ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ Κ. ΓΟΥΡΝΑ & Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί.
Τώρα είναι η εποχή των τεράτων».
Αντόνιο Γκράμσι

Η πρώτη φορά αριστερά-κυβέρνηση αυτής της χώρας, συνεχίζοντας την τακτική των νεοφιλελεύθερων προκατόχων της, στερεί από τους αγωνιστές Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γούρνα το δικαίωμα τους σε άδειες. Στην περίπτωση του πρώτου, η αιτία -γραπτά διατυπωμένη σε βούλευμα- είναι η αμετανόητη στάση του πάνω στο ζήτημα της ένοπλης πάλης. Μια ενδεχόμενη αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα από έναν επαναστάτη-σύμβολο όπως είναι ο Δ.Κουφοντίνας θα νοηματοδοτούσε τόσο μια νίκη για το αστικό μπλοκ όσο και μια ιστορική ρεβανς για κάθε ρεφορμιστική φωνή που ακόμα διακηρύττει πώς υπάρχει ειρηνικός δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση μέσω μεταρρυθμίσεων, χωρίς την ένοπλη αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, το κράτος, τους υπερεθνικούς μηχανισμούς (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ) και τα κάθε λογής φασιστικά δεκανίκια τους.

Η «αριστερά» που υπόσχονταν σεβασμό στα δικαιώματα, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης εντός των τειχών, κατάργηση του τρομονόμου, και άλλα πολλά -και ουσιαστικά με αυτή τη τακτική εξασφάλισε προεκλογικά ψήφους από το συγγενικό και φιλικό περίγυρο μεγάλη μερίδας κρατουμένων, αφομοιώνοντας παράλληλα και μια μερίδα του κινήματος που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια- έχει προ πολλού δείξει το πραγματικό της πρόσωπο: αυτό της -ανεξάρτητης από χρωματισμούς- εξουσίας.

Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η αριστερά, αφού εφάρμοσε τα χειρότερα μέτρα υποτίμησης της τάξης μας, μείωσε κι άλλο συντάξεις και μισθούς, περίκοψε όλες τις κοινωνικές παροχές, συναίνεσε στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, διευκόλυνε τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, υιοθέτησε την αντιτρομοκρατική πολιτική της δεξιάς, ενσωματώνοντας την βαθμιαία στην ατζέντα της και την πολιτική της ρητορική. Αυτή που μέχρι πρότινος μίλαγαν για αντιτρομοκρατική υστερία, σήμερα εφαρμόζουν πολιτικές που παραδοσιακά επέβαλε η δεξιά, γεγονός που αφενός καταδεικνύει και τον εγγενώς περιορισμένο χαρακτήρα που έχει η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα, και αφετέρου αποδεικνύει και στους πλέον δύσπιστους πως το κράτος ανεξαρτήτως κυβέρνησης, έχει συνέχεια και συνέπεια ως προς τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.


Τα πολιτικά επίδικα που απάντησαν με σαφήνεια τόσο η Ε.Ο. 17 Νοέμβρη όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας είναι σήμερα τόσο επίκαιρα όσο ποτέ. Με τους καταπιεζόμενους και όχι με τις κυβερνήσεις και το κράτος, με τους εργαζόμενους και τους ανέργους και όχι με το κεφάλαιο και τους λακέδες του, με την διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και όχι με τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Θέτοντας στο προσκήνιο το οργανωμένο και ένοπλο προλεταριάτο, ως τον μοναδικό ικανό παράγοντα για να τερματιστεί η κυριαρχία της αστικής τάξης και η διαιτησία των συμμάχων της, όπου είτε στρατιωτικά όπως το '40, είτε οικονομικά όπως στις μέρες μας ήταν και είναι εκεί για να διασφαλίσει πως τα κεκτημένα των ντόπιων αστών δεν θα χαθούν.


Είναι σήμερα λοιπόν που η αστική στρατηγική θα επιχειρήσει περισσότερο από ποτέ -την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη βιώνει τη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων ετών- να ξεδοντιάσει τα κοινωνικά ερείσματα και τη λαϊκή συμπάθεια στο πρόσωπο των δύο αγωνιστών. Προχωρώντας πραξικοπηματικά το κράτος εκβιάζει απροκάλυπτα ακόμα και σκηνοθέτες, ακαδημαϊκούς, διανοούμενους - όποιον τολμάει να εκφραστεί υπέρ των πολιτικών κρατουμένων ακόμα και από τη σκοπιά της υπεράσπισης των "δημοκρατικών δικαιωμάτων". Απαγορεύει θεατρικές παραστάσεις, σφραγίζει πανεπιστημιακές σχολές, φιμώνει και λογοκρίνει το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωση των αγωνιστών, σαμποτάροντας συστηματικά τη διεκδίκηση του δικαιώματός για άδεια -μεταξύ άλλων.

