Υπόθεση Μανωλάδας: «Άμα δεν τους άρεσε, ας φεύγανε», αμετάκλητα! Ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

 

Με την αρχειοθέτηση του κοινού υπομνήματος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, το οποίο ζητούσε την αναίρεση της απόφασης στην υπόθεση της Μανωλάδας, έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα μία από τις πιο μαύρες υποθέσεις στα ελληνικά δικαστικά χρονικά.

Ως Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συμμετείχαμε στη δίκη της Μανωλάδας για την υποστήριξη των 35 εργατών γης, που εργάζονταν υπό αδιανόητες, απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες και δέχθηκαν πυροβολισμούς από τους εργοδότες τους όταν ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους. Για λόγους αρχής επιλέξαμε να σιωπούμε μέχρι σήμερα, αφήνοντας τη δικαιοσύνη να ολοκληρώσει απερίσπαστη το έργο της. Δεν δημοσιοποιήσαμε τις σκέψεις μας όταν απεδείχθη ότι η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν παράνομη∙ όταν η ομολογία σε video του κατηγορούμενου ότι θα κατέβαλε τα δεδουλευμένα στους παθόντες δεν κρίθηκε ικανό στοιχείο για να καταδικαστεί τουλάχιστον για παράνομη απασχόληση αλλοδαπών∙ ακόμα και όταν οι δώδεκα ριπές όπλου δεν κρίθηκαν ικανές για να στοιχειοθετήσουν το έγκλημα όχι της απόπειρας ανθρωποκτονίας αλλά ούτε καν της απόπειρας βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης. Ελπίζαμε ότι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου θα αποκαθιστούσε το κύρος και την αξιοπιστία της δικαιοσύνης.

Ωστόσο, η αρχειοθέτηση της υπόθεσης δείχνει ότι, στην απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών,«ουδέν ελάττωμα ανευρέθη». Είναι βέβαιο ότι η υπόθεση αυτή θα γράψει τη δική της ιστορία στα νομικά –και όχι μόνο- περιοδικά της χώρας, αφού δημιουργεί νομικά ζητήματα τα οποία τόσο η ελληνική όσο και η ευρωπαϊκή νομοθεσία είχαν –υποτίθεται- λύσει από χρόνια. Αποτέλεσμα είναι η ματαίωση κάθε προσδοκίας για απόδοση δικαιοσύνης στους εργαζόμενους στη Μανωλάδα. Και, δυστυχώς, στην κάθε Μανωλάδα, καθώς καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα πρόληψης της σχετικής εγκληματικότητας στο μέλλον. Το μήνυμα που στέλνει η, αμετάκλητη πλέον, απόφαση είναι ένα και συγκλονιστικό: «Άμα δεν τους άρεσε, ας φεύγανε».

Το μήνυμα αυτό, ασχέτως προθέσεων, έχει αποδέκτη κάθε εργαζόμενο στην επικράτεια, όποια ιθαγένεια κι αν έχει, όποια θέση κι αν κατέχει. Υποθέσεις σαν της Μανωλάδας τραυματίζουν ανεξίτηλα την αξιοπιστία του δικαιικού μας συστήματος και κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στον Έλληνα δικαστή.

πηγή:  red not ebook

Ένας χρόνος απο τη φασιστική εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ

Aνοιχτή επιστολή σε όλα τα σωματεία & ομοσπονδίες των ΜΜΕ:

Συνάδελφοι και συναδέλφισες, όπως θα γνωρίζετε, την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014 στις 6μμ και με αφορμή τον ένα χρόνο από την εισβολή των ΜΑΤ που έστειλε η συγκυβέρνηση στο Ραδιομέγαρο, έχει ανακοινωθεί συλλαλητήριο στην Αγία Παρασκευή.

Εκτιμώντας την ευρύτερη σημασία του τόσο για θέματα ενημέρωσης, όσο και για τα εργασιακά, σειρά σωματείων από διάφορους κλάδους του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, ήδη έχουν αρχίσει να καλούν σε συμμετοχή.
Μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο από συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΜΜΕ, πλην ΠΟΣΠΕΡΤ.

Εκτιμούμε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο χρόνος που απομένει και εκτός από το έγκαιρο κάλεσμα συμμετοχής, να υπάρξουν και τα ανάλογα.. οργανωτικά μέτρα (ενημερώσεις, περιοδείες, ανακοινώσεις, διευκολυντική στάση εργασίας, κλπ) για ένα επιτυχές συλλαλητήριο.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Financial Crimes

Μεσολόγγι: Ακροδεξιά αστυνομική βία ή αλλιώς έτσι στήνονται οι πολιτικές διώξεις όταν έχεις αθωώσει τους ένοπλους εργοδότες της Μανωλάδας

                                ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ


                                             ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Το απόγευμα της Τετάρτης 29/10 στις 6.00 περίπου το απόγευμα δύο σύντροφοι αναρτούν πανό σε κεντρικό δρόμο του Μεσολογγίου. Τη στιγμή εκείνη, δέχονται απρόκλητη επίθεση ασφαλιτών που με βία προσπάθησαν να κατεβάσουν το πανό.

Οι σύντροφοι αντιστάθηκαν στα χτυπήματα των μπάτσων, ο ένας τραυματίστηκε στο κεφάλι υστέρα από σπρώξιμο πάνω σε βιτρίνα καταστήματος η οποία και θρυμματίστηκε (ενώ ο δεύτερος μεταφέρθηκε το πρωί στο νοσοκομείο Μεσολογγίου με χτυπήματα στο κεφάλι). Στη συνέχεια οι δύο σύντροφοι μεταφέρονται χτυπημένοι στο Α.Τ. Μεσολογγίου, όπου και κρατήθηκαν.

Μετά από κάποιες ώρες πραγματοποιήθηκε επίθεση όπου σπάστηκαν παρκαρισμένα περιπολικά. Ως απάντηση σε αυτή την ενέργεια, οι μπάτσοι εισβάλουν στο κοινωνικό χώρο ‘’Αποθήκη’’ και προσαγάγουν 6 άτομα οι οποίοι κρατούνται και αυτοί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησης των συντρόφων τους απαγορεύτηκε κάθε επικοινωνία ακόμα και με δικηγόρο.

Το πρωί της Πέμπτης οι προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις οι οποίες επιχειρείται να στηριχθούν τόσο στα όσα έγιναν κατά την ανάρτηση του πανό, στην επίθεση στο Α.Τ., όσο και στα όσα βρέθηκαν στον κοινωνικό χώρο ‘’Αποθήκη’’. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας οι 8 σύντροφοι περνάνε από εισαγγελέα, ο οποίος τους παραπέμπει σε δίκη για την 31/10 και ύστερα τους επιστρέφουν ξανά στα κρατητήρια του Α.Τ. Μεσολογγίου, ενώ από αυτούς 3 συντρόφισσες μεταφέρονται στο Α.Τ. Ναυπάκτου λόγω έλλειψης χώρου και κατάλληλων συνθηκών. Καθώς οι συλληφθέντες σύντροφοι περνούσαν από τον εισαγγελέα, 2 άτομα που τραβούσαν φωτογραφίες προσάγονται και ξυλοκοπούνται τόσο κατά την προσαγωγή όσο και στα κρατητήρια. Περίπου στις 5 το απόγευμα της Πέμπτης τα δυο άτομα αφήνονται ελεύθερα.

Οι μπάτσοι στη περιοχή του Αγρινίου εκμεταλλευόμενοι τα γεγονότα στο Μεσολόγγι και προσαγάγουν βίαια - απαγάγουν δύο συντρόφους τα ξημερώματα της Πέμπτης από δρόμο της πόλης και τους κρατούν για περίπου δυο ώρες στο Α.Τ. Αγρινίου, κάτω από απειλές και εκβιασμούς.
Το κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρούν να σπείρουν οι τοπικοί ταγματασφαλίτες εφαρμόζοντας τις κεφαλαιοκρατικές επιταγές της καταστολής στους αγωνιζομένους αλλά και στην κοινωνία συνολικότερα θα συντριβεί από το πάθος των ανθρώπων για ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…

…ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

ΔΙΚΗ: 31 ΟΚΤΩΒΡΗ 2014, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ  –ΕΣ,   ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ  –ΣΕΣ

"Γκιλοτίνα"

Οι "επίσημοι" που "τίμησαν" το ΟΧΙ. Οι ίδιοι που είπαν το ΝΑΙ σε όλες τις γλώσσες και σε όλες τις στάσεις.

29η Οκτωβρίου, Όλα συνεχίζονται.

                             
                             

Με ξεχωριστή λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος το ΟΧΙ κατά των φασιστών ίσως η πιο τετριμμένη φράση εδώ και χρόνια,  ανάλογων επετειακών εκδηλώσεων.

