Τα ποντίκια πηδάνε από το πλοίο

Το φαινόμενο που επαναλαμβάνεται ιστορικά στο χώρο της ακροδεξιάς και ειδικότερα στη Χ.Α. είναι όταν πλησιάζουν καταδίκες και φυλακίσεις για διάφορες έκνομες ενέργειες, η ηγεσία να φορτώνει την ευθύνη σε άλλους για να «τη βγάλει καθαρή» και «τα ποντίκια να πηδάνε από το πλοίο», μήπως και γλιτώσουν.


"
Αυτό σηματοδοτεί και η ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή της Χ.Α. Νίκου Μίχου, που έχει επίσης και μια πολιτικάντικη διάσταση.

Καθώς η πολύκροτη δίκη της νεοναζιστικής συμμορίας πλησιάζει προς το τέλος της παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, τα στοιχεία που έρχονται στο φως είναι συντριπτικά και οι καταδίκες σχεδόν βέβαιες. Ο Μίχος, κατηγορούμενος και ο ίδιος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης , είχε αντιληφθεί ότι είναι πια αναλώσιμος για τη Χ.Α. Συγχρόνως, όπως συμβαίνει με τους κλασικούς πολιτευτές, είδε ότι η ηγεσία της οργάνωσης μεθόδευε την αντικατάστασή του από τη θέση του περιφερειάρχη και υποψήφιου βουλευτή στην Εύβοια, από τον πρώην αστυνομικό διοικητή Εύβοιας! Το ίδιο είχε συμβεί με τον Κουκούτση στην Μεσσηνία, που επίσης ανεξαρτητοποιήθηκε.

Ο Μίχος είχε αποτραβηχτεί εδώ και μήνες ενώ η δράση του είχε «εξαφανιστεί» από την ιστοσελίδα της οργάνωσης. Ακόμη και στις αναρτήσεις για την επέτειο των συλλήψεων της ηγετικής ομάδας, έχει απαλειφθεί το όνομά του από τα επιχειρήματα για την υπεράσπιση των κατηγορουμένων. Εγκαταλείπει για να ελαφρύνει τη θέση του , ενώ υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε διάφορες δολοφονικές επιθέσεις.

Αυτοί είναι άλλωστε οι νοσταλγοί του Φύρερ. Πρωταγωνιστούν σε διάφορους παληκαρισμούς αλλά στο τέλος εκλιπαρούν για ατιμωρησία ή τα «φορτώνουν» ο ένας στον άλλο. Όπως συνέβαινε πάντα με τους φασίστες.

πηγή

Κάλεσμα για αποτροπή πλειστηριασμού στην Αμφιλοχία. Τετάρτη 27/9 στις 15:30.

Συλλογικότητες και πολίτες καλούν στο ειρηνοδικείο Αμφιλοχίας την Τετάρτη 27/9 στις 15:30 μμ για αποτροπή πλειστηριασμού ακίνητης περιουσίας ενός πολίτη.

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου στις 15:30 μμ στο
Ειρηνοδικείο Αμφιλοχίας


Ακυρώνουμε τους πλειστηριασμούς.
Προστατεύουμε τις λαϊκές και εργατικές οικογένειες  απο τα αρπακτικά των τραπεζών

Αφίσα αλληλεγγύης σε Ηριάννα και Περικλη στην Άρτα.

Το ΣΩΒΑ. 'Αρτας μαζί με συντρόφους από άλλες συλλογικότητες (Αγρίνιο, Ηγουμενίτσα, Μεσολόγγι) συμμετέχει σε δράσεις αλληλεγγύης για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων της Ηριάννας και του Περικλή .. Και οι δύο πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται φυλακή με μεθοδεύσεις των διεφθαρμένων κυβερνήσεων των Μνημονίων που μέσω της καταστολής προσπαθούν να εδραιώσουν την κυριαρχίας τους απέναντι στις λαϊκές -κοινωνικές αντιστάσεις των τελευταίων-ετων.. 

Η αφίσα που κυκλοφόρησε και στην άρτα σε λίγα αντίτυπα είναι μέρος αυτών των κοινών δράσεων  αλληλεγγύης που και θα συνεχιστούν αλλά και θα απλωθούν σε κάθε σημείο των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων απέναντι στη βαρβαρότητα της εποχής μας.

Άμεση απελευθέρωση της Ηριάννας και του Περικλή

Ένωσαν τις φωνές τους για να δικαιωθεί η Ηριάννα

Πάνω από 30.000 άνθρωποι έδωσαν το «παρών» στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης για την Ηριάννα στο πάρκο Γουδή, η οποία παραμένει φυλακισμένη μετά την κάθειρξη 13 ετών που της επιβλήθηκε με μοναδικό στοιχείο ένα υποτιθέμενο αποτύπωμα.


Η ανταπόκριση των πολιτών ξεπέρασε κάθε προσδοκία χθες βράδυ. Γι’ αυτό ένα μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τα δικαστικά έξοδα, τα οποία υπερκαλύφθηκαν, και τα υπόλοιπα χρήματα θα δοθούν σε πρόσφυγες και κρατούμενους.

Ανάμεσα στα τραγούδια το πλήθος φώναζε συνθήματα με κεντρικό «To πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά». «Ποιων η δικαιοσύνη το δίκιο θα δικάσει, «Κάτω τα χέρια από τις ζωές μας», «Εμείς επιλέγουμε με ποιους θα ζήσουμε», «Ενάντια στην ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και στο καθεστώς εξαίρεσης» έγραφαν τα πανό.

Κορυφαία στιγμή της συγκλονιστικής βραδιάς ήταν η σύμπραξη των Γιάννη Αγγελάκα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Αποστολάκη και Δημήτρη Μυστακίδη. Η εξαιρετική τετράς έπαιξε ρεμπέτικα γιατί αυτά, όπως και η Ηριάννα, «κυνηγήθηκαν από τις δομές εξουσίας», είπε ο Θανάσης.

Έτσι είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε να ερμηνεύουν Μάρκο Βαμβακάρη, «Όσοι γινούν πρωθυπουργοί», «Τα μπλε παράθυρα», «Βεργούλες», και Ανέστη Δελιά: «Ο πόνος του πρεζάκια». Στη συνέχεια βέβαια ο Παπακωνσταντίνου δεν γινόταν να μην πει τον «Πεχλιβάνη» και ο Αγγελάκας το «Όταν χαράζει».

Ιδιαίτερα μοναδική ήταν εμφάνιση του μεγάλου Μανού Τσάο, όπως ήταν αναμενόμενο. Μόνος με την κιθάρα τραγούδησε για την κακιά ζωή (Mala Vida), περισσότερο για την «ελευθερία» (Libertad) και πολλά άλλα κομμάτια του, όπως τα Clandestino και Me Llaman Calle. Ο Γάλλος τραγουδιστής και μουσικός μετέφερε μήνυμα συμπαράστασης από την πατρίδα του στην Ηριάννα και ευχαρίστησε επανειλημμένα την Αθήνα.

Μεγαλειώδης συναυλία αλληλεγγύης για την Ηριάννα













Τη μαραθώνια συναυλία, η οποία άρχισε στις 8 το βράδυ για να τελειώσει στις 3 τα ξημερώματα, άνοιξε ο εξαιρετικός Σπύρος Γραμμένος δίνοντας την εκκίνηση για μια βραδιά γεμάτη με τη δύναμη των τραγουδιών των καλλιτεχνών, που συμμετείχαν αφιλοκερδώς.

Τη σκυτάλη πήρε ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος επέλεξε για αρχή το Τρένο στην κορυφογραμμή σε μουσική του Μπομπ Ντίλαν και στίχους δικούς του λέγοντας ότι του θυμίζει την υπόθεση της Ηριάννας. Στη συνέχεια «αφιέρωσε» την «υβρεοπομπή» στο παραδικαστικό κύκλωμα, είπε το «Γυφτάκι» του Τζίμη Πανούση και τα δικά του αγαπημένα, όπως «Ο καθρέφτης», «Θέλω να σε ξεπεράσω» και «Εκείνη». Τραγούδησε, δε, α καπέλα τα εξής λόγια:

«Ακόμα υπάρχουν λέξεις όπως δημοκρατία, ανθρωπισμός, ισότης, κράτος κοινωνικό … Κι αυτό το ψέλλισμα είν' το μόνο που δε θα σβήσει / Όταν κι ο νέος μας δυνάστης θα 'ναι νεκρός / θα γίνει λέξεις και θα στήσει ξανά τη φύση / Ν' αστράψει μες στα ποιήματά του ο ουρανός».

Ακολούθησαν οι δυναμικοί Social Waste με το Hip Hop της Μεσογείου, τη γιορτή της ουτοπίας και το «Θα τον αλλάξουμε εμείς» τον σάπιο κόσμο. Το τελευταίο κομμάτι ξεκινάει με τον (ηχογραφημένο για τις ανάγκες τις συναυλίας) λαουτιέρη Γιάγκο Χαιρέτη να λέει «νιώθω στις φτέρνες μου ξανά του Ροσινάντε τα πλευρά» και αναφέρεται στους Ζαπάτα και Άλι, αλλά και στις δολοφονίες του Φύσσα και του Αλιέντε.

Το συγκρότημα από το Ηράκλειο της Κρήτης αφιέρωσε το κομμάτι «Θα 'τανε δε θα 'ταν 15» στη μνήμη του Μπερκίν Ελβάν, που σκοτώθηκε σε διαδήλωση του 2014 στο Γκεζί της Τουρκίας. Ακόμη, οι SW τραγούδησαν «Του Άρη»: «Θα μιλήσουμε για κείνους που πουλήσαν τον ΕΛΑΣ σου / κι έπειτα ξεπουλήσανε και τούτο το χώμα /κι όμως τα σόγια τους μας κυβερνάνε ακόμα» και «Του Χρόνη»: «Και το κλειδί θα είναι κάτω απ’ το γεράνι / Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία /όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία (…) Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς αλλά εγώ πώς να ξεχάσω, την παρανομία και την απεργία, την απομόνωση».

Στη συνέχεια η Ματούλα Ζαμάνη ερμήνευσε, μεταξύ άλλων, δημιουργίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», «Ο Τρυγητής» και φυσικά το «Αερικό». Χαρακτηριστική στιγμή της βραδιάς όταν οι χιλιάδες φωνές ενώθηκαν στο ρεφρέν:


Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει.

Νωρίτερα, μαζί με τον Δημήτρη Μυστακίδη έπαιξε επίσης το παραδοσιακό «Θεέ μου μεγαλοδύναμε». Η χειμαρρώδης καλλιτέχνιδα μας είχε μία έκπληξη, όπως συνηθίζει, με τον Εισβολέα και την ίδια να λένε τη «Μπανιστηρτζού».

«Να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε… Είμαστε εδώ για το δίκιο, την αλληλεγγύη και την Ηριάννα» τόνισε η Νατάσσα Μποφίλιου όταν ανέβηκε στη σκηνή. Για ακόμη μία φορά συγκινητική ήταν η ερμηνεία της στα τραγούδια: «Εν Λευκώ», «Μέτρημα», «Ο Λύκος» και «Κοίτα εγώ». «Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου…»

Παίζοντας παράλληλα ντέφι η αγαπημένη τραγουδίστρια είπε κομμάτια και από τον τελευταίο της δίσκο, όπως τα «Ανταλλάγματα» και τη «Βαβέλ» ξορκίζοντας απόψε τη «σιωπή μας», «που είναι τραύμα πια». Ανάμεσα στους μουσικούς που τη συνόδευαν ο συνθέτης και τόσο στενός συνεργάτης της, Θέμης Καραμουρατίδης, ο οποίος τραγούδησε το «Το δίκιο μου».

«Αγρίμια κι αγριμάκια μου, λάφια μου μερωμένα, πέστε μου πού 'ναι οι τόποι σας» αναρωτήθηκε ο Γιάννης Χαρούλης, για να δώσει ο ίδιος την απάντηση λέγοντας ότι «εδώ είναι οι τόποι των ανθρώπων, εδώ που μαζευτήκαμε τόσοι».

Και ο Κρητικός τραγουδιστής ερμήνευσε Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Μαγγανείες» και «Η ουρά του αλόγου». Ειδικά στο δεύτερο πολλοί από το κοινό ξεσηκώθηκαν, όπως και στην Τίγρη του Δημήτρη Αποστολάκη, μαζί με τον οποίο είπαν και τον «Ακροβάτη».

Ο Χαΐνης πήρε τον λόγο για να εκφράσει τη χαρά του. «Γιατί βλέπω τη δυναμική στα πρόσωπά σας. Δεν με ενδιαφέρει σε ποια κατάσταση ζούμε. Με ενδιαφέρει ότι η δυναμική της θα είναι ονειρική. Ήρθαμε απόψε να παίξουμε για την αποφυλάκιση της Ηριάννας», είπε για να προσθέσει το εξής:

«”Φτου ξελεφτερία για όλους”», ακόμα και γι' αυτούς που διαφωνούμε κάθετα μαζί τους. Για ποιον είναι χτισμένες οι φυλακές. Για πολιτικούς διεφθαρμένους, όπως βλέπετε, δεν είναι. Για ποινικούς κρατούμενους δεν είναι. Βρίσκονται σε αγαστή σχέση με την οικονομική εξουσία. Άρα είναι γι' αυτούς που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του εξουσιαστικούς συστήματος. Δηλαδή για εσάς, εμάς όλους».

Ύστερα ο Μυστακίδης, όπως πάντα, με την κιθάρα του, αλλά και τη συνοδεία του κοινού ερμήνευσε το «Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα», το οποίο εκτός από την Ηριάννα αφιέρωσε και στους κατοίκους της Ιερισσού.

Τη βραδιά έκλεισαν απογειωτικά οι Villagers Of Ioannina City με σκληρό ροκ και κλαρίνο. Έτσι, στην τελευταία ώρα της συναυλίας κυριάρχησαν οι ηπειρώτικοι ρυθμοί, με το συγκρότημα από τα Γιάννενα να παίζει μεταξύ άλλων τα εξής κομμάτια: Τι κακό, Ζβάρα, Αγία Τριάδα και Κρασί.

► Στις 16 Οκτωβρίου εξετάζεται, για δεύτερη φορά, από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών της Αθήνας η αίτηση αναστολής έκτισης της ποινής της Ηριάννας και του συγκατηγορούμενού της, Περικλή, μετά την πρώτη απορριπτική απόφαση τον περασμένο Ιούλιο που πυροδότησε κύμα αντιδράσεων

Συντάκτης:
Λένα Κυριακίδη

http://www.efsyn.gr/efsyn-city/enosan-tis-fones-toys-gia-na-dikaiothei-i-irianna

Ομόφωνα αθώοι κρίθηκαν οι 21 κάτοικοι στις Σκουριές

Ομόφωνα αθώοι κρίθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης oi 21 κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής που κατηγορούνταν για επεισόδια -συνδεόμενα με την εξορυκτική δραστηριότητα στην περιοχή- που έλαβαν χώρα το Μάρτιο του 2012, στο Δημαρχείο Αριστοτέλη, ύστερα από μία θυελλώδη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.

«Είναι θλιβερό μία τοπική κοινωνία να διχάζεται και να οδηγείται στα δικαστήρια για να βρει το δίκαιό της. Είναι ευχής έργον οι τοπικοί άρχοντες να συνεργαστούν προς την κατεύθυνση της εκτόνωσης της έντασης στην περιοχή», ανέφερε η πρόεδρος του δικαστηρίου λίγο πριν εκφωνήσει την ετυμηγορία, στο άκουσμα της οποίας το κατάμεστο ακροατήριο ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Νωρίτερα, η εισαγγελέας της έδρας είχε εισηγηθεί την απαλλαγή των κατηγορουμένων από όλα τα αδικήματα, τονίζοντας ότι «δεν προέκυψε τέλεση αξιόποινων πράξεων».

Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια κατόπιν μηνυτήριας αναφοράς του τότε δημάρχου Αριστοτέλη Χρήστου Πάχτα. Οι κατηγορούμενοι αντιμετώπιζαν βαρύτατα κακουργήματα και ειδικότερα 18 εξ αυτών διώκονταν για κατασκευή, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών, όπως επίσης για έκρηξη. Οι υπόλοιποι τρεις κατηγορούνταν ως ηθικοί αυτουργοί αυτών των πράξεων.

Στις απολογίες τους οι ίδιοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμμετοχή ή εμπλοκή στα επεισόδια, ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για εις βάρος τους σκευωρία και προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων τους κατά της εξορυκτικής δραστηριότητας στην περιοχή.

