21 Απριλίου 1967.Μία αιματοβαμμένη ημερομηνία, τότε έως και σήμερα

Η χούντα των θρασύδειλων συνταγματαρχών, των υπαλλήλων των ΗΠΑ, ήταν ειδικού σκοπού. Ολοκλήρωσε την επέμβαση των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και ξεπεράστηκε ..
21 Απριλίου 1967!
Η χούντα των απριλιανών ήταν η συνέχεια των ακροδεξιών μεταπολεμικών καθεστώτων που οργανώθηκαν  στην Ελλάδα για την σύνθλιψη της λαϊκής γενιάς της αντίστασης που αντιστάθηκε στην κατοχή και  τους γερμανούς ναζιστές .

Ο ελληνικός λαός σε μεγάλο μέρος αν δεν τη στήριξε, σίγουρα την ακολούθησε… εκεί ως τη χαραυγή της Κύπρου, που την παρέδωσαν.. Με την ίδια ευκολία που σήμερα παραδίδουν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και σε άλλους ξένους μηχανισμούς.

Η χούντα των απριλιανών θα ανταλλαγεί με επόμενο ακροδεξιό καθεστώς εως και σήμερα.

Τα στελέχη της χούντας θα ξεπλυθούν και θα συνεχίσουν να στελεχώνουν θεσμούς και μηχανισμούς εξουσίας του νεοελληνικού κράτους. Εκκλησία, Δικαιοσύνη, σχολεία και πανεπιστήμια ,  αστικά κόμματα (πχ ΝΔ), κυρίως ΜΜΕ, άλλοι κρυβόμενοι άλλοι όχι, θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα που το σύστημα τους ξαναβγάζει στο προσκήνιο που επιθυμούν οι ξένοι μηχανισμοί και ο ξένος παράγοντας.

Σήμερα στελέχη της χούντας των απριλιανώνμ υπακούν στο ξενόφερτο καθεστώς του Μνημονίου και το στελεχώνουν από υψηλές θέσεις διοίκησης, όπως  στη δικαιοσύνη, στην αστυνομία, τα ευρωψηφοδέλτια της ΝΔ έως τα ψηφοδέλτια της ΝΔ στην Ήπειρο, ελέγχουν ΜΜΕ, ενώ διαμορφώνουν και αυτόνομα ακροδεξιά σχήματα που κανείς δεν μπορεί να τα εκλάβει παρά ως εγκληματικές συμμορίες .

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης