1η Μαΐου . Όλοι στις συγκεντρώσεις κατά του ολοκληρωτικού καθεστώτος .. "Προκήρυξη"

1η Μαΐου, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΤΑΣ στις 10 το πρωί.

Στο Αγρίνιο ένα ελεύθερο Ραδιόφονο, η Ραδιουργία, γιορτάζει τα 5 χρόνια ελεύθερης και αγωνιστικής εκπομπής του

Η Ραδιουργία 87,7 FM δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη κάποιων ανθρώπων για αντιπληροφόρηση, επικοινωνία & δημιουργία. Κάνοντας πράξη τη ρήση «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας» στήσαμε ένα ραδιοφωνικό εγχείρημα με βάση την οριζόντια συμμετοχή, την αντι-ιεραρχία, την αυτό-οργάνωση & την αυτοδιαχείριση.
Απελευθερώνοντας τη συχνότητα & δίνοντας το μικρόφωνο σε όλους αυτούς που βρίσκονται από τη μεριά του δέκτη καταργούμε στη πράξη το ρόλο του διαμορφωτή κοινής γνώμης & προσπαθούμε να διαμορφώσουμε μια πλατφόρμα ραδιοφωνικής & διαδικτυακής ανταλλαγής & έκθεσης απόψεων που δεν θα εξυπηρετεί κανένα ιδιωτικό ή κρατικό συμφέρον, παρά μόνο όλων αυτών που θέλουν να συμμετέχουν στο εγχείρημα αυτό.
Το εγχείρημα της Ραδιουργίας δεν εξυπηρετεί κανένα είδος πολιτικού δογματισμού ή καθαρότητας ενώ επιτρέπει την ύπαρξη & συνύπαρξη πολλών διαφορετικών σκεπτικών & απόψεων αρκεί να συμβαδίζουν με το ιδρυτικό καταστατικό των βασικών αρχών & θέσεων του εγχειρήματος.

 Όλοι εμείς που συμμετέχουμε σε αυτό το εγχείρημα απέναντι στην απάθεια αντιτάσσουμε τη χαρά του αγνώστου αλλά & την αλληλεγγύη & απέναντι στη μεθόδευση αντιτάσσουμε τη δημιουργική φαντασία & το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο.
Η οποιαδήποτε απόφαση που αφορά τη λειτουργία του ραδιοφωνικού εγχειρήματος συζητιέται, συμφωνείται & παίρνεται μέσα από την εβδομαδιαία συνέλευση η οποία είναι ανοιχτή για όλους/ες & μπορεί να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε είτε συμμετέχει ενεργά είτε όχι. Η συμμετοχή αυτή βέβαια απαιτεί την απαραίτητη συνέπεια & σοβαρότητα και σε καμιά περίπτωση τις κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές.

Σε μια χρονική περίοδο που τσαλαπατιούνται και οι τελευταίες προσπάθειες αξιοπρεπούς διαβίωσης ενώ παράλληλα η καταστολή εντείνεται και αναβαθμίζεται σε αντίστοιχα μεγέθη, ελευθερία του λόγου & της έκφρασης αποτελεί σημείο αντίστασης & αγώνα απέναντι στον ολοκληρωτισμό που επιβάλλεται. Την επόμενη της, στην απελευθερωμένη ΕΡΤ ψηφίζεται το τελευταίο νομοσχέδιο που αφορά τις ραδιοφωνικές & τηλεοπτικές συχνότητες και παραχωρεί στο ιδιωτικό κεφάλαιο (πχ DIGEA) εν λευκώ τη διαχείριση & την εκμετάλλευση τους με τα ανάλογα και αμοιβαία ευεργετήματα προς & από τη κρατική εξουσία.
Η μετάδοση συγκεκριμένου λόγου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα & τη κυριαρχία των αφεντικών διαμορφώνουν μια κοινή γνώμη άβουλη, φοβική & κατευθυνόμενη ανά περίπτωση. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν τη μεγιστοποίηση των κερδών μετατρέποντας τον «αέρα» των συχνοτήτων σε μια από τις πιο αποδοτικές επιχειρήσεις ενώ παράλληλα έχουν τον έλεγχο της πληροφορίας.

Ο σημερινός μετασχηματισμός του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος είναι αυτός που επιβάλει την εμπορευματοποίηση των πάντων. Από το ηλεκτρικό ρεύμα στο νερό, από τη στέγη στην ιατρική περίθαλψη, από τη παιδεία στους ελεύθερους χώρους & από το φυσικό περιβάλλον στην ίδια τη ζωή. Και όλα αυτά αδιαφορώντας για όλες τις συνέπειες μιας & η λογική της ακόρεστης συσσώρευσης κέρδους αναγνωρίζει μόνο το δικαίωμα της επιβολής του ισχυρότερου ως τη μοναδική λύση για την οργάνωση της κοινωνίας. Τα αφεντικά λοιπόν σαν παράφρονες & παίζοντας τους μικρούς θεούς συνεχίζουν να σφίγγουν ακόμη περισσότερο το λουρί αφήνοντας πίσω τους νεκρούς, εξαθλιωμένους & υποταγμένους, ένα κατεστραμμένο φυσικό περιβάλλον & μια κοινωνία που ούτε ο Όργουελ με το «1984» δεν θα μπορούσε να περιγράψει.

Παρόλα αυτά & για όσο συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει πάντα ένας κοινωνικό κομμάτι που επιλέγει να αντισταθεί απέναντι στην ολοένα & αυξανόμενη καταπίεση & εξαθλίωση.
Υπήρχε πάντα & θα συνεχίσει να υπάρχει αγωνιζόμενο για την απελευθέρωση από τα δεσμά οποιασδήποτε εξουσίας & σε πείσμα όλων αυτών που επιθυμούν μια ελεγχόμενη & αποστειρωμένη κοινωνία με ύψιστη αξία & αγαθό το κέρδος.
Μέρος αυτού του αγωνιζόμενου κομματιού είναι & η Ραδιουργία που εδώ & πέντε χρόνια αποτελεί το μοναδικό ραδιοφωνικό μέσο αντιπληροφόρησης & αντίστασης στη πόλη μας δίνοντας ταυτόχρονα βήμα σε όλους τους καταπιεζόμενους & αγωνιζόμενους (πχ υπάλληλοι Ιπποκράτειου ιατρικού ιδρύματος σε επίσχεση εργασίας, πρωτοβουλία ενάντια στα χαράτσια & τις διακοπές του ρεύματος, συνέλευση για τη προστασία & την αναζωογόνηση του δημοτικού πάρκου κ.α) & παραμένοντας δίπλα σε ανθρώπους & συλλογικότητες που έχουν ως αξίες & προτάγματα την ισότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, τους αδιαμεσολάβητους αγώνες, την ελευθερία & τη κοινωνική δικαιοσύνη.

5 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ & ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Ραδιουργία 87.7 FM
Αγρίνιο Μάιος 2014

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, εθνικιστές-φασίστες πατριώτες ειναι το μακρύ χέρι των CIA-Μοσαντ στην Ελλάδα. Διαβαστε οπωσδήποτε το ΗΟΤDOC του Βαξεβάνη.

Την ώρα που πληθαίνουν οι πληροφορίες πως ο Σταύρος Παπασταύρου, σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, είναι αυτός που θα αναλάβει τη θέση του Γιάννη Στουρνάρα στο Υπουργείο Οικονομικών, η έρευνα του ανακριτή Δ. Φούκα, φαίνεται να τον σκιαγραφεί ως το "βαθύ λαρύγγι" του Μαξίμου.
Όπως αποκαλύπτει το HOT DOC που κυκλοφορεί, ο 3ος τακτικός ανακριτής, ερευνώντας τις πληροφορίες για σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή, προχώρησε σε νόμιμη παρακολούθηση τηλεφώνων ανθρώπων που ανήκαν στο περιβάλλον του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αλλά και του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Από την παρακολούθηση των συνομιλιών προκύπτει πως ο επί 35 χρόνια φίλος του πρωθυπουργού Άρης Καρατζάς και ο σύμβουλος του Παπανδρέου Άλεξ Ρόντος, αντάλλασαν μεταξύ τους πληροφορίες με ζητούμενο τη διείσδυση ισραηλινών και αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονταν όπως ομολογούν στις συνομιλίες τους από το Μέγαρο Μαξίμου και τον ίδιο τον σύμβουλο του πρωθυπουργού Σταύρο Παπασταύρου.
Οι επαφές των παρακολουθούμενων καταλήγουν μάλιστα σε πρώην και νυν στελέχη της Μοσσάντ. Οι κινήσεις  του έλληνα πρωθυπουργού στο ταξίδι του στις ΗΠΑ το καλοκαίρι ,φαίνεται να έχουν δοθεί με λεπτομέρειες από τον Παπασταύρου στους συνομιλητές του
Ο Σταύρος Παπασταύρου, είναι από τους καταθέτες της λίστας Λαγκάρντ, με ποσό 5 εκατομμυρίων ευρώ και συνδικαιούχους τον συνταξιούχο πατέρα του, πρώην υπάλληλο του ΟΤΕ και τη νοικοκυρά μητέρα του. Ο Σταύρος Παπασταύρου είχε δηλώσει στο HOT DOC, διαχειριζόταν αυτά τα χρήματα ως δικηγόρος του εβραίου έλληνα επιχειρηματία Σάμπυ Μιονί.
Στο HOT DOC που κυκλοφορεί, δημοσιεύονται λεπτομέρειες από το περιεχόμενο των παρακολουθήσεων, το οποίο θέτει σοβαρό θέμα για το πώς τελικά και από ποιούς υπαγορεύεται η κυβερνητική πολιτική. Πράκτορες, υπάλληλοι ξένων συμφερόντων και σκιώδεις τύποι φαίνεται να είναι οι υποβολείς του κυβερνητικού έργου.

Νέο δείγμα θεσμικού εκφασισμού στα Ιωάννινα. Πολιτική δίωξη αντιφασιστών μετά από δακτυλοδεικτούμενη υπόδειξή .

Λιγκιάδες Ιωάννινων. Κέρδισε(;) η λήθη.

Νέο δείγμα θεσμικού εκφασισμού στα Ιωάννινα με την αστυνομία και την εισαγγελία να υποκλίνονται σε ακροδεξιό που σήκωσε το δάκτυλο και κατέδωσε αντιφασιστες στην αστυνομία.

Το γεγονός περιγράφει η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ αν και το ζήτημα είναι κατά πόσο ο οργανωμένος κυβερνητικός ρόλος των φιλοναζιστών  Μπαλτάκων,  έχει κυριεύσει τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του καθεστώτος του Μνημονίου που ούτως ή άλλως ασκεί ολοκληρωτική πολιτική ...
Το δείγμα των Ιωαννίνων δεν δείχνει να είναι περιθωριακό των πολιτικών προθέσεων του καθεστώτος να συσφίξει τις σχέσεις του με ναζιστές-φασίστες,   δίνοντάς τους προνομιακή δυνατότητα άσκησης πολιτικής μέσω...  μηνύσεων.

Γιάννινα: Συνέλαβαν και δίκασαν αντιφασίστες επειδή το απαίτησε Χρυσαυγίτης

Τη Δευτέρα 14 Απρίλη, στις 10:30 το βράδυ, προσήχθησαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Ιωαννίνων (ΑΔΙ) τρεις αντιφασίστες με το πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων. Ο ένας απ' αυτούς αφέθηκε αργότερα ελεύθερος, ενώ οι άλλοι δύο μετατράπηκαν σε κατηγορούμενους, μετά από προφορικήμήνυση για απειλή και εξύβριση, που υπέβαλε στέλεχος της φασιστικής Χρυσής Αυγής λίγο χρόνο μετά τη δήθεν προσαγωγή των αντιφασιστών. Οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί κινήθηκαν να συλλάβουν τους αντιφασίστες και όχι να τους προσαγάγουν, όπως ισχυρίστηκαν όταν τους κουβάλησαν στην ΑΔΙ.

Ας δούμε τα γεγονότα. Εκείνο το βράδυ, ο φασίστας καταγγέλλει στο 100 ότι απειλήθηκε και εξυβρίστηκε από ομάδα αντιφασιστών στο σπίτι του. Μετά απ’ αυτή την καταγγελία (στελέχους εγκληματικής οργάνωσης, για να μην ξεχνιόμαστε), ο επικεφαλής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ιωαννίνων σπεύδει προς βοήθειά του. Δίνεται εντολή σε περιπολικό να σπεύσει στην περιοχή που δήθεν έγινε το συμβάν και να προσαγάγει όσα άτομα βρεθούν στην περιοχή. Μετά την προσαγωγή των αντιφασιστών, ενημερώνεται ο φασίστας της Χρυσής Αυγής, ο οποίος μαζί με άλλα στελέχη της καταφθάνει στην ΑΔΙ. Και τότε αρχίζει να ξετυλίγεται το όργιο της αυθαιρεσίας και της παραβίασης στοιχειωδών κανόνων του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αποκαλύπτεται η αγαστή συνεργασία στελεχών της ΑΔΙ -που εκείνη τη στιγμή χειρίζονται την υπόθεση- με στελέχη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Ο φασίστας μαζί με τη φίλη του υποδεικνύει τους δύο από τους τρεις, γνωστούς (από τη δράση τους) αντιφασίστες, ως τους ανθρώπους που δήθεν τον εξύβρισαν και τον απείλησαν και ταυτόχρονα υποβάλλει προφορική μήνυση. Τα στελέχη της ΑΔΙ που χειρίζονται την υπόθεση (δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους) αρκούνται στις καταγγελίες των φασιστών και συλλαμβάνουν τους δύο αντιφασίστες, χωρίς κανένα αστυνομικό όργανο να έχει άμεση γνώση των πραγματικών περιστατικών.

Οι αντιφασίστες ζητούν να εξεταστούν ως μάρτυρες φίλοι τους, με τους οποίους βρίσκονταν μαζί σε τσιπουράδικο. Το αίτημα δε γίνεται δεκτό και την επομένη οι αντιφασίστες προσάγονται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών ως κατηγορούμενοι. Η αντεισαγγελέας πρωτοδικών Δέσπ. Σωτηρίου απορρίπτει το αίτημα της συνηγόρου υπεράσπισης Κατ. Τάτση, να εξετάσει και τους δικούς της μάρτυρες, πριν αποφασίσει για την παραπομπή ή μη των εντολέων της, κάνει δεκτή τη μήνυση του φασίστα, χωρίς να εξετάσει ουσιαστικά και σε βάθος (όπως είχε υποχρέωση) τη βασιμότητα των καταγγελιών του,και παραπέμπει τους αντιφασίστες να δικαστούν στο Αυτόφωρο Μονομελές!

Την Τρίτη 15 Απρίλη η εκδίκαση της υπόθεσης αναβάλλεται (στο πλαίσιο του τριημέρου) για την Πέμπτη 17 Απρίλη. Την Πέμπτη το δικαστήριο απαλλάσσει τους δύο αντιφασίστες λόγω αμφιβολιών, παρά το γεγονός ότι η αντεισαγγελέας Σωτηρίου πρότεινε την ενοχή του ενός για απειλή και εξύβριση και της άλλης για απειλή. Για όσους απορούν πώς συνέβη και η εισαγγελέας που άσκησε την ποινική δίωξη να βρίσκεται και στην έδρα και να δικάζει, σημειώνουμε πως στην περιφέρεια αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο.

21 Απριλίου 1967.Μία αιματοβαμμένη ημερομηνία, τότε έως και σήμερα

Η χούντα των θρασύδειλων συνταγματαρχών, των υπαλλήλων των ΗΠΑ, ήταν ειδικού σκοπού. Ολοκλήρωσε την επέμβαση των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και ξεπεράστηκε ..
21 Απριλίου 1967!
Η χούντα των απριλιανών ήταν η συνέχεια των ακροδεξιών μεταπολεμικών καθεστώτων που οργανώθηκαν  στην Ελλάδα για την σύνθλιψη της λαϊκής γενιάς της αντίστασης που αντιστάθηκε στην κατοχή και  τους γερμανούς ναζιστές .

Ο ελληνικός λαός σε μεγάλο μέρος αν δεν τη στήριξε, σίγουρα την ακολούθησε… εκεί ως τη χαραυγή της Κύπρου, που την παρέδωσαν.. Με την ίδια ευκολία που σήμερα παραδίδουν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και σε άλλους ξένους μηχανισμούς.

Η χούντα των απριλιανών θα ανταλλαγεί με επόμενο ακροδεξιό καθεστώς εως και σήμερα.

Τα στελέχη της χούντας θα ξεπλυθούν και θα συνεχίσουν να στελεχώνουν θεσμούς και μηχανισμούς εξουσίας του νεοελληνικού κράτους. Εκκλησία, Δικαιοσύνη, σχολεία και πανεπιστήμια ,  αστικά κόμματα (πχ ΝΔ), κυρίως ΜΜΕ, άλλοι κρυβόμενοι άλλοι όχι, θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα που το σύστημα τους ξαναβγάζει στο προσκήνιο που επιθυμούν οι ξένοι μηχανισμοί και ο ξένος παράγοντας.

Σήμερα στελέχη της χούντας των απριλιανώνμ υπακούν στο ξενόφερτο καθεστώς του Μνημονίου και το στελεχώνουν από υψηλές θέσεις διοίκησης, όπως  στη δικαιοσύνη, στην αστυνομία, τα ευρωψηφοδέλτια της ΝΔ έως τα ψηφοδέλτια της ΝΔ στην Ήπειρο, ελέγχουν ΜΜΕ, ενώ διαμορφώνουν και αυτόνομα ακροδεξιά σχήματα που κανείς δεν μπορεί να τα εκλάβει παρά ως εγκληματικές συμμορίες .

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

 Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης

Σήμερα το βράδυ συνάντηση του ΣΩ.Β.Α στο καφέ ΧΆΡΤΑ.

Το βράδυ της Πέμπτης 17/4, στις 21:30μμ,  βρισκόμαστε στο καφέ ΧΆΡΤΑ , συζητάμε, αποφασίζουμε,  προχωράμε..

Προτεινόμενο ένδυμα: Βραδυνό, περιπάτου..

Κατασκευή συναίνεσης στον σύγχρονο, εξευγενισμένο πλέον, Ελληνικό φασισμό

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦAΝΟΥ

Μέρος Α’: Το διαχρονικό πρόβλημα της έλλειψης αντίστασης του μέσου Έλληνα απέναντι στον σύγχρονο φασισμό κάθε απόχρωσης.

Το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Φασισμός Α.Ε.», τoυ Άρη Χατζηστεφάνου, ανακεφαλαιώνει, τεκμηριώνει και αποδεικνύει το γεγονός πως η άρχουσα τάξη που διαχειρίζεται το κράτος αυτής της χώρας, από καταβολής του, είναι μια αδίστακτη εθνοπροδοτική μαφία της οποίας η ιδεολογία στην καλύτερη περίπτωση είναι φασιστική.
Όλα αυτά ισχύουν βέβαια αν πρώτα υποθέσουμε ότι υπάρχει καν οποιασδήποτε μορφής πολιτική συνείδηση στην Ελληνική άρχουσα τάξη, μιας και πιο πιθανό είναι απλά η κοσμοθεωρία της να άγεται και να φέρεται μόνο από το συμφέρον της, φορώντας τον εκάστοτε μανδύα που εξυπηρετεί τους διαχρονικά ιδιοτελείς σκοπούς της, ενώ οι μηχανεύσεις, οι στρατηγικές και η τακτικές αυτής της αντικοινωνικής και επικίνδυνης κάστας χαρακτηρίζονται απλά από την νοοτροπία που διέπει μια οποιαδήποτε εγκληματική οργάνωση.
Πολλές φορές αναλογίζομαι ότι είναι υπερεκτίμηση το να αποκαλείς τους ισχυρούς αυτής της χώρας φασίστες ή Ναζιστές, μιας και απλά ο χαρακτηρισμός τους ως καθάρματα ίσως είναι πιο ακριβοδίκαιος.

Παρακολουθώντας λοιπόν το «Φασισμός Α.Ε.», αυτή την εξαιρετική συλλογή από ιστορικά ντοκουμέντα που στοιχειοθετούν την διαρκή εφεδρεία και την περιστασιακή επιστράτευση του φασισμού και των συγγενικών του εκφάνσεων (εθνικισμός, χούντα) από τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες κατά την πρόσφατη Ελληνική ιστορία, σκεφτόμουν ότι έχουν απομείνει πια δυο μόνο ερωτήματα περί της σημερινής αναβίωσης του Ναζιστικού τρόμου στην Ελλάδα, τα οποία είναι τα εξής:

Γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος ενώ υφίσταται εδώ και τόσες δεκαετίες και υπό τόσα διαφορετικά προσχήματα αυτήν την λυσσαλέα κανιβαλική επίθεση εκ μέρους αυτής της βαθύτατα σάπιας άρχουσας τάξης εναντίον των υπολοίπων?

Με ποιο τρόπο, ποιες λέξεις, και ποιες ορολογίες μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε την σύγχρονη εκδοχή του φασισμού, του οποίου η μορφή φυσικά δεν περιορίζεται στην δολοφονική εμπροσθοφυλακή του, ενώ τα αναγνωριστικά του σύμβολα έχουν μεταμορφωθεί σε πολύ πιο δυσδιάκριτα και εξελιγμένα από την γραφική σβάστικα όπως αυτή διακοσμεί το μπράτσο του υποψήφιου δήμαρχου Αθηναίων Κασιδιάρη?
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αφοπλιστικά απλή.

Ο πολύς κόσμος δεν αντιδράει απλά επειδή δεν έχει ιστορικό αντίστασης, ενώ αυτή η διαχρονική απάθεια του Ελληνικού λαού δεν μπορεί παρά να είναι μια μορφή τουλάχιστον σιωπηλής συναίνεσης, αν όχι ενεργούς υποστήριξης των εκάστοτε εκδηλώσεων του φασιστικού φαινομένου.

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο Ελληνικός λαός, τόσο στην Ναζιστική κατοχή, όσο και στην απελευθέρωση από αυτήν και τον εμφύλιο πόλεμο που επακολούθησε, δεν αντέδρασε συντεταγμένα, ούτε στους Ναζιστές κατακτητές, ούτε στους ντόπιους συνεργούς, μαυραγορίτες, χαφιέδες, ρουφιάνους, και δωσίλογους των Γερμανών.

Όπως μάλιστα παρουσιάζει αναλυτικά το ντοκιμαντέρ Φασισμός Α.Ε., οι συνεργοί αυτοί, αντί να τιμωρηθούν, ανταμείφθηκαν πλουσιοπάροχα, όχι μόνο επειδή πλούτισαν από την πρόθυμη συνεργασία τους με τους Γερμανούς ή μέσω της χρηματοδότησης τους ως κεφαλαιοκράτες από το Αμερικανικό μεταπολεμικό σχέδιο Ευρωπαϊκής ανόρθωσης Μάρσαλ, αλλά κυρίως επειδή η Ελληνική κοινωνία ουδέποτε πέρασε κάποια περίοδο κάθαρσης από την όποια δική της συνέργεια με το Ναζιστικό αίσχος.

Η αφήγηση της αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και των υπόλοιπων αριστερών δυνάμεων, που ούτως ή άλλως απέτυχαν να φέρουν τους ενόχους μέχρι το εδώλιο της δικαιοσύνης, μπορεί εύκολα να απορροφηθεί στην ευρύτερο πλαίσιο της διαπάλης μεταξύ Ναζισμού – Κομουνισμού και της μεταπολεμικής μοιρασιάς της Ευρώπης μεταξύ Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης αντί να θεωρηθεί ως μια αυτόνομη και πηγαία ταξική αντίδραση των Ελλήνων απέναντι στον Ναζισμό της άρχουσας τάξης τους. Όσο και αν προσπαθεί η Αριστερά στην Ελλάδα να επικαλεστεί την λαϊκή εντολή, η πικρή αλήθεια είναι ότι η ευρεία μάζα του Ελληνικού λαού, ακόμη και σήμερα, παραμένει καχύποπτη στην αριστερή ρητορική, κάτι που αποδεικνύεται ακόμα και από την αποστροφή που αισθάνονται οι πολλοί απέναντι σε έναν πολιτικό όπως ο Τσίπρας, που απλά δεν δηλώνει ακροδεξιός ενώ πρόκειται για έναν καθ’ όλα αξιοπρεπή και συντηρητικό εκπρόσωπο του αστικού κοινοβουλευτισμού, διόλου απειλητικός για τα κυρίαρχα συμφέροντα και όμως αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του ως Κόκκινος Κίνδυνος, η αναρχοάπλυτος, κατά την σύγχρονη ορολογία.

Τι συμβαίνει στην ελληνική Δεξιά;

Οι εκλογές του 2012 έφεραν στην επιφάνεια τη βαθιά κρίση της ελληνικής δεξιάς (και ευρύτερα της κεντροδεξιάς), έκφραση της οποίας αποτέλεσε η πληθώρα των κομμάτων που εκτέθηκαν στις εκλογές (ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ, ΔΡΑΣΗ, Δημοκρατική Συμμαχία, ΧΑ, Δημιουργία Ξανά). Η πρωτοφανής αυτή έκρηξη της κρίσης είχε ως αφορμή το Μνημόνιο και τις πολιτικές  βαθύτατης αναδιάρθρωσης που υλοποιούσε, θεμελιωνόταν ωστόσο στις έντονες  ιδεολογικές αποκλίσεις που ξεσπούσαν μέσα στο περιβάλλον της τεράστιας κοινωνικής κρίσης.

Μια σύντομη υπενθύμιση: Η μεταπολιτευτική ΝΔ υπήρξε ένα ισχυρό, ενιαίο κόμμα, που στην πραγματικότητα ισοδυναμούσε και εξέφραζε συνθετικά όλη την παράδοση της δεξιάς παράταξης στην Ελλάδα, από τα πιο (ακρο)δεξιά έως τα πιο φιλελελεύθερα και κεντρογενή στοιχεία. Η κομματική αυτή «πολυπολιτισμικότητα» συγκροτούνταν και λειτουργούσε πάντα υπό μια συγκεκριμένη κάθε φορά «ηγεμονία». Στην πρώτη περίοδο της ΝΔ θα δει κανείς την ηγεμονία του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής του «κράτους-ρυθμιστή» των ενδοαστικών αντιθέσεων. Η περίοδος εκείνη ονομάστηκε πετυχημένα «περίοδος του αστικού εκσυγχρονισμού».

Στη δεύτερη περίοδο (την «μητσοτακική») μπορεί κανείς να δει τη μετατόπιση του κέντρου βάρους στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, με παράλληλη όμως διατήρηση των βασικών χαρακτηριστικών του  πολιτικο-ιδεολογικού φιλελευθερισμού, που δεν αμφισβητήθηκαν.
Στην τρίτη μεγάλη περίοδο του κόμματος, την περίοδο του «μεσαίου χώρου» του νεότερου Καραμανλή, μπορεί κανείς να δει κανείς να παρατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ ενός μετριοπαθούς νεοφιλελευθερισμού και ενός εξίσου μετριοπαθούς πολιτικού φιλελευθερισμού.  Και οι τρεις περίοδοι της ΝΔ έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: θεωρούν το «κόμμα» πολιτικό και ιδεολογικό εργαλείο διαμόρφωσης και επέκτασης της πολιτικής ηγεμονίας, γι’αυτό το λόγο λειτουργούν ως κόμματα»μαζικά» και «διευρυμένα».

Η μορφή αυτή κόμματος διακόπτεται από την σημερινή ηγεσία της ΝΔ, η οποία χαρακτηρίζεται από ιδεολογικό παραταξιακό δογματισμό, με έντονα εθνικιστικά και συντηρητικά  χαρακτηριστικά.  Το περιορισμένο ιδεολογικό εύρος της νέας ηγεσίας τέμνει την παράδοση των προηγούμενων φάσεων του κόμματος. Το «ηγεμονικό» κόμμα αποσυντίθεται. Η συγχώνευση που επιχειρεί, δηλαδή ένας ακραίος «μνημονιακός» νεοφιλελευθερισμός με σκληρή, ταυτόχρονα, αυταρχική πολιτική και θεσμική στροφή, ρευστοποιεί το παλαι-ποτέ ισχυρό κόμμα. Κοινωνικές δυνάμεις και ιδεολογικές τάσεις αυτονομούνται, τόσο προς τα «δεξιά» όσο και προς το «κέντρο», το δε εναπομείναν κόμμα συρρικνώνεται δραματικά.

Την ίδια στιγμή οι συμμαχικές πολιτικές εφεδρείες σχεδόν εξαφανίζονται. Η ΔΗΜΑΡ, αναλώσιμος οργανισμός, εξάντλησε τον ιστορικό της ρόλο ως κόμμα-στήριγμα του καταρρέοντος συγκροτήματος εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ, ο κρίσιμος «πυλώνας» της οικονομικο-πολιτικής διαπλοκής στην Ελλάδα, βιώνει τις τελευταίες ημέρες του, έχοντας και αυτός αναλώσει όλο το πολιτικό και ιστορικό του κεφάλαιο. Προσπάθειες δημιουργίας «κεντρογενών» κομμάτων ή κινήσεων αποδεικνύονται είτε θνησιγενείς (όπως οι «58»), είτε οριακής δυναμικής, την οποίαν άλλωστε ανακυκλώνουν από τους υφιστάμενους χώρους (ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, Δράση, κλπ).

Το «κόμμα Σαμαρά» δεν έχει, επομένως, άλλο δρόμο από το να στραφεί σε μια συμμαχία με την άκρα δεξιά. Στην στρατηγική αυτή κατεύθυνση απαιτούνται δύο κινήσεις, τις οποίες και έχει θέσει ήδη σε εφαρμογή:
Η πρώτη κίνηση είναι η δημιουργία μιας καθεστωτικής Ελιάς, στην οποία θα συμμετάσχει η εναπομείνασα ΝΔ, το εναπομείναν νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος, Λοβέρδος, Χρυσοχοϊδης, κλπ) και συστημικές πρώην «αριστερές» προσωπικότητες, τύπου Μπίστη, Ψαριανού, κοκ.

Η δεύτερη και σημαντικότερη είναι να υποβοηθήσει τη δημιουργία μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής». Η δεύτερη αυτή κίνηση υπαγορεύεται από ένα προφανή «ρεαλισμό». Η ακροδεξιά εθνικιστική και νεο-φασιστική δυναμική έχει ήδη εκτυλιχτεί και είναι πλέον αδύνατον να επανενσωματωθεί σε μια «μεγάλη κεντροδεξιά ΝΔ», όπως στην προ-μνημονίου εποχή. Η ακροδεξιά έχει αυτονομηθεί, τόσο ως εκλογικό σώμα όσο και ως ιδεολογικό ρεύμα. Ωστόσο, η εκπροσώπησή της από τις συμμορίες της ΧΑ δημιουργεί εμφανές πρόβλημα σε μια συνεργασία μαζί της. Κυρίως μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.

Η στρατηγική της «σοβαρής ΧΑ» δίνει μια θετική διέξοδο στο πρόβλημα. Η αποκοπή του ρεύματος από την πολιτική ηγεσία του είναι αναγκαία. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η «δεξαμενή» πολιτικών και άλλων κοινωνικών στελεχών ακροδεξιάς αντίληψης που δεν βρίσκονται ενταγμένα ούτε στη σημερινή ΝΔ ούτε στην ΧΑ όλο και μεγαλώνει: Μπαλτάκος, Κρανιδιώτης, Μαντούβαλος, Ψωμιάδης, Τράγκας, Μαρινάκης, Καρατζαφέρης και πολλοί άλλοι. Είναι η «δεξαμενή» στελεχών της «σοβαρής ΧΑ», ενός πολιτικού μορφώματος δηλαδή που θα βρει ένα μεγάλο και έτοιμο εκλογικό-κοινωνικό ακροατήριο, το οποίο όμως θα επιχειρήσει να το εντάξει οργανικά στο άρχον συγκρότημα εξουσίας.

Είναι απολύτως προφανές ότι η αριστερά, αν δεν θέλει να βρεθεί μπροστά σε τρομακτικές εκπλήξεις, θα πρέπει να εντάξει στη στρατηγική της τον τρόπο που μπορεί να ακυρώσει τη διαφαινόμενη δεξιά πολιτική αναγεωγράφηση και, βεβαίως, να βρει τους δικούς της «συμμάχους» μέσα στη γενικευμένη αυτή κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης

rednotebook.gr

 

Μας έβγαλαν στις "αγορές"!!!. Διαβάστε τι σημαίνει το νέο δάνειο.

                   Μία επικίνδυνη έξοδος στις αγορές.

Συνέντευξη του Πάνου Παναγιώτου(χρηματιστηριακός αναλυτής)
στην Αγγελική Δημοπούλου(απο καθεστωτικό ΜΜΕ) 

Σε δανεισμό με εξαιρετικά δυσμενείς όρους θα προχωρήσει η Ελλάδα αν η κυβέρνηση επιχειρήσει την έξοδο στις αγορές που σχεδιάζει για το προσεχές διάστημα. «Δεν πρόκειται για έξοδο στις αγορές αλλά για τη δυνατότητα με νομικές ρήτρες και δεσμεύσεις να επιχειρήσουμε να δανειστούμε με το υψηλότερο επιτόκιο της Ευρώπης» o χρηματιστηριακός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου.

Σύμφωνα με τον Πάνο Παναγιώτου για τα ομόλογα των 20 δισ. ευρώ που βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών υπάρχει ειδική νομική ρήτρα που τα εξισώνει με ομόλογα επισήμου τομέα (σ.σ. κρατικού τομέα). «Αν έστω κι ένα ευρώ δεν αποπληρωθεί θα έχουμε ταυτόχρονη πτώχευση όλων των ομολόγων και του επίσημου και του ιδιωτικού τομέα» εξηγεί τονίζοντας πως «η κυβέρνηση θα προτιμήσει να πάρει τα χειρότερα μέτρα λιτότητας παρά να χάσουν οι δανειστές μας έστω κι ένα ευρώ». Μεταξύ άλλων σημειώνει ότι υπό κανονικές συνθήκες αν η Ελλάδα ζητούσε αξιολόγηση θα έβγαινε επιτόπου default και το επιτόκιο δανεισμού θα εκτινασσόταν ξανά στο 40%.

 Στην ερώτηση γιατί η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει σε αυτή την έξοδο στις αγορές απαντά: «Για να εξυπηρετηθούν οι οικονομικές ανάγκες. Η πολιτική απέτυχε, η ύφεση είναι τεράστια. Η ανεργία είναι φοβερή. Τα χρηματοδοτικά κενά είναι δεδομένα». Της Αγγελικής Δημοπούλου

Υπήρξε ξαφνικά ένας αισιόδοξος καταιγισμός από διεθνή μέσα ενημέρωσης περί εξόδου της Ελλάδας στις αγορές την επόμενη εβδομάδα. Την ίδια ώρα το υπ. Οικονομικών λέει ότι θα βγούμε στις αγορές «το πρώτο εξάμηνο του έτους» ενώ ο Γιάννης Στουρνάρας υποστηρίζει ότι «δεν βιαζόμαστε»...

Μιλώντας σαν οικονομολόγος πρέπει κατ’ αρχήν να πω ότι αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει έξοδο στις αγορές ένας αναλυτής δεν μπορεί να το ονομάσει με τον ίδιο τρόπο. Για κάποιον που βλέπει τις αγορές και τις μελετά επαγγελματικά πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος.

Ποια είναι αυτή η ουσιώδης διαφορά;

Το επιτόκιο - το οποίο είναι η βάση και στο οποίο γίνονται αναφορές από την κυβέρνηση κι από τα διεθνή μέσα που αναφέρατε -  είναι αυτό που βαθμολογεί που δίνει δηλαδή το κόστος δανεισμού ενός ομολόγου δεκαετούς μακροπρόθεσμου δανεισμού δηλαδή. Αυτό αποτυπώνει το σύνολο του μακροπρόθεσμου δανεισμού μιας χώρας. Εν προκειμένου για την Ελλάδα είναι στο 6,15%. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως είναι πολύ ιδιαίτερη. Το χρέος της χώρας δεν είναι πλέον μεταφρασμένο σε ομόλογα είναι μεταφρασμένο σε χρήματα από πακέτα στήριξης. Άρα το 6,15% του επιτοκίου των σημερινών μακροπρόθεσμων ομολόγων δεν έχει καμία σχέση με το επιτόκια προ πακέτων στήριξης, πριν το 2010 δηλαδή. Το 2010 η Ελλάδα είχε ομόλογα ύψους περίπου 300 δισ. ευρώ τα οποία έπαιρναν μια αξιολόγηση και από αυτή έβγαινε με ειδικές φόρμουλες και το επιτόκιο το οποίο αντιστοιχεί σε αυτά τα ομόλογα. Σήμερα έχουμε 20 δισ. ευρώ. Το 2010 το 99% του δανεισμού ήταν από ομόλογα όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Σήμερα το 5% είναι σε ομόλογα. Άρα λοιπόν σύγκριση του σημερινού επιτοκίου των ομολόγων με το επιτόκιο προ τεσσάρων ετών είναι αναληθής, ανακριβής και λανθασμένη καθώς δεν συγκρίνουμε όμοια πράγματα. Πριν από τέσσερα χρόνια είχαμε ομόλογα στο σύνολο του δανεισμού όπως συμβαίνει με την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Γερμανία, την Γαλλία. Σήμερα έχουμε μόνο 20 δισ. ευρώ.

Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωση εξόδου στις αγορές;

Τα ομόλογα αυτά των 20 δισ. ευρώ είναι τα ομόλογα μετά το PSI. Άρα είναι ομόλογα ξένου δικαίου. Σε αυτά έχουν μπει ειδικές νομικές ρήτρες με πιο σημαντική αυτή που τα εξισώνει με τα ομόλογα του επίσημου τομέα. Αν έστω κι ένα ευρώ από αυτά τα ομόλογα  - που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών - δεν πληρωθεί, δεν έχουμε πιστωτικό γεγονός στη συγκεκριμένη σειρά ομόλόγων όπως συνέβαινε μέχρι τη στιγμή που έγινε το PSI, αλλά θα έχουμε ταυτόχρονη πτώχευση όλων των ομολόγων και του επίσημου και του ιδιωτικού τομέα.

Επομένως οι όροι του δανεισμού δεν είναι ευνοϊκοί;

Όταν μιλάμε για έξοδο στις αγορές μιλάμε για δανεισμό. Κι όταν μιλάμε για δανεισμό μιλάμε για έναν δανειστή κι έναν δανειζόμενο. Όταν οι όροι του συμβολαίου του δανείου είναι εξαιρετικά καλοί για τον δανειζόμενο τότε αυτό αποτιμάται από τον δανειστή και ζητά κάτι παραπάνω. Όταν όμως οι όροι είναι υπερβολικά καλοί για τον δανειστή – όπως συμβαίνει για τους δανειστές της Ελλάδας – τότε αυτό αφαιρεί κάτι από το κόστος.

Άρα λοιπόν η σημερινή κατάσταση έχει ως εξής: Πέρα από το γεγονός ότι είναι λίγα τα ομόλογα και η πιθανότητα πτώχευσης της Ελλάδας γίνεται πολύ μικρή καθώς αν διανοηθεί η Ελλάδα να μην πληρώσει έστω κι ένα ευρώ από αυτά θα πτωχεύσει στα πάντα. Αυτή είναι η νομική ρήτρα που έχει μπει. Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι δεν μιλάμε για έξοδο στις αγορές έτσι όπως τη γνωρίζουμε τα τελευταία 200 χρόνια για όλα τα ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου. Μιλούμε για κάτι τελείως διαφορετικό.

Τι είναι αυτό το διαφορετικό; Πρόκειται για την προσπάθεια μιας χώρας η οποία χρωστά σε επίσημους τομείς, δηλαδή σε κράτη και η οποία έχει ως εγγυητές του χρέους της τα κράτη αυτά να αποδείξει ότι μπορεί να δανειστεί κάτι τις κάτω από αυτές τις περίεργες συνθήκες. Χωρίς βέβαια και πάλι να εξηγήσει για πιο λόγο θέλει εκτάκτως - χωρίς να είναι μέσα στον προγραμματισμό - να βγει να δανειστεί και κυρίως για πιο λόγο πανηγυρίζει για το δανεισμό αυτό. Να σημειώσουμε ότι είναι ο υπερβολικός δανεισμός που μας έφερε εδώ και μάλιστα κατά τα λεγόμενα των ιθυνόντων. Εδώ έχουμε λοιπόν τα εξής:

• Καμία σχέση δεν έχει η συγκεκριμένη έξοδος με την έξοδο που κάνει η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία που έχουν το 90% και πλέον του χρέους τους στους ιδιώτες κι όχι σε επίσημους τομείς.

• Καμία σχέση δεν έχει το επιτόκιο το σημερινό 6,15% με το αντίστοιχο 6,1% που είχαμε για παράδειγμα το 2000 ή το 1999 διότι εκείνο το επιτόκιο αντανακλούσε το σύνολο του δανεισμού της Ελλάδας ενώ σήμερα αντανακλά μόνο ένα απειροελάχιστο ποσοστό.

• Τότε το χρέος ήταν σε ελληνικό δίκαιο – όπως είναι στο τοπικό δίκαιο σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα – ενώ σήμερα είναι σε ξένο δίκαιο κι αυτό γιατί δεν μας εμπιστεύονται.

• Σήμερα υπάρχουν ειδικές ρήτρες που κάνουν πάρα πολύ δυσμενή τη θέση του δανειζόμενου (σ.σ. της Ελλάδας) και τον εξαναγκάζουν ουσιαστικά να πληρώσει με μέτρα λιτότητας στην περίπτωση που προκύψει το παραμικρό.

Άρα τι εξασφαλίζουμε για τους δανειστές μας; Για να δανειστούμε έστω και στο ελάχιστο δίνουμε την εγγύηση ότι ακόμη και το παραμικρό να συμβεί θα προτιμήσουμε να πάρουμε τα χειρότερα μέτρα λιτότητας παρά να χάσουν οι δανειστές μας έστω κι ένα ευρώ. Χωρίς αυτές τις ρήτρες και τις εγγυήσεις και αξιολογώντας τα ελληνικά ομόλογα με τον τρόπο που αξιολογούνται στην Ιταλία -  αν λόγου χάρη μεταφράσουμε  το δανεισμό των 30 δισ. που βρίσκεται σε επίσημα χέρια σε ιδιωτικό δανεισμό και τον μετατρέψουμε σε ομόλογα – αν ζητήσουμε αξιολόγηση με χρέος 170% του ΑΕΠ η Ελλάδα θα έβγαινε επιτόπου default και το επιτόκιο θα εκτινασσόταν ξανά στο 40%.