Στο μεταξύ, για τις 10 Μαΐου 2018 αναβλήθηκε η δίκη που ήταν προγραμματισμένη για σήμερα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, όπου κατηγορούνται 26 άτομα για την υπόθεση του «Λάκκου Καρατζά», η οποία αφορά μαζική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 2013 -πάλι εναντία στην εξόρυξη χρυσού- και κατέληξε σε επεισόδια με αστυνομικές δυνάμεις.

πηγή

Πόσο πραγματικά στοίχισε η περίοδος Βαρουφάκη

Eχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τη δήλωση Στουρνάρα για το κόστος της «περιόδου Βαρουφάκη» κι ακόμα κυριαρχεί η εντύπωση πως το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 100 δισ. ευρώ. Είναι έτσι όμως;
Ας θυμηθούμε τι είπε ακριβώς ο κεντρικός τραπεζίτης: «Η διαπραγματευτική τακτική είχε κόστος τα 86 δισ. του τρίτου μνημονίου και τους ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων».

του Βασίλη Παζόπουλο

Για μισό λεπτό. Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το σκεπτικό. Τα δάνεια που παίρνει ένα κράτος ποτέ δεν προστίθενται στα παλαιότερα. Και αυτό γιατί το μεγαλύτερο μέρος τους εξοφλεί παλαιότερα δάνεια. Όπως συνέβη και σε αυτή την περίπτωση. Μόλις 12,3 δισ. δεν πήγαν για αποπληρωμή παλαιότερων χρεών. (1)

Τότε ο Ρέγκλινγκ πως ανέβασε το ποσό στα 100 δισ.; Επειδή στηρίχθηκε σε μια έκθεση του ΔΝΤ που προέβλεπε ανάπτυξη 2,5% το 2015 και 3,5% για το 2016. Άρα, σκέφτηκε, χάθηκε 6% του ΑΕΠ. Ας τα προσθέσω και αυτά.

Προφανώς για τη θέση του επικεφαλής του EFSF δεν θεωρήθηκαν απαραίτητες οι γνώσεις στοιχειωδών οικονομικών εννοιών. Αλλιώς θα γνώριζε πως το ΑΕΠ δεν είναι ούτε περιουσιακό στοιχείο, ούτε χρέος. Πρόκειται για τον «τζίρο» που πραγματοποιεί μια οικονομία. Κάνοντας 14 δισ. λιγότερο τζίρο, δεν σημαίνει πως αυξάνεις το χρέος 14 δισ. Σημαίνει πως προσθέτεις αχλάδια με καρπούζια, επειδή είναι… πράσινα. (2)
Μην ξεχνάμε εξάλλου πως οι προβλέψεις του ΔΝΤ για την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης είχαν ευστοχία τυφλού που πυροβολεί με άσφαιρα. Υπερεκτιμούσαν συνεχώς τις δυνατότητες της χώρας. (3)



Γιατί; Γιατί αν ανέφεραν ρεαλιστικά νούμερα, θα παραδέχονταν πως το πρόγραμμα δεν έβγαινε. Θα έρχονταν σε αντίθεση με το καταστατικό τους, που απαγορεύει να δίνουν δάνεια σε μια χώρα χωρίς δυνατότητα αποπληρωμής. (4)
Τι πραγματικά έγινε στη θητεία Βαρουφάκη

Επί Βαρουφάκη, στο ΑΕΠ υπήρξε μια μικρή ανάκαμψη. Αποδεικνύεται στον παρακάτω πίνακα, με τα αντίστοιχα τρίμηνα των προηγούμενων ετών. (5)



Στο διάγραμμα που ακολουθεί έχουμε την εξέλιξη του ΑΕΠ. Αν υπήρχε σημαντική ζημία, της τάξης του 60% επί του ΑΕΠ (όσο αντιστοιχούν τα 100 δισ.), θα ήταν ορατή.



Όσον αφορά στο χρέος, παρέλαβε 317 δισ. και το παρέδωσε 10 δισ. λιγότερα. Ναι, λιγότερα!

Βοήθησε βέβαια ότι εξέπεσαν 10,9 δισ. από τα ομόλογα του EFSF, που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί. Η κατηγορία ότι τα έχασε, δεν ευσταθεί, μια που αφαιρέθηκαν από το χρέος.
Γενικότερα, όλη την περίοδο από 31/12/2014 μέχρι 1/4/2016, το χρέος αυξήθηκε μόλις 1,5 δισ., σύμφωνα με τη Eurostat.
Η επιβολή των capital controls

Αναμφίβολα η οικονομία υπέστη αρνητικό σοκ, όταν έκλεισαν οι τράπεζες. Ο Βαρουφάκης, λόγω θέσης, ασφαλώς φέρει ευθύνη που δεν μπόρεσε να τα αποτρέψει. Μήπως όμως κάποιοι σαμποτάρανε την προσπάθειά του;

Η μείωση των καταθέσεων ξεκίνησε να εντείνεται από τις 15 Δεκεμβρίου 2014, όταν ο Στουρνάρας προέβηκε σε ένα τεράστιο ατόπημα: δήλωσε ότι θα υπάρξει έλλειψη ρευστότητας στην αγορά!

Τέτοια δήλωση δεν έχει ξαναγίνει στην παγκόσμια οικονομική ιστορία από κεντρικό τραπεζίτη. Ακόμα κι αν αληθεύει, αυτές οι λέξεις απαγορεύεται να ειπωθούν. Είναι στο job description της θέσης. Διεθνώς. Σαν ένας αρχιπυροσβέστης να φωνάξει «φωτιά» σε γεμάτο θέατρο!

Και να ήταν μόνο αυτός; Ενδεικτικό παράδειγμα ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης. Με το ειδικό βάρος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος, από την τηλεόραση προέτρεπε τους καταθέτες να αποσύρουν τα χρήματά τους!

Αντίθετα, οι διεθνείς επενδυτές φάνηκαν θετικοί στις ιδέες Βαρουφάκη. Μετά τη συνάντησή του με εκπροσώπους funds στο Λονδίνο, τον Φεβρουάριο, την επόμενη ο Γενικός Δείκτης ανέβηκε 11% και οι καταθέσεις αυξήθηκαν για πρώτη φορά από τον Δεκέμβριο.

Και τι έκανε αμέσως μετά η ΕΚΤ; Σταμάτησε να αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εξασφάλιση, προκαλώντας αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα. (6)
Ακίνητα και τράπεζες

Όσον αφορά στις ανακεφαλαιοποιήσεις, πριν τις αναλύσουμε ας ξεκαθαρίσουμε μια παρανόηση: δεν υπάρχει συγκεκριμένο ελάχιστο ύψος καταθέσεων, προκειμένου να μπορούν να δίνουν δάνεια οι τράπεζες. Αυτό που είναι αναγκαίο, είναι να έχουν «καθαρό» ενεργητικό. (7)

Οι ανακεφαλαιοποιήσεις χρειάστηκαν (8) όχι τόσο γιατί υπήρξε μεγάλη εκροή μετρητών, αλλά επειδή αυξήθηκαν ασφυκτικά τα κόκκινα δάνεια.

Κι όμως ήταν αναπόφευκτο να αυξηθούν. Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται αυτό ακριβώς σημαίνει: την εσκεμμένη (ναι, εσκεμμένη) υποτίμηση των περιουσιακών μας στοιχείων μέσω κυβερνητικών παρεμβάσεων και φόρων.

Ας πάρουμε το παράδειγμα του ΕΝΦΙΑ. Παρουσιάζεται ως απλά εισπρακτικό μέτρο, όμως αποκρύπτεται η συστημική διάστασή του. Το ακίνητο υπήρξε για τον Έλληνα ο πλέον ασφαλής τρόπος να διαφυλάξει τις οικονομίες του. Να μεταβιβάσει περιουσία στα παιδιά του, να το πουλήσει σε ώρα ανάγκης, να ανοίξει επιχείρηση βάζοντάς το υποθήκη για δάνειο.

Η ιδιοκτησία του ακινήτου δημιουργούσε μια αίσθηση πλούτου. Ξαφνικά σταμάτησε να πουλιέται ή δεν το δεχόταν η τράπεζα ως υποθήκη. Ο πολίτης ένιωσε -και έγινε- πιο φτωχός. Αναπόφευκτο ήταν να μειώσει την κατανάλωση και τις επενδύσεις, βαθαίνοντας την ύφεση.

Οι τράπεζες κατέρρευσαν όπως οι δίδυμοι πύργοι όταν έπεσαν πάνω τους τα αεροπλάνα, όταν μειώθηκε η αξία των εξασφαλίσεων για τα ενυπόθηκα δάνεια. Σε συνδυασμό με τη μείωση των εισοδημάτων, εκτίναξε το ποσοστό αδυναμίας εξυπηρέτησης δανείων. (9)

Ήδη από το καλοκαίρι του 2014, η Τράπεζα της Ελλάδος στην εισηγητική της πρόταση προς την ΕΚΤ, βάσει των stress tests, θεωρούσε πως υπήρχε πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας.

Το ζήτημα δεν είναι πια θεωρητικό, όπως ήταν όταν το συζητάγαμε το 2010. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής έχουν διαπιστωθεί στην πράξη. Η Ελλάδα έχασε το ποσοστό του ΑΕΠ που έχασαν οι ΗΠΑ στη Μεγάλη Ύφεση του 1929 ή οι Βρετανοί όταν βγήκαν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διαφορά είναι πως σε αντίθεση με εμάς, αυτοί ανέκαμψαν γρήγορα.
Το e-mail Χαρδούβελη

Τελειώνοντας, να συγκρίνουμε τις υποχρεώσεις για πρωτογενή πλεονάσματατου 2ου με του 3ου μνημονίου. Πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει πόσα χρήματα κάνουν «φτερά» από την Ελλάδα. Δεν πρόκειται για ανακύκλωση για αποπληρωμή χρέους αυτή τη φορά, αλλά για καθαρή εκροή. (10)

Ο παρακάτω πίνακας φανερώνει ότι γλιτώσαμε περίπου 20 δισ. ευρώ. Μάλιστα από την ελληνική οικονομία θα λείπανε τουλάχιστον τα διπλά, αν υπολογίσουμε μια εντελώς μετριοπαθή κυκλοφοριακή ταχύτητα χρήματος επί 2.



Πολλοί έχουν υποστεί το σφάλμα να μη συγκρίνουν το 3ο μνημόνιο με τις απαιτήσεις του 2ο, αλλά με το περίφημο e-mail Χαρδούβελη. Το e-mail περιείχε αυτά που πρότεινε ο Χαρδούβελης στην τρόικα, όχι η τρόικα στην κυβέρνηση. Αφορούσε στο κλείσιμο της Β’ αξιολόγησης, όχι τα μέτρα από το 2015 και μετά.

Όπως και να έχει, όμως, είναι άστοχο να το συζητάμε. Ο Τόμσεν τα είχε απορρίψει με τον ειρωνικό χαρακτηρισμό «μέτρα Μίκυ Μάους».

Παραπομπές

Αναρχική Ομοσπονδία. "Εξίσωση Ναζισμού – «Σταλινισμού»; Πίσω γορίλες! "

Κατά καιρούς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο των κρατών που την απαρτίζουν επανέρχεται το θέμα της ιστορικής εξίσωσης ανάμεσα στον Ναζισμό/Φασισμό και το κομμουνιστικό κίνημα, ειδικά αυτό που κατάφερε να καταλάβει την εξουσία και να δοκιμάσει το μοντέλο του για δεκαετίες, αυτό που κάποτε λέγαμε «υπαρκτός σοσιαλισμός».

Σχεδόν με σαδομαζοχιστική ευχαρίστηση ξεκινάει μια έκθεση ωμοτήτων. Συγκριτικοί πίνακες νεκρών σε στρατόπεδα, λοιμούς, πολέμους, εκτελέσεις, με τα εκατομμύρια να πέφτουν σαν στραγάλια καταρτίζονται με σκοπό να μας δείξουν πως στην πραγματικότητα, πριν 80 χρόνια, στον Β’ΠΠ, πολέμησαν μεταξύ τους δύο αδερφά κινήματα και πως ακόμα και σήμερα ο ναζισμός/φασισμός και η «επαναστατική αριστερά» είναι ένα και το αυτό, οτιδήποτε απειλεί την δήθεν «φιλελεύθερη» καπιταλιστική τάξη είναι μια απειλή γενοκτονίας που σκοπεύει, αν κρίνουμε απο τα νούμερα, να ελαφρύνει κατά πολύ τον πλανήτη από την ανθρώπινη παρουσία.

Θα αποφύγουμε να σχολιάσουμε τον τρόπο κατάρτισης των αριθμών και την περιγραφή ιστορικών περιστατικών. Θα αρκούσε να κάνουμε το ίδιο για τους νεκρούς 200 χρόνων καπιταλισμού δηλαδή πολέμων, πείνας, διωγμών, καταστολής, αποικιοκρατίας, ρατσιστικών πογκρόμ, δουλείας… και τότε και ο ναζισμός (αν ως υπόθεση εργασίας τον διαχωρίσουμε από τον καπιταλιστικό κόσμο) και o «Σταλινισμός» θα ωχριούσαν…

Αν και η παραβίαση βασικής αριθμητικής του δημοτικού σχολείου, καθώς και η εξόφθαλμη μονομέρεια, είναι ενδεικτική των προθέσεων αλλά και της «αξίας» των διαφόρων «μελετητών» του τύπου «μαύρη βίβλος του κομμουνισμού», στην Ελλάδα έχουμε μέγάλη εμπειρία απο θεωρίες για «κονσερβοκούτια» και «θύματα ΕΑΜοβούλγαρων». Αυτοί που ήταν αποφασισμένοι να πιστέψουν τις κοτζαμάνικες τερατολογίες το έκαναν. Οι άλλοι, οι πολλοί, έχουν απο δεκαετίες γυρίσει την πλάτη σε αυτή την προπαγάνδα.

Οι γενιές όμως αλλάζουν, οι παλιοί πεθαίνουν, η άμεση ιστορική μνήμη ξεθωριάζει, και κανείς δεν είναι τόσο αφελής να πιστέψει ότι όλη αυτή η διαμάχη αφορά το παρελθόν και κάποια τελικά ιστορικά πορίσματα.

Αφορά το παρόν και το μέλλον των καπιταλιστικών κοινωνιών. Αφορά και την προοπτική μιας επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής και κατά πόσο αυτή ακυρώνεται από τις στρεβλωμένες απόπειρες να πραγματοποιηθεί στο παρελθόν.

Το ιστορικό αναρχικό κίνημα έχει χτυπηθεί ανελέητα από τις Μαρξιστικές – Λενινιστικές εκδοχές, αφότου ο Λενινισμός πήρε κεφάλι στα επαναστατικά κινήματα κατορθώνοντας να επιβάλει το σχέδιό του στην πρώτη νικηφόρα κοινωνική επανάσταση την εποχή του καπιταλισμού. Προδοσίες, διώξεις, σφαγές, τρομακτική καταστολή σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου: στην Ρωσία, Ουκρανία, Ισπανία, Βουλγαρία, Κορέα… ακόμα και στην Ελλάδα στα κατοχικά και εμφυλιακά χρόνια, ακόμα και σε επίπεδο εχθρότητας, κατάδοσης και συκοφαντησης και μετά την πτώση της χούντας. Δε μπορούμε επίσης να ξεχάσουμε τον αρνητικά φορτισμένο έως αντεπαναστικό ρόλο που έπαιξε ο σταλινισμός στην υπόθεση της απελευθέρωσης των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων, όχι με όρους κατάκτησης της εξουσίας αλλά με την έννοια της πραγματικής και πολύπλευρης κοινωνικής απελευθέρωσης. Είμαστε οι τελευταίοι που θα δίναμε συγχωροχάρτι στα πολιτικά ρεύματα που όχι μόνο σφαγίασαν επαναστάτες αλλά και ταύτισαν την επαναστατική υπόθεση με τις καρικατούρες των «σοσιαλιστικών» καθεστώτων που ο καπιταλισμός τα σάρωσε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, με τις υποτελείς κοινωνίες τους να παρακολουθούν το τέλος με αδιαφορία αν όχι με ανακούφιση. Τι δουλειά μπορεί να έχει ο κομμουνισμός και η ελευθερία, για να δώσουμε ένα σημερινό παράδειγμα, με κωμικοτραγικά καθεστώτα σαν αυτό της Β. Κορέας;

Αλλά ο «εχθρός του εχθρού μου» δεν είναι φίλος μου. Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η σύγκρουση στο ευρύτερο σοσιαλιστικό κίνημα από τον 19ο και 20ο αιώνα ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που είχαν τον ίδιο στόχο: την καταστροφή του καπιταλισμού και, είτε άμεσα είτε ως ευχή για το μέλλον, την κατάργηση του κράτους. Αλλά πάνω από όλα αυτή η σύγκρουση αφορούσε, και διεξήχθη στους κόλπους της κοινωνικής βάσης: στο προλεταριάτο, τους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους. Σε αυτούς ανήκει όχι απλά το δικαίωμα αλλά η υποχρέωση της ιστορικής αποτίμησης των επαναστατικών ρευμάτων, αυτοί πρέπει να χαράξουν την επίκαιρη επαναστατική στρατηγική. Στους κόλπους της υποτελούς τάξης θα δοθεί η μάχη, εκεί θα μιλήσουμε για την αποτυχία αλλά και τα εγκλήματα των Λενινιστικών κινημάτων ευρύτερα (γιατί αν μη τι άλλο θα ήταν άδικο να χρεωθεί αποκλειστικά ο Σταλινισμός τα αποτελέσματα της συνεπούς εφαρμογής του ευρύτερου ιδεολογικού του πλαισίου – στην Κροστάνδη και την Ουκρανία για παράδειγμα δεν ήταν οι Σταλινικοί που χτύπησαν την επανάσταση).

