O Ωρυόμενος ανθρωπισμός του Τσίπρα, ο φράχτης του Έβρου, και ο ξεβρασμένος “ευρωπαϊκός πολιτισμός” στο Αιγαίο.

 

Στο Αιγαίο ξεβράζεται ο  "ευρωπαϊκός πολιτισμός" και  απο τη μνημονιακή "αριστερά" , υποκριτές και καθάρματα.

 

O ευρωπαϊκός πολιτισμός ήταν ανέκαθεν μία από τις πιο μολυσματικές κηλίδες στην ιστορία του πλανήτη. Μεσαίωνες, εκκλησίες και Βατικανά με δεκάδες λαμπαδιασμένες  "μαγεμένες" ανθρωποθυσίες, οικονομικές αποικίες που δολοφόνησαν ολόκληρους λαούς για την "ανάπτυξη",  βιομηχανικές επαναστάσεις, η μήτρα  του ναζισμού-φασισμού. Τα σφαγεία μνημεία του   Χίτλερ,  και των σημερινών ακροφιλελεύθερων επιγόνων του, μηχανισμοί όπως η  "ευρωπαϊκή τράπεζα",  πόλεμοι, καταστροφές, διάλυση των λαών της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων κλπ ..

Σελίδες αιματοβαμμένες, μνημεία που χτίστηκαν πάνω σε χιλιάδες νεκρούς “δούλους”.. ο περιβόητος "ευρωπαϊκός πολιτισμός" που στο στόμα των μνημονιακών αριστερών εκτίθεται απο τους πνιγμένους  πρόσφυγες είναι απλά μία διαρκής εγκληματική πράξη στην  ιστορία.  Στη μικρή ιστορία των απλών ανθρώπων .

Είναι φαραωνικών διαστάσεων η υποκρισία των  ευρωπαίων "ηγετών"  και στην περίπτωση μας του ανδρείκελου Τσίπρας που  κοιτώντας τους δολοφονημένους πρόσφυγες στο Αιγαίο ,  νιώθει ότι εκτίθεται ο “ευρωπαϊκός του πολιτισμός” , όταν ο ίδιος  πέραν των άλλων,  συντηρεί  και συνεργάζεται με  συμμορίες όπως η Frontex και καλογυαλίζει εργαλεία εγκλωβισμού στο θάνατο προσφύγων  όπως ο φράχτης του Έβρου.
Ο Τσίπρας έκανε την αναφορά για το ξεβράσιμο του ευρωπαϊκού πολιτισμού νουθετώντας  τους ομοϊδεάτες του, της ΝΔ(ψήφισαν απο κοινού το Μνημόνιο) που ήταν λίγο μπρονταλ και κυνήγαν πρόσφυγες με οργανωμένα τάγματα εφόδου, τώρα απλά ψηφίζουν απο κοινού με τη συμμορία του συριζα τα νέα μνημόνια.

Μόλις πριν λίγες ημέρες ο «λοχίας τεθωρακισμένων» στον οποίο έχει ανατεθεί η αστυνομία και γενικά η καταστολή , έκραξε πώς ο φράχτης του Έβρου θα παραμείνει ως έχει.. Στην “ανάλυσή του” αφού προσπέρασε τα δάκρυα του ανδρείκελου Τσίπρα είπε κατά λέξη: «Όμως, δεν είμαστε υπέρ της κατεδάφισης του φράχτη, γιατί βάζει κάποιους κανόνες, αν θέλετε, στη ροή των προσφύγων που είναι από τα νησιά, αυτή τη στιγμή».  Ο δακρύβρεχτος ανθρωπισμός μαζί με την τιμή των λόγων,  σε όλο του το μεγαλείο ..
Πράγματι ο μικρός  Αϊλάν  δεν μπορούσε να πηδήσει το φράχτη του Έβρου και σεβόμενος τους “κανόνες”  πνίγηκε στα νερά του Αιγαίου,  τολμώντας να ενοχλήσει τον ανθρωπισμό των ευρωπαϊστών του υπερΚράτους της Ευρώπης .

Ανάλογους φράχτες έχουν εκπονήσει και άλλοι συνευρωπαϊστές σύντροφοι του Τσίπρα όπως,   η Αυστρία, η Ουγγαρία  κλπ,  η Ελλάδα τον έχει ήδη κατασκευάσει και ασκεί   μεταναστευτική πολιτική,   έστω και αν αυτό πνίγει τον ευρωπαϊκό ανθρωπισμό των ανδρείκελων της συμμορίας του συριζα που εξεγείρονται βλέποντας το λίκνο  του “ευρωπαϊκού πολιτισμού”  να ξεβράζεται σ το Αιγαίο!!!

Τα κύματα προσφύγων που αποφεύγουν τον φράχτη του Έβρου,  πνίγονται από την εναλλακτική  θαλάσσια δίοδο του Αιγαίου , ή ακριβέστερα δεν πνίγονται αλλά δολοφονούνται από αυτούς που τους οδηγούν στο Αιγαίο.
Τα δάκρυα του κάθε ανδρείκελου σαν τον Τσίπρα και άλλα ανάλογα καθαρματάκια δεν φθάνουν για να ξεπλύνουν τις  δολοφονίες των χιλιάδων προσφύγων,  των νεκρών παιδιών τους..

Η ιστορία είναι γεμάτη απο μετακινήσεις πληθυσμών,  πέρα από τους φράχτες του Έβρου, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, πέρα από ανδρείκελα των κρατών της ευρώπης με τον κατά κύριο λόγο ανήθικο πολιτισμό του.  Η Γη  θα συνεχίσει να κινείτε το ίδιο και οι άνθρωποί  της,  όσο για τα υποκριτικά δάκρυα που τρέχουν από τους υπερευαίσθητους  πολιτικούς αλήτες  της ευρώπης ,  ας παλέψουμε ώστε  στο τέλος να πνίξουν αυτούς , τους  φράχτες τους και τα .. σύνορά τους. 


ΥΓ: Έτσι για την ίστορία του ευρωπαικού πολιτισμού να υπενθυμίσουμε ότι το ευρωπαικό υπερΚράτος έχει ήδη απελευθερώσει την κινηση των κεφαλαίων και ποριόντων καταργώντας κάθε διαδικασία ελέγχου , αντίθετα υψώνει φράχτες και δολοφονικά σύνορα για αθώωως ανθρώπους θύματα πολέμων και καταστροφών.. 

