Οι Φράγκοι και τα αυθαίρετα

Η σιδερένια αυτή πόρτα στο οικόπεδο της οικογένειας Φράγκου, πίσω από θάμνους και φυλλωσιές, ήταν η μόνη διέξοδος πριν την ακτή για τους 27 εγκλωβισμένους

Στο οικόπεδο των ιδιοκτητών Βασίλη και Χριστιάνας Φράγκου γράφτηκε η πιο φριχτή σκηνή της τραγωδίας.


27 άνθρωποι απανθρακώθηκαν λίγα μέτρα πριν φτάσουν στη θάλασσα και τη σωτηρία. Ο Βασίλης Φράγκος με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του παραδέχτηκε πως οι άνθρωποι χάθηκαν γιατί για ελάχιστα δευτερόλεπτα δεν κατάφεραν να βρουν την πόρτα που οδηγούσε στη θάλασσα.
Ο Βασίλης Φράγκος, σύζυγος της Χριστιάνας, άκουγε τις φωνές των εγκλωβισμένων πίσω του όταν διέφευγε από το οικόπεδο-παγίδα

Σύμφωνα με το CNN η πόρτα αυτή ήταν κλειστή. Το οικόπεδο της οικογένειας Φράγκου είναι ένα από τα περιφραγμένα που εμποδίζουν τη διαφυγή προς τη θάλασσα. Η Χριστιάνα Φράγκου είναι πρώην νομαρχιακή σύμβουλος ανατολικής Αττικής και είχε εντοπιστεί να συνυπογράφει νομιμοποίηση αυθαιρέτου. Είναι ενδιαφέρον ότι ο θείος της Δημήτρης Φράγκος, που διετέλεσε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ως νομάρχης είχε κατηγορηθεί από την εισαγγελία και είχε παραπεμφθεί σε δίκη για ρευματοδότηση χιλιάδων αυθαιρέτων, πολλά από τα οποία ήταν τα μοιραία οικόπεδα «του θανάτου».

“Περιέφραξα την ιδιοκτησία μου”

Το οικόπεδο έγινε μαζικός τάφος για 27 άτομα τα οποία δεν κατάφεραν να βρουν τη μοναδική δίοδο προς τη θάλασσα. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να εντοπίσουν μέσα σε καπνούς, φωτιές, και ριπές ανέμου μια μικρή, στενή καγκελόπορτα κατά μήκος της ιδιωτικής περίφραξης η οποία αν ακολουθήσει κάποιος τα λαξευμένα στον β΄ραχο σκαλοπάτια, οδηγεί στη θάλασσα.

Επιχειρήσαμε να ρωτήσουμε για την περίφραξη, η οποία φαίνεται να έχει χτιστεί ακριβώς επάνω στον αιγιαλό μπλοκάροντας την πρόσβαση προς τη θάλασσα. Για την κ. Φράγκου δεν υπάρχει κάτι που χρειάζεται να διευκρινιστεί. «Την ιδιοκτησία μου περιέφραξα, δεν είναι παραλία, δεν είναι αιγιαλός εκεί. Δεν υπάρχει δηλαδή από κάτω παραλία για τη μαμά και το μικρούλι να παίξει με το κουβαδάκι. Απλώς η ιδιοκτησία μου έχει και κομμάτι γκρεμού, μη αξιοποιήσιμο, με απόκρημνα βράχια. Το ’38 ο παππούς μου έξυσε τον βράχο και έκανε, ας πούμε, κάτι υποτυπώδη σκαλοπάτια. Οι άνθρωποι λοιπόν, η επόμενη φουρνιά, οι οποίοι είχαν αυτήν τη φοβερή ατυχία, ήδη θα πρέπει να είχαν πάθει ασφυξία από τον καπνό• ο καπνός ήταν κάτι το απίστευτο» δήλωσε.

Μάλιστα η ίδια επιρρίπτει ευθύνες στην οργάνωση της Τροχαίας η οποία, όπως υποστηρίζει, κατηύθυνε λανθασμένα όλα τα αυτοκίνητα προς το Κόκκινο Λιμανάκι. «Το Κόκκινο Λιμάνι δεν έχει λεωφόρο, έχει φυσιολογικό δρόμο για δύο κατευθύνσεις ο οποίος είχε φράξει από όλους τους πολίτες που δεν μπορούσαν να διαφύγουν» ανέφερε. Στο ίδιο μήκος κινήθηκε και ο σύζυγός της Βασίλης Φράγκος, καθώς σε δηλώσεις του σε διάφορα Μέσα ανέφερε ότι «ο κόσμος που κάηκε μέσα στο σπίτι μου κάηκε γιατί δεν υπάρχει σχέδιο από πού να φύγουν σε ανάλογη περίπτωση». Περιγράφοντας τα όσα έζησε, ανέφερε πως «πίσω μου άκουγα τους ανθρώπους που τους είχε προφτάσει η φωτιά, άκουγα τα ουρλιαχτά τους. Για ελάχιστο χρόνο κάποιοι άνθρωποι δεν διεσώθησαν».

Αντιδράσεις για την οικονομική ενίσχυση!

Πλήθος αντιδράσεων προκάλεσε την Πέμπτη μια ανάρτηση σε ομάδα του Facebook, με την οποία φέρεται ο αδερφός της Χρ. Φράγκου να ζητά οικονομική ενίσχυση της οικογένειας που έχασε το σπίτι της στην πυρκαγιά, δίνοντας τραπεζικό λογαριασμό. Η ανάρτηση έκανε τον γύρο των social media και παρά το γεγονός ότι δεν έχει επιβεβαιωθεί η αυθεντικότητά της, προκάλεσε κύμα αντιδράσεων σε πολλούς χρήστες του διαδικτύου, οι οποίοι σχολίασαν αρνητικά την έκκληση για οικονομική ενίσχυση στους ιδιοκτήτες του οικοπέδου μέσα στο οποίο ξεψύχησαν 27 άτομα.



Το αυθαίρετο στο Λαγονήσι

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Χριστιάνα Φράγκου απασχόλησε τον Τύπο. Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» το 2008, με τίτλο «Συγκάλυψη παρανομιών σε φακέλους αυθαιρέτων», γίνεται αναφορά σε υπόθεση στην οποία η τότε νομαρχιακή σύμβουλος της Ανατολικής Αττικής Χρ. Φράγκου έδωσε «τετράμηνη παράταση σε αυθαίρετο κτίσμα στο Λαγονήσι, οι ιδιοκτήτες του οποίου αναζητούν τρόπο να το νομιμοποιήσουν». Η κ. Φράγκου υποστήριξε ότι «παραπλανήθηκε, με αποτέλεσμα να ψηφίσει λάθος», γεγονός που την οδήγησε να δηλώσει ότι «από εδώ και στο εξής αρνούμαι να χρησιμοποιείται η ψήφος μου για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων».




Η κ. Φράγκου είχε σχολιάσει ακόμη ότι το κάθε μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου «δεν μπορεί να γνωρίζει κάθε υπόθεση», καθώς και ότι «στηριζόμαστε στον φάκελο που διαμορφώνει η αρμόδια επιτροπή. Δυστυχώς όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο φάκελος ήταν ελλιπής και σε οδηγούσε σε λάθος απόφαση. Ελειπε από τον φάκελο πρόσφατο έγγραφο του γενικού διευθυντή Αναπτυξιακής Πολιτικής της Νομαρχίας που διόρθωνε προηγούμενες προβληματικές αποφάσεις της Πολεοδομίας και απέκλειε την επιμέρους τακτοποίηση του αυθαιρέτου». Η κ. Φράγκου υπογράμμιζε ότι στον φάκελο δεν συμπεριλαμβανόταν ακόμη η παρουσία αντιδίκων ούτε σχετική απόφαση του ΣτΕ «που χαρακτηρίζει άμεσα κατεδαφιστέο οποιοδήποτε αυθαίρετο ενοχλεί άλλη ιδιοκτησία. Αλήθεια, ποιος ξέρει εάν και άλλοι φάκελοι για υποθέσεις αυθαιρέτων είναι επίσης ελλιπείς;» κατέληγε η κ. Φράγκου, ενώ το ρεπορτάζ σημείωνε ότι στην περιοχή, που αποτελεί «τον παράδεισο των αυθαιρέτων, φαίνεται ότι δρουν κυκλώματα ενός των υπηρεσιών, τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, οι οποίοι μπορούν να συγκαλύπτουν παρανομίες»…

Ρεύμα σε 3.650 αυθαίρετα από τον Δ. Φράγκο

Η πρώην νομαρχιακή σύμβουλος Χριστιάνα Φράγκου είναι ανιψιά του Δημήτρη Φράγκου, πρώην βουλευτή της ΝΔ και πρώην νομάρχη Ανατολικής Αττικής. Εναντίον του Δ. Φράγκου είχε ασκηθεί στα τέλη του 1999 δίωξη για υπόθεση ηλεκτροδότησης αυθαιρέτων στην ανατολική Αττική. Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα από «Τα Νέα» και «Το Βήμα», ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ηλίας Κολιούσης είχε ασκήσει δίωξη κατά του τότε νομάρχη για κατ’ εξακολούθηση παράβαση καθήκοντος. «Η υπόθεση για την οποία καλείται να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη ο νομάρχης αφορά την παράνομη ηλεκτροδότηση τουλάχιστον 3.650 αυθαίρετων κτισμάτων στην ανατολική Αττική που φέρονται ότι χορηγήθηκαν το χρονικό διάστημα 1995-1996 στους ιδιοκτήτες τους».



Οπως αναγράφεται στο ρεπορτάζ των «Νέων», οι δικαστές εξέδωσαν βούλευμα για την υπόθεση όπου επέρριπταν ευθύνες στον Δ. Φράγκο: «Ολα αυτά έγιναν με σκοπό ο κατηγορούμενος νομάρχης να προσπορίσει στον εαυτό του παράνομο όφελος, που συνίσταται στην απόκτηση εκλογικής πελατείας από τους ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων, αλλά και για το παράνομο όφελος των ιδιοκτητών, οι οποίοι χωρίς να έχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ηλεκτροδότησαν τα αυθαίρετα και δεν κατέβαλαν το τίμημα για την άδεια ανέγερσης στα πολεοδομικά γραφεία».

Για ασθενείς με διαβήτη

Σύμφωνα με «την εισαγγελική έρευνα, διαπιστώθηκε ότι στην ανατολική Αττική χιλιάδες αυθαίρετα πήραν ρεύμα από το φθινόπωρο του 1995 ως τον Νοέμβριο του 1998». Η ηλεκτροδότηση γινόταν «με εγκριτική απόφαση του νομάρχη ή του νομαρχιακού συμβούλου». Ο Δ. Φράγκος, «για να αιτιολογήσει τις βεβαιώσεις που εξέδωσε η νομαρχία, επικαλέστηκε μια επιστολή του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτη από τον Ιούλιο του 1995». Η επίμαχη επιστολή έδινε στους νομάρχες Αττικής την αρμοδιότητα «να κρίνουν πότε μπορούν να ηλεκτροδοτούν κατ’ εξαίρεση αυθαίρετα, για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας». Οπως σημειώνεται όμως στο ρεπορτάζ, η επιστολή «άνοιξε τον δρόμο για την ηλεκτροδότηση χιλιάδων αυθαιρέτων, απ’ ό,τι φαίνεται όχι μόνο στην ανατολική Αττική, όπου η “κατ’ εξαίρεση” ηλεκτροδότηση αυθαιρέτων μετατράπηκε σε… κανόνα».

Από την εισαγγελική έρευνα προέκυψε ακόμη ότι πολλές από τις άδειες ηλεκτροδότησης δόθηκαν για λόγους υγείας και σε αυτό συνετέλεσε η επιστολή του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ: «Ο κ. Φράγκος με αυτήν τη συμπεριφορά του αποτέλεσε παράδειγμα για τους προϊσταμένους των πολεοδομικών γραφείων, οι οποίοι αφού διαπίστωσαν ότι ο νομάρχης επικαλείτο προσχηματικά την επιστολή του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, που επέτρεπε κατ’ εξαίρεση τη χορήγηση αδειών ηλεκτροδότησης σε άτομα με ειδικές ανάγκες, παρέλειψαν να καταγράφουν τα κτίσματα ως αυθαίρετα και να προβούν στις νόμιμες ενέργειες στα πλαίσια των καθηκόντων τους».

Ερευνα είχε κάνει και το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Ο τότε γενικός επιθεωρητής του σώματος είχε δηλώσει στο «Βήμα» ότι «το θέμα της ηλεκτροδότησης και υδροδότησης αυθαιρέτων κτισμάτων για λόγους υγείας έχει πραγματικά λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Γίνεται σοβαρή κατάχρηση, ενώ το μέτρο καθιερώθηκε για κοινωνικούς λόγους και μόνο για εξαιρετικές και εξακριβωμένες περιπτώσεις πασχόντων από ανίατες ασθένειες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης». Τελικά, ο Δ. Φράγκος, σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, αθωώθηκε αφού κατέθεσε πιστοποιητικά που υποδήλωναν ότι οι ηλεκτροδοτήσεις αυθαιρέτων –άγνωστο πόσα πιστοποιητικά και για πόσα αυθαίρετα κατατέθηκαν στο δικαστήριο– δόθηκαν για λόγους υγείας των ιδιοκτήτων. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτοί οι λόγοι υγείας αφορούσαν σακχαρώδη διαβήτη.


Ως νομάρχης Ανατολικής Αττικής ο Δημήτρης Φράγκος, που διετέλεσε και βουλευτής της ΝΔ, έδωσε ρεύμα σε χιλιάδες αυθαίρετα... διαβητικών

documento

Προβολή στη Ροδαυγή Άρτας, "Ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο."

Αν χρειαστεί, τα Γεράνεια Όρη και το Ζαγόρι θα γίνουν Κερατέα

Αν χρειαστεί, τα Γεράνεια Όρη και το Ζαγόρι θα γίνουν Κερατέα

H εταιρεία «ΔΕΛΦΟΙ – ΔΙΣΤΟΜΟΝ Α.Μ.Ε.», συμφερόντων Μυτιληναίου, προτίθεται να υλοποιήσει δοκιμαστικές γεωτρήσεις για την εξόρυξη βωξίτη στην περιοχή μεταξύ Πάχης Μεγάρων, Κινέττας, κορυφής Ελατιά (περιοχή Natura 2000) και μαζί, περιοχή με χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών, δάση και κατοικίες.

Οι εταιρείες Repsol και Energean Oil & Gas προβαίνουν ήδη σε γεωφυσικές σεισμικές έρευνες στην Ήπειρο με στόχο την εξόρυξη υδρογονανθράκων σε έκταση που περιλαμβάνει τουλάχιστον δέκα περιοχές Natura 2000, μεταξύ των οποίων το Εθνικό Πάρκο Πίνδου και τα Ζαγοροχώρια, έχοντας εξασφαλίσει απόλυτο δικαίωμα σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις γης. Η μέθοδος fracking που πιθανόν θα χρησιμοποιηθεί στην εξόρυξη, αυξάνει τον κίνδυνο για σεισμούς και ρυπαίνει το υπέδαφος και το νερό με ενέσεις χημικών.

