Μία απάντηση στον "πολιτισμό" της Frontex και στα ντόπια τσιράκια , απο μία δομή αλληλεγγύης (Μυτιλήνη)

                          

 

                        Περί διαπιστεύσεων και λοιπών δαιμονίων

Προς ενδιαφερόμενους και απανταχού υπευθύνους.
..

Με αφορμή το κυνήγι διαπιστεύσεων που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές μέρες στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, προς αποφυγή τυχόν "παρεξηγήσεων".

---

Ως αλληλέγγυοι που δραστηριοποιούμαστε εδω και τρεις μήνες στην αυτοοργανωμένη δομή υποδοχής προσφύγων του Πλατάνου στη σκάλα Συκαμνιάς, με αφορμή το κυνήγι διαπιστεύσεων που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές μέρες στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας απέναντι σε αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων, προς αποφυγή τυχόν "παρεξηγήσεων".

Η δομή του Πλατάνου, αποτελεί ένα εγχείρημα βασισμένο στις αρχές της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

Αυτοοργάνωση γιατί κανένα κόμμα, επιχείρηση ή οργανισμός δεν βρίσκεται από πίσω μας, όλες οι αποφάσεις και δράσεις προκύπτουν απο ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις και η ευθύνη της πραγμάτωσης τους βαραίνει όλους μας εξίσου. Γιατί τα λάθη τα διορθώνουμε συλλογικά και τις επιτυχίες τις μοιραζόμαστε σαν σύνολο. Γιατί δεν υπάρχουν επικεφαλής και ηγέτες, αλλά συντονιστές που ορίζονται από τη συνέλευση και εναλλάσσονται κυκλικά σε τακτά χρονικά διαστήματα. Και προπάντως γιατί η ευθύνη της παρουσίας όλων εδώ αποτελεί ξεκάθαρα συνειδητή ατομική επιλογή, και όχι προσταγή κάποιου κυβερνητικού ή μη σχεδιασμού.

Αλληλεγγύη γιατί βρισκόμαστε εδώ για να στηρίξουμε έμπρακτα τους πρόσφυγες και μετανάστες που καταφτάνουν από απέναντι ,αναγνωρίζοντας την αδικία που τους έσπρωξε σε αυτήν τους την επιλογή, και όχι για να αντλήσουμε ανθρωπιστική υπεραξία από τον πόνο "αυτών των κακόμοιρων" και να ασκήσουμε πολιτική πάνω στις πλάτες ή, ακόμα χειρότερα, στα πτώματά τους.
Γιατί απέναντι στις σύγχρονες επιταγές της κοινωνίας του θεάματος που ζητά φιλάνθρωπους καταναλωτές και απάνθρωπους εργαζόμενους, επιλέγουμε τη συνειδητή επιλογή της αλληλεγγύης και δικτύωσης μεταξύ των "από κάτω" , και τη ρήξη με την άρχουσα τάξη και τα δεινά που αυτή προκαλεί.


Αξιοπρέπεια γιατί επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα τους ανθρώπινα και όχι ανθρωπιστικά. Γιατί αντιλαμβανόμαστε στις ματιές που διασταυρώνονται την ύπαρξη του άλλου, και την ανάγκη να της δείχνεις την αξιοπρέπεια που της αρμόζει, αναγνωρίζοντας τις αιτίες που την οδήγησαν εκεί, με την υπόσχεση να μη σταματήσεις να τις πολεμάς.
Όχι με την εύκολη ανθρωπιστική προσέγγιση του να αποστρέφεις το βλέμμα σου από την πραγματική αιτία του προβλήματος και να εφησυχάζεσαι πίσω από κάλπικες φιλανθρωπίες και "καλές πράξεις" για να ναρκώνεις τη συνείδηση σου.


Αυτές είναι οι αρχές μέσα από τις οποίες προκύπτει η μέχρι τώρα δράση μας, και όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας θα συνεχίζει, ακηδεμόνευτη και αδιάλλακτη απέναντι στις προσταγές των κρατών-δολοφόνων και των ένστολων ή μη εκτελεστικών οργάνων τους.

Όπως είναι φυσικό λοιπόν η οποιαδήποτε "πατέντα" νομιμοποίησης μας μέσω συλλόγων, οργανώσεων, και λοιπών φορέων μας αφήνει παγερά αδιάφορους, αφού η συνθήκη αυτή στη συνείδηση όλων έχει ήδη υπάρξει προ πολλού.

Μέσω της ανιδιοτελούς στήριξης που δεχόμαστε από χιλιάδες ανθρώπους ανά την υφήλιο, με τη συμμετοχή και τη στήριξη τους. Μέσω της αναγνώρισης του αγώνα που δίνεται εδώ και μήνες και της διάδοσης του, την ίδια ώρα που η πολιτεία παραμένει παγερά αδιάφορη όσον αφορά τη βοήθεια προς αυτούς τους ανθρώπους, ενώ σπαταλά χιλιάδες πόρων για να ρίξει τις ευθύνες της ανυπαρξίας της σε όλους αυτούς που έσπευσαν μπροστά σε αυτή τη συνθήκη να την αντικαταστήσουν.


Η αυτοοργάνωση δεν είναι μία πράξη που χωράει στα κιτάπια του συστήματος, ούτε φυσικά και στα στενά πλαίσια των πολιτικάντιδων που μετράνε τα πάντα μέσω καταστατικού. Είναι ένα συνεχόμενο πείραμα που μέσω της εξέλιξης και της διάδοσης του αναζητά την πραγμάτωση μιας ελεύθερης, συνειδητά ορισμένης κοινωνίας, για τον καθένα σύμφωνα με της ανάγκες του, από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του.

Η αλληλεγγύη δεν είναι ένα προϊόν διαπιστεύσιμο ούτε μια θεωρητική κουβέντα, αλλά μια πράξη αναγνωρίσιμη μέσα από τη στήριξη και τη συνέχιση της.

Η αξιοπρέπεια δεν διαπραγματεύεται στις αίθουσες των δικαστηρίων και τους θεσμούς των απανταχού αρχόντων, αλλά ορίζεται μέσα από τον καθημερινό αγώνα ενάντια στην αδικία που οι ίδιοι αυτοί θεσμοί μας επιβάλουν.



Αυτές είναι οι αρχές του Πλατάνου, και με αυτές θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε όσο η δομή θα παραμένει ζωντανή.

Αυτοοργανωμένη δομή Πλατάνου, Σκάλα Συκαμνιάς ,2016