Eισβολή στο σπίτι του γερμανού πρέσβη.

                    

Ένα κροκοδείλιο δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της Ευρώπης για το προσφυγικό...

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες περιστατικών και εκδηλώσεων που αν δεν αφορούσαν ανθρώπινες ζωές, θα ήταν κυριολεκτικά γελοίες. Είδαμε δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, υπουργών και πρωθυπουργών να μας λένε πόσο νοιάζονται και πόσο συμπάσχουν με το δράμα των ανθρώπων αυτών.

Είδαμε οργουελική προπαγάνδα να μιλάει για “hotspots” και “κέντρα φιλοξενίας” εννοώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είδαμε εκτενή ρεπορτάζ στα κυρίαρχα ΜΜΕ να ξεπλένουν το Λιμενικό, παρουσιάζοντας τις δήθεν ηρωικές προσπάθειές τους να σώσουν πρόσφυγες από τον πνιγμό, το ίδιο Λιμενικό που χρόνια τώρα ευθύνεται για τόσες και τόσες επαναπροωθήσεις και εμβολισμούς λεμβών, για κάθε είδους βασανιστήρια και εξευτελισμούς ανθρώπων που τρέχουν να ξεφύγουν από την κόλαση που η “πολιτισμένη δύση” έφερε στον τόπο τους. Είδαμε τον ”ηρωικά διαπραγματευόμενο” πρωθυπουργό Α. Τσίπρα μαζί με τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου Μ. Σούλτς να κάνουν δακρύβρεχτες δηλώσεις για το προσφυγικό.

Επίσης, πέρα από τους κάθε λογής νοικοκυραίους που επιζητούν την ασφάλεια πίσω απο φράχτες και κάθε είδους καταστολή, είδαμε να πληθαίνουν οι αθλιότητες που λέγονται και γράφονται απο διάφορους αργυρώνητους δημοσογραφίσκους περί ”διαχωρισμού προσφύγων και μεταναστών –με απέλαση των τελευταίων φυσικά” ή φαιδρότητες του τύπου ”βάρβαροι τζιχαντιστές κάνουν μαζική απόβαση στα νησιά του Αιγαίου μεταμφιεσμένοι σαν πρόσφυγες”. Άραγε υπάρχει κανείς που πιστεύει στ’αλήθεια ότι ομάδες που πραγματοποίησαν τρομοκρατικά χτυπήματα στην καρδιά των δυτικών μητροπόλεων δεν διαθέτουν καλύτερο τρόπο εισόδου σε μια χώρα όπως η ελλάδα; Ή μήπως έχει κανείς αυταπάτες ότι αν η Ελλάδα γίνει κάποια στιγμή στόχος ισλαμιστών θα την προφυλάξει ο φράχτης του Έβρου ή οι λιμενόμπατσοι του Αιγαίου;
Απέναντι σε όλους τους παραπάνω, εμείς έχουμε να πούμε ότι άξιος ο μισθός τους γιατι καταφέρνουν και κρατάνε αποκτηνωμένο ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Ας ξέρουν όμως, ότι όλοι οι υπόλοιποι, όσοι αγωνίζονται για αξιοπρέπεια κι ελευθερία, όσοι είναι δίπλα στον καταπιεζόμενο κι απέναντι στην αδικία νιώθουν την οργή τους γι’αυτούς να μεγαλώνει.

...για τους φράχτες όμως ούτε κουβέντα.

Ο φράχτης του Έβρου είναι η κύρια αιτία πνιγμού τόσων χιλιάδων ανθρώπων στη μεσόγειο, όμως δεν είναι ο μόνος. Είναι απλώς ο πρώτος που συναντούν στο διάβα τους αυτοί οι άνθρωποι. Ένα σωρό άλλες χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, λειτουργώντας ως ενεργούμενα της Γερμανίας, ύψωσαν τους τελευταίους μήνες τον ένα φράχτη μετά τον άλλο. Το γερμανικό κράτος, ως ηγετική δύναμη της ΕΕ, βαρύνεται με το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τη δημιουργία του προσφυγικού ζητήματος εξ αρχής. Τώρα που οι συνέπειες των παρεμβάσεών του (είτε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, είτε στα πλαίσια της ΕΕ) στη Μέση Ανατολή έφτασαν στην πόρτα του, ο τρόπος που επιλέγει να τις διαχειριστεί, δείχνει όλη την κυνικότητα και τη χυδαιότητα που θα περίμενε κανείς: τα πρώτα δύο χρόνια του εμφυλίου στη Συρία, αγνόησε το πρόβλημα των προσφυγικών ροών επιδεικτικά. Στη συνέχεια, όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, με την κατάλληλη μιντιακή προπαγάνδα επιχείρησε να περάσει το προφίλ της “καλής και φιλόξενης” υπερδύναμης που με φανφάρες και τυμπανοκρουσίες υποδέχεται τους πρόσφυγες. Αφού λοιπόν “υποδέχτηκε” όσους πρόσφυγες χρειαζόταν για τους δικούς του σκοπούς (όπως πχ εργασία με ένα ευρώ την ώρα στους γερμανικούς σιδηροδρόμους), αποφάσισε ότι δε χωράνε άλλοι και έκλεισε τα σύνορά του. Αμέσως μετά άρχισαν να ξεφυτρώνουν οι φράχτες ο ένας μετά τον άλλο, την ίδια ώρα που η Ευρώπη χρηματοδοτεί τη FRONTEX με μισό δις ευρώ επιπλέον.