Οι εξορύξεις ισοδυναμούν με καταστροφή των δύο περιοχών λόγω σοβαρών επιπτώσεων:

στο περιβάλλον (αποστράγγιση των ταμιευτήρων νερού, μόλυνση υδάτινων πόρων, καθίζηση του εδάφους, καταστροφή των δασών, σκόνη, θόρυβος, τοξικά απόβλητα, πιθανότητα ατυχημάτων με διαρροή και ρύπανση)

στη δημόσια υγεία (ασθένειες σχετιζόμενες με τις εξορύξεις, όπως πνευμονοκονίαση, καρκίνος, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα)

στην τοπική οικονομία (κατάληψη και αλλαγή χρήσεων γης, υποβάθμιση των αγροτικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, εγκατάλειψη του τόπου)

Κι όλα αυτά για να πλουτίζουν συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί όμιλοι (είτε ντόπιοι, είτε από το εξωτερικό με τη σύμπραξη ελληνικών εταιριών) με τη στήριξη του κράτους, που κόβει και ράβει τους νόμους στα μέτρα τους. Ενώ βαφτίζουν "εθνικό πλούτο" καθετί που μπορεί να φαίνεται "εκμεταλλεύσιμο", την ίδια στιγμή επιβάλλουν στις τοπικές κοινωνίες τη λεηλασία των τόπων τους για τα συμφέροντα των εργολάβων...

Όλα αυτά συνιστούν οικοκτονία στο βωμό του κεφαλαίου, γι' αυτό:

Στηρίζουμε με κάθε τρόπο τους τοπικούς αγώνες ενάντια στις εξορύξεις

Δεν θα αφήσουμε τα βουνά απροστάτευτα

Μάνος Ελευθερίου

πηγη

Χρυσή Αυγή: Είναι ΝΑΖΙ (Βίντεο – Ντοκουμέντο)

Είναι οι πολιτικοί απόγονοι των δοσίλογων, των ταγματασφαλιτών, των γερμανοτσολιάδων.

Θέλουν να γίνουν οι συνεχιστές του Χίτλερ και του Γκέμπελς και να φτιάξουν τα δικά τους Άουσβιτς και Νταχάου.

Δολοφονούν ναζιστικά, χαιρετούν ναζιστικά, μιλούν ναζιστικά, δρουν ναζιστικά, υμνούν το ναζισμό.

Ο «Ημεροδρόμος» επεξεργάστηκε και παρουσιάζει ένα βίντεο – ντοκουμέντο.

Τα αποκαλυπτικά οπτικοακουστικά στοιχεία δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Οι χρυσαυγίτες είναι χιτλεροειδή. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, εγκληματική συμμορία.

Στόχος μας είναι το βίντεο – ντοκουμέντο να φτάσει παντού.

Το έγκλημα πρέπει να γίνει όσο περισσότερο γίνεται ατιμωτικό και ο μόνος τρόπος είναι η δημοσιοποίηση του.

Κανείς – πλέον – δεν μπορεί να παριστάνει ότι «δεν ξέρει»

Πραξικόπημα κατά του Μακάριου: Όταν η (δεξιά)Χούντα άνοιξε τον δρόμο για την τουρκική κατοχή

Hταν Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974. Σαράντα ακριβώς χρόνια πριν. Νωρίς το πρωί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει από τη θερινή του κατοικία στο όρος Τρόοδος στο προεδρικό μέγαρο. Λίγη ώρα νωρίτερα έχουν αποσυρθεί από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες οι ένοπλοι εθελοντές της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ που εκτελούσαν κάθε νύχτα περιπολίες με αυτόματα καλάσνικοφ για να αποτρέψουν πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας που εκτελεί εντολές των ΗΠΑ.

Στις 8.30 το πρωί ο Μακάριος βρίσκεται στην αίθουσα υποδοχής του προεδρικού μεγάρου για να καλωσορίσει μια ομάδα παιδιών της Ελληνορθόδοξης Νεολαίας του Καΐρου, τα οποία φιλοξενεί η κυπριακή αρχιεπισκοπή. Πριν προλάβει να τα χαιρετήσει, ακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί που ρίχνουν οι προδότες πραξικοπηματίες. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζουν να πέφτουν ρουκέτες και όλμοι. Το προεδρικό μέγαρο φλέγεται. Μεγάλο μέρος του μετατρέπεται σε σωρό ερειπίων.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας μεταδίδει την πρώτη ανακοίνωση της χούντας: «Σήμερον την πρωίαν η Εθνική Φρουρά επενέβη διά να σταματήση τον αδελφοκτόνον εμφύλιον πόλεμον. Η Εθνική Φρουρά είναι την στιγμήν αυτήν κυρία της καταστάσεως. Ο Μακάριος είναι νεκρός!». Το άκουσμα της δολοφονίας του Μακαρίου παγώνει τους Κύπριους και τον κόσμο ολόκληρο.

Πάφος, 3 η ώρα μετά το μεσημέρι. 'Ενας ασήμαντος, τοπικός ιδιωτικός ραδιοσταθμός γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων, καθώς μεταδίδει ένα μήνυμα που αστραπιαία κάνει τον γύρο του κόσμου! «Ελληνικέ κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος!... Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν!... Η χούντα δεν πρέπει να περάσει και δεν θα περάσει! Νυν υπέρ πάντων ο αγών!»

Η χούντα όμως περνάει. Ο οργανωτής του επιτόπιου κλάδου του πραξικοπήματος, ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, τοποθετεί ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας τον κατάπτυστο Νικόλαο Σαμψών. «Εν ονόματι Θεού και ανθρώπων και κατόπιν τιμητικής επιλογής μου υπό των Ενόπλων Δυνάμεων του λαού μας... με ιδιαιτέραν υπερηφάνειαν αναλαμβάνω σήμερον τα υψηλά μου καθήκοντα» αναφέρει στο πρώτο διάγγελμα τούτο το ακροδεξιό ανδρείκελο της χούντας του Ιωαννίδη.

Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Βρετανία, παρόλο που η τελευταία έχει κυβέρνηση των Εργατικών, καταδικάζουν το πραξικόπημα της χούντας της Αθήνας στην Κύπρο. Δύο μέρες αργότερα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκαλύπτουν ότι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε εισήγηση, έστω και τυπικής καταδίκης του πραξικοπήματος για τα μάτια του κόσμου.




Ο Βρετανός πρωθυπουργός Χάρολντ Ουίλσον φέρεται πιο έξυπνα. Υποδέχεται τον Μακάριο στο Λονδίνο ως νόμιμο εκπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού προηγουμένως τον φυγαδεύει από την Πάφο μέσω της βρετανικής βάσης προς τη Μάλτα και από εκεί προς την Αγγλία.

Δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι αποθεώνουν τον Μακάριο μόλις αυτός φθάνει στη βρετανική πρωτεύουσα. Το σχέδιο των Αμερικανών όμως που εκτελούν οι προδότες αξιωματικοί της χούντας των Αθηνών έχει πετύχει. Απονομιμοποιώντας την κυβέρνηση της Λευκωσίας μέσω του πραξικοπήματος, τα πάντα είναι πλέον έτοιμα για να αναλάβει δράση η Τουρκία.

Να εισβάλει δηλαδή στην Κύπρο και να κατακτήσει το 40% του νησιού όχι ως εισβολέας και κατακτητής, αλλά ως... «φορέας αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας και της συνταγματικής νομιμότητας» που έχουν ανεπανόρθωτα τρωθεί από τους Ελληνες πραξικοπηματίες!!! Σε πέντε μέρες θα αρχίσει η τελική πράξη του δράματος, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας, σαράντα χρόνια μετά...

Το πραξικόπημα της προδοτικής χούντας στην Κύπρο δεν ήταν σε καμία περίπτωση κεραυνός εν αιθρία. Ολοι το περίμεναν. Ολοι τότε είχαν καταλάβει ότι μπαίνουμε στην κορύφωση της τραγωδίας όταν δημοσιοποιήθηκε η συγκλονιστική επιστολή του Μακαρίου προς τον στρατηγό Γκιζίκη, τον δήθεν «πρόεδρο» του χουντικού καθεστώτος.

«Ουχί άπαξ μέχρι τούδε ησθάνθην, και είς τινας περιπτώσεις σχεδόν εψηλάφησα, εκτεινομένην αοράτως εξ Αθηνών χείρα αναζητούσαν προς αφανισμόν την ανθρωπίνην ύπαρξίν μου» αναφέρει το κορυφαίο, ανατριχιαστικό απόσπασμά της.

«Δεν δύναμαι να είπω ότι τρέφω ιδιαιτέραν συμπάθειαν προς στρατιωτικά καθεστώτα και μάλιστα εις την Ελλάδα, την χώραν η οποία εγέννησε και ελίκνισεν την δημοκρατίαν» προανέφερε στην επιστολή του ο Μακάριος, την οποία έδωσε προς κοινοποίηση στον κυπριακό Τύπο. Η χούντα απάντησε με πραξικόπημα, το οποίο σηματοδότησε αφενός τον χαμό της μισής Κύπρου και αφετέρου το δικό της τέλος...

Έθνος

Eκαναν ήρωες τους βασανιστές

 Ντουζέπης Γεώργιος, το δεξί χέρι του Ιωαννίδη

Μουσείο μισαλλοδοξίας και κακοποίησης της ιστορικής αλήθειας, που υμνεί βασανιστές της Μακρονήσου, συνεργάτες της χούντας και καθυβρίζει αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, λειτουργεί στη Βέροια και μάλιστα γίνονται σε αυτό ξεναγήσεις σχολείων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
Η καταγγελία είναι του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ), έχει ήδη αποσταλεί στους υπουργούς Πολιτισμού-Αθλητισμού και Παιδείας-Ερευνας και Θρησκευμάτων και αφορά το «Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα» στη Βέροια.

Μισαλλοδοξία

Μεταλλικά μπρούτζινα διακριτικά της ΕΣΑ που έφεραν στις επωμίδες τους όσοι υπηρετούσαν σ’ αυτήν |

Οπως αναφέρεται στην απόφαση του ΣΦΕΑ, το μουσείο που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας εγκαινίασε στις 16/10/2012, μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τον οθωμανικό ζυγό, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Στα εκθέματά του όμως περιλαμβάνεται και «η συλλογή του κ. Κανέλλου Ντόντου, που εξυμνεί με μισαλλόδοξα κείμενα ως “ήρωες” γνωστούς βασανιστές της Μακρονήσου και της χούντας.
Ανάμεσά τους ο Γεώργιος Ντουζέπης -δεξί χέρι του αρχιπραξικοπηματία ταξίαρχου Δημ. Ιωαννίδη στο ΑΕΤΟ και το ΕΣΑ Γυναικών Μακρονήσου- και ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας, Διευθυντής της Αστυνομίας Προαστίων Πρωτευούσης την περίοδο της χούντας».

Ο Γ.Α. Μαγκάκης

Η στολή του βασανιστή της Χούντας Ξενοφώντα Τζαβάρα |

Ο ΣΦΕΑ στην καταγγελία του καταγράφει τη συγκλονιστική περιγραφή που έδωσε για τα βασανιστήρια που υπέστη ο αείμνηστος Γεώργιος-Αλέξανδρου Μαγκάκης στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, σύμφωνα με την οποία

«ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας κατά την διεξαγωγήν της ανακρίσεως και κατά την πρώτην εξέτασίν μου, λαβούσαν χώραν την 27 Ιουλίου 1969, παρουσία 5-6 ετέρων αξιωματικών της Χωροφυλακής, μη ικανοποιούμενος προφανώς εκ των απαντήσεών μου, ηγέρθη εκ της θέσεώς του, με επλησίασε και σύρων με βιαίως από το υποκάμισον με εσήκωσε όρθιον, με έσπρωξε προς την κατεύθυνσιν του τοίχου, μου αφήρεσε τα γυαλιά μου και ήρχισε να με υβρίζη χυδαιότατα... διά μιας αποτόμου κινήσεως εκάρφωσε κυριολεκτικώς το τακούνι του επί των δακτύλων του αριστερού μου ποδός. Το κτύπημά του δεν με εύρεν επί των ονύχων, αλλ’ επί των δακτύλων. Ηρχισε δ’ εν συνεχεία να περιστρέφη μετά δυνάμεως το τακούνι του επί των δακτύλων μου, τα οποία σημειωτέον ήσαν σχεδόν γυμνά. Καθ’ ον χρόνον ακόμη προέβαινεν ούτος εις αυτήν του την ενέργειαν, ήρχισε να με κτυπά διά των χειρών του εις το πρόσωπον και εις το άνω μέρος του σώματός μου, ενώ συγχρόνως με ύβριζε σκαιότατα. Αφού με εκτύπησεν επ’ αρκετόν και μετά μεγάλης σφοδρότητος και δυνάμεως, διότι ούτος είναι ιδιαιτέρως εύσωμος και δυνατός άνθρωπος, διά του γόνατος του ενός ποδός του επεχείρησε να μου καταφέρη σφοδρόν κτύπημα εις τα γεννητικά όργανα! Εγώ ενστικτωδώς έκαμα μίαν μικράν κίνησιν προς τα οπίσω και εδέχθην το κτύπημα εις το τριχωτόν τμήμα. Ησθάνθην εντόνους πόνους, οι οποίοι εξηπλούντο και προς την κοιλιακήν χώραν. Εν συνεχεία ούτος με ήρπασε διά των δύο χειρών του από τον λαιμόν και ήρχισε να με σφίγγη...».

Εξύβριση αγωνιστών

«Χρυσούν αριστείον ανδρείας» την 31/5/1949 στον τότε Τχη (ΠΖ) Σταματόπουλο Ιωάννη για την «ηρωική δράση» του κατά των «αναρχικών-συμμοριτών» |

Ο ΣΦΕΑ ρωτά «για ποιους λόγους επιτρέπεται η λειτουργία ενός μουσείου που, περιφρονώντας τον νόμο 1863/18.09.1989, Αρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-1949, προβάλλει στα εκθέματά του ως “εθνικούς ήρωες” βασανιστές, εξυβρίζοντας ταυτόχρονα με γκεμπελικής κοπής χυδαία κείμενα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ως “συνεργάτες της Γκεστάπο, ξενοκίνητους συμμορίτες, συμμορίτες υπό την ηγεσία του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη), ανθέλληνες και προδότες” κ.ά.».

Στο κείμενο απόφασης του ΣΦΕΑ, που υπογράφεται από τον πρόεδρό του, Κώστα Μανταίο, και τον γραμματέα του, Θεόδωρο Καλογήρου, τίθενται ακόμη ερωτήματα σχετικά με την άδεια που δίνουν οι εκπαιδευτικές αρχές για ξεναγήσεις σχολείων «σε ένα μουσείο με κείμενα και φωτογραφίες που είναι αναρτημένα σε ιστοσελίδες αντισημιτικών - νεοναζιστικών οργανώσεων» ή «εκθειάζεται ο εγκλεισμός παιδιών στις “παιδουπόλεις” της Φρειδερίκης».

ef syn

Να ξέρει η κυρία Μπακογιάννη ...

Της Αλέκας Ζορμπαλά / Βαθύ Κόκκινο

Η κυρία Μπακογιάννη σε τηλεοπτική εκπομπή σήμερα ζήτησε από την κυβέρνηση να εκδώσει στην Τουρκία τους 9 Τούρκους "τρομοκράτες, που είναι οι αντίστοιχοι Κουφοντίνες στην Τουρκία" όπως δήλωσε, και που συνελήφθησαν στην Αθήνα, τον Νοέμβρη του 2017 από την αντιτρομοκρατική.

Δύο λόγια στην κ.Μπακογιάννη:

Δεν είναι Τούρκοι, είναι Τούρκοι και Κούρδοι

Δεν είναι τρομοκράτες, είναι Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές, που έχουν υποστεί και αυτοί, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι στην Τουρκία, διώξεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια στις φυλακές του φίλου της, του ισλαμοφασίστα Ερντογάν.

Γιατί ζητάνε δημοκρατία και κοινωνική απελευθέρωση, αφού ο ισλαμοφασίστας φίλος της έχει θέσει εκτός νόμου όλα τα μη αρεστά σε αυτόν πολιτικά κόμματα και έχει απολύσει εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης..