Διαβάστε:Υπουργός Προ.Πο: «Θέλουμε φράχτη στον Έβρο και ας πνίγονται πρόσφυγες στο Αιγαίο»

Συνεχίζονται οι πολιτικές διωξεις στο Αγρίνιο απο το ολοκληρωτικό καθεστώς.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΙΣ 24-2-2013 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Το πρωί της Κυριακής 24-2-2013 στην κεντρική πλατεία Αγρινίου (πλ. Δημοκρατίας) νεοναζί του κόμματος της χρυσής αυγής επιχειρούν μοίρασμα κειμένων και εφημερίδων με ρατσιστικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο περιεχόμενο, προσπαθώντας να δηλητηριάσουν με το υλικό αυτό την κοινωνία του Αγρινίου. Στην πλατεία Δημοκρατίας όπου οι πολιτικοί και φυσικοί τους πρόγονοι κρέμασαν αγωνιστές που αντιστάθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Οι θούριοι του Μιχαλολιάκου για το Ράιχ και τον Χίτλερ, τα μουσεία με ναζιστικό υλικό του Παππά, αρχηγού και υπαρχηγού αντίστοιχα της Χ.Α. και η όλη δομή και δράση του φασιστικού αυτού μορφώματος με πογκρόμ κατά μεταναστών, μαχαιρώματα, εμπρησμούς, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς αλλά και σε όποιον στέκεται αλληλέγγυος (αναρχικοί, αντιφασίστες, αριστεροί) δεν αφήνουν κανένα προσωπείο του δήθεν πατριώτη να αλλάξει το πραγματικό πρόσωπο των Νεοναζί.

Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, εκτός από το εκλογικό ποσοστό τους, ο αγρινιώτικος λαός αποφάσισε να μην αφήσει την φασιστική χολέρα να απλωθεί πάνω από την πόλη. Ο μόνος χώρος που μπόρεσαν να κρυφτούν ήταν ακριβώς δίπλα από το αστυνομικό τμήμα σε ένα οίκημα ιδιοκτησίας αστυνομικού που ανήκει και στην προσωπική φρουρά του Μπαρμπαρούση, βουλευτή της Χ.Α. Αυτό από μόνο του εξηγεί πολλά, όπως και τα υψηλά ποσοστά (30 - 40%) στα εκλογικά τμήματα που ψηφίζουν οι μπάτσοι.

Στις 24-2-2013 όταν έγινε γνωστό ότι φασίστες κάνουν προπαγάνδα μίσους και τραμπουκίζουν νεολαίους, δεκάδες αντιφασίστες, αναρχικοί, αριστεροί από διάφορα σημεία του Αγρινίου άρχισαν αυθόρμητα να κατευθύνονται προς την πλατεία σε μια έκτακτη αντιφασιστική συγκέντρωση. Οι φασίστες μαθαίνοντας από τους συμμάχους τους, ότι κόσμος κατευθύνεται προς την πλατεία έσπευσαν να εξαφανιστούν γλιτώνοντας από τα χειρότερα. Όταν έφτασε ο κόσμος οι φασίστες είχαν ήδη γίνει καπνός. Στη συνέχεια ο κόσμος άρχισε να διαλύεται αφού δεν υπήρχε πια κανείς εκεί.

Τις ημέρες που ακολούθησαν έγινε γνωστό ότι σχηματίζεται δικογραφία εναντίον ατόμων που κατηγορούνται ότι ήρθαν σε συμπλοκή με άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ στην κεντρική πλατεία την ίδια εκείνη ημέρα (24-2-2013). Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 3 προανακριτικές ενώ την τελευταία φορά κλήθηκε και νέος κόσμος για να καταθέσει ως ύποπτος.

Η έρευνα αφορά κατηγορίες για:

1. Απρόκλητη σωματική βλάβη κατά συρροή από κοινού από περισσότερα των δυο ατόμων με καλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου.

2. Διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος.

3. Παράνομη οπλοφορία.

4. Οπλοχρησία.

5. Παράνομη κατοχή κροτίδων.

Για όλες τις κατηγορίες κατατέθηκε το ίδιο υπόμνημα από όλους όπου αρνούνται τις κατηγορίες και αναφέρουν ότι οι διώξεις γίνονται για πολιτικούς λόγους μιας και τα εν λόγω άτομα συμμετέχουν στο ευρύ αντιφασιστικό κοινωνικό κίνημα.

Από το 2008 και μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους αστυνομικούς Κορκονέα και Σαραλιώτη σε όλη την Ελλάδα δημιουργήθηκε αυθόρμητα μαζικό κίνημα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που συντάραξε την Ελλάδα αλλά και περιοχές στην Ευρώπη ακόμα και την Αμερική. Στο Αγρίνιο δεν ήταν λίγες οι φορές που νεολαίοι Αναρχικοί και Αριστεροί αλλά και απλός κόσμος ήρθαν αντιμέτωποι εκείνες τις μέρες με τα γκλοπ και τα δακρυγόνα των μπάτσων. Σε μια εξέγερση που κανείς δεν μπορεί να βάλει ταμπέλα παρά μόνο το άδικα χυμένο αίμα του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου στην οδό Μεσολογγίου, που σβήνει και τον τελευταίο φόβο απέναντι στα προτεταμένα όπλα των μπάτσων δολοφόνων. Για όσους βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια αυτή η εικόνα είναι γνωστή, όσο και η συμπόρευση της εξουσίας με τους μηχανισμούς καταστολής.

Στα επόμενα χρόνια του μνημονίου η εν λευκώ άδεια της εξουσίας προς τα σκυλιά της καταστολής ανέδειξε πάρα πολλές φορές το μίσος και τη δολοφονική στάση της αστυνομίας απέναντι στους διαδηλωτές, με άγριους ξυλοδαρμούς, ευθείες βολές ασφυξιογόνων, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, πλαστικές σφαίρες, μηνύσεις, φυλακίσεις, απειλές, εξευτελισμούς, απαγωγές, εμβολισμούς διαδηλωτών από αστυνομικά οχήματα και μηχανές, με σοβαρούς τραυματισμούς ως και αναπηρία.

Κράτος και κεφάλαιο απελευθερώνουν κρατικούς και παρακρατικούς (Χ.Α.) μηχανισμούς ενάντια στην κοινωνία όταν νιώθουν πως απειλείται το σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που έχουν θεσπίσει και επιβάλει. Σε αυτό το σημείο η κοινωνική Αντιβία εκδηλώνεται ως μέσο άμυνας αλλά και επίθεσης σε αυτούς που δεν διστάζουν να καταστείλουν από ανάπηρους σε καροτσάκια μέχρι καθαρίστριες, συνταξιούχους, τοξικομανείς, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και πρόσφυγες. Οι δυνάμεις καταστολής έχοντας και ως άτομα πάρει θέση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και τους αγωνιζόμενους όταν βρίσκουν πεδίο δράσης παίρνοντας και την εντολή ¨χτυπάτε τους¨ από τους προϊσταμένους τους εξαπολύουν όλα τα φονικά τους ένστικτα που έχει ήδη καλλιεργήσει η δουλικότητα και ο κομπλεξισμός που τους χαρακτηρίζει ως πιστοί υπηρέτες της εκάστοτε εξουσίας και του συστήματος.

