ότι χρησιμοποιήθηκαν συγκεκριμένες μεθοδολογίες άρα η Γιούροστατ εγγυάται την αξιοπιστία των στοιχείων είναι …ανοησίες. Στάχτη στα μάτια! Πουθενά το ESA95 και το ESA2010 δεν υποδεικνύουν αυτή τη διαδικασία καταγραφής. Το γεγονός ότι οι διαβεβαιώσεις των Βρυξελλών είναι αυθαίρετες φαίνεται κι από τα μεγέθη που επικαλούνται. «Το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,1% του ΑΕΠ» τονίζει το εν λόγω δημοσίευμα, θέλοντας να κλείσει έτσι τη συζήτηση. Υπάρχει όμως ένα πολύ μικρό πρόβλημα καθώς η ίδια η Γιούροστατ στην ανακοίνωση που όλοι θεωρούμε σημείο αναφοράς κι εκδίδεται γύρω στις 20 Απριλίου κάθε χρόνο (δες εδώ) ανέβαζε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 στο 15,6% του ΑΕΠ. Τι ισχύει τελικά: 15,6% ή 15,1% του ΑΕΠ;

Ας αποφασίσει επομένως πρώτα η ίδια η Γιουροστάτ για το ύψος του ελλείμματος του 2009, έστω και τώρα 8 χρόνια μετά, η οποία δε χάνει ευκαιρία για να κάνει επίδειξη της κάκιστης ποιότητας των στοιχείων που δημοσιεύει (αντίθετα πχ με την αμερικανική αντίστοιχη υπηρεσία), και μετά να εκδίδει φετβάδες επιδιώκοντας να βάλει ταφόπλακα σε μια συζήτηση που έχει πολύ μέλλον.

Όλα μέσα…

Κατά παράβαση των διεθνών κανονισμών εντάχθηκαν επίσης 17 ΔΕΚΟ και εκατοντάδες νομικά πρόσωπα από τον τομέα των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων στον τομέα της γενικής κυβέρνησης για να φουσκώσει το έλλειμμα. Σε αυτές τις οντότητες συμπεριλαμβάνονταν από την ΕΘΕΛ, τον ΗΛΠΑΠ, τον ΗΣΑΠ και τον ΟΣΕ μέχρι το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών και τη Βαρβάκειο Αγορά. Ό,τι να ‘ναι…

Αποτέλεσμα αυτής της μετακίνησης ήταν να αυξηθεί το δημόσιο χρέος τουλάχιστον κατά 18,2 δισ. ευρώ. Για να μπορέσει τότε ο Α. Γεωργίου να περάσει αυτή την αλλαγή, που υλοποιήθηκε χωρίς να υπάρχουν οι παραμικρές μελέτες, ακύρωσε το Διοικητικό Συμβούλιο της υπηρεσίας και τη μετέτρεψε σε ενός ανδρός αρχή. Μάλιστα, στα κατορθώματά του εντάσσεται κι η προσπάθειά του να παραπλανήσει τη Βουλή καθώς για να αιτιολογήσει την αναταξινόμηση είχε προσκομίσει 74 φακέλους που υποτίθεται πως περιελάμβαναν τη σχετική τεκμηρίωση. Στην πραγματικότητα δεν περιείχαν μελέτες όπως έπρεπε, αλλά ερωτηματολόγια, ισολογισμούς και πλήθος άλλων εγγράφων που όμως ήταν εντελώς ανεπεξέργαστα.

Μόνο μενού από πιτσαρίες και σουβλατζίδικα δεν είχε παραχώσει, ξέροντας ότι τέτοιοι φάκελοι ποτέ σχεδόν δεν ανοίγονται καν. Όχι να διαβαστούν…

Το τελευταίο τέχνασμα που επιστράτευσε ο Α.Γεωργίου και οι συν αυτώ για να φουσκώσουν το έλλειμμα ήταν τα αμαρτωλά swaps του Κ. Σημίτη. Συγκεκριμένα οι συμφωνίες ανταλλαγής χρέους που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την Goldman Sachs με σκοπό να κρυφτεί το δημόσιο χρέος. Αντί να ξεσκεπαστούν οι αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και να αποδοθούν οι δέουσες ευθύνες στο οικονομικό επιτελείο του Κ. Σημίτη (Λ. Παπαδήμος, Γ. Στουρνάρας, κ.α.) αυτές ακριβώς οι αλχημείες χρησιμοποιήθηκαν για μια ακόμη φορά εναντίον μας, καθώς αυθαίρετα πάλι ο Γεωργίου αποφάσισε να κατανείμει τα 21 δισ. ευρώ του swap την 4ετία 2006-2009, αυξάνοντας αναδρομικά και κατά παράβαση των κανονισμών της ΕΕ το δημόσιο χρέος. Γιατί έπρεπε να το κατανείμει σε προηγούμενα έτη κι όχι στα επόμενα, όπως μπορούσε να κάνει, δεν θέλουν να μάθουμε ποτέ…

Οι Ευρωπαίοι επιχείρησαν να συγκαλύψουν το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ επικαλούμενοι την περίφημη ανεξαρτησία της στατιστικής υπηρεσίας. Η δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έλεγε με λίγα λόγια πως «αν εμείς βρίσκουμε τα στοιχεία αξιόπιστα εσάς σας περισσεύουν». Πρόκειται για ακραίο πολιτικό αυταρχισμό που δείχνει ότι η ανεξαρτητοποίηση …βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία. Απαγορεύει το δημοκρατικό έλεγχο, καταργεί κυριαρχικά δικαιώματα, διευκολύνει τη φτωχοποίηση και γίνεται εργαλείο επιβολής πολιτικών που κανένας λαός δεν αποφάσισε, ούτε ενέκρινε. Οι ανεξάρτητες αρχές επομένως ακυρώνουν τη δημοκρατία, όπως κι η ίδια η ΕΕ που μετέρχεται κάθε μέσου για να συγκαλυφθούν τα σκάνδαλα της ΕΛΣΤΑΤ!

Αντί επιλόγου: Τίποτε από τα παραπάνω δε θα είχε γίνει γνωστό αν τρεις σπουδαίοι επιστήμονες και αξιοθαύμαστου ήθους στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, που τίμησαν το ρόλο τους ως δημόσιοι λειτουργοί με ανυπολόγιστο μάλιστα προσωπικό κόστος, δεν έδιναν εδώ και επτά χρόνια σχεδόν καθημερινή μάχη για να βγει στη δημοσιότητα το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ και να αποδοθούν οι ευθύνες. Συγκεκριμένα είναι η Ζωή Γεωργαντά, ο Νίκος Στρόμπλος και ο Νίκος Λογοθέτης. Απέναντί τους κάθε δημοκρατικός πολίτης είναι βαθιά υποχρεωμένος γιατί αντιστάθηκαν ακόμη και σε απειλές!

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πηγή:info war -  Kommon