Γιατί οι Κούρδοι ζητάνε τη γλώσσα τους, που απαγορεύεται να μιλούν και τα ονόματά τους, που απαγορεύεται να χρησιμοποιούν, μια γη για να έχουν πατρίδα..

Να ξέρει η κυρία Μπακογιάννη, ότι οι 9 αυτοί αγωνιστές είναι, οι περισσότεροι, αναγνωρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα, στην Γαλλία, στην Ολλανδία...

Η κυρία Μπακογιάννη, υπέρμαχος των θεσμών και του ελληνικού δικαστικού συστήματος, δεν ξέρει άραγε, ότι τα ελληνικά δικαστήρια έχουν αποφανθεί ΑΡΝΗΤΙΚΑ, επί των επανειλημμένων αιτημάτων έκδοσης του ισλαμοφασίστα φίλου της, για τους 9 αυτούς ανθρώπους;

Τα ελληνικά δικαστήρια ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΚΔΙΔΟΥΝ!!!

Τι ζητά δηλαδή; να γραφτούν στα παλιά της τα παπούτσια οι αποφάσεις των δικαστηρίων και η ελληνική κυβέρνηση να στείλει στα βασανιστήρια και στο θάνατο 9 ανθρώπους; ή μήπως θα πρότεινε την απαγωγή τους, να τους στείλουμε δηλαδή πακέτο-πεσκέσι στον ισλαμοφασίστα φίλο της, έναντι των 2 ελλήνων στρατιωτικών, δίκην συμψηφισμού;;;

Η κυρία Μπακογιάννη από που αντλεί τις πληροφορίες της για "9 Τούρκους τρομοκράτες, που θα προέβαιναν σε επίθεση κατά του προέδρου Ερντογάν στην Ελλάδα";;;

Μόνον αν βρίσκεται σε ευθεία σύνδεση και επαφή με την αντιτρομοκρατική (εντελώς πιθανόν) και από τα γνωστά “δημοσιογραφικά” παπαγαλάκια!

Γιατί, να την πληροφορήσουμε, ότι από την ογκώδη δικογραφία, δεν προκύπτει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ τέτοιο! Ούτε η αντιτρομοκρατική συμπεριέλαβε τέτοια στοιχεία, ούτε από την ανάκριση προέκυψε κάτι τέτοιο!

Η κυρία Μπακογιάννη ανταποδίδει την πρόσκληση και την “τιμή” που της έκανε ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν να την συμπεριλάβει στη λίστα αυτών, που θα παρίσταντο στην ορκωμοσία του.

Να ξέρει όμως, ότι οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια στη σκακιέρα των πολιτικών βλέψεων των δικών της και των κατιόντων της..

Να ξέρει επίσης, ότι υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, με τους δικούς τους κώδικες αξιών και ηθικής, που καμία σχέση, δεν έχουν με τους δικούς της.

Να ξέρει επίσης, ότι οι αγωνιστές έχουν φίλους, συντρόφους, όχι βέβαια επιπέδου SIEMENS και Χριστοφοράκου, αλλά αποφασισμένους να σταθούν αλληλέγγυοι/ες σε αυτούς, που βάζουν την κοινωνική απελευθέρωση, πάνω και από τη ζωή τους.

Ismail, Anil, Sadi, Hazal, Ali Ekram, Mehmet, Hassan, Burak, Halil, να κοιμάστε ήσυχοι εκεί στο Ναύπλιο, στο Δομοκό, στον Κορυδαλλό, στα Γιάννενα, στη Λάρισα, στη Θήβα, στα Γρεβενά!
Γιατί η Αλληλεγγύη είναι το Όπλο των Λαών

Περί ιθαγένειας και εθνότητας με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών

Ανεξαρτήτως εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών με την οποία λύθηκαν διάφορα θέματα κυρίως το ονοματολογικό και διευκρινίσθηκε η διαφορετική ιστορική καταγωγή της γείτονος και κυρίως εάν υπάρχει συμφωνία ή διαφωνία με εάν ήταν ή όχι εθνικά επωφελής η λύση σε σχέση με τη μη λύση και τη διαιώνιση διαφορών σε μία εποχή εξάρσεως της τουρκικής επιθετικότητας, είναι καθήκον πιστεύω των ακαδημαϊκών να διευκρινίζουν θέματα ειδικότητάς τους προσφέροντας γνώση σε μία πολιτική αντιπαράθεση.

Του Χάρη Παμπούκη

Υπό αυτήν την ιδιότητα και μόνο –ως καθηγητής του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, στο οποίο περιλαμβάνεται και η θεματική της ιθαγένειας– είναι συνεπώς καθήκον μου να διαφωτίσω για ορισμένες έννοιες που έχουν (ηθελημένα ή μη) διαστρεβλωθεί σε αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση και κυρίως αυτές της ιθαγένειας και της εθνικότητας.

Ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός του κάθε κράτους με τους πολίτες του [1]. Κάθε κράτος έχει κατ’ αρχήν ελεύθερα το δικαίωμα να ορίζει τους πολίτες του. Συνώνυμος στην ελληνική γλώσσα του όρου «ιθαγένεια» είναι η υπηκοότητα [2].

Επομένως, εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο όρος «ιθαγένεια» ταυτίζεται με το κράτος και μόνο. Δεν αφορά σε έθνος ούτε και θα μπορούσε, γιατί το έθνος δεν είναι υποκείμενο του διεθνούς δικαίου.

Επίσης, είναι χρήσιμο να λεχθεί ότι ο όρος «ιθαγένεια-υπηκοότητα» τόσο στην αγγλική όσο και στη γαλλική αντιστοιχεί στους όρους nationality- citizenship [3] και nationalité [4]. Και στην αγγλική ο όρος διαφέρει σαφώς από τον όρο ethnicity (ο οποίος πράγματι αντιστοιχεί στον όρο «εθνότητα») –και γαλλικά αντίστοιχα ethnicité– και σημαίνει ανήκειν σε εθνοτικό κοινωνικό σύνολο όχι με νομικό δεσμό αλλά πολιτισμικά. Δεν είναι συνεπώς σωστό αυτό που ακούγεται ότι με τη συμφωνία αναγνωρίστηκε εθνότητα διότι δήθεν αποδόθηκε ο όρος nationality-citizenship με τον όρο «ιθαγένεια» αντί του όρου «εθνότητα» και αυτό έγινε επί σκοπώ να παραπλανηθεί ο ελληνικός λαός. Παρά τις διάφορες ατέλειες που πάντα έχει μία μετάφραση, εν προκειμένω ορθά αποδίδεται στα ελληνικά ο όρος nationality-citizenship με τον όρο «ιθαγένεια» (υπηκοότητα). Η κριτική εν προκειμένω είναι λάθος και το επιχείρημα έωλο.

Το έθνος ορίζεται με βάση ορισμένα στοιχεία, κυρίως τη γλώσσα, τη θρησκεία (ομόθρησκο), τις κοινές παραδόσεις, την κοινή ιστορική καταγωγή (το ομόμαιμο) και υποδηλώνει τον δεσμό με ορισμένη ομάδα ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά. Δεν ταυτίζεται με το κράτος, το οποίο αποτελείται από έδαφος, λαό και κυβέρνηση και μόνο μπορεί να είναι υποκείμενο του διεθνούς δικαίου. Ας σημειωθεί επίσης ότι υπάρχουν έντονες διαφωνίες και ως προς τον ίδιο τον ορισμό του έθνους, π.χ. άλλοι περιλαμβάνουν και το ομόθρησκο –γνώμη με την οποία συμφωνώ– άλλοι όχι. Σημαντικό είναι εν προκειμένω να λεχθεί ότι το έθνος και το κράτος διαφέρουν και επομένως η ιθαγένεια-υπηκοότητα με την εθνότητα. Η ιθαγένεια είναι η ιδιότητα, ο νομικός δεσμός με το κράτος και η εθνότητα είναι ο δεσμός με ένα έθνος. Η διεθνής κοινωνία βασίζεται στα κράτη, μετά τη Συνθήκη των Βετσφαλιών (1648), τα οποία είναι υποκείμενα του διεθνούς δικαίου και όχι στα έθνη τα οποία δεν είναι.

Να το παραστήσουμε όσο απλά γίνεται: σε ένα κράτος μπορεί να υπάρχουν πολλά έθνη (και στο πλαίσιο αυτό των μειονοτήτων τίθεται και το θέμα αναγνώρισης εθνοτήτων, δηλαδή εντός του κράτους και για την προστασία τους, όχι όμως ταυτιζόμενο με το κράτος) και ένα έθνος μπορεί να υπάρχει σε πολλά κράτη (η Ελλάδα είναι περίτρανο τέτοιο παράδειγμα). Το έθνος δεν είναι υποκείμενο διεθνούς δικαίου. Το τελευταίο ασχολείται μαζί του μόνο σε σχέση με την προστασία των μειονοτήτων. Επίσης, στο εσωτερικό δίκαιο η έννοια έθνος χρησιμοποιείται περιορισμένα. Συνδέεται κατά υπάλληλο τρόπο με το δίκαιο της ιθαγένειας (και λαμβάνεται υπόψη ως προς την ελάφρυνση όρων κτήσης ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση προκειμένου περί ομογενών).

Στη συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ των κρατών Ελλάδας και FYROM αντικείμενο είναι, και δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, το όνομα του κράτους της βορείου γείτονος και η συνακόλουθη ονομασία της ιθαγένειας-υπηκοότητας των πολιτών της. Δεν ασχολείται αυτή η συμφωνία με θέματα εθνότητας. Δεν έχει ως αντικείμενο π.χ. την προστασία της ελληνικής εθνότητας στη FYROM (ακόμη) και αντίστοιχα της «μακεδονικής» εθνότητας στην Ελλάδα. Είναι συμφωνία μεταξύ κρατών για θέματα ονομασίας κράτους και ιθαγένειας και όχι συμφωνία μεταξύ κράτους και έθνους ή συμφωνία με αντικείμενο εθνοτικά θέματα εντός των δύο αυτών κρατών.

Επομένως, είναι σαφές ότι η συμφωνία αυτή –καλή ή κακή, άλλο θέμα στην κρίση των πολιτών– πάντως δεν αναγνωρίζει εθνότητα (περιορισμένα αναφέρεται σε δύο από τα συστατικά της, τη γλώσσα και την ιστορία, αρνητικά για να διευκρινίσει απλώς ότι δεν είναι ελληνική) ούτε και θα μπορούσε να αναγνωρίσει, όπως εσφαλμένα ακούγεται. Διότι, επαναλαμβάνω, η αναγνώριση έθνους είναι περιορισμένη μόνο σε θέματα (εντός κράτους) προστασίας μειονοτήτων και η συγκεκριμένη συμφωνία αφορά μόνο κράτη και όχι έθνη.

Δεν θα προέβαινα σε αυτές τις δημόσιες διευκρινίσεις εάν, λόγω του δημόσιου διαλόγου συχνά φορτισμένου εξαιτίας έντονης πολιτικής αντιπαλότητας, δεν προκαλείτο σύγχυση και στους φοιτητές μας! Στους οποίους εξηγώ τις διαφορές αυτές με επιστημονική ψυχραιμία και με δεδομένο ότι το ζήτημα είναι διεθνώς επιστημονικά κοινότοπο.

Η πολιτική είναι εν μέρει και αντιπαράθεση (έχει και άλλα θετικά στοιχεία που λείπουν σήμερα, όπως όραμα, πρόταση, σχεδιασμό). Αλλά η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια, όχι στη διαστρέβλωση, στην ψυχραιμία και όχι στο πάθος. Αυτό είναι θέμα δημοκρατίας και ένα λάθος στο οποίο υποπίπτουν σχεδόν όλοι ρίχνοντας νερό στον μύλο του λαϊκισμού, που μετασχηματίζεται, αποκτά ολοκληρωτικά και βίαια χαρακτηριστικά και δημιουργεί κίνδυνο για τη δημοκρατία ή έστω την ομαλή λειτουργία της. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάνε οι πολιτικοί μας την παιδαγωγική τους διάσταση και την εξαιτίας της απώλεια της λαϊκής εμπιστοσύνης με αποτέλεσμα την κατάληξη σε ολοκληρωτικές διχαστικές καταστάσεις που έχουν ως αφετηρία τους το ψέμα και το μίσος και καταλήγουν σε βία. Αυτή η παιδαγωγική του ψέματος και της έξαρσης οδηγούν την πλειονότητα του λαού σε ακραίες μη ορθολογικές αντιδράσεις και κρίσεις. Η παιδαγωγική της εξουσίας είναι μεγάλη ευθύνη των πολιτικών και δεν πρέπει να τη θυσιάζουν στον βωμό του αγώνα για την πρόσκαιρη εξουσία διεγείροντας και παρασύροντας τον λαό σε αδιέξοδα ψέματα, τα οποία φυσικά διαψεύδονται προκαλώντας αντιδράσεις και απώλεια λαϊκής εμπιστοσύνης.

Ας γίνει ένας ψύχραιμος διάλογος για το θέμα αυτό, μία πολιτισμένη αντιπαράθεση θεμιτή πολιτικά με βάση επιχειρήματα, όχι ανακρίβειες. Και κυρίως ένας λαός, ο λαός μας, ο οποίος έχει ακριβά πληρώσει ιστορικά και πολλές φορές τη διχόνοια, να μη χωριστεί σε προδότες και μη. Αυτοί που δεν είναι πατριώτες είναι όσοι καλλιεργούν έναν τέτοιο λόγο όχι αντιπαραθετικό αλλά διχαστικό. Γιατί πριν ασχοληθούμε με την ιστορία των άλλων, καλό είναι να θυμόμαστε τη δική μας. Πριν από τον αγώνα για την υπεράσπιση της ελληνικότητας της Ιστορίας μας, να την τιμούμε αποφεύγοντας λάθη που ιστορικά τα πλήρωσε ο λαός μας.

[1] Παπασιώπη - Πασιά, Δίκαιο ιθαγένειας 8η έκδοση, Σάκκουλας, 2011.

[2] Παπασιώπη - Πασιά, όπ.π.

[3] Βλέπετε στα συγγράμματα που δεσπόζουν: Dicey / Morris / Collins, Conflict of laws, & Cheshire and North, Private International Law, αλλά και πιο απλά κάποιος να κοιτάξει στην Wikipedia το λήμμα British nationality law ή την ονομασία του βρετανικού νόμου για την ιθαγένεια που επιγράφεται British Nationality Act 1981, καθώς και τους όρους που χρησιμοποιούν στην αγγλική εκδοχή τους όλες οι συμβάσεις της Διεθνούς Συνδιασκέψεως της Χάγης, οι οποίες είναι συμβάσεις πολυμερείς σε θέματα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου που εκπονήθηκαν από τη Συνδιάσκεψη της Χάγης και αρκετές εκ των οποίων χρησιμοποιούν τον όρο «ιθαγένεια».

[4] Βλέπετε το εγχειρίδιο του P. Lagarde, La nationalité française 4, Dalloz, Paris, 2011.


πηγή  Χάρης Π. Παμπούκης

Δολοφόνος ναζί τρώει ισόβια και για δολοφονία Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία.

Την αποκάλεσαν «δίκη του αιώνα». Είναι ίσως η μεγαλύτερη δίκη στην ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας και αφορά τη δράση του νεοναζιστικού δικτύου NSU. Την Τετάρτη το Εφετείο του Μονάχου ανακοίνωσε την απόφασή του: ακολουθώντας τη σχετική πρόταση της εισαγγελίας, καταδίκασε σε ισόβια την Μπεάτε Τσέπε, μέλος του NSU. Παράλληλα, επέβαλε μικρότερες ποινές φυλάκισης σε τέσσερις συγκατηγορούμενούς της.

