Δεν έχει αλλάξει τίποτε.
Από τη γυναίκα του δικαστή Κουτελιδάκη που έπεσε κατά λάθος μερικές φορές πάνω στο κουζινομάχαιρο (και αθωώθηκε ο δικαστής), ως τον Φρατζή που έκανε τη γυναίκα του φιλέτο (και έφαγε ισόβια), τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι σύζυγοι κόβουν λαιμούς, ξεκοιλιάζουν, πνίγουν, πυροβολούν. Κι οι εραστές επίσης.
Στην Ελλάδα ερωτική απόρριψη σημαίνει “σε σφάζω στο γόνατο μωρή”.
Τον τελευταίο μήνα, δύο τέτοια εγκλήματα ανατάραξαν την κοινωνία και απασχόλησαν με ένταση την επικαιρότητα.
Ο ένας συζυγοκτόνος, ο κακός, όρμηξε, της έκοψε το λαρύγγι βούτηξε το ένα του παιδί κι έφυγε.
Ο άλλος συζυγοκτόνος, ο καλός, πρώτα φρεζάρισε το χωράφι του, μετά πήγε της έκανε τη μούρη κρέας, της προκάλεσε ασφυξία, έκαψε στον κλίβανο τα ματωμένα, πήγε την έθαψε στο χωράφι, την επομένη το φρεζάρισε εκ νέου, και κατόπιν βγήκε στη γύρα και την έψαχνε.
Αυτός, με το μακρύ σενάριο είναι ο μετανιωμένος “δολοφόνος σύζυγος” που όλα έγιναν σε μια κακή στιγμή.
Ο κακός, ο επονομαζόμενος “Αλβανός συζυγοκτόνος” έφαγε το ξύλο του, με το που τον συνέλαβαν και είναι το τέρας που του ετοιμάζουν θερμή υποδοχή στη φυλακή.
Ο ρατσισμός των ΜΜΕ μέσα από τα ρεπορτάζ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) εμφανίζει λοιπόν ποιοτικά χαρακτηριστικά μεταξύ των συζυγοκτόνων.
Εν ολίγοις όσες πάτε από χέρι ελληνικό, έχετε μια ποιοτική δολοφονία. Αν μάλιστα ο σύζυγος είναι μπάτσος και σας την ανάψει με το υπηρεσιακό (είναι ψηλά στην κλίμακα αυτές οι περιπτώσεις), τότε μπορούμε να μιλάμε για μια τιμημένη δολοφονία.
πηγή: το μωβ , της Malone Notara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.