Επαναστατική Οργάνωση "5 Ιούλη"

Η ανατροπή της λαϊκής βούλησης στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη συνταγματική εκτροπή που γνώρισε η Ελλάδα στη διάρκεια της οκτάχρονης μαύρης περιόδου των Μνημονίων και της Λιτότητας. Δύο έτη μετά, εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα δύο αμείλικτα ερωτήματα: «Γιατί οι Έλληνες δεν αποτρέψαμε εγκαίρως το ευρωπραξικόπημα;» και «Πώς οι Έλληνες θα αντιδράσουμε επιτυχώς στο μέλλον;»



Η πολιτική ως ψευδαίσθηση

Οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα αποτελούν, ουσιαστικά, ένα σύστημα επιλογής προσώπων και κομμάτων που θα εφαρμόσουν μία διατεταγμένη Ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας. Το ζητούμενο είναι, πλέον, το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που θα κλιθεί να εφαρμόσει την πολιτική αυτή. Ποιος, άραγε, μπορεί να υποστηρίξει ότι η Αριστερά, το Κέντρο και η Δεξιά διαφοροποιούνται στο ελάχιστο; Όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο Νίκος ο Μπογιόπουλος: «Όση σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά, άλλη τόση σχέση έχουν το ΠΑΣΟΚ με το Σοσιαλισμό κι η ΝΔ με τη Δημοκρατία» (ΕΡΤ1, 5 Φλεβάρη 2016). Επομένως, η πολιτική της Αριστεράς, του Κέντρου και της Δεξιάς αποτελεί όχι μόνο μια ψευδαίσθηση, αλλά κι έναν μηχανισμό τεχνητής πόλωσης και πολιτικού διχασμού των Ελλήνων, με απώτερο στόχο την αδιάλειπτη υλοποίηση της ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας.



Ή ελευθερία ή ησυχία

Μ’ ένα ηχητικό απόσπασμα συνέντευξης του Κορνήλιου Καστοριάδη με το οποίο κλείνει το ντοκιμαντέρ του Άρη του Χατζηστεφάνου «Catastroika», προειδοποιούσε: «Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί τη φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία, την ανευθυνότητα […]; Άλλωστε, ο Θουκυδίδης το είχε πει αυτό: Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι. Τα δύο μαζί δε γίνονται.» (Radio France Internationale, 1990). Η επιλογή της «ησυχίας» με κόστος την απώλεια της «ελευθερίας» αποτελεί το βαθύ πυρήνα της παραίτησης του σύγχρονου Έλληνα. Επιλέξαμε ξεκάθαρα να απολέσουμε την «ελευθερία» μας, αποδεχόμενοι τη λιτότητα ως φυσική νομοτέλεια. Πλέον, η Ελλάδα καλείται να επιζήσει με τη λιτότητα, όπως ακριβώς η Συρία με τον πόλεμο, η Αφρική με την πείνα κι η Ανθρωπότητα με το θάνατο.



Από τους τυράννους στους τυραννοκτόνους

Ωστόσο, σχεδόν δύο αιώνες πριν, ο Ρήγας Φεραίος διατυπώνει 35 άρθρα με τα οποία διακηρύσσει τα «Δίκαια του Ανθρώπου» (Βιέννη, 1979). Στο τελευταίο του άρθρο, σημειώνει την αντιπρότασή του για τη σύγχρονη κρίση του Ελληνισμού: «Όταν η διοίκηση βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμνει τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάσταση, ν' αρπάξει τ’ άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ' όλα τα χρέη του.» Τι άλλο παρά τυραννία αποτελεί το καθεστώς που αντέστρεψε τη λαϊκή βούληση στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη; Μία συνταγματική εκτροπή που καθιστά τον αχυράνθρωπο Πρωθυπουργό και τα πέντε πολιτικά κόμματα που συνέπραξαν το καλοκαίρι του 2015 ως τους κύριους εκπροσώπους της εγχώριας Τυραννίας.



Εν κατακλείδι, η εγχώρια πολιτική και οικονομική Ελίτ επισφράγισαν την Ελληνική κατοχή της Ελλάδας. Πλέον, οι εγχώριοι τύραννοι κατακερματίζουν και ξεπουλούν τον πλούτο της Ελλάδας, μετατρέποντας τους Έλληνες σε οικονομικούς μετανάστες και το Ελληνικό Κράτος σε ευρωπαϊκό προτεκτοράτο. Όμως, οι Έλληνες διανοούμενοι δεν παραιτήθηκαν: Αν ο Κορνήλιος Καστοριάδης κατέδειξε το γιατί εγκλωβιστήκαμε σε αυτήν τη δίνη της Τυραννίας, ο Ρήγας Φεραίος ανέδειξε το πως μπορούμε να εξέλθουμε από αυτήν.




Πηγή: Αγώνας της Κρήτης, 5 Ιούλη 2017