Ο ρόλος του λαού και φέτος ήταν είτε πίσω από τους δεκάδες αστυφύλακες που φύλαγαν ανα την επικράτεια τους "επίσημους" είτε απλά στο περιθώριο των όποιων εκδηλώσεων.
Στην Άρτα την τιμητική τους είχαν οι "επίσημοι", δοξολογήθηκαν   σε κεντρικό εκκλησιαστικό κατάστημα, αλαξοφιλήθηκαν μεταξύ τους μετά πάλι πάνω σε σταυρούς και παπάδες,  εώς ότου βγήκαν απέδωσαν τιμές και τιμήθηκαν από τους δεκάδες παρελαύνοντες για το χρέος τους να ξαναπουλήσουν την έρμη Ελλάδα.

Γιατί αυτοί που συγκροτούν το λόχο των "επίσημων"  είναι κυρίως αυτοί  που σήμερα βροντοφωνάζουν σε όλες τι γλώσσες και σε όλες τις στάσεις του σώματος το ΝΑΙ στο σημερινό καθεστώς του Μνημονίου,  που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τυπική παράδοση της διοικητικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας και η συνολική υποθ΄κευση κάθε αξίας , σε ξένους επικυρίαρχους  μηχανισμούς και κράτη(ΔΝΤ, Γερμαναράδες-Τράπεζα KfW), όπως επίσης και το ακόμη χειρότερο ότι το καθεστώς του Μνημονίου προβλέπει την αναγκαστική απαλλοτρίωση οτιδήποτε ελληνικού υπέρ  των "δανειστών",  αν ο πάμπτωχος λαός δεν καταφέρει να αποδώσει κάτι  απο τους δυσβάσταχτους οικονομικούς όρους-δόσεις που έχουν ψηφίσει τα ανδρείκελα,  οι εν λόγω επίσημοι.

Η "τελετή" παράδοσης της Ελλάδας συνοψίζεται σε περίπου 470 νόμους, Προεδρικά Διατάγματα και νομοθετικές πράξεις που τα αναγνωρίζουμε συνοπτικά ως Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Με όλα  αυτά   διέλυσαν  την κυριαρχία της Ελλάδας(οικονομική, διοικητική,θεσμική)υποθήκευσαν κάθε αξία(ορυκτό πλούτο, δμόσιες επιχηρήσεις, δημόσια έσοδα που θα δίνονται κατά προτεραιότητα στους δανειστές  και τα παρέδωσαν  στους ξένους επικυρίαρχους.

Αυτοί οι δεκάδες νόμοι, νομοθετικές πράξεις  κλπ έχουν  υποβληθεί απο τους ξένους επικυρίαρχους, ρυθμίζουν κάθε πτυχή της διοικητικής , εκτελεστικής, οικονομικής  και εν τέλει καθημερινής ζωής του λαού, οδηγώντας τον σε κοινωνική σφαγή . Σε όλη αυτή τη λειτουργία χρειάζονται και έχουν εκτός απο το πολιτικό προσωπικό των βουλευτών τους που είναι και τα πιο προβεβλημένα ανδρείκελα και μια σειρά ακόμη ανώτερους επιμέρους διοικητές(αστυνομίας, στρατού, δικαστών, νοσοκομείων, κλπ) που καλύπτουν και διοικούν  όλο το φάσμα των θεσμών και των μηχανισμών του Κράτους που συνεργάζονται για την "εύρυθμη" λειτουργία αυτής της οικονομικής κατοχής.   .

Κατά τη γερμανική κατοχή υπήρξαν  πολιτικοί,  στρατιωτικοί και ΜΜΕ που προς τιμή τους  παραιτήθηκαν ή ανέστειλαν τις δουλειές   τους,  προκειμένου να μην τους στρέψουν οι ναζιστές κατά του ελληνικού λαού.
Στην σημερινή εποχή οι δικοί μας "επίσημοι",πολιτικοί, στρατιωτικοί αστυνομικοί, ΜΜΕ(τοπικά μαι μη),  όχι απλά δεν ανέστειλαν η παραιτήθηκαν απο τις εργασίες τους αλλά είναι τόσο υποτελείς που  το χαίρονται και ιδιαιτέρως.

Οι πολιτικές οικογένειες-.Από την πρώτη γερμανική κατοχή 1941-1944, μέχρι το 2014 (στη 2η Ναζιστική Κατοχή 2009-2014)

Του Δημοσθένη Κούκουνα

Όπως ακριβώς τονίζω στο νέο βιβλίο μου "Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής" που κυκλοφόρησε στα μέσα Μαΐου 2014, στα τελευταία χρόνια βιώνουμε ένα ιδιότυπο κατοχικό καθεστώς, που αν προχείρως συγκριθεί με την τελευταία ιστορική περίοδο κατά την οποία η χώρα μας τελούσε υπό ξενική κατοχή, μεταξύ 1941 και 1944, θα διαπιστώσουμε πολλές ομοιότητες. Ίσως η πιο σημαντική ομοιότητα είναι ότι κυρίαρχοι ήταν τότε, όπως και τώρα, οι Γερμανοί, λιγότερο ή περισσότερο εκλεπτυσμένοι. Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι πέριξ των κατακτητών τότε, όπως και τώρα συμβαίνει, λειτουργούσε ένα εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα με ποικίλες προεκτάσεις.


Η κλασική ρήση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, εδώ έχει μια αξιοπρόσεκτη εφαρμογή. Και επειδή η ιστορική αλήθεια είναι ανώτερη από κάθε επιμέρους πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα, αξίζει να εμβαθύνουμε σε κάποιες άγνωστες πτυχές που θα έπρεπε να επισημανθούν. Δυστυχώς επειδή η σύγχρονη ιστορία, ιδιαίτερα δε η κρίσιμη δεκαετία 1940, έχει μέχρι σήμερα συστηματικά κακοποιηθεί ένθεν κακείθεν, πολλά είναι τα αξιοσημείωτα που έχουν αποκρυβεί ή διαστρεβλωθεί. Περισσότερο παρά ποτέ, τώρα είναι η ώρα να τα εντοπίσουμε, να τα μελετήσουμε με υπευθυνότητα, να τα δούμε με ανοιχτή ματιά και οπωσδήποτε ανεπηρέαστα από προκαταλήψεις ή σκοπιμότητες. Η άγνοια και η ημιμάθεια συνέβαλαν σε μια παραμόρφωση του πολιτικού συστήματος κατά τη μεταπολεμική περίοδο, με αποτέλεσμα να καταστεί αυτό ένα επικίνδυνο μόρφωμα για τη χώρα μας, που αδίστακτα οδήγησε τον λαό μας στην εξαχρείωση και την εξαθλίωση.

Οι πολιτικές οικογένειες


Το μέγα ζητούμενο είναι κάποτε να ξαναδούμε υπό άλλη οπτική γωνία την πορεία των πολιτικών οικογενειών που διαχρονικά κυριαρχούν. Στην κατοχική περίοδο 1941-44 εμφανίζονται κάποιες τέτοιες οικογένειες, οι επίγονοι των οποίων συνεχίζουν μέχρι σήμερα να διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας. Κατά κανόνα πρόκειται για γενάρχες οικογενειών, που – αν και αρχικά συνεργάστηκαν με τον κατακτητή – πρόλαβαν να καλύψουν την όποια επιλήψιμη δραστηριότητά τους.


Ο εγγονός Γιώργος Παπανδρέου θεωρείται σήμερα ο υπαίτιος της τόσο δραματικής εμπλοκής της χώρας μας στο μνημόνιο. Ίσως ποτέ να μην λογοδοτήσει για τις συγκεκριμένες ευθύνες του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ιστορικά θα βγει ανέγγιχτος. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τους άλλους δύο αδελφούς του, εκ των οποίων ο ένας φέρεται να κερδοσκόπησε με τα cds και ο άλλος να ανέλαβε μυστικές αποστολές στο εξωτερικό.


Όμως ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου, που μεταπολεμικά υπήρξε τρεις φορές πρωθυπουργός, στην αρχή της γερμανικής κατοχής υπήρξε μυστικοσύμβουλος του στρατηγού Τσολάκογλου (βλ. και το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο μου «Ιστορία της Κατοχής», Εκδ. Λιβάνη, τόμ. α΄, σελ. 250), αναπτύσσοντας τη θεωρία πώς «να τα έχουμε καλά με τον κατακτητή». Οι ιταλικές εφημερίδες της εποχής είχαν φιλοξενήσει δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου υπέρ της μεσογειακής πολιτικής της φασιστικής Ιταλίας!


Ο πατέρας του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη είχε διορισθεί επί Κατοχής στην επίζηλη θέση του γενικού γραμματέα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, λόγω της στενής φιλίας του με τον Γεώργιο Μερκούρη, αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος και συμμετείχε στο άτυπο συμβούλιο των «Πέντε Γιώργηδων», που καθόριζαν κάθε βράδυ την τιμή της χρυσής λίρας στη μαύρη αγορά! Βεβαίως ο Γεώργιος Σημίτης εγκαίρως μεταστράφηκε προς την Αριστερά και την άνοιξη του 1944 ανέβηκε στα βουνά, αναλαμβάνοντας γενικός διοικητής Ρούμελης. Κατηγορήθηκε τότε ότι υπήρξε υπαίτιος εξαφάνισης 8.000 λιρών που είχαν στείλει οι Σύμμαχοι (βλ. «Μακεδονία» 13.6.1945).


