Ποιον αλήθεια εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελίσσεται ταχύτατα σε μια ακόμη φούσκα, από αυτές που το σύστημα εξουσίας συνηθίζει τελευταία να παράγει και να καταναλώνει με ρυθμό εξαμήνου.


Πρόκειται για τον πλέον κρυπτόμενο επικεφαλής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πέραν ενός χοντροκομμένου κοινωνικού αυτοματισμού, είναι αδύνατον να εντοπίσει κανείς όση προσπάθεια και αν καταβάλλει, τι- έστω στο περίπου- λέει ο Κ. Μητσοτάκης για το ασφαλιστικό ή και εν γένει για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που άλλωστε ψήφισε και ο ίδιος. Αν ο Αλέξης Τσίπρας προσωποποιεί τα αδιέξοδα του τυχοδιωκτισμού και της προσχώρησης στον αντίπαλο, ο Κ. Μητσοτάκης συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις και τη ρηχότητα ενός δήθεν μεταρρυθμιστικού, νεοφιλελεύθερου και αυταρχικού λόγου, που πέραν μιας θολής αντί- αριστερής ρητορείας και ενός ψευτό- κοσμοπολιτισμού, από το καλοκαίρι που μορφοποιήθηκε στο “μένουμε Ευρώπη”, έως και σήμερα δεν έχει προσφέρει το παραμικρό στη δημόσια συζήτηση αλλά αντίθετα εκτίθεται διαρκώς από τους ίδιους τους Ευρωπαίους πάτρωνές του.

Τα ερωτήματα

Τι είδους μεταρρυθμίσεις μπορεί για παράδειγμα να προσφέρει μια ΕΕ που σηκώνει παντού τείχη, που μετατρέπεται σε φρούριο και απειλεί να κλείσει τα σύνορα, που καλεί εμμέσως την Ελλάδα να πνίγει τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, που χρηματοδοτεί τον Ερντογάν και που διαρρηγνύει από μόνη της το δικαιωματικό της πυρήνα; Τι είδους μοντέλο πρεσβεύει ο επικεφαλής των “μεταρρυθμιστών” Κ. Μητσοτάκης, όταν- ασχέτως προθέσεων και στοχεύσεων- ο ίδιος ο σύμμαχός του Σόιμπλε υποστηρίζει το προφανές, ότι δηλαδή η Ελλάδα θα είχε κάθε συμφέρον να εξέλθει της ευρωζώνης διότι η τελευταία την ωθεί σε ατελείωτο πόνο και παρακμή; Ποιο ήθος κομίζει όχι μόνο δεδομένου ότι είναι γόνος της βαθιάς οικογενειοκρατίας, των βιογραφικών χάρη στις οικογενειακές σχέσεις με τις ελίτ αλλά επιπλέον δεδομένου ότι από το σκάνδαλο Siemens, βρέθηκε απευθείας μπλεγμένος στο σκάνδαλο Παπασταύρου; Με ποια αξιοπιστία μπορεί να μιλήσει ως πολιτικό πρόσωπο όταν εκτός των ΜΜΕ της ολιγαρχίας δε στέκεται πουθενά;

Κυρίως όμως, ποιον αλήθεια εκφράζει και εκπροσωπεί η ΝΔ του Μητσοτάκη; Ένα απειροελάχιστο στο γενικό πληθυσμό τμήμα φανατικών του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού, που ξεπλύθηκαν χάρη στον Αλέξη Τσίπρα; Ανώτατα αστικά στρώματα που κερδοσκοπούν χάρη στη γενική φτωχοποίηση; Μια ολιγαρχία πλούτου και εξουσίας που το Σεπτέμβριο τα έδινε όλα υπέρ του Αλέξη Τσίπρα και που τώρα με τις ίδιες παρασκηνιακές μεθοδεύσεις ποντάρει στο νέο πουλέν της; Την ακροδεξιά του Α. Γεωργιάδη, σε ένα συνδυασμό τύπου Πινοσέτ- νεοφιλελευθερισμός και αυταρχισμός; Ή τις πολυεθνικές εκείνες που ελπίζουν σε ακόμα ταχύτερες και εξευτελιστικότερες αγορές από εκείνες που τους προσφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ; Ακόμα και αυτά τα παραδοσιακά φιλικά προς τη ΝΔ μεσοστρώματα δεν έχουν ακούσει τίποτα.

Ούτε καν εξαγγελίες περί φορολογικών ελαφρύνσεων ή περί προστασίας των ελαχίστων εγγυήσεων υπέρ ενός μοντέλου μεσαίας αυτοαπασχόλησης και προσόδων από την ιδιοκτησία μπορεί να προσφέρει η ΝΔ λόγω του δημοσιονομικού ζουρλομανδύα και της πορείας πληβειοποίησης με την οποία ταυτίζεται η ευρωζώνη, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με την περιφέρειά της. Η δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι τόσο απωθητική, ώστε, μέχρι ενός σημείου, να διασώζει επικοινωνιακά ακόμα και αυτόν τον Αλέξη Τσίπρα.

Το νέο και το παλιό

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τον ψεύτικο αέρα των δημοσκοπήσεων, διαπράττει το ίδιο λάθος που κάνουν όλοι όσοι αγνοούν τα βασικά της κοινωνικής και πολιτικής ανάλυσης: δε στέκονται εκπροσωπήσεις χωρίς υλική βάση, απλά και μόνο χάρη στους σχεδιασμούς επί χάρτου των ΜΜΕ. Αν νομίζει για παράδειγμα ότι οι ηγεσίες των επαγγελματικών ενώσεων σημαίνουν κάτι, καλά θα κάνει να δει τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος σε κάθε έναν από αυτούς τους κλάδους. Δεν αλλάζει ο πολιτικός συσχετισμός βαθιά και ουσιαστικά μόνο εξαιτίας της φθοράς του αντιπάλου- βλ. για παράδειγμα αποτελέσματα της ΝΔ το 2012. Είναι τέτοια δε, η ένδεια της ΝΔ στον τομέα των κοινωνικών συμμαχιών, ώστε αναγκάζεται να διαπραγματεύεται σε επίπεδο στελεχών, με όποιον επίδοξο κηφήνα της εξουσίας την προσεγγίζει, από ΠΟΤΑΜΙ, μέχρι στελέχη του βενιζελικού μπλοκ στο ΠΑΣΟΚ και από ακροδεξιούς μέχρι τυχάρπαστους του Λεβέντη. Το “νέο”, για άλλη μια φορά συναντιέται με το χυδαίο “κομματαρχισμό”.

Η κυβερνητική περιδίνηση δεν μπορεί να κρύψει το κενό στο οποίο βρίσκεται η ΝΔ. Ένα κόμμα αντιπαθές, γηρασμένο πολιτικά, συνένοχο, αλλοτριωμένο και διεφθαρμένο, χωρίς καμία επαφή με τις μεγάλες μάζες, ούτε καν της λαϊκής δεξιάς. Ένα κόμμα που κρύβεται στα μεγάλα, θα ηττηθεί και στο πεδίο της τακτικής. Πίσω από τις κορώνες δεν κρύβεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τόσο παλιός όσο η οικογενειοκρατία που τον ανέδειξε. Ότι αποπειράται να ισορροπήσει πάνω στη μνημονιακή συνενοχή και στο κοινωνικό κενό.

Θέμης Τζήμας απο καθεστωτικό.