Ρουβίκωνας: Μια απάντηση προς την οικογένεια Μητσοτάκη/Μπακογιάννη και το κόμμα της

Δεν αμφιβάλλουμε ότι το κράτος μπορεί με στρατιωτικούς όρους να σπάσει τις καταλήψεις, να φυλακίσει αναρχικούς, να βάλει μόνιμα και μαζικά δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια. Πιθανόν να μπορεί να το κάνει και σε ένα μήνα. Αλλά θα πρέπει όλοι τους, δεξιά και αριστερά να έχουν υπόψη τους ότι κάτι τέτοιο έχει ήδη γίνει και μάλιστα αρκετές φορές. Η αφοσίωση, η αλληλεγγύη, η αδιαλλαξία των αναρχικών και πάνω από όλα το δίκαιο του αγώνα τους και το μικρό αλλά υπαρκτό ρίζωμά τους στο έδαφος της εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης κοινωνίας είναι αυτά που τους έδωσαν τη δύναμη να αντισταθούν, να επιβιώσουν και να αναπτύσσονται. Κι έτσι θα γίνει και την επόμενη φορά.


Ότι η αστική δημοκρατία διατηρεί στοιχεία του καθεστώτος της αριστοκρατίας που διαδέχθηκε, αυτό είναι γνωστό. Ότι στην Ελλάδα και στα αστικοδημοκρατικά πολιτικά της ήθη συγκεκριμένες οικογένειες γίνονται πολιτική αριστοκρατία είναι κι αυτό γνωστό. Γνωστό όμως είναι επίσης ότι κάθε καθεστώς, όταν βρίσκεται σε δομική κρίση αρχίζει να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. Ας θυμηθούμε πως κατάντησε η αυθεντική αριστοκρατία λίγο πριν οι αστοί της πάρουν τα κεφάλια.

Η οικογένεια Μητσοτάκη/Μπακογιάννη είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Με έναν συνταξιούχο πρωθυπουργό, 2 πολιτικούς πρώτης γραμμής, έναν στην τοπική αυτοδιοίκηση και μία που έρχεται (δεν ξέρουμε αν είναι κι άλλοι) είναι μια οικογένεια πολιτικών πριγκίπων που προαλείφονται για βασιλιάδες. Στον φιλελεύθερο χώρο της δεξιάς, από την εποχή της κατοχής, αν μη τι άλλο μέσα στο αστικό πολιτικό πεδίο είχαν μια σχετική σοβαρότητα και συγκρότηση (σε σύγκριση πάντα με τον μέσο όρο του κοινοβουλευτικού τσίρκου).

Ως αναρχική συλλογικότητα έχουμε παρέμβει σε ζητήματα που αφορούν ελληνικές και ξένες εταιρείες, μεγαλοκαπιταλιστές που διαπλέκονται με το κράτος "έντιμα" και "άτιμα". Δεν θα χρειαστεί να τα ξαναπούμε εδώ για την την siemens και τους πολιτικούς της υπαλλήλους, θα ήταν πλεονασμός. Δεν έχουν μείνει άλλωστε πολλοί που να μην έχουν αντιληφθεί ότι το κράτος είναι εξ ορισμού διεφθαρμένο και εξ ορισμού διαπλεκόμενο με την τάξη που κυριαρχεί, στην περίπτωσή μας τους καπιταλιστές. Δεν θα ασχοληθούμε ούτε και με τα σαρδάμ και τις φτηνές επικοινωνιακές θύελλες που τα συνοδεύουν. Η κυριαρχία του ελάσσονος και του ασήμαντου στο πολιτικό πεδίο είναι άλλο ένα καμπανάκι της καθεστωτικής παρακμής, και με αυτή την παρακμή θα ασχοληθούμε.

Μέσα σε λίγο διάστημα ο Ρουβίκωνας, τα Εξάρχεια, οι αναρχικοί έχουν μπει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ατζέντας της ΝΔ. Από επερωτήσεις στη βουλή, απειλές του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι σε ένα μήνα θα τελειώσει τα Εξάρχεια, μέχρι εχθές που στο κοινοβούλιο η Ντόρα Μπακογιάννη έβγαλε έναν λίβελο για τις καταλήψεις, για μπουκάλια στον αέρα, για το K*ΒΟΞ, για τον Ρουβίκωνα. Ο "νόμος και η τάξη" η έμφαση στους κινδύνους εσωτερικών εχθρών είναι προνομιακό πεδίο για την δεξιά συνιστώσα του εκάστοτε δικομματισμού. Δεν μας εκπλήσσει αυτό. Αλλά να είναι αυτό το πρώτο θέμα της αντιπολιτευτικής τακτικής για τη ΝΔ, αδιάκοπα και με τόσο μένος, είναι εντυπωσιακό. Τη στιγμή που τα πιο εκμεταλλευόμενα στρώματα βυθίζονται στη φτώχεια, που εκατομμύρια άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά, που οι συνταξιούχοι βλέπουν με τρόμο το κοντινό μέλλον θα περίμενε κανείς ότι κάτι άλλο θα ήταν η αιχμή του δόρατος στην αντιπολιτευτική τακτική. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν γίνεται. Ευρωπαϊκή ένωση, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα έχουν σφίξει πλέον τη μέγγενη στους μαυρογιαλούρους και τις υποσχέσεις τους , οι πολιτικές είναι αποφασισμένες. Ο Σύριζα κάνει άριστα τη δουλειά για την οποία το πολιτικό του ρεύμα, η σοσιαλδημοκρατία, έχει δώσει άπειρα δείγματα έναν αιώνα τώρα. Επιβάλλει την νεοφιλελεύθερη ατζέντα εξαφανίζοντας κάθε κοινωνική αντίδραση αντικαθιστώντας την μαζική καταστολή με την απογοήτευση, την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία.