Απέναντι λοιπόν σε αυτό το εν λευκώ μακέλεμα κάποιοι δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια ικετεύοντας έλεος. Ο φόβος γίνεται μίσος και το μίσος οργή. Τότε είναι που το μονοπώλιο της βίας του κράτους καταργείται. Κάποιοι ίσως πουν ότι η βία θα φέρει περισσότερη βία και καταστολή. Η βία όμως του κράτους προϋπάρχει και εντατικοποιείται ή χαλαρώνει ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους και των αφεντικών για να διατηρήσουν και να επιβάλουν το σύστημα εξουσίας τους. Ανέκαθεν οι άνθρωποι αντιστέκονταν και πολεμούσαν την καταπίεση και την εκμετάλλευση ανεξαρτήτως κόστους προσωπικού ή συνολικού. Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα ανά τον κόσμο και την ιστορία που η αντίσταση έφερε την καταστολή με διάφορους αρρωστημένους και ολοκληρωτικούς μεθόδους. Αυτό όμως που δεν διαπραγματεύεται είναι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου που τον οδηγούν πάντα στο δρόμο του αγώνα.

Στο Αγρίνιο τα τελευταία ταραχώδη χρόνια έχει στηθεί μια βιομηχανία σωρείας διώξεων από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς που στοχεύει τα πιο προωθημένα αγωνιζόμενα κομμάτια. Τα ίδια άτομα σύρονται σε δεκάδες δικαστήρια ως κατηγορούμενοι, με κύριο χαρακτηριστικό την πολιτική και κοινωνική τους δράση. Αντιμετωπίζοντας μια (παρα)κρατική μαφία από ψευδομάρτυρες μπάτσους και φασίστες άλλοτε ξεσκεπάζοντας τα ψέματά τους αλλά παραμένοντας οι ίδιοι στο απυρόβλητο από τους δικαστές και άλλοτε βαρυνόμενοι με καταδίκες. Σε αγαστή συνεργασία με καλοθελητές ρουφιάνους που εκτός των άλλων διαδίδουν τις ρουφιανιές τους και στο οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον των ανθρώπων που κατηγορούνται ή και σε όσους τους συναναστρέφονται με την απειλή της συλλογικής ευθύνης ώστε να τους απομονώσουν και να τους εξοντώσουν κοινωνικά. Πράγμα, που τελικά πέφτει στο κενό παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της καταστολής. Μιάς και αυτός ο κόσμος είναι γνωστός στο Αγρίνιο από κινηματικές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχει εδώ και χρόνια, σε συνελεύσεις, πορείες, διαδηλώσεις, κοινωνικά εγχειρήματα, απεργίες, σε αγώνες ενάντια στο φασισμό, ενάντια στην καταστροφή της φύσης, αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων.

Γνωρίζοντας ότι όταν αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία (δεξιά-αριστερή) δε θα τους το συγχωρέσει ποτέ αναλαμβάνουν το κόστος της επιλογής τους χωρίς να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Δεν συνδιαλέγονται σαν ¨καλά παιδιά¨ που κάποιοι θα ήθελαν κάνοντας δηλώσεις μετανοίας και συνεχίζουν.

Το ότι από τα άτομα που κατηγορούνται κάποιοι συμμετέχουν στον Α/Α χώρο, κάνει το μένος της εξουσίας ακόμα μεγαλύτερο. Οι αγώνες, ασχέτως πολιτικής θεώρησης, όταν έχουν κοινή στόχευση και είναι από τη βάση της κοινωνίας χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς, ισότιμα και αλληλέγγυα, κάνουν αδέρφια και συντρόφους όλους αυτούς. Παράλληλα ενδυναμώνει το πνεύμα της συλλογικότητας που το κράτος έχει στοχοποιήσει ως ¨συλλογική ευθύνη¨.

Αυτό είναι που φοβούνται. Με αυτό αγωνιζόμαστε.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ.



- Προτεινόμενη ημερομηνία για δράσεις αλληλεγγύης - 16 Νοέμβρη 2015.



ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Η Κοινωνική Ασφάλιση στο απόσπασμα

ΚΟΝΤΡΑ

Αντιγράφουμε από την «Αυγή» (οι εμφάσεις δικές μας): «Το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων στη χώρα έφτασε σε αδιέξοδο. Οι παλιές και οι νέες περικοπές συντάξεων δεν είναι παρά τα συμπτώματα που δείχνουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, διαλύεται και δεν θα υπάρχει στο μέλλον αν δεν αλλάξει εκ θεμελίων (...) Οι συντάξεις, πάντως, είτε αλλάξει είτε δεν αλλάξει το σύστημα, θα περικοπούν. Το αναδιανεμητικό σύστημα τελείωσε. Και τελείωσε επειδή ήταν άδικο, φαύλο, σπάταλο και αντιλαϊκό (…) Ετσι μπορούσαν οι κυβερνήσεις να μοιράζουν προνόμια σε κοινωνικές ομάδες και τάξεις και να επιβάλουν: (…) Τις πρόωρες συντάξεις για ανθρώπους που δούλεψαν συνολικά μόνο 15, 20 και 25 χρόνια και παίρνουν σχεδόν τις ίδιες συντάξεις με αυτούς που δούλεψαν 40, 45 και 50 χρόνια συνεχώς (…) Η ετήσια συνταξιοδοτική δαπάνη έφτασε τα 28,5 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 13-17 δισ. (ανάλογα με τον χρόνο) τα πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή οι φορολογούμενοι (…) Το ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα που εφαρμόζεται από την αρχή του 2015 και εφόσον εφαρμοστεί και στη μεταβατική περίοδο απόλυτα ίσως μπορεί να διορθώσει την κατάσταση (…) Αυτά όλα ισχύουν τώρα και πρέπει να μείνουν αμόλυντα από εξαιρέσεις και παραθυράκια. Επίσης, πρέπει να ισχύσουν αμόλυντα και στο μεταβατικό στάδιο, χωρίς πενταετή προθεσμία προσαρμογής (…) Στη λογική αυτού του γενικού μοντέλου θα ρυθμιστούν και οι υπόλοιπες λεπτομέρειες του ασφαλιστικού νόμου. Απλά και καθαρά, χωρίς πονηρές και νοσηρές “ρυθμίσεις'' που δίνουν συνεχώς προνόμια (πρόωρες συντάξεις, κοινωνικοί πόροι, διαφορετικοί τρόποι υπολογισμού κ.λπ.) στις προνομιούχες ομάδες».

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς ολόκληρο το άρθρο κάποιου Θάνου Παπαδόπουλου στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ (http://www.avgi.gr/article/5942858/antapodotiko-gia-panta), υπό τον ευγλωττότατο τίτλο «Ανταποδοτικό για πάντα»! Γιατί αποτελεί την επιτομή του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού στην προσέγγιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ενα στέλεχος της τρόικας, ένας Τήνιος, ένας Νεκτάριος, ένας Σπράος θα τα έγραφε πολύ πιο «μαζεμένα». Το λέμε μετά λόγου γνώσεως, γιατί εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα έχουμε διαβάσει εκατοντάδες άρθρα, αναλύσεις, προτάσεις, πορίσματα, που έρχονταν να στηρίξουν τις αντιασφαλιστικές ανατροπές που με σταθερή περιοδικότητα προωθούσαν οι κυβερνήσεις (πράσινες, γαλάζιες και πρασινογάλαζες) και τέτοιο κυνισμό στις διατυπώσεις δεν έχουμε συναντήσει.

