Καλά θα ήταν αφού θα έβγαζε και λίγο γέλιο, αλλά δεν είναι. Είναι η χώρα των Μενουμευρώπηδων που εορτάζει τα 196 χρόνια από τον ξεσηκωμό ενάντια στους Οθωμανούς Τούρκους.
Λογικό, αφού η θύμηση αυτή θα ήταν λιγάκι τραυματική για τον αιώνια αγνό και αθώο ήρωα, τον ατρόμητο Νεοέλληνα.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον χάρτη της «ελεύθερης» Ελλάδας που είχα κολλήσει σε ένα παλαιότερο κείμενό μου, την Άνοιξη του 1827 λίγες ημέρες πριν από την ναυμαχία στο Ναυαρίνο, για να καταλάβει πως το κράτος αυτό χαρίστηκε από τους ξένους, δημιουργήθηκε και πορεύτηκε μέσα στους επόμενους δύο αιώνες ως προτεκτοράτο τους και σαν τέτοιο εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα.
Σχεδόν 200 χρόνια μετά, αντιπροσωπεύει από μόνο του έναν ξεχωριστό κόσμο παραισθησιών και παραδοξοτήτων.
Κράτος Μενουμευρώπηδων, φανατικών τάχα μου πιστών των «ευρωπαϊκών» αξιών και τυφλών ακόλουθων των «εκσυγχρονιστικών» εντολών των δανειστών.
Κράτος οπερέτα.
Ευρωπαίοι και Οθωμανοί Τούρκοι ταυτόχρονα.
Φουστανελοφόροι Μακεδονομάχοι και Τουρκοφάγοι καπεταναίοι από το ένα τους μάγουλο, Νενέκοι και σιχαμένοι Γερμανοτσολιάδες από το άλλο.
Προοδευτικοί εκσυγχρονιστές από την μια και προγονόπληκτοι ψευτοθρησκόληπτοι τζιχαντιστές της Ορθοδοξίας από την άλλη.
Μιλάνε για αλλαγές νοοτροπίας και μεταρρυθμίσεις ενώ την ίδια στιγμή μισθοδοτούν το παπαδαριό και αναγνωρίζουν τα χρυσόβουλα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και τα φιρμάνια των Οθωμανών Σουλτάνων μέσω των οποίων η εκκλησία εδώ και χρόνια ληστεύει την δημόσια περιούσια.
Και φυσικά, αθωώνεται πάντα από την ξεπουλημένη και δοτή δικαιοσύνη.
Τελευταίο παράδειγμα το Βατοπέδι.
Μπήκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι μέσα στην κολυμβήθρα της Ελληνικής δικαιοσύνης και ξεπλύθηκαν όλα τους τα ανομήματα.
ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ.
Διαβάζεται κι ανάποδα. Άμα λάχει φοριέται και σαν κόσμημα στον λαιμό των αμετανόητων ραγιάδων.
Στη σειρά στέκονται οι εμπλεκόμενοι στην προδοσία και στο ξεπούλημα της χώρας μέσω των μνημονίων της υποταγής και των PSI.
Θα ξεπλυθούνε όλοι.
Από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη και από τον «κυρίαρχο» λαό.
Καμία αμφιβολία πιά για αυτό.
Τα μεγαλεία, βέβαια, της ευλογημένης χώρας δεν σταματούν στους ξενόδουλους πολιτικούς, στους λοβοτομημένους πολίτες και στους κάθε λογής Ρασπουτάδες που πουλάνε ευχέλαια και φυλαχτά στο πόπολο.
Στο μνημονιακό βασίλειο της εκσυγχρονιστικής Ευρώπης λειτουργεί –επισήμως και με την βούλα του Ελληνικού κράτους– και ο νόμος της Σαρία που αφορά τους Μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες που κατοικούν στην Θράκη.
Ένα θλιβερό καφενείο.
Φαντάζομαι με τρόμο την σκιά του σκοταδισμού που θα καλύψει την χώρα μόλις εγκαταλείψουμε τον μάταιο τούτο κόσμο της Ευρωζώνης.
Κάτι που δεν θα αργήσει και πολύ να συμβεί «σύντροφοι».
Ακόμα κι εσείς οι φανατικοί Μενουμευρώπηδες το βλέπετε πια κι ας μην τολμάτε να το παραδεχτείτε ούτε στον τόσο πολύτιμο για εσάς ευατούλη σας.
Το λαδάκι στο ευρωπαϊκό καντήλι τελειώνει.
