Αν αυτό με περιμένει, καλύτερα να πνιγώ

Γεια σου πιτσιρίκο.
Ένας άνθρωπος τεμαχίστηκε ζωντανός όταν πήγε στην πρεσβεία στην πόλη μιας χώρας που διεκδικεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τεμαχίστηκε ζωντανός, ενώ στους υπόλοιπους χώρους του κτιρίου η μέρα συνεχίζονταν με business as usual.


Ένας παρανοϊκός φασίστας σήκωσε τη σημαία μιας άλλης χώρας σε ένα έθνος που δε φημίζεται ούτε για την ανεκτικότητα ούτε για τη δημοκρατικότητά του και άνοιξε πυρ κατά της αστυνομίας.

Φυσικά, σκοτώθηκε. Το έφαγε το κεφάλι του, λέμε στο χωριό μου.

Από τη Λιβύη φεύγουν πλοία γεμάτα ανθρώπους που στη χώρα τους βιώνουν την απόλυτη φρίκη.

Τους απαγάγουν για λύτρα, τους βασανίζουν άγρια με το τηλέφωνο ανοιχτό ώστε να ακούει η οικογένειά τους και να πληρώσουν τα λύτρα.

Όταν αυτό γίνει, τους αφήνουν αλλά guess what! Τα νέα μαθαίνονται και άλλες συμμορίες τους ξανα-απαγάγουν για λύτρα και ο κύκλος δεν τελειώνει.

Πολλές φορές αυτές οι συμμορίες αποτελούνται από αστυνομικούς.

Όλοι αυτοί λοιπόν μπαίνουν σε πλαστικές βάρκες και πλέουν προς Ιταλία.

Όμως, η Ιταλία δεν επιτρέπει καν στα πλοία των Γιατρών χωρίς Σύνορα να τους περιμαζέψουν. Τους γυρνάνε πίσω στη Λιβύη, που τους περιμένει χειρότερη κόλαση.

«Θα μας περισυλλέξετε; Αν όχι, θα πηδήξουμε να πνιγούμε!».

Αυτή είναι πραγματική στιχομυθία που ακούν κάθε μέρα οι γιατροί στα διασωστικά πλοία.

Δεν ξέρω αν έχω ακούσει κάτι πιο τραγικό.

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του: πλέει για μέρες μεσοπέλαγα, στο χάος, με άλλους 150 αγνώστους χωρίς φαγητό και νερό και προτιμάς να πνιγείς παρά να γυρίσεις πίσω.

Πόση απελπισία κρύβει μια τέτοια ερώτηση; Κι αυτόν, εσύ βρωμοέλληνα, τον λες λαθροπιθήκι.

Σε σιχαίνομαι.

Προχθές είδα ένα RIP στον τοίχο στο FB μιας γνωστής μου.

Είδα ότι είχε πεθάνει ένας νέος άνδρας και από περιέργεια μπήκα στο προφίλ του να δω
ποιός ήταν.

Από τις πρώτες κιόλας αναρτήσεις, κατάλαβα ότι ήταν εθνοπατρώτης-κρυφοφασίστας.

Ξέρεις τι σκέφτηκα αυτόματα Πιτσιρίκο;

«Δεν πειράζει, ένας λιγότερος».


Και το εννούσα.

Δε μ’ ένοιαζε που ήταν νέος, αν είχε παιδιά, αν άφησε χήρα γυναίκα. Μ’ ένοιαζε που αυτή η κοινωνία έχει έναν σάπιο λιγότερο.

Κι ύστερα ήρθαν τα νέα από Βραζιλία: ο Μπολσονάρο κέρδισε τις εκλογές.

Στους δρόμους κατέβηκαν τα άρματα μάχης για πανηγυρισμό και αμέσως άρχισαν να δέρνουν και να συλλαμβάνουν όποιον ήταν γκέι, φορούσε κόκκινα, γυναίκες που διαδήλωναν εναντίον του, και χάραζαν τη σβάστικα στο σώμα των κοριτσιών.

Ξέρεις τι με δαιμονίζει περισσότερο;

Ότι ο Άδωνις, ο Βορίδης και τα άλλα καλόπαιδα είμαι σίγουρη ότι έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση με αυτές τις εικόνες.

Αυτό ονειρεύονται με κλειστά τα μάτια τους στα γραφεία τους και στα σπίτια τους. Αυτό προετοιμάζουν.

Δε χωράει το μυαλό μου ότι στις μέρες μας υπάρχει φασισμός και ρατσισμός.

Ότι οι άνθρωποι ΑΚΟΜΑ κατατάσσονται ανάλογα με το χρώμα τους και την καταγωγή τους ή το φύλο τους.

Λες και δεν έχουν ποτιστεί με αρκετό αίμα τα σύνορα κάθε χώρας σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Λες κι ο πραγματικός πατριώτης θα βάζει ποτέ τη χώρα του σε μπελάδες.

Θα τρελαθώ, Πιτσιρίκο. Τρομάζω και φοβάμαι και πανικοβάλλομαι.

Ποιον αγώνα να κάνεις; Εναντίον τίνος να παλέψεις;

Ποιο μέτωπο να πρωτο-αντιμετωπίσεις; Με ποιον παραλογισμό να τα πρωτοβάλεις;

Και νιώθω όλο και περισσότερο σαν εκείνον τον Λίβυο στη βάρκα που λέει: «Αν αυτό με περιμένει, καλύτερα να πνιγώ».

X.

(Αγαπητή φίλη, δεν είναι τυχαίο ότι γράφω και λέω συνέχεια το τελευταίο διάστημα πως ζούμε την παγκόσμια παράνοια. Και το πρόβλημα είναι πως η παράνοια περνάει πια για λογική. Αυτό που είναι τρομακτικό -για όσους ανθρώπους δεν έχουν μεταλλαχτεί ακόμα- είναι η αδιαφορία. Η βία της αδιαφορίας. Αγαπητή φίλη, καλούμαστε να τους καταλάβουμε και να τους νιώσουμε όλους. Και τους φασίστες. Κανείς δεν γεννιέται φασίστας. Αλλά η έλλειψη αγάπης στα παιδικά χρόνια, η καταπίεση και η χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο φασίστα. Είναι η εποχή φασιστική. Όλη αυτή η αποθέωση της εικόνας των ανθρώπων, δεν έχει κάτι το φασιστικό; Πάντως, είναι βέβαιο πως δεν έχει τίποτα το πνευματικό. Αγαπητή φίλη, υπήρξαν άνθρωποι που έζησαν σε πιο σκληρές εποχές από αυτή που ζούμε εμείς. Και κατάφεραν να παραμείνουν άνθρωποι. Και δημιούργησαν. Και αγάπησαν. Και όλα τα έκαναν. Αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

pitsirikos