Πραξικόπημα Αλιέντε. Ίδιοι διαχρονικοί ρόλοι για τραπεζίτες, βιομηχάνους, ξένες δυνάμεις, ΜΜΕ.

 Μια χώρα της οποίας η οικονομική ζωή ελεγχόταν από πολυεθνικές και ντόπιους βιομήχανους, τραπεζίτες και εφοπλιστές.

 

Ιστορικά deja vu και ο νοών νοείτω

Στις 3 Νοεμβρίου 1970 ο Σαλβαντόρ Αλιέντε αναλαμβάνει την εξουσία στη Χιλή. Μια χώρα της οποίας η οικονομική ζωή ελεγχόταν από πολυεθνικές και ντόπιους βιομήχανους, τραπεζίτες και εφοπλιστές.
Αμέσως ξεκίνησε την εφαρμογή ενός προγράμματος που θα καλυτέρευε την ζωή του Χιλιανού λαού που μέχρι τότε ζούσε σε κατάσταση απόλυτης λιτότητας που ξεπερνούσε τα όρια της ένδειας.

Όταν ο Αλιέντε αποφάσισε να τα βάλει με τις πολυεθνικές που ήλεγχαν πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, οι ντόπιοι ολιγάρχες συνεργάστηκαν με την CIA και ξεκίνησε ένας πολυεπίπεδος «πόλεμος».

Ξεκίνησε λοιπόν ένα οικονομικό σαμποτάζ άνευ προηγουμένου. Παράλληλα τα ντόπια ΜΜΕ που ήλεγχαν βιομήχανοι, εφοπλιστές και τραπεζίτες ξεκίνησαν μια προπαγάνδα με στόχο να πλήξουν το κύρος τόσο του ίδιου του Αλιέντε όσο και της πολιτικής του.

Βομβιστικές και τρομοκρατικές ενέργειες, παραπληροφόρηση και προπαγάνδα ήταν πλέον σε πρώτο πλάνο.

Ο οικονομικός πόλεμος που ξεκίνησε σε βάρος της Χιλιανής Οικονομίας ήταν τέτοιου μεγέθους που ανάγκασε τον Αλιέντε να προχωρήσει σε μη πληρωμή του χρέους προς πιστωτές και ξένες κυβερνήσεις το 1972.

Η CIA δωροδόκησε διάφορους κλάδους όπως οι ιδιοκτήτες φορτηγών που σταμάτησαν να μεταφέρουν τρόφιμα ενώ προσπάθησε να δωροδοκήσει ακόμα και στρατιωτικούς.

Η επιρροή της κυβέρνησης στο λαό ωστόσο δεν φαινόταν να κάμπτεται.

Ενώ είχε προηγηθεί ένα αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούνιο του 1973 για τις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 ο Αλιέντε επρόκειτο να εξαγγείλει δημοψήφισμα…

Δεν πρόλαβε καθώς το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε είχε σαν αποτέλεσμα ο Αλιέντε να χάσει την ζωή του και η Χιλή να μπει σε μια μακρά δικτατορία.

Η πολιτική του Αλιέντε είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων ο πραγματικός μισθός στο πρώτο έτος διακυβέρνησης να αυξηθεί κατά 20%. Η αvεργία έπεσε από τo 8,8% στo 3%. Η παιδική θvησιμότητα μειώθηκε κατά 20,1%. Για πρώτη φoρά στηv ιστoρία της χώρας δημιoυργήθηκε καθoλικό υγειovoμικό σύστημα.

Παράλληλα ο Αλιέντε εφάρμοσε νέα εξωτερική πολιτική χωρίς εξαρτήσεις ξεκινώντας τη συνεργασία πρώτα με τη Κίνα και στη συνέχεια με την Κούβα.

Κάνοντας σύγκριση με τις ημέρες που ζούμε υπάρχουν μερικά στοιχεία που δεν παύουν να είναι κοινά.

Από την μία υπήρχαν οι φιλολαϊκές αποφάσεις της κυβέρνησης Αλιέντε που θα ανέβαζαν το βιοτικό του επίπεδο σε συνδυασμό με κινήσεις που έθιγαν συμφέροντα πολυεθνικών, ένα δημοψήφισμα που θα έδινε ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες στον λαό και βέβαια μια εξωτερική πολιτική χωρίς εξαρτήσεις.

Από την άλλη Οικονομικό σαμποτάζ και όργιο κινδυνολογίας από τα ΜΜΕ που ελέγχονταν από βιομήχανους, εφοπλιστές και τραπεζίτες.

 

 

πηγή