Δύο κείμενα που υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα του Κάστρου.. και μία πρόταση ησυχίας..

ΥΓ πρότασης : τα γνωστά αυλικά αρπακτικά  ας χαμηλώσουν τα γαυγίσματα τους μη χαλάν τον βαθύ τους ύπνο.  Οι ημέρες  της αφθονίας(της ρεμούλας, της παρά_εξουσίας κλπ) τους έχουν ξε_περάσει, τώρα δίνουν  λογαριασμό στην … Τρόικα!!

Τα κείμενα που ακολουθούν περιγράφουν το γεγονός της εκτροπής του δημόσιου χαρακτήρα του Κάστρου της Άρτας,  που  κάποιοι έχουν βάλει μπροστά την «Ιδιωτικοποίησή του», ή καλύτερα τη λεηλασία του.  

 

Κάστρο ανοιχτό σε όλο το Λαό!  

  "Με έκπληξη και λύπη έμαθα πρόσφατα ότι το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αρταίων κατά πλειοψηφία αποφάσισε την παραχώρηση του Ξενία σε ιδιώτη, με την πρόφαση δήθεν ότι αυτή είναι η μόνη λύση για να αποδοθεί το Κάστρο της Άρτας στους δημότες. Βέβαια, γνωρίζοντας τους συσχετισμούς στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο! Από πολιτικές δυνάμεις και συμβούλους που στηρίζουν και υιοθετούν - ενίοτε ανοιχτά και ενίοτε δια της ανοχής και της απραξίας- μνημονιακές πολιτικές και νεοφιλελεύθερες πρακτικές και ανάγουν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας ως πανάκεια και λύση «δια πάσαν νόσον», τι άλλο να περιμένει κανείς;

 Η έκπληξη και η λύπη μου όμως εστιάστηκε στην τοποθέτηση του εκπροσώπου του Συλλόγου «Πολιτών Παρέμβαση», ο οποίος συναίνεσε και συναποδέχθηκε την πρόταση της ιδιωτικοποίησης του Ξενία!
   Για όσους θυμούνται (αλλά και γι’ αυτούς που ξέχασαν), ο αγώνας των κατοίκων αυτής της πόλης για το άνοιγμα του Κάστρου ξεκίνησε το 2006, με μεγάλη ορμή και σύντομα μετατράπηκε σε ενεργό κίνημα, -ίσως το πιο χαρακτηριστικό και δυναμικό κίνημα των τελευταίων χρόνων στην περιοχή μας- στο οποίο έδωσαν πολλά άνθρωποι κάθε ηλικίας και τοποθέτησης, ορισμένοι εκ των οποίων μάλιστα δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή. Το βασικό αίτημα αυτής της κινηματικής πρωτοβουλίας ήταν «Κάστρο ανοιχτό για όλο το Λαό» και συμπύκνωνε την βασική θέση του, που δεν ήταν άλλη από την ανάληψη άμεσων πρωτοβουλιών για το άνοιγμα του Κάστρου και την απόδοσή του στο Δήμο Αρταίων ως νόμιμο ιδιοκτήτη και εκπρόσωπο όλου του αρτινού λαού, τη διάσωση του «Ξενία» και την αποκατάστασή του, με σκοπό να αποτελέσει στο μέλλον κέντρο πνευματικών εκδηλώσεων και πολιτιστικών δραστηριοτήτων κάθε είδους–δεδομένης και της έλλειψης πνευματικού κέντρου στην πόλη μας.

   Στόχος όλων αυτών ήταν να λειτουργούν οι χώροι του Κάστρου και του Ξενία ως χώροι κοινής χρήσης προς όφελος όλων των δημοτών, ανοιχτά και απρόσκοπτα, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Ως μια όαση εναλλακτικής συνεύρεσης των κατοίκων, πολιτιστικής παρέμβασης και δράσης, πνευματικού προβληματισμού κι εκδηλώσεων, αλλά και ως τόπος αναψυχής και χαλάρωσης. Όχι στα χέρια ιδιωτών, (ξενοδόχων ή άλλων επιχειρηματιών), κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα από τότε εποφθαλμιούσαν και λοιδωρούσαν τον αγώνα μας!
   Πότε αλήθεια άλλαξε αυτό το αίτημα;
Ποιός και εν ονόματι ποιού το αλλοίωσε, το αποδυνάμωσε και το ποδοπάτησε;
Μέσα από ποιες διαδικασίες;

