Το Ολοκληρωτικό υπερΚράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Κομισιόν - ομάδες εμπειρογνωμόνων και νομοθεσία στο σκοτάδι

Η όξυνση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει ανοίξει σε διάφορους κύκλους τα τελευταία χρόνια τη συζήτηση όχι μόνο για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για το κατά πόσο λειτουργεί στις διαδικασίες της με διαφάνεια και δημοκρατία. Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες άλλωστε ευρωενωσιακές χώρες, ο λαϊκισμός της κυρίαρχης ιδεολογίας* (που ασκείται από εφημερίδες, κανάλια και sites) υποβάθμιζε την κριτική και τον σκεπτικισμό ως προς την Ε.Ε. με την υποβάθμιση των υποκειμένων που ασκούσαν αυτή την κριτική, ονομάζοντάς τους "λαϊκιστές", ή μη ρεαλιστές κ.α. Ωστόσο τα γεγονότα και πολύ περισσότερο τα στοιχεία που η ίδια η Ε.Ε. δίνει σχετικά με τις διαδικασίες της είναι ένα πολύ τρανταχτό χτύπημα στο οπλοστάσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας. Θα δούμε παρακάτω τον ρόλο που παίζει η λεγόμενη Κομισιόν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) όσον αφορά την λήψη αποφάσεων και τη νομοθέτηση στην Ευρώπη και θα δούμε εν τάχει από ποιούς αποτελείται.


Η Ευρωπαϊκή Ένωση
    Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε πολιτικό επίπεδο μια συμμαχία με τη μορφή μηχανισμού για την ολοκλήρωση των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών των χωρών που συμμετέχουν. Δεύτερον, σε οικονομικό επίπεδο, είναι ένας μηχανισμός ενοποίησης των ευρωπαϊκών αγορών γύρω από τον άξονα της αυτορυθμιζόμενης ελεύθερης αγοράς και άρα ουσιαστικά έχει έναν εργαλειακό ρόλο με σκοπό την άρση δασμών, φόρων κλπ για την ισχυροποίηση και συγκεντροποίηση του ευρωπαϊκού Κεφαλαίου ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικό σε σχέση με το ασιατικό και το αμερικάνικο.**


Νομοθεσία στην Ε.Ε.
     Στην Ε.Ε. λοιπόν, δεν εκλέγεται όπως σε κάθε χώρα κάποιο κοινοβουλευτικό σώμα που να είναι αρμόδιο για τη νομοθεσία. Το νομοθετικό έργο είναι μεν έργο δύο θεσμικών εργαλείων της Ε.Ε., του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους Συμβουλίου της Ε.Ε., ωστόσο η περιβόητη Κομισιόν ή αλλίως Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ο εγκέφαλος κάθε νομοθετικής πρότασης προς ψήφισμα. Η Κομισιόν κάνει διάφορες προτάσεις και - ιστορικά μιλώντας πάντα - μέχρι τώρα άνω του 98% υπερψηφίζονται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο έχει έναν υποβαθμισμένο ρόλο - κομπάρσου, αφού στις διαδικασίες ουσιαστικά σφραγίζει με "ναι" ό,τι φέρνει η Κομισιόν προς ψήφιση. Το πόσο αδύναμο είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, φαίνεται άλλωστε και απ'τα τεράστια ποσοστά αποχής των ευρωεκλογών.


Η Κομισιόν

     Η Κομισιόν, πέρα απο νομοθετικός εγκέφαλος, είναι αρμόδια για μια σειρά άλλων παραγόντων όπως η εφαρμογή αυτών των νόμων, τα οικονομικά της Ε.Ε. κ.α. Αποτελείτε από ένα σώμα λίγων υπαλλήλων και λέμε λίγων, διότι όταν μιλάμε για έναν μηχανισμό που καθορίζει τα πάντα που αφορούν την ζωή σε μια ευρωενωσιακή χώρα (οικολογικό, οικονομικό, διατροφή, φορολογία, καταστολή, δικαιώματα κλπ), τότε ο αριθμος των 24.428 υπαλλήλων, λιγότεροι δηλαδή από τους εργαζόμενους σε έναν μεγάλο δήμο ευρωπαϊκής μεγαλούπολης, είναι όντως μικρός, με το 18% να είναι μόνο απ'το Βέλγιο. Απο αυτόυς, οι μισοί μόνο εργάζονται στα θέματα περι νομοθεσίας. Για να χαράξει τις βασικές κατευθύνσεις της και για να μαζέψει και να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες που χρειάζεται, η Κομισιόν διοργανώνει διάφορα συνέδρια, workshops, μελέτες κ.α. Ωστόσο το κύριο εργαλείο της για την άντληση γνώσης είναι οι επονομαζόμενες Ομάδες Εμπειρογνωμόνων.


