Ψεύτικες οι ιατρικές γνωματεύσεις της αποφυλάκισης Φλώρου

Παντελώς πλαστές είναι οι ιατρικές «γνωματεύσεις» της αποφυλάκισης του Αρ. Φλώρου, όπως προκύπτουν από σχετικό έγγραφο του Ευαγγελισμού και συγκεκριμένα της διοικήτριας του Ευαγγελισμού Π. Γκουλάκη - Μητσάκη.




Όπως αναφέρει το σχετικό έγγραφο, η γιατρός που έβαλε υπογραφή στη σχετική γνωμάτευση δεν υπήρξε καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής της στον Ευαγγελισμό, ιατρός κλάδου ΕΣΥ, με αποτέλεσμα η σφραγίδα της να είναι «ανυπόστατη», ενώ επιπρόσθετα δεν υπήρξε καμία υπογραφή του επιστημονικά υπεύθυνου «ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΥΠΝΟΥ» ή του καθηγητή της Κλινικής Εντατικής Θεραπείας.

Σημαντικό, είναι επίσης το γεγονός, πως τα αποτελέσματα της μελέτης δεν συνοδεύονται και από το θεραπευτικό κομμάτι της μελέτης c-pap, κάτι που είναι απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία ιατρική βεβαίωση για ΚΕΠΑ υπογεγραμμένη από τον επιστημονικά υπεύθυνο του εργαστηρίου μελέτης ύπνου.



Αναλυτικά το έγγραφο:

Από Νοσοκομείο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ προς ΕΦΚΑ

ΘΕΜΑ: Παροχή στοιχείων

Σε συνέχεια του υπ’ αριθμός…. Εγγράφου μας και στα πλαίσια διερεύνησης των αναφερομένων στα υπ’ αριθμόν(…) έγγραφα που μας αποστείλατε, σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:

Α Όπως προκύπτει από τα τηρούμενα στην υπηρεσία μας στοιχεία η κυρίας Λάμπρου Καλλιρρόη του Κωνσταντίνου, ιατρός-πνευμονολόγος με γνωστικό αντικείμενο πνευμονολία-διαταραχές του ύπνου τοποθετήθηκε στην Α κλινική εντατικής θεραπείας ως πανεπιστημιακή υπότροφος σε εφαρμογή του υπ αριθμόν (…)

Σημειώνουμε ότι η ως άνω αναφερόμενη ιατρός δεν υπήρξε καθόλη τη διάρκεια της παραμονής της στον Ευαγγελισμό, ιατρός κλάδου ΕΣΥ και ως εκ τούτου η σφραγίδα της στο έγγραφο ΑΠΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΜΕΛΕΤΗΣ ΥΠΝΟΥ ΤΟΥ ΦΛΩΡΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ «ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ ΚΕΘ» είναι ανυπόστατη.

Επιπρόσθετα το ανώτερο έγγραφο δεν φέρει την υπογραφή του επιστημονικά υπεύθυνου του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΥΠΝΟΥ ή του καθηγητή της Κλινικής Εντατικής Θεραπείας.

Β Το ως άνω έγγραφο αποτελεσμάτων μελέτης ύπνου δεν συνοδεύεται και από το θεραπευτικό κομμάτι της μελέτης c-pap.

Γ Δεν υπάρχει ιατρική βεβαίωση-γνωμάτευση για ΚΕΠΑ υπογεγραμμένη από τον επιστημονικά υπεύθυνο του εργαστηρίου μελέτης ύπνου ή του καθηγητή κλινικής εντατικής θεραπείας.

Η ΔΙΟΙΚΗΤΡΙΑ ΓΝΑ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ – ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ»
Π. Γκουλάκη – Μητσάκη



 

docoumento

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΦΥΛΑΚΩΝ - ΜΙΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Το σκάνδαλο δεν είναι η αποφυλάκιση του Φλώρου…. Το σκάνδαλο είναι ότι δεν αποφυλακίζονται οι δεκάδες «ανώνυμοι» κρατούμενοι που αργοπεθαίνουν μέσα στις φυλακές ως εξιλαστήρια θύματα μιας εκδικητικής δικαιοσύνης που υπηρετεί τα συμφέροντα των δυνατών και των πλουσίων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Με αφορμή την αποφυλάκιση του Α. Φλώρου, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος προπαγάνδας σε κανάλια και ηλεκτρονικά μέσα παραπληροφόρησης σχετικά με τον νόμο Παρασκευοπούλου (Ο οποίος λήγει σήμερα και αγωνιζόμαστε για την παράταση του)

Την ίδια στιγμή ΟΛΟΙ σιωπούν για τις θανατικές καταδίκες που εκτελούνται στις φυλακές.

Πριν λίγους μήνες ένας νεαρός κρατούμενος (ο Σ.Μ) πέθανε στις φυλακές Λάρισας από μόλυνση στο δόντι, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για αυτόν, παράλληλα τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί οι κρατούμενοι που βυθισμένοι στην απελπισία, έδωσαν τέλος στην ζωή τους αυτοκτονώντας , όμως κανείς δεν μίλησε για αυτούς, ενώ μόλις σήμερα ένας 64 χρόνος κρατούμενος (υπόδικος ) πέθανε στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού εξαιτίας της αδιαφορίας που επικρατεί, κι όμως δεν γράφτηκε ούτε μια λέξη για αυτόν.

Αντίθετα όλοι αυτοί που κατακρίνουν τον νόμο Παρασκευοπούλου, προβάλλουν μόνο τις κατάπτυστες υποθέσεις αυτών των λίγων που ασχημονούν , μπαίνοντας σε σπίτια και βασανίζοντας ηλικιωμένους (πράξεις απεχθείς και για εμάς τους κρατούμενους) και κρύβουν την αλήθεια των εκατοντάδων πρώην κρατουμένων που επέστρεψαν στις οικογένειες τους και έχουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Παράλληλα κανείς δεν λέει κουβέντα για τον δικαστικό παραλογισμό που επιβάλλει άδικα χιλιάδες χρόνια φυλακής, κανείς δεν μιλάει για την αυθαιρεσία της αστυνομίας που κατασκευάζει ένοχους με παραπλανητικές τηλεφωνικές υποκλοπές και δήθεν εγκληματικές οργανώσεις κανείς δεν ασχολείται με τις κομμένες άδειες, τις αρνητικές απαντήσεις σε αιτήσεις αποφυλάκισης….

Δεν θα σιωπήσουμε μπροστά στην ανθρωποφαγία των πολιτικών, δικαστικών και δημοσιογραφικών κύκλων που θέλουν τους κρατουμένους να αποφυλακίζονται σε φέρετρα.

Το σκάνδαλο δεν είναι η αποφυλάκιση του Φλώρου….

Το σκάνδαλο είναι ότι δεν αποφυλακίζονται οι δεκάδες «ανώνυμοι» κρατούμενοι που αργοπεθαίνουν μέσα στις φυλακές ως εξιλαστήρια θύματα μιας εκδικητικής δικαιοσύνης που υπηρετεί τα συμφέροντα των δυνατών και των πλουσίων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΘΑΝΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ


Επιτροπή Αγώνα Φυλακών Κορυδαλλού (Α,Β,Γ,Δ,Ε πτέρυγες )

Υπόγειο παράρτημα Α θέση

Α όροφος γυναικείων φυλακών

Η γέφυρα του κοράκου στις Πηγές Άρτας και η αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας

Το χωριό Πηγές βρίσκεται κοντά στην Άρτα και στον ποταμό Αχελώο. Πρόκειται για ένα χωριό με πλούσια ιστορία και μεγάλη φυσική ομορφιά. Κοντά στο χωριό βρίσκεται η γέφυρα του Κοράκου, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ελλάδας. Ωστόσο, το γεφύρι αυτό συνδέεται με μια μεγάλη ιστορική ανακρίβεια, που το θέλει να καταστρέφεται στις 28 Μαρτίου του 1949 από τον Δημοκρατικό Στρατό σε μια στρατηγική του υποχώρηση (πηγή εδώ). Η άποψη αυτή έχει φτάσει και στο διαδίκτυο, είτε ως απλή ιστορική καταγραφή, είτε ως ένα ευθύ "κατηγορώ" στο Δημοκρατικό Στρατό και ειδικότερα στον Χαρίλαο Φλωράκη, που καθώς αναφέρεται υπήρξε ο "ιθύνων νους" πίσω από την καταστροφή του γεφυριού.



Παρά την "εθνικιστική μήνη" για τη γέφυρα του Κοράκου, η οποία ως κατεξοχήν κοντόφθαλμη και απαίδευτη, ξεχνά την αναγκαιότητα του πολέμου, που δεν εξετάζει μνημεία πολιτισμού και παρακαταθήκες, θα θέλαμε να παραθέσουμε δύο έγκυρες μαρτυρίες για την υπόθεση της καταστροφής της γέφυρας, που προέρχονται από πρωταγωνιστές της σύγκρουσης και όχι από νεόκοπους "δεξιούς ψάλτες". Όπως θα δείτε παρακάτω, καμιά από τις δύο μαρτυρίες δεν αναφέρεται σε σαμποτάζ της γέφυρας από μεριάς του ΔΣΕ, ο οποίος σε μια φάση δύσκολης υποχώρησης, ασφαλώς δεν διέθετε χρόνο ή μέσα για ένα τέτοιο εγχείρημα.



Μαρτυρία πρώτη: Χρήστος Κόφας (στον Ριζοσπάστη 6 Γενάρη του 2006)



"Τα τμήματα του ΔΣΕ συμπτύσσονται από την περιοχή του Βάλτου, προς τη γέφυρα Κοράκου. Όλα τα περάσματα είναι πιασμένα. Ο ΔΣΕ με πολύ κόπο και σθένος κρατάει τη γέφυρα, τα «Πέντε Αδέρφια», και το ύψωμα πάνω από τη γέφυρα στις Πηγές.






Γύρω από τη γέφυρα μια κόλαση φωτιάς και σίδερου. Αεροπορία, πυροβολικό έχουν στόχο να ρίξουν τη γέφυρα, να αποκόψουν τα τμήματά μας. Η αεροπορία ανέλαβε να καταστρέψει το γεφύρι με πολυβολισμούς και ρουκέτες. Τα ΣΠΙΤΦΑΪΡ πραγματοποίησαν 150 εξόδους. Με αυτή την αποστολή, ολόκληρη τη μέρα 28η Μάρτη 49 γύρω από το γεφύρι Κοράκου εκτυλίχτηκαν μερικές από τις πλέον άγριες συμπλοκές ολόκληρου του Εμφυλίου.






Τα τμήματά μας περνούν, ο μεγάλος τους όγκος. Μια διμοιρία μόνο ξεκόπηκε δυτικά του Αχελώου. Ώρα 21.15 στις 28 Μάρτη 1949 η γέφυρα του Κοράκου τινάζεται στον αέρα.






Τα τμήματα του ΔΣΕ τράβηξαν για τα Πετρίλια.






Η Ι Μεραρχία του Φλωράκη έμεινε στο χώρο της Αργιθέας. Η II του Διαμαντή τράβηξε για τη Ρούμελη. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ."










Μαρτυρία δεύτερη: Θανάσης Τσαμπίρας (στο βιβλίο Ένα ανταρτόπουλο εξιστορεί)







" Μετά από δύο μέρες κατεβήκαμε το χιονισμένο βουνό και φτάσαμε σε κάτι χωριά προς το Αγρίνιο ή την Άρτα. Τα χωριά αυτά, από ότι θυμάμαι λέγονταν το πρώτο Σκουληκαριά και το δεύτερο Κομπότι. (...) Μετά είχαμε να περπατήσουμε κατηφόρα κι αυτό μας διευκόλυνε διότι κατεβήκαμε προς τη γέφυρα του κοράκου. Κατά το απόγευμα που πλησίαζε η αρχή της φάλαγγας να φτάσει στη γέφυρα, να σου και φτάνουν κάτι αεροπλάνα, τα οποία άρχισαν να βάλλουν. Νομίζω οι πρώτοι πέρασαν από τη γέφυρα, αλλά εμείς δεν προλάβαμε διότι τα αεροπλάνα έβαλαν στο στόχο και βομβάρδιζαν με μανία τη γέφυρα για να την γκρεμίσουν κι έτσι να μας εμποδίσουν να περάσουμε απέναντι. Το ποτάμι δε, από τα πολλά χιόνια που είχε η περιοχή ήταν κατεβασμένο με πολύ νερό και σχεδόν παγωμένο. Άιντε τώρα, μετά από τέτοια νύχτα και τέτοια πείνα και κούραση, να μην πω εξάντληση που είχαμε και με τα αεροπλάνα να ρίχνουν συνέχεια, να μπούμε μέσα στο ποτάμι και να περάσουμε απέναντι.






Τι να κάνουμε όμως έπρεπε να γίνει. Οι περισσότεροι άρχισαν σιγά σιγά να πέφτουν μέσα και να περνούν απέναντι. Εγώ βλέποντας τους άλλους που ήταν δυο πιθαμές πιο ψηλοί από εμένα και το νερό τους έφτανε ως το λαιμό σχεδόν και πολλές φορές τους κουκούλωνε, δεν αποφάσιζα να πέσω κι έτσι η ώρα περνούσε. Τα αεροπλάνα στην αρχή δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν τη γέφυρα αλλά τις προξένησαν πολλές ζημιές. Περίμενα να σουρουπώσει και μαζί με κάτι άλλους περάσαμε πάνω από τη γέφυρα με το φόβο ότι θα πέσει, ενώ ακούγαμε το ποτάμι από κάτω να μουγκρίζει σαν άγριο θηρίο που περίμενε με ανοιχτό το στόμα να μας καταβροχθίσει.






Αφού περάσαμε, προχωρήσαμε και ανταμωθήκαμε με τους άλλους πιο πάνω, σε ένα χωριό που δεν θυμάμαι πως το έλεγαν. Από εκεί φύγαμε και πήγαμε πάλι προς τα βουνά των Αγράφων, πάνω από την Καρδίτσα."