Και υπάρχει και η άλλη πλευρά που όλοι τείνουμε να ξεχάσουμε Το κομμουνιστικό κίνημα, μαζί με όλα τα άλλα επαναστατικά κινήματα έδωσε τρομερούς και αιματοβαμμένους αγώνες στην καρδιά του καπιταλισμού ώστε εμείς σήμερα να μπορούμε να θεωρούμε δεδομένα πράγματα που είναι κατακτημένα. Αν σήμερα δεν δουλεύουμε 16 ώρες την μέρα, αν έχουμε επαρκή τροφή και στέγη, αν δεν μας στέλνουν στα κάτεργα γιατί απλά συζητήσαμε την πιθανότητα απεργίας, αν έστω και για τα μάτια του κόσμου οι ιμπεριαλισμοί ψάχνουν λογικοφανείς δικαιολογίες για τα μαζικά τους εγκλήματα αυτό το οφείλουμε σε αυτούς τους τρομερούς και αιματοβαμμένους αγώνες. Το οφείλουμε και στους αγώνες των κομμουνιστικών και Σταλινικών κινημάτων, οργανώσεων, κομμάτων στα καπιταλιστικά κέντρα και στην καπιταλιστική περιφέρεια.

Αυτά όμως που εμείς οι καταπιεσμένοι ξεχάσαμε πως κερδήθηκαν, γιατί γεννηθήκαμε όταν ήταν ήδη κερδισμένα. και νομίζουμε ότι μας τα παραχώρησε κάποιος «μεγαλόκαρδος» καπιταλισμός, ο καπιταλισμός δεν τα ξέχασε ποτέ. Και τώρα που νομίζει ότι μονοπωλεί τα πάντα θέλει να τα πάρει όλα πίσω.
Αυτό είναι το διακύβευμα της εξίσωσης Ναζισμού –Σταλινισμού».
Η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη, σε περίοδο κρίσης, δεν μπορεί να κρύψει την αντικοινωνική και βάρβαρη φύση της. Το σύνθημα «ενώστε τη δεξιά» που ακούστηκε απο τους γραφικούς ναζί στο Charlottesville γίνεται πραγματικότητα μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση. Φιλελεύθεροι, δεξιοί, φασίστες αλλά και σοσιαλδημοκράτες και κεντρώοι της Ευρώπης επιχειρούν να φτιάξουν την νέα αφήγηση του καπιταλισμού που επιστρέφει εκδικητικός και τροπαιούχος.
Στο όνομα του «Σταλινισμού» φωτογραφίζουν κάθε κοινωνική αντίσταση.
Ούτε καν την επανάσταση και τον κομμουνισμό. «Πρόδρομος εγκλημάτων», πάνε να μας πείσουν, είναι και η πιο ασήμαντη διεκδίκηση, και η παραμικρότερη άρνηση κάθε κυρίαρχης πολιτικής. Ο καπιταλισμός θέλει να μας γυρίσει πίσω, στις «χρυσές του εποχές» τον 19ο αιώνα, τότε που όλες οι μεταρρυθμίσεις που τώρα προπαγανδίζουν ήταν σε ισχύ, τότε που οι μάζες των εξαθλιωμένων εργατών γεννιόνταν, αναπαράγονταν και πέθαιναν σαν τα ποντίκια. Κι αυτός είναι ο λόγος που στο παρόν κείμενο βάζουμε τον Σταλινισμό σε εισαγωγικά.

Κι ακόμα κι αυτή η «εξίσωση» ανάμεσα στο φασιστικό σκοτάδι και τον κοινωνικό αγώνα είναι ένα υπολογισμένο ψέμα. Το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την επίσημη αναγνώριση και δικαίωση του ναζισμού. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί των πτωμάτων που στις μελέτες που παρουσιάζουν/κατασκευάζουν που δείχνουν την «εγκληματική υπεροχή» του «Στάλιν» απέναντι στον «Χίτλερ». Είναι και ολόκληρο το φιλελεύθερο αναθεωρητικό ιστορικό ρεύμα που για παράδειγμα στην Ελλάδα εκφράστηκε με την προσπάθεια να δικαιολογηθούν οι κατοχικοί δοσίλογοι και φασίστες απο διάφορους τυχάρπαστους όπως ο καθηγητής, κος Καλύβας, ο Μαραντζίδης και άλλοι. Η δεξιά πρέπει να ενωθεί, το κεφάλαιο θα χρειαστεί ξανά τους φαιοχιτώνες τραμπούκους του στο πεζοδρόμιο. Σε καμία «εξίσωση» δεν πιστεύουν, θέλουν να φέρουν τους περιθωριακούς και «παρεξηγημένους» ναζί πίσω στα σαλόνια. Έχουν ήδη μπει στη βουλή σε τόσες χώρες άλλωστε…


Για να τελειώνουμε.

Τις διαφορές μας με τον Σταλινισμό, τον Λενινισμό και τα μη αναρχικα ρεύματα που αναφέρονται στην επανάσταση θα τις λύσουμε εκεί που πρέπει, μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Με την διαπάλη, όσο σκληρή κι αν χρειαστεί να γίνει, στους κόλπους της κοινωνικής βάσης. Η ιστορία μας δίδαξε πολλά, γνωρίζουμε τα λάθη και την αφέλεια των πολιτικών μας προγόνων. Δεν ξεχνάμε τίποτα.
Κι ακριβώς επειδή δεν ξεχνάμε τίποτα θα σταθούμε επιθετικά απέναντι σε κάθε ξέπλυμα του καπιταλισμού, σε κάθε «εξίσωση». θα σταθούμε στο πλευρό του αγώνα. Λυκοφιλίες απο τους αναρχικούς (όσο κι αν τολμάνε οι φιλελεύθεροι να μνημονεύουν τους αναρχικούς ως θύματα του «Σταλινισμού») δεν θα πρέπει να περιμένουν. Δεν θα βάλουμε τον εχθρό διαιτητή σε καμιά κινηματική διαμάχη. Αυτό μας επιβάλει τόσο το αναρχικό, επαναστατικό ήθος όσο και η αναγκαία τακτική και στρατηγική του αγώνα στην ιστορική περίοδο που ζούμε.
Πίσω γορίλες.

Αναρχική Ομοσπονδία

info@anarchist-federation.gr
anarchist-federation.gr
https://twitter.com/anarchistfedGr
https://www.facebook.com/anarxikiomospondia2015/

Η Μάγδα Φύσσα «μιλάει» στον δολοφόνο του γιου της

* Ένα κείμενο, σε α' πρόσωπο, με στοιχεία από όσα η Μάγδα Καραϊσκάκη - Φύσσα έχει καταθέσει στον Τύπο και στη δίκη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής για τη δολοφονία του γιου της Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά δημοσιεύει το left.gr

Όχι! Δε θα σε δικάσουν οι δικαστές. Εγώ θα σε δικάσω. «Πού πας, με μαχαίρωσες και φεύγεις;», και συ δεν απάντησες. Αλλά εμένα μου χρωστας μια απάντηση. Και η ερώτηση δεν είναι άλλη από...«γιατί»;

Δεν με νοίαζει πως σε βάφτισαν. Το όνομα σου είναι Δολοφονος. Δε θέλω να ορκιστείς. Δεν αναγνωρίζω τον ισόθεο σου, τον φύρερ. Θέλω μόνο μια απάντηση. Ειρωνία! Το παρατσούκλι του, ξέρεις, σήμαινε «δολοφόνος του παρελθόντος» και τα έφερε έτσι που βρέθηκες εσυ, ένα φάντασμα του παρελθόντος, για να τον δολοφονησεις τελικά. Θέλω την απάντηση μου.

Ήταν 3 το βράδυ. Πολύς κόσμος γύρω, μα κανένας δεν μου μίλαγε. Μόνο με κοίταζαν. Μπήκα στον θάλαμο με το φως αυτό το ψυχρό, το απόκοσμο, που φωτίζει το πέρασμα που σε οδηγεί από τη ζωή στο θάνατο, μην τυχόν και χάσεις τον δρόμο και του ξεφύγεις. Προσπάθησα να τον ζεστάνω, να φύγουμε, να σηκωθεί, να φύγουμε, να φύγουμε από εκεί μέσα. Κοιμόταν.

Κι εσυ Δολοφόνε που θέλησες να τον τρομάξεις, στο λέω εγώ η μάνα του ότι δεν τα κατάφερες. Σαν να το είχε προαίσθημα. Το είχε γράψει. Το είχε τραγουδήσει.

«Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις / Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα /Με λένε Παύλο Φύσσα κι είμαι από τον Περαία / Έλληνας μ' ό,τι συνάδει αυτό - όχι μια σημαία, μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη / Κι αν ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη / με δυο καταδίκες βαριές πάνω στην πλάτη / Δυο φτερά από γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα».

Εμένα ξέρεις Δολοφόνε το γένος μου είναι Καραϊσκάκη και είμαι εγώ αυτή που του τα έραψα στην πλάτη. Σαν άγγελος που είχε μαζέψει τα φτερά του κοιμόταν. Τον ρώτησα τι έγινε. Τον παρακάλεσα να μου πει. Τον ικέτευσα να μάθω. Αλλά ούτε εκείνος μου μίλησε. Για αυτό... γι'αυτό την απαντήση που αναζητώ οφείλεις να μου την δώσεις εσύ Δολοφόνε.

Περίμενα να δω τα έντερα έξω. Είδα μόνο δυο γάζες στο ύψος του στήθους. Αλλά βέβαια... εσύ δεν είσαι φονιάς. Είσαι Δολοφόνος. Φονεύεις με δόλο. Και στο δίδαξαν αυτό στα τάγματα θανάτου που σε εκπαίδευσαν. Και έμαθες να υπακούς στην εντολή «ότι κινείται σφάζεται». Κι έκανες την εξάσκηση σου επί 70+ χρόνια σε άτυχα κορμιά που κινήθηκαν στο διάβα σου, χωρίς κανένας να μιλήσει για αυτό και να σε τιμωρήσει. Κι εκείνο το βράδυ έτυχε ο γιος μου να είναι ο επόμενος.

Επαγγελματικό το χτύπημα είπε ο γιατρός. Μπήγεις το μαχαίρι με ορμή, το στρίβεις με οργή και το τραβάς. Και ύστερα 4 λεπτά είναι αρκετά για να δώσουν τέλος σε 34 χρόνια. Μα σαν να το ξερε σου λέω... σαν να το ξερε. «Πώς να χωρέσουν όλα αυτά μέσα σε τέσσερα λεπτά. Τριάντα χρόνια ήταν αυτά και ήταν δυνατά. Πού να χωρέσω τόσο πόνο τόση βία», σιγοτραγούδαγε λίγο πριν... Πες μου λοιπόν Δολοφόνε. Πες μου! Πώς ένιωσες όταν το ατσάλι του κρύου μαχαιριού σου, τράνταξε ο χτύπος μιας ανυπότακτης καρδιάς; Δώσε μου επιτέλους μια απάντηση...

Κατέβασε όμως το βλέμμα σου εκεί που του αρμόζει. Τ’ακούς; Εμένα δεν θα τολμάς να με κοιτάς. Τ’ακούς; Το ανάστημα μου μου είναι πολύ ψηλό για να χωρέσει στα μάτια σου. Τ’ακούς;

Εκείνος δεν με άκουσε. «Μου τα έλεγε η μάνα μου, γαμώ την πουτάνα μου, να τα προσέχω τα μεγάλα τα πλάνα μου», έλεγε. Δεν με άκουσε, αλλά ακόμα κι αν ήρθαν έτσι τα πράγματα... καλά έκανε. Ήταν φίλος με τους ανθρώπους κι όχι με τα κτήνη. Ένιωθε ευθύνη απέναντι στο είδος του, στην οικογένειά του, στους φίλους του, στον εαυτό του. Και αντιστάθηκε. Έκανε το αντάρτικο του με μόνα όπλα του τις νότες, για να περισώσει όπως μπορεί το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης: την αγάπη. Ήθελε να τα ζήσει όλα και γρήγορα. Όταν τον είχα ρωτήσει γιατί... μου είχε πει ότι φοβόταν μην πεθάνει νέος και δεν προλάβει. Κι εγώ όμως φοβόμουν. Κάθε πρωί που έκλεινα την πόρτα αυτό που ζήταγα ήταν να την ξανανοίξουμε και οι 4 μας το βράδυ. Πες μου λοιπόν Δολοφόνε. Πές μου πως θα ζήσουμε εμείς τώρα χωρίς εκείνος να βάλει τα κλειδιά ξανά στην πόρτα. Χωρίς να ακούσουμε ξανά τα βήματα του. Δώσε μου μια γαμημένη απάντηση.

Στο σπίτι μου ήρθες εσύ χωρίς να σε καλέσω. Άλλοι σε στείλανε. Σου βάλανε ένα μαχαίρι στην τσέπη και σε στείλανε. Άνανδρα! 60 εναντίον ενός. Ήρθες στο σπίτι μου και δολοφόνησες το παιδί μου! Έτσι απλά! Έτσι απλά... Και όταν βρήκαν το μαχαίρι στον τόπο του εγκλήματος, εκείνο δεν είχε μόνο τα αποτυπώματα σου πάνω. Είχε τα δικά σου, αλλά και τα δακτυλικά αποτυπώματα των 426.025 που ψήφισαν σημειώνοντας την επιλογή τους με έναν αγκυλωτο σταυρό. Τον ίδιο σταυρό με τον οποίο βρωμίσατε το μνημείο του παιδιού μου, πριν καν εκείνο σαραντίσει. Γιατί δεν είστε απλοί δολοφόνοι Δολοφόνε. Είστε αμετανόητοι ναζιστές. Τα απομεινάρια των δωσίλογων και των ταγματασφαλιτών. Η σπορά των ηττημένων. Κι εξήγησε μου μόνο αυτό... Πώς; Πώς γίνεται ο παππούς σου να ήταν πρόσφυγας, ο πατέρας σου μετανάστης, κι εσύ να έγινες φασίστας; Απαντησε μου επιτέλους ρε καθίκι...

«Φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες» έγραψαν κάποιοι στον τόιχο απέναντι από το παράθυρο μου. Χαμογελάς; Έχεις το θράσσος και χαμογελάς; «Δεν θα φύγω απο τη ζωή αυτή αν δεν σε κρεμάσω, απόβρασμα της κοινωνίας. Αν δεν σου κόψω το λαρύγγι». Όχι όμως δεν θα σου κάνω τη χάρη. Αν σε κρεμάσω θα σε λυτρώσω. Και εσένα Δολοφόνε σου αρμόζει τιμωρία. Και η μόνη τιμωρία που έχει αξία είναι να καταλάβεις και να πληρώνεις καθημερινά για τον πόνο που προκάλεσες. Όσο κι αν πας να ξεφύγεις απο αυτό που έκανες, θα με βρίσκεις μπροστά σου. Θα σε πάρω μαζί μου στην κόλαση που με έστειλες. Θα σε στοιχειώσω και θα παλεύω με νύχια και με δόντια κάθε μέρα, να ζήσω κι άλλη μία, και μία επιπλέον... Γιατί έχω ιερό σκοπό Δολοφόνε. Έχω χρέος να σε καταδικάζω μέχρι να βγει η τελευταία μου αναπνοή και να γλιτώνω μέχρι και τα αγέννητα παιδιά του κόσμου από εσένα.

Και θέλω να σε ρωτήσω κι ένα τελευταίο πράγμα Δολοφόνε. Εσένα και όλους τους δολοφόνους του κόσμου... Τι μάνα σας γέννησε; Τι μάνα σας μεγάλωσε;

Εγώ τον γέννησα στα 18. Μαζί μεγαλώσαμε. Αλλά τώρα έμεινα πίσω μόνη. Τον φίλησα το προηγούμενο απόγευμα, τον χαιρέτισα και είπαμε ότι θα πιούμε το πρωί τον καφέ μας στο μπαλκόνι. Και Δολοφόνε εγώ κάθε πρωί φτιάχνω δυο φλιτζάνια ξέρεις. Και πίνουμε τον καφέ μας, γελάμε και λέμε τα νεα μας. Εγώ και ότι μου άφησες πίσω...

Εγώ και μία φωτογραφία του γιου μου...

Τι είπε ο άνθρωπος! -Μητσοτάκης. Διαβάστε την ανατριχιαστική του δήλωση στη ΔΕΘ

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα». Μητσοτάκης στη ΔΕΘ 2017

Ποτέ ίσως άλλοτε στην ιστορία αυτού του τόπου σε μια φράση δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά.

Για την ακρίβεια δεν είχε προσφερθεί στο φιλοθεάμον κοινό τέτοιο ξεβράκωμα από τον γυμνό βασιλιά του νεοφιλελευθερισμού.

Τι μας είπε ο «μετριοπαθής», ο «ήπιος», ο «κεντροδεξιός» κύριος Μητσοτάκης;

Ότι η κοινωνική ισότητα καταστρατηγεί τη δημοκρατία και ότι κινείται στον αντίποδα της ανθρώπινης φύσης!

Ότι η «ανισότητα» (προσέξτε: η ανισότητα» και όχι η «διαφορετικότητα») αποτελεί στοιχείο του ανθρώπινου DNA και άρα είναι ο αρμός πάνω στον οποίο πρέπει να οικοδομούνται οι ανθρώπινες κοινωνίες!

Ο κ.Μητσοτάκης,ακολουθώντας τον «ευθύ» δρόμο του νεοσυντηρητισμού και όχι την σοσιαλδημοκρατική τεθλασμένη του κ.Τσίπρα (ιδού η… διαφορά τους) ήταν αποκαλυπτικός:

Δια των χειλέων του η κοινωνική ανισότητα έφτασε να συνιστά ξετσίπωτα πολιτικό πρόταγμα και να ξεστομίζεται επίσημα ως προεκλογικού τύπου διακηρυκτικός λόγος!

Τύφλα να έχει ο κοινωνικός δαρβινισμός!Τύφλα να έχει ο Μάλθους!

Ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος αγορεύει περί το μέλλον, ο οποίος ομιλεί εν έτει 2017 για να μας πουλήσει τα οράματα του για το πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, μας το ξεκαθάρισε (εν τη πολιτική αφελεία του;): Θέλει μια χώρα, μια κοινωνία κι έναν λαό που θα ζούνε… 250 χρόνια πίσω.

Πίσω κι από εκείνο το «Ελευθερία – ΙΣΟΤΗΤΑ – αδελφοσύνη» της Γαλλικής Επανάστασης!

Τόσο «μαύρο» είναι το μέλλον που μας τάζουν. Φτιαγμένο με τα ίδια πάντα καπιταλιστικά υλικά, με τις ίδιες θεωρίες περί «άξιου και ικανού», με την ίδια κατασταλτική ιδεοληψία που αντανακλά και θέλει να αναπαραγάγει σε επίπεδο συνείδησης την επιβολή του «δίκιου του ισχυρού».

Και που όταν ανοίγουν οι υπόνομοι του συστήματος, εμφανίζονται κάποιοι και τα χρησιμοποιούν όλα αυτά  για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στους νόμους της Νυρεμβέργης.

Γρηγορείτε!

Νίκος Μπογιόπουλος/Ημεροδρόμος

Και φυσικά «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»…

Η Ελλάδα, η μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη στον κόσμο, η χώρα με τους «οικειοθελώς» φορολογούμενους εφοπλιστές, που η διασωστική της υποδομή σε ό,τι αφορά ναυτικά ατυχήματα εκείνο που κυρίως έχει να επιδείξει είναι η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενναιότητα των παιδιών που συμμετέχουν ως πληρώματα και ως διασώστες σε τέτοιες επιχειρήσεις, παρακολουθεί μια ακόμα καταστροφή γαρνιρισμένη με την γελοιότητα των πολιτικών προϊσταμένων.

του Νίκου Μπογιόπουλου / ημεροδρόμος

Η καταστροφή στο Σαρωνικό έφερε ξανά στο προσκήνιο τα ήδη γνωστά: Πιστοποιητικά «αξιοπλοΐας» άνευ αξίας, σύστημα πρόληψης – αντιμετώπισης ναυτικών ατυχημάτων από ανεπαρκές έως ανύπαρκτο, πλήθος ερωτηματικών ανάμεσα στα οποία και εκείνα που εγείρονται για ενδεχόμενες «κομπίνες» και στη μέση ένα κράτος υπηρέτης των συμφερόντων του κεφαλαίου που οι ταγοί του – όταν γίνεται η… «στραβή» – πουλάνε επικοινωνιακή τρελίτσα.

Αυτή η μαύρη εικόνα, σε μια ακτογραμμή δεκάδων χιλιομέτρων στην Αττική, γίνεται ακόμα πιο «μαύρη»αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που στις θάλασσές της εκατομμύρια άνθρωποι διακινούνται κάθε χρόνο. Που εκατοντάδες δεξαμενόπλοια με φορτία – βόμβα πηγαινοέρχονται στα λιμάνια της. Βέβαια κι αυτοί οι κυβερνώντες έδωσαν την συνήθη υπόσχεση: Θα διεξαχθούν ενδελεχείς έρευνες για τα αίτια της καταστροφής. Υποψιαζόμαστε, δε, ότι «το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκκαλο»…

Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι σημαίνει να «μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο», είτε το κράτος τουςυπηρετεί τους καπιταλιστές στη στεριά, είτε στον αέρα, είτε στη θάλασσα:

Πριν από δυο σχεδόν δεκαετίες, όταν το «Γιάκοβλεφ» πήρε μαζί του πάνω από 70 ανθρώπους εκδόθηκε πόρισμα. Ήταν φυσικά αθωωτικό για τους «από πάνω». Μόνο που το αεροδρόμιο δεν είχε ραντάρ προσέγγισης…

Όταν ναυάγησε το «Δύστος» – και εκείνο είχε πιστοποιητικά… αξιοπλοΐας – έσπευσαν να αθωώσουν την ΑΓΕΤ για το σαπάκι της που τράβηξε στον τάφο 20 ανθρώπους. Πέντε μέρες αργότερα ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υπέγραψε απόφαση που έδινε άδεια στα πλοία της εταιρείας να σαλπάρουν με μειωμένη σύνθεση του πληρώματος…

Το «Αϊρον Αντώνης» πήρε στον πάτο 24 ανθρώπους, στον Ατλαντικό, το ’94. Του είχαν δώσει πιστοποιητικά αξιοπλοΐας από τον «Ελληνικό Νηογνώμονα». Ο γαλλικός Νηογνώμονας το είχε βγάλει άχρηστο, αλλά εκείνοι το έκριναν αξιόπλοο! Μετά δήλωσαν αθώοι. Είναι ιδιωτικός, είπαν, ο «Νηογνώμονας» και συνεπώς τι φταίει το κράτος (τους) για τα πιστοποιητικά που δίνει! Η εταιρεία και ο υπεύθυνος του «Νηογνώμονα», 4 χρόνια μετά, αν και κρίθηκαν ένοχοι, πλήρωσαν 500.000 δραχμές και αφέθηκαν ελεύθεροι…

Όταν έπεσαν η «Ρικομέξ» και τα άλλα κτίρια που καταπλάκωσαν 140 ψυχές, είπαν ότι θα αποδοθούν οι ευθύνες. Δεκαοχτώ χρόνια μετά ποιος δεν θυμάται εκείνον τον απίθανο ισχυρισμό του αρμόδιου υπουργού για τους «χαμένους» φακέλους με τις πολεοδομικές παραβάσεις; Συμβαίνει καμιά φορά να «χάνονται» οι φάκελοι όταν αφορούν πολυεθνικές, μονοπώλια, εργολάβους, εφοπλιστές και γενικώς την «υγιή επιχειρηματικότητα»…

Εφτά χρόνια πριν το κακό των εμπρησμών του 2007, είχαν προηγηθεί οι 12 καμένοι άνθρωποι στις πυρκαγιές του 2000. Η λαμπαδιασμένη γη είχε ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια στρέμματα. Αλλά αυτοί δεν έφταιγαν! Ένα χρόνο αργότερα, το 2001, με την Αναθεώρηση του Συντάγματος προώθησαν τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων ανά την επικράτεια…
Κάθε τόσο χάνεται μια ολόκληρη πόλη από τα αυτοκινητικά δυστυχήματα. Πρώτη αιτία; Οι κακοτεχνίες στους δρόμους! Πόσοι εργολάβοι έχουν τιμωρηθεί; Κανένας. Ποτέ! Γιατί; Ρωτήστε τις «αθώες» κυβερνήσεις…

Οι 14 νεκροί της «Πετρόλα» ζητούν δικαίωση από το 1992. Ο Λάτσης 40 χρόνια πριν έλεγε στους κατοίκους της Ελευσίνας ότι «το καζάνι της «Πετρόλα» θα φτάσει και θα εγκατασταθεί μέσα στην πλατεία σας»! Ο μακαρίτης και οι επίγονοί του χαίρουν της εκτίμησης όλων των κυβερνώντων ως μεγάλοι ευεργέτες, ενίοτε ως «μοναδικοί μειοδότες» και εσχάτως ως «επενδυτές» που η τρόικα θέτει στα προαπαιτούμενα των αξιολογήσεων τις μπίζνες τους σαν αυτή στο Ελληνικό…

Στο κρεματόριο της Ναυπηγοεπισκευαστικής, στις οικοδομές, στα μεγάλα έργα, οι «σταυροί» είναι αμέτρητοι. Η «σφαγή» είναι ανείπωτη. Από το 1974 έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 5.000 εργάτες στα λεγόμενα εργατικά «ατυχήματα», σε στεριά και θάλασσα. Κηδεύονται στα μουγκά. Σπάνια θα βρει κανείς ενοχή βιομήχανου, εργολάβου, εφοπλιστή για ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Η κακιά η μοίρα φταίει συνήθως…

Όταν βυθίστηκε το «Σαμίνα», ο τότε εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι δεν μπορεί να εγείρεται κατηγορία κατά ενός υπουργού όταν κάποια υπηρεσία δεν κάνει καλά τη δουλειά της! Σωστά… Πού ακούστηκε να ζητάμε ευθύνες από εκείνους που διοικούν το κράτος! Πού ακούστηκε να έχει ευθύνη ένας υπουργός όταν το υπουργείο του και οι υπό την ευθύνη του υπηρεσίες δίνουν πιστοποιητικά αξιοπλοΐας σε φέρετρα 80 και πλέον ανθρώπων όπως το «Σαμίνα»; Εδώ δεν είχε ευθύνη ο Σημίτης όταν παραδόθηκε ο Οτσαλάν…

Ήταν λίγες μέρες αργότερα από την τραγωδία του «Σαμίνα» που ο τότε πρωθυπουργός είχε κάνει εκείνη την εμβληματική δήλωση: «Αυτή είναι η Ελλάδα»…

Είκοσι χρόνια – και είκοσι δεκαετίες – μετά, ανεξαρτήτως του πως κάθε φορά το διατυπώνουν, βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο: «Αυτή είναι η Ελλάδα»…

Η καταστροφή είναι ακόμα σε εξέλιξη. Για αυτό σταματάμε – προς το παρόν – εδώ. Μία μόνο παρατήρηση. Πικρή: Με τόσα που γίνονται, κι αφού συνήθως δεν φταίει κανείς από τους διαχειριστές μας, είτε γαλάζιοι, είτε πράσινοι, είτε ροζ είναι αυτοί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε αλλού να βρούμε «ποιος φταίει». Και που να ψάξουμε; Μήπως ανάμεσά μας; Και σε όσους από εμάς τους ανέχονται;

Αθήνα. Εκδήλωση-συναυλία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα διοργανώνει η οικογένειά του.

«Φέτος συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου και οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι. Έτσι θελήσαμε να οργανώσουμε μια εκδήλωση ενημέρωσης και στήριξης, με κεντρικό άξονα τη δικαστική μάχη κατά της Χρυσής Αυγής, μια μάχη που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015» αναφέρει η οικογένεια του Παύλου Φύσσα σε ανακοίνωσή της.

«Με αυτή την εκδήλωση, θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτή η δίκη δεν αφορά μόνο εμάς ή τα υπόλοιπα θύματα. Σκοπός μας είναι όσο η δίκη μπαίνει στην τελική ευθεία να αποτελέσει κομβικό σημείο συσπείρωσης για δράση σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, με έμπρακτη στήριξη και μαζική παρουσία του κόσμου στις συνεδριάσεις, ώστε να καταστήσουμε σαφές ότι η συνολική καταδίκη των φασιστών θεωρείται μονόδρομος» προστίθεται στην ανακοίνωση.

Η οικογένεια του Παύλου Φύσσα καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν σε αντιφασιστική πορεία μνήμης στο Κερατσίνι τη Δευτέρα 18/9/2017 (ώρα 17:00 συγκέντρωση στο μνημείο Πορεία Μνήμης για τον Παύλο Φύσσα) η οποία θα καταλήξει στο χώρο της εκδήλωσης με τίτλο «Πώς ανέχεσαι ΝΑΖεΙς μαζί τούς?» 4 Χρόνια χωρίς τον Παύλο».

Στη συναυλία συμμετέχουν φιλικά οι: Magic de Spell, Υπόγεια Ρεύματα, Fundracar, Alex K &Stef (Last Drive), Μύκητες, Σ. Γραμμένος, Taburo Bota και άλλοι που θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (σελίδα facebook: Rap Monsters Festival by Killah P).

Η εκδήλωση – συναυλία θα πραγματοποιηθεί στην έκταση Καστράκι Δραπετσώνας, (έναντι πύλης Ε2 στο Λιμάνι του Πειραιά, πλησίον ηλεκτρικού σταθμού) στις 20:00 με ελεύθερη είσοδο.

Οι μπίζνες των κοινοβουλευτικών φιλο"επενδυτών" της ΝΔ στην εξεταστική για την Υγεία

Διαβάστε πρίν συνεχίσετε: Σαλμάς κερνούσε, Σαλμάς έπινε (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

                                                         

«Ήταν στραβός ο γιαλός» και όχι υπερκοστολογημένη η εξέταση για τον Σαλμά

Χωρίς καμία πρόθεση για ευθείς απαντήσεις παρουσιάστηκε ο Μάριος Σαλμάς κατά την κατάθεσή του στην συνεδρίαση της Επιτροπής. Επειδή η εξέτασή του από τους εισηγητές των κομμάτων ξέφυγε χρονικά, την ερχόμενη Τρίτη ο πρώην αν. υπουργός Υγείας θα ξαναπαρουσιαστεί στην Επιτροπή για να τον εξετάσουν και οι λοιποί βουλευτές που δεν πρόλαβαν σήμερα.

του Άγγελου Προβολισιάνου

Ως γνωστόν, το Δεκέμβριο του 2014 ο τότε υπουργός Υγείας, Μάκης Βορίδης, υπογράφει μαζί με τον συναρμόδιο αναπληρωτή υπουργό, Λεωνίδα Γρηγοράκο, την εξομοίωση του κόστους της διαγνωστικής αρθροσκόπησης με τα Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια, με την εξέταση να φτάνει στο δυσθεώρητο ποσό των 1.500 ευρώ. Η υπουργική απόφαση δεν δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ, ενώ δεν τηρήθηκε το γράμμα του νόμου με την συνυπογραφή λοιπών αρμοδίων υπουργών, καθώς απαιτείται συνυπογραφή των υπουργών Εργασίας και Οικονομικών. Εξού και η συγκεκριμένη απόφαση ανακλήθηκε στις 31/8/2017 από το υπ. Υγείας, με τον Αντώνη Μπαλωμενάκη, πρόεδρο της Επιτροπής, να ανακοινώνει αστικές αγωγές για την αποζημίωση του Δημοσίου.
Το ποσό αυτό προήλθε από τα 550 παραπεμπτικά που έβγαλε ο κ. Σαλμάς για την εν λόγω εξέταση, με την ιατρική πράξη να πραγματοποιείται στο διαγνωστικό κέντρο που συστεγάζεται με το γραφείο του και ανήκει στον γαμπρό και τη σύζυγό το
υ.