Οι ομάδες εμπειρογνωμόνων
 
     Οι ομάδες αυτές είναι σώματα συμβούλων με τα δύο τρίτα τους να αποτελούνται είτε απο στελέχη υπουργείων των χωρών μελών, είτε απο ακαδημαϊκούς, εκπροσώπους εταιρειών, συνδικάτων, ΜΚΟ και άλλων. Σε αυτό το μίγμα μελών, την τεράστια πλειοψηφία (πάνω απ'τους μισούς), την έχουν τα στελέχη πολυεθνικών ομίλων, εταιρειών και μονοπωλιακών τραστ. Οι συγκεκριμένες ομάδες "ειδικών" επι χρόνια δρούσαν με μια κάποια μυστικότητα, αφού σε κανένα επίσημο χώρο της Κομισιόν δεν δημοσιοποιούνταν οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιδιότητα τους, τις συζητήσεις τους, τις προτάσεις τους, τις συμβουλές τους. Έπειτα από μία καμπάνια ενημέρωσης, η πλατφόρμα Alter-EU - μια κίνηση υπέρ της διαφάνειας στην Ε.Ε. - υποχρέωσε την Κομισιόν να δώσει για πρώτη φορά πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση αυτών των ομάδων.

     Αν θέλουμε να έχουμε μια ιδέα για το πόση ενεργητική νομοθετικά δύναμη έχουν αυτές οι ομάδες, οι οποίες ουσιαστικά αποτελούν τον σκληρό πυρήνα όλου του Ευρωενωσιακού οικοδομήματος, αρκεί να δούμε οτι την σχεδίαση του Ευρώ, την έκανε μια τέτοια ομάδα, καθώς και νομοθετικά πακέτα που αφορούν την κλιματική αλλαγή, την πυρηνική ενέργεια, τις καλλιέργειες, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, τα φάρμακα, με λίγα λόγια τη νομοθεσία που αφορά την ευελιξία και την απεμπλοκή απο "εμπόδια" των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στους πάνω τομείς. Αξίζει να αναφέρουμε πως οι αποφάσεις πάνω στις μελέτες που γίνονται για τα πιο πάνω ζητήματα, παίρνονται βάση νόμου, παρουσία εκπροσώπων και από τις δύο μεριές, δηλαδή και καταναλωτών και πολυεθνικών εταιρειών. Η αναλογία αυτή είναι συνήθως 1 με 2 εκπρόσωποι καταναλωτών προς δεκάδες εκπροσώπους πολυεθνικών εταιρειών.

     Οι ομάδες εμπειρογνωμόνων είναι κοντά στις 1.000, με τις περισσότερες να αποτελούνται όπως είπαμε πιο πάνω απο στελέχη πολυεθνικών εταιρειών, καταπατώντας έτσι το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης περι "ίσης προσοχής όλων των πολιτών απο τα όργανα της Ε.Ε.". Τα μέλη τα οποία προέρχονται απο συνδικάτα είναι μόλις το 1%, και λίγο περισσότερα μέλη έχουν οι ΜΚΟ, οι ακαδημαϊκοί, οι καταναλωτές κλπ.
Παρότι η Κομισιόν βαυκαλίζεται οτι ο κορμός της είναι οι καταναλωτές και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι παραπάνω κατηγορίες έχουν τον ρόλο του θεατή και το μόνο που μπορούν να
κάνουν είναι να συμμετέχουν σε διαβουλεύσεις μέσω αδύναμων μηχανισμών, με αναιμική δυναμική.

     Στην πράξη, πέρα απο τα παραδείγματα που αναφέραμε πιο πάνω, οι πολυεθνικές μέσω της Κομισιόν (και των ομάδων εμπειρογνωμόνων) τροποποίησαν, ή διαμόρφωσαν νόμους και προγράμματα σχετικά με την κατασκευή όπλων, την διοχέτευση όπλων σε ομάδες και περιοχές της Γης (εδώ μιλάμε για την ωμή παρέμβαση της Δύσης στην αποσταθεροποίηση περιοχών όπως στη Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Μάλι κ.α.), την εξόρυξη κοιτασμάτων και την καταστροφή δασών απο εταιρείες, ξεπερνώντας τα "προβλήματα" της οικολογικής καταστροφής, την εξαφάνιση των ιθαγενών σπόρων στις καλλιέργειες και την υποχρεωτική από το νόμο αγορά έτοιμων σπόρων από πολυεθνικές εταιρείες κ.α. Οι ομάδες αυτές, ήταν επίσης που στα τέλη της δεκαετίας του '90 σχεδίασαν την απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και την ενιαία τραπεζο-οικονομική αγορά, παροτρύνοντας την ιδέας της αυτορύθμισης των Οίκων αξιολόγησης, των hedge funds κ.α. με τα γνωστά σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο, αποτελέσματα.

     Το έλλειμμα δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσαμε να πούμε οτι έχει μία μεγάλη βάση πάνω στα παραπάνω και στον ρόλο που λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν). Ουσιαστικά, είναι ένα εργαλείο με σκοπό την άρση των πολιτικών περιορισμών και την απελευθέρωσή του Ευρωπαϊκού Κεφαλαίου από νομοθετικά και πολιτικά δεσμά. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο η Κομισιόν κινείται σε αυτή την κατεύθυνση καταπατώντας το ίδιο το αστικοδημοκρατικό πλαίσιο το οποίο υποτίθεται πως υπερασπίζεται ιδεολογικά και φτάνει έτσι να αυτοαναιρείται.
Εν ολίγοις έχουμε μία Ευρωπαϊκή Επιτροπή που αποτελείται από ομάδες συμβούλων (τεχνοκρατών) με ελάχιστους καταναλωτές, πολίτες, ακαδημαϊκούς κ.α. αλλά κυρίως με μεγάλα στελέχη ιδιωτικών ομίλων, η οποία σχεδιάζει όλους τους νόμους που πρόκειται κάθε φορά να ψηφίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μη δίνοντας (μέχρι πριν λίγο καιρό) κανένα επίσημο στοιχείο στην δημοσιότητα, ούτε για την σύσταση των ομάδων, ούτε για το περιεχόμενο των συζητήσεων τους. Και φυσικά μιλάμε για ανθρώπους τους οποίους κανένας ευρωπαίος πολίτης δεν ψήφισε - δεν επέλεξε να βρίσκονται στις συγκεκριμένες θέσεις και να επεξεργάζονται νόμους που αφορούν ολόκληρη τη ζωή, από τα εργασιακά, την διατροφή, το περιβάλλον, μέχρι την οικονομία, την δημοκρατία, ακόμα και την ειρήνη.


Επίλογος

     Είναι ολοφάνερο το λάθος που κάνουν μερίδες των ευρωσκεπτικιστών να θεωρούν αναγκαία την πάλη για αλλαγή της Ευρωπαϊκής πολιτικής στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια πάλη για να γίνει η Ε.Ε. πιο δημοκρατική, με περισσότερη διαφάνεια και με αποφάσεις και νόμους που θα βρίσκονται γύρω απο τον άξονα άνθρωπος και όχι τον άξονα κέρδος. Και είναι λάθος, διότι βλέπουμε ξεκάθαρα οτι δεν είναι μια στραβή διαχείριση, ή μια κακή "φουρνιά" στελεχών στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς που ευθύνεται για αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά πρόκειται για στρατηγική επιλογή, με συγκεκριμένη δομή και λειτουργία. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε πάλη για να γίνει πιο ελεύθερη και δημοκρατική η Ε.Ε. και οι θεσμοί της (Κομισιόν), μέσα στο υπάρχον οικοδόμημα και με τους συγκεκριμένους άξονες που ακολουθεί, θα είναι άκαρπη, άνιση και εξ αρχής ηττημένη. Η μόνη λύση για τους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, είναι η πάλη για την αποδόμηση του Ευρωενωσιακού οικοδομήματος και το χτίσιμο μιας άλλης Ευρώπης με ριζικά αντίθετους άξονες και αρχές.



*λαϊκισμός της κυρίαρχης ιδεολογίας: ουσιαστικά είναι ο λαϊκισμός τον οποίο ασκεί η ηγεμονία της αστικής δημοκρατίας - φιλελευθερισμού στα ΜΜΕ όταν αναφέρει τους εχθρούς της ως λαϊκιστές
** αντίφαση μεταξύ συγκεντροποίησης/ολοκληρωτισμού και ελεύθερης αγοράς


Πηγή: sceptic