Από τις παραπάνω μαρτυρίες προκύπτει ότι η γέφυρα του κοράκου δέχθηκε μεγάλες ζημιές από την κυβερνητική αεροπορία και πιθανώς και λόγω του μεγάλου όγκου νερού κατέρρευσε. Σε κάθε περίπτωση δεν αναφέρεται πουθενά η ανατίναξή της, γεγονός που πιθανότατα θα προκαλούσε μεγάλη εντύπωση στους μαχητές του ΔΣΕ που βρίσκονταν στο σημείο και θα είχε αποτυπωθεί στη μνήμη και τις αυτοβιογραφίες τους.





Κόκκινος Φάκελος

Προσοχή: Όποιος κλέβει δημόσιο χρήμα τον καταριέται η Παναγίτσα μας και αρρωσταίνει!!!

Βαθύ Κόκκινο

Αναλυτικό κείμενο για την επίθεση στα κεντρικά γραφεία του ομίλου επιχειρήσεων Μυτιληναίος

Στην ευρύτερη περιοχή των Γερανείων εδώ και καιρό εκκρεμεί η αδειοδότηση εξόρυξης βωξίτη, αλλά και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Και στις δυο περιπτώσεις εμπλέκονται εταιρίες που ανήκουν στον όμιλο Μυτιληναίου.

Είναι γνωστό και στον τελευταίο κάτοικο αυτής της χώρας πως το κεφάλαιο με την άμεση συνέργεια και συμμετοχή του επίσημου κράτους, λεηλατεί με κάθε τρόπο τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον με μοναδικό στόχο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του. Στο όνομα την υποτιθέμενης ανάπτυξης, οι κάθε είδους επιχειρηματίες λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας, έχοντας για συνεταίρους τους κρατικούς μηχανισμούς και φορείς, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία. Αυτή η σχέση διαπλοκής του πολίτικου με τον επιχειρηματικό κόσμο, δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, αφήνει πίσω της την απόλυτη καταστροφή.

Αν και ο Μυτιληναίος δεν ακολουθεί την πεπατημένη του επιχειρηματικού κόσμου στην Ελλάδα όπου με δουλείες του αέρα έχτισαν τα λεγόμενα νέα τζάκια αλλά κινείται στο χώρο της βαριάς βιομηχανίας, η οικονομική αυτοκρατορία του στηρίζεται στην καταστροφή της φύσης, στην καταλήστευση των φυσικών πόρων, στην διαπλοκή και φυσικά στο ξεζούμισμα των 4.500 περίπου εργαζόμενων του.

Ας δούμε όμως λίγα από τα “επιτεύγματα” του ομίλου, που την τελευταία δεκαετία κατάφερε εν μέσω της κρίσης που κατέστρεψε οικονομικά εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα και ώθησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στη εξαθλίωση και τη απόγνωση, να “μεγαλουργήσει” και τώρα φιγουράρει ως ένας από τους πλέον δυναμικά αναπτυσσόμενους ομίλους στην ανατολική Ευρώπη.

Οι βασικές εταιρίες του ομίλου είναι τρεις η Αλουμίνιο της Ελλάδας (πρώην ΠΕΣΙΝΕ), η ΜΕΤΚΑ και η Protergia. Φυσικά αυτές πλαισιώνονται από ένα δίκτυο θυγατρικών που λειτουργούν ως προμηθευτές η ως εργολάβοι. Οι βασικοί τομείς όπου δραστηριοποιείτε ο όμιλος είναι: η μεταλλουργεία από την εξόρυξη του βωξίτη μέχρι την παραγωγή αλουμινίου, η ενέργεια κυρίως μέσω της εγκατάστασης και εκμετάλλευσης αιολικών πάρκων, οι κατασκευές ενεργειακών έργων και τα αμυντικά συστήματα, καθώς κατέχει ένα μεγάλο μερίδιο της ΕΛΒΟ μαζί με το management.
Τα τελευταία μόνο χρόνια καμιά δεκαριά άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ή έχουν σακατευτεί στις φάμπρικες του Μυτιληναίου, κάποιοι από αυτούς εργάζονταν άμεσα στις εταιρίες του ομίλου, ενώ κάποιοι δούλευαν σε υπεργολάβους κατά την συνηθισμένη πρακτική.
Ο όμιλος στα 25 χρόνια της νεότερης ιστορίας του είναι υπεύθυνος για τεράστιας έκτασης οικολογικές καταστροφές τόσο από τη λειτουργία μεταλλείων βωξίτη στον Παρνασσό, την Γκιόνα και τον Ελικώνα, όσο και από την εγκατάσταση αιολικών πάρκων με εκατοντάδες ανεμογεννήτριες σε διάφορες περιοχές της ηπειρωτικής και νησιώτικης χώρας, αλλά και από τα εργοστάσια και τα λιμάνια που διαθέτει. Χαρακτηριστική είναι η καταστροφή του κόλπου της Αντίκυρας από τα απόβλητα του εργοστάσιου της ΑτΕ, αλλά και όλου του Κορινθιακού από τα μεταλλευτικά απόβλητα των παρακειμένων ορυχείων.
Άξιο ιδιαίτερης αναφοράς είναι το σκάνδαλο ΔΕΗ – Μυτιληναίου στο οποίο είναι ανακατεμένες ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 ετών και έχει στοιχίσει στη ΔΕΗ περί το ένα δις ευρώ.
Η ιστορία ξεκινά οο 2004/5 όταν το Αλουμίνιο (ΠΕΣΙΝΕ) πέρασε στα χέρια του Μυτιληναίου. Το 2006, όταν μετά από μισό αιώνα, έληξε επιτέλους σύμβαση και οι παρατάσεις της με την ΔΕΗ αυτή επιχείρησε να επαναδιαπραγματευτεί την τιμή πώλησης του ρεύματος. Πως αντέδρασε ο καλός επιχειρηματίας; απλούστατα έπαψε να πληρώνει. Η συνέχεια είναι όπως την φαντάζεται κάθε ένας. Οι οφειλές συσσωρεύονταν, το κράτος τις κούρευε με ζημία της ΔΕΗ και πάλι από την αρχή. Η διοίκηση της ΔΕΗ, απειλούσε για τα μάτια του κόσμου κάθε τρεις και λίγο ότι θα κόψει το ρεύμα στο εργοστάσιο, αλλά εν τέλει αρκετά εκατομμύρια χρέη μεταφέρονταν κάθε μήνα στις πλάτες όλων μας. Αυτή η ιστορία κράτησε περίπου δέκα χρόνια... Παράλληλα ο Μυτιληναίος κατασκεύασε δικό του εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ισχυριζόμενος ότι έτσι θα πάψει να επιβαρύνει τον ελληνικό λαό (κάπου εδώ ξεκινά η άλλη λαμπρή ιστορία με την protergia). Τα κρατικά λαμόγια επικροτώντας αυτή την πατριωτική πράξη, όχι μόνο επιδότησαν την κατασκευή του εργοστασίου αλλά έφτιαξαν και ένα αγωγό φυσικού αερίου μέχρι την αυλή του. Επιπλέον για να βγάλει και κάτι παραπάνω, το κράτος του ενέκρινε ένα δεύτερο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο και ένα τρίτο με λιθάνθρακα (το οποίο ευτυχώς έμεινε προς ώρας στο συρτάρι, λόγω και των αντιδράσεων). Όλα αυτά πάνω στην δημόσια γη που είχε παραχωρηθεί για το Αλουμίνιο... Μόλις ολοκληρώθηκε το πρώτο εργοστάσιο, με την συνεργασία της τότε κυβέρνησης ΝΔ, ο κ. Μυτιληναίος, πέτυχε να μην χρησιμοποιεί το ρεύμα για το Αλουμίνιο, αλλά να το πουλάει πανάκριβα στη ΔΕΗ στην οποία ήδη χρωστούσε. Η επόμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, βάφτισε τη μονάδα ΑΠΕ επιτρέποντάς του έτσι να αυξήσει κι άλλο την τιμή. Όλα τα παραπάνω επί σειρά ετών προκάλεσαν βροχή αντιδράσεων, ευρωπαϊκών καταδικών, κοινοβουλευτικών ερωτήσεων από την τότε αντιπολίτευση, εισαγγελικών παραγγελιών, διώξεων ακόμη και προστίμων (που στη συνέχεια ακυρώνονταν) χωρίς φυσικά κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. ‘Όλα αυτά μέχρι τώρα. Γιατί πλέον ως δια μαγείας, όλα λύθηκαν, βοηθούντος και του μνημονίου. Με τη νέα σύμβασή του με τη ΔΕΗ, ο Μυτιληναίος έλαβε τρεις διαφορετικές εκπτώσεις (25 +8 +15 = 48 %) επάνω στο ειδικό φτηνό τιμολόγιο που έχουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. Και αυτή τη φορά χωρίς ούτε καν η διοίκηση της ΔΕΗ να διαμαρτύρεται για ζημίες, Όλοι «επέδειξαν ευαισθησία στο μείζον θέμα του ενεργειακού κόστους και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας». Οι μόνοι που διαμαρτύρονται είναι οι λοιπές μεταλλουργίες που θέλουν και αυτές τέτοιες ρυθμίσεις και απειλούν με προσφυγές για να το πετύχουν. Το ρεύμα είναι ακριβό μόνο για το λαό που υποφέρει από ενεργειακή φτώχεια ολοένα και περισσότερο.
Ο Βαγγέλης Μυτιληναίος, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι από τον Μάιο είναι πρόεδρος του ΣΕΒ, διώκεται για κακούργημα (δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρήματος ) μαζί με τον πρώην πρόεδρο της ΔΕΗ Νεζη (δωροληψία και απιστία προς το δημόσιο) ο οποίος φέρεται να έλαβε από τον κυρ Βαγγέλη 260.000 μίζα ώστε να δώσει στην εταιρία ΜΕΤΚΑ έργο προϋπολογισμού πολλών εκατομμυρίων στο Λαύριο. Εμείς δεν ανησυχούμε διότι ξέρουμε ότι το κράτος μας δείχνει την ευγνωμοσύνη του και φροντίζει τους στυλοβάτες της εθνικής οικονομίας.

Και τώρα λίγα οικονομικά...

Αύξηση 352% στα καθαρά κέρδη κατέγραψε το 2017 ο όμιλος Μυτιληναίου υπερβαίνοντας τους στόχους που είχαν τεθεί τον Δεκέμβριο του 2016 καυχιέται η εταιρία. Συγκεκριμένα ο κύκλος εργασιών ήταν αυξημένος κατά 22,5%, λόγω της επίδοσης των τομέων μεταλλουργίας, και ηλεκτρισμού & φυσικού αερίου, αλλά και της συνεισφοράς του τομέα ολοκληρωμένων έργων & υποδομών. Τα λειτουργικά κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων έφτασαν στα €306,0 εκατ. έναντι €222,4 εκατ. το 2016, σημειώνοντας αύξηση 37,6%. Τα καθαρά κέρδη, μετά από φόρους έφτασαν στα €154,6 εκατ. έναντι €34,2 εκατ. το 2016.

Η σημαντική αύξηση των καθαρών κερδών ανά μετοχή (+270,2%) και το προτεινόμενο μέρισμα, αντανακλά σε σημαντικό βαθμό τα οφέλη από τον εταιρικό μετασχηματισμό που ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο προσφέροντας στο νέο εταιρικό σχήμα ενισχυμένη χρηματοοικονομική ευελιξία. Έτσι λοιπόν όταν σαν λένε κάποιοι να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, να έχετε ξεκάθαρο για ποιους και πώς το εννοούν.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι εταιρίες του Μυτιληναίου αλλά και άλλων αρπακτικών της φάρας του ενδιαφέρονται για το “φιλέτο” των Γερανείων. Μάλιστα είχαν εγκαταστήσει εκεί ανεμόμετρο το οποίο είχε ξηλωθεί και καταστραφεί από πολίτες. Εμείς θα το πούμε όσο ποιο απλά γίνεται: Δεν θα αφήσουμε τους εμπρηστές της Κινετας, είτε είναι άμεσα είτε έμμεσα εμπλεκόμενοι, είτε είναι οι ηθικοί είτε οι φυσικοί αυτουργοί της καταστροφής, είτε αν απλά εκμεταλλεύονται περιστάσεις, να στήσουν την “επιχείρηση” τους στα καμένα.

Θα αντισταθούμε με κάθε μέσο και όσοι από τις τοπικές κοινωνίες αντιστέκονται θα έχουν την αλληλεγγύη μας.

Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν την φύση

Σήμερα ήταν ο Μυτιληναίος, αύριο όποιος χρειαστεί θα μας βρίσκει πάντοτε μπροστά του.



Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Ο Μπογδάνος, ο ύμνος των SS και η δημοσιογραφική αλητεία

Τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο τον ξέρετε όλοι. Τις απόψεις του επίσης, όπως και τον τρόπο που δουλεύει. Πολλές είναι οι φορές που προκαλεί γέλιο ως δεξιά καρικατούρα, αν όμως κάποιος σκεφτεί λίγο πιο βαθιά μπορεί να καταλήξει πως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος είναι επικίνδυνος.


Υπάρχουν κάποια νοητά όρια, όχι μόνο στη δημοσιογραφία, αλλά και στη συλλογική ηθική, τα οποία ο Κωνσταντίνος τα έχει μάλλον ξεπεράσει κατά πολύ.

Σήμερα ήταν μία από τις ημέρες που η κατάσταση ξέφυγε πέρα από αυτά τα όρια, αφού ο προαναφερθείς, αποφάσισε να «ανοίξει» την εκπομπή του με τον ναζιστικό ύμνο των SS.

Στο βωμό της πολιτικής σπέκουλας και της -αγαπημένης του- θεωρίας των δύο άκρων, δεν έχει κανένα πρόβλημα που ξεκινάει την εκπομπή του με τον συγκεκριμένο ύμνο, αφού λίγο αργότερα θα παίξει το tape με τη φωνή του Ιωσήφ Στάλιν και για ακόμα μία φορά θα βρεθούμε μάρτυρες μίας ακατανόητης σύγχυσης των δύο καθεστώτων.

Φυσικά όλο αυτό έγινε για να καταφέρει μέσα από ένα δικό του ακατανόητο παραλήρημα να συνδέσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Αφορμή για να πραγματοποιηθεί το κακό αυτό σκετς στάθηκε η επέτειος του Σύμφωνου Μολότωφ - Ρίμπεντροπ.

