Η πτώση του Ανατολικού Χαλέπι

Το Ανατολικό Χαλέπι έπεσε σήμερα (13 Δεκέμβρη 2016), αλλά εξετάζοντας τις βασικές αιτίες που άνοιξαν το δρόμο για αυτή την πτώση συνειδητοποιειούμε ότι ήταν αναπόφευκτη, όχι επειδή οι δυνάμεις του Μπάαθ και οι σύμμαχοί τους είναι πιο δυνατοί ή οι ισλαμικές ομάδες είναι πιο αδύναμες, αλλά επειδή οι δεκάδες παράγοντες που συνόδευσαν την πρώτη πτώση το 2012 οδηγούν στην δεύτερη πτώση σήμερα.

Η πρώτη πτώση ήταν γρήγορη, ανοργάνωτη και ήρθε νωρίς, ενώ η δεύτερη πτώση ήρθε αργά, ήταν οδυνηρή και καταστροφική, με άλλα λόγια? η πρώτη πτώση ήταν ένας πρόλογος για τη δεύτερη.

Πρώτο: Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι επαναστάτες χλεύαζαν τους ανθρώπους του Χαλεπίου για το ότι δεν λάμβαναν μέρος στην επανάσταση κατά του καθεστώτος Μπάαθ, απέτυχαν να καταλάβουν ότι Χαλέπι είναι η πόλη του εμπορίου και της βιομηχανίας, η οποία χρειάζεται την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τους ανοιχτούς δρόμους.

Δεύτερο: Το Χαλέπι χωρίζεται σε δύο συνοικίες, το ανατολικό και δυτικό Χαλέπι, που δεν είναι μόνο μια γεωγραφική διαίρεση αλλά μια κοινωνική και πολιτιστική. Το Ανατολικό Χαλέπι είναι το σπίτι για τους φτωχούς, ευσεβείς και πιστούς σουνίτες, των Κούρδων από τα χωριά, Κομπάνι και Afrin και των Τούρκων. Όλοι είναι φτωχοί και εργατική τάξη από τις κατασκευές και τις βιομηχανίες κλωστοϋφαντουργίας. Αφ 'ετέρου το Δυτικό Χαλέπι είναι το σπίτι για τη μεσαία τάξη των κυβερνητικών υπαλλήλων, τους πλούσιους και τους ιδιοκτήτες που δεν νοιάζονται για τα πολιτικά συνθήματα και να αναζητούσαν μόνο τη σταθερότητα, ώστε να ευδοκιμούν.

Τρίτο: Υπάρχουν περιοχές με τη χριστιανική πλειοψηφία (Αρμένιοι, Ασσύριοι, ... κλπ.), Οι οποίοι δεν συμμερίζονται τα συνθήματα των ισλαμιστών που σφετερίστηκαν την επανάσταση από τα μέσα του 2011 και πάντα ένιωθαν ύποπτα σχετικά με τους επαναστάτες που προέρχονται από τα χωριά.

Τέταρτο: Περιοχές με μια κουρδική πλειοψηφία, ειδικά οι Al Ashrafia και Boustan Al Pasha, οι οποίες ήταν οι πρώτες που συγκρούστηκαν και απομάκριναν τις δυνάμεις του καθεστώτος και των κακοποιών της "Shabeeha" την άνοιξη του 2012 υποπτεύονταν τα ακραία εθνικιστικά και σοβινιστικά συνθήματα της αντιπολίτευσης και των ενόπλων συμμάχων της που υποστηρίζονταν από τον ιστορικό εχθρό των Κούρδων ...την Τουρκία.

Πέμπτο: Η πτώση του ανατολικού Χαλέπι το 2012 δεν ήταν λόγω της εσωτερικής δυναμικής ή της αυτο-εξέληξης, ήταν αποτέλεσμα της κατοχής των ένοπλων χωρικών βόρεια του Χαλεπίου (Αντνάν, Hritan, Azaz και Hian)

Έκτο: Οι ισλαμικές παρατάξεις πολέμησαν και κατέστρεψαν επιφανείς οικογένειες και φυλές στο ανατολικό Χαλέπι, που οδήγησε πολλούς να συμμαχήσουν με το καθεστώς.

Έβδομο: Μόλις η Ισλαμική παράταξη πήρε τον έλεγχο του Ανατολικού Χαλέπι έκλεψαν και λεηλάτησαν τα πάντα και τα εξήγαγαν στην Τουρκία για πολύ χαμηλές τιμές οδηγόντας στην καταστροφή της οικονομίας και των ευκαιριών απασχόλησης που οι άνθρωποι στηρίζονται σε αυτά για την ύπαρξή τους.