Οι χθεσινές αποκαλύψεις

Κατά την εξέταση του κ. Γεωργακόπουλου ήρθαν στην επιφάνεια νέες πτυχές για την υπόθεση, καθότι ο πρώην αν. υπουργός Υγείας φέρεται να μεθόδευσε την υπογραφή σύμβασης του διαγνωστικού κέντρου που ανήκει σε συγγενείς του με τον ΕΟΠΥΥ., δίνοντας το «παρών» στην εσωτερικού τύπου συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με φορείς του ΕΟΠΥΥ και του υπουργείου Υγείας.

Διαβάστε σχετικά: Σαλμάς κερνούσε, Σαλμάς έπινε (ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ)

Ο αντιπρόεδρος του ΕΟΠΥΥ υπογράμμισε περαιτέρω πως απαγορεύεται η συστέγαση του διαγνωστικού κέντρου με το ιατρείο του κ. Σαλμά, αφήνοντας αιχμές για τις σχετικές αποφάσεις του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών που έδωσε βεβαίωση λειτουργίας στην εταιρία.

Αποκάλυψε δε, πως το εν λόγω διαγνωστικό κέντρο έχει καταβάλλει ποσά που ξεπερνούν τα 50.000 ευρώ στον ΕΟΠΥΥ χωρίς καμία αιτία που να δικαιολογεί τις καταθέσεις χρημάτων. Ειδικότερα, ο κ. Γεωργακόπουλος επικαλέστηκε σχετικό έγγραφο από την αρμόδια λογιστική υπηρεσία του ΕΟΠΥΥ, σύμφωνα με το οποίο έχουν γίνει τρεις καταθέσεις «χωρίς επονομαζόμενη αιτιολογία».

Η εισαγωγική τοποθέτηση

Ως Ευρωπαίος πολίτης και φορολογούμενος απαιτώ να ματαιωθεί η ημερίδα

μνημονιακό, ακατέργαστο, νεο φιλελεύθερο χιούμορ

Το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα συνδιοργανώνει με το Protagon.gr (official) ημερίδα με θέμα τα #FakeNews και ομιλητές δημοσιογράφους που κατά καιρούς έχουν δημοσιεύσει τερατώδη ψέματα με σκοπό να προπαγανδίσουν συγκεκριμένες πολιτικές και να ρίξουν λάσπη σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και πρόσωπα.

Ο Πάσχος Μανδραβέλης ας πούμε, κάποτε είχε γράψει ότι τα καταστήματα στην Ισλανδία δεν δέχονται πλέον ισλανδικές κορώνες, μόνο που η πηγή του ήταν μια Ισλανδή κυριούλα που ζει σε αρκτικό νησί που ανήκει στη Νορβηγία και απέχει 2.000 χιλιόμετρα από την Ισλανδία. http://polyfimos.blogspot.gr/2012/06/blog-post_04.html


Η Μαρία Σπυράκη παίζει να μην έχει κάνει ποτέ στη ζωή της ρεπορτάζ χωρίς να παραποιήσει την αλήθεια, ενώ έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι το 2012 απέκρυψε εσκεμμένα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, γιατί λειτουργεί λέει με "έντιμη υποκειμενικότητα" και αίσθημα ευθύνης. https://www.youtube.com/watch?v=rB1Owk1RH1A

Ο Κώστας Γιαννακίδης πόσταρε φωτογραφία από τις παραμελημένες τουαλέτες του αεροδρομίου στην Κω με σχόλιο "είναι κρίμα να περάσει σε ιδιώτες, μιλάμε για μνημείο πια", μόνο που το εν λόγω αεροδρόμιο είχε ήδη περάσει σε ιδιώτες. https://twitter.com/kgiannakidis/status/902899076831870980

Τέλος, ο Γιάννης Κουτσομύτης έχει παρουσιάσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όπως τον βολεύει πολιτικά (αγνοώντας την πραγματικότητα και το τι μετέδιδε ο διεθνής οικονομικός τύπος), ενώ ο Χρήστος Χωμενίδης δεν μπορεί να θεωρηθεί καν δημοσιογράφος, αφού είναι ένας κοινός χυδαιολόγος που νομίζει ότι η σιχαμένη εμπάθεια του αποτελεί κάποιου είδους εξυπνάδα κατά του λαϊκισμού.

Και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα σε όλα αυτά αν δεν μιλάγαμε για το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο δεν φιλοξενεί αποκλειστικά νεοδημοκράτες, πασόκους και ποταμίσιους ευρωβουλευτές, και υποτίθεται ότι ο θεσμικός του ρόλος δεν είναι να κάνει αντιπολίτευση σε οποιαδήποτε κυβέρνηση κράτους-μέλους. Αμείβονται άραγε οι ομιλητές για τη συμμετοχή τους, ή έχουν προσκληθεί να κάνουν την προπαγάνδα τους δωρεάν;

Ως Ευρωπαίος πολίτης και φορολογούμενος απαιτώ να ματαιωθεί η ημερίδα που μόνο ως κακόγουστη φάρσα μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού το να μιλάνε για διαστρέβλωση ειδήσεων οι άνθρωποι που διαρκώς μετατρέπουν το άσπρο σε μαύρο είναι εξίσου γελοίο με το να διαφημίζει κανείς δίαιτα με τίτλο "πώς να χάσετε κιλά με τη μέθοδο Πάγκαλου" (hint: τρως μέχρι και τα μαχαιροπήρουνα).

elikas xelix

Η Eldorado «αναστέλλει» την καταστροφή

Ανάπτυξη

Για μία ακόμα φορά, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, η Eldorado Gold απειλεί την ελληνική κυβέρνηση ότι θα αναστείλει την «επένδυση» της και θα αποχωρήσει από την Ελλάδα. Ένας ωμός εκβιασμός που δυστυχώς ενισχύεται από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ και σύσσωμη την αντιπολίτευση. Κι αν για όσους αναπαράγουν άκριτα τα επιχειρήματα της εταιρείας, το δόγμα «επενδύσεις με κάθε κόστος» είναι γνωστό, για την κυβέρνηση, που επί δυόμιση χρόνια επιτρέπει τη συνέχιση της καταστροφής στη Χαλκιδική, έχει έρθει η ώρα της κρίσης.

του Θάνου Καμήλαλη

Η «απειλή» της Eldorado για αποχώρηση από την Ελλάδα δεν είναι καινούρια. Ανάλογες κινήσεις είχε κάνει η εταιρεία τον Αύγουστο του 2015 και τον Ιανουάριο του 2016, όταν και τότε είχε έρθει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει μια βασική διαφορά: Η πραγματική αιτία της διαμάχης είναι ο «πυρήνας» της «επένδυσης», η μέθοδος μεταλλουργίας. Μία παραβίαση των δεσμεύσεων από την πλευρά τής εταιρείας και ένα ζήτημα που θα ήταν σκανδαλώδες να αποσιωπηθεί από την όποια κυβέρνηση.

Αντί, όμως, η υπόθεση της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική να συζητείται με τα πραγματικά δεδομένα, τα υπέρ και τα κατά για το Δημόσιο, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από μύθους για ανάπτυξη, καταγγελίες περί «αριστερής ιδεοληψίας» και κάθε είδους πιέσεις.


Μύθοι και αλήθειες
1. «Το κράτος δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του προς την Eldorado»

Η Eldorado υποστηρίζει ότι:



Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της Eldorado και της ελληνικής θυγατρικής της, Ελληνικός Χρυσός, για εποικοδομητική συνεργασία με την Ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος (Υπουργείο) και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες, οι καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών ρουτίνας για την κατασκευή και την ανάπτυξη των έργων Σκουριών και Ολυμπιάδας στη Χαλκιδική, Β. Ελλάδα, συνεχίζονται.Ενώ ο πρόεδρος της εταιρείας, Τζορτζ Μπερνς, πρόσθεσε λίγο αργότερα:



Εάν η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να εργαστεί στο πλαίσιο των συμβατικών της υποχρεώσεων με την Ελληνικός Χρυσός, να εκδώσει έγκαιρα τις άδειες και να στηρίξει την επένδυση, τότε η Eldorado θα είναι σε θέση να επανεκτιμήσει τα επενδυτικά της σχέδια στη χώρα.Ας μιλήσουμε λοιπόν (ξανά) για τις «συμβατικές υποχρεώσεις», βγάζοντας εκτός της συζήτησης το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος της «επένδυσης». Αυτό που αποφεύγει να πει η εταιρεία, είναι ότι δεν πρόκειται για «άδειες ρουτίνας». Όπως έχει αναφέρει σε αρκετά ρεπορτάζ του το TPP, η βασική αιτία της νέας διαμάχης της Eldorado με το υπουργείο Περιβάλλοντος είναι το βασικότερο στοιχείο της «επένδυσης»: Η μέθοδος μεταλλουργίας και κατ’επέκταση, το εάν η καναδική εταιρεία θα παράγει όντως χρυσό στην Ελλάδα (από τον οποίο η χώρα θα αποκομίζει οικονομικά οφέλη) ή θα εξάγει συμπυκνώματα χρυσού σε άλλες χώρες, εξαφανίζοντας έτσι το (όποιο) όφελος για το ελληνικό Δημόσιο.

Εδώ και τουλάχιστον 6 χρόνια, από την πρώτη έγκριση του επενδυτικού της σχεδίου, η Eldorado δεν μπορεί να αποδείξει ότι η μέθοδος μεταλλουργίας την οποία η ίδια πρότεινε, μπορεί να εφαρμοστεί στα εδάφη της Χαλκιδικής. Το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η εταιρεία μοιάζει ακόμα μεγαλύτερο, δεδομένου ότι η αρχική σύμβαση δεν προβλέπει καμία εναλλακτική μέθοδο μεταλλουργίας εκτός της «μεθόδου ακαριαίας τήξης» (flash smelting).

Στην πραγματικότητα, όπως έχει αναφερθεί ξανά στο TPP, η μέθοδος του flash smelting για την μεταλλουργία στη Χαλκιδική προκρίνεται από την Eldorado Gold εδώ και μία δεκαετία. Στην Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση (ΠΠΕ) του 2006, η Eldorado θεωρεί την ακαριαία τήξη εφαρμοστέα μέθοδο. Η μελέτη υποβλήθηκε το 2006 στο ΥΠΕΧΩΔΕ και χρειάστηκαν να περάσουν τρισήμιση χρόνια για να εγκριθεί τελικά από την κυβέρνηση της ΝΔ (λίγο πριν από τις εκλογές του 2009).

Όσο η Eldorado υποχρεούταν να γίνεται πιο συγκεκριμένη, προκειμένου να λαμβάνει τις αδειοδοτήσεις για τη συνέχιση του έργου, το flash smelting προωθήθηκε ως η μοναδική μέθοδος που θα εφαρμοστεί για τη μεταλλουργία στη Χαλκιδική. Στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε) του 2010, η εταιρεία υποστηρίζει ότι «η εφαρμοσιμότητα της μεθόδου της ακαριαίας τήξης αποδείχθηκε με την εκτέλεση μεγάλης κλίμακας πιλοτικών δοκιμών σε αντιπροσωπευτικά δείγματα» στο Pori της Φινλανδίας. Το ίδιο αναφέρεται και στην Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) το 2011, που αποτελεί την αφετηρία του «Επενδυτικού Σχεδίου Ανάπτυξης της Εταιρείας».

Συγκεκριμένα η ΑΕΠΟ αναφέρει:



Απαραίτητη προϋπόθεση για την αξιοποίηση των παραγόμενων πυριτών Ολυμπιάδας και χαλκού-χρυσού Σκουριών στην τροφοδοσία του νέου εργοστασίου μεταλλουργίας είναι η εφαρμογή της Πυρομεταλλουργικής Μεθόδου Ακαριαίας Τήξης (flash smelting)Επί χρόνια λοιπόν, ακόμα κι αν αφαιρεθεί η περιβαλλοντική καταστροφή και ο ιδιαίτερα υψηλός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, στην υπόθεση της Eldorado εξελίσσεται ένας συνεχής παραλογισμός. Η εταιρεία δεν μπορεί να αποδείξει ότι η μέθοδος μεταλλουργίας, για την οποία έχει δεσμευτεί, είναι εφαρμόσιμη, παρ' όλα αυτά λαμβάνει σταδιακά όλες τις απαραίτητες «άδειες ρουτίνας» για να κατασκευάζει τις εγκαταστάσεις της και να προχωράει το σχέδιο της.

Το καλοκαίρι του 2016, η αρμόδια τεχνική υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος απέρριψε ξανά τη μεταλλουργική μέθοδο της Eldorado Gold ως μη εφαρμόσιμη, λόγω της εξαιρετικά υψηλής περιεκτικότητας του μίγματος τροφοδοσίας τής μεταλλουργικής μονάδας στο εξαιρετικά τοξικό στοιχείο αρσενικό. Το Υπουργείο αναφέρει ότι εάν προχωρήσει η εξόρυξη χρυσού στην περιοχή, θα εκπέμπονται ετησίως στην ατμόσφαιρα 20.000 τόνοι αρσενικού. Η Eldorado κλήθηκε να τροποποιήσει το σχέδιο της, κάτι που δεν έκανε και τον Νοέμβριο του 2016 το υπουργείο Περιβάλλοντος επικύρωσε ουσιαστικά την προηγούμενη απόφαση του. Ακουλούθησε η προσφυγή της εταιρείας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μια κίνηση που μοιάζει με «τελευταίο χαρτί» δεδομένου ότι το ΣτΕ δύσκολα θα εκφέρει άποψη σε μία τεχνική κρίση υπηρεσίας Υπουργείου και τέλος, η απόφαση του Δημοσίου να προσφύγει στη διαίτησια, κίνηση που επίσης προβλέπεται στη σύμβαση με την εταιρεία.


2. «Η εξαγορά των 2 δις»

Η Eldorado επίσης ισχυρίζεται ότι «από την εξαγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας με αντίτιμο 2 δις δολάρια το 2012, η Eldorado έχει επενδύσει επιπλέον 1 δις δολάρια στη χώρα».

Εδώ σημειώνεται μια πολύ σημαντική λαθροχειρία, δεδομένου ότι τα 2 δισ. ευρώ (όπως έντεχνα αποκρύπτεται) δεν καταβλήθηκαν στο ελληνικό Δημόσιο, αλλά στην εταιρεία European Goldfields, που με σκανδαλώδη τρόπο είχε αποκτήσει τα μεταλλεία Κασσάνδρας το 2003. Τότε, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το ελληνικό κράτος είχε πάρει την κυριότητα των μεταλλείων από την εταιρεία TVX και, χωρίς ανοικτό διεθνή διαγωνισμό, τα παραχώρησε στη νεοσύστατη τότε «Ελληνικός Χρυσός», μια εταιρεία του ομίλου Μπόμπολα με μετοχικό κεφάλαιο τότε μόλις 60.000 ευρώ. Η εξάγορα έγινε για 11 εκατ. ευρώ, που όμως δεν κατέληξαν στα ταμεία του κράτους, αλλά δόθηκαν στην TVX για την κυριότητα των μεταλλείων, έτσι, το όφελος για το Δημόσιο ήταν μηδενικό.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι η ιδιωτικοποίηση του 2003 συνιστά παράνομη κρατική ενίσχυση, διατάζοντας την «Ελληνικός Χρυσός» να πληρώσει €15,3 εκατ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο. Όπως ανακοίνωσε:



«Μετά από μια σε βάθος έρευνα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας, το 2003, πραγματοποιήθηκε κάτω από την πραγματική αγοραία αξία τους και, ως εκ τούτου, περιλάμβανε επιδοτήσεις κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις. Η επιδότηση υπολογίζεται στα € 14 εκ. Δεδομένου ότι η εταιρεία επίσης δεν κατέβαλε φόρους μεταβίβασης, το συνολικό ποσό που πρέπει να ανακτηθεί από τον δικαιούχο στα ταμεία του κράτους είναι € 15.300.000, συν τους τόκους.»Επιπρόσθετα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε ότι η ιδιωτικοποίηση «πραγματοποιήθηκε χωρίς μια διαφανή και ανοικτή δημόσια διαδικασία προσφορών». Η «Ελληνικός Χρυσός» άνηκε τότε στην εταιρεία European Goldfields, η οποία εξαγοράστηκε το 2011 από την Eldorado Gold έναντι... 2 δισ. ευρώ. Κάπως έτσι, η «δημιουργική ασάφεια» στην ανακοίνωση της Eldorado την φέρνει να έχει αγοράσει τα μεταλλεία πληρώνοντας 2 δισ. ευρώ, θέλοντας ουσιαστικά να προπαγανδίσει ότι αυτά τα 2 δισ. κατέληξαν στο ελληνικό Δημόσιο. Μόνο που τα κέρδη του Δημοσίου ήταν σκανδαλωδώς μηδενικά.