Πράγματι δεν υπάρχουν και πολλά διαθέσιμα για να γίνουν επικοινωνιακή προμετωπίδα της δεξιάς. Ο "νόμος και η τάξη" ο "εσωτερικός εχθρός" μία με τους πρόσφυγες, μία με τους αναρχικούς είναι η πιο οικεία λύση. Αλλά δεν παύει να είναι εκτός πραγματικότητας. Και να υποδεικνύει την καθεστωτική παρακμή που βιώνουμε. Η συγκεκριμένη πολιτική οικογένεια από ότι φαίνεται ανακάλυψε στον Ρουβίκωνα τη διέξοδο προς έναν ανώδυνο εκβιασμό δημοσιότητας, μια πηγή πολιτικής υπεραξίας και προσπαθεί να πρωταγωνιστήσει.

Αλλά μάταια. Γιατί ποιός πλέον πείθεται ότι "η απουσία κράτους στα Εξάρχεια" είναι το κομβικό ζήτημα των ημερών, ότι οι μικρές δυνάμεις του αναρχικού κινήματος κι ακόμα περισσότερο μιας ομάδας του, συνιστούν συστημικό κίνδυνο;

Δυστυχώς δεν συνιστούν ακόμα, και η ΝΔ λέει αδιάκοπα βλακείες.

Εμείς ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε για την μέρα που όλα όσα οι καθεστωτικές δυνάμεις, δεξιά και αριστερά φοβούνται από τους αναρχικούς θα γίνουν πράξη. Και πράξη δεν μπορούν να τα κάνουν οι αναρχικοί αλλά η ίδια η κοινωνία, οι εκμεταλλευόμενοι. Οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, οι κάτοικοι στις γειτονιές τους, οι αγρότες στα χωριά τους, φοιτητές και οι μαθητές στους χώρους εκπαίδευσης αυτοοργανωμένα και μαχητικά, να τελειώσουν κράτος και κεφάλαιο.

Μόνο και μόνο το γεγονός ότι προχθές ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο για το 3ο μνημόνιο και δεν καλέστηκε ούτε μια συγκέντρωση δείχνει πως τελικά το όπλο της απογοήτευσης της καθεστωτικής αριστεράς είναι πιο επικίνδυνο απο την ωμή βία της δεξιάς.

Αλλά αφού μας απειλούν θα απαντήσουμε:

Δεν αμφιβάλλουμε ότι το κράτος μπορεί με στρατιωτικούς όρους να σπάσει τις καταλήψεις, να φυλακίσει αναρχικούς, να βάλει μόνιμα και μαζικά δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια. Πιθανόν να μπορεί να το κάνει και σε ένα μήνα. Αλλά θα πρέπει όλοι τους, δεξιά και αριστερά να έχουν υπόψη τους ότι κάτι τέτοιο έχει ήδη γίνει και μάλιστα αρκετές φορές. Η αφοσίωση, η αλληλεγγύη, η αδιαλλαξία των αναρχικών και πάνω από όλα το δίκαιο του αγώνα τους και το μικρό αλλά υπαρκτό ρίζωμά τους στο έδαφος της εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης κοινωνίας είναι αυτά που τους έδωσαν τη δύναμη να αντισταθούν, να επιβιώσουν και να αναπτύσσονται. Κι έτσι θα γίνει και την επόμενη φορά.

Γενικά πάντως, καλό είναι οι πολιτικοί, ειδικά οι έμπειροι αριστοκράτες ανάμεσά τους, να είναι πιο ενημερωμένοι κάθε φορά που επενδύουν σε τέτοιες επικοινωνιακές φούσκες. Όλοι γνωρίζουν ότι το κοινωνικό κέντρο Κ*ΒΟΧ, που εκτός από το να φτιάχνει καφέδες, φιλοξενεί δεκάδες δράσεις, εκδηλώσεις, αυτοοργανωμένες δομές, ομάδες και πρωτοβουλίες καταλήφθηκε το 2012 πάνω από ένα χρόνο πριν την δημιουργία του Ρουβίκωνα. Δεν το κατέλαβε ο Ρουβίκωνας γιατί Ρουβίκωνας τότε δεν υπήρχε. Επίσης, εμείς τουλάχιστον, θυμόμαστε τη φορά που η κυβέρνηση της ΝΔ επιχείρησε την ανακατάληψη του σφραγίζοντάς το με εκατοντάδες τετραγωνικά λαμαρίνας περιμετρικά, μια ανακατάληψη που βάστηξε μόλις λίγες ώρες...

Σε κάθε περίπτωση αν το κράτος, δεξιό ή αριστερό, θέλει να τσακίσει τον Ρουβίκωνα ας έρθει να το κάνει. Αν θέλει να τελειώσει τα Εξάρχεια ας έρθει να το κάνει (να δουλέψουν και με την ησυχία τους πια οι επενδυτές των ναρκωτικών). Αν θέλει να κλείσει στη φυλακή τους αναρχικούς, ας έρθει να το κάνει...

Η εμπειρία του πρέπει να του έχει διδάξει ότι το ζήτημα δεν είναι πως θα έρθει, αλλά πως θα φύγει...