   Θα μου πείτε: το κίνημα εξασθένησε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένας σύλλογος, ο οποίος μέσα από τις δικές του εσωτερικές διαδικασίες αποφάσισε κάτι άλλο, διαφορετικό από αυτό που ήταν ο αρχικός στόχος του. Εντάξει λοιπόν. Αφού είναι έτσι, ας μιλάει μόνο για λογαριασμό του και ας πάρει και την ευθύνη αυτών των αποφάσεών του. Δεν δικαιούται να μιλάει για λογαριασμό του Αρτινού Λαού, ούτε για λογαριασμό του Κινήματος του Κάστρου και των αγωνιζόμενων ανθρώπων του, που δεν θέλουν μπράβους και πορτιέρηδες στην πύλη του Κάστρου, ούτε χλιδάτες αίθουσες ξενοδοχείων, με επιχειρηματίες που θα λογαριάζουν μόνο το κέρδος, θα χρεώνουν ακριβά τον καφέ και θα απαγορεύουν την είσοδο σε όποιον δεν συνάδει με την αισθητική τους!

   Το Κάστρο ανήκει στον αρτινό λαό. Η δημόσια περιουσία και οι δημόσιοι χώροι είναι δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό.
Δεν είναι εμπόρευμα.

   Αυτοί που θεοποιούν την ιδιωτική πρωτοβουλία και το κέρδος, απαξιώνοντας καθετί δημόσιο, συλλογικό ή συνεργατικό, ακριβώς επειδή είναι ανίκανοι να σκεφτούν και να πράξουν διαφορετικά, στριμωγμένοι μέσα στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη και πρακτική τους, ας ανοίξουν λίγο τα θολωμένα μάτια τους και ας δουν την πληθώρα παραδειγμάτων εκατοντάδων Δήμων, οι οποίοι ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες της κρίσης και της συντηρητικής διαχείρισης, συναισθάνονται το καθήκον και την ευθύνη τους, κάνουν έργα, παίρνουν πρωτοβουλίες και διαφυλάσσουν δημόσια και δημοτική περιουσία προς όφελος των δημοτών τους, αυτοδιαχειρίζονται δημοτικούς χώρους και τους προστατεύουν από τα κερδοσκοπικά σχέδια των αετονύχηδων. Πολλές φορές μάλιστα με αγώνες και συγκρούσεις, ακόμα και με την κεντρική εξουσία. Γιατί πάντα υπάρχει και άλλος δρόμος!

   Ο Δήμος έχει καθήκον και υποχρέωση να εξασφαλίσει τον κοινωνικό χαρακτήρα ενός χώρου κι ενός μνημείου, που όχι μόνο ανήκει στην Ιστορία της πόλης, αλλά κυρίως ανήκει στους ανθρώπους της και στις μελλοντικές γενιές της. Σ’ αυτή τη νέα γενιά που βιώνει σήμερα την ανεργία, τη φτώχεια, την αποξένωση, την έλλειψη χώρων και τρόπων δημιουργικής έκφρασης!

   Σ’ αυτή τη νεολαία που δεν θέλει να πίνει πανάκριβο καφέ σε άβολα σταντ, αλλά γουστάρει να κάθεται καταγής, στο χορτάρι, να ονειρεύεται, ν’ ακούει μουσική, να παίζει θέατρο, να χορεύει και να γελά ελεύθερα.

   Γι’ αυτά παλέψαμε όλοι εμείς που απαρτίζαμε τότε το Κίνημα του Κάστρου. Για όλα αυτά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και σήμερα… και αύριο… και πάντα!"





                                                                                                                       Λίτσα Κιτσαντά


Το  2ο κείμενο που φιλοξενούμε είναι του Χάρη Ναξάκη

Η εξαργύρωση των αγώνων σε δημόσιες σχέσεις.