Όσον αφορά τώρα τις «επενδύσεις 1 δισ.» ο αριθμός αυτός αλλάζει ανάλογα με την... εποχή, τις συνθήκες και το μέσο. Για παράδειγμα, όπως έχει σημειώσει το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων», «το newsletter του Ευρωπαϊκού συνδέσμου Euromines το Μάιο 2017 ήταν αφιερωμένο στην εξορυκτική συνεργασία ΕΕ-Καναδά στα πλαίσια της CETA και περιλάμβανε άρθρο της Louise Burgess της Eldorado Gold». Εκεί η L.Burgess αναφέρει ότι «έχουμε επενδύσει πάνω από 740 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη των έργων Ολυμπιάδας, Σκουριών και Περάματος», ποσό στο οποίο φαίνεται ότι συνυπολογίζονται και οι όποιοι φόροι καταβάλλονται προς το ελληνικό κράτος.



Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η συνέχεια, όπου το στέλεχος της εταιρείας αναφέρει ότι «αναμένουμε οτι θα επενδύσουμε επιπλέον € 92 εκατ. τα επόμενα πέντε χρόνια για την ανάπτυξη αυτών των έργων». Επομένως, υπάρχει σημαντική διαφορά από τα 832 εκατ. συνολικά, μέχρι το 2022, μέχρι το «1 δισ. ήδη», ειδικά όταν η ίδια η εταιρεία παραδέχεται ότι τα επόμενα πάντα χρόνια οι «επενδύσεις» της θα είναι μηδαμινές (ουσιαστικά έχει σκοπό μόνο να αποκομίζει κέρδη).

3. «Τα πολλαπλά οφέλη για το Δημόσιο»

Η επένδυση της Eldorado και της θυγατρικής της, «Ελληνικός Χρυσός» στη Χαλκιδική, παρουσιάζεται συνήθως ως ένα έργο «με πολλαπλά οικονομικά ωφέλη» για το Δημόσιο. Σε αυτήν την επιχειρηματολογία, υπάρχουν δύο σημαντικά λάθη.

Το πρώτο έχει να κάνει και πάλι με το flash smelting. Σε περίπτωση που η Eldorado καταφέρει να «ξεφύγει» από την υποχρέωση να παράγει χρυσό στην Ελλάδα, έχουν εκφραστεί σοβαροί φόβοι ότι θα χρησιμοποιεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής για να εξάγει συμπυκνώματα χρυσού σε άλλες χώρες, μειώνοντας έτσι σημαντικά το οικονομικό όφελος για το Δημόσιο. Ένας φόβος που έχει εκφραστεί και από κυβερνητικά στελέχη, που κάνουν λόγο για ανάγκη «καθετοποίησης της παραγωγής χρυσού», όπως τόνισε και σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Σωκράτης Φάμελλος.

To δεύτερο έχει να κάνει με το τεράστιο σκάνδαλο φοροαποφυγής, στο οποίο είχε βρεθεί αναμεμειγμένη η Eldorado. Όπως ειχε αποκαλύψει το 2015, η ολλανδική ΜΚΟ SOMO η Eldorado Gold χρησιμοποιούσε (χωρίς απ'όσο γνωρίζουμε να έχει αλλάξει κάτι) μια σειρά από ολλανδικές εταιρείες-θυρίδες (mailbox companies) για να φοροαποφεύγει στην Ελλάδα.



Πρόκειται για εταιρείες που απαρτίζονται μόνο από μία... ταχυδρομική διεύθυνση, ωστόσο χρησιμεύουν στις πολυεθνικές για να συνάπτουν διεθνείς συμφωνίες «αποφυγής της διπλής φορολόγησης» που καταλήγουν όμως να είναι «διπλής φοροαποφυγής. (Δείτε το αφιέρωμα του TPP για την έρευνα της SOMO εδώ.)

4. Οι θέσεις εργασίας

Ίσως όμως το πιο ευαίσθητο επιχείρημα, είναι αυτό των θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, Τζορτζ Μπερνς, αν προχωρήσει η «επένδυση» τότε «προσθέτουμε άλλες 1.200 θέσεις εργασίας στο σημερινό εργατικό δυναμικό μας, περίπου 2.400 ατόμων, στην Ελλάδα».

Αφενός, υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με το πόσες είναι τελικά οι θέσεις εργασίας που «προσφέρει» η Eldorado.



Αφετέρου, και καθώς κάθε θέση εργασίας είναι σημαντική ασχέτως του συνολικού αριθμού, θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς πόσες θέσεις εργασίας χάνονται σε μία περιοχή όπου στο τέλος, η μοναδική δραστηριότητα θα είναι τα μεταλλεία χρυσού. Όπως σημειώνουν συχνά κάτοικοι της Χαλκιδικής, η αδηφάγα μεταλλευτική δραστηριότητα αναπτύσσεται εις βάρος του τουρισμού, των κτηνοτρόφων των μελισσοκόμων και άλλων επαγγελμάτων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν εάν το περιβάλλον τής περιοχής δεν καταστρεφόταν.


Ο εκβιασμός και η «ώρα της κρίσης» για την κυβέρνηση
Τα αδιέξοδα όμως της Eldorado είναι γνωστά, με την εταιρεία να φαίνεται ότι αναζητεί για μία ακόμα φορά από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει «τα στραβά μάτια» και να παραβιάσει τη νομιμότητα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όσο κι αν μπαίνει στο στόχαστρο της Eldorado που την κατηγορεί ότι «αντιμάχεται την επένδυση», έχει δώσει άπλετο χρόνο στην εταιρεία να εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της. Ακόμα και στην περίπτωση του flash smelting, η κυβέρνηση επέλεξε τη λύση της διαιτησίας και όχι τη μονομερή καταγγελία της σύμβασης.

Η ώρα της κρίσης όμως έφτασε, καθώς το τελεσίγραφο της Eldorado αναφέρει ότι αν δεν έχει λάβει τις απαιτούμενες άδειες μέχρι 22 Σεπτεμβρίου, τότε θα αποχωρήσει από την Ελλάδα. Ακόμα κι αν αυτή η απειλή είναι «μπλόφα», οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης θα είναι πολύ κρίσιμες για το τι προτίθεται να κάνει σε μία υπόθεση που απασχολεί εδώ και 7 χρόνια την ελληνική κοινωνία, έχει σημαδέψει τη ζωή χιλιάδων κατοίκων της Χαλκιδικής (εκατοντάδες από τους οποίους θεωρούνται «μέλη εγκληματικής οργάνωσης») κι έχει ήδη προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στο περιβάλλον, απειλώντας για ακόμη μεγαλύτερες.

Μόλις χθες, Κυριακή, ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε κατά τη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ότι «αν καταστρέψουμε το περιβάλλον δεν θα έχουμε παραγωγή στη χώρα». Η ώρα να τηρήσει τα λεγόμενα του ήρθε πολύ σύντομα.

Η άλλη πλευρά #skouries #Eldorado (εικόνες-σχόλια)

                                   

Η Eldorado Gold δεν έχει ανακοινώσει αναχώρηση, δεν είπαν αναστέλλουμε αλλά ΘΑ αναστείλουμε ΕΑΝ ΔΕΝ πάρουμε άδειες ως τις 22/9. Ένας από τους συνήθεις εκβιασμούς δηλαδή, μιας εταιρίας που κατά κανόνα χρησιμοποιεί αντί για επιχειρήματα τους εργαζομένους μετρώντας οικογένειες, λες και οι άλλοι που διαμαρτύρονται και σέρνονται στα δικαστήρια δεν έχουν οικογένειες. (Καθώς γράφω άκουσα μέχρι κι ότι δεν είναι ντόπιοι οι κάτοικοι της Παναγιάς αλλά 'Τούρκοι από το εξωτερικό που πετούν μολότωφ').
Γιατί τόσος φανατισμός στα κανάλια;

Δάφνη Χρονοπούλου


Για την Εldorado Gold στις Σκουριές έχω δημοσιεύσει πάρα πολλά και έχω συνηθίσει να παρουσιάζεται μόνο η μια πλευρά.
Μόνο οι τόσες χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά ποτέ οι χιλιάδες κάτοικοι, μόνο οι απατηλές λέξεις 'επενδύσεις' και 'χρυσός' και ποτέ η εικόνα του βουνού σήμερα ή το ότι δε μιλάμε για Χρυσό αλλά για 'συμπύκνωμα χρυσού' που θα εξαχθεί σα φθηνή πρώτη ύλη στην Κίνα με μηδαμινά οφέλη για το Δημόσιο.
Χρόνια τα ζούμε αυτά.
Θυμάμαι τις εικόνες των ΜΑΤ στα βουνά, τα χημικά στο σχολείο, συλλήψεις παιδιών και υπερηλίκων (σαν τον 77χρονο από τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής που καταδικάστηκε για αντίσταση κατά των ΜΑΤ).
Θυμάμαι την τεράστια διαδήλωση που γέμισε την παραλία της Θεσσαλονίκης και που μόνο ανεξάρτητοι bloggers τη δείξαμε.
Θυμάμαι τη δίκη των κατοίκων, θυμάμαι τις χορηγίες σε ραδιόφωνα και δημοσιογράφους και τα ΕΣΠΑ, θυμάμαι να λέμε και να ξαναλέμε για το Μπομπολιστάν.
Γι αυτό και δεν εντυπωσιάζομαι με τον τρόπο που παρουσιάζεται η υπόθεση.



Σας φέρνω πάλι συνδέσμους, εικόνες, σχόλια και σας θυμίζω ότι αν θέλετε να σχηματίσετε εσείς δική σας γνώμη θα σας βοηθήσει να κάνετε κλικ στην ετικέτα Σκουριές #skouries #skouries είτε στο Twitter, είτε στο Facebook είτε και στο blog μου όπου από χρόνια παρουσιάζω την άλλη πλευρά.




Miltos‏
Συγγνώμη από την Eldorado Gold που δεν είμαστε αρκετά τριτοκοσμικοί ώστε να κάνει τη δουλειά της όπως στις αφρικανικές χώρες. Προσπαθούμε...


adiasistos‏ Εν τω μεταξύ δεν ήρθε καμιά ριζοσπαστική κυβέρνηση να πει στην Eldorado μαζέψτε τα κ δρόμο. Απλά τηρήστε το νόμο τους είπαν και έπαθαν σοκ.


Γ. Χριστοφορίδης‏
Eldorado Gold.Η εταιρεία που ανακοινώνει την επομένη της συν. Τύπου του @atsipras ότι φεύγει από τη χώρα, δεν κάνει business. Κάνει πολιτική

Zoiss Louvaris Οι εργαζομενοι με το Χρυσαυγίτικο σωματείο. Μην ξεχνιόμαστε


Άννα Ζαμπέλ‏
Η Εldorado παγώνει εργασίες σε άλλες χώρες επικαλούμενη την πτώση τιμής του χρυσού, αλλα στη Ελλάδα φταίει ο ΣΡΖ http://business.financialpost.com/commodities/mining/eldorado-puts-turkey-brazil-plans-on-hold-cites-weak-gold-prices





―Χιλιάδες οι εργαζόμενοι;
―Αριθμός προσωπικού 971 άτομα [Ελληνικός Χρυσός annual report χρήση 2015 σελ 45 https://t.co/Rh97g4VHKp ]


-->




Γιάννης Αγγελέτος‏
η Eldorado Gold μου θυμίζει τον αστυνομικό που αναβοσβήνει



Dimitris Tsokakis Υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα [με στοιχεία] εδώ και πολύ καιρό. Μόνο οι εγχώριοι νταραβεριτζήδες δεν τα είδαν https://www.somo.nl/company/eldorado-gold/





Ποινή 12 μηνών με τριετή αναστολή επιβλήθηκε σε ένα 77χρονο από τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής για αντίσταση κατά των ΜΑΤ!


newreport Κάκαβος:Δεν καταστράφηκε από φωτιά, αλλά από την Eldorado


Η εταιρία εξόρυξης χρυσού στη Βόρεια Χαλκιδική επεκτίνεται συνεχώς. Αποστραγγίζει το βουνό, το εξαφανίζει, τρυπά και σε άλλα μέρη. Ψάχνει… πίσω της αφήνει καταστροφή.
Μέρες τώρα παρακολουθούσαμε και μέσα από το ίντερνετ, και μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες τις πυρκαγιές ανά την Ελλάδα.
Και υπήρχαν φωνές που μίλησαν για την οικολογική καταστροφή, για τα ζώα, για τα πτηνά που κάηκαν. Και η φωτογραφία του πυροσβέστη που έσωσε ένα κοτσύφι έκανε το γύρω του διαδικτύου.
Για το δάσος όμως στις Σκουριές γιατί πολλοί σιωπούν; Νομίζουν ότι εκεί δε γίνεται οικολογική καταστροφή; Μα κόβοντας δέντρα, εξαφανίζοντας στρέμματα ατελείωτα ενός βουνού φυσικά και υπάρχει οικολογική καταστροφή. Και ολοένα θα γίνεται μεγαλύτερη.
Κι ας αναφέρει η εταιρία ότι το δάσος μπορεί να ξαναγίνει (sic) αφού θα υπάρξει αναδάσωση.
Πως θα γίνει αυτό, με τι χώματα, με τι νερό; Με τα «αποκαΐδια» που θα αφήσει πίσω της;





Παλιότερη εκπομπή για τον Αμίαντο:mixcloud




Μια ευρυγώνια θεώρηση της επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός (πλήρες, με παραπομπές)

Απάντηση δήμου Αριστοτέλη σχετικά με αρσενικό σε ρέμα


Ιερισσός: στα 580μg το αρσενικό σε ρέμα, 40 πρόβατα νεκρά!


Ελληνικός Χρυσός - παραβίαση των όρων υλοποίησης!


Στην Eldorado «η σιωπή είναι χρυσός»


80% του ΕΣΠΑ Κεντρικής Μακεδονίας στην ΕλληνικόςΧρυσόςπαραβίαση των όρων υλοποίησης!


Αλλαγή χρήσης νηπιαγωγείου και προπαγάνδα εναντίον των εργαζομένων της Ελληνικός Χρυσός



Για τι πληρώνει η Eldorado τους Αθήνα 9.84,Real FM και Καμπουράκη στο Βήμα 99.5; ― #skouries






Θα προσφύγει σε διεθνή διαιτησία

Αποζημίωση 10 δισ. ευρώ διεκδικεί η Eldorado Gold http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500161459



efsyn.gr 08.06.2017
Στη διαδικασία της διαιτησίας προσέφυγε επίσημα το ελληνικό Δημόσιο κατά της «Ελληνικός Χρυσός» προς «διασφάλιση της τήρησης των συμβατικών υποχρεώσεων της εταιρείας, σχετικά με την επένδυση των Μεταλλείων Κασσάνδρας».

Ειδικότερα, με έγγραφο που έστειλε ο Γιώργος Σταθάκης προς τον πρόεδρο του νομικού συμβουλίου του κράτους, Μιχαήλ Απέσσο, ζήτησε την έναρξη των προπαρασκευαστικών ενεργειών για την προσφυγή στη διαιτησία.

Σκοπό του υπουργείο Περιβάλλοντος αποτελεί τη «διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος μέσω της εγχώριας αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της περιοχής και σε συμμόρφωση προς τους ισχύοντες περιβαλλοντικούς όρους και προδιαγραφές», σύμφωνα με την ανακοίνωση του.
Πρόκειται για μια απόφαση - σταθμό για τους κατοίκους που εδώ και χρόνια αγωνίζονται ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει τον Ιούλιο, όταν το υπουργείο επέστρεψε στην εταιρεία την τεχνική μελέτη για τη λειτουργία της μεταλλουργικής μονάδας στον Μαντέμ Λάκκο, αφού είχε εντοπίσει ανακριβή και ανακόλουθα στοιχεία.