Ορμώμενος λοιπόν από το σύμφωνο, μιλάει γιαυτό σαν να είναι ακόμα σε ισχύ, πράγμα που, σύμφωνα με τον ίδιο, δικαιολογεί τη συνεργασία των Συριζαίων με Χρυσαυγίτες. Πολλά μπορεί να προσάψει κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε σχεδόν όλα τα κόμματα που βρίσκονται στη Βουλή, αλλά η συνεργασία με τους ναζί δεν είναι ένα από αυτά. Αν εξαιρέσεις την ακροδεξιά πτέρυγα, που ανθίζει στη Νέα Δημοκρατία προερχόμενη κατά κύριο λόγο από το ΛΑΟΣ, οι ισορροπίες, ακόμα και αν υπάρχουν συμπάθειες που δεν εκφράζονται δημόσια, κρατιούνται.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, ειδικά όταν έχεις πρόσβαση σε ένα μικρόφωνο, να συσχετίζεις πρόσωπα και καταστάσεις, αποποινικοποιώντας με τον τρόπο σου στο μυαλό του κάθε ακροατή, την πιο μαύρη περίοδο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, αλλά ταυτόχρονα και μια σειρά υπόδικων ναζί δολοφόνων. Δεν νοείται να παίζει ο ύμνος των SS, σε ραδιοφωνικό σταθμό μίας δημοκρατικής χώρας, η οποία αντιμετωπίζει έντρομη τη ραγδαία αύξηση των ποσοστών της άκρας δεξιάς.

Πόσο μάλλον όταν ήδη απευθύνεσαι σε μία κοινωνία που έχει την τάση να τα τσουβαλιάζει όλα. Που συγχέει από μόνη της τη βία των μνημονίων και της οικονομικής εξαθλίωσης με τη βία - με αποτέλεσμα ακόμα και τον θάνατο - της Χρυσής Αυγής.

Όταν το κοινό που απευθύνεσαι θεωρεί πως «όλοι ίδιοι είναι και οι μεν σκοτώνουν και οι δε με τον τρόπο τους», οφείλεις να είσαι εκατό φορές πιο προσεκτικός.

Η δημοσιογραφική αλητεία έχει κάπου έναν πάτο. Αν ο Κωνσταντίνος δεν τον έχει πιάσει ακόμα - παρά την επίμονη προσπάθειά του - είναι σίγουρα πολύ κοντά.

πηγη

Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ: Άκου (κρυφο)φασιστάκο

Ήταν 9η Μάη 1945. Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού.

Παρατήρηση 1η: Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της καπιταλιστικής αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Ειδικά, δε, σε συνθήκες κρίσης αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, ο φασισμός γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.

Παρατήρηση 2η: Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.
Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
Αυτό συνέβη όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
Αυτό συνέβη όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ να κάνει πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι να τον διορίζουν καγκελάριο.

Παρατήρηση 3η: Ο φασισμός είναι – μεταξύ άλλων – η μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεων της ολιγαρχίας που, πίσω από το «φιλολαϊκό» προσωπείο που χρησιμοποιεί για να αποκτήσει κοινωνική βάση, εκείνο που πραγματικά εγγυάται μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της είναι ότι τίθεται «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως ακριβώς το υποσχέθηκε ο Χίτλερ στη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.

Φυσικά όταν απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω» με φωτιά και σίδερο: Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.

Παρατήρηση 4η: Η ΕΕ που … απεχθάνεται τους «ολοκληρωτισμούς», που οι πολυεθνικές της είναι βουτηγμένες στο αίμα των λαών από την εποχή της αγαστής συνεργασίας τους με το ναζιστικό καθεστώς των Νταχάου και των Άουσβιτς (http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/180010,Kati-leipei-apo-to-kadro.html), είναι αυτή που

α) μόνο από το 2014 και μετά έχει χρηματοδοτήσει με περισσότερα από 2 εκ. ευρώ φασίστες και νεοναζί σε όλη την Ευρώπη (http://expo.se/2016/over-two-million-euros-in-eu-subsidies-granted-to-fascists_7074.html),

β) έχει στηρίξει και στηρίζει τους νεοναζί της Ουκρανίας με τους οποίους έχει προωθήσει και συμφωνία σύνδεσης,

γ) παρακολουθεί τις κυβερνήσεις κρατών – μελών της (πχ Βαλτικές χώρες) να ηρωοποιούν τους ναζί και τους δοσίλογους συνεργάτες τους της περιόδου της Κατοχής,

δ) έχει στρώσει το έδαφος για την ενίσχυση της ακροδεξιάς από την Λεπέν στη Γαλλία μέχρι τους Ουρμπάν στην Ουγγαρία κι από Αυστρία μέχρι Ολλανδία, Σουηδία, Ιταλία και Γερμανία.

Παρατήρηση 5η: Μετά το αντικομμουνιστικό Μνημόνιο της ΕΕ στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ήρθε το 2009 το αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, όπου – χωρίς περιστροφές – ομολογείτο ο βαθύτερος λόγος της αντικομμουνιστικής υστερίας των «κεφαλών» της ΕΕ:

Ο κομμουνισμός, λέει η ΕΕ, είναι «έγκλημα». Και τα «εγκλήματά του», εξηγούσε το Μνημόνιο στο εισηγητικό του μέρος, είναι απότοκο «της θεωρίας της πάλης των τάξεων»!

Η πάλη των τάξεων, λοιπόν… Αυτή είναι που πρέπει να «καταργηθεί». Που «δεν κολλάει» με την εποχή της «συναίνεσης», του «διαλόγου», της «κοινωνικής ειρήνης», του «δεν υπάρχει εναλλακτική» και της «συναδέλφωσης» μεταξύ κεφαλαιοκρατών και εργατών, με τους δεύτερους, τους εργάτες, να πληρώνουν, και όταν υπάρχει ανάκαμψη, και όταν υπάρχει κρίση.

Αφού, όμως, η πάλη των τάξεων δε γίνεται να «καταργηθεί» μέσω διαταγμάτων, θα πρέπει να συκοφαντηθεί, να ελεεινολογηθεί, να προβοκαριστεί, να στιγματιστεί και όπου είναι δυνατόν να ποινικοποιηθεί η δράση των κομμουνιστών. Εκείνων, δηλαδή,

α) που δεν υποκλίνονται στο αμετάκλητο της αστικής κοινωνίας, καθώς «η ιστορία όλων των κοινωνιών που υπήρξαν μέχρι σήμερα είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων», που πρωτοστατούν στην «οργάνωση των προλετάριων σε τάξη και συνακόλουθα σε πολιτικό κόμμα»,

β) που διακηρύσσουν ότι σκοπός τους είναι «η ανατροπή της αστικής κυριαρχίας, η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο», με στόχο την κατάργηση όλων των τάξεων και τη μετάβαση σε μια μη εκμεταλλευτική, αταξική κοινωνία, όπου «στη θέση της παλιάς αστικής κοινωνίας, με τις τάξεις και τις ταξικές της αντιθέσεις, θα έχουμε μια ένωση, μέσα στην οποία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων» («Κομμουνιστικό Μανιφέστο»).

Παρατήρηση 6η: Είναι προφανές ότι αυτή η προοπτική, της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, δεν …συμφέρει όσους κατέχουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης. Κι αφού δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε επίπεδο ιδεών με τους κομμουνιστές, κατασκευάζουν την «ιστορία» στα μέτρα τους, έτσι ώστε να φαίνεται πως πίσω από τις κομμουνιστικές ιδέες υπάρχει κάτι το «εγκληματογόνο» και η απόδειξη περί τούτου είναι οι «εγκληματικές» πράξεις του κομμουνιστικού «ολοκληρωτισμού» που είναι συνώνυμος του… ναζισμού.

Παρατήρηση 7η: Κάθε συκοφαντία που διεκδικεί να παρουσιάζεται αληθοφανής έχει ανάγκη την παραχάραξη. Έτσι φτάσαμε στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, όπου στο πλαίσιο αυτού του (αντι)ιστορικού «κόψε – ράψε», αποφασίστηκε να καθιερωθεί η 23η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης» κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού. Γιατί, όμως, η 23η Αυγούστου; Επειδή αυτήν την ημερομηνία, στις 23 Αυγούστου 1939, υπογράφτηκε το «σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ». Να, επομένως, τα «ντοκουμέντα» της… «σύμπλευσης» κομμουνισμού – ναζισμού. Μέχρι και σύμφωνο μη επίθεσης υπέγραψαν!

***

Το «σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ», λοιπόν. Εκεί, όπως λένε τα βαποράκια της ευρωενωσιακής γλίτσας, βρίσκονται τα «ντοκουμέντα» της «σύμπλευσης» κομμουνισμού – ναζισμού.

Ως εκ τούτου, φέτος όπως κάθε χρόνο, η 23η Αυγούστου αποτέλεσε ένα τρόπον τινά προσκλητήριο για κάθε φασίστα, κρυφοφασίστα, μισοφασίστα, να λέει το μακρύ του και το κοντό του από κοινού με εκείνους τους «δημοκράτες» που η πολιτική τους γεννάει και θρέφει τους φασίστες

(σσ: τώρα θα αναρωτηθείτε πως γίνεται στο αντικομμουνιστικό ντελίριο κάθε 23η Αυγούστου να συμμετέχουν και οι φασίστες. Εδώ, πια, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η βλακεία – πόσω μάλλον του φασίστα – είναι αθεράπευτη).

Συνεχίζουμε ξεκαθαρίζοντας ότι οι παρατηρήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται στους κάθε λογής απογόνους του Γκαίμπελς καθώς με τους ενσυνείδητους παραχαράκτες της Ιστορίας δεν χωράει κανένας διάλογος.

Οι βρωμερές ενέργειες, όμως, αποτελούν ενίοτε και ευκαιρία για να θυμηθούμε και να αξιολογήσουμε καταστάσεις και πράγματα:

Πρώτον: Η παγκόσμια ιστοριογραφία – την οποία φυσικά δεν έγραψαν Σοβιετικοί ή κομμουνιστές – έχει αποφανθεί: Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης (και όχι «φιλίας»), το σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ της 23 Αυγούστου 1939 αποτέλεσε κίνηση της ΕΣΣΔ που έσωσε την Ευρώπη από τη χιτλερική χολέρα και προέκυψε μόνο μετά την άρνηση Αγγλίας – Γαλλίας για την από κοινού με την ΕΣΣΔ αντιμετώπιση της Γερμανίας. Ήταν μια κίνηση που επέτρεψε στη Σοβιετική Ενωση (σε μια στιγμή που ήδη είχε δεχτεί στο Ανατολικό της μέτωπο την επίθεση των Ιαπώνων) να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της, ώστε να καταφέρει – όπως και έγινε – να συντρίψει την επερχόμενη χιτλερική επίθεση.

Δεύτερον: Ήταν η συμφωνία του Μονάχου, ένα χρόνο πριν (30 Σεπτέμβρη 1938) μεταξύ των Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, με την οποία Αγγλία και Γαλλία άνοιξαν το δρόμο για τη ναζιστική επιδρομή στην Ευρώπη. Εκεί ήταν που οι πρόγονοι των αντικομμουνιστών του «δημοκρατικού τόξου» προσέφεραν στρατηγικό πλεονέκτημα στον Χίτλερ, που, μέσω της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας δεν συνάντησε καμία άμυνα και κυρίως του προσέφεραν μια απομονωμένη ΕΣΣΔ έρμαιο – όπως ήλπιζαν – στις πολεμικές διαθέσεις του Γ’ Ράιχ.

Τρίτον: Είναι ενδεικτικό πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία και στην Αγγλία έναντι της Γερμανίας, Λονδίνο και Παρίσι απέρριψαν τη σοβιετική βοήθεια. Έτσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» (που υπεγράφη έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη συμφωνία του Μονάχου) ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ένωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες προετοιμασίας, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προεργασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.

Τέταρτον: Οι «ιστορικοί» και οι πολιτικοί του αντικομμουνισμού πολύ θα ήθελαν οι Σοβιετικοί να έμεναν άπραγοι. Να άφηναν ανοιχτά τα περάσματα στις χιτλερικές ορδές τόσο από την Πολωνία και Λευκορωσία όσο και από την Φινλανδία. Έτσι:

α) Μιλούν (ποιοι; Οι ιμπεριαλιστές!) για την «ιμπεριαλιστική επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης κατά της Φινλανδίας» το 1939, αλλά:
«Ξεχνούν» την άρνηση των Φινλανδών να ενισχυθούν από την ΕΣΣΔ τα φινλανδικά σύνορα στον ισθμό της Καρελίας, τα οποία είναι σε μια απόσταση μόλις 32 χλμ. από το Λένινγκραντ, με την πόλη δηλαδή να βρίσκεται εντός του βεληνεκούς του ναζιστικού πυροβολικού.
Ξεχνούν» την πρόταση της ΕΣΣΔ για τη σύναψη μιας σοβιετο-φινλανδικής συνθήκης αμοιβαίας βοήθειας.
«Ξεχνούν» την σοβιετική πρόταση η Φινλανδία να μισθώσει στη Σοβιετική Ένωση το λιμένα Hanko και το έδαφος που γειτονεύει με αυτό, να επιτρέψει να έχει μια σοβιετική φρουρά εκεί για την προστασία της ναυτικής βάσης με αντάλλαγμα από την ΕΣΣΔ την εκχώρηση στην Φινλανδία μιας έκτασης 5.529 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή πάνω από 2 φορές μεγαλύτερη περιοχή.
«Ξεχνούν» ότι η Φινλανδία υπήρχε ως κράτος από το 1918, μόνο επειδή αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της οι Μπολσεβίκοι.
«Ξεχνούν» ότι η αντιδραστική κυβέρνηση της Φινλανδίας υποκινούμενη από τους ιμπεριαλιστές όχι μόνο απέρριψε το σοβιετικό σύμφωνο φιλίας αλλά επιδόθηκε και σε συνοριακές επιθέσεις ενάντια στην ΕΣΣΔ με συνέπεια το ξέσπασμα του σοβιετοφινλανδικού πολέμου (30 Νοέμβρη 1939).Και φυσικά
«ξεχνούν» το ρόλο της Φινλανδίας με το μέρος των χιτλερικών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Μιλούν για τον δήθεν «διαμελισμό» της Πολωνίας μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, αλλά:
«Ξεχνούν» πως όταν στις 17 Σεπτέμβρη 1939 πέρασε τα σοβιετοπολωνικά σύνορα ο Κόκκινος Στρατός για μπει φραγμός στις ορδές του Χίτλερ, η Πολωνία είχε ήδη συντριβεί από τους ναζί, πως ήδη ο Χίτλερ από την 1ηΣεπτέμβρη – χωρίς καμία έμπρακτη αντίδραση από Αγγλογάλλους – είχε καταλάβει την Πολωνία και όπως δήλωσε ο Μολότοφ «η πολωνική κυβέρνηση έχει πάψει να δίνει οποιοδήποτε σημείο ζωής».
«Ξεχνούν» ότι ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στα εδάφη που η σοβιετική εξουσία είχε αναγκαστεί να παραδώσει με τη ληστρική συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918.
«Ξεχνούν», φυσικά, ότι τα εδάφη στα οποία προωθήθηκε ο Κόκκινος Στρατός με στόχο την υπεράσπιση των σοβιετικών συνόρων ήταν εδάφη της Δυτικής Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας που είχαν ληστέψει οι αστοί και οι τσιφλικάδες της Πολωνίας το 1920 κατά τη διάρκεια της αντεπαναστατικής εκστρατείας της Αντάντ. Όπως
«ξεχνούν», φυσικά, ότι οι βαλτικές χώρες με τα φασιστικά τους καθεστώτα ήταν έτοιμες να τεθούν – όπως και έκαναν – στην υπηρεσία του Χίτλερ ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

γ) Όσοι κατηγορούν – σήμερα – την ΕΣΣΔ για το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία, είναι οι απόγονοι εκείνων που ήθελαν την καταστροφή της ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό όταν με το σύμφωνο η ΕΣΣΔ απέτρεψε την άμεση εναντίον της επίθεση από τους ναζί, οι Αμερικανοί διαμαρτύρονταν ότι ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς» («Νew York Herald Tribune», 7/10/1939) και ο Τσόρτσιλ κατηγορούσε τους ναζί ότι «πρόδωσαν το αντικομιντέρν σύμφωνο και τις αντιμπολσεβίκικες συμφωνίες» (Collier’s – ΗΠΑ 30/9/1939, http://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/30279/symfono-molotof-rimpentrop-symfonoyn-stin-paraharaxi).

***

Τι δεν λένε, λοιπόν, οι «δημοκράτες» της ΕΕ, αυτοί οι τυφλοπόντικες της Ιστορίας που αξιοποιούν προπαγανδιστικά το σύμφωνο εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος;
Ότι εκείνο το σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» (μη επίθεσης και όχι «φιλίας», όπως του Μονάχου) υπογράφτηκε μόνον αφότου οι ΗΠΑ σφύριζαν υπέρ «ουδετερότητας» και επί μήνες η Αγγλία και η Γαλλία αρνούνταν να υπογράψουν με την ΕΣΣΔ συμφωνία κοινής δράσης εναντίον του ναζισμού.
Ότι όλο αυτό το διάστημα ο ένας ιμπεριαλιστικός άξονας, των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης, επιδίωκε να στραφεί μια ώρα αρχύτερα ο άλλος ιμπεριαλιστικός άξονας, της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
Ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΕΣΣΔ χρειαζόταν ικανό διάστημα να οργανωθεί μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση από τη Γερμανία.
Και ότι κάθε αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός έχει αναγνωρίσει ότι εκείνο το σύμφωνο αποδείχτηκε μια ευφυής κίνηση της ΕΣΣΔ, που της έδωσε το χρόνο να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει και, τελικά, να συντρίψει το ναζισμό.

Τι δεν λένε οι τυφλοπόντικες: Ότι υπάρχει μια άλλη ημερομηνία που θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματική επέτειο καταδίκης του ναζισμού και όσων τροφοδοτούν, συναλλάσσονται και ανοίγουν το δρόμο στους ολοκληρωτισμούς. Είναι η 30ή του Σεπτέμβρη.


Είναι η ημέρα (30 Σεπτέμβρη 1938 – ένα χρόνο πριν το σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ), που στο Μόναχο, οι Χίτλερ και Μουσολίνι υπέγραψαν μαζί με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, το ομώνυμο «σύμφωνο του Μονάχου», με το οποίο οι «δημοκρατίες της Δύσης», στο πλαίσιο του «κατευνασμού» του φασισμού, έδιναν το πράσινο φως στο ναζισμό να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία, να την διαμελίσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον όλεθρο και οδηγώντας την ανθρωπότητα στην τραγωδία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ήταν η 30η Σεπτέμβρη 1938 που η ιμπεριαλιστική συμφωνία του Μονάχου αποτέλεσε την κορύφωση της πολιτικής της ενθάρρυνσης των επιδρομέων. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, με την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ικανοποίησαν όλες τις απαιτήσεις του Χίτλερ, πιστεύοντας ότι έτσι θα τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτή, βέβαια, η ημερομηνία απουσιάζει από τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου, από τις αποφάσεις της ΕΕ και από τα άρθρα των «Μένουμε Ευρώπη»– σμπίρων της. Πολύ λογικό για μια ΕΕ των Σαλβίνι, της Λεπέν και της ακροδεξιάς, για μια ΕΕ που – επί ελληνικής προεδρίας – υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με τους ναζί της Ουκρανίας. Πολύ λογικό, επίσης για τους ασπάλακες γραφιάδες της που δίνουν νόημα στους στίχους του Βάρναλη: «…της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα, και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»!

Άλλωστε αν η ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο και οι κάθε λογής «φιλελεύθεροι» και «σοσιαλιστές» γκαιμπελίσκοι που τους ξεσκονίζουν νοιάζονταν για τη «δημοκρατία», αν είχαν ή έχουν ειλικρινή επιδίωξη να καταγγείλουν το ναζισμό και όχι να συκοφαντούν τον κομμουνισμό (όπως πραγματικά τους ενδιαφέρει), τότε θα είχαν να δείξουν έστω και μία ανακοίνωση, έστω μία διαμαρτυρία ή έστω μία καταγγελία τους για το γεγονός ότι σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και μια σειρά ακόμα χώρες της ΕΕ στήνονται μνημεία υπέρ των Ες – Ες και «τιμούνται» συνεργάτες των Γερμανών, την ώρα που σε αυτές και άλλες χώρες (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ.) η μαρξιστική – λενινιστική ιδεολογία έχει κηρυχτεί «παράνομη» (!) από τα δικαστήρια και οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες τελούν σε καθεστώς παρανομίας.

***

Σημείωση 1η: Στην Ελλάδα της Κατοχής, οι συνεργάτες των Γερμανών, οι γερμανοντυμένοι, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες δεν ήταν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές, μαζί με τους άλλους αριστερούς και δημοκράτες ήταν στα βουνά και πολεμούσαν το ναζισμό. Τα θρασίμια του εγχώριου αντικομμουνισμού, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις τους που κάνουν τεμενάδες στην ΕΕ, που ψηφίζουν υπέρ της ναζιστοκρατούμενης Ουκρανίας τις κυρώσεις της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία, προφανώς γνωρίζουν ποιας ιδεολογίας και ποιας πολιτικής μήτρας εκτρώματα ήταν οι γερμανοτσολιάδες.

Σημείωση 2η: Για το τι συμβαίνει στις Βαλτικές χώρες (π.χ Εσθονία) αναφερθήκαμε ήδη. Στην, δε, Ουκρανία, ό,τι θυμίζει Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο κατά των ναζί διώκεται. Στο Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, κάθε χρόνο, μια συγκεκριμένη μέρα, οι αστυνόμοι και οι παρακρατικοί έχουν πολλή δουλειά. Είναι η μέρα της επετείου της απελευθέρωσης της πόλης από τους ναζί. Κατά σατανική ειρωνεία της Ιστορίας ήταν 23 Αυγούστου του 1943 όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε την πόλη από τους χιτλερικούς. Και ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού της Ουκρανίας, που ξεχύνεται με κόκκινες σημαίες στους δρόμους για να τιμήσει την ημέρα, αυτό δεν το ξεχνά. Όμως τέτοιες «μνήμες» στην Ουκρανία των φασιστών, σήμερα δεν επιτρέπονται. Αυτή την Ουκρανία, την λατρεμένη στη ΕΕ, μετά τον υπουργό του Σαμαρά, τον Βενιζέλο, το 2014, την επισκέφθηκε και ο πρωθυπουργός Τσίπρας το 2017…

Σημείωση 3η: Η 23η Αυγούστου είναι όντως σπουδαία ημερομηνία. Πρώτον: Ήταν 23 Αυγούστου του 1942 όταν η μάχη του Στάλινγκραντ πέρασε στην πιο αποφασιστική της φάση. Η 23η Αυγούστου 1942 θεωρείται ημερομηνία ορόσημο για τη μάχη του Στάλινγκραντ γιατί από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρθηκε ακόμα και στις συνοικίες της πόλης όταν το 14ο γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων διέσπασε την αμυντική γραμμή του Στάλινγκραντ και έφτασε στο Βερτιάτσι. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο τιτάνιος αγώνας των αμυνομένων σπίτι το σπίτι και δρόμο το δρόμο που οδήγησε στη συντριβή της ναζιστικής χολέρας. Δεύτερον: Ήταν 23 Αυγούστου 1943 όταν λήγει η τιτανομαχία του Κουρσκ. Ο Κόκκινος στρατός στη μεγαλύτερη μάχη τεθωρακισμένων που έγινε ποτέ τσακίζει τους ναζί.

Ο Τσώρτσιλ, ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ και ο… Στάλιν

Τον Γενάρη του 1927 ο υψηλός καλεσμένος της Ρώμης απευθυνόταν στον Μουσολίνι με τα παρακάτω λόγια:

«…Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων.

Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.

Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων…

Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.

Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο…» (Tom Behan, “Arditi del Popolo: Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης”, εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο).

Ο ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι, ο λάτρης του φασισμού, ο άνθρωπος που «με όλη του την καρδιά» τασσόταν στο πλευρό των μελανοχιτώνων έναντι των κομμουνιστών και της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ήταν άλλος από τον Μέγα Θησαυροφύλακα. Ήταν ο υπουργός Οικονομικών εκείνη την εποχή της Βρετανίας, ο… Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Τον Γενάρη του 1934, ένα χρόνο μετά την κατάληψη από τους Ναζί της εξουσίας στη Γερμανία, το ευυπόληπτο ακροατήριο χειροκροτούσε με άφατο θαυμασμό το άκουσμα των παρακάτω λόγων:

«Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σσ: του κομμουνισμού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο.

Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σε σύντροφό μας» (Πρακτικά Δικών Νυρεμβέργης, Ντοκουμέντο D-392).

Ο λάτρης του ναζισμού, εκείνος που στις 26 Γενάρη 1934 ενώπιον των ενθουσιασμένων συναδέλφων του εξυμνούσε τον Χίτλερ, που αναγόρευε τον ναζισμό σε προστάτη του έθνους γιατί μετέτρεψε τον εργάτη σε «σύντροφό μας», που επιδαψίλευε δάφνες στον Χίτλερ διότι «απελευθέρωσε» τον εργάτη από την «μέγγενη» του κομμουνιστικού δόγματος και τον μετέτρεψε σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας», δεν ήταν άλλος από τον μεγιστάνα Κρουπ. Τον πρόεδρο του Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας…

Κάπως έτσι, παρά τις εκκλήσεις της Σοβιετικής Ένωσης προς Άγγλους, Γάλλους και Αμερικάνους να πολεμηθεί ο ναζισμός, παρά τις προειδοποιήσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον φασισμό, φτάσαμε στη συμφωνία του Μονάχου το 1938, όταν (έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τη συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ Ρίμπεντροπ – Μολότοφ) η Αγγλία και η Γαλλία τα έκαναν πραγματικά «πλακάκια» με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Κι από εκεί σε εκείνον τον αποκαλούμενο ως «παράξενο πόλεμο» όπου οι δυτικοί «σύμμαχοι» – επιλέγοντας την τακτική της «συμμαχικής» υπονόμευσης της Σοβιετικής Ένωσης που προετοιμαζόταν ενάντια στην επερχόμενη ναζιστική εισβολή – δεν έριξαν μισή τουφεκιά ενάντια στον Άξονα για έξι ολόκληρους μήνες από την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Σήμερα, τα πραγματικά γεγονότα και τα ουσιαστικά συμπεράσματα από την ανείπωτη τραγωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιχειρούνται να συσκοτιστούν και να παραποιηθούν.

Φροντίζει το εργαστήριο της καπιταλιστικής παραχάραξης. Ένα εργαστήριο που παράγει:
Τους γυμνοσάλιαγκες της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων».
Τους εντεταλμένους της ελεεινής επιχείρησης «εξίσωσης» κομμουνισμού – φασισμού.
Τα βαποράκια που ψάχνουν μερικά δευτερόλεπτα δημόσιου βήματος αναμηρυκάζοντας τα γελοία σχήματα περί «Χίτλερ – Στάλιν».
Τους ευρω-φωστήρες περί «ολοκληρωτισμών».

Η εξουσία των κεφαλαιοκρατών έχει κάθε λόγο να αναποδογυρίζει την ιστορία και την πραγματικότητα. Και ο βασικός είναι αυτός:

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί.

Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» (Μπ.Μπρεχτ).

Η ΕΣΣΔ στον πόλεμο

Ο,τι και να κάνουν, όμως, η Ιστορία έχει γραφτεί με τρόπο που θα στοιχειώνει για πάντα. Και έχει γραφτεί με το κόκκινο του αίματος. Με το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας. Η Ιστορία γράφτηκε από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο. Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία.



Ήταν 9 Μάη του 1945, ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, που η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της.

Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας. Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.

Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.
Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στον ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 540 νεκρούς. Κάθε μέρα 13.000 νεκρούς.
Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες, αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.

Έτσι γράφτηκε η Ιστορία. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!

Η Ιστορία γράφτηκε:

Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όσοι μιλούν για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τη σκοπιά του παραχαράκτη και του πλαστογράφου, είναι καταδικασμένοι να κουβαλάνε το «μπόι» που έχει το ψέμα τους.