 "Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να παραποιούν χοντροκομμένα την εκπεφρασμένη θέση του συλλόγου για δημόσια χρήση του Ξενία;"

Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες.
Σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου.
Κι εσύ αφομοιώθηκες;

Μιχάλης Κατσαρός, κατά Σαδδουκαίων.[i]

   Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ο Σύλλογος Πολιτών Παρέμβαση, που φιλοδόξησε να αποτελέσει ένα κίνημα πόλης, θα μετατρεπόταν σε άτυπο εκπρόσωπο ενός οργάνου που επέβαλλε στη χώρα η Τρόικα, το ΤΑΙΠΕΔ, ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου), το οποίο έχει ως ρητό στόχο να ιδιωτικοποιήσει προς όφελος των δανειστών ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Και εις ανώτερα! Τώρα που διαβήκατε τον Ρουβικώνα χωρίς ίχνος ντροπής μπορείτε να αναλάβετε και τις δημόσιες σχέσεις του ΤΑΙΠΕΔ, καταρτίζοντας άμεσα ένα κατάλογο φιλέτων της πόλης προς ιδιωτικοποίηση: ΚΕΥΓ, στρατόπεδο Παπακώστα, κλπ.
   Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Επιτέλους πριν μερικά χρόνια, σε μια πόλη που για καιρό ανέθετε στους εκπροσώπους των κομμάτων εξουσίας να επιλύουν τα προβλήματά της, με τα γνωστά αποτελέσματα, με αφορμή το κάστρο της πόλης συγκροτήθηκε μια κίνηση ενεργών αυτόνομων πολιτών που αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν με την ιδιότητα του πολίτη που παίρνει τις τύχες στα χέρια του. Οι ενεργοί αυτοί πολίτες που συγκρότησαν στη συνέχεια το σύλλογο Πολιτών Παρέμβαση, ως πρώτο στόχο παρέμβασης στα κοινά της πόλης έθεσαν το κάστρο με σκοπό: α) το άνοιγμα του κάστρου με ελεύθερη πρόσβαση σ’αυτό β) την αξιοποίηση του Ξενία και των εσωτερικών χώρων του κάστρου για δημόσια χρήση. Σύμφωνα με την αντίληψη του συλλόγου το κάστρο και το Ξενία αποτελούν κοινά αγαθά και το κοινωνικό σώμα της πόλης, οι πολίτες, πρέπει να μπορούν να τα απολαμβάνουν ελεύθερα. Το κάστρο και το Ξενία δεν είναι ιδιωτικά αγαθά, εμπορεύματα, που για τη χρήση τους πρέπει να πληρώνουμε.
   Ο χρόνος κύλησε, οι κινητοποιήσεις των ενεργών πολιτών (άνοιγμα του κάστρου, διαδηλώσεις, συμβολικός καθαρισμός των εσωτερικών χώρων, εκδηλώσεις-συζητήσεις) έφεραν ορισμένα αποτελέσματα όπως ο καθαρισμός του κάστρου, η ένταξη του μνημείου του κάστρου σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, η παραχώρηση του Ξενία στο Δήμο. Κι έτσι φτάσαμε στην προηγούμενη εβδομάδα, όπου σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου αποφασίστηκε η παραχώρηση του Ξενία και του περιβάλλοντος χώρου σε ιδιώτη.
   Αυτό όμως που προκάλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη(;) ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου της κίνησης πολιτών, που υιοθετώντας το σαθρό επιχείρημα της αδυναμίας αξιοποίησης του Ξενία από το Δήμο λόγω έλλειψης χρημάτων σε καιρό κρίσης, συμφώνησε στην ιδιωτικοποίησή του για να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Με τον τρόπο αυτό, μας πληροφόρησε, θα είναι ανοικτό το κάστρο για εκδηλώσεις, συνεστιάσεις, γαμήλιες τελετές, χορούς, κλπ (sic). Αυτό έλειπε από την Άρτα. Λες και έχουμε ασθενή μνήμη και δεν ξέρουμε ότι όταν πριν 20 χρόνια λειτουργούσε το Ξενία με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπήρχαν στην Άρτα ξενοδοχεία με πολυχώρους για τέτοιες χρήσεις.
   Όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν σ’ αυτή την πόλη ότι ο σύλλογος αυτός έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε άδειο σακί, είναι ένας σύλλογος σφραγίδα, που το πολύ-πολύ να εκδώσει καμιά ανακοίνωση ή να κόψει καμιά πίτα. Αλλά ακόμα κι έτσι, ποιος έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να παραποιούν χοντροκομμένα την εκπεφρασμένη θέση του συλλόγου για δημόσια χρήση του Ξενία; Scripta manent (Τα γραπτά μένουν). Υπάρχουν δεκάδες αποφάσεις του συλλόγου γι’ αυτό. Ακόμα και αν οι συνθήκες άλλαξαν και έπρεπε να συζητηθεί ξανά το θέμα, δεν έπρεπε να συγκληθεί Γενική Συνέλευση των μελών του Συλλόγου; Ας τολμούσαν. Αλλά είπαμε, ο σύλλογος έχει μετατραπεί σε μια σφραγίδα στα χέρια κάποιων. Έτσι δεν εδραιώνεται δυστυχώς η πεποίθηση του κόσμου ότι «όλοι τα ίδια σκατά είναι»; Ο άνθρωπος το δεινότερο όλων….
   Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για παραχώρηση του Ξενία σε ιδιώτη στηρίζεται σε δυο ψεύδη:
   1ον) Ο ιδιώτης, επειδή έχει ως κίνητρο το ιδιοτελές του συμφέρον, το κέρδος, είναι ο μόνος που μπορεί να προσφέρει βιώσιμες λύσεις και υπηρεσίες. Κάθε δε δημόσια, δημοτική, συνεργατική δραστηριότητα επειδή έχει ως κίνητρο το κοινό καλό είναι εξ ορισμού αναποτελεσματική. Πρόκειται για την υιοθέτηση του πιο ακραίου επιχειρήματος του νεοφιλελευθερισμού, για ένα φονταμενταλισμό της αγοράς που επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση του κόσμου. Η ιδιοτέλεια και ο ωφελιμισμός είναι αρετή, η τυραννία της αγοράς είναι φυσικός νόμος. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε έναν ατέλειωτο κατάλογο δημοσίων, δημοτικών, συνεργατικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και στον κόσμο, που είναι μάλιστα κερδοφόρες. Ας μας υποδείξουν μια χώρα του κόσμου που ζει χωρίς δημόσια αγαθά. Ποιόν κοροϊδεύουν; Αιδώς Αργείοι!
   2ον) Ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει να δοθεί το Ξενία σε ιδιώτη, διότι ο δήμος την εποχή των μνημονίων δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να το αξιοποιήσει. Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό ψέμα. Εκατοντάδες δήμοι σε όλοι τη χώρα, σήμερα στην εποχή της οικονομικής κρίσης, εκτελούν έργα και αξιοποιούν την δημόσια-δημοτική περιουσία σε κοινωνικές χρήσεις. Μήπως θέλετε να σας στείλουμε ένα κατάλογο έργων; Η πολιτική βούληση και η ιεράρχηση προτεραιοτήτων λείπει και όχι η εξεύρεση οικονομικών πόρων.
   Το Ξενία και ο περιβάλλοντας χώρος, σταδιακά, σε ένα ρεαλιστικό βάθος χρόνου (μιας 7ετίας) θα μπορούσε να γίνει ένας ζωντανός Δημοτικός πολυχώρος που θα στεγάζει:
          · πολιτιστικές δραστηριότητες
          · κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου
          · εκθετήριο τοπικών προϊόντων
          · παραδοσιακό καφενείο
          · κοινωνικό παντοπωλείο
          · μη κυβερνητικές οργανώσεις
          · γραφεία επιστημονικών-πολιτιστικών συλλόγων
   Και τέλος πάντων, αν είναι να προσθέσουμε στην Ελλάδα και στην Άρτα ένα ακόμα ξενοδοχείο, σε μια χώρα που τείνει να μετατραπεί σε τουριστική μονοκαλλιέργεια, επειδή δεν υπάρχει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησής της, καλύτερα να αφήσετε το κάστρο στην αιώνια ησυχία του, γιατί με την μεγαλοπρέπειά του δείχνει την ματαιοδοξία σας.

Ο ουρανός είναι αιώνιος
Η γη διαρκής
Γιατί;
Δεν ζουν για τον εαυτό τους
Και έτσι ζουν για πολύ 

Λάο Τσε 

[i] Το ποίημα του Μ.Κατσαρού είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στην παρούσα διοίκηση του συλλόγου σφραγίδα «Πολιτών Παρέμβαση», τον ερχομό της οποίας περίμενε η πόλη της Άρτας για να παραδώσει το κάστρο στο λαό της και αυτοί το παρέδωσαν στους ιδιώτες.

Ναξάκης Χάρης
Πρώην μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου Πολιτών Παρέμβαση




ΥΓ: Tα δύο κείμενα τα έχουμε πάρει,  χωρίς καμία συγκατάθεση, απο την ηλεκτρονική σελιδα του Τηλεβόα (tilevoasartas.blogspot.gr)