Η Τσέπε καταδικάστηκε ως ο ιθύνων νους του ακροδεξιού δικτύου για μια σειρά δολοφονιών και βομβιστικών επιθέσεων σε όλη τη Γερμανία την περίοδο 2000 - 2007. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης, μετανάστης δεύτερης γενιάς από τις Σέρρες, τον οποίο η NSU, τον Ιούνιο του 2005, εκτέλεσε εν ψυχρώ μέσα στο κλειδαράδικο που διατηρούσε με Γερμανό συνεταίρο του στο Μόναχο. Η οργάνωση είχε επίσης δολοφονήσει οκτώ Τούρκους μετανάστες.

Η Τσέπε έχει αρνηθεί ότι συμμετείχε στους φόνους μαζί με δύο άνδρες, τον Ούβε Μπένχαρντ και τον Ούβε Μούντλος. Οι δύο αυτοί αυτοκτόνησαν το 2011 όταν η αστυνομία εντόπισε την οργάνωση. Ωστόσο έχει δηλώσει, μέσω του δικηγόρου της, ότι νιώθει ηθικά υπεύθυνη επειδή δεν τους σταμάτησε. Εξάλλου μετά την αυτοκτονία των δυο αντρών εκείνη έκαψε το διαμέρισμα σε μια προσπάθεια να εξαφανήσει αποδεικτικά στοιχεία.




Η δίκη στο Εφετείο του Μονάχου διήρκεσε πέντε χρόνια. Οι συνήγοροι της Μπεάτε Τσέπε έχουν ήδη δηλώσει ότι θα ασκήσουν έφεση και η υπόθεση NSU θα φτάσει τελικά στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας. Οι ίδιοι απορρίπτουν τη συναυτουργία και αρχικά είχαν ζητήσει η ποινή της Τσέπε να μην υπερβαίνει τα δέκα χρόνια λόγω ήσσονος σημασίας αδικημάτων. Στη συνέχεια ζήτησαν και την αποφυλάκισή της με την αιτιολογία ότι είχε ήδη παραμείνει προφυλακισμένη για έξι χρόνια.

πηγη

Η Αλληλεγγυη κατόπιν εορτής είναι για τα σκουπίδια.

---

Διάβασα την επιστολή των συμμαθητών του παιδιού που αυτοκτόνησε το Σάββατο μετά από μακροχόνιο bullying στο σχολείο του (http://www.mononews.gr/today-s-stories/sigklonizi-i-epistoli-ton-filon-tou-15chronou-aftochira-kata-ton-ithikon-aftourgon). Με συγχωρείτε πολύ, είναι αργά, πολύ αργά, το παιδί είναι πεθαμένο. Δεν το ωφελούν οι καταγγελτικές επιστολές μετά θάνατον, τον Βαγγέλη Γιακουμάκη επίσης δεν τον ωφέλησαν τίποτα, είναι κι οι δυό πεθαμένοι, η δικιά τους ιστορία τέλειωσε. Εξάλλου ο 15χρονος έκανε ο ίδιος καταγγελία στο σημείωμα της αυτοκτονίας του, κατονόμασε τους ηθικούς αυτουργούς κι είπε "εκδικηθείτε τους" όχι "ντροπή τους" όπως λέει η επιστολή των συμμαθητών του. Η ντροπή τι θα ωφελήσει τώρα που όλα τελείωσαν; Γυρνάει το ποτάμι πίσω;

Οι συμμαθητές του λένε "οι λέξεις πονάνε". Ναι, πονάνε, όχι όλους όμως, μόνο τους ευαίσθητους σαν αυτόν που αυτοκτόνησε. Για τους υπόλοιπους, για τους χοντρόπετσους "κανονικούς" χρειάζονται άλλα μέτρα, χρειάζεται δράση. Τι μπορεί να γίνει στην πράξη από μια ομάδα ενεργών κι αλληλέγγυων μαθητών, αυριανών πολιτών, όταν διαπιστώνουν ένα περιστατικό bullying στο σχολείο τους;
Καταρχάς πρέπει να ενημερώσουν τον Λυκειάρχη και όσους πιο πολλούς καθηγητές γίνεται, έτσι, για το τυπικό. Δεν θα γίνει τίποτα σπουδαίο, δεν έχει τρόπους το σχολείο να λύσει προβλήματα της κοινωνίας, αλλά πιθανόν να φέρουν λιγότερες αντιρρήσεις σε όσα θα ακολουθήσουν, στην δράση των αλληλέγγυων μαθητών δηλαδή.

Αμέσως μετά, οι αλληλέγγυοι πρέπει να φτιάξουν μια ασπίδα προστασίας γύρω από το θύμα του bullying, να δείξουν ότι ο αδύναμος δεν είναι τόσο αδύναμος, έχει τους φίλους του. Θα αρχίσουν χωρίς να αφήνουν ασχολίαστη και την ελαχιστότατη ειρωνική ή χλευαστική παρατήρηση των νταήδων, τόσο όταν απευθύνεται προς τον μαθητή-στόχο, όσο κι όταν απευθύνεται στον αέρα, π.χ τα ηλίθια αστειάκια περί ομοφυλόφιλων/ χοντρών/ χαζών που πάνε από κινητό σε κινητό. Τα αλληλέγγυα αγόρια μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο σε αυτήν την αποδόμηση των macho επιχειρημάτων αφού βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο με τους νταήδες ( στο στρατόπεδο του ανδρισμού) και τα κορίτσια ακόμα μεγαλύτερο αφού οι νταήδες είναι άντρες και φιλοδοξούν καθώς φαίνονται πολύ άντρες να αυξάνουν τους επιτυχίες τους στον γυναικείο πληθυσμό. Αγόρια και κορίτσια αλληλέγγυα, από κοινού πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν παρέα με αναίσθητους. "Καταστήσουν σαφές" σημαίνει να το πουν με λόγια, π.χ. "μην ξανακάτσεις στην παρέα μας αν έχεις σκοπό να λες τέτοια αστεία, εδώ δεν μετράμε τους ανθρώπους ανάλογα με το αν έχουν @ρχίδια και τι τα κάνουν, τους μετράμε ανάλογα με το τι καρδιά έχουν". Κάποια παράθυρα επικοινωνίας μπορούν να μείνουν ανοιχτά, αλλά θέλει και λίγη λογική για το ποια θα είναι αυτά, π.χ. στο πάρτι που έγινε το Σάββατο οι νταήδες δεν έπρεπε να είναι καλεσμένοι. Γιατί να 'ναι; Για να πιουν και να πετάνε τις προσβολές γρηγορότερα;

Αυτά συνήθως αρκούν ή αρκούσαν όταν ήμουν εγώ στο σχολείο για να συμμορφώνονται οι μάγκες που τα έβαζαν με τον χοντρό, τον σπυριάρη, τον μαυριδερό, τον άτριχο, τον λεπτεπίλεπτο. Ένα "αδελφούλα" να ακουγόταν κι έπεφτε μπλοκ από τα 6 πιο όμορφα κορίτσια του σχολείου. Πολύ απλά και καθαρά, χωρίς υπερβολές και κορώνες τους λέγαμε "προσβάλλετε τον φίλο μας που είναι έξυπνος, με χιούμορ και καλός άνθρωπος. Με μας δεν μπορείτε να κάνετε παρέα έτσι, γιατί τον αγαπάμε και τον νοιαζόμαστε. Να κάνετε παρέα μεταξύ σας". Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο.
Ας πούμε όμως ότι σήμερα δεν φτάνει, ότι πέφτουμε πάνω σε σκληροπυρηνικούς μ@λ@κες ολκής. Τότε η δράση πρέπει να μεγαλώσει και να γίνει ορατή, δημόσια.
Μπορούμε να φτιάξουμε αφισάκια με συνθήματα και να τα κολλήσουμε στις κολώνες και τους τοίχους του σχολείου, στις πόρτες των αιθουσών και πάνω στα θρανία των νταήδων μόνο ("γιατί σου κολλήσανε αυτό;"). Το μήνυμα είναι καθαρό, ξέρουμε τι κάνετε και ξέρουμε ποιοι είστε. Οι αφίσες θα σκιστούν αμέσως από τους προσβεβλημένους και τους καθηγητές, δεν πειράζει θα έχουν διαβαστεί.

Επόμενα μπορούν να είναι τα τρικάκια που θα γνωστοποιούν το περιστατικό και θα έχουν ένα σύνθημα "πάρε θέση, αύριο θα είναι η σειρά σου" να σκεφτεί ο καθένας που κρατάει το στόμα του κλειστό τι κάνει.
Μπορούμε να οργανώσουμε μια μικρή πορεία γύρω στο προαύλιο του σχολείου, πριν την προσευχή η στην ώρα της γυμναστικής, φωνάζοντας "όχι στους νταήδες", "η δύναμη είναι στο μυαλό, όχι στα μπράτσα", "κανένας μόνος του". Έχει συνέπειες η πορεία, ίσως μια αποβολή αλλά και τι έγινε; Είναι σημαντικότερη η μικρή αποβολή του καθενός μας από την αυτοκτονία του συμμαθητή μας; Κι η ίδια η αποβολή δεν είναι σίγουρη, εξαρτάται, αν ενωθούν με την πορεία κι άλλοι μαθητές, π.χ. αυτοί που θα βγουν από τις τάξεις να δουν τι γίνεται, κι αν είναι πολλοί οι διαμαρτυρόμενοι, τότε ούτε αποβολή δεν θα υπάρξει.
Ένα μικρό πανό είναι επίσης εφικτό, με τρία μέτρα μουσαμά κι ένα σπρέι από το χρωματοπωλείο, γίνεται σε 10 λεπτά. Το πανό μπορούμε να το κρεμάσουμε έξω από τα κάγκελα, σε δυο δένδρα, ή ακόμα και στη απέναντι καφετέρια αν μιλήσουμε στον ιδιοκτήτη και του εξηγήσουμε το θέμα. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος άνθρωπος θα είναι αλληλέγγυος και ποιος όχι.
Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε στένσιλ και να γεμίσουμε το πάτωμα του προαυλίου σε μια νύχτα, να έρθουν οι μαθητές την άλλη μέρα και να βλέπουν το στένσιλ παντού.
Το θέμα είναι να αλλάξουμε την ισορροπία δυνάμεων σε αυτήν την εξίσωση φόβου που είναι ο φασισμός, να δημιουργηθεί ντόρος, να ευαισθητοποιηθεί η μεγάλη μάζα του σχολείου και να στιγματιστούν οι νταήδες. Γιατί; Επειδή εκεί ζουν οι νταήδες, αυτού του κύκλου την αποδοχή επιζητούν με τα νταηλίκια.
Θα σταματήσουν.
Ο φασισμός ζει χάρη στην μούγκα και την αδράνεια.

Αυτήν την μούγκα πρέπει να την σταματάμε όταν συναντάμε τον φασισμό. Αντίσταση και δράση για να κοπεί η πορεία του.

Θα μου πει κανείς "τα παιδιά τι θες να σου κάνουν ; έχουν μειωμένο καταλογισμό ευθυνών, ο φασισμός γεννιέται στο σπίτι, η Εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί για να λιώσει τοςυ ομοφυλόφιλους τουλάχιστον με κάτι δηλώσεις "φτύστε τους" του Αμβρόσιου". Ναι, το ξέρω, αλλά α) τα παιδιά μπορούν να υιοθετήσουν ή να απορρίψουν τα μηνύματα των γονιών τους ανάλογα με τις επιδράσεις από το λοιπό περιβάλλον, β) όλοι εμείς, ο καθένας στον κύκλο του, πρέπει να παλέψουμε για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Να γίνει καλύτερος ώστε να μην υπάρχουν αυτοκτονίες κι άχρηστα μεταθανάτια γράμματα που λένε "ντροπή σας".
Τα R.I.P και τα "αιωνία του η μνήμη" είναι για τους παπαδες. Εμείς είμαστε μαχητές. Παλεύουμε για καλύτερη ζωή πριν τον θάνατο. Αντίδραση, οργάνωση και δράση λοιπόν τώρα, σε αυτήν την ζωή. Κανείς μόνος του απέναντι στον φασισμό.

υπογράφει η Meluzine

πηγη

Nationality, εθνότητα και ιθαγένεια: Άγνοια ή απατεωνιά

Tο σημερινό μας άρθρο έχει την αφετηρία του, αναπαντεχα, σε κάτι που ειπώθηκε κατά τη προχτεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή. Αναπάντεχα, επειδή η συζήτηση είχε ως θέμα της την οικονομία, ενώ το θέμα που ανέκυψε, θέμα ορολογίας και μεταφραστικό, αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα της γειτονικης χώρας.

Λοιπόν, στη δευτερολογία του χτες στη Βουλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη συμφωνία των Πρεσπών και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι εκχώρησε «την εθνότητα» διότι στο αγγλικό κείμενο της συμφωνίας υπάρχει ο όρος nationality, που σημαίνει «εθνότητα».

Συγκεκριμένα, ο κ. Μητσοτάκης είπε τα εξής: «Η συμφωνία λέει nationality. Το nationality στα ελληνικά κυρία μου μεταφράζεται ως εθνότητα. Citizenship είναι η ιθαγένεια. Μάθετε και λίγα αγγλικά, δεν βλάπτει».

Το «κυρία μου» το είπε επειδή προφανώς απαντά σε κάτι που του είπε κάποια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι έχω μεταγράψει πιστά τα όσα είπε, αλλά αν θέλετε μπορειτε να τον ακουσετε αυτήκοοι εδώ, από το 15.05 έως το 15.25 του αποσπάσματος.

Είναι αρκετά πιθανό ο Κούλης να έκανε ένα μικρό λάθος εκεί που λέει «μεταφράζεται ως εθνότητα» και στην πραγματικότητα να ήθελε να πει «εθνικότητα». Ας το έχουμε κατά νου.

Πώς όμως μεταφράζεται στα ελληνικά ο όρος nationality; Μπορεί να μεταφραστεί με πολλους τρόπους, εμείς όμως θέλουμε την επισημη αποδοση. Για να βρούμε την επίσημη απόδοση, δεν θα ανοίξουμε λεξικό αλλά… το πορτοφόλι μας -τουλάχιστον εγώ εκει βάζω την αστυνομική μου ταυτότητα.

Δεν βγήκε πολύ καθαρά η φωτογραφία, όμως φαίνεται οτι η ταυτότητα γράφει Hellenic nationality / Ελληνική ιθαγένεια, που σημαίνει ότι η επίσημη απόδοση του nationality είναι «ιθαγένεια» και όχι βέβαια «εθνότητα» όπως ισχυρίστηκε στη Βουλή ο Κ. Μητσοτάκης, ούτε «εθνικότητα» όπως ίσως ήθελε να πει.



Οπότε μοιραία γεννήθηκε χτες το βράδυ, στα αστεία, το ερώτημα: «Καλά, δεν έχει αστυνομική ταυτότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης;»

Θα μου πείτε, πρόσφατα που θέλησε να επισκεφτεί την Τουρκία δεν μπορεσε να ταξιδέψει διότι δεν είχε μαζί του την ταυτότητά του, οπότε ίσως και να την έχει χάσει, αλλά στην ανάγκη θα μπορουσε να κοιτάξει το διαβατήριό του.

Γιατί και στο διαβατήριό μας, στη σελίδα με τη φωτογραφία, υπαρχει η ίδια ένδειξη: Ιθαγένεια/Nationality: Ελληνική/Hellenic



Ξαναλέω ότι αυτή είναι η επίσημη απόδοση. Αν ανοίξετε λεξικό, π.χ. της Ματζέντας, θα δείτε το nationality να αποδίδεται «εθνικότητα, ιθαγένεια» και «για βασίλεια, υπηκοότητα», ενώ το Google translate το αποδίδει «ιθαγένεια» και δίνει δεύτερη απόδοση το «εθνικότητα». Πράγματι, πολύ συχνά θα δούμε το nationality να αποδίδεται «εθνικότητα» σε καθημερινές χρήσεις, όμως στο κείμενο μιας συμφωνίας θέλουμε την επίσημη απόδοση που χρησιμοποιείται στη διπλωματία και στο διεθνές δίκαιο -και αυτή είναι η ιθαγένεια.

Παρόλο που είναι κάπως αστειο το θέαμα ενός πολιτικού αρχηγού που απαξιωτικά λέει στους συνομιλητές του «μάθετε και λίγα αγγλικά, δεν βλάφτει» ενώ στην πραγματικότητα συλλαμβάνεται ο ίδιος να αγνοεί πώς μεταφράζεται επίσημα ο αγγλικός όρος, δεν θέλω να σταθουμε σε αυτό, διότι μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε κάποια θέματα ορολογίας -και να βοηθηθώ κι εγώ από τις γνώσεις σας, ιδίως των φίλων που είναι νομικοί.

Άλλωστε, δεν αποκλείεται ο Κούλης να ξέρει πολύ καλά πώς μεταφράζεται επίσημα το nationality αλλά να λέει όσα λέει για να ικανοποιήσει την ακροδεξιά πτέρυγα που έχει εδώ και καιρό πάρει τα ηνία του κόμματός του -διαπράττοντας, οπως έχω ξαναγράψει, πολιτική πατροκτονία.

Ωστόσο, δεν θα σταθούμε σε αυτό.

Λέγαμε ότι στην τρέχουσα χρήση χρησιμοποιείται και ο όρος «εθνικότητα» σαν απόδοση του nationality αν και αυτό δεν είναι σωστο, ενώ επίσης χρησιμοποιείται ο όρος «υπηκοότητα».



H παραπάνω εικόνα είναι οθονιά από τη σελίδα της ΙΑΤΕ, της βάσης δεδομένων ορολογιας της ΕΕ, και έχει την απόδοση του όρου nationality σε διάφορες επίσημες γλώσσες της ΕΕ -δεν τις έχει όλες διότι ειναι 24, ζωή νά’χουνε, και δεν χωράνε σε μια οθονιά. Ομως έχει τα ελληνικά, όπου βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον. Σαν απόδοση του nationality δίνονται τρεις οροι, οι εξής:


ιθαγένεια (Preferred) -προτιμώμενος όρος


υπηκοότητα (Admitted) -αποδεκτός όρος


εθνικότητα (Deprecated) -να αποφεύγεται

Και αν ζητησουμε περισσοτερα για τον κάθε όρο διαβάζουμε τον εξής ορισμό για την ιθαγένεια/nationality: ο ιδιαίτερος νομικός δεσμός μεταξύ ενός ατόμου και του κράτους του, ο οποίος έχει αποκτηθεί με γέννηση ή με πολιτογράφηση, είτε με δήλωση, επιλογή, γάμο ή άλλα μέσα σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία

Κατά τη γνωμη μου η βαριά λέξη εδω είναι «νομικός».

Υπάρχει και η εξής σημείωση που ξεδιαλύνει τις διαφορές ανάμεσα στους τρεις όρους: Οι όροι «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα» είναι ταυτόσημοι, αλλά στα νομοθετικά κείμενα προτιμάται ο όρος «ιθαγένεια» (ωστόσο, ο έχων την ιθαγένεια ενός κράτους είναι «υπήκοος» του κράτους αυτού). Αντιθέτως, στην καθομιλουμένη, ο όρος «εθνικότητα» χρησιμοποιείται ορισμένες φορές καταχρηστικά για να δηλώσει την ιθαγένεια. Οι έννοιες όμως διακρίνονται ως προς ένα σημαντικό ποιοτικό στοιχείο: Συγκεκριμένα, η «ιθαγένεια» αφορά τον νομικό δεσμό κράτους-πολίτη, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν, ενώ η «εθνικότητα» εμπεριέχει ένα ηθικό-πολιτισμικό στοιχείο και αναφέρεται στον συναισθηματικό δεσμό ενός προσώπου με ορισμένο έθνος λόγω της καταγωγής του από αυτό.

Και παλιότερα στο ιστολόγιο εχουμε αναφερθεί στους όρους «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα», με αφορμή τα νομοσχέδια για την πολιτογράφηση των αλλοδαπών. Επειδή προβάλλεται η άποψη οτι άλλο είναι ιθαγένεια και άλλο υπηκοότητα, είχαμε τοτε τονίσει, σε σχόλια των νομομαθών του ιστολογίου, ότι για το ελληνικό δίκαιο οι δυο όροι είναι συνώνυμοι.

Το ίδιο ακριβώς εκτίθεται και σε μια εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών, από το 2013, που έχει τον εύγλωττο τίτλο: Παροχη διευκρινίσεων σχετικά με τον εννοιολογικό προσδιορισμό των όρων «ιθαγένεια», «υπηκοότητα» και «εθνικότητα».
Συγκεκριμένα μετά από πλήθος ερωτημάτων προς το υπουργείο Εσωτερικών από σχολικές μονάδες και άλλες υπηρεσίες ή γραφεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σχετικά με εννοιολογικές αποσαφηνίσεις και ορθή χρήση στο πλαίσιο διοικητικών διαδικασιών, των όρων «ιθαγένεια», «υπηκοότητα» και «εθνικότητα», το υπουργείο αποσαφηνίζει τους ορισμούς των παραπάνω όρων:




Α. Στην ελληνική νομική γλώσσα δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των όρων «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα», οι οποίοι έχουν στη χώρα μας ταυτόσημο περιεχόμενο, δηλώνοντας τον δημοσίου δικαίου νομικό δεσμό που συνδέει το άτομο με την πολιτεία στο λαό της οποίας ανήκει. Για το λόγο αυτό άλλωστε, όσοι έχουν την ιθαγένεια ενός κράτους ονομάζονται ημεδαποί του κράτους αυτού, ενώ όσοι έχουν διαφορετική ή καμία ιθαγένεια ονομάζονται αλλοδαποί. Συνεπώς, η χρήση του όρου υπηκοότητα γίνεται παράλληλα προς τη χρήση του όρου ιθαγένεια (π.χ. λέμε ελληνική ιθαγένεια και Έλληνας υπήκοος όχι Έλληνας ιθαγενής). Πάντως για την αποφυγή σύγχυσης ή παρερμηνειών, προτείνουμε την από πλευράς σας καθιέρωση της ενιαίας χρήσης του όρου ιθαγένεια σε κάθε διαδικασία σας.

Β. Η «εθνικότητα» είναι ουσιαστικά ιδιότητα και αποτελεί μη νομικό δεσμό ενός ατόμου με ένα έθνος. Για το λόγο αυτό, όσοι ανήκουν στο ίδιο έθνος ονομάζονται ομογενείς (ή ομοεθνείς), ενώ οι υπόλοιποι αλλογενείς (ή αλλοεθνείς). Είναι δυνατόν ένας αλλογενής να είναι Έλληνας πολίτης (δηλ. ημεδαπός), εφόσον, έχει αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ενώ μπορεί να συμβαίνει και το αντίστροφο (ένας Έλληνας ομογενής να είναι αλλοδαπός διότι δεν έχει την ελληνική ιθαγένεια). Επιπλέον, επισημαίνεται ότι μία εκ των αρχών που διέπει το δίκαιο της ελληνικής ιθαγένειας και η οποία απορρέει από το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο είναι η αρχή της διπλής ή πολλαπλής ιθαγένειας, σύμφωνα με την οποία κάθε άτομο δύναται να έχει περισσότερες από μία ιθαγένειες.
Ανακεφαλαιώνουμε:

Ο όρος nationality της Συνθήκης των Πρεσπών και του διεθνούς δικαίου δηλώνει την ιθαγένεια (ή υπηκοότητα) των πολιτών της γειτονικης χώρας. Η ιθαγένεια (ή υπηκοότητα) είναι νομική έννοια. Η εθνικοτητα είναι μη νομικός δεσμός και ως τέτοιος δεν διέπεται, και δεν θα μπορούσε να διέπεται, από μια Συνθήκη.

Υπάρχει όμως κι ένα ακόμα ζήτημα. Τι σημαινει ο όρος citizenship; Διαφοροποιείται από τον όρο nationality;

Επίθεση στα γραφεία της Εθνικιστικής οργάνωσης Τόλμης στα Γιάννενα

Όταν η ειρήνη τους φτάνει σε αδιέξοδα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και δεν μπορεί να αντληθεί περισσότερο κέρδος από την υποτίμηση της εργασίας των από κάτω δεν μένει άλλη λύση για τα αφεντικά και το κράτος από το να περάσουν σε μορφές αντιπαράθεσης πιο συγκρουσιακές τόσο στο εσωτερικό των χωρών τους, όσο και στο εξωτερικό. Οι εθνικοί πόλεμοι είναι μια επιλογή των κρατών και των αφεντικών που έχουν πολλαπλούς στόχους, όπως στο να ανοιχτούν νέες αγορές έτσι ώστε να ξεπεραστεί η κρίση υπερσυσσώρευσης, να βγουν πρώτοι στον αγώνα δρόμου εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και να φέρουν φθηνά εργατικά χέρια από μια διαδικασία υποτίμησης της εργατικής δύναμης μέσω του πολέμου. Παράλληλα, οι αντιπαραθέσεις αυτές ακόμα κι να μένουν στο επίπεδο της απειλής, μπορούν να αποτελέσουν ένα διαπραγματευτικό χαρτί με άλλα κράτη όσον αφορά οικονομικές, εμπορικές, γεωπολιτικές συμφωνίες.

Για να βγει κάποιος νικητής σε αυτόν τον πόλεμο της αγοράς, χρειάζεται ανθρώπους που να έχουν αφομοιώσει την εθνική συνείδηση και χέρια που να είναι διατεθειμένα να σκοτώσουν «αλλοεθνείς», «αλλόθρησκους» κ.τ.λ. Αρχικά όμως τα υποκείμενα που θα πάνε στον πόλεμο, πρέπει να μισούν και να θεωρούν προδότες αυτούς που τους μιλάνε και πράττουν ενάντια στα αφεντικά, αυτούς που θεωρούν ότι ο πόλεμος που ζούμε είναι ταξικός, αυτούς που δεν θέλουν να σηκώσουν όπλο ενάντια σε συναδέλφους τους στην Αλβανία, Τουρκία, Μακεδονία ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη.

Ο εθνικισμός, είναι η συμπυκνωμένη υπεροχή της εθνικής συνείδησης έναντι της ταξικής και γίνεται όλο και πιο έντονη τον τελευταίο καιρό, μιας και η μεσόγειος ( ειδικά η Νοτιανατολική περιοχή και η βαλκανική χερσόνησος) είναι ένα καζάνι που βράζει. Μια καλή αφορμή για το μπόλιασμα εθνικής συνείδησης είναι και το μακεδονικό, η έκβαση του οποίου δείχνει προδιαγεγραμμένη, με βάση πάντα τις προσταγές ισχυρών πόλων της γεωπολιτικής, αλλά και των συμπλεκόμενων συμφερόντων του ελληνικού κράτους. Η Μακεδονία πρόκειται να μπει στο ΝΑΤΟ, όσο κι αν φωνάζουν οι φασίστες στις δύο χώρες. Εν τέλει όμως αποτέλεσε μια τακτική κίνηση από τη πλευρά του κράτους και του παρακράτους έτσι ώστε να δείξει τα δόντια του τόσο στο εξωτερικό, παρουσιάζοντας γαλανόλευκα ποτάμια, όσο και στο εσωτερικό, γεγονός που φάνηκε από τη πρώτη στιγμή όταν το ανταγωνιστικό κίνημα αποτέλεσε πρώτο μέλημα και στόχο μερίδας φασιστοειδών (επιθέσεις σε: Ελέυθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολειο,Κατάληψη libertatia, Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στέκι Φαβελα, αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία Χανίων) τα οποία προσπαθούν να κερδίσουν χαμένο χώρο στη δημόσια σφαίρα. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια αποτέλεσαν το καλύτερο πεδίο για τους φασίστες, ώστε να ψαρέψουν στα θολά νερά της πατριδολαγνείας. Τα πρόσφατα γεγονότα, κυρίως στις συγκεντρώσεις που καλούνται στη Θεσσαλονίκη όπου οι επιθέσεις σε αντιφασίστες και καταλήψεις συνεχίζονται, το αποδεικνύουν.

Στα Γιάννενα...

Ένα τέτοιο συλλαλητήριο καλέστηκε και στα Γιάννενα, στις 6 Ιουνίου. Την ευθύνη αρχικά πήρε ένα άτομο από το Αγρίνιο, αφού πιθανά κανένας γιαννιώτης δεν θα καλούσε πρώτος. Την σκυτάλη πήρε η Μητρόπολη Κονιτσας, γνωστή στην Ήπειρο για τις αλυτρωτικές της τοποθετήσεις και κινήσεις για το «βορειοηπειρωτικό» ζήτημα αλλά και την κάλυψη σε στελέχη της Χρυσής Αυγής ή παλαιότερα και σε μέλη της ΜΑΒΗ. Εν τέλει το κάλεσμα συνυπόγραψαν αρκετοί πολιτιστικοί ή κοινωνικοί σύλλογοι(πολύτεκνοι, κατηχητικά, σύνδεσμοι Βλάχων και άλλοι). Μεταξύ αυτών και η αυτόνομη φοιτητική κίνηση Τόλμη, μια γκρούπα κυπρίων φασιστών, που εξυμνούν την μεταξική δικτατορία οραματίζονται «απελευθέρωση και ένωση με τη μητέρα-Ελλάδα» κι έχουν σαν ήρωα τον Γρίβα, ιδρυτή της οργάνωσης Χ και της ΕΟΚΚΑ Β΄, συνεργάτη των ναζί και υπευθύνου για δεκάδες δολοφονίες κομμουνιστών. Πρόκειται για την τοπική έκφραση της εθνικιστικής νεολαίας της Κύπρου, που επιχειρούν να αναπτυχθούν κυρίως στο Πανεπιστήμιο.

Ορισμένα άτομα από την Τόλμη μάλιστα, σε σύμπραξη με γυμναστήρια των Ιωαννίνων, ανέλαβαν και την περιφρούρηση της συγκέντρωσης, υποχρέωση που αποδείχθηκε αχρείαστη, μιας και από της 17:00, 8 διμοιρίες των ΜΑΤ στρατοπέδευσαν στην κεντρική πλατεία για να ακυρώσουν την αντιφασιστική συγκέντρωση που είχε καλεστεί και στη συνέχεια δημιούργησαν μια προστατευτική ασπίδα γύρω από το εθνικιστικό συλλαλητήριο. Εκείνη τη μέρα, το αντιφασιστικό κίνημα περιφρούρησε τους δρόμους και τις γειτονιές σε όλη την πόλη, ενώ γίνονταν ισχυρές αντιφασιστικές περιφρουρήσεις γύρω από τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Η συγκέντρωση του φασιστικού εσμού, περιορίστηκε στην πλατεία.