Μπογιόπουλος και καθηγητής γεωλογίας ξεφτιλίζουν δημόσια ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τον Μ. Παπαπαναγιώτου ο οποίος έχει μεταβληθεί σε γραφείο τύπου της Eldorado (Ηχητικό)

Αρχικά ας μην ξεχνάμε ότι η σχέση της Eldorado Gold με πολιτικούς παράγοντες, δημοσιογραφικά συγκροτήματα και δημοσιογράφους έχει παρελθόν (Θυμηθείτε αυτή μας την ανάρτηση).
Από κει και πέρα ας σχολιάσουμε τα όσα ακούστηκαν σήμερα στον ρ/σ Realfm και στην εκπομπή που παρουσιάζουν Μπογιόπουλος – Παπαπαναγιώτου.

Σίγουρα είναι άχαρο, αλλά πιθανόν, να είναι αρκετά προσοδοφόρο το να μην κρατάς ούτε τα προσχήματα της δημοσιογραφικής ιδιότητας που επικαλείσαι και να μετατρέπεσαι σε ένα φερέφωνο μια πολυεθνικής εταιρείας.
Ο λόγος για τον Μπάμπη Παπαπαναγιώτου. Αν και η απελπισμένη προσπάθεια του να μεταβληθεί σε ντουντούκα της πολυεθνικής Eldorado Gold, τον έφτασε στο σημείο να γελοιοποιηθεί, να εξευτελιστεί στην ουσία, δημόσια, από τον συμπαρουσιαστή του Νίκο Μπογιόπουλο και από τον Κυριάκο Παναγιωτόπουλο, ομότιμο καθηγητή εδαφολογίας, που έκανε παρέμβαση στην ραδιοφωνική τους εκπομπή, αυτός συνέχισε ακάθεκτος να παρουσιάζεται σαν εκπρόσωπος τύπου της Eldorado.

Δεν θα επαναλάβουμε τα όσα έχουμε γράψει για τις καταστροφικές –σε περιβάλλον και ανθρώπους- εξορυκτικές δραστηριότητες της Ελληνικός Χρυσός (συμφερόντων του ομίλου Μπόμπολα) και της καναδικής Eldorado Gold.
Θα αδικούσαμε επίσης αν κάναμε μερική παρουσίαση στο ηχητικό που παραθέτουμε. Αν, λοιπόν, και είναι αρκετά μεγάλο (διαρκεί 35 λεπτά) θα σας συνιστούσαμε να το παρακολουθήσετε ολόκληρο


   

Υ.Γ: Διαφωνούμε κάθετα με την εκτίμηση που διατύπωσε ο επιστήμονας Παναγιωτόπουλος ο οποίος απευθυνόμενος στον Μ. Παπαπαναγιώτου του απέδωσε «ότι δεν έχει καθόλου καλή πληροφόρηση». Προφανώς ευγενικά τοποθετούμενος ο καθηγητής εδαφολογίας δεν θα μπορούσε να αποδώσει στον δημοσιογράφο ότι έχει γίνει ιμάντας μεταβίβασης των θέσεων της Eldorado. Σε κακόπιστους πάντως όπως εμείς μας ήρθε ασυναίσθητα στο μυαλό η ατάκα του Σπύρου Καλογήρου στην ταινία «Λόλα»: ¨Είναι πολλά τα λεφτά Αρη».

Βαθύ Κόκκινο

Ό,τι λάμπει δεν είναι Ελληνικός Χρυσός: Η αλήθεια για την αναστολή επενδύσεων στα μεταλλεία Χαλκιδικής

Βάλια Μπαζού

Η απόφαση της Eldorado Gold Corporation να ανακοινώσει «σχέδιο για την αναστολή των επενδύσεων της στα ενεργά μεταλλεία, τα έργα ανάπτυξης και τα ερευνητικά έργα της στην Ελλάδα», δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Ήταν μια κίνηση τακτικής με πρόδηλες πολιτικές διαστάσεις, σε μια προσπάθεια να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους αφού βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση μετά την απόφαση της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργείου Περιβάλλοντος να προσφύγει στη διαιτησία μια και ο καναδικός κολοσσός της μεταλλουργίας δεν τηρεί βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη σύμβαση που έχει υπογράψει με το ελληνικό δημόσιο.

Για να το κάνουμε λιανά, η Eldorado Gold επέλεξε την επικοινωνιακή τακτική «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Είναι χαρακτηριστικό ότι η καναδική πολυεθνική είχε προγραμματίσει εδώ και καιρό να εγκαινιάσει στις 15 Σεπτεμβρίου το εργοστασίου εμπλουτισμού Ολυμπιάδας. Προγραμμάτιζε να εγκαινιάσει ένα εργοστάσιο ΧΩΡΙΣ άδεια λειτουργίας και ΧΩΡΙΣ να υπάρχει αποπερατωμένος και με άδεια λειτουργίας χώρος για την απόθεση των αποβλήτων του.

Η καναδική πολυεθνική είχε προχωρήσει στην κίνηση προσδιορισμού των εγκαινίων ενώ γνώριζε από τις αρχές Απριλίου ότι το ΥΠΕΝ, είχε αποφασίσει να προσφύγει στη διαδικασία της διαιτησίας «προκειμένου να κριθεί κατά πόσο η αντισυμβαλλόμενη εταιρεία βρίσκεται σε αδυναμία εκπληρώσεως των συμβατικών της υποχρεώσεων», όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στην απόφαση που είχε αναρτηθεί στη Διαύγεια.

Οι πληροφορίες αναφέρουν, ότι η τακτική αγνόησης της απόφασης της κυβέρνησης για προσφυγή στη διαιτησία είχε σαν στόχο να πιεστεί η ελληνική κυβέρνηση και να εκδώσει τις απαραίτητες άδειες για τη λειτουργία του εργοστασίου εμπλουτισμού. Μια κίνηση που έπεσε στο κενό με αποτέλεσμα η Eldorado Gold να περάσει στο δεύτερο στάδιο του σχεδίου αντιμετώπισης κρίσης που έχει και το οποίο προβλέπει, την «αναστολή των επενδύσεων», ανακοίνωση που έγινε λίγες ώρες μετά την παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ.

Άδειες ρουτίνας;

Η Eldorado Gold, ισχυρίζεται ότι το αρμόδιο υπουργείο δεν εκδίδει άδειες ρουτίνας και γι αυτό το λόγο στην ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι: «δεν μπορεί να συνεχίσει να θέτει σε κίνδυνο τα κεφάλαιά της χωρίς αυτές τις άδειες και θα επιδιώξει με όλα τα μέσα προκειμένου να προχωρήσει η επένδυσή της και να υπερασπιστεί τα συμβατικά της δικαιώματα».

Είναι, όμως, πράγματι έτσι; Πρόκειται όντως για «άδειες ρουτίνας» ή η καναδική πολυεθνική φοβάται ότι κατά τη διαδικασία της διαιτησίας θα αποκαλυφθεί πλήρως, το σαθρό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δήθεν μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων ετών στην δοκιμαζόμενη Ελλάδα.

Ασφαλώς και δεν πρόκειται για άδειες ρουτίνας. Γιατί το πρόβλημα είναι η ίδια η «καρδιά» της επένδυσης, δηλαδή, η μέθοδος μεταλλουργίας που επελέγη και για την οποία αδειοδοτήθηκε η εταιρεία. Συγκεκριμένα:

- Η «ήπια» περιβαλλοντικά (χωρίς κυάνιο) μέθοδος μεταλλουργίας που πρότεινε και αδειοδοτήθηκε για να χρησιμοποιήσει (flash smelting) είναι όπως όλα δείχνουν ανεφάρμοστη. Και αυτό ακριβώς είναι το κεντρικό σημείο της διαιτησίας. Εάν, δηλαδή, η συμβατική υποχρέωση της εταιρείας να προχωρήσει με τη μέθοδο αυτή είναι εφικτή. Τα στελέχη της Eldorado που ασφαλώς και γνωρίζουν ότι η πειραματική μέθοδός τους δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτό ακριβώς θέλουν να αποφύγουν. Τη διαιτησία και μια απόφαση που θα καταδεικνύει ότι έχουν παραβιάσει τους όρους της σύμβασης που έχουν υπογράψει, τους όρους της σύμβασης με βάση την οποία έλαβαν την άδεια.

Επενδύσεις με εκβιασμούς

Η περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός αποτυπώνει με τον πιο απτό τρόπο, ότι ορισμένοι επενδυτές θεωρούν τη χώρα επιεικώς μπανανία και τους κατοίκους της ιθαγενείς που θα ικανοποιήσουν με καθρεφτάκια.

Η ανακοίνωση ότι αναστέλλουν το επενδυτικό τους σχέδιο, δεν είναι τίποτε άλλο από μια κίνηση εκβιασμού του στυλ ή θα κάνουμε ότι θέλουμε ή θα φύγουμε από τη χώρα και θα προσπαθήσουμε να σας δημιουργήσουμε πολιτικό πρόβλημα με επικοινωνιακό σοκ και δέος περί κυβέρνησης και υπουργούν μαδουριστών που δεν θέλουν την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός αποτυπώνει με τον πιο απτό τρόπο, την αντίληψη που έχουν κάποιοι επενδυτές αλλά δυστυχώς και σχεδόν το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το τι σημαίνει επενδυτικό περιβάλλον. Ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του επενδυτή. Ένα περιβάλλον που ακόμα και η σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο μπορεί να μην εφαρμόζεται από τη μεριά του επενδυτή και να μην υπάρχει καμιά επίπτωση, ούτε καν η σκέψη για διεκδίκηση του δημοσίου συμφέροντος μέσα από την προσφυγή στη διαδικασία της διαιτησίας.

(...)

πηγή

Η δήλωση του Burns, προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Eldorado Gold δεν φιλοξενείται εδώ για ηθικούς και πολιτικούς λόγους αλλά μπορείτε να τη βρείτε στο αρχικό  άρθρο

Ενημέρωση από τα δικαστήρια Ηγουμενίτσας

Την Πέμπτη 7 Σεπτέμβρη 2017 εκδικάστηκαν στην Ηγουμενίτσα τα ασφαλιστικά μέτρα της εταιρίας Ανδρομέδα στο σύντροφο που κατήγγειλε τα καρκινογόνα αντιπαρασιτικά (φορμόλη), τις σάπιες τροφές, και τα χρώματα των διχτυών των κλωβών όπου μετά την επεξεργασία ρίχνονται στη θάλασσα.


Στη διαδικασία διατυπώθηκε με επιχειρήματα από το σύντροφο ότι αυτές οι πρακτικές δεν αφορούν μόνο τη συγκεκριμένη εταιρία αλλά συνολικά τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη ρυπογόνο εκμετάλλευση των ιχθυοκαλλιεργειών, που ως μαζική βιομηχανοποιημένη παραγωγή καταστρέφει τη φύση και την ποιότητα της παραγωγής.


Το δικαστήριο θα αποφασίσει για τα ασφαλιστικά μέτρα στους επόμενους 2 μήνες, ως τότε επέβαλε τη συνέχιση της απαγόρευσης δημοσίευσης πληροφοριών για το ζήτημα, στο σύντροφο.


Στα δικαστήρια συγκεντρώθηκαν 30 περίπου αλληλέγγυοι ενώ βανάκια μετέφεραν κόσμο στα δικαστήρια από τα κρεματόρια της εταιρίας, η παρουσία τους ξεπέρασε τα 40 άτομα ενώ μεγάλη ήταν και η παρουσία των μπάτσων. Μετά το τέλος της συγκέντρωσης ένταση προκλήθηκε από ασφαλίτη που ακολουθούσε παρέα αποχωρούντων συντρόφων και τραβούσε φωτογραφίες.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ!

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου

Η πολιτική κατάθεση του Κώστα Γουρνά

Θα ξεκινήσω από εκεί που ξεκίνησαν όλα για μένα. Τον τόπο καταγωγής μου, το Μαντούδι Εύβοιας. Προτού, όμως, σας μιλήσω γι’ αυτό, θα μοιραστώ μαζί σας το εξής οξύμωρο που υποδηλώνει πολλά για την αντικειμενική, αλλά και την υποκειμενική υπόσταση του ταξικού πολέμου. Πριν από λίγα χρόνια στη φυλακή βλέποντας ειδήσεις, το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια γνώριμη φυσιογνωμία. Ήταν ένας συγχωριανός μου. Νέος άνθρωπος, μερικά μόνο χρόνια μεγαλύτερός μου. Θυμάμαι ακόμη και το όνομά του. Στο τέλος αυτής της είδησης ακολούθησε ένα ελαφρύ μειδίαμα κι έπειτα πλειάδα σκέψεων. Δίπλα στη γνώριμη αυτή φυσιογνωμία αναγνώρισα -ακόμη πιο εύκολα- άλλη μια. Ήταν ο Πολ Τόμσεν, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Τρόικα. Σήμερα έχει αναβαθμιστεί. Ο συγχωριανός μου του άνοιγε την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου για να εισέλθει. Ήταν ένας από τους φρουρούς που του διέθετε το ελληνικό κράτος για να τον φυλάει από ανθρώπους σαν κι «εμένα». Δυο άνθρωποι με, λίγο πολύ, κοινή κοινωνική και ταξική αφετηρία, μεγαλωμένοι στην ίδια κοινότητα, κατέληξαν να διαλέξουν αντίπαλα στρατόπεδα. Σε μια εποχή, μάλιστα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η πιο κρίσιμη για το μέλλον αυτού εδώ του τόπου.

Η σταδιακή μετάβαση της ελληνικής οικονομίας, από βιομηχανική σε μια οικονομία διάθεσης υπηρεσιών και προϊόντων, βρήκε πολλές επιχειρήσεις στα τέλη της δεκαετίας του ’80 να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Αυτό, σε συνδυασμό με την απληστία των ιδιοκτητών τους και τη διάθεση απεμπλοκής από μια τέτοια δραστηριότητα, έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των λεγόμενων «προβληματικών». Επιχειρήσεις οι οποίες φορτώθηκαν στο κράτος από τον αποχωρήσαντα, με τα κέρδη, ιδιοκτήτη τους, περισσότερο για να εκκαθαριστούν, παρά για να εξυγιανθούν. Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας ένα αυστηρό δημοσιονομικό πρόγραμμα λιτότητας, σταμάτησε να επιχορηγεί μια σειρά από τέτοιες επιχειρήσεις και τις έκλεισε. Ήταν ο επίλογος μιας ολόκληρης περιόδου. Ανάμεσα σ’ αυτές ήταν και τα μεταλλεία Σκαλιστήρη, στη βόρεια Εύβοια. Κι ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που έπληξε η φρίκη της ανεργίας ήταν κι ο πατέρας μου. Τα χωριά της περιοχής μαράζωσαν και πολλές οικογένειες βρέθηκαν αντιμέτωπες με το φάσμα της ανέχειας. Η ζωή μας δε θα ήταν ποτέ, πια, η ίδια.

Μεγάλωσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η λέξη «αδικία» είχε έναν απτό χαρακτήρα στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Οι πρώτες μου πολιτικές αναζητήσεις στην εφηβεία είχαν ένα κοινωνικό υπόβαθρο χτισμένο με υλικούς όρους. Η φτώχεια, η ανεργία, οι περιορισμοί, η αποσύνθεση της κοινότητας στην οποία μεγάλωνα, ήταν ήδη αρκετά για να ωθήσουν έναν άνθρωπο να ενταχθεί στις γραμμές του αγώνα. Μέσα στο παράπλευρο σύμπαν της βιομηχανικής κατάρρευσης που θύμιζε άνεργο λονδρέζικο γκέτο του 19ου αιώνα, ένας νέος άνθρωπος προσπαθούσε να βρει τις αναφορές του. Το Μαντούδι είχε παράδοση στους εργατικούς αγώνες. Η μεγάλη απεργία των μεταλλεργατών του 1976 που αντιμετωπίστηκε με στρατιωτική κατοχή του χωριού από την κυβέρνηση Καραμανλή, είχε γράψει ιστορία στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η ίδια παράδοση γέννησε ένα νέο αγώνα εργατών, αυτή τη φορά ενάντια στο οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου. Πολλοί μαθητές τότε, πήραμε μέρος σ’ αυτόν τον αγώνα, αλλά κυρίως μάθαμε με τον πιο σκληρό τρόπο το πιο αληθινό μάθημα της ζωής. Ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ταξικά διαμορφωμένος κι ότι τίποτα δεν κερδίζεται δίχως αγώνες.