Όγδοο: Η ένοπλη αντιπολίτευση χωρίστηκε σε τόσες πολλές φατρίες που μάχονταν μεταξύ τους για τα λάφυρα της λεηλασίας και των κλοπών από τα εργοστάσια. Αυτές οι φατρίες ήταν διάσπαρτες βασιζόμενες στο ιδεολογικό, πολιτικό, γεωγραφικό ή θρησκευτικό τους υπόβαθρο, καθώς και, με βάση την πίστη τους προς κράτη, πολιτικά κόμματα ή σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα.

Ένατο: Η διείσδυση αυτών των εξτρεμιστικών ισλαμικών φατριών στο Χαλέπι και στο σώμα της ένοπλης αντιπολίτευσης, επέβαλε ένα νέο τρόπο ζωής στους ανθρώπους και στις άλλες παρατάξεις. Ο έλεγχος των «Ahrar Al Sham" και "Al Nusra" έδωσε το καθεστώς Άσαντ και τους Ρώσους το λόγο και τη νομιμότητα να καταστρέψουν την πόλη και να σκοτώσουν τους κατοίκους της.

Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, η δεύτερη πτώση του ανατολικού Χαλεπίου έχει πολλά κοινά με την πρώτη πτώση. Αλλά γιατί το Χαλέπι έπεσε, παρ 'όλη τη στήριξη στις δεκάδες ή ίσως εκατοντάδες φατρίες με τους τόνους των όπλων από την Τουρκία και τη χρηματοδότηση από Σαουδάραβες και Καταριανούς, με την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τη θέσπιση κοινού επιχειρισιακού κέντρου από όλες τις παρατάξεις που συνοδεύτηκε από απειλές και υποσχέσεις, αλλά και πάλι γιατί το Χαλέπι έπεσε;

Πρώτο: Η διαίρεση μεταξύ των διαφορετικών φραξιών με βάση το ποιό είναι το κράτος χορηγός και ποια είναι τα συμφέροντά αυτών των κρατών στις μάχες.

Δεύτερο: Ο έλεγχος των εξτρεμιστικών ισλαμικών φραξιών ιδιαίτερα της al Quada αμαύρωσε την εικόνα της ένοπλης αντίστασης σε παγκόσμιο επίπεδο, ειδικά στη δύση.

Τρίτο: Πλανόδιοι πωλητές, έμποροι προβάτων και κριθαριού έγιναν στρατιωτικοί που αποφάσιζαν τα σχέδια μάχης και οδηγούσαν τακτικές και στρατηγικές αποστολές και αργότερα έγιναν πολέμαρχοι και τοπικοί έρχοντες που προωθούσαν τα ενδιαφέροντά τους.

Τέταρτο: Αυτές οι εξτρεμιστικές ισλαμικές φράξιες δεν πολέμησαν το καθεστώς αλλα απεναντίας υποκίνησαν ένα πόλεμο τεσσάρων ετών εναντίων του κουρδικού λαού στο "Sheikh Maqsoud" (Sida Όρη) στοχεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους και οι Άραβες, βομβαρδίζοντάς τους με χημικά και βόμβες φυσικού αερίου και αποκλείωντάς τους την πρόσβαση σε τρόφιμα και φάρμακα. Αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν η πιο σημαντική αιτία της πτώσης της ένοπλης αντιπολίτευσης, καθώς και της πτώσης του ανατολικού Χαλέπι.

Πέμπτο: Η ένοπλη αντίσταση έγινε de facto πράκτορας της Τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που ακολουθούσε τις εντολές των αφεντικών της και ο πόλεμος στο Sheikh Maqsoudήταν μια σαφής ένδειξη σχετικά με αυτές τις διαταγές.

Έκτο: Οι φράξιες της αντιπολίτευσης άρχισαν να μάχονται η μία την άλλη και πραγματοποίησαν αγριότητες εναντίον αμάχων, μεταξύ τους και εναντίον των Κούρδων και των χριστιανών, παρόμοιες με αυτές που έκανε το ISIS. Έσφαξαν και εκτέλεσαν πολίτες στους δρόμους, απήγαγαν και κατέστρεψαν εκκλησίες και στόχευσαν τους Κούρδους.

Έβδομο: Λόγω της φαγωμάρας μεταξύ των ένοπλων ομάδων, το καθεστώς ήταν σε θέση να φθάσει στις «Αλ Nobel" και "Zahraa" και να αποσυνδέσει το Χαλέπι από το "Azzaz» και τα βόρεια και τα ανατολικά χωριά και ως εκ τούτου από την Τουρκία.