Οι αγορές με χρέος 120% μας έκλειναν έξω. Πως είναι δυνατόν με χρέος 170% να κάνουμε έστω κι αυτή την έξοδο που περιγράφετε; Και γιατί να την κάνουμε;

Διότι απλούστατα οι αγορές δεν βαθμολογούν το χρέος μας. Βαθμολογούν μόνο το χρέος που είναι σε ιδιωτικά χέρια. Επομένως μόνο τα 20 δισ. και αυτά έχουν μεταφερθεί για να πληρωθούν αργότερα και έχουν εξασφαλιστεί με τέτοιες ρήτρες που δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα πληρώσουμε. Ο δανειστής πάντα ενδιαφέρεται για ένα και μόνο πράγμα: το πως θα πάρει πίσω τα λεφτά του και για τον τόκο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε και υψηλό τόκο και εξασφάλιση νομική με τις παραπάνω ρήτρες που ισχύουν μόνο για την Ελλάδα και για καμία άλλη χώρα του πλανήτη. Άρα εδώ δεν μας δίνουν οι αγορές δώρο γιατί πήγαμε καλύτερα ως οικονομία. Απλώς εφόσον αξιολογούν μόνο τα 20 δισ. και με δεδομένες τις ρήτρες το επιτόκιο πηγαίνει στο 6,15% με μαθηματικές φόρμουλες. Και δεν έχει καμία σχέση το επιτόκιο αυτό με το επιτόκιο της Γερμανίας ή της Γαλλίας. Γιατί όπως προείπα αν μετατρέψουμε το ελληνικό χρέος σε ομόλογα τότε το κόστος δανεισμού θα φτάσει στο 40%. Γιατί το χρέος είναι μη βιώσιμο.

Επομένως αυτή η έξοδος στις αγορές μπορεί να είναι αρνητική για τη χώρα;

Όλα τα αρνητικά για την Ελλάδα έρχονται από δυο πράγματα. Από ανικανότητα και από αναλήθειες. Η ανικανότητα μπορεί να συνδέεται με το γεγονός ότι γίνεται προτεραιότητα η ικανοποίηση και η εξυπηρέτηση συμφερόντων που δεν είναι εθνικά. Για τους οποιουσδήποτε λόγους επιχειρηματικούς, πολιτικούς ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό μπορεί να μεταφράζεται σε ανικανότητα. Ανικανότητα να βοηθήσω τη χώρα. Και το δεύτερο είναι οι αναλήθειες που γίνονται για να καλυφθεί αυτή τη ανικανότητα. Δεν μπορεί η Ελλάδα να πάει μπροστά με αυτόν τον τρόπο γιατί εξακολουθούν να λέγονται αναλήθειες, εξακολουθούν να καλύπτονται με όμορφα περιτυλίγματα τα όσα γίνονται σε πολιτικό επίπεδο και γίνεται προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος για κάτι που δεν ισχύει ακριβώς. Δεν αλλάξαμε. Η κρίση δεν μας άλλαξε. Δεν μας έκανε πιο ειλικρινείς. «Ανοίγουν οι αγορές για την Ελλάδα». Ποιες αγορές ανοίγουν για την Ελλάδα; Ανοίγει απλώς η δυνατότητα με τεράστιες νομικές ρήτρες, μέσα από ένα εκατομμύριο δεσμεύσεις και με την εγγύηση κρατών όπως η Γερμανία αλλά και ολόκληρης της ΕΕ να επιχειρήσουμε να δανειστούμε με το υψηλότερο επιτόκιο της Ευρώπης.

Γιατί το κάνουμε;

Γιατί το κάνουμε; Για να εξυπηρετήσουμε τις οικονομικές ανάγκες. Απέτυχε η πολιτική. Η ύφεση είναι τεράστια. Η ανεργία είναι φοβερή. Τα χρηματοδοτικά κενά είναι δεδομένα. Λέει το ΔΝΤ ότι είναι 20 δισ. ευρώ για τις τράπεζες κι εμείς λέμε ότι δεν είναι και προσπαθούμε με πολιτική διπλωματία να καλύψουμε τα προβληματικά οικονομικά μας. Τι κάνουμε λοιπόν αυτή τη στιγμή με τα περί εξόδου στις αγορές; Ζητάμε να πάρουμε κι άλλα δανεικά. Αν πάρουμε άλλα δυο δισ. ευρώ εκτός προγραμματισμού δεν θα αυξηθεί το χρέος; Δεν θα προστεθεί στο ήδη υπάρχον; Καλά εμείς δεν θέλουμε να μειώσουμε το χρέος μας; Από πότε κάναμε σκοπό μας να αυξήσουμε το χρέος μας; Από πότε είναι λόγος πανηγυρισμού το ότι θα δανειστούμε παραπάνω; Αν αρχίσουμε να δανειζόμαστε το χρέος θα γίνει λιγότερο βιώσιμο, αφού από το 171% θα φτάσουμε στο 175%. Εδώ έρχεται η κυβέρνηση και λέει: «αν καταφέρω να δανειστώ, αν καταφέρω να ανοίξω το δρόμο για τις αγορές δεν θα έχω ανάγκη αύριο αν χρειαστώ λεφτά να ζητήσω από την Ευρώπη και να πάρω παραπάνω μέτρα λιτότητας». Σύμφωνα όμως με τις προβλέψεις που υπέγραψαν και με αυτά που εξακολουθούν να λένε δεν υπάρχει κανένα χρηματοδοτικό κενό για το 2014, 2015 και 2016. Αυτό ισχυρίζονται. Ότι είναι πλήρως χρηματοδοτημένο το πρόγραμμα, ότι με την ανάπτυξη που θα επιτευχθεί και το πρωτογενές πλεόνασμα δεν θα χρειαστεί να πάρουμε ούτε ένα ευρώ από πουθενά. Γιατί τώρα ξαφνικά χρειαζόμαστε χρηματοδότηση; Γιατί απέτυχε η πολιτική και πάλι καλύπτουμε τα κενά με δανεικά. Μόνο που τώρα ξέρουμε ότι δεν μπορούμε τα δανεικά να τα πάρουμε από την Ευρώπη και παλεύουμε να τα πάρουμε με χίλια δυο νομικά τερτίπια από τις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι βγήκαμε πάλι για λεφτά.

Η κυβέρνηση λέει ότι η έξοδος στις αγορές σημαίνει έξοδος από το Μνημόνιο...

Το Μνημόνιο είναι μια συμφωνία που δεσμεύει τη χώρα υποχρεωτικά για πάρα πολλά χρόνια. Αυτά που έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια του Μνημονίου υποχρεωτικά μας δεσμεύουν τουλάχιστον μέχρι όταν θα λήξουν τα ομόλογα που είναι από τα πακέτα στήριξης. Δηλαδή μέχρι το 2040 και το 2050. Αυτό που προσπαθεί να πει η κυβέρνηση είναι – επειδή θα έχουμε οπωσδήποτε χρηματοδοτικά κενά – ότι προσπαθεί να πάρει λεφτά με άλλους όρους για να μην αναγκαστεί να πάρει πάλι μέτρα λιτότητας. Παλεύει να βρει από αλλού δανεικά.