Σε μια πόλη καθαρή από φασίστες όπως τα Γιάννενα, τα εθνικιστικά μορφώματα δεν έχουν θέση και όταν αποφασίζουν να ξεμυτίσουν θα δέχονται τις συνέπειες. Συνεπώς ως κομμάτι του αντιφασιστικού κινήματος της πόλης, αποφασίσαμε το απόγευμα της Δευτέρας 2 Ιουνίου, στις 21:30, να επιτεθούμε στα γραφεία της Τόλμης, που βρίσκονται στην οδό Νότη Μπότσαρη 8. Σπάστηκαν οι δύο πόρτες και καταστράφηκαν οι κάμερες παρακολούθησης, ο υλικοτεχνικός τους εξοπλισμός και μέρος του υλικού της φασιστικής οργάνωσης. Ταυτόχρονα, στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου, η περιφρούρηση της δράσης φώναζε αδιάκοπα αντιφασιστικά και ταξικά συνθήματα, ενώ συντροφοι-ισσες ενημέρωναν τους περιοίκους και τους διερχόμενους για το περιεχόμενο της κίνησης.

Καμία φασιστική ρητορεία δεν θα περάσει! Οι λογαριασμοί παραμένουν ανοιχτοί….

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.



Αντιφασιστικά τεφτέρια των προλεταρίων


πηγή

Συνέντευξη Ζόραν Ζάεφ στην ΕΡΤ.

 Γιατί οι λαοί μας πρέπει να στηρίξουν αυτή τη Συμφωνία

Mήνυμα φιλίας έστειλε στον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ μέσω συνέντευξής του στην ΕΡΤ, τονίζοντας πως όχι αργότερα από την Άνοιξη του 2019 ή τα μέσα του 2019 θα δει μονάχα οφέλη από τη συμφωνία των Πρεσπών. «Είμαστε ο βόρειος γείτονάς σας. Έχουμε σαφώς διαχωρισμένα τα θέματα ταυτότητας. Αλλάζουμε το σύνταγμά μας επειδή πιστεύουμε σε αυτήν τη φιλία» δήλωσε χαρακτηριστικά και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι θα φέρει ευμάρεια και ευημερία στους πολίτες των δύο χωρών.

«Εμείς δεν είμαστε κομμάτι της ελληνιστικής ιστορίας της Μακεδονίας» ξεκαθάρισε ο Ζόραν Ζάεφ και καθιστά σαφές πως η χώρα του δέχεται την ελληνιστική μακεδονική ταυτότητα και την αναγνωρίζει.

Μιλώντας για τη συμφωνία των Πρεσπών, δήλωσε περήφανος γι' αυτή και είπε ότι δεν ήταν εύκολη, τονίζοντας πως με αυτή προσπαθούμε να δημιουργήσουμε φιλία και να εξασφαλίσουμε θετικό μέλλον και δυνατότητα για συνεργασία σε κάθε επίπεδο: Σε οικονομικό, πολιτιστικό, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στον αθλητισμό, σε όλους τους τομείς. «Είμαστε δύο γειτονικές χώρες και πιστεύω ότι έχουμε τόσες δυνατότητες μπροστά μας από τις οποίες οι πολίτες από μόνοι τους θα διαπιστώσουν ότι φέρνει μόνο θετικά αποτελέσματα για τις δύο χώρες και τους δύο λαούς» συμπλήρωσε.

Επίσης, ο Ζ. Ζάεφ απαντώντας σε σχετική ερώτηση, θέλησε να απευθυνθεί προσωπικά στους κ.κ. Πάνο Καμμένο και Κυριάκο Μητσοτάκη, λέγοντας πως «αποκτήσαμε όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις, ότι αυτό θα γίνει με συνταγματικές τροποποιήσεις και ότι ταυτόχρονα δεν θίγει την ιδιαιτερότητα του βορείου τμήματος της Ελλάδας». Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε πως το άρθρο 7, παράγραφος 2 και 3 διαχωρίζει με σαφήνεια το ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας από το δικό τους, εκφράζει «απόλυτο σεβασμό προς την ελληνική κληρονομιά, προς εκείνους που νιώθουν Έλληνες Μακεδόνες» και πρόσθεσε: «Εμείς αυτό το σεβόμαστε και θέλουμε σε αυτή τη βάση να οικοδομήσουμε τη φιλία μας. Με τον αμοιβαίο διαχωρισμό αυτών των ζητημάτων ταυτότητας, διότι η ταυτότητα είναι αίσθημα, δεν μπορεί να ορισθεί με συμφωνίες. Δεχόμενοι τη χρήση erga omnes πιστεύω ότι και τα ζητήματα ταυτότητας που συζητιούνται προστατεύονται στην ελληνική πλευρά. Θέλω να απευθυνθώ σε αυτούς και να τους καλέσω να δουν αυτό το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο. Οι βλέψεις προς την Ελλάδα είναι μόνο τουριστικές, φιλικές».

Συνεχίζοντας στο ίδιο πνεύμα, ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ ανέφερε στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ και τον δημοσιογράφο Φάνη Παπαθανασίου, ότι απόδειξη ότι η συμφωνία είναι δίκαιη είναι το γεγονός ότι η αντιπολίτευση στις δύο χώρες έχει επικριτική θέση ως προς τη συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές εξίσου έκαναν υποχωρήσεις και εξίσου αποκόμισαν οφέλη, προσέθεσε.

Εκμυστηρεύθηκε πως η πιο δύσκολη στιγμή γι' αυτόν ήταν εκεί που έπρεπε να δεχτεί την αιτιολόγηση για ποιο λόγο το όνομα θα πρέπει να είναι για όλες τις χρήσεις και στο εσωτερικό με συνταγματικές αλλαγές και έκανε γνωστό πως η απάντηση από την ελληνική πλευρά, από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ήταν ότι αν δεν κλείσει με αυτό τον τρόπο ολοκληρωτικά το θέμα, στο μέλλον θα προκύψουν και νέα προβλήματα. Και αυτό είναι γεγονός, παραδέχθηκε, «όσο αυτό και να ήταν δύσκολο, αυτό ήταν το σημείο καμπής» και σημείωσε σε άλλο σημείο της συνέντευξης: «Δεν είναι εύκολο, ξέρω όμως ότι οι ηγέτες πρέπει να ηγούνται και να εξασφαλίζουν ένα καλό μέλλον για τα παιδιά και τις επερχόμενες γενιές. Αυτό είναι υποχρέωσή μας. Μπορεί και να στοιχίσει στην πολιτική καριέρα τη δική μου και του Αλέξη Τσίπρα, αλλά ξέρω ότι οι δύο χώρες μας θα έχουν οφέλη. Αυτό ήταν το επώδυνο θέμα». Αντέταξε σε αυτό πως μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό έκαναν ένα ιστορικό βήμα για το οποίο δήλωσε βέβαιος ότι οι πολίτες θα δουν τα οφέλη, όχι σε 5 και 10 χρόνια, αλλά σε 5 και 10 μήνες.

Σε ερώτηση για το ποιος ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που οδήγησε στη συμφωνία, απάντησε κατηγορηματικά το «erga omnes» και διευκρίνισε: «Επειδή το πιο επώδυνο θέμα στη συμφωνία είναι η εσωτερική χρήση του ονόματος και η ανάγκη να αλλάξει στο Σύνταγμα είναι επώδυνο ζήτημα. Ραγίζει την καρδιά. Τη δική μου και του λαού μου. Αλλά δίνει μεγάλη προοπτική για τους πολίτες μας. Δημιουργούμε έναν καινούργιο φίλο, τον νότιο γείτονά μας με τον οποίο πρέπει να αναπτύξουμε τεράστια φιλία. Ανοίγει προοπτική για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα, ο Ζ. Ζάεφ εξέφρασε την πεποίθησή του ότι το δημοψήφισμα θα είναι επιτυχές, δηλώνοντας τη βεβαιότητά του ότι οι πολίτες της πΓΔΜ θα αδράξουν το μέλλον. Συνεχίζοντας ο Ζ. Ζάεφ αποκάλυψε τις σκέψεις του για το ερώτημα που θα διατυπωθεί στο δημοψήφισμα. «Είμαι πεπεισμένος ότι ο λαός θα είναι υπέρ της συμφωνίας με την Ελλάδα επειδή το ερώτημα πιθανότατα θα είναι αν είστε υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και υπέρ της συμφωνίας με την Ελλάδα. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι το ερώτημα επειδή τα δύο αυτά θέματα είναι αλληλένδετα. Και από την άποψη αυτή όταν οι πολίτες θα δώσουν την ψήφο τους, οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, ο Πρόεδρος της χώρας, είμαστε υποχρεωμένοι να την σεβαστούμε. Ίσως το ερώτημα είναι: “Είστε υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ υποστηρίζοντας την ονομασία Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”».

Σε ό,τι αφορά την ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, απάντησε ότι η συζήτηση στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων θα ξεκινήσει μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 12 Ιουλίου, και εκτίμησε ότι θα πραγματοποιηθεί στο τέλος Σεπτεμβρίου. Ειδικότερα, ως πιθανές ημερομηνίες προσδιόρισε την 23η Σεπτεμβρίου, την 30η Σεπτεμβρίου, την 7η Οκτωβρίου. Διαμήνυσε μάλιστα πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι δεσμευτικό για όλους στο κοινοβούλιο και για όλους τους θεσμούς του κράτους.

Επόμενο βήμα, που θα ακολουθήσει ένα θετικό για τη συμφωνία αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα, θα είναι οι αλλαγές στο Σύνταγμα της πΓΔΜ. «Μετά το επιτυχές δημοψήφισμα θέλουμε να έχουμε τρεις μήνες, χρόνος που μας επαρκεί, για να κάνουμε τις συνταγματικές αλλαγές, με τις οποίες ολοκληρώνουμε την πλήρη αλλαγή στη χρήση του ονόματος, με βάση τις φάσεις που προβλέπονται από την συμφωνία» τόνισε συγκεκριμένα. Όσον αφορά την ψήφιση των συνταγματικών αλλαγών από το Κοινοβούλιο της γείτονας χώρας, είπε πως ο στόχος που έχουν θέσει είναι η 15η Ιανουαρίου, σημειώνοντας πως αν γίνει νωρίτερα ακόμη καλύτερα. «Μάλιστα θέλουμε να το τελειώσουμε πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων και τις Πρωτοχρονιάς γι' αυτό τον λόγο αφήνουμε τρεις μήνες σύμφωνα με το σύνταγμά μας και τη νομοθεσία. Χρειάζονται περίπου 100 μέρες. Γι' αυτό λέμε για τις 15 Ιανουαρίου» σημείωσε.

Σε αυτό το πλαίσιο, εξέφρασε την πεποίθηση πως μετά από ένα επιτυχές δημοψήφισμα «όλοι στο Κοινοβούλιο θα ακούσουν αυτό που ο λαός θα πει και ανάλογα θα ψηφίσουν» και επισήμανε: «Λαμβάνουμε ως μήνυμα ακόμα και από τον Πρόεδρο της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ ότι αν το δημοψήφισμα είναι επιτυχές, και αυτός θα υποστηρίξει τη συμφωνία με την Ελλάδα και όλα όσα ακολουθούν ως επόμενη φάση. Το ίδιο και η αντιπολίτευση. Σίγουρα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αυτό είναι Δημοκρατία αλλά μετά το δημοψήφισμα ακολουθούν οι συνταγματικές αλλαγές».

Στην κατεύθυνση αυτή, δήλωσε πως μετά την ψήφιση των συνταγματικών αλλαγών «αναμένουμε ότι το ελληνικό κοινοβούλιο θα κυρώσει τη συμφωνία που υπογράψαμε και στη συνέχεια να ακολουθήσει η κύρωση του πρωτοκόλλου για ένταξη στο ΝΑΤΟ».

Ερωτηθείς πότε θα ισχύσει η νέα ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», ο Ζ. Ζάεφ απάντησε πως μετά την κύρωση της συμφωνίας με την Ελλάδα, θα έχει κυρωθεί και από τις δύο πλευρές και θα τεθεί σε ισχύ. «Και αυτό σημαίνει ότι τότε θα είμαστε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, για την Ελλάδα, τη Βουλγαρία για όλους τους γείτονές μας για όλες τις χώρες τους κόσμου, για όλους τους διεθνείς οργανισμούς» εξήγησε.

Ταυτόχρονα με τις συνταγματικές αλλαγές, επισήμανε, θα ανοίξουν τα διαπραγματευτικά κεφάλαια με την ΕΕ έτσι θα προχωράει και η χρήση τους ονόματος στο εσωτερικό. «Κάθε κεφάλαιο αφορά όλους τους θεσμούς και έτσι η χρήση θα μπαίνει σταδιακά και στο εσωτερικό. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε με τα κεφάλαια, για να προχωρήσει πιο γρήγορα και η χρήση στο εσωτερικό. Με την πλήρη ένταξη στην ΕΕ που όλοι περιμένουμε να μην είναι αργότερα από το 2025, η χώρα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα είναι Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» συμπλήρωσε.

Ως προς την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ, είπε πως η χώρα του περιμένει την επόμενη εβδομάδα ότι θα λάβει πρόσκληση από τη βορειοατλαντική συμμαχία, με την οποία ουσιαστικά θα ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις για την εισδοχή. Αυτές θα διαρκέσουν μέχρι τον Ιανουάριο του 2019, οπότε θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες με το δημοψήφισμα και τις συνταγματικές αλλαγές και η κύρωση από την Ελλάδα, εκτίμησε και ανέφερε πως αμέσως μετά αρχίζει η δεύτερη φάση της πρόσκλησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ, που είναι η κύρωση της συμφωνίας προσχώρησης από τα κράτη-μέλη, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα-μέλος που θα την κυρώσει εφόσον και η πΓΔΜ εκπληρώσει τα συμφωνηθέντα.

Στη συνέχεια ο Ζ. Ζάεφ έπλεξε το εγκώμιο του Έλληνα πρωθυπουργού, λέγοντας πως αυτό που έδειξε συνιστά πρότυπο ευρωπαϊκής ηγεσίας και ευρωπαϊκής συμπεριφοράς. «Πιθανότατα βρεθήκαμε δύο άνθρωποι, εγώ και ο Αλέξης που αγαπάμε πολύ τις χώρες μας, τόσο πολύ που δεν υπολογίζουμε τις πολιτικές μας καριέρες. Σημασία έχει το μέλλον των χωρών μας. Αναγνώρισα αυτήν την αγάπη που έχει ο Αλέξης Τσίπρας για τη χώρα του. Τα αισθήματα που κυριαρχούν στο Βόρειο τμήμα της Ελλάδας, τη Μακεδονία, τα γνωρίζει. Ο παππούς του είναι από την Καβάλα. Τα αισθήματα αυτά τα εξέφρασε ανοιχτά. Κάποια στιγμή γίναμε και νομικοί στις συνομιλίες αλλά μιλήσαμε για την ουσία. Κάποιες στιγμές μιλήσαμε και για τις οικογένειές μας» προσέθεσε.

Καταληκτικά, ο Ζ. Ζάεφ υποστήριξε πως θα ήταν πιο εύκολο για την Ελλάδα και για τη χώρα του αν το έλυναν το '92, το '93 ή το 1994 το ζήτημα.