Πλέον, όμως, βρισκόμαστε στη φάση που η αντιασφαλιστική ανατροπή πρέπει να πάρει ριζικό χαρακτήρα. Η Κοινωνική Ασφάλιση δε θα στηθεί αυτή τη φορά στην κλίνη του Προκρούστη, αλλά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Γι' αυτό και τα ιδεολογήματα πρέπει να διατυπωθούν με νεοφιλελεύθερο κυνισμό αμερικανικού τύπου (της περιβόητης Σχολής του Σικάγου, η οποία έδρεψε δάφνες στη Χιλή του Πινοσέτ). Κι επειδή συνέβη ιστορικά αυτή τη ριζική αντιασφαλιστική ανατροπή να την κάνει η «δεύτερη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, η παρουσίαση αυτών των ιδεολογημάτων πρέπει να γίνει με το φανατισμό, το μένος και την επιθετικότητα που πάντοτε στην Ιστορία επεδείκνυαν οι εξωμότες.  Διότι ο εξωμότης έχει διπλό άγχος. Από τη μια, πρέπει να πείσει τα αφεντικά του ότι μπορεί πράγματι να τους φανεί χρήσιμος και, από την άλλη, πρέπει να κόψει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με εκείνους στους οποίους ανήκε (ή παρίστανε ότι ανήκε) πρωτύτερα. Οι χειρότεροι βασανιστές στη Μακρόνησο ήταν κάποιοι δηλωσίες, πρώην εξόριστοι.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην «επιτροπή σοφών» που έφτιαξε ο Κατρούγκαλος τον περασμένο Αύγουστο, αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημόνιου-3 και λίγο πριν την προκήρυξη των εκλογών, για πρώτη φορά δεν συμμετείχαν εκπρόσωποι των ασφαλισμένων. Αυτή η επιτροπή δεν μπορούσε να ανεχτεί ούτε καν εκπροσώπους της ΓΣΕΕ, του ΤΕΕ, της ΓΣΕΒΕΕ, όπως είχαν όλες οι προηγούμενες επιτροπές (ακόμη και αυτή που είχε φτιά-ξει ο Μητσοτάκης στις αρχές της δεκαετίας του '90). Ούτε είναι τυχαίο ότι αυτή η επιτροπή συνεδρίαζε με κλειστές τις πόρτες (η επιτροπή που είχε σχηματίσει ο Λοβέρδος συνεδρίαζε δημόσια), ενώ δεν έκανε καμιά επίσημη ενημέρωση για το περιεχόμενο των εργασιών της. Ολα έπρεπε να γίνουν εν κρυπτώ και η δημοσιοποίηση του πορίσματος ν' αποτελέσει την εναρκτήρια πράξη ενός blitzkrieg διάρκειας ενός-ενάμιση μήνα.

Περί ανταποδοτικότητας

Με το μένος του εξωμότη, λοιπόν, ο συντάκτης της «Αυγής» μας λέει ότι για την εικόνα κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος φταίει ο αναδιανεμητικός του χαρακτήρας, που μοίραζε τζάμπα λεφτά σε συνταξιούχους συντεχνιών! Είναι τέτοιο το θράσος του που απαξιεί να κάνει μια απλή, έστω, αναφορά στην πολύχρονη ληστεία των αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης, η τελευταία πράξη της οποίας έγινε με το περιβόητο PSI. Και βέβαια, λέει ψέματα για την κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον Σάββα Ρομπόλη («Νέα», 20.10.2015), «για την περίοδο 1951-1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ». Το ποσό είναι σίγουρα μεγαλύτερο (σχετική μελέτη έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα στη «Μαρξιστική Λενινιστική Επιθεώρηση»), όμως αν υπολογίσει κανείς μόνο αυτά τα κλεμμένα 58 δισ. ευρώ των αποθεματικών (χωρίς να λογαριάσει όλα τα υπόλοιπα, όπως η εισφοροκλοπή των καπιταλιστών, για την οποία δημοσιεύτηκαν αποκαλυπτικά στοιχεία στο προηγούμενο φύλλο της «Κόντρας»), θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα θα μπορούσε να βγάλει «παλικαρίσια» την κρίση, χωρίς να χρειαστούν οι προηγούμενες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και αυτή που θα έρθει σε λίγες μέρες.

Βέβαια, για να τα λέμε όλα, ο κ. Ρομπόλης και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ «δεν δικαιούνται για να ομιλούν» πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Γιατί είναι αυτοί που έφτιαξαν μια κάλπικη αναλογιστική μελέτη για να δικαιώσουν το νόμο Ρέππα (το 2002). Τι έλεγε αυτή η κάλπικη αναλογιστική μελέτη; Οτι αν το κράτος διαθέτει κάθε χρόνο το 1% του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, το σύστημα θα γίνει βιώσιμο για τα επόμενα τριάντα χρόνια, καθώς μ' αυτό το 1% του ΑΕΠ θα αποκατασταθούν βαθμιαία και τα ληστευμένα αποθεματικά των Ταμείων. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση (τον Σημίτη διαδέχτηκε ο Καραμανλής), μέσα σε μια διετία, έφτιαξαν άλλη κάλπικη αναλογιστική μελέτη, για να πουν ότι το 1% του ΑΕΠ δε φτάνει και το ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης πρέπει να γίνει πολύ μεγαλύτερο! Ο κ. Ρομπόλης και τ' αφεντικά του, οι αστικοποιημένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, είναι υπεύθυνοι όχι μόνο για τον ταξικό ευνουχισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και για την αμνήστευση της πολύχρονης ληστείας των αποθεματικών της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κάπως αργά θυμήθηκαν τα ληστευμένα αποθεματικά…

Ολα αυτά, όμως, ανήκουν στη σφαίρα μιας λογιστικής προσέγγισης της Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία είναι μεν χρήσιμη για να αποκαλύπτονται τα αίσχη που συνέβησαν και συμβαίνουν σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων (η παροιμία «αυτοί που μας χρώσταγαν μας γυρεύουν και το βόδι» ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση), όμως αν απολυτοποιηθεί κινδυνεύει να μετατραπεί σε παγίδα, στην οποία με τη γκεμπελίστικη προπαγάνδα οι εκπρόσωποι της κεφαλαιοκρατίας προσπαθούν να εγκλωβίσουν τα πιο ανενημέρωτα και πιο συντηρητικά στρώματα των εργαζόμενων.

Αν ο εργαζόμενος προσεγγίσει την Κοινωνική Ασφάλιση λογιστικά (πόσα εισπράττουν και πόσα πληρώνουν τα Ταμεία), κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στα ψεύτικα νούμερα που του σερβίρουν οι διάφοροι «σοφοί» και αναπαράγει ο εσμός της αστικής δημοσιογραφίας, να «φάει» την προπαγάνδα περί «προνομιούχων» και να δεχτεί -έστω και ως αναγκαίο κακό- την αντιασφαλιστική ανατροπή. Γι' αυτό κι εμείς επιμένουμε ότι, πριν από οποιαδήποτε λογιστική προσέγγιση, η οποία πρέπει να είναι ακριβής και να χρησιμοποιείται βοηθητικά, πρέπει να υπάρξει η ταξική προσέγγιση.

Ποιος είναι ο παραγωγός του κοινωνικού πλούτου; Η εργατική τάξη. Ποιος είναι το υποζύγιο της φορολογίας; Η εργατική τάξη. Επομένως, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι κάποιο είδος προνοιακής πολιτικής, για την οποία πληρώνουν οι καπιταλιστές εργοδότες και το αστικό κράτος. Η εργοδοτική και κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι παρά ένα ελάχιστο τμήμα της αξίας που παράγει η εργατική τάξη και την οποία της αρπάζουν οι μεν καπιταλιστές με τη μορφή της υπεραξίας, το δε αστικό κράτος με τη μορφή της φορολογίας. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι παρά ένα είδος έμμεσου μισθού. Είναι «λεφτά» των εργατών και όχι «λεφτά» των εργοδοτών και του αστικού κράτους. Ακόμη και η πιο «πλούσια» και «άνετη» Κοινωνική Ασφάλιση (την οποία δεν γεύτηκε ποτέ η ελλαδική εργατική τάξη), δεν παύει να είναι ένα κοινωνικά άδικο σύστημα, διότι δεν αίρει τη διπλή εκμετάλλευση των εργατών (από τους καπιταλιστές ως μισθωτών εργατών και από το κράτος ως φορολογούμενων πολιτών). Απλά, όσο καλύτερη είναι η Κοινωνική Ασφάλιση, τόσο μεγαλύτερο είναι το κομμάτι του έμμεσου μισθού που παίρνουν οι εργάτες, χωρίς ποτέ να αίρεται η εκμετάλλευσή τους.

Οταν τοποθετούμε έτσι το ζήτημα, τότε θα διαπιστώσουμε ότι έννοιες όπως «αναδιανεμητικό σύστημα ασφάλισης» έχουν καθαρά τεχνικό χαρακτήρα. Καμιά αναδιανομή δε γίνεται. Το σύστημα παραμένει πάντοτε ληστρικό, αλλά όταν η εργατική τάξη έχει ασφαλιστικές κατακτήσεις, τότε καταφέρνει να μειώσει κάπως το μέγεθος της ληστείας που έτσι κι αλλιώς υφίσταται.

Ο όρος «ανταποδοτικό», που γίνεται της μόδας κάθε φορά που ετοιμάζεται μια αντιασφαλιστική ανατροπή (τότε λένε, με διάφορα κάλπικα επιχειρήματα, ότι «το σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό και πρέπει να γίνει, για να καταστεί βιώσιμο»), είναι απορριπτέος, όχι μόνο με βάση την ταξική, αλλά με βάση ακόμα και τη λογιστική προσέγγιση.

Είναι πρόκληση να μας μιλούν για «ανταποδοτικότητα» σ' ένα σύστημα που στηρίζεται στην καταλήστευση των εργατών στη δουλειά και στο άγριο φορολογικό χαράτσωμά τους. Ομως, και λογιστικά να προσεγγίσουμε το ζήτημα, δεν έχουμε παρά να τους απαντήσουμε: πρώτα φέρτε πίσω τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία, υποχρεώστε τους καπιταλιστές να πληρώσουν τις εισφορές που χρωστούν και μετά ελάτε να κουβεντιάσουμε.

Να σκεφτούμε ταξικά

Οταν τοποθετήσουμε το ζήτημα σε ταξική βάση, όταν δηλαδή αντιμετωπίσουμε την Κοινωνική Ασφάλιση όχι ως κρατική πρόνοια, αλλά ως στοιχειώδες εργατικό δικαίωμα, τότε θα καταλήξουμε σ' ένα θεμελιώδες ταξικό αίτημα: πλήρης ασφάλιση για όλους και πλήρης χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.

Στη βάση αυτού του θεμελιώδους αιτήματος η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ατομική, αλλά συλλογική (ταξική) υπόθεση. Το ατομικό στοιχείο υπεισέρχεται αφού προηγουμένως εξασφαλιστεί το συλλογικό. Οπως υπάρχουν διαφοροποιήσεις στους μισθούς (ανάλογα με το επάγγελμα, τις δεξιότητες, τα χρόνια υπηρεσίας, την οικογενειακή κατάσταση κτλ.), έτσι θα υπάρχουν και διαφοροποιήσεις στο συνταξιοδοτικό καθεστώς. Οχι όμως χωρίς να έχει εξασφαλιστεί ένα ταξικά αξιοπρεπές μίνιμουμ για όλους, όχι χωρίς να έχει εξασφαλιστεί ασφαλιστική προστασία έναντι της ανεργίας, όχι χωρίς να έχει εξασφαλιστεί το δικαίωμα πρόσβασης στις ίδιες υπηρεσίες υγείας για όλους.

Στη βάση αυτού του θεμελιώδους ταξικού αιτήματος η εργατική τάξη δε χρειάζεται να αναλάβει καμιά συνυπευθυνότητα στη διοίκηση και διαχείριση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτή την υποχρέωση απαιτούμε να την αναλάβει αποκλειστικά το αστικό κράτος. Εμείς απαιτούμε αυτά που δικαιούμαστε κι αυτοί να βρουν τον τρόπο να τα ικανοποιήσουν.

Πέρα απ' αυτή την ταξική τοποθέτηση και διεκδίκηση υπάρχει μόνο η κακομοιριά της λογιστικής προσέγγισης, η συζήτηση περί βιωσιμότητας του συστήματος και μια μάχη οπισθοφυλακών, τα καταστροφικά αποτελέσματα της οποίας έχουν καταγραφεί στις αντιασφαλιστικές ανατροπές της τελευταίας εικοσιπενταετίας, από το 1990 που έρχισαν οι διαδοχικές επιθέσεις στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.

Πέρα απ' αυτή την ταξική τοποθέτηση, υπάρχει η εξατομίκευση («πόσο με πιάνουν εμένα οι νέες ρυθμίσεις»), ο ψεύτικος διαχωρισμός ανάμεσα σε «προνομιούχους» και μη, η ενδοεργατική φαγωμάρα και ένα κλίμα ηττοπάθειας και αγωνιστικής παράλυσης.