Αυξάνοντας το χρέος;

Ακριβώς. Το παιχνίδι όλο είναι από που θα βρούμε λεφτά. Γιατί κλείνει η στρόφιγγα δανεισμού από την Ευρώπη. Η Ευρώπη για να δώσει χρήματα θα ζητήσει νέα μέτρα. Και ρωτώ: Εφόσον αυτή η πολιτική ήταν τόσο επιτυχημένη και τα Μνημόνια τόσο καλά γιατί ξαφνικά θέλουν να ψάξουν από αλλού λεφτά; Φάσκουν και αντιφάσκουν στα πάντα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ανακριβειών και αναληθειών. Ο κ. Στουρνάρας έχει γίνει ένας πολιτικός οικονομολόγος. Γιατί πανηγυρίζουμε που ψάχνουμε λεφτά; Να μη λέμε ότι βγαίνουμε στις αγορές και κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Ψάχνουμε απλώς λίγα λεφτά για να καλύψουμε τις τρύπες. Έχουν πάρει τόσα πολλά από τον κόσμο και δεν φτάνουν. Αναζητείται νέος τρόπος για να πληρώσουμε με δανεικά τα λάθη των πολιτικών επιλογών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ζούμε το αναπόφευκτο. Το ψέμα, την αναλήθεια και τη συγκάλυψη την ακούς στην οικονομική ανάλυση από πολιτικούς. Κάθε τι που λένε περνάει από έναν ειδικό μηχανισμό για να ειπωθεί με τέτοιο τρόπο που να προκαλέσει όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες ψηφοφόρων και όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη σε ψηφοφόρους. Όταν το πρώτο που σκέφτεσαι είναι πως θα κερδίσεις ψηφοφόρους με τα λόγια κι όχι με τις πράξεις τότε η χώρα έχει πρόβλημα. Και η Ευρώπη εδώ είναι συνένοχη. Με κυρίαρχη τη Γερμανία έχουν γίνει τραγικά λάθη για τα οποία υπάρχει παραδοχή. Από τη μία βέβαια τα παραδέχονται και από την άλλη συνεχίζουν. Γι’ αυτό και οι πιέσεις προς τον τύπο και τις εταιρείες γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Για να γλυκάνουν το χάπι.

Έρχεται η Μέρκελ. Οι ντόπιοι γερμανοτσολιάδες φοράνε τις στολές τους..

Η καγκελάριος των Γερμαναράδων έρχεται στην αποικία της.
Οι ντόπιοι γερμανοτσολιάδες , σαν άλλοτε, της στήνουν πανηγύρια.
Η χαρά τους δεν περιγράφεται , κουνάν τις ουρές τους χαρούμενα , περιμένοντας ότι θα τους σώσει από την κοινωνική οργή όταν ξεσπάσει..
Σαμαράς, Βενιζέλος, σύσσωμα τα φιλοναζιστικά κόμματα του Μνημονίου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ και ναζιστές, τα ΜΜΕ, οι ντόπιοι εφοπληστές και τραπεζίτες, ο Σημίτης και οι αχυράνθρωποι του(πχ Ποτάμι) , σπρώχνονται για το χειροφίλημα της αυτού εξοχότατης..

Σημεία της νεοελληνικής Ιστοριάς ...
 

ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.Την Πέμπτη η 1η προβολή του. Ραντεβού στο καφέ ΧΆΡΤΑ στις 7:00μμ.

Το Σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων Ν. Άρτας, σας καλεί στην πανευρωπαϊκή 1η προβολή του ντοκυμαντερ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΕ.

Κλείνουμε τις τηλεοράσεις , απομακρυνόμαστε από τη φαιδρότητα τους και συναντιόμαστε σε ένα πανευρωπαϊκό ραντεβού κατά του Φασισμού. Έτσι όπως τον έζησε ο κόσμος μας με τον Χίτλερ, με το Μουσολίνι, με τα μεταπολεμικά καθεστώτα του Ελληνικού Εμφυλίου, όπως τον συναντάμε στο σήμερα με το ακροδεξιό ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου..
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ήταν πάντα Α.Ε
Ήταν Πάντα το ιδεολογικό μέρος της κυριαρχίας, σταβλίζονταν στο βαθύ Κράτος και ταΐζονταν απο τους μηχανισμούς του Κεφαλαίου, πάντα ενάντια στους λαούς .
Ποτέ δεν αντιμετωπίσθηκε με “κρατικές παροχές”, αλλά με αγώνες και θυσίες των απλών ανθρώπων..

Της προβολής του ντοκυμαντερ του ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΕ, θα προηγηθεί ένα αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου που θα ξεκινήσει στις 7:00 το απόγευμα, με το ντοκιμαντέρ να ξεκινά στις 20:00μμ.

Όσον αφορά το ντοκυμαντέρ το σενάριο υπογράφει ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια έχει ο Άρης Τριανταφύλλου.
Υπεύθυνος παραγωγής είναι ο Θάνος Τσάντας και στη δημοσιογραφική έρευνα συμμετείχαν ο Λεωνίδας Βατικιώτης και ο Αποστόλης Φωτιάδης.
Τη μουσική του ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε έγραψαν ο Ερμής Γεωργιάδης και το συγκρότημα Last Drive ενώ οι δημιουργοί υπόσχονται και αρκετές ακόμη μουσικές και καλλιτεχνικές εκπλήξεις.

Σήμερα το απόγευμα διακόπηκαν προγραμματισμένοι πλειστηριασμοί σε Μεσολόγγι και Τρίκαλα .

 Στο Μεσολόγγι δεκάδες πολίτες και συλλογικότητες οργανωμένα ,  απέτρεψαν πλειστηριασμό της Ευρομπανκ εναντίων πολίτη από την πόλη.
Το κάλεσμα είχε γίνει για τις 4:00 το απόγευμα και συγκεντρώθηκαν πάνω από 130 πολίτες που απέκλισαν το δικαστικό μέγαρο Μεσολογγίου.
 
Η συμμετοχή των πολιτών ήταν σημαντική μιας και είχε αναφορά σε διάφορους πολιτικούς χώρους και συλλογικότητες δηλώνοντας με τον καλύτερο τρόπο και λόγο την ευρεία κοινωνική σύνθεση των αντιδράσεων. 
Στο Μεσολόγγι οι εκπρόσωποι των τραπεζιτών δεν εμφανίσθηκαν κάν. Στα Τρίκαλα τόλμησαν και εμφανίσθηκαν όπου και  τους απαντήθηκε  από τους παρευρισκόμενους ο ρόλος που  έχουν.  Ο πλειστηριασμός και εδώ ανατράπηκε στην πράξη..  

Το μήνυμα είναι  σαφέστατο: Κανένα πλειστηριασμός δεν θα γίνει ανεκτός από τους πολίτες . Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας έχουν επιβάλλει τα ανδρείκελα του Μνημονίου.
Ενάντια στους φασίστες και στο καθεστώς του Μνημονίου.
Ενάντια στην κοινωνία θύμα που βολεύει την κυριαρχία.

Να μην επιτρέψουμε να “κοινωνικοποιηθεί” η παθητικότητα απέναντι στο ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου και τα παράσιτα που το στηρίζουν(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ναζί ).

Όλοι αι Όλες στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-Τετάρτη 9 Απριλίου, στο Εργατικό Κέντρο Άρτας στις 10 το πρωί.

Για την ΑντίΣταση
Για την Αλληλεγγύη
Για το δικαίωμα των των ανθρώπων και των κοινωνιών τους να ορίζουν τις ζωές τους με αξιοπρέπεια και ελευθερία.

ΣΩ.Β.Α Άρτας.

Μετά την πορεία της Γενικής Απεργίας θα γίνει συνάντηση του ΣΩ.Β.Α στο εναλλακτικό καφέ ΧΆΡΤΑ.