Ολόκληρη η συνέντευξη

Φ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κύριε Πρωθυπουργέ σας ευχαριστώ για αυτήν τη συνέντευξη στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Να μπούμε αμέσως στην ουσία. ΄Εχουν περάσει τρεις εβδομάδες από τη συμφωνία στις Πρέσπες και είναι προφανές ότι η κοινή γνώμη και εδώ και στην Ελλάδα δεν έχει αγκαλιάσει τη συμφωνία. Για κάποιους είναι ένας καλός συμβιβασμός για κάποιους άλλους είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός. Ανησυχείτε ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά και τελικά να μην εφαρμοστεί;

Ζ. ΖΑΕΦ: Πρώτα να χαιρετήσω τους τηλεθεατές της ΕΡΤ της Ελληνικής Δημόσιας Τηλεόρασης. Όλους τους πολίτες της Ελλάδας. Χαίρομαι που έχω την τιμή να δώσω συνέντευξη σε ένα τόσο σημαντικό μέσο ενημέρωσης του νότιου γείτονά μας, της Ελλάδας. Η συμφωνία, μάλλον από μόνη της δείχνει ότι δεν είναι εύκολη και γι’ αυτό κι έχει ανοίξει αυτή η δημόσια συζήτηση. Αλλά πρόκειται για δύο δημοκρατικές χώρες και είναι καλό να υπάρχουν δημόσιες συζητήσεις. Η δημόσια συζήτηση στο τέλος θα αναδείξει την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι με τη συμφωνία προσπαθούμε να δημιουργήσουμε φιλία και να εξασφαλίσουμε θετικό μελλον που θα εγγυάται το μέλλον των πολιτών της Ελλάδας και της χώρας μου, γνωρίζοντας πως ό,τι μέχρι τώρα ήταν εμπόδιο αυτά τα 27 χρονια να αναπτυχθούν εξαιρετκές διμερείς σχέσεις επιτέλους θα μπει στην άκρη και θα δημιουργήσει μια δυνατότητα για συνεργασία σε κάθε επίπεδο: Σε οικονομικό, πολιτιστικό, στην εκπαίδευση στην υγεία, στον αθλητισμό, σε όλους τους τομείς. Είμαστε δύο γειτονικές χώρες και πιστεύω ότι έχουμε τόσες δυνατότητες μπροστά μας από τις οποίες οι πολίτες από μόνοι τους θα διαπιστώσουν ότι φέρνει μόνο θετικά αποτελέσματα για τις δύο χώρες και τους δύο λαούς.

Φ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Ανησυχείτε όμως ότι κάτι μπορεί να συμβεί με τη συμφωνία και να μην εφαρμοστεί;

Ζ. ΖΑΕΦ: Ασφαλώς και ανησυχώ. Εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι. Και ο ομόλογός μου ο Αλέξης Τσίπρας είναι απλός άνθρωπος. Αυτό που μας ανησυχεί είναι αν θα ολοκληρώσουμε τις διαδικασίες μέχρι το τέλος, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πιστεύουμε και οι δύο σε αυτή την υπόθεση όπως πιστεύουν και οι δύο υπουργοἰ μας ο Νίκος και ο Νίκολα από την πλευρά μας.
Αλλά σίγουρα εμείς είμαστε μόνο για να υπηρετούμε τον λαό, οι πολίτες αποφασίζουν μέσω των δικών τους θεσμών, η Ελλάδα μέσω της Βουλής κι εδώ στη χώρα μου μέσω του δημοψηφίσματος που θα έχουμε που είναι πολύ σημαντικό για να μπορούν έτσι οι πολίτες για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα που αλλάζει το συνταγματικό μας όνομα να εκφράσουν τη βούλησή τους. Είμαι πεπεισμένος ότι το δημοψήφισμα θα είναι επιτυχές. Ξέρω ότι οι πολίτες μας θέλουν φιλία με την Ελλάδα, θέλουν να ενταχθούν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ξέρω ότι όσο και να είναι επίπονο και δύσκολο το ζήτημα είμαι σίγουρος ότι θα αδράξουν το μέλλον και το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα. Ξέρω ότι εἰναι επώδυνο ζήτημα για την Ελλάδα. Δεν είναι τόσο εὐκολο. Εγώ καταλαβαίνω όλους τους ανθρώπους που έχουν κριτική τοποθέτηση επί του θέματος. Πιθανότατα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να καταλάβουν όλοι ότι αυτό φέρνει μόνο ωφέλη και για τις δύο χώρες. Εκείνο που για μἐνα είναι εξίσου σημαντικό είναι ότι οι πολιτικοί ηγέτες του Ελληνικού λαού, της αντιπολίτευσης, θεωροὐσαν σημαντικό η λύση να είναι erga omnes και αυτό ήταν πιθανότητα ένα από τα πιο δύσκολα σημεία στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Ταυτόχρονα γίνονται σκέψεις για δημόσιο διάλογο σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθεί αλλά επίσης πιστεύω ότι και εκείνοι που διαφωνούν θα πειστούν ότι είναι προς όφελος και των δύο χωρών.

Φ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα κερδίσετε το δημοψήφισμα και θα περάσετε την αναθεώρηση του συντἀγματος παρά τη στάση της αντιπολίτευσης και του προέδρου Γκιόργκι Ιβανόφ που είναι απέναντι;

Ζ. ΖΑΕΦ: Απόδειξη ότι η συμφωνία είναι δίκαιη είναι το γεγονός ότι η αντιπολίτευση στις δύο χώρες έχουν επικριτική θέση ως προς τη συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές εξίσου έκαναν υποχωρήσεις και εξίσου αποκόμισαν ωφέλη. Αλλά στο τέλος και οι δύο χώρες είναι αυτές που κερδίζουν. Οι δύο λαοί κερδίζουν και για μένα είναι πολύ σημαντικό ότι η δημόσια συζήτηση στο εσωτερικό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας εξελίσσεται έτσι που η αντιπολίτευση, είναι από τη μία πλευρά υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και από την άλλη είναι κατά της συμφωνίας, με ένα τρόπο που δεν στέκει. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα μας αναγκάσει όλους εμάς τους πολιτικούς να ακούσουμε τους πολίτες, δηλαδή και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και τον πρόεδρο Ιβανώφ, επειδή όλοι εμείς υπηρετούμε τους πολίτες. Το δημοψήφισμα θα είναι επιτυχές και μ’ αυτόν τον τρόπο θα ακολουθήσουν και οι συνταγματικές αλλαγές και η υπογραφή εκ μέρους του προέδρου της χώρας ώστε να αναμένουμε να κυρώσει τη συμφωνία και η ελληνική βουλή.

Φ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Σας προβληματίζει η αρνητική στάση της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα και του εταίρου της κυβέρνησης του κ. Καμμένου, υπο την έννοια ότι μπορεί εσείς να πραγματοποιήσετε αυτά που έχετε συμφωνήσει αλλά τελικά η συμφωνία να μην περάσει από την ελληνική βουλή.

Ζ. ΖΑΕΦ: Ξέρετε εμείς έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και πιστεύω ότι θα αντιληφθούμε όλοι μας ότι η συμφωνία θα βοηθήσει τους πολίτες και τις χώρες μας. Θέλω να απευθυνθώ στον κ. Καμμένο και στον κ. Μητσοτάκη. Η πιο δύσκολη στιγμή για μένα ήταν εκεί που έπρεπε να δεχτώ την αιτιολόγηση για πιο λόγο το όνομα θα πρέπει να είναι για όλες τις χρήσεις και στο εσωτερικό με συνταγματικές αλλαγές. Η απάντηση από την ελληνική πλευρά από τον Πρωθυπουργό Α. Τσίπρα και τον ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά ήταν ότι αν δεν κλείσει με αυτό τον τρόπο ολοκληρωτικά το θέμα, στο μέλλον θα προκύψουν και νέα προβλήματα. Και αυτό είναι γεγόνος. Όσο αυτό και να ήταν δύσκολο αυτό ηταν το σημείο καμπής. Πρέπει να ξέρει ο κ. Καμμένος κι ο κ. Μητσοτάκης ότι αποκτήσαμε όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις ότι αυτό θα γίνει με συνταγματικές τροποποιήσεις και ότι ταυτόχρονα δεν θίγει την ιδιαιτερότητα του Βόρειου τμήματος της Ελλάδας.
Το άρθρο 7, παράγραφος 2 και 3 διαχωρίζει με σαφήνεια το ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας από το δικό μας και από αυτήν την άποψη εκφράζουμε απόλυτο σεβασμό προς την ελληνική κληρονομιά προς εκείνους που νιώθουν ΄Ελληνες Μακεδόνες.
Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό. Εμείς αυτό το σεβόμαστε και θελουμε σε αυτή τη βάση να οικοδομήσουμε τη φιλία μας. Με τον αμοιβαίο διαχωρισμό αυτών των ζητημάτων ταυτότητας, διότι η ταυτότητα είναι αίσθημα, δεν μπορεί να ορισθεί με συμφωνίες. Δεχόμενοι τη χρήση erga omnes πιστεύω ότι και τα ζητήματα ταυτότητας που συζητιούνται προστατεύονται στην ελληνική πλευρά. Θέλω να απευθυνθώ σε αυτούς και να τους καλέσω να δουν αυτό το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο. Οι βλέψεις προς την Ελλάδα είναι μόνο τουριστικές, φιλικές.

Φ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Αναφερθήκατε κι εσείς στο πόσο ευαίσθτητο είναι αυτό το ζήτημα. Με βάση τη συμφωνία κάθε πλευρά αντιλαμβάνεται την έννοια του όρου Μακεδονικός και Μακεδονική ταυτότητα, διαφορετικά. Εναπόκειται στην κρίση και το αίσθηκα του ενός και του άλλου στις δύο χώρες. Θα σας πω γιατί το αναφέρω. Ήρθα στα Σκόπια από τη Θεσσαλονίκη και μιλώντας με Μακεδόνες πολίτες μου είπαν ότι νιώθουν θιγμένοι με τις αναφορές σας για μακεδονική ταυτότητα γιατί δεν αναφέρετε την σλαβική προέλευση όπως το διαχωρίζετε τώρα.

Ζ ΖΑΕΦ: Λοιπόν εμείς δεχόμαστε την ελληνιστική μακεδονική ταυτότητα και δεν έχουμε τίποτα κατά αυτής. Την αναγνωρίζουμε. Εκεί είναι οι φίλοι μας όταν είμαστε στη Θεσσαλονίκη, στη Χαλκιδική, στην Ασπροβάλτα, στη Λάρισα παντού όπου πηγαίνουμε και πιστεύω απόλυτα ότι σε τέτοιες στιγμές οι πολίτες στην περιοχή Μακεδονία θα αποδεχθούν αυτό που ειλικρινά εμείς πιστεύουμε. Εμείς έχουμε άλλα θέματα ταυτότητας, δεν είμαστε κομμάτι της ελληνιστικής ιστορίας της Μακεδονίας. Εμείς διαφέρουμε στο πλαίσιο αυτών των συνόρων, με τη δική μας ιδιαιτερότητα, με τον πολιτισμό μας, με την ιστορία μας, οι οποία μπορεί μόνο να είναι συμπληρωματική και δεν αναιρεί κανέναν από τους αλλους πολιτισμούς. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη η αμοιβαία αναγνώριση τον ταυτοτήτων λειτουργεί μόνο ως όφελος. Εμείς δείξαμε στον κόσμο ένα πρότυπο για το πως επιλύονται τα ζητήματα ταυτότητας. Η Ελλάδα πρέπει να είναι περήφανη. Και εγώ είμαι περήφανος όταν έχω μια τέτοια συμφωνία. Είναι μια συμφωνία φιλίας. Είμαι πεπεισμένος πως όλοι οι ηγέτες στην Ελλάδα, όχι μονο ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας πρέπει να βλέπουν τη θετική πλευρά. Το ποτήρι το βλέπουμε μισοάδειο ή μισογεμάτο. Ας δούμε ότι είναι μισογεμάτο, για να μπορούμε να δώσουμε στους πολίτες μας κάποιο νερο, οι οποίοι μέχρι τώρα με αυτο το πρόβλημα αντιμετωπιζαν εμπόδια στη συνεργασία τους. Υπο αυτές τις συνθήκες ακόμη και με ανεπίλυτο το ζήτημα αυτό είχαμε πάνω από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες επισκέψεις στην Ελλάδα ενώ είμαστε ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες πολίτες στη χώρα. Η φιλία υπάρχει μεταξύ των λαών μας. Είμαι πεπεισμένος ότι όλοι θα καταλάβουν πολύ σύντομα ότι η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας θα φέρει μόνο θετικά αποτελέσματα για τις δύο χώρες και τους δύο λαούς.

ημεδαποί Ναζιστές επιτίθενται σε κοινωνικό χώρο και παίρνουν την απάντηση που τους αξίζει(βίντεο)

κατά το φασιστο συλλαλητήριο  της Θεσσαλονίκης  όπου ναζιστές επιτίθενται στον κοινωνικό χώρο σχολείο και η φασιστική επίθεση απαντάται άμεσα..

πηγη

Η οικουμενική Ορθοδοξία, το εθνικό και το αληθές

Ποια μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης»;

Πιθανολογώ ότι η απάντηση εκ μέρους εκκλησιαστικών ανθρώπων αναμένεται πανεύκολη και στερεότυπη: «Η Εκκλησία πάντα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες», «Η Εκκλησία είναι εθναρχούσα», ή ακόμα «Ορθοδοξία και ελληνικό έθνος ταυτίζονται». Κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο, ακριβώς το γεγονός ότι αυτές οι απαντήσεις αναμένονται ως αυτονόητες, μάλλον αποτελεί πρόβλημα για μια στιβαρή προσέγγιση.

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αρθρωθεί αλλιώς. Η Εκκλησία θα συμβάλει τα μάλα στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης», αν καλλιεργήσει διαύγεια στα κριτήρια. Διαύγεια και σχετικά με το εθνικό, διαύγεια και σχετικά με το εκκλησιαστικό. Το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι η ικανή σύγχυση όσον αφορά τα κριτήρια. Και η σύγχυση αυτή αφορά όλες τις πλευρές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σκιαγραφήσω την αναμέτρηση με τα κριτήρια:
Τι αποτελεί εθνικό; Ξέρουμε ότι το επίθετο χρησιμοποιείται κατά βούληση, άλλοτε για να προσδιορίσει κάτι πολύτιμο, κι άλλοτε για να μεταμφιέσει ό,τι βρωμερότερο. Παράδειγμα απλό: Η δικτατορία του 1967 προσδιόριζε εκκωφαντικά τον εαυτό της ως εθνικό. Το 1969 όμως ο Γιώργος Σεφέρης χαρακτήρισε ως εθνική επιταγή την ανάγκη τερματισμού της δικτατορίας. Και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός, τα οποία πλημμυρίζουν και τις μέρες μας. Πράγμα που σημαίνει: Τι νόημα μπορεί να έχει μια επίκληση του «εθνικού», η οποία είναι διαζευγμένη από πανανθρώπινες αλήθειες, όπως η ελευθερία;

Ανάγκη πρώτη, λοιπόν, να πάρουμε τοις μετρητοίς τη φράση του εθνικού μας ποιητή, τη φράση την πολύτιμη, την οποία απειλεί να φθείρει η συχνή κι αναίσθητη επίκληση: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές». Δεν υπάρχει κάτι εθνομηδενιστικό σ’ αυτή την παραχώρηση προτεραιότητας στην αλήθεια. Οι εθνικές ταυτότητες δεν είναι ομάδες αίματος. Η πατρίδα είναι «ο τόπος του τρόπου» [1]. Του τρόπου ζωής, ο οποίος μας κάνει αυτό που είμαστε κι όχι κάτι άλλο. Το εθνικό, λοιπόν, έχει σπουδαίο περιεχόμενο, εφόσον υποστασιάζει στον τόπο και στον χρόνο τα πολύτιμα πανανθρώπινα.