Αντίθετα, η θεμελιώδης ταξική διεκδίκηση, που σε πολλούς μπορεί να φαίνεται «μαξιμαλιστική», είναι η μόνη που μπορεί να λειτουργήσει συσπειρωτικά, «εφοδιάζοντας» το εργατικό κίνημα με έναν οδοδείκτη στο διηνεκές. Χωρίς αυτόν τον οδοδείκτη δεν μπορούν να δοθούν ούτε οι αμυντικές μάχες του σήμερα, ούτε οι επιθετικές-διεκδικητικές μάχες του αύριο. Δεν μπορεί να υπάρξει στέρεη ασφαλιστική συνείδηση.

Λοβέρδος plus

Σε ό,τι αφορά τα σχέδια της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, προειδοποιούμε: κανένας να μη δώσει την παραμικρή σημασία στα περί νέων πόρων που έβγαλε (ας μην πούμε από πού) ο Κατρούγκαλος τις τελευταίες μέρες. Το Μνημόνιο απαγορεύει διά ροπάλου την αύξηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (αντίθετα, προβλέπει τη μείωσή τους). Και ειδικό ασφαλιστικό φόρο δεν πρόκειται να βάλουν, γιατί δεν έχουν τέτοια περιθώρια.
Η σαρωτική μεταρρύθμιση που ετοιμάζουν θα έχει στη βάση της τους νόμους Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου (Ν. 3863 και 3865 του 2010). Στο πλαίσιο αυτών των νόμων (και των «βελτιώσεων» που έγιναν τα επόμενα χρόνια), θα μειώσουν τα ποσοστά αναπλήρωσης, έτσι που να προκύπτουν μεγάλες μειώσεις συντάξεων. Το πού θα βάλουν τον πήχυ (στα 1.000 ευρώ άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης ή παρακάτω) εξαρτάται από τη λογιστική επεξεργασία που θα τους δείξει ποιο είναι το όριο για να πιάσουν τις περικοπές που προβλέπει το Μνημόνιο-3. Η… καινοτομία είναι πως αυτές οι περικοπές δε θα αφορούν μόνο τους μελλοντικούς, αλλά και τους ήδη συνταξιούχους!


Αρπάζουν 1,14 δισ. με την κατάργηση του ΕΚΑΣ Σύμφωνα με το 3ο Μνημόνιο που συμφώνησαν οι Τσιπροκαμμένοι και ψήφισαν στη Βουλή μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι στις 14 Αυγούστου, το ΕΚΑΣ θα κοπεί σταδιακά από το Μάρτη του 2016 μέχρι το Δεκέμβρη του 2019. Είναι τόσο αισχροί τροϊκανοί και Τσιπροκαμμένοι που στη συμφωνία για το κόψιμο του ΕΚΑΣ βαφτίζουν τους χαμηλοσυνταξιούχους,  που παίρνουν ΕΚΑΣ 230 ευρώ το μήνα «ανώτερο 20% των δικαιούχων».

Δεν γνωρίζουμε αν σ’ αυτό το «ανώτερο 20% των δικαιούχων» συμπεριλαμβάνονται όλοι οι συνταξιούχοι ή μέρος αυτών που παίρνουν τα 230 ευρώ, γιατί τέτοια στοιχεία δε δημοσιοποιούνται από το υπουργείο Εργασίας. Οι συνταξιούχοι που ανήκουν στο «ανώτερο 20% των δικαιούχων», όσοι και αν είναι τελικά, παίρνουν ΕΚΑΣ υπό τις εξής προϋποθέσεις: να παίρνουν σύνταξη μέχρι 642 ευρώ το μήνα, να έχουν συνολικό ετήσιο ατομικό εισόδημα μέχρι 9.884,11 ευρώ και συνολικό ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 15.380,90 ευρώ. Αν δεν έχεις αυτές τις προϋποθέσεις, δεν παίρνεις το σύνολο ή τμήμα του ΕΚΑΣ. Υπάρχουν τέσσερις ακόμη κατηγορίες δικαιούχων του ΕΚΑΣ, που παίρνουν 172,5 – 115 - 57,5 και 30 ευρώ το μήνα, ανάλογα με το πόσο είναι το ατομικό τους εισόδημα από συντάξεις.

Συνολικά οι συνταξιούχοι που παίρνουν ΕΚΑΣ (ανεξάρτητα από το σε ποια από τις πέντε κατηγορίες ανήκουν) είναι 195.897. Απ’ αυτούς μέσα σε 46 μήνες θα αφαιρεθούν συνολικά 1.138.177.571,8 ευρώ. Αυτοί οι χαμηλοσυνταξιούχοι αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης, που ακόμη και με το ΕΚΑΣ δεν μπορεί καλά-καλά να χορτάσει την πείνα του. Ανθρωποι που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, που τον καρπώνεται η αστική τάξη, λιμοκτονούν κυριολεκτικά και τώρα τους κόβουν κι αυτό το άθλιο βοήθημα του ΕΚΑΣ. Και οι τροϊκανοί με τους Τσιπροκαμμένους έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι θέλουν να προστατεύσουν τους χαμηλοσυνταξιούχους!

Το ΕΚΑΣ θεσμοθετήθηκε το καλοκαίρι του 1996 από την «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να υπονομεύσει την απαίτηση του συνταξιουχικού κινήματος, που ζητούσε να επανέλθει η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ στα 20 ημερομίσθια της ΕΓΣΣΕ και να αυξάνεται σύμφωνα με τις αυξήσεις  που καταχτούν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό καπιταλιστικό τομέα. Την αποδέσμευση της κατώτερης σύνταξης του ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, που κατήργησε επίσης και τη διάταξη που συνέδεε την αύξηση των συντάξεων με την αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν οι συνταξιούχοι εργάτες και εργαζόμενοι την πενταετία 1991-1996 πάνω από 300 δισεκατομμύρια δραχμές, που τα καρπώθηκε η αστική τάξη.

Ετσι, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ολοκληρώνει το έγκλημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καταργώντας τον «φερετζέ» του ΕΚΑΣ, με τον οποίο η κυβέρνηση Σημίτη προσπάθησε να καλύψει κάπως το έγκλημα.

Και βέβαια, πρέπει να θυμίσουμε ότι η ίδια κυβέρνηση δεν εξαίρεσε τους χαμηλοσυνταξιούχους (υπέρ των οποίων κόπτεται) από το χαράτσι του 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές συντάξεις, που επιβλήθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Χαράτσι που ήρθε να προστεθεί στα πετσοκόμματα που έγιναν και στις χαμηλές συντάξεις με τα δύο προηγούμενα Μνημόνια.

Τέλος, πρέπει να θυμίσουμε, ότι η πρώτη κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, στις 14 Αυγούστου, έξι μέρες πριν την προκήρυξη των εκλογών, μείωσε παράνομα την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ από 486 σε 392, 7 ευρώ, με την περιβόητη εγκύκλιο Χαϊκάλη.