Όπως τώρα συμβαίνει με τα δικά μου παιδιά, τότε -για διαφορετικό λόγο- η οικογένεια χωρίστηκε. Η αναζήτηση δουλειάς οδήγησε τον πατέρα μου στην πρωτεύουσα. Έπειτα από μερικά χρόνια θα τον ακολουθούσα κι εγώ. Φορτωμένος με τα βιώματα μιας παρηκμασμένης κοινωνίας, αναζήτησα την προοπτική του αγώνα για μια πιο δίκαια κοινωνία στην Αθήνα. Με την έλευσή μου, αμέσως, συμμετείχα σε διαδικασίες του αναρχικού χώρου, συνελεύσεις, συλλογικότητες, καταλήψεις στέγης… Αλλά και οι πρώτες πορείες ενάντια στη μαθητική μεταρρύθμιση Αρσένη, τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για τη νατοϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, η επίσκεψη Κλίντον… Αργότερα, ακολούθησαν οι διεθνείς διαδηλώσεις ενάντια στις συνόδους των αφεντικών σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, το Λονδίνο, η Πράγα, ο χαμός του Κάρλο Τζουλιάνι στη Γένοβα. Γεγονός που, αν και δεν το έζησα από κοντά, σημάδεψε, με ένα τρόπο, τα νεανικά μου χρόνια. Ύστερα, ήρθαν οι συλλήψεις για τη 17Ν. Ολόκληρος ο μηχανισμός προπαγάνδας του κράτους, με την κατεύθυνση ξένων υπηρεσιών, πήρε φωτιά. Πολύς κόσμος οργίστηκε εκείνες τις μέρες για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Και πολλοί αγωνιστές ξαναγεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες που άφηνε η καταστολή και το ταξικό μίσος των αντιπάλων μας. Πολύς κόσμος ένιωθε το βάρος της ευθύνης να αντιγυρίσει τη λαίλαπα που ερχόταν καταπάνω σε όλο το κίνημα, με ό,τι μέσο διέθετε. Η διαδήλωση της 1ης Οκτώβρη του 2002 ήταν μόνο η αρχή. Μια ευκαιρία για το κίνημα να αναπνεύσει περήφανα. Να πει το δικό του ya basta στον όλεθρο του ιδεολογικού πολέμου που βίωνε.

Οι συλλήψεις για την 17Ν και όσα αυτών ακολούθησαν, ήταν ένα κομβικό σημείο αναφοράς για τη δική μου γενιά. Θέλω να πιστεύω ότι μας έκανε πιο σοφούς ως αγωνιστές. Στην υπόθεση αυτή αναδείχθηκαν διάφορα θέματα που άπτονται του αγώνα. Συμπύκνωσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο όλη τη μανία ρεβανσισμού της ελληνικής αστικής τάξης. Αλλά κι ανέδειξε την πεμπτουσία της αντίστασης. Το πώς η ψυχή ενός, μονάχα, ανθρώπου μπορεί να τα βάλει με ολόκληρο το σύστημα εξουσίας, να αντιγυρίσει τις εις βάρος του συνθήκες και ταυτόχρονα να γίνει φάρος με καθολική κοινωνική αναγνώριση. Αλλά και πέρα από τη σημαντική ιστορία των προσώπων και των πεπραγμένων τους, εκείνο που όλοι βιώσαμε ήταν η ελληνική εκδοχή του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Η αντίστοιχη επίθεση της συμμαχίας των πρόθυμων, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, ενάντια σε κράτη που δεν εντάσσονταν στα παγκόσμια κριτήρια συνεργασίας μαζί τους. Εδώ, χωρίς να έχουμε τους αντίστοιχους δίδυμους πύργους, αλλά σχεδόν τρεις δεκαετίες ένοπλης δράσης, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο του αγώνα. Δεν επρόκειτο μόνο για τη 17Ν ή τον ένοπλο αγώνα, αλλά για όλο το εύρος του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα. Ο εσωτερικός εχθρός έπρεπε να παταχθεί. Αυτό το οποίο δε συνειδητοποιούσε κάνεις, όμως, τότε ήταν ότι εκείνη η επίθεση από μεριάς τους δημιουργούσε το έδαφος για την αναγέννηση αυτού του εσωτερικού εχθρού. Με νέους όρους, μέσα στις νέες κοινωνικές συνθήκες που διαμόρφωνε η ένταξη της χώρας στη νομισματική ένωση των ευρωπαϊκών κρατών.

Η πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα άλλαξε άρδην τα κοινωνικά χαρακτηριστικά στην Ελλάδα. Η οικονομία της χώρας προχώρησε σε μια αναντίστοιχη με τις πραγματικές της δυνατότητες μεγέθυνση. Η χρηματοπιστωτική λαίλαπα των δεκάδων τραπεζικών προϊόντων έφεραν μια επίπλαστη ευφορία που σύντομα θα αποδεικνύονταν ένα μεγάλο ψέμα. Ο εκμαυλισμός αυτής της κοινωνίας είχε, ήδη, αρχίσει. Κάνεις δε διδάχθηκε από τη μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου, όπου μικροεπενδυτές έχασαν όλο τους το βιός με προτροπή της τότε κυβέρνησης Σημίτη. Η πλάνη του αβίαστου τραπεζικού δανεισμού που εξασφάλιζε μια αθρόα κατανάλωση ήταν πολύ γλυκιά για να εξημερωθεί κι ο κόσμος πολύ στερημένος για να βάλει φρένο. Το απωθημένο της ευρωπαϊκής οικονομικής εξίσωσης λειτουργούσε ανεξέλεγκτα. Και πίσω από αυτό, κάποιοι πλούτιζαν. Πρώτες από όλους οι τράπεζες. Με τη φθηνή ρευστότητα να ρέει αφειδώς από την ΕΚΤ, τα χρώματα του ευρώ γίνονταν μια δεύτερη εθνική σημαία για την παμφάγα οικονομική ελίτ της χώρας. Κι όλα αυτά εις βάρος των συνήθων υποζυγίων που υποθήκευαν τις ζωές τους χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα γι’ αυτό. Στο πέλαγος μιας επίπλαστης ευημερίας ένας νέος πολιτισμός παράχθηκε. Και είχε όλα εκείνα τα οπισθοδρομικά χαρακτηριστικά του επαρχιώτη αγράμματου εφήβου που συναντά ξαφνικά τη ζωή στην πρωτεύουσα και καμώνεται τον καμπόσο. Ό,τι ζήσαμε τη δεκαετία των '00 αποτυπώνεται στην παραπάνω πρόταση. Η παράδοση των λαϊκών αγώνων είχε, σχεδόν, ξεχαστεί, η παράδοση του νεοελληνικού διαφωτισμού είχε ξεχαστεί, ό,τι πιο σπουδαίο είχε παραγάγει αυτός ο λαός παραμεριζόταν για χάρη μιας μεταμοντέρνας υποανάπτυκτης εκδοχής ενός πολιτισμού σκουπιδοκαπιταλισμού.

Όλη αυτή η καθυστέρηση στην αυγή του 21ου αιώνα, ήταν λογικό να παραγάγει και την άρνησή της. Ο καπιταλισμός, άλλωστε, δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που τροφοδοτούν την αντίσταση σε αυτόν. Η γενιά που γαλουχήθηκε σε αυτά τα -μη- ιδανικά, έφερε μαζί της και το αντίπαλο δέος. Ένα κομμάτι νεολαίας, κυρίως, που απαυδισμένο από αυτό που έβλεπε γύρω του έστρεψε τα βέλη του εναντίον του συνόλου της παρακμής. Και η ίδια η κοινωνία θεωρούνταν εξίσου συνένοχη για την εικόνα εκφυλισμού που παρουσιαζόταν. Οι πρώτες αντικοινωνικές τάσεις έκαναν την εμφάνισή τους δειλά και στο πολιτικό πεδίο. Παράλληλα με την οικονομική άνθιση και τα μεγάλα έργα των ολυμπιακών αγώνων, η χρηματοδότηση της υγείας, της έρευνας και της παιδείας διαρκώς έφθινε. Και σα να μην έφτανε αυτό, οι μόνες μεταρρυθμίσεις που ένοιαζε την πολιτική ελίτ να κάνει ήταν η κατάργηση του ασύλου και άλλα περιοριστικά μέτρα. Ο αγώνας που ξέσπασε ενάντια στο νομό πλαίσιο για την παιδεία το 2007 ήταν ενδεικτικός για όσα θα ακολουθούσαν. Ένα κομμάτι της νεολαίας εξέφρασε δυναμικά την εναντίωσή του απέναντι στις αισχρές παρεμβάσεις στα πανεπιστήμια, αλλά και σε ολόκληρο το νέο οικοδόμημα μιας νεοφιλελεύθερης ελληνικής καρικατούρας. Μια νέα ριζοσπαστικοποίηση γεννιόταν. Προπομπός της εξέγερσης του Δεκέμβρη του '08. Μπολιασμένη με την παράδοση των αντιεξουσιαστικών αγώνων της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά κρατώντας πολλά δικά της χαρακτηριστικά. Η επίθεση στο υπάρχον, δίχως πολλά άλλοθι για κοινωνική απεύθυνση ήταν ένα από εκείνα τα κύριά της. Στην πραγματικότητα, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η εικόνα της κοινωνίας προκαλούσε τίποτε λιγότερο από κάτι τέτοιο.

Ο Επαναστατικός Αγώνας γεννιέται, ακριβώς, μέσα σε εκείνη την μεταβολή. Σε παγκόσμιο επίπεδο η παγκοσμιοποίηση των αγορών ενισχύει καθολικά τις ταξικές και κοινωνικές ανισότητες. Η αυγή του 21ου αιώνα προεικονίζει τη σαρωτική αντεπίθεση μιας προσφάτως πληγωμένης αυτοκρατορίας σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα, διαμορφώνονται εκείνοι οι όροι για να αναδυθούν νέες οικονομίες σε πλανητικό επίπεδο και να ενισχυθούν γεωπολιτικά άλλες. Μέσα σε μια πλανητική συνθήκη ιμπεριαλιστικής ισχύος που ευαγγελίζεται το τέλος της ιστορίας, τη διαρκή μεγέθυνση των οικονομιών και την παγίωση μιας νέας τάξης με επικεφαλής τις ΗΠΑ, κάτι φαίνεται να μην πηγαίνει κι εντελώς καλά. Παρόλα αυτά, το νέο αντιτρομοκρατικό δόγμα επεκτείνεται παντού. Ο εσωτερικός εχθρός πρέπει να παταχθεί και οι κοινωνίες στις οποίες αυτός πλέει πρέπει να καθυποταχθούν. Οι χώρες της περιφέρειας που δε συμμορφώνονται πλήττονται άμεσα κι εκείνες του πρώτου κόσμου που συνδράμουν στην πλανητική εκκαθάριση των ανυπότακτων αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν την ίδια στρατηγική στο εσωτερικό τους. Οι δυτικές κοινωνίες υπάγονται σε μια αναβάθμιση του ελέγχου με τεχνολογικά μέσα, με την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του στρατού στο αστυνομικό έργο και ό,τι μένει έξω από αυτό καλύπτεται από την καταναλωτική αποχαύνωση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η όξυνση των πολύμορφων αντιθέσεων ανάμεσα στα διαφορετικά ταξικά στρατόπεδα, αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό τους προεξοφλεί μια αναπάντεχη καταιγίδα που θα σαρώσει τα πάντα.

Η κρίση που ζούμε είναι αναμφίβολα από τις πιο βαθιές κρίσεις στην ιστορία του καπιταλιστικού κόσμου. Κι αυτό γιατί ανέδειξε τις δομικές αστοχίες του οικοδομήματος της παγκοσμιοποίησης των αγορών. Κι ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο οι οικονομίες δείχνουν να έχουν ξεπεράσει τον αρχικό πανικό και σταθεροποιούνται, ο κλονισμός που επέφερε η τόσο ακαριαία κατάρρευση ολόκληρων μεγαθήριων του χρηματοπιστωτικού τομέα, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Η αμιγώς οικονομική κρίση έχει πάρει τα χαρακτηριστικά γεωπολιτικής αναδιάταξης δυνάμεων. Μια σειρά από συγκρούσεις στην περιφέρεια ανακατεύουν την τράπουλα της παγκόσμια κατανομής εξουσίας και προοικονομούν ευρύτερες εξελίξεις. Το ενδεχόμενο της γενίκευσης αυτών των πολέμων με άμεση εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων είναι σήμερα πιο πιθανή από ποτέ. Κι ένα νέο παγκόσμιο αιματοκύλισμα των λαών στο βωμό της αναδιάταξης των συσχετισμών εξουσίας των μεγάλων δυνάμεων είναι προ των πυλών.

Η Ελλάδα χτυπήθηκε από την κρίση πιο πολύ από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Και η γηραιά ήπειρος, αντίστοιχα, έμεινε πολύ πίσω στον ανταγωνισμό με τις νέες αναδυόμενες οικονομίες. Σε μια τέτοια αδυσώπητη σύγκρουση, ο ευρωπαϊκός βορράς έπρεπε να τρέξει. Οι λαβωμένες από την κρίση ισχυρές βιομηχανικές οικονομίες έπρεπε να καλύψουν τις ζημιές. Η διαδικασία της επιβολής μνημονίων στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου ήρθαν να εξυπηρετήσουν, ακριβώς, αυτήν την ανάγκη. Τα ελλείμματα του νότου και η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική λιτότητας ενίσχυσε την εξαγωγική εμπορική πολιτική του βορρά και την παραγωγή μεγάλων πλεονασμάτων. Σε μια κατάσταση στασιμότητας της παγκόσμιας οικονομίας, οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης προσπαθούν να μη μείνουν εντελώς πίσω στη νέα κατανομή εξουσίας. Αντίθετα, με το νότο που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Και ακόμα ειδικότερα με την Ελλάδα, η όποια έχει πάψει να λογίζεται εδώ και καιρό ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Η Ελλάδα θεωρείται από τους εταίρους της στην ΕΕ ως ένα κράτος-ανέκδοτο. Δε συνυπολογίζεται ως ένα πλήρες, πια, μέλος της νομισματικής ένωσης, αλλά ως η κερκόπορτα για τη μετεξέλιξη της ένωσης σε μια διαβαθμισμένη δομή. Το μνημονιακό καθεστώς θεσμοθετείται και επισήμως.

Ο Επαναστατικός Αγώνας μίλησε και έδρασε σε αυτή την καυτή περίοδο για την Ελλάδα και τον κόσμο. Η αυγή του 21ου αιώνα επιφύλασσε κάθε άλλο παρά μια ήρεμη κανονικότητα για την ανθρωπότητα. Έχοντας σε πολλές περιπτώσεις τη διαύγεια και τη διορατικότητα να αναλύει με απλότητα, κατάφερε να προσεγγίσει κοινωνικά κομμάτια με μια αμεσότητα. Κατάφερε να αποτελέσει για πολύ κόσμο ένα αποκούμπι στις δύσκολες συνθήκες που βίωνε. Αλλά και για το ίδιο το κίνημα υπήρξε κινητήριος δύναμη σε πολλά επίπεδα. Άνοιξε πεδία όπου ήταν παλιότερα δυσπρόσιτα για τους αναρχικούς. Οι παρεμβάσεις του, πάντα καίριες και αποφασιστικές για τα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα. Αποτέλεσε μια νέα ανάσα, ένα ξεφύσημα ανακούφισης για πολύ κόσμο που ένιωθε τον αχό της καταπίεσης πάνω του. Κι όταν ξέσπασε η κρίση κι ο κόσμος, κατά κάποιο τρόπο, «λυτρώθηκε», η κοινωνική αποδοχή ήταν ευρεία. Η δικαίωση των αγώνων που δώσαμε ήταν καθολική. Ποτέ δε θα ξεχάσω ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα, ανθρώπους ακόμα και συντηρητικούς να αποδίδουν εύσημα στην οργάνωση και του ανθρώπους της. Ακόμα και μέσα στη λογική της ανάθεσης, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη μάστιγα για την κοινωνική χειραφέτηση, μπορώ να διανοηθώ τις ενδόμυχες σκέψεις πολλών ανθρώπων που ασπάζονται τον ένοπλο αγώνα. Γιατί, ειδικά στις σημερινές συνθήκες οπού όλες οι προηγούμενες συμβάσεις έχουν καταρρεύσει, είναι τέτοια η συνειδητοποίηση της οργής για το σύστημα που κάθε άλλη εναλλακτική φαίνεται λειψή. Ο καθένας σήμερα γνωρίζει ότι τίποτε δε μπορεί να αλλάξει παρά μόνο με δυναμικούς αγώνες. Και ξέρει τώρα πως δε μπορεί να εμπιστευτεί κανένα παρά μόνο τον εαυτό του για να το κάνει.