…Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…
Από τα ξημερώματα της Πέμπτης 05.01.2017 το κράτος έθεσε σε ομηρία ένα μικρό παιδί, ένα παιδί έξι ετών. Πρόκειται για τον γιό των επαναστατών, μελών του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη. Οι σύντροφοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και δίψας έως ότου το παιδί δοθεί στους συγγενείς πρώτου βαθμού, γιαγιά και θεία.
Και λες, ακόμα και στον πόλεμο υπάρχουν πράξεις που είναι τόσο μα τόσο αήθεις, ώστε εκεί να μπαίνει μια τελεία. Και πιστεύεις ότι υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, στους οποίους ο κάθε άνθρωπος θα έκανε πίσω, όπως είναι η βίαιη απομάκρυνση ενός μικρού παιδιού από την μητέρα του…
Και συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι αυτός ο πόλεμος είναι βρώμικος. Και σου θυμίζουν για άλλη μια φορά ότι δεν πρόκειται για ανθρώπους μα για σκουλήκια που κρύβονται σέρνοντας πίσω από μηχανισμούς, αρμοδιότητες και ιδιότητες. Πίσω από επιστημονικοφανείς διατυπώσεις προσπαθούν να κρύψουν το αυτονόητο, ότι η απομάκρυνση και φρουρούμενη κράτηση σε άγνωστο χώρο αποτελεί πράξη εκδίκησης, απαγωγής και ομηρίας του παιδιού.
Ο γιός της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη βρίσκεται σε συνθήκη ομηρίας καθαρά για λόγους εκδίκησης και πίεσης προς τους επαναστάτες γονείς του, που τόσα χρόνια έχουν κρατήσει μια σταθερή και αμετανόητη στάση. Χρησιμοποιούν το παιδί σαν ύστατο μέσο για να λυγίσουν τους συντρόφους.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη κανείς δε μπορεί να μείνει αμέτοχος. Ως γονείς και αγωνιστές παίρνουμε θέση δίπλα στους συντρόφους και το παιδί τους και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός τους. Απαιτούμε να δοθεί άμεσα το παιδί στους συγγενείς του και να σταματήσει εδώ η ομηρία του!
Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας και δίψας των συντρόφων Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη και Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου
Από τα ξημερώματα της Πέμπτης 05.01.2017 το κράτος έθεσε σε ομηρία ένα μικρό παιδί, ένα παιδί έξι ετών. Πρόκειται για τον γιό των επαναστατών, μελών του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη. Οι σύντροφοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και δίψας έως ότου το παιδί δοθεί στους συγγενείς πρώτου βαθμού, γιαγιά και θεία.
Και λες, ακόμα και στον πόλεμο υπάρχουν πράξεις που είναι τόσο μα τόσο αήθεις, ώστε εκεί να μπαίνει μια τελεία. Και πιστεύεις ότι υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, στους οποίους ο κάθε άνθρωπος θα έκανε πίσω, όπως είναι η βίαιη απομάκρυνση ενός μικρού παιδιού από την μητέρα του…
Και συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι αυτός ο πόλεμος είναι βρώμικος. Και σου θυμίζουν για άλλη μια φορά ότι δεν πρόκειται για ανθρώπους μα για σκουλήκια που κρύβονται σέρνοντας πίσω από μηχανισμούς, αρμοδιότητες και ιδιότητες. Πίσω από επιστημονικοφανείς διατυπώσεις προσπαθούν να κρύψουν το αυτονόητο, ότι η απομάκρυνση και φρουρούμενη κράτηση σε άγνωστο χώρο αποτελεί πράξη εκδίκησης, απαγωγής και ομηρίας του παιδιού.
Ο γιός της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη βρίσκεται σε συνθήκη ομηρίας καθαρά για λόγους εκδίκησης και πίεσης προς τους επαναστάτες γονείς του, που τόσα χρόνια έχουν κρατήσει μια σταθερή και αμετανόητη στάση. Χρησιμοποιούν το παιδί σαν ύστατο μέσο για να λυγίσουν τους συντρόφους.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη κανείς δε μπορεί να μείνει αμέτοχος. Ως γονείς και αγωνιστές παίρνουμε θέση δίπλα στους συντρόφους και το παιδί τους και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός τους. Απαιτούμε να δοθεί άμεσα το παιδί στους συγγενείς του και να σταματήσει εδώ η ομηρία του!
Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας και δίψας των συντρόφων Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη και Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.