Οι απειλές της ΤΤΙΡ

             

Σίγουρα κάτι έχετε ακούσει για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, δηλαδή την διαβόητη TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership). Η ΤΤΙΡ, όπως υποδηλώνει το όνομά της, είναι μια συμφωνία που σχεδιάζεται εδώ και χρόνια μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η οποία έχει ως στόχο την στήριξη και ανάπτυξη τόσο του ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέρη όσο και την απρόσκοπτη υλοποίηση επενδύσεων. Προσωρινά, βέβαια, οι διαπραγματεύσεις γίνονται εν κρυπτώ και παραβύστω, γεγονός που υποχρέωσε το ευρωκοινοβούλιο να διατυπώσει την ανησυχία του για την τόση μυστικότητα και την τόση αδιαφάνεια, αν και τελικά εξέδωσε ψήφισμα στις 28/5/2015 με το οποίο στηρίζει την συμφωνία. Παρεμπιπτόντως, μόλις πριν λίγες μέρες υπεγράφη ένα αντίστοιχο σύμφωνο για την απέναντι πλευρά του πλανήτη, δηλαδή για τις χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού, η Διειρηνική Εταιρική Σχέση (Trans-Pacific Partnership).

Πριν δυο χρόνια, στις 11/12/2013, το ιστολόγιο αλίευσε στην Monde Diplomatique και παρουσίασε ένα εκτενές αλλά άκρως διαφωτιστικό κείμενο για την ΤΤΙΡ, γραμμένο από την Λόρι Ουάλλας, διευθύντρια της παγκόσμιας οργάνωσης καταναλωτών Public Citizen's Global Trade Watch. Το κείμενο είχε τίτλο "Η εταιρική εισβολή" και είναι τόσο κατατοπιστικό και επίκαιρο ώστε αξίζει τον κόπο (για να μη πω επιβάλλεται) να το διαβάσουν όσοι δεν το έχουν υπ' όψη τους.

Κάποιος αδαής θα δυσκολευόταν να καταλάβει ποια ακριβώς προβλήματα υποτίθεται ότι επιδιώκει να επιλύσει η ΤΤΙΡ. Αυτή η δυσκολία του θα πήγαζε από το γεγονός ότι οι δασμοί και οι αντισταθμιστικές εισφορες μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ βρίσκονται ήδη στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Δυστυχώς, υπάρχουν λεπτομέρειες που δεν είναι ορατές με την πρώτη ματιά. Αν και το κείμενο της Ουάλλας είναι διαφωτιστικώτατο, ας δώσω εδώ ένα παράδειγμα προβλήματος που καλείται να λύσει η ΤΤΙΡ: οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (ΓΤΟ), πιο γνωστοί ως μεταλλαγμένα. Είναι γνωστό ότι στις ΗΠΑ έχει επικρατήσει η καλλιέργεια ΓΤΟ αλλά σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης είτε αρνούνται να νομιμοποιήσουν τους ΓΤΟ είτε επιβάλλουν περιορισμούς στην καλλιέργειά τους (τουλάχιστον ως τώρα). Συνεπώς, είναι αυτονόητο ότι η Monsanto περιμένει πολλά από την ΤΤΙΡ.

Αντιδράσεις κατά της ΤΤΙΡ από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες Ίσως ο καλύτερος τρόπος να μαντέψουμε "πού το πάει" η ΤΤΙΡ, είναι να αναρωτηθούμε για τις επιπτώσεις που θα έχει η αποδοχή της. Στις 6 Ιουνίου 2014, σε άρθρο του στην Global Justice Now, o Μόρτεν Τάυσεν σχηματοποίησε αυτές τις επιπτώσεις σε λίγες γραμμές. Το άρθρο έχει τίτλο "10 λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να ανησυχείτε για την ΤΤΙΡ" και το παραθέτω εδώ (σε δική μου μετάφραση): 

1. Η ΤΤΙΡ συνιστά απειλή για την δημοκρατία.
Εάν συμφωνηθεί, η ΤΤΙΡ θα δώσει στις επιχειρήσεις την δύναμη να μηνύουν τις κυβερνήσεις για τυχόν αποφάσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν τα προσδοκώμενα κέρδη τους, αποδυναμώνοντας την δημοκρατική λήψη αποφάσεων που θα εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.

2. Η ΤΤΙΡ συνιστά απειλή για το κοινωνικό κράτος.
Η ΤΤΙΡ θα δημιουργήσει νέες αγορές σε κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η υγεία και η εκπαίδευση, κάτι που οδηγεί σε μεγαλύτερη απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση. Επίσης θα δυσκολέψει πολύ την πιθανότητα να επιστρέψουν αυτές οι υπηρεσίες -όπως επίσης και η ενέργειά μας ή το νερό- σε δημόσιο έλεγχο ή να επανακρατικοποιηθούν.

Έκτακτο. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μετακινούνται στην Πορτογαλία για τη στήριξη της εκεί πραξικοπηματικής κυβέρνησης.

Σύμφωνα με ασφαλείς αστυνομικές κρυστάλινες πηγές,  που διακινούνται εδώ και λίγες ώρες στα δημοσιογραφικά όργανα, λόχος τουλάχιστον εννέα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ μετακινούνται άμεσα στην Πορτογαλία  για την υποστήριξη της πραξικοπηματικής κυβέρνησης μειοψηφίας που έστησαν  μετά την εκλογική  νίκη των αντιμνημονιακών αριστερών κομμάτων.
Εννέα άξιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν παρασημορφωθεί με το θυρεό του ΔΝΤ για τις υπηρεσίες τους στα Μνημόνια,  ένας επίλεκτος λόχος μετακινείται άμεσα. .

Θυμίζουμε εδώ πώς στις τελευταίες εκλογές που 'έγιναν στην Πορτογαλία το κεντροδεξιό(τι κεντροδεξιό δηλαδή, ένα πράγμα κάτι χιλιόμετρα ποιο ακροδεξιά και από το Βορίδη είναι.. ) 'έχασε στις εκλογές, και βέβαια έχασε και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που πλέον την έχουν τα τρία αριστερά κόμματα.
Παρόλα αυτά  οι ακροδεξιοί ευρωπαϊστές της Πορτογαλίας και καλά παιδιά των Μνημονίων μαζί με το δικό τους πρόεδρο της Δημοκρατίας,τον ανάλογο Πάκη(εκ του παυλόπουλου), 'έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας στο κέντρο-ακροδεξιό κόμμα ..
Ο Πορτογάλος "Πάκης" με βαθμό  ΠτΔ δήλωσε κυνικά δικαιολογόντας την πραξικοπιματική κυβέρνηση μειοψηφίας: «Μετά την εφαρμογή ενός επαχθούς προγράμματος οικονομικής βοήθειας, που οδήγησε σε βαριές θυσίες, είναι καθήκον μου, στο πλαίσιο των συνταγματικών εξουσιών μου, να κάνω ότι είναι δυνατόν να εμποδίσω να σταλούν λαθεμένα μηνύματα στους οικονομικούς οργανισμούς, τους επενδυτές και τις αγορές».