Η Εκκλησία, από την άλλη, σύμφωνα με το Ευαγγέλιό της, δεν αντλεί ταυτότητα από το έθνος. Δεν είναι προϊόν του. Είναι οικουμενική. Και μάλιστα αποτελεί τον αντίποδα της ειδωλολατρίας του έθνους, δηλαδή του εθνικισμού. Το 1872, σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη καταδίκασε τον εθνοφυλετισμό ως αίρεση. Ξέρουμε παράλληλα ότι στο διάβα της ιστορίας η Εκκλησία δεν υπήρξε συνεπής στην εν λόγω καταδίκη [2]. Αλλά είναι ευτύχημα ότι η καταδίκη του εθνοφυλετισμού (παράλληλα προς την αποδοχή της ιδιοπροσωπίας κάθε λαού) επαναλήφθηκε –έστω και λακωνικά– από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων, τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι [3]. Η Εκκλησία αντλεί την ταυτότητά της από το όραμα για τη Βασιλεία του Θεού. Την ιδιοπροσωπία κάθε λαού η Εκκλησία την κάνει σάρκα της. Δεν την προσπερνά. Ταυτόχρονα όμως, ούτε εγκιβωτίζεται σ’ αυτήν. Τα δεδομένα κάθε λαού καλούνται να γίνουν σάρκα της – όχι όμως σαρκοφάγος της. Σαρκοφάγο έχουμε όποτε το Ευαγγέλιο υποταχθεί στο μερικό και, πολύ περισσότερο, στο μισαλλόδοξο.

Η χριστιανική ταυτότητα είναι θέμα προσωπικής και υπεύθυνης απόφασης. Δεν είναι θέμα ούτε DNA, ούτε μιας συλλογικής ταυτότητας η οποία τάχα κληροδοτείται ανεπίλεκτα. Ταυτόχρονα είναι γεγονός η πολυαίωνη και πολυεπίπεδη συνοδοιπορία Χριστιανισμού και ελληνικού βίου. Συντέθηκε ένας πολιτισμός ο οποίος φέρει έκδηλα τα χνάρια αυτής της συμπόρευσης και για πιστούς και για απίστους. Ο πολιτισμός αυτός όντως χρειάζεται να διδάσκεται, όχι ως πειθαναγκασμός του νέου ανθρώπου σε μεταφυσικές αρχές, αλλά ως μία μητρική γλώσσα, η οποία του δίνει τη δυνατότητα να συγκροτηθεί μέσα στον κοινωνικό του χώρο, ώστε να αρθρώσει στην ώρα του τα προσωπικά του «ναι» και τα προσωπικά του «όχι». Είπαμε: η πίστη είναι πάντα προσωπικό άθλημα. Σήμερα λοιπόν πολλοί συμπατριώτες μας είναι πολιτισμικώς Ορθόδοξοι, χωρίς να είναι και μεταφυσικώς Ορθόδοξοι. Χαρακτηριστικά δείγματα της «πολιτισμικής Ορθοδοξίας», η οποία πράγματι λειτουργεί συνεκτικά, είναι ο συμβολισμός που έχει λάβει για όλους (επαναλαμβάνω: πιστούς και απίστους) η Ανάσταση, η διάθεση για αλληλεγγύη κ.ά. Ενδεικτική, πάντως, αυτής της πραγματικότητας (της πολιτισμικής Ορθοδοξίας, η οποία δεν διαθέτει πάντα Ορθόδοξη πίστη) είναι μια πρόσφατη έρευνα, με ευρήματα σχεδόν κωμικά σε κάποιες περιπτώσεις: Το 90% του πληθυσμού δηλώνει Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Όμως το 36% από αυτούς που δηλώνονται ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι, περίπου δεν πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή! [4]

Πρόκειται για μια απλή αλήθεια: Ελληνική κοινωνία και εκκλησιαστική κοινότητα δεν συμπίπτουν. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι η θέση της Εκκλησίας είναι στην ιδιωτική σφαίρα. Η θέση της βρίσκεται στον δημόσιο χώρο, και λόγω της προαναφερθείσας συνοδοιπορίας, αλλά κατεξοχήν λόγω του ότι εκεί είναι η θέση κάθε πρότασης νοηματοδότησης του ανθρωπίνου βίου, και κάθε μήτρας η οποία σφυρηλατεί στάσεις ζωής. Εκεί, στον δημόσιο χώρο, οφείλει να διατυπώνει την άποψή της, να κρίνεται και να διαλέγεται. Αλλά παρουσία τής Εκκλησίας στον δημόσιο χώρο δεν σημαίνει επένδυσή της με κρατική ισχύ [5]. Κάτι τέτοιο είναι ριζικά αντίθετο προς τη φύση της Εκκλησίας.

Η μεγάλη προσφορά της Εκκλησίας, λοιπόν, στην υπόθεση της εθνικής συνεννόησης είναι να μην κενώσει το Ευαγγέλιο, ακόμα κι αν αυτό φαίνεται ουτοπικό σε δύσκολες περιόδους. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να σταματήσει να λέει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια. Δεν μπορεί να αποσιωπά ότι οι περιπτώσεις εθναρχίας δεν αποτελούν κανονικότητα, αλλά διακινδύνευση και ταλάντωση μεταξύ εξουσιακότητας και ακραίας αυτοθυσίας. Το ίδιο ισχύει και για τον εμβληματικό τύπο του κουμπουροφόρου παπά. Θα εξηγήσω με συντομία τι εννοώ, διότι με αυτό το ενδεικτικό παράδειγμα θα φανεί ίσως τι σημαίνει τιτανομαχία περί τα κριτήρια.

Ο Χριστιανισμός από τη φύση του γεννά έρωτα ελευθερίας. Όποτε, αντιθέτως, εκκλησιαστικοί άνθρωποι εκτρέφουν εθελοδουλία ή υποτάσσονται σε κομματικές υστεροβουλίες (τι ήταν, για παράδειγμα, το ανάθεμα του Βενιζέλου;), απλούστατα προδίδουν αυτό που επικαλούνται. Ο έρωτας της ελευθερίας, λοιπόν, οδηγεί τον Χριστιανό όχι σε παθητικότητα, αλλά σε μη-βίαιη αντίσταση. Αυτό έκανε ο συγγραφέας της «Αποκάλυψης», όταν αποκαλούσε «πόρνη Βαβυλώνα» την αυτοκρατορική Ρώμη [6], αυτό έκανε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, αυτό έκαναν και οι μάρτυρες. Κάποιες φορές όμως ο έρωτας της ελευθερίας οδηγεί τους παπάδες σε ένοπλη αντίσταση. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κρίσιμο σημείο: Η διαφορά του Ορθόδοξου παπά και από τον σταυροφόρο και από τον τζιχαντιστή. Οι κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας απαγορεύουν απολύτως την άσκηση βίας εκ μέρους των κληρικών. Απολύτως! Κανονικά, λοιπόν, όταν ο παπάς παίρνει το όπλο, όχι μόνο δεν έχει την πεποίθηση ότι μ’ αυτό αγιάζει (όπως πίστευαν στις σταυροφορίες ή πιστεύουν στην τζιχάντ), αλλά τολμά μια πράξη ακρότατης αυτοθυσίας. Όχι υπό την έννοια ότι διακινδυνεύει τη ζωή του. Υπό την έννοια ότι διακινδυνεύει την ίδια του τη σωτηρία! Ο Ορθόδοξος παπάς οφείλει να ξέρει πως αν πάρει το όπλο, θα είναι χάριν της αλληλεγγύης προς τους αδικημένους, και ότι μετά από αυτό δεν θα ξαναλειτουργήσει [7]. Αν αυτό το πλαίσιο λησμονείται, τότε τα κριτήρια λησμονούνται, και το αληθές παύει να είναι για το εθνικό η αντιναρκωτική αλογόμυγα!

Όσοι παραξενεύονται μ’ αυτά, ας αναλογιστούν πότε και γιατί ο Σολωμός διατύπωσε την ολόφωτη φράση «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές»! Το θυμίζω: Το 1849 ο ποιητής έγραψε τον «Πόρφυρα», ποίημα συγκλονιστικά και βαθύψυχα θρηνητικό για τον Άγγλο στρατιώτη Ουίλιαμ Μιλς, ο οποίος υπηρετούσε στα στρατεύματα κατοχής της Κέρκυρας, και ο οποίος, κολυμπώντας στα νερά της, κατασπαράχθηκε από τον καρχαριοειδή «πόρφυρα». Ανάμεσα σε άλλα, ο ποιητής έφερνε στα μάτια και στην καρδιά του αναγνώστη τη νοσταλγία του νεαρού Άγγλου για την πατρίδα και τη μητέρα του, με ένταση πικρή! Μα κάποιος φίλος του Ζακυνθινού ποιητή δυσανασχέτησε, και του είπε πως θα ήταν προτιμότερο να έγραφε ένα ποίημα εθνικό, δηλαδή ελληνικής υπόθεσης. Τότε ο Σολωμός του απάντησε με την περιλάλητη φράση! Διότι –το επαναλαμβάνω– τι νόημα μπορεί να έχει μια επίκληση του «εθνικού» διαζευγμένη από πανανθρώπινες αλήθειες, όπως η συμμετοχή στον πόνο κάθε πλάσματος, η δίψα για αγάπη κλπ.; Αυτή μάλιστα είναι η φράση του ανθρώπου που έγραψε και τους «Ελεύθερους πολιορκημένους»! [8]

Στις 4 Φεβρουαρίου φέτος έγινε το συλλαλητήριο στην Αθήνα για το Μακεδονικό. Ακούστηκαν πολλά, για το αν η θεσμική Εκκλησία έπρεπε να συμμετάσχει ή όχι. Αλλά νομίζω πως το σπουδαίο θα ήταν κάτι πέραν αυτού: Ένα δημόσιο μνημόσυνο υπέρ απάντων των πεσόντων, Ελλήνων και Βουλγάρων, υπέρ αναπαύσεως και υπέρ συγχωρήσεως. Η Εκκλησία δεν διανοήθηκε –ή δεν τόλμησε– να το κάνει. Σκεφτείτε όμως πόσο προχωρημένη, πόσο γόνιμη θα ήταν μια τέτοιας λογής παρέμβαση στο εθνικό. Μια παρέμβαση η οποία πηγάζει από το τι λογής Θεό πιστεύει η Εκκλησία, και δείχνει πώς το αίτημα της ελευθερίας ανταμώνει σταυρικά την ανθρωπιά. Αυτή είναι η κατεξοχήν δική της οπτική, την οποία έχει να καταθέσει στον δημόσιο χώρο, με λόγο και με πράξη.




Όλα αυτά φαίνεται να προϋποθέτουν μια ανθρωπολογική και πολιτική οπτική που κάπως συγγενεύει με το ηττημένο πολιτικό όραμα του Ρήγα Φεραίου:

Σ’ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά
για την πατρίδα όλοι να ΄χωμεν μία καρδιά
στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει
στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί […].
Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί
αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή
για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί,
να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν
και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά
τους τυραννούν.

Φυσικά, σκληρός λόγος. Αλλά, ας δούμε την ουσία, δηλαδή τα κριτήριά του: Δεν μπορείς να προσεγγίσεις το εθνικό αν ταυτόχρονα δεν κρίνεις τις αυτοκρατορίες (αλλοτινές και τωρινές), οι οποίες τρέφουν συγκρούσεις μεταξύ εθνών και τρέφονται από αυτές. Το κακό δεν προκύπτει από κάποιες εθνικές «ουσίες», αλλά από την προθυμία όσων κάνουν το σπιτικό τους οίκο ανοχής του άδικου.

Νησίδα δικαιοσύνης η απόφαση για Ηριάννα – Περικλή

Τα 13 χρόνια της πρωτόδικης ποινής έκαναν φτερά στο Εφετείο, το οποίο δικαίωσε με την ομόφωνη απόφασή του την Ηριάννα και τον Περικλή. Αθώοι χωρίς αμφιβολίες…

Του Πάνου Λάμπρου

Το νέο κυκλοφόρησε μέσα σε δευτερόλεπτα, σκορπίζοντας ενθουσιασμό σε χιλιάδες ανθρώπους. Ήταν ένα καλό νέο, μια χαρμόσυνη είδηση, ανακούφιση. Κι όμως, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας υπήρχε ανησυχία, ιδιαίτερα μετά την αγόρευση της εισαγγελικής αρχής.
Μα είναι αναρχικοί…

Η αγόρευσή της ήταν μνημειώδης και ενδεχομένως να αποτυπωθεί κάποια στιγμή σε βιβλίο για φοιτητές νομικής, ώστε να μάθουν τι σημαίνει δικονομική εκτροπή. Η αγόρευσή της, λοιπόν, βασισμένη σε υποψίες και υπόνοιες και σε καμία περίπτωση σε στοιχεία, κατέληγε, στην ουσία, στην απίστευτη παραδοχή ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αυτοί που έπρεπε να αποδείξουν ότι είναι αθώοι, καθώς η ίδια αδυνατούσε να φέρει στοιχεία για την ενοχή τους. Έτσι, περιορίστηκε σε ιδεολογικές αναφορές, που τις διατύπωσε ως στοιχεία, τα οποία, δήθεν, στήριζαν την κατηγορία. Είπε, για παράδειγμα, πως οι κατηγορούμενοι είναι αναρχικοί και ας μην το αποδέχονται -σιγά που θα τους ρωτήσουμε-, λες και είχε ανακαλύψει το στοιχείο κλειδί για την ενοχή τους. Και επειδή ενδεχομένως να καταλάβαινε ότι το εύρημά ήταν, ευγενικά το λέμε, σαθρό, προχώρησε ένα ακόμα βήμα στο δικονομικό Μεσαίωνα. Γνωρίζουν τον Ο. και τον Μ., που είναι στους Πυρήνες… «Σφιχτός εναγκαλισμός», έτσι το είπε, για να πάρει την απάντηση λίγη ώρα αργότερα από τον πρόεδρο της έδρας, ο οποίος, εν μέσω χειροκροτημάτων, σημείωσε ότι οι κοινωνικές και φιλικές σχέσεις δεν τιμωρούνται.

Κι, όμως, τόσο ο Περικλής όσο και Ηριάννα έμειναν στη φυλακή για έναν ολόκληρο χρόνο, την ίδια στιγμή που η… αμερόληπτη δικαιοσύνη δείχνει ανοχή και επιείκεια σε οικονομικά ισχυρά πρόσωπα.

Σήμερα, όμως, είναι μια ημέρα χαράς και ανακούφισης. Είναι από τις στιγμές που αισθάνεσαι ότι υπάρχουν νησίδες κράτους δικαίου και δικαστικοί λειτουργοί που δεν βλέπουν την επιστήμη τους μέσα από το ζόφο της υστερίας του τρόμου, του κοινωνικού και πολιτικού συντηρητισμού.

Αλλά η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Θα μπορούσε, υποθετικά το λέμε, στη θέση του προέδρου να ήταν η εισαγγελέας, μια άλλη σύνθεση της έδρας δηλαδή. Σε αυτή την περίπτωση οι δύο κατηγορούμενοι θα είχαν μπροστά τους, όχι την ελευθερία, αλλά κελιά και μπουντρούμια, για χρόνια…

Συνεπώς, με αφορμή την τραυματική εμπειρία της Ηριάννας και του Περικλή, την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση και την ομόφωνα αθωωτική του Εφετείου, προκύπτει η ανάγκη του αναστοχασμού, της αναθεώρησης και εντέλει της κατάργησης του τρομονόμου.

Άλλωστε, παρόμοιο έργο δικονομικού θρίλερ και κατάφωρης αδικίας, ζήσαμε το 2015 με τη σύλληψη και τη φυλάκιση της μητέρας και της συντρόφου ενός από τους κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί για τη συμμετοχή του στους Πυρήνες της Φωτιάς. Τότε διώχθηκε η συγγενική σχέση…

πηγή: epohi.gr