Η Ιστορία γράφτηκε: Παρόντες, πρωτομάρτυρες, αιμοδότες, στρατιώτες στην πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, από τις ερήμους της Μέσης Ανατολής μέχρι τις γραμμές των οριζόντων σε Βορρά και Νότο, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, ήταν οι κομμουνιστές.

Πόσο γελοίοι είναι οι πλαστογράφοι, αν νομίζουν ότι αυτή η εποποιία μπορεί να λασπολογηθεί ή να λησμονηθεί…

Είναι εδώ, στην Ελλάδα των 700.000 θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, που αυτή η αλήθεια δεν θα πάψει ποτέ να περνάει μέσα:
Από την αθάνατη ψυχή των 200 της Καισαριανής, της Ηλέκτρας, του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Χαρίλαου, του Άρη, του αντάρτη που έστειλε περήφανο χαιρετισμό από τον Γοργοπόταμο στην Αλαμάνα.
Από την αδούλωτη Κοκκινιά και την Καλογρέζα, από τη Βιάννο, τον Χορτιάτη και το Κούρνοβο που έγιναν ένα με το Μανιάκι και το Μεσολόγγι.
Από τα άπαρτα βουνά που οι Αρματολοί και οι Κλέφτες στήσανε χορό με τους μαχητές του ΕΛΑΣ, με τους αδούλωτους της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του ‘40.
Από τα θυσιαστήρια του πατριωτισμού και της λευτεριάς που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμβρη, γίνανε κραυγή στα χέρια του Πικάσο, του Φαρσακίδη και του Λουντέμη, γίνανε τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς.

Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζισμού, στο Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία.

Η σημαία η βαμμένη με το αίμα των εκατομμυρίων που έδωσαν τη ζωή τους και έχτισαν με τα κορμιά τους το μέτωπο που συνέτριψε τις ορδές του Χίτλερ και τους κάθε λογής «κουίσλινγκ», δε λασπώνεται. Και δεν υποστέλλεται.

Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξαναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία.

Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δημοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν (!) το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, που θέλουν να εμφανίζουν τους 200 της Καισαριανής «ίδιους» με τους εκτελεστές τους (!), η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη.

Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, η 9η Μάη, θα υπάρχει πάντα αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας, με τον στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού να ανεμίζει στην κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, για να θυμίζει στους αιώνες: Οι κομμουνιστές δεν συνθηκολόγησαν ποτέ με τα φίδια.

Ας μην έχουν, λοιπόν, καμία αμφιβολία: Οι κουκουλοφόροι του δοσιλογισμού, οι «κράτα Ρόμελ» του μαυραγοριτισμού, οι «Χίτες» του χτες και οι εγκληματικές συμμορίες του σήμερα, ο υπόκοσμος, οι ταγματασφαλίτες, οι Μεταξάδες και οι Ρουφογάληδες του συστήματος που γέννησε το ναζισμό, θα επιστρέφουν πάντα εκεί που ανήκουν: Στα καταγώγια των (…αρίων) υπανθρώπων.

Στο ψέμα, στην πλαστογραφία και την παραχάραξη, θα ορθώνεται πάντα το σύμβολο της νίκης των λαών απέναντι στο κτήνος του φασισμού.

Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα χαμαιτυπεία της ταξικής βαρβαρότητας των «Ζήμενς», των «Φορντ» και των «Ντόιτσε Μπανκ», θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία. Που σφράγισε για πάντα, με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία.

Υστερόγραφο : Τι νόημα έχει να γυρνάμε τόσο πίσω στην Ιστορία; Είναι απλό: Όταν μιλάμε για την Ιστορία μιλάμε για το σήμερα, για το τώρα. Γιατί η Ιστορία είναι η πολιτική του παρελθόντος. Που σημαίνει ότι η σημερινή πολιτική δεν είναι τίποτα λιγότερο από την Ιστορία του μέλλοντος. Και, συνεπώς, αναλογεί στον καθένα μας το δικό του μερίδιο ευθύνης για το πως θα γραφτεί, και για το αν θα επιτραπεί στα θρασίμια της φαιάς προπαγάνδας να ξαναγράψουν την ιστορία παραποιημένη πάνω στην πλάτη τη δική μας και των παιδιών μας.

Nίκος Μπογιόπουλος

Απολείπειν ο Θεός Μνημόνιον

H επιλογή της Ν.Δ. να παραχαράξει τον Καβάφη δεν στερούνταν μονάχα γνώσης ή έστω στοιχειώδους σεβασμού. Στερούνταν και σωφροσύνης, πράγμα ουδόλως περίεργο για την αμετροέπεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Έφριξαν και οι Λαιστρυγόνες, έφριξαν και οι Κύκλωπες. Μερικές ντουζίνες διαστρεβλωμένων ειδήσεων και χιλιαστικών προβλέψεων που δεν πετύχαιναν για τρία χρόνια ούτε βαλσαμωμένο μπούφο, άλλοτε για χρεοκοπίες και άλλοτε για αξιολογήσεις που δεν θα έκλειναν - και έκλειναν οι ρημάδες η μία πίσω από την άλλη - έστρωσαν το χαλί στον αντιπολιτευτικό παροξυσμό για το τέλος των μνημονίων από τον τρισκατάρατο Τσίπρα. Αλλά κάποιος είχε πει πως το γινάτι βγάζει μάτι.

Διότι, εντάξει, Καβάφη μπορεί να μην έχουν διαβάσει όλοι στη Ν.Δ., αφού έχουν πέσει με τα μούτρα στα απομνημονεύματα της Θάτσερ για τον απορρυθμιστικό μονεταρισμό.

Αλλά όταν ανέτρεχαν στα άπαντά του για το πώς θα φέρουν λίγο πιο κοντά στα μέτρα της Πειραιώς την «Ιθάκη», μήπως και κακοφορμίσουν το διάγγελμα Τσίπρα για την έξοδο από τα μνημόνια, δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τίποτα περισσότερο; Το μάτι τους δεν πήγε έστω από περιέργεια και λίγες σελίδες παρακάτω;

Δεν είδαν ότι ο Καβάφης εκτός από την «Ιθάκη» έχει γράψει και το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον»; Ποιον Αντώνιον δηλαδή, Μνημόνιον απολείπειν.

Αυτό είναι εν προκειμένω το πρόβλημα. Και μαζί με αυτό, απολείπειν και Αντώνιον και Ιωάννη κεντρικοτραπεζίτη και Κυριάκο Μαρεβίτη. Που θα μας έβγαζαν από αυτό το εθνοσωτήριο έτος 2014, τότε που οι πολυαγαπημένοι τους θεσμοί και το ΔΝΤ έλεγαν πως μετά τον Ιούνιο «το πρόγραμμα ήταν αμετάκλητα εκτός τροχιάς».

Αλλά, κατά τα λοιπά, αυτοί θα μας έβγαζαν από τα μνημόνια, εάν δεν είχαν υφαρπάξει με εκλογές – άκουσον άκουσον! – την εξουσία οι λαϊκιστές κατσαπλιάδες της Αριστεράς.

Άσε που εάν έμπαινε κανείς στον κόπο να ξεστραβωθεί με τον Καβάφη, μπορεί να διάβαζε και ακόμα ένα, το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους».




Τι λέει ο μεγάλος Αλεξανδρινός; Διερωτάται «και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους». Διότι αυτό είναι το πυρηνικό πρόβλημα που προκαλούν πλέον οι «κομμουνισταί», που λέει και ο Μαυρουδής, στη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μέσα στον πανικό του το ομολόγησε πριν από λίγο καιρό ο αντιπρόεδρός της, ο κ. Χατζηδάκης. Ξεκίνησε βεντέτα με τον Πιερ Μοσκοβισί που κατέληξε στον ευρωπαϊκό διασυρμό της Ν.Δ. στο Ευρωκοινοβούλιο για δήθεν ψέματα για το τέλος των μνημονίων.

Και δεν του έφτανε αυτό. Αψύς, ξεφούρνισε και την ωμή αλήθεια. Ίσως τη μοναδική που έχει παραδεχτεί η Ν.Δ. Εάν πρόκειται να ανεχτείτε μη περικοπή των συντάξεων, να μας το πείτε γιατί τις έχουμε υπολογίσει στο πρόγραμμά μας για να τάξουμε φοροελαφρύνσεις. Όχι σε τίποτα φτωχοδιάβολους, στα μερίσματα των επιχειρηματιών. Ξέρετε για ποιο πρόγραμμα λέω, αυτό της αλήθειας.

Τι θα απογίνει λοιπόν ο Κυριάκος, η Ν.Δ. και η συμφωνία αλήθειας τώρα χωρίς βαρβάρους; Τώρα, που μακριά από τους μνημονιακούς ασπαλάθους - μην πιάσετε και τον Σεφέρη στη μονταζιέρα - και οι συντάξεις μπορεί να μην περικοπούν, και οι μισθοί θα αυξηθούν, και φοροαπαλλαγές θα υλοποιηθούν και οι εργαζόμενοι θα ενισχυθούν και ποιος ξέρει τι άλλο θα κατεβάσει η κούτρα του Αλέξη μέχρι τις κάλπες;

Τι θα απογίνει η συμφωνία της Ν.Δ. και ποια αλήθεια της θα μείνει γυμνή στον αφρό;

Ποιοι βάρβαροι του ΔΝΤ και ποιοι Λαιστρυγόνες του Βερολίνου θα είναι αυτοί που θα απειλούν με χρεοκοπίες για μειώσεις, περικοπές, απολύσεις και εμβάθυνση του εργασιακού Μεσαίωνα για να μπορεί να δικαιολογήσει το πρόγραμμά του ο κ. Μητσοτάκης;

«Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»...

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ιθάκη 21 Αυγ 2018. "Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες. Φασιστικές συμμορίες, βγήκαν από τις κρυψώνες τους μετά από 60 χρόνια."

21 Αυγ 2018

Ολόκληρο το διάγγελμα του Α.Τσίπρα από την Ιθάκη:

«Σήμερα στην πατρίδα μας ξημερώνει μια καινούργια μέρα. Μια μέρα ιστορική. Τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης, και της κοινωνικής ερήμωσης, επιτέλους τελείωσαν. Η χώρα μας ανακτά το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της. Σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλους εκβιασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες του λαού μας.



Ο τόπος μας είναι κλειστός, τον κλείνουν οι δυο μαύρες Συμπληγάδες, λέει ο ποιητής. Αυτές τις Συμπληγάδες αφήσαμε πίσω μας. Γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα είναι η ιστορία της. Τα επιτεύγματα, οι αγώνες αλλά και οι οδύνες. Αυτά δηλαδή που καθόρισαν τη διαδρομή της στην πορεία των αιώνων. Μια διαδρομή που δεν ήταν ποτέ εύκολη. Αλλά είχε πάντα προορισμό. Ακόμα και στις πιο σκοτεινές μέρες, στις πιο μεγάλες φουρτούνες.



Η Ελλάδα βίωσε από το 2010, τη σύγχρονη Οδύσσειά της. Μέσα σε πέντε χρόνια, συνέβησαν πρωτοφανή πράγματα για μια χώρα σε καιρό ειρήνης. Χάθηκε το 25% του εθνικού μας πλούτου. 3 στους 10 έμειναν άνεργοι. 6 στους 10 νέους, επίσης. Υλοποιήθηκαν μέτρα λιτότητας 65 δις. Η βία και η καταστολή, έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας. Η δημοκρατία ευτελίστηκε. Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες. Φασιστικές συμμορίες, βγήκαν από τις κρυψώνες τους μετά από 60 χρόνια.



Μια χώρα σε διαρκή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Κι ένας λαός, όμως, που ποτέ δεν αποδέχτηκε τη μοίρα που του επιφύλασσαν οι ισχυροί. Και έγραψε νέες σελίδες αντίστασης. Αυτός ο λαός, πριν από τριάμισι χρόνια πήρε μια ιστορική απόφαση. Να πάρει το τιμόνι της χώρας από αυτούς που την οδήγησαν στα βράχια. Και να το δώσει σε νέους καπετάνιους.

Αναλάβαμε αυτή την βαριά ευθύνη. Με σθένος, αποφασιστικότητα αλλά και σεβασμό στις θυσίες του λαού μας. Δεν πορευτήκαμε με βεβαιότητες. Παρά μόνο με μία. Αυτή που μας όρισαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες: Να βγάλουμε τη χώρα από τη στενωπό των μνημονίων και της αέναης λιτότητας. Περάσαμε από κύματα πολλά για να φτάσουμε σήμερα στον προορισμό μας. Το πλήρωμα άλλαξε.

Άλλοι φοβήθηκαν τα κύματα, άλλοι προτίμησαν να τα δαμάσουν. Ακούσαμε πολλές φορές τις Σειρήνες της ματαιότητας. Ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξουν. Και τα μνημόνια θα είναι για πάντα εδώ. Ότι δεν έχει νόημα να αντιστέκεσαι όταν απέναντι σου στέκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες. Τα θεριά που η μικρή και αδύναμη Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν λύγισε την προσπάθειά μας. Και αυτό γιατί, οι άνθρωποι που μόχθησαν για να φτάσουμε στον προορισμό, δεν ήταν πια στο περιθώριο. Δεν ήταν πια κλεισμένοι στο αμπάρι, χωρίς φωνή, χωρίς ελπίδα. Αλλά ήταν στο τιμόνι. Μαζί μας. Και στα δύσκολα ήταν αυτοί που το κράτησαν σφιχτά.



Ελληνίδες, Έλληνες, Σήμερα είναι μια μέρα λύτρωσης. Είναι όμως και η αφετηρία μιας νέας εποχής. Και σε αυτή την αφετηρία, δεν θα διαπράξουμε την ύβρι να αγνοήσουμε τα διδάγματα της Ελλάδας των μνημονίων. Δε θα αφήσουμε τη λήθη να μας παρασύρει. Δεν θα γίνουμε λωτοφάγοι.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις αιτίες και τα πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια. Τη φοροασυλία του μεγάλου πλούτου, τη γενικευμένη διαπλοκή και διαφθορά, την ασυδοσία μιας σειράς επιχειρηματικών και εκδοτικών ομίλων που για χρόνια θεωρούσαν ότι η χώρα τους ανήκει, τον κυνισμό και την περιφρόνηση μιας πολιτικής ελίτ η οποία νόμισε ότι η Ελλάδα είναι φέουδο και οι Έλληνες πειθήνιοι υπήκοοι της.



Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που λοιδόρησαν και απαξίωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επειδή τόλμησαν να μη συναινέσουν στην υλοποίηση ενός νεοφιλελεύθερου πειράματος που θα κρατούσε για δεκαετίες. Δεν θα ξεχάσουμε όμως και αυτούς που στάθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων και της Ελλάδας στα δύσκολα. Πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Που αντιστάθηκαν σθεναρά στα σχέδια για έξοδο και τιμωρία της Ελλάδας. Διότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα για την Ευρώπη σημαίνει πολλά περισσότερα από δημοσιονομικά μεγέθη, Δε θα ξεχάσουμε τίποτα από όσα ζήσαμε γιατί δεν είναι απλά η ύλη για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Αλλά είναι τα εφόδια μιας χώρας που γράφει τη νέα σελίδα της ιστορίας της, σε χρόνο ενεστώτα.



Φτάσαμε στον προορισμό μας, βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν τελειώσαμε εδώ. Νέες μάχες είναι τώρα μπροστά μας. Οι σύγχρονοι μνηστήρες είναι εδώ και στέκονται ακόμα απέναντι. Είναι όσοι επιθυμούν να δουν το καράβι ξανά να θαλασσοδέρνεται και το λαό ξανά στα αμπάρια. Όσοι έφτιαξαν κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση τους, την Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της εξουσίας των λίγων.

Αυτοί που θέλουν να μπορούν ανενόχλητοι να φοροδιαφεύγουν, να παρασιτούν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, έχοντας τις off shore τους και τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Αυτοί που θεωρούν εαυτούς υπεράνω κάθε νόμου και κανόνα ενός κράτους δικαίου. Και που τρέμουν στην ιδέα μιας ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ιθάκη στα χέρια τους.



Τώρα που φτάσαμε στον πολυπόθητο προορισμό μας, έχουμε τη δύναμη να φτιάξουμε τον τόπο μας όπως του αξίζει. Οι πολυμήχανοι Έλληνες, γράψαμε με αγώνα και θυσίες το τέλος των μνημονίων. Από σήμερα, ξεκινάμε με όραμα και αποφασιστικότητα, για τη νέα εποχή της πατρίδας μας. Με σύνεση και ευθύνη να μη ξαναγυρίσουμε ποτέ πίσω στην Ελλάδα των ελλειμμάτων και της χρεοκοπίας. Αλλά και με τόλμη για την αναγέννηση της Ελλάδας. Για μια πατρίδα ισότητας, δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Γιατί η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή».

Οι μπετόβλακες της ΝΔ ξέσκισαν και τον Καβάφη για να τον φέρουν στο ύψος τους..

Έκαναν «fake news» ακόμη και τον Καβάφη στη ΝΔ προκειμένου να εξυπηρετήσουν το ιδεολόγημά τους και να αντιπολιτευτούν την Κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.


Συγκεκριμένα, με αφορμή τα δημοσιεύματα από το πρωί ότι το διάγγελμα του πρωθυπουργού θα γίνει από την Ιθάκη τα σαΐνια του γραφείου Τύπου της ΝΔ στο υστερόγραφο της ανακοίνωσής τους γράφουν επί λέξει: «Καθώς φημολογείται ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε την Ιθάκη για τη νέα επικοινωνιακή φιέστα του, η Νέα Δημοκρατία του αφιερώνει προκαταβολικά τους στίχους του Καβάφη:

“Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θα βγαινες στον δρόμο.

Αλλά δεν έχει να σε δώσει τίποτα πια”».

Μόνο που ο ποιητής έγραφε:

«Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια».

Τώρα θα μου πείτε τι πειράζει που ένα «Άλλα» έγινε «Αλλά» και προστέθηκε ένα «τίποτα»; Αρκεί να «εξυπηρετείται» καλύτερα το ιδεολόγημά τους.

Όπως θά ’λεγε κι ο ποιητής:

«Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι

αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ' εμείς».

ΥΓ. Βέβαια για να μην τα ρίχνουμε όλα στην Πειραιώς, πολλά ήταν και τα ΜΜΕ που έφαγαν "αμάσητη" την ανακοίνωση της ΝΔ με τον Καβάφη και δεν τσέκαραν αν αλλοιώθηκε το ποίημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή ή όχι.

Τρανό παράδειγμα το Πρώτο Θέμα που έχει όλο τον στίχο στον τίτλο του σχετικού τους θέματος.



Τους πήρε κι αυτούς στο λαιμό τους η Πειραιώς...

πηγη

Σκίτσο στα όρια του μνημονίου..."Εδώ έχουμε ξανάρθει…"

πηγη

Σκάνδαλα παιδοφιλίας και διαφθοράς στην ελληνορθόδοξη αρχιεπισκοπή του Τορόντο

Διορισμοί παιδεραστών και κατάχρηση δεκάδων χιλιάδων δολαρίων από έρανο για άρρωστο μωρό είναι μόνο κάποιες από τις κατηγορίες που προσάπτει η ελληνική κοινότητα του Τορόντο στον ορθόδοξο αρχιεπίσκοπο Σωτήριο Αθανασούλα. Το μεγάλο σκάνδαλο, το οποίο απασχολεί την Ελληνική κοινότητα του Καναδά αλλά και τον καναδικό τύπο που φιλοξενεί εκτενή ρεπορτάζ, περιλαμβάνει ακόμα υπεξαίρεση χρημάτων που προορίζονταν για τις ανάγκες φτωχών και απόρων.

Στη μήνυση που έχει κατατεθεί από την Ελληνική κοινότητα του Τόρόντο , αναφέρεται πως η Μητρόπολη διόρισε στις ορθόδοξες εκκλησίες ανθρώπους που ήταν γνωστοί για τα σεξουαλικά τους εγκλήματα: Ένας από αυτούς, ο πατέρας Ιωάννης τοποθετήθηκε στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη το 2015, παρότι γνώριζε η Αρχιεπισκοπή ότι φυλακίστηκε για σεξουαλικά εγκλήματα και ήταν έξω με εγγύηση. Ο Δημήτρης Τσεβλίκος, πριν αποδημήσει εις Κύριον, διορίστηκε στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου ενώ είχε κατηγορηθεί για παιδεραστία και για αρπαγή ανηλίκου. Η μηνυτήρια αναφορά υποστηρίζει επίσης ότι ο πατέρας Βιτουλαδίτης «κακοποιούσε συστηματικά, λεκτικά και φυσικά, και τα μέλη του Βοηθητικού Γυναικείου προσωπικού που λειτουργούσε στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου». Επίσης, ο πρώην επίσκοπος Georgije Djokic προσκλήθηκε από τον Μητροπολίτη να λειτουργήσει το 2016, αλλά αποσπάστηκε μετά από «κατηγορίες περί ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς».

Χιλιάδες δολάρια από έρανο έκαναν φτερά

Η εφημερίδα Toronto Sun, καταγράφει αναλυτικά τις κατηγορίες εναντίον της Μητρόπολης, του αρχιεπισκόπου της, τεσσάρων ιερέων, των γυναικών της εκκλησίας καθώς και της συζύγου και των παιδιών του Πατρός Φίλιππου για φερόμενη υπεξαίρεση κεφαλαίων που προορίζονταν για τους άρρωστους, τους άστεγους και τους φτωχούς.

Ένα από τα οικονομικά σκάνδαλα, αφορά τον έρανο που πραγματοποιήθηκε σε Ελλάδα και Καναδά το 2012, για βρέφος με το όνομα Αλέξανδρος Καρανίκας. Η αρχιεπισκοπή έκανε γνωστό ότι χρειάζονται περισσότερα από 100.000 δολάρια για να μεταφερθεί το άρρωστο βρέφος από την Ελλάδα στον Καναδά προκειμένου να υποβληθεί σε καρδιοχειρουργική επέμβαση. Η ελληνική κοινότητα στον Καναδά συσπειρώθηκε και συγκέντρωσε χιλιάδες δολάρια μετά την ανακοίνωση του αρχιεπισκόπου. Αλλά τα περισσότερα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην οικογένεια του παιδιού, όπως γράφει η μηνυτήρια αναφορά.

Σύμφωνα με τη διαμαρτυρία της Ελληνικής Κοινότητας του Τορόντου (GCT), η Μητρόπολη παρέδωσε ένα ασήμαντο ποσό της τάξεως των $ 1.450 από τα περίπου $ 50.000 που μαζεύτηκαν . Η Ελληνική Κοινότητα Τορόντο (GCT) διαθέτει και λειτουργεί τέσσερις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Τον Άγιο Δημήτριο, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, την Παναγία και την Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Η Ελληνική Ορθόδοξη Μητρόπολη του Τορόντο, υπάγεται στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, που επιβλέπει 66 εκκλησίες στον Καναδά και έχει τον αποκλειστικό έλεγχο για τη λειτουργία και τον διορισμό όλων των Ελληνορθόδοξων ιερέων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υπηρετούν στις τέσσερις εκκλησίες του GCT.

Η μήνυση που κατατέθηκε αναφέρει επίσης πως η Μητρόπολη και οι διορισμένοι ιερείς της καταχράστηκαν χρηματικά ποσά εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων που συγκέντρωσαν τα μέλη των εκκλησιών της Ελληνικής κοινότητας και προορίζονταν για προγράμματα για άτομα με ειδικές ανάγκες, χήρες και ορφανά, σχολές της Κυριακής, τράπεζες τροφίμων και φυσική συντήρηση των εκκλησιών. Σήμερα, για την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, απαιτούνται 600.000 δολάρια για την επισκευή και την ανακαίνιση της στέγης, του καμπαναριού, του χώρου στάθμευσης και των σπασμένων ανελκυστήρων για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες αλλά αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν.

Σύμφωνα με τις κατηγορίες , η Μητρόπολη απαιτούσε να συγκεντρώνει ένα μέρος των δωρεών χωρίς να δίνει αναφορά για τα χρήματα στην Ελληνική κοινότητα ή στην εφορία του Καναδά. Κάθε ιερέας έχει το δικαίωμα να λαμβάνει ένα «μέτριο» ποσό των δωρεών για την ετήσια αμοιβή του και υποτίθεται ότι δηλώνει τα χρήματα ως εισόδημα στην προσωπική του φορολογική δήλωση, λέει η μήνυση. Ωστόσο κάποιοι ιερείς φοροδιαφεύγουν. Αναφέρεται η περίπτωση του Πατέρα Φιλίππου του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, ο οποίος «εδώ και πολλά χρόνια, έβαζε στην τσέπη προμήθειες για προσωπικό του όφελος και της συζύγου του, του γιου και της κόρης του, ποσά που δεν έχουν δηλωθεί ».

Κανένας από τους ισχυρισμούς δεν έχει αποδειχθεί στο δικαστήριο επομένως κανένας εκπρόσωπος της Μητρόπολης δεν έχει δεχθεί να μιλήσει δημόσια, σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ. Όταν η Ελληνική κοινότητα του Τορόντο θέσπισε μια ρύθμιση το 2015 για να προφυλάξει από τυχόν υπεξαίρεση τα κεφάλαια της εκκλησίας απαιτώντας διαφάνεια για όλες τις δωρεές, η Μητρόπολη εκδικήθηκε. Για αντίποινα, αφόρισε τις γυναίκες που συνεργάστηκαν στην έρευνα και επέβαλε ως ελάχιστο ποσό εισφορά ύψους 40.000 δολαρίων ετησίως ανά εκκλησία, καθώς και υποχρεωτικές αμοιβές 600 € για κάθε κηδεία και γάμο ως «τιμωρία » για τον έλεγχο που η Κοινότητα ήθελε να ασκήσει.

πηγη

Μητσοτάκιδες, Τα θλιβερά λαμόγια και οι χορηγοί τους..

Ένα ελικόπτερο του ομίλου ΑΝΤ1 προσγειώθηκε στα Χανιά στις 10:30 το πρωί του Σαββάτου και σε αυτό επιβιβάστηκε η Μαρέβα Μητσοτάκη.

Το απόγευμα, ακόμα ένα ελικόπτερο, του ίδιου ομίλου έχοντας τον ίδιο προορισμό, παρέλαβε από το ίδιο σημείο τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη.

Προορισμός και των δύο ήταν το Πόρτο Χέλι, όπου βρίσκεται η βίλα Κυριακού, καταδεικνύοντας τις στενές σχέσεις του προέδρου και της συζύγου της ΝΔ με τον όμιλο ΑΝΤ1.

Εξάλλου, οι στενές αυτές σχέσεις είναι εμφανείς, καθώς η τακτική του ομίλου, καθ΄όλο το διάστημα των συνεχιζόμενων αποκαλύψεων για το "who is who" και τις κινήσεις της Μαρέβας Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη, η θέση του είναι απλώς ότι... «χτυπάνε τη σύζυγό του Κυριάκου», μια στήριξη που κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να θεωρηθεί.

Και πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού οι σχέσεις του ομίλου ΑΝΤ1 με την Μαρέβα Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη... "συσφίγγονται" και μέσω της Endeavor, του οργανισμού στον οποίο η σύζυγος του προέδρου της ΝΔ είναι ιδρύτρια και αντιπρόεδρος του ΔΣ.

Μέλος του ΔΣ έχει διατελέσει και ο Θοδωρής Κυριακού...

πηγη

Οι στενές σχέσεις Κυριακού με Κυριάκο και Μαρεβα

Ολοκαύτωμα στο Κoμμένο της Αρτας. Οταν τα ναζιστικά κτήνη βίαζαν γυναίκες, ξεκοίλιαζαν εγκύους, σκότωναν ακόμα και μωρά παιδιά ... "για να κάνουν την πλάκα τους". (16 Αυγούστου 1943)

    

Ενα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων έγινε σαν σήμερα 16 Αυγούστου 1943 στο χωριό Κομμένο Αρτας.

Θα σας συνιστούσαμε να παρακολουθήσετε την σχετική τηλεοπτική εκπομπή του Χρίστου Βασιλόπουλου στην οποία εκτός από την αναλυτική αναφορά στο ναζιστικό αυτό έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα 317 νεκρούς, ανάμεσα στους οποίους τα 17 ήταν παιδιά, μιλάνε επιζήσαντες της ναζιστικής θηριωδίας.