Την  κατασκευή της κυβέρνησης μειοψηφίας στην Πορτογαλία , τη χαιρέτισαν σύσσωμα τα Πορτογαλικά ΜΜΕ, οι εκεί τραπεζίτες και λοιπά καθάρματα του Μνημονίου. Για αυτή την πραξικοπηματική πράξη στον πυρήνα της Ευρώπης δεν υπήρξε καμία πολιτική καταδίκη απο κάποιο άλλο ευρωπαικό Κράτος απο αυτά που σέβονται τη δημοκρατία , τους λαούς της ευρώπης και λοιπά κουραφέξαλα των ανόητων.
Μετά τις κατασκευασμένες κυβερνήσεις της Ελλάδας, των περιχώρων (των ναζιστών ευρωπαϊστών της Ουκρανίας) τώρα προστίθεται και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Πορτογαλίας.

Μέσα σε αυτό το κατανοητό πλαίσιο κατασκευής ολοκληρωτικών οικονομικών δημοκρατιών στο εσωτερικό της Ευρώπης , καλείται λόγω και του έμπειρου πολιτικού της προσωπικού (συριζα,ΠΑΣΟΚ,ΝΔ κλπ)  να  ξαναπαίξει ρόλο και η Ελλάδα. Αυτή τη φορά(την  πρώτη φορά στην Κύπρο) με τα ανδρείκελα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποφασίσθηκε να μετακινηθεί άμεσα  λόχος εννέα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που θα στηρίξουν την πραξικοπηματική  κυβέρνηση μειοψηφίας και τον “ευρωπαϊκό προσανατολισμό” των Πορτογάλων τραπεζιτών (όπως έκαναν και στην Ελλάδα)  την κινεζοποίηση των Πορτογάλων εργαζομένων και τη σφαγή  συνταξιούχων όπως κάνουν και στην Ελλάδα.

Οι εννέα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αναχωρούν για την Πορτογαλία ,  είναι ο ικανός αριθμός που λείπει από την μειοψηφική και πραξικοπηματική κυβέρνηση της Πορτογαλίας  για να πάρει έστω και ακαριαία την επίφαση δημοκρατικής πλειοψηφίας,  προκειμένου να συνεχίσει να εκτελεί τις εντολές του ευρώ, της ευρωπαϊκής τράπεζας κλπ στο σώμα του λαού της Πορτογαλίας.

Όλα αυτά βέβαια είναι περίπου έτσι :

Περισσότερα  εκτενέστερα και ασφαλέστερα για το νέο ευρωπαϊκό  έγκλημα. μετά από αυτό της Ελλάδας και της νέας μνημονιακής κυβέρνησης (Μνημόνιο-3 , ΣΥΡΙΖΑ,ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΠΟΤΑΜΙΑ και Λεβέντες),  που έστησαν οι ξένοι επικυρίαρχοι, διαβάστε στη συνέχεια από άλλο άρθρο που ακολουθεί   τι κατασκευάζουν τώρα στην Πορτογαλία με τους εκεί φασίστες ευρωπαϊστές:

Πορτογαλία: Κάντο όπως στο …δημοψήφισμα

Ομοβροντία της τραπεζικής και επιχειρηματικής ελίτ εναντίον της αριστεράς, ενόψει της καταψήφισης της κεντροδεξιάς κυβέρνησης στο κοινοβούλιο. "Ουτοπία" τα 600 ευρώ μισθός, δηλώνει ο εκπρόσωπος των Πορτογαλικών επιχειρήσεων απειλώντας με μειώσεις αποδοχών. Για κίνδυνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μιλούν οι τραπεζίτες, μονόδρομος το μνημόνιο, η Ευρωζώνη και η "οικονομία της αγοράς".

Πορτογάλος διαδηλωτής στην Αθήνα λίγο πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλιου - Nick Paleologos / SOOC

Οι επαίτες της Επετείου των Όχι.

Με ξεχωριστή λαμπρότητα γιορτάστηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις του Όχι, σε όλη την Ελλάδα απ΄ όλη την πιάτσα της εξουσίας, τους πολιτικούς, την μυροφορεμένη, απαστράπτουσα  και κυρίως αφορολόγητη εκκλησία, τους στρατιωτικούς(βλέπε λέοπαρντ, υποβρύχια, siemmen, κλπ) τις αστυνομίες (που δέρνουν όποιον σηκώνει κεφάλι ενάντια στα Μνημόνια) κλπ και βέβαια από το πόπολο, τον Λουμίδι , το φραπο/Νές μέτριο με γάλα ή και χωρίς, κλπ.

Στο κομμάτι των πολιτικών μαζί και των δημοισιογράφων και ΜΜΕ , όλη η φάλλαγα,  ξεχώρισαν όλοι τους για την "αντρειοσύνη", το "λεβέντικο ανάστημα" , τον "ηρωισμό" τους να αποτελέσουν τους επιφανείς επαίτες των μνημονίων που τίμησαν την  επετείο.
Όλη αυτή η πλέμπα των επισήμων που έχει απλωθεί σα δηλητήριο σε όλη την Ελλάδα και σκεπάστηκε από τις τέντες της επιμνημόσυνης εθνική αορτής, που παρίσταναν τους τιμητές και τους τιμώμενους του Όχι κατά του φασισμού,  είναι η σύγχρονη, συνολική  εικόνα της νεοελληνικής επαιτείας και υποτέλειας.

Όλη αυτή η πλέμπα πολιτικών δημοσιογράφων και των υπόλοιπων ταγών όλοι τους "επίσημοι" , όχι απλά δεν θα πολέμαγαν ποτέ μα ποτέ το φασισμό όχι απλά θα συνθηκολογούσαν για τι καλό μας μαζί τα φασιστικά, ναζιστικά ζώα , όπως κάνουν σήμερα, αλλά θα πούλαγαν και τη μάνα τους για να εξυπηρετήσουν τους φασίστες..

Από σήμερα κιόλας μετά τις λαμπρές εκδηλώσεις ,  νωρίς από το πρωί επανήλθαν οι γνωστοί επαίτες των Μνημονίων  στους γνωστούς ρυθμούς υποτέλειας στα νέα φασιστικά  καθεστώτα που έχουν κατσικωθεί εκ νέου στην Ελλάδα. Τα ακροδεξιά ολοκληρωτικά , ξενόφερτα  καθεστώτα των Μνημονίων με  όλη αυτή την πλέμπα των “επισήμων” να τους έχουν αναθέσει να είναι οι κύριοι ντόπιοι επαίτες και διαχειριστές τους.

Η φωτογραφία από τους πραγματικούς νικητές  κατά του φασισμού , εκείνων των ανταρτών του ΕΛΆΣ,  στην πρώτη παρέλαση στην “απελευθερωμένη”  Αθήνα, αμέσως μετά θα "κυριαρχούσαν" οι ξενόδουλοι πρόγονοι των σημερινών επικαθήμενων της τέντας.