Όγδοο: Πολλές ένοπλες ομάδες αντίστασης άφησαν τις θέσεις τους στο καθεστώς μετά από ένα ρωσο-τουρκικό μνημόνιο κατανόησης, έτσι το καθεστώς ήταν σε θέση να προχωρήσει στην πολιορκία και την επίθεση στο ανατολικό Χαλέπι.

Ένατο: Η Τουρκία και η συριακή αντιπολίτευση στην Τουρκία κορόιδεψαν την ένοπλη αντίσταση λέγοντάς τους ψέματα για την άνευ όρων υποστήριξη της Τουρκίας κατά του καθεστώτος και για υποστήριξη στις διαπραγματεύσεις με το καθεστώς που θα επιτύχει τη νίκη. Δυστυχώς, η ένοπλη αντίσταση πίστεψε αυτά τα ψέματα και έμεινε κάτω από τον υστερικό βομβαρδισμό των Ρώσων και του καθεστώτος χωρίς να καταφέρει κάποια κέρδη στο έδαφος.

Δέκατον: Τουρκική αντικατασκοπία χρησιμοποίησε την ένοπλη αντίσταση για τον δικό της σκοπό και την υποστήριξε στο να παρει τη στρατιωτική ακαδημία, "Ramosa» και τον Δρόμο της Δαμασκού πριν από την προγραμματισμένη επίσκεψη του Ερντογάν στην Ρωσία, ώστε να μπορεί να είναι σε ισχυρή θέση για να διαπραγματευτεί με τον Πούτιν, αλλά μετά την συνάντηση ο Ερντογάν διέταξε την παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Χαλέπι.

Ενδέκατο: Εκείνη την εποχή, όταν η ένοπλη αντιπολίτευση κέρδιζε έδαφος στο δυτικό Χαλέπι κόβοντας τον δρόμο προς στη Δαμασκό, ο Ερντογάν τους διέταξε να φύγουν απο το Χαλέπι και να κατευθυνθούν προς την Jerablus. Η κίνηση αυτή ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε στην ήττα της και τη νίκη του καθεστώτος.

Δωδέκατο: Αντί να κατευθυνθεί προς τη Δαμασκό για να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, χιλιάδες ένοπλοι μαχητές της αντίστασης κατευθύνθηκαν προς στο Sheikh Maksoud, τις Afrin, Jerablus και Al Bab για να πολεμίσουν μαζί με τοννΕλεύθερο Συριακό Στρατό εναντίον των Κούρδων, ακολουθόντας τις προσταγές του Τούρκικου αφεντικού τους.

Δέκατο τρίτο: Μερικά χρόνια πριν, πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ δεκάδων φατριών και ως εκ τούτου έφυγαν απο τα πεδία μάχης τους και κατευθύνθηκαν προς τις κουρδικές πόλεις για να τις καταλάβουν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η ήττα τους στο Sere Kaniye, Rimelan, Qamishlo, GIRE Spi και Afrin. Όχι μόνο έκαναν το Ανατολό Χαλέπι να πέσει, καταστράφηκε ολοσχερώς. Η οικονομία του μεγαλύτερου οικονομικού κέντρου της Μέσης Ανατολής και μια από τις παλαιότερες στον κόσμο καταστράφηκε. Η πτώση του ανατολικού Χαλεπίου είναι, επίσης, η πτώση του σχεδίου της ένοπλης αντίστασης και των υποστηρικτών τους στην Τουρκία, είναι η πτώση του πολιτικού Ισλάμ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των παραγόντων του τουρκικού κράτους και των μισθοφόρων του και η πτώση των οποιωνδήποτε δυνάμεων που μάχονται τον κουρδικό λαό. Το είπα πριν και να πω ότι και πάλι "κανείς δεν θα πετύχει στον ανταγωνισμό και την καταπολέμηση του κουρδικού λαού».

Επιτέλους, το μονο βιώσημο σχέδιο είναι το κοσμικό και πραγματικό πατριωτικό έργο του κουρδικού λαού, το έργο των δημοκρατικών συριακών δυνάμεων και των μονάδων προστασίας του λαού. Είναι το ομοσπονδιακό και δημοκρατικό σχέδιο που μπορεί να σταθεί ενάντια στο ISIS και το καθεστώς και όλους τους δικτάτορες και θα εγγυάται επίσης το ελεύθερο Κουρδιστάν και την ελεύθερη Συρία.

Πηγή: του Polat Can απο το http://kurdishquestion.com/article/3706-the-fall-of-eastern-aleppo

 Ο Polat Can είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και διοικητής στις Κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) του Rojava Βόρειας-Ομοσπονδίας της  Συρίας.