Κι αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια μεγάλη ευκαιρία ανασυγκρότησης για την πατρίδα, θα γίνει ο χειρότερος τάφος εξαιτίας της εγωπάθειας, της ξετσιπωσιάς, και της απύθμενης ανοησίας και κακομοιριάς που επιδείξατε τα τελευταία 45 χρόνια που σας βλέπω.
Αν στα αλήθεια πιστεύατε έστω και μια λέξη από όσα λέγατε και λέτε για τον εκσυγχρονισμό των δομών της Ελληνικής κοινωνίας, θα είχατε καταφέρει να αλλάξετε έστω κι ένα πράγμα προς το καλύτερα τα εφτά χρόνια που ακολούθησαν την χρεοκοπία.
Δεν κάνατε τίποτα, απολύτως τίποτα.
Η προδομένη πατρίδα που εσείς σταυρώσατε, ήρθε η ώρα να σας εκδικηθεί.
Πάνω σας θα πέσει και θα σας πλακώσει.
Τους ενόχους και τους αθώους· όποιοι, εξαιρουμένων των παιδιών, κι αν είναι αυτοί.
Τα διακόσια χρόνια από το 1821 θα γιορταστούν μίζερα σαν σε μνημόσυνο.
Τα διακόσια χρόνια από την πραγματική ημέρα της ανεξαρτησίας πολύ πιθανά να μην μπορέσουν να εορταστούν με τον πατροπαράδοτο τρόπο.
Δεν είναι ανέκδοτο. Κανείς δεν γελά.
Ούτε παραμύθι όμως είναι, όπως πολλοί νομίζουνε.
Δεν υπάρχουν δράκοι, δεν υπάρχουν μαγεμένα κάστρα, δεν υπάρχουν πρίγκηπες και πριγκίπισσες.
Και στο τέλος, δεν ζει κανείς καλά, άσε που είναι πια κι εντελώς αδιάφορο για το αν θα υπάρχει και κάποιος που θα ζει καλύτερα.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ. Το καλοκαίρι – μετά από δύο χρόνια – πάλι Ελλάδα, στην Νάξο. Κάτι σαν crash test. Φως εναντίον της θλιβερής πραγματικότητας. Τα όσα φρικιαστικά έγιναν με τις χελώνες δεν βαρύνουν τους κατοίκους του τόπου. Εκτός αν γνωρίζουν εκείνους που το έκαναν ή που θα μπορούσαν να το κάνουν και τους καλύπτουν. Τους δολοφόνους αυτούς δεν θα τους βρει το Λιμενικό. Θα τους βρουν οι κάτοικοι που αγαπούν και πονούν την γη τους και τα πλάσματα που την ομορφαίνουν.
(Αγαπητέ Ηλία, κάτι ήξερε ο τόσο συκοφαντημένος Διονύσιος Σολωμός όταν έγραφε την φράση «Το έθνος πρέπει να ταυτίσει το εθνικόν με το αληθές». Διακόσια χρόνια μετά, οι Έλληνες πορεύονται ακόμα με ψέματα και εθνικούς μύθους. Ηλία, πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να είναι μια χώρα προτεκτοράτο, οι κάτοικοί της να είναι προσκυνημένοι και να έχουν παραδώσει μόνοι τους την χώρα τους, και από την άλλη να κάνουν φιέστες για να τιμήσουν αυτούς που αγωνίστηκαν για να την ελευθερώσουν. Αλλά τα βαρέθηκα όλα αυτά -που δεν αλλάζουν με τίποτα-, οπότε να σου πω για την Νάξο. Ηλία, θα σου γράψω όλα τα καλά μέρη, όλες τις καλές παραλίες, όλα τα καλά φαγάδικα -και ό,τι άλλο καλό υπάρχει στην Νάξο πέρα από την πασίγνωστη πορτοκαλόπιτα στο καφενείο της Χριστίνας στο Χαλκί- αλλά θα σου τα γράψω προσωπικά, για να μην πλακώσουν όλοι.
Εσύ θα έρθεις στην Ελλάδα τον Αύγουστο, όπου γίνεται παντού -και στην Νάξο- χαμός, αλλά θα φροντίσω εγώ να σου πω τα μέρη που δεν γίνεται χαμός. Εγώ θα πάω στην Νάξο στο τέλος Απριλίου για να τρέξω στο Naxos Trail Race. Κι όταν θα βρεθούμε από κοντά, να σου πω πώς ήταν η Νάξος πριν από 30 σχεδόν χρόνια, που πήγα για πρώτη φορά. Καλά, απίστευτη. Να είσαι καλά, Ηλία.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.