Οι αφηγήσεις τους είναι τόσο συγκλονιστικές που δεν υπάρχει περίπτωση να της παρακολουθήσει κάποιος και να μην οργιστεί με την φασιστική ιδεολογία που αποκτηνώνει τους ανθρώπους, όπως έγινε με τους Γερμανούς στρατιώτες που ήταν κάτω από τις διαταγές του συνταγματάρχη Γιόζεφ Ζάλμινγκερ και οι οποίοι πήραν μέρος σ' αυτό το μακελειό.

Οταν εισέβαλαν στο χωριό οι επιδρομείς δεν άφηναν τίποτε όρθιο. Για έξη ολόκληρες ώρες έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και σκότωναν με μιαν απερίγραπτη αγριότητα άντρες, γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Βίαζαν γυναίκες, ξεκοίλιαζαν εγκύους, σκότωναν ακόμα και μωρά παιδιά, με αναμμένο βαμβάκι που έβαζαν στο στόμα τους, για να κάνουν την πλάκα τους.

Ολόκληρες οικογένειες κάηκαν ζωντανές μέσα στα σπίτια τους, πριν ακόμη ξυπνήσουν και καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Άλλοι έτρεχαν στους δρόμους να σωθούν και έπεφταν από τις σφαίρες που θέριζαν το χωριό. Ανθρώπινα σώματα κόπηκαν στα δυο ή διαλύθηκαν και δε βρέθηκαν ποτέ. Φαίνεται πως η διαταγή ήταν σαφής: να μη μείνει τίποτε ζωντανό σ’ αυτό το χωριό.

Και φυσικά κανένας απ’ αυτούς τους εγκληματίες δεν τιμωρήθηκε.

Bαθύ Κόκκινο

"Σαμαράδες": Η αντιγραφή που αγρίεψε την «άρχουσα τάξη»

Tο περιστατικό με την αντιγραφή του υιού του Α. Σαμαρά στο Κολλέγιο Αθηνών το 2012 ήταν ένα λάθος εφήβου, από αυτά που συμβαίνουν σε όλα τα παιδιά. Και θα έμενε ασήμαντο αν ο πατέρας και ο θείος του(πρόεδρος του Κολεγίου) δεν είχαν εξαπολύσει, έκτοτε, επίθεση ηθικής και επαγγελματικής εξόντωσης της εκπαιδευτικού Φώφης Μπουλούτα, που είχε απολυθεί άμεσα.

Πέρα από την ηθική κατακραυγή και το θράσος της αντίδρασης, σημαντική είναι και η ουσία της υπόθεσης, τα στοιχεία της δικογραφίας και τα αναπάντητα ερωτήματα:
Γιατί το Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο έκρινε χωρίς αιτιολογία ότι δεν υπήρχε καταχρηστικότητα στην απόλυση της εκπαιδευτικού, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε εναντίον της στη δίκη σε δεύτερο βαθμό αφού το δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης;
Γιατί δεν εμφανίστηκε ποτέ η κόλλα του μαθητή - που περιέχεται στη δικογραφία της υπόθεσης- την οποία μονόγραψε η εκπαιδευτικός;
Το Υπουργείο Παιδείας και η τότε πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία εκπλήρωσαν τα καθήκοντά τους ως όφειλαν ή υποτάχθηκαν στην ισχύ του τότε Πρωθυπουργού;




Αντί οι εμπλεκόμενοι να εξαντλούν τα επιχειρήματά τους σε απειλές και χαρακτηρισμούς, θα ήταν χρήσιμο να ζητούσαν να έρθουν στο φως όλα τα στοιχεία και τα έγγραφα της υπόθεσης, όπως ζητά η ΟΙΕΛΕ. Αν υπήρχε στοιχειώδης ηθική, οι εμπλεκόμενοι θα έπρεπε να κρύβονται αντί να "βγάζουν γλώσσα" τώρα που η Φώφη Μπουλούτα δεν ζει για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Κανονικά, πατέρας και θείος θα έπρεπε να είχαν συγχαρεί τη καθηγήτρια επειδή έκανε το καθήκον της. Αλλά όπως δηλώνει στο Tvxs.gr o Πρόεδρος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών Μιχάλης Κουρουτός, το Κολέγιο Αθηνών είναι "το άβατο της αναπαραγωγής της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα". Ή τουλάχιστον αυτής της αλαζονικής, ξιπασμένης άρχουσας τάξης που εκπροσωπεί ο κ. Σαμαράς.

πηγη

Η ΔΩΔΩΝΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ… ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ-Αρχαίο Θέατρο για μια… χούφτα πετροδόλαρα

Απτόητη, αλλά και βαθιά πληγωμένη η δημοτική αρχή Δωδώνης είναι πλέον έκθετη στην τοπική κοινωνία, στο πανελλήνιο και στην παγκόσμια πολιτιστική κοινότητα για τις χορηγίες που έλαβε από δύο πετρελαϊκές εταιρίες.
Για μια χούφτα πετροδόλαρα «βεβήλωσε» την ιερότητα του χώρου.
Το Φεστιβάλ Δωδώνης, για πρώτη φορά, δέχεται έντονη κριτική για τις επιλογές των χορηγιών....
Δυστυχώς, η δημοτική αρχή αποφάσισε να θέσει σε κίνδυνο τη φήμη του αρχαίου θεάτρου, αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο.

Στη διαμαρτυρία της περασμένης Κυριακής, που οργάνωσαν οι Πρωτοβουλίες της Ηπείρου ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίων, καταδείχθηκε η «βεβήλωση» του μνημείου και γενικότερα της αρχαίας κοιλάδας.
Οι πολίτες με συνθήματα κατά των πετρελαϊκών χορηγιών, τις οποίες αποδέχθηκε –αν δεν τις ζήτησε- ο δήμος, αλλά και «πυρά» κατά της κυβέρνησης και της Εφορείας Αρχαιοτήτων ανέδειξαν το μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα των χορηγιών.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Εφορεία Αρχαιοτήτων, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχθηκε ότι έχει ευθύνη για την παραχώρηση του Αρχαίου Θεάτρου, δεχόμενη και αυτή κριτική.

Ο δήμαρχος… στριμώχτηκε για να περάσει την είσοδο του αρχαίου χώρου, την ώρα που τα συνθήματα των διαμαρτυρομένων τον χαρακτήριζαν «υποτακτικό», και μετά ζήτησε, μέσα από το αρχαίο θέατρο, την ταχύτερη αναστήλωση του μνημείου, ώστε να λαμβάνει… περισσότερα πετροδόλαρα, δυσφημίζοντας το μεγαλύτερο μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ήπειρο.

Ο δήμος Δωδώνης οφείλει να αναθεωρήσει την πολιτική «βεβήλωσης» και να σεβαστεί το μνημείο, αποποιούμενος, έστω και τώρα, τις χορηγίες των πετρελαϊκών εταιριών, που αύριο θα σκορπίσουν την κάπνα σε όλη την αρχαία κοιλάδα.

Οι Πρωτοβουλίες Πολιτών της Ηπείρου χαιρετίζουν την ανταπόκριση του κόσμου, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό παραμένει ανενημέρωτος.

Ειδικά, ο δήμος Δωδώνης, έχει ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη και χρέος να αποτρέψει το ξεπούλημα της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Αρχαίου Θεάτρου, αφού έχει παγκόσμια εμβέλεια και με τις πετρελαϊκές χορηγίες προκαλεί αντιδράσεις στη διεθνή πολιτιστική κοινότητα.
Αν δεν το κατανοεί, τότε υπάρχει κίνδυνος πλήρους απαξίωσης του μνημείου και φυσικά ευθύνες γι αυτό έχουν και η κυβέρνηση και η Εφορεία Αρχαιοτήτων.

Και αυτή την Κυριακή, 12-8-2018, οι Πρωτοβουλίες ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, θα βρίσκονται από τις 7:30μμ στο θέατρο της Δωδώνης, για να ενημερώσουν τους πολίτες για τις επιπτώσεις και τις παρενέργειες των εξορύξεων συνολικά.

Για αυτό και απευθύνουμε κάλεσμα συμμετοχής ώστε να ισχυροποιηθεί η εναντίωση στις εξορύξεις και ταυτόχρονα να μην πληγεί περαιτέρω το λίκνο του Πολιτισμού στην Ήπειρο και να σταματήσει οριστικά η«βεβήλωση» του ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ!
Ανοιχτή επιστολή - Δελτίο Τύπου από της Πρωτοβουλίες και Συλλογικότητες Ηπείρου ενάντια στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων

Φώτο: Διαμαρτυρία της περασμένης Κυριακής στο θέατρο της Δωδώνης




Η ΔΩΔΩΝΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ… ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

Όταν ο βασιλιάς είναι γυμνός: Σκέψεις για τον ελληνικό εθνικισμό

Πριν από αρκετά χρόνια –το 1992– ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς και διανοούμενους της μεταπολιτευτικής περιόδου, ο Φίλιππος Ηλιού, ανέφερε σχετικά με την καυτή τότε υπόθεση της αναγνώρισης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας: Το πιο ενοχλητικό, επικίνδυνο και ανησυχητικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες δεν είναι ότι πιθανόν να αναγνωριστεί ένα κράτος με το όνομα που αυτό έχει επιλέξει, όπως άλλωστε έχει το δικαίωμα, αλλά ότι με αφορμή το Μακεδονικό αναδείχθηκαν και επιβλήθηκαν ως κυρίαρχες τάσεις στην ελληνική κοινωνία και τους παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, στοιχεία μιας πρωτοφανούς αρχαϊκότητας που μας εμφανίζουν να αθετούμε δημοκρατικές κατακτήσεις και πολύτιμες δημοκρατικές ευαισθησίες, που, μετά τη μεταπολίτευση, είχε θεωρηθεί ότι αποτελούσαν πλέον κοινό κτήμα των ελλήνων πολιτών. Ήταν εκείνες τις αντίστοιχες μέρες του Μαΐου του 1992 που καταδικάζονταν από την ελληνική δικαιοσύνη τέσσερα μέλη της Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπέιρωσης για διατάραξη των διεθνών σχέσεων της χώρας και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Εικοσιέξι χρόνια μετά, τον «σωφρονιστικό» ρόλο των δικαστηρίων ανέλαβαν μαυροφορεμένοι αγανακτισμένοι ελληνόψυχοι –με πολύ επιδερμική ωστόσο σχέση τόσο με την ιστορία όσο και με την ελληνική γλώσσα–, που δεν διστάζουν να προπηλακίζουν δημόσια όποιον διατυπώνει αντίθετη από την κυρίαρχη στον δημόσιο λόγο άποψη και να θέτουν διά της σωματικής ρώμης τα πλαίσια του επιτρεπτού και τα όρια του ανεκτού. Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθημερινά περιστατικά έντασης και βίας έχουν εμφανιστεί σε διάφορες περιπτώσεις τόσο στην Αθήνα όσο και, κυρίως, στη Θεσσαλονίκη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Κωστής Καρπόζηλος και ο Δημήτρης Χριστόπουλος τόλμησαν να διατυπώσουν 10+1 ερωτήσεις για το Μακεδονικό.

Ως ιστορικός είναι εξαιρετικά δύσκολο να τοποθετηθώ υπό αυτή την ιδιότητα όταν ευθύς εξαρχής θεωρώ ότι προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιος νηφάλια την συλλογική εθνική ψύχωση περί της Μακεδονίας χρειάζεται να καταφύγει στην αρωγή επιστημών που δυστυχώς δεν κατέχω. Πώς να προσεγγίσεις το ζήτημα με πειστικότερα επιχειρήματα από εκείνα που η ίδια η ιστορία μας προσφέρει και που με τόσο ουσιαστικό τρόπο –στις λίγες σελίδες της μελέτης τους– οι δύο συγγραφείς τα παραθέτουν; Πώς να ερμηνεύσεις με νηφαλιότητα την παράδοξη και διαρκή «γοητεία» που ασκεί η υπόθεση του ονόματος της Μακεδονίας στην ελληνική κοινή γνώμη και μάλλον πλέον μόνο σε εκείνη και σε καμία άλλη στον υπόλοιπο κόσμο;

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής γύρω από το θέμα που όλοι βολικά είχαμε ξεχάσει την εκ του βορρά απειλή, το ζήτημα επέστρεψε διεκδικώντας επιτέλους την πολιτική λύση του μετά από αλλεπάλληλες απουσίες από τα περασμένα ραντεβού με την ιστορία (από την εποχή της Λισαβώνας ώς σήμερα). Η υπόθεση που απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη ένα τέταρτο του αιώνα τώρα, έχει ωστόσο βαθύτερες ιστορικές ρίζες που μας οδηγούν στον 19ο αιώνα και στην συγκρότηση των εθνικών κρατών της Βαλκανικής. Τις απαρχές και την εξέλιξη συγκρότησης των εθνικών μύθων μας επιδιώκουν να επαναφέρουν στον δημόσιο διάλογο οι συγγραφείς, προσφέροντας επί της ουσίας –μέσω της συγκρότησης ενός ερωτηματολογίου– έναν ιδιαίτερο οδικό χάρτη για τον ασφαλή προβληματισμό του αναγνώστη σχετικά με το επίμαχο θέμα.

Ακολουθώντας το πρότυπο των Καρπόζηλου-Χριστόπουλου θα επιδιώξω να διατυπώσω τα δικά μου σύντομα ερωτήματα για το θέμα, που πηγάζουν από την ανάγνωση ενός βιβλίου γραμμένου με έναν τόνο μετρημένο, ουσιαστικό και τεκμηριωμένο, που δεν προκαλεί και δεν προσβάλλει.