Γιατί το κράτος δεν διεκδικεί μονάχα το μονοπώλιο στην άσκηση βίας και επιβολής. Διεκδικεί επίσης το μονοπώλιο στην παραγωγή σκέψης. Διεκδικεί το οι αντιπαρατεθόμενες σε αυτό φωνές να μην έχουν βήμα στο δημόσιο χώρο.

Γιατί το κρίσιμο διακύβευμα για το πολιτικό σύστημα δεν είναι εάν δικαιούται άδεια οι πολιτικοί κρατούμενοι Δ. Κουφοντίνας και Κ. Γουρνάς, αλλά εάν αποκηρύσσουν τη δράση των οργανώσεων που συμμετείχαν και τον “αναπόφευκτα” βίαιο μετασχηματισμό της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Πέρα από την ρεφορμιστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ας αναλογιστεί κανείς ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι συσπειρώνονται γύρω από το αίτημα να μην χορηγηθούν οι άδειες που δικαιούνται οι 2 αγωνιστές. Κίτρινες φυλλάδες όπως το «Πρώτο Θέμα» του ακροδεξιού Θ. Αναστασιάδη, η φωνή του επιχειρηματικού κόσμου «Καθημερινή» του διαπλεκόμενου Μπόμπολα, τζάκια που κάθονται στο σβέρκο των από τα κάτω εδώ και πολλά χρόνια όπως οι Μητσοτάκιδες και οι Μπακογιαννιδες.

Η περίπτωση των δύο αγωνιστών όμως δεν είναι η μόνη. Είναι η ακραία εφαρμογή της ειδικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος στους πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια ώρα που δεν τους αναγνωρίζει την ταυτότητα του πολιτικού κρατούμενου. Η άρνηση χορήγησης άδειας στον κομμουνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα και τον αναρχικό Κώστα Γουρνά με αιτιολογήσεις φρονηματικού χαρακτήρα, αποτελεί μονάχα μια γωνία σε ένα κάδρο που αποτύπωνε η απαγωγή του 6χρονου παιδιού των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, η αβάσιμη δίωξη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, το ανελέητο κυνήγι και η επικήρυξη του Μ. Σεισιδη και 2 ακόμα συντρόφων για 600.000 ευρώ.

Εμείς από την πλευρά μας ως Αναρχική Ομοσπονδία, το αίτημα για χορήγηση αδειών στους δύο αγωνιστές, όπως και κάθε αίτημα που αφορά διωκόμενους από το κράτος το απευθύνουμε στην κοινωνική βάση, στους ανθρώπους που μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα, που βιώνουμε από κοινού την εκμετάλλευση. Στους από τα κάτω, στην πλατιά εκείνη κοινωνική πλειοψηφία την οποία αφορούσε και αφορά ο αγώνας, οι επαναστατικές ενέργειες και οι πολιτικές επιλογές αγωνιστών σαν τον Δ. Κουφοντίνα και τον Κ. Γουρνά.

Στη σημερινή συγκυρία της επέλασης του κεφαλαίου και του κράτους, το επαναστατικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των πολιτικών κρατούμενων και να διαρρήξει το καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν. Η σημασία μιας νικηφόρας έκβασης του αγώνα για χορήγηση άδειας στους δύο αγωνιστές αποτελεί σίγουρα μια σημαντική παρακαταθήκη για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και το κίνημα αλληλεγγύης σε αυτούς. Μια νίκη που μπορεί να λειτουργήσει προσωρινά σαν ανάχωμα στην “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία, δημιουργώντας ένα σημαντικό ρήγμα στο καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων των πολιτικών κρατούμενων, στεκόμενο οργανωμένα/ ανασυγκροτούμενα απέναντι στην εποχή των τεράτων, χαράσσοντας ένα ακόμη μονοπάτι για τον καινούργιο κόσμο που πασχίζει να γεννηθεί.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΔΙΑΛΑΚΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ


ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