Και σαν αποκορύφωμα, την Κυριακη, 9 Νοεμβρίου ακούσαμε τον κ. Σόιμπλε να δηλώνει ανερυθρίαστα ότι κακομαθαίνουμε τους πρόσφυγες και τον είδαμε να κουνάει το δάχτυλο σε όσους το παρακάνουν με την αλληλεγγύη, διότι “περνάνε λάθος μηνύματα”.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Για όποιον έχει την ελάχιστη απαιτούμενη ιστορική μνήμη, οι παραλληλισμοί με το παρελθόν είναι αμείλικτοι: Σμύρνη 1922, Παλαιστίνη 1992, Ρουάντα 1994, Αιγαίο 2015. Ο κατάλογος δυστυχώς είναι πολύ μακρύτερος ενώ οι διαφορές σε κάθε περίπτωση δεν είναι παρά επιφανειακές. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, όπως και σε τόσες άλλες στο παρελθόν, το μοτίβο ήταν πάντα το ίδιο: οι λεγόμενες “Μεγάλες Δυνάμεις” παίζοντας το ρόλο του νταβατζή έκαναν χώρες ή και ολόκληρες περιοχές του πλανήτη άνω κάτω και όταν ως αποτέλεσμα των ενεργειών τους προκαλούνταν κοινωνική κατάρρευση και προσφυγικά κύματα, ένιπταν τας χείρας τους ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι.

Απέναντι σε αυτούς τους εγκληματίες και τους υποκριτές, όλοι εκείνοι που αξίζουν ακόμα να λέγονται άνθρωποι. Όλοι εκείνοι που εδώ και μήνες κάνουν ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να ντύσουν, να ταίσουν, να στεγάσουν ανθρώπους, όπως το καλοκαίρι που στοιβάχτηκαν εκατοντάδες οικογένειες προσφύγων στο Πεδίο του Άρεως την ώρα που ο επίσημος κρατικός μηχανισμός είχε πάει για μπάνια και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Φυσικά δεν εννοούμε τον εσμό των διάφορων κρατικοδίαιτων ΜΚΟ που έσπευσαν δήθεν να βοηθήσουν κυνηγώντας τις παχυλές χρηματοδοτήσεις της ΕΕ που καταλήγουν σε διάφορες τσέπες ή τα καθάρματα που αισχροκερδούν πουλώντας πχ μπουκαλάκια νερό 3 ευρώ το ένα, μία φόρτιση κινητού 5 ευρω, μια κουβέρτα της κακιάς ώρας 20-30 ευρω κλπ, αλλά όλους εκείνους και εκείνες που ακόμα και σήμερα, μέσα στο χειμώνα άφησαν τη βολή τους και βρίσκονται στη Λέσβο, τη Λέρο και την Κάλυμνο, μαζί με τους ντόπιους που άνοιξαν το σπίτι τους, μοιράστηκαν το φαί τους και έκλεισαν τα αυτιά τους στο ναζιστικό οχετό που επιχειρεί να παρουσιάσει ανθρώπους κατεστραμμένους ως το υπέρτατο κακό.

Μαζί με όλους αυτούς, απέναντι στους εγκληματίες και τους υποκριτές, βρισκόμαστε κι εμείς. Έτσι λοιπόν, θέλοντας να καταδείξουμε τις εγκληματικές ευθύνες της ΕΕ και πιο συγκεκριμένα του γερμανικού κράτους, κάναμε σήμερα το ελάχιστο που μας αναλογεί: εισβάλλαμε στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη.

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΑΜΕΣΑ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥΣ


Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας