Η Αλληλεγγυη κατόπιν εορτής είναι για τα σκουπίδια.

---

Διάβασα την επιστολή των συμμαθητών του παιδιού που αυτοκτόνησε το Σάββατο μετά από μακροχόνιο bullying στο σχολείο του (http://www.mononews.gr/today-s-stories/sigklonizi-i-epistoli-ton-filon-tou-15chronou-aftochira-kata-ton-ithikon-aftourgon). Με συγχωρείτε πολύ, είναι αργά, πολύ αργά, το παιδί είναι πεθαμένο. Δεν το ωφελούν οι καταγγελτικές επιστολές μετά θάνατον, τον Βαγγέλη Γιακουμάκη επίσης δεν τον ωφέλησαν τίποτα, είναι κι οι δυό πεθαμένοι, η δικιά τους ιστορία τέλειωσε. Εξάλλου ο 15χρονος έκανε ο ίδιος καταγγελία στο σημείωμα της αυτοκτονίας του, κατονόμασε τους ηθικούς αυτουργούς κι είπε "εκδικηθείτε τους" όχι "ντροπή τους" όπως λέει η επιστολή των συμμαθητών του. Η ντροπή τι θα ωφελήσει τώρα που όλα τελείωσαν; Γυρνάει το ποτάμι πίσω;

Οι συμμαθητές του λένε "οι λέξεις πονάνε". Ναι, πονάνε, όχι όλους όμως, μόνο τους ευαίσθητους σαν αυτόν που αυτοκτόνησε. Για τους υπόλοιπους, για τους χοντρόπετσους "κανονικούς" χρειάζονται άλλα μέτρα, χρειάζεται δράση. Τι μπορεί να γίνει στην πράξη από μια ομάδα ενεργών κι αλληλέγγυων μαθητών, αυριανών πολιτών, όταν διαπιστώνουν ένα περιστατικό bullying στο σχολείο τους;
Καταρχάς πρέπει να ενημερώσουν τον Λυκειάρχη και όσους πιο πολλούς καθηγητές γίνεται, έτσι, για το τυπικό. Δεν θα γίνει τίποτα σπουδαίο, δεν έχει τρόπους το σχολείο να λύσει προβλήματα της κοινωνίας, αλλά πιθανόν να φέρουν λιγότερες αντιρρήσεις σε όσα θα ακολουθήσουν, στην δράση των αλληλέγγυων μαθητών δηλαδή.

Αμέσως μετά, οι αλληλέγγυοι πρέπει να φτιάξουν μια ασπίδα προστασίας γύρω από το θύμα του bullying, να δείξουν ότι ο αδύναμος δεν είναι τόσο αδύναμος, έχει τους φίλους του. Θα αρχίσουν χωρίς να αφήνουν ασχολίαστη και την ελαχιστότατη ειρωνική ή χλευαστική παρατήρηση των νταήδων, τόσο όταν απευθύνεται προς τον μαθητή-στόχο, όσο κι όταν απευθύνεται στον αέρα, π.χ τα ηλίθια αστειάκια περί ομοφυλόφιλων/ χοντρών/ χαζών που πάνε από κινητό σε κινητό. Τα αλληλέγγυα αγόρια μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο σε αυτήν την αποδόμηση των macho επιχειρημάτων αφού βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο με τους νταήδες ( στο στρατόπεδο του ανδρισμού) και τα κορίτσια ακόμα μεγαλύτερο αφού οι νταήδες είναι άντρες και φιλοδοξούν καθώς φαίνονται πολύ άντρες να αυξάνουν τους επιτυχίες τους στον γυναικείο πληθυσμό. Αγόρια και κορίτσια αλληλέγγυα, από κοινού πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν παρέα με αναίσθητους. "Καταστήσουν σαφές" σημαίνει να το πουν με λόγια, π.χ. "μην ξανακάτσεις στην παρέα μας αν έχεις σκοπό να λες τέτοια αστεία, εδώ δεν μετράμε τους ανθρώπους ανάλογα με το αν έχουν @ρχίδια και τι τα κάνουν, τους μετράμε ανάλογα με το τι καρδιά έχουν". Κάποια παράθυρα επικοινωνίας μπορούν να μείνουν ανοιχτά, αλλά θέλει και λίγη λογική για το ποια θα είναι αυτά, π.χ. στο πάρτι που έγινε το Σάββατο οι νταήδες δεν έπρεπε να είναι καλεσμένοι. Γιατί να 'ναι; Για να πιουν και να πετάνε τις προσβολές γρηγορότερα;

Αυτά συνήθως αρκούν ή αρκούσαν όταν ήμουν εγώ στο σχολείο για να συμμορφώνονται οι μάγκες που τα έβαζαν με τον χοντρό, τον σπυριάρη, τον μαυριδερό, τον άτριχο, τον λεπτεπίλεπτο. Ένα "αδελφούλα" να ακουγόταν κι έπεφτε μπλοκ από τα 6 πιο όμορφα κορίτσια του σχολείου. Πολύ απλά και καθαρά, χωρίς υπερβολές και κορώνες τους λέγαμε "προσβάλλετε τον φίλο μας που είναι έξυπνος, με χιούμορ και καλός άνθρωπος. Με μας δεν μπορείτε να κάνετε παρέα έτσι, γιατί τον αγαπάμε και τον νοιαζόμαστε. Να κάνετε παρέα μεταξύ σας". Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο.
Ας πούμε όμως ότι σήμερα δεν φτάνει, ότι πέφτουμε πάνω σε σκληροπυρηνικούς μ@λ@κες ολκής. Τότε η δράση πρέπει να μεγαλώσει και να γίνει ορατή, δημόσια.
Μπορούμε να φτιάξουμε αφισάκια με συνθήματα και να τα κολλήσουμε στις κολώνες και τους τοίχους του σχολείου, στις πόρτες των αιθουσών και πάνω στα θρανία των νταήδων μόνο ("γιατί σου κολλήσανε αυτό;"). Το μήνυμα είναι καθαρό, ξέρουμε τι κάνετε και ξέρουμε ποιοι είστε. Οι αφίσες θα σκιστούν αμέσως από τους προσβεβλημένους και τους καθηγητές, δεν πειράζει θα έχουν διαβαστεί.

Επόμενα μπορούν να είναι τα τρικάκια που θα γνωστοποιούν το περιστατικό και θα έχουν ένα σύνθημα "πάρε θέση, αύριο θα είναι η σειρά σου" να σκεφτεί ο καθένας που κρατάει το στόμα του κλειστό τι κάνει.
Μπορούμε να οργανώσουμε μια μικρή πορεία γύρω στο προαύλιο του σχολείου, πριν την προσευχή η στην ώρα της γυμναστικής, φωνάζοντας "όχι στους νταήδες", "η δύναμη είναι στο μυαλό, όχι στα μπράτσα", "κανένας μόνος του". Έχει συνέπειες η πορεία, ίσως μια αποβολή αλλά και τι έγινε; Είναι σημαντικότερη η μικρή αποβολή του καθενός μας από την αυτοκτονία του συμμαθητή μας; Κι η ίδια η αποβολή δεν είναι σίγουρη, εξαρτάται, αν ενωθούν με την πορεία κι άλλοι μαθητές, π.χ. αυτοί που θα βγουν από τις τάξεις να δουν τι γίνεται, κι αν είναι πολλοί οι διαμαρτυρόμενοι, τότε ούτε αποβολή δεν θα υπάρξει.
Ένα μικρό πανό είναι επίσης εφικτό, με τρία μέτρα μουσαμά κι ένα σπρέι από το χρωματοπωλείο, γίνεται σε 10 λεπτά. Το πανό μπορούμε να το κρεμάσουμε έξω από τα κάγκελα, σε δυο δένδρα, ή ακόμα και στη απέναντι καφετέρια αν μιλήσουμε στον ιδιοκτήτη και του εξηγήσουμε το θέμα. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος άνθρωπος θα είναι αλληλέγγυος και ποιος όχι.
Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε στένσιλ και να γεμίσουμε το πάτωμα του προαυλίου σε μια νύχτα, να έρθουν οι μαθητές την άλλη μέρα και να βλέπουν το στένσιλ παντού.
Το θέμα είναι να αλλάξουμε την ισορροπία δυνάμεων σε αυτήν την εξίσωση φόβου που είναι ο φασισμός, να δημιουργηθεί ντόρος, να ευαισθητοποιηθεί η μεγάλη μάζα του σχολείου και να στιγματιστούν οι νταήδες. Γιατί; Επειδή εκεί ζουν οι νταήδες, αυτού του κύκλου την αποδοχή επιζητούν με τα νταηλίκια.
Θα σταματήσουν.
Ο φασισμός ζει χάρη στην μούγκα και την αδράνεια.

Αυτήν την μούγκα πρέπει να την σταματάμε όταν συναντάμε τον φασισμό. Αντίσταση και δράση για να κοπεί η πορεία του.

Θα μου πει κανείς "τα παιδιά τι θες να σου κάνουν ; έχουν μειωμένο καταλογισμό ευθυνών, ο φασισμός γεννιέται στο σπίτι, η Εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί για να λιώσει τοςυ ομοφυλόφιλους τουλάχιστον με κάτι δηλώσεις "φτύστε τους" του Αμβρόσιου". Ναι, το ξέρω, αλλά α) τα παιδιά μπορούν να υιοθετήσουν ή να απορρίψουν τα μηνύματα των γονιών τους ανάλογα με τις επιδράσεις από το λοιπό περιβάλλον, β) όλοι εμείς, ο καθένας στον κύκλο του, πρέπει να παλέψουμε για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Να γίνει καλύτερος ώστε να μην υπάρχουν αυτοκτονίες κι άχρηστα μεταθανάτια γράμματα που λένε "ντροπή σας".
Τα R.I.P και τα "αιωνία του η μνήμη" είναι για τους παπαδες. Εμείς είμαστε μαχητές. Παλεύουμε για καλύτερη ζωή πριν τον θάνατο. Αντίδραση, οργάνωση και δράση λοιπόν τώρα, σε αυτήν την ζωή. Κανείς μόνος του απέναντι στον φασισμό.

υπογράφει η Meluzine

πηγη