1. Πόσα εθνικά θέματα μπορεί να αντέξει ο περιούσιος λαός μας; Αναρωτιέμαι πραγματικά αν υπό την σκέπη του όρου «εθνικό θέμα» μπορούμε να συναντήσουμε άλλο λαό-έθνος σε ολόκληρο τον κόσμο που να έχει εθνικά θέματα στην Κύπρο, το Αιγαίο, τα ελληνοτουρκικά, το Μακεδονικό, το Βορειοηπειρωτικό και ίσως και μερικά ακόμα άλλα που να τελούν σε χειμερία νάρκη και να περιμένουν την περαιτέρω εξέλιξη της κρυογονικής για να τα συναντήσουμε και να κληθούμε να τα επιλύσουμε στο μέλλον. Σε εποχές που ίσως τα θέματα της οικονομίας και του χρέους έχουν αναδειχθεί ως «ατελώς εθνικά», ζητήματα όπως η παιδεία και ο πολιτισμός –και εννοώ ο καθημερινός μας πολιτισμός– απουσιάζουν από την δημόσια ατζέντα. Αντίθετα, αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας ως επιφορτισμένους με το χρέος επιβολής του ονόματος που εμείς θέλουμε σε κάποιον αλλότριο που φυσικά τυχαίνει να είναι οικονομικά, πολιτικά, πληθυσμιακά σε υποδεέστερη θέση από εμάς, έχουμε αναδείξει για μια ακόμη φορά το Μακεδονικό ως κορυφαίο ζήτημα της πεζής μας καθημερινότητας.

2. Για πόσα ακόμα χρόνια η σύγχρονη Ελλάδα θα προσπαθεί εντός και εκτός συνόρων να εκταμιεύσει άκοπα το αρχαίο κλέος; Με άλλα λόγια, για πόσο ακόμα θα είναι νοητή η δημόσια χρήση της Αρχαιότητας για την αιτιολόγηση πολιτικών επιλογών αλλά και δημοσίων μαζικών παραισθήσεων εντός των παροντικών συμφραζομένων; Το ερώτημα που επανέρχεται τακτικά –και το είδαμε στα πρόσφατα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας– είναι με ποιο δικαίωμα σήμερα κάποιοι αμφισβητούν την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας; Γιατί χρησιμοποιούν το ιστορικογενές copyright μας οι σημερινοί Σλάβοι της ανώνυμης χώρας; Φυσικά δίπλα στο αρχαιόπληκτο κιτς των εθνικιστών της ΠΓΔΜ που ως πρόσφατα είχαν μετατρέψει τα Σκόπια σε ένα είδος βαλκανικής Disneyland, πλειοδοτούν οι δικοί μας προγονόπληκτοι που όπως το 1992 συνέδεαν τον Βουκεφάλα με τα Zastava έτσι και σήμερα φαίνεται να μην έχουν προχωρήσει την επιχειρηματολογία τους πέρα από το γραφικό. Προφανώς δεν έχει σημασία το τι ήταν η Μακεδονία στην αρχαιότητα αλλά τι είναι τώρα. Και σαφώς η πολιτεία έχει επείγουσα ευθύνη να περάσει αυτό το απλό μήνυμα στη ζαλισμένη από τη μέθη της αρχαιόπληκτης μνήμης κοινωνία μας. Αλλά αρκεί να φροντίσουμε μόνο το θέμα της Μακεδονίας για να διορθώσουμε την προγονοπληξία μας; Την προγονοπληξία ενός λαού που όπως επιτυχώς διατυπώθηκε πρόσφατα μοιάζει να έχει αυτοπαγιδευθεί σε μια «αλλαζονική» θεώρηση της ιστορίας του, σε μια θεωρία «σφετερισμού» της Ιστορίας του που στην περίπτωσή μας μοιάζει να ξεκινάει και να τελειώνει στην Αρχαιότητα, παραβλέποντας τόσο την νεώτερη περίοδο και όσο και την σύγχρονη πραγματικότητα. Τις ιστορικές δηλαδή περιόδους κατά τις οποίες διαμορφώθηκε το λεγόμενο μακεδονικό ζήτημα. Προσωπικά εκτιμώ ότι αποτίναξη της εικόνας μας ως του εκλεκτού λαού που έφτιαχνε Παρθενώνες όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, είναι ίσως η πιο δύσκολη αλλά και η πιο επιτακτική αποστολή μιας σοβαρής πολιτείας που θα ενδιαφερόταν ουσιαστικά για την παιδεία του μέσου Έλληνα.

3. Πόση ιστορική άγνοια είναι δυνατόν να καταναλώσει ο μέσος πολίτης της Ελλάδας; Είναι δυνατόν μετά από τις χιλιάδες σελίδες που έχουν γραφτεί –κατά παραγγελία ή όχι– για την ιστορία της Μακεδονίας να εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η Μακεδονία ήταν πάντα ελληνόφωνη, πάντα μία και πάντα ελληνική; Η εικόνα μιας χώρας που ο πληθυσμός της ήταν πάντα ενιαίος πολιτισμικά και εθνολογικά μπορεί να ερμηνευθεί από την επιθυμία μιας επίσημης ιστορικής διαπαιδαγώγησης που επεδίωκε την εθνική ομοιογενοποίηση των πληθυσμών. Ωστόσο, αυτό ανήκει στον περασμένο –ή μάλλον στον πρόπερασμένο– αιώνα. Η ιστοριογραφία ευτυχώς έχει προχωρήσει. Η έρευνα και η μελέτη του παρελθόντος –δεν μιλάω για την αρχαιότητα αλλά για τα τελευταία διακόσια χρόνια– μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε με επιστημονικό τρόπο ζητήματα που αποτέλεσαν για δεκαετίες ταμπού. Η Μακεδονία δεν ήταν ποτέ μία και δεν υπήρξε ποτέ μόνο ελληνική. Το φανερώνουν οι εκθέσεις των Ελλήνων προξένων της περιόδου πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, οι εθνογραφικοί χάρτες των Ευρωπαίων, οι αναφορές των ελληνορθόδοξων εκκλησιαστικών αρχών, τα κείμενα εκείνων που από την σημερινή εθνικοφροσύνη προβάλλονται ως οι ιστορικοί ταγοί της ελληνικότητας της Μακεδονίας (βλ. τα γραπτά του Ιώνος Δραγούμη ή τα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα). Πώς μπορούμε να πείσουμε μια κοινωνία ότι η εικόνα που είχαμε για την ιστορία μας δεν είναι αυτή που μάθαμε και μαθαίνουμε στα σχολεία ή αυτή που αναπαράγουν διάφοροι τηλε-«ιστορικοί»; Ως ιστορικός αναγκάζομαι κάθε χρόνο να αναφέρω σε μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου ότι πλείστοι όσοι ήρωες της Επανάστασης δεν μιλούσαν λέξη ελληνικά, ότι η αγαπημένη Θεσσαλονίκη το 1912 ήταν μια πόλη όπου οι Έλληνες δεν ήταν η πλειοψηφία, ότι οι Εβραίοι ώς το Ολοκαύτωμα ζούσαν κι εδώ στα Γιάννενα και μιλούσαν ελληνικά. Αναφέρουν σε κάποιο σημείο οι συγγραφείς: πώς να πείσεις έναν τρίτο ότι το σύνθημα μας: «Η Μακεδονία είναι ελληνική» δεν υποκρύπτει από την πλευρά μας επεκτατικές βλέψεις; Δεν τον πείθεις. Και σίγουρα όχι γιατί υπάρχει μια παγκόσμια συνωμοσία που απεργάζεται την καταστροφή του Ελληνισμού. Εκτός αν θεωρήσουμε ως εθνικό εχθρό την απλή λογική.




4. Ποιος ορίζει αν υπάρχει ή αν δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος; Κάποτε ο Μέττερνιχ αναφερόμενος στην Ελλάδα και την Ιταλία έκανε λόγο για γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι για έθνος και η απάντηση των απαξιωμένων Νοτίων ήταν η Επανάσταση για την εθνική ανεξαρτησία. Ο Μέττερνιχ όμως δεν είχε αμφισβητήσει την ύπαρξη Ελλήνων στην αρχαιότητα. Αμφισβητούσε την ύπαρξη «ελληνικού έθνους» το 1821. Σήμερα με μια υπεροπτική θεώρηση του ρόλου μας στην ιστορία αρνούμαστε την ύπαρξη μακεδονικού έθνους, αρχικά γιατί αρνούμαστε τη χρήση του όρου «μακεδονικός». Το ίδιο και οι Βούλγαροι βέβαια, καθώς για τους –επί έναν αιώνα– βόρειους εχθρούς μας δεν υπάρχουν Μακεδόνες γιατί απλώς είναι… Βούλγαροι. Εμείς, αρνούμενοι την ύπαρξη έθνους και γλώσσας, αρνούμαστε εντέλει το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό ενός λαού. Ενός λαού όμως που σε πλείστες περιπτώσεις έχουμε αναγνωρίσει και τη γλώσσα του (όπως την μέσω ΟΗΕ αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας το 1977) αλλά και το ότι υπάρχει ένα έθνος με νόμιμη κυβέρνηση και εντός νόμιμων κρατικών συνόρων που ονομάζεται Μακεδονία, έστω και Πρώην Γιουγκοσλαβική.

Μεσοχώρα..

Αχελώος,  τα φαραωνικά έργα συνεχίζουν να πληγώνουν ένα από τα ωραιότερα ποτάμια ένα από τα ωραιότερα φυσικά συστήματα. Το Κράτος σε μία μόνιμη συνθήκη εκμετάλλευσης  και μετατροπής των φυσικών πόρων σε εργαλεία κέρδους για τους μηχανισμούς του κεφαλαίου έχει εντάξει εδώ και χρόνια αυτό το οικοσύστημα  στο χαρτοφυλάκιο του. Φαραωνικά έργα που καταλήγουν στην εκτροπή του ποταμού στη Θεσσαλία για την εξυπηρέτηση της εκεί αγροτικής βιομηχανίας έχουν γίνει σύμβολο των παρεμβάσεων του Κράτους και του Κεφαλαίου κατά των φυσικών θησαυρών και της ζωής των απλών ανθρώπων.

Μια σειρά από φράγματα, σήραγγες, δρόμοι ,  απαλλοτριώσεις οικειοθελείς ή όχι(κάποιες δεν έχουν ολοκληρωθεί) , εκατομμύρια ευρώ , μπόλικο πολιτικό προσωπικό διαφόρων κυβερνήσεων ανεξαιρέτου ιδιαίτερων χρωματισμών, έργα χωρίς άδειες, έργα σεσημασμένα από ούτως ή άλλως διεφθαρμένους θεσμούς αστικής δικαιοσύνης(πχ ΣΤΕ) συνθέτουν όλη αυτή τη βίαιη κατασκευή-καταστροφή που έχει συντελεστή τα τελευταία 30 χρόνια στον Αχελώο. Πολιτικά όλο αυτό στηρίχθηκε απ όλες τις συμμορίες που διαχειρίσθηκαν(από θέση εξουσίας)  το κράτος(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) τα τελευταία χρόνια , συν τους ΚΚΕδες που το στήριξαν από τη θέση της αντιπολίτευσης υπερβάλλοντας εαυτόν, οι τελευταίοι στη Θεσσαλία διαθέτουν και έναν ιδιαίτερο σταβλισμένο αριθμό κομματικών ψηφοφόρων .

Σήμερα μία ημέρα μπροστά από τα περισσότερα έργα τόσο της εκτροπής όσο και της λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας, έχοντας   την υπογραφή της  Μελέτης των Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων μπορούν να προχωρήσουν στην άμεση λειτουργία του φράγματος και να πνίξουν όλη την περιοχή  το χωριό και να βάλλουν πλώρη για την εκτροπή του Αχελώου που είναι και το ζητούμενό τους.
 
Το Κράτος δημιούργησε μία τετελεσμένη συνθήκη επιβολής της καταστροφής ξεπερνώντας τις όποιες “αντιφάσεις” του έργου με του διεφθαρμένους  του θεσμούς και πλέον μπορεί να ολοκληρώσει ένα από τα πιο κυνικά περιβαλλοντικά εγκλήματα που έχει κατασκευάσει  στην Ελλάδα..

Η ίδια συνθήκη εκμετάλλευσης , καταστροφής και λεηλασίας επαναλαμβάνεται παντού στην Ελλάδα, τα δε τελευταία χρόνια με έργα μεγάλης κλίμακας και ανυπολόγιστης καταστροφής. Τέτοια παραδείγματα είναι οι Σκουριές, τα αιολικά πάρκα  που ξεφυτρώνουν παντού από την Κρήτη έως τα Άγραφα, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων που ξεσηκώνουν μεγάλα κύματα λαϊκών αντιδράσεων σε Ήπειρο-Αιτωλοακαρνανία. Επίσης αξιοσημείωτη είναι και η αρωγή που τρέφουν οι κρατικοί μηχανισμοί και στην καταστολή που κινητοποιούν διάφορες πολυεθνικές κατά αγωνιστών προκειμένου να συνεχίσουν τη δράση τους , Τέτοιο παράδειγμα η πολυεθνική ΑΝΔΡΟΜΕΓΑ που έχει κινητοποιήσει το διεφθαρμένο δικαστικό μηχανισμό προκειμένου τόσο από αυτό να ξεπλυθεί η ίδια η πολυεθνική από την   χρόνια χρήση της φορμόλης όσο και για να εξαφανίσει αντιδράσεις από εργαζόμενό της(πρώην) . Σε αυτή την περίπτωση έχουμε μια εξαιρετική εναρμόνιση  του δικαστικού μηχανισμού που τρέχει την εξόντωση ενός αγωνιστή για το όφελος της  πολυεθνικής που είναι βουτηγμένη στη φορμόλη της διατροφής χιλιάδων ανθρώπων.

Τέλος . Το Κράτος και τους μηχανισμούς του Κεφαλαίου βάζοντας τους “όρους τους” ,  τους συναντούμε παντού στη ζωή μας, στη φύση στην ελευθερία μας , αποτελούν μία μόνιμη συνθήκη απειλής μας , δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τους επιτεθούμε, δεν έχουμε λόγο να μην μετατρέψουμε το όποιο πεδίο σε μέτωπο αγώνα , και αυτό θα κάνουμε ..
Είτε στις πλημυρισμένες ιχθυόσκαλες των πολυεθνικών, είτε στις Σκουριές, είτε στις εξορύξεις υδρογονανθράκων , είτε στον πανέμορφο Αχελώο με τα φαραωνικά κατασκευαστικά εγκλήματα , θα είμαστε εκεί ενάντια στο Κράτος και στους μηχανισμούς του Κεφαλαίου παλεύοντας για τη Γη και την Ελευθερία όλων …

Καλούμε στην πορεία στην Μεσοχώρα την Κυριακή 12 Αυγούστου στις 11 το πρωί ,ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου  .


ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ – ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ –ΕΣ ΑΡΤΑΣ – ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΕΣ ΑΠΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