Ο Θάνος Καραμανλής, εξάδελφος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε συνεργάτης των Γερμανών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Καταδικάστηκε ως δοσίλογος και μεταπολεμικά προτίμησε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γερμανία. Ένας άλλος, ο Δανιήλ Καραμανλής, που έγινε καλόγερος στο Άγιον Όρος καταδικάστηκε ως δοσίλογος και μάλιστα ως βουλγαρόφιλος σε πολυετή φυλάκιση.


Ο παππούς του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, που υπέγραψε το μνημόνιο και έτσι μας υποχρέωσε να αποποιηθούμε την εθνική μας κυριαρχία το 2010, είχε δημιουργήσει το περίφημο εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα, χάρις σε μια υπογραφή του Τσολάκογλου. Για τον θείο του, τον πολιτικό Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, που υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη, έχει γίνει εκτενής λόγος στο παρελθόν. Ένας στενός συγγενής του τελευταίου, ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, την ίδια εποχή καταδικάστηκε ως πράκτορας της Γκεστάπο στη Θεσσαλονίκη.


Ο γενάρχης της οικογένειας Μεϊμαράκη στο Ηράκλειο, ο πολιτικός Βασίλειος Μεϊμαράκης, δεν είχε διστάσει να καταγγείλει με αποτροπιασμό τις «ωμότητες» των συμπατριωτών του κατά των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στη Μάχη της Κρήτης, ενώ δήλωνε ότι τασσόταν στο πλευρό της κυβέρνησης Τσολάκογλου («Ελεύθερον Βήμα» 5.6.1941). Άλλα μέλη της οικογένειας Μεϊμαράκη διαδραμάτισαν επιλήψιμο ρόλο κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Κρήτη.

Από τους γερμανοτσολιάδες στη χούντα (φωτο)

Η αληθινή ιστορία της δεκαετίας του ’40 εξηγεί τη σημερινή υποστήριξη προς τους εγχώριους ναζί. Βίος και πολιτεία του στρατηγού Επιτήδειου, πατέρα του ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής.

Μια απορία διατυπώνεται συχνά τα τελευταία χρόνια: πώς είναι δυνατό μισό εκατομμύριο συμπατριώτες μας να ψηφίζουν μια χιτλερική οργάνωση, όταν ο ελληνικός λαός υπέφερε τόσα και τόσα από τη ναζιστική κατοχή στα χρόνια του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου; Η έκπληξη κορυφώθηκε στη διάρκεια των τελευταίων εκλογών, όταν δύο απόστρατοι στρατηγοί και κάμποσοι ακόμη αξιωματικοί του ελληνικού στρατού δεν δίστασαν να κατέβουν ως υποψήφιοι της οργάνωσης, επικαλούμενοι έναν «εθνικισμό» που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τιμά (και να ταυτίζεται με) τον πιο βάναυσο κατακτητή που γνώρισε τούτη η χώρα.

Στην πραγματικότητα, η απορία αυτή οφείλεται σε άγνοια μιας κρίσιμης πτυχής του πρόσφατου παρελθόντος. Οχι εκ μέρους των ψηφοφόρων και των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, που γνωρίζουν πολύ καλά τι στηρίζουν, αλλά όσων ξαφνιάζονται απ’ αυτή την υποστήριξη. Η εικόνα που φιλοτεχνήθηκε μεταπολεμικά για την Κατοχή παραγνωρίζει συνειδητά τη συνεργασία μιας υπολογίσιμης μερίδας του ελληνικού λαού με τον κατακτητή και, κυρίως, την ύπαρξη μιας ευδιάκριτης συνέχειας ανάμεσα στον κατοχικό δωσιλογισμό και το μεταπολεμικό «βαθύ κράτος». Αρκετές χιλιάδες συμπατριώτες μας πολέμησαν το 1943-44 στο πλευρό των ναζί κατά της ΕΑΜικής Αντίστασης κι οι περισσότεροι απ’ αυτούς ενσωματώθηκαν κατόπιν στον σκληρό πυρήνα της κυρίαρχης εθνικοφροσύνης, στελεχώνοντας τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας του εμφυλίου και των επόμενων δεκαετιών. Αναγκασμένοι συνήθως ν’ αποσιωπούν το κατοχικό παρελθόν τους, αφού το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος αντλούσε τη νομιμότητά του όχι από τις δωσιλογικές αλλά από τις εξόριστες βασιλικές κυβερνήσεις, αναρριχήθηκαν παρ’ όλα αυτά στις κορυφές της υπηρεσιακής και πολιτικής ιεραρχίας. Με αποκορύφωμα τα χρόνια της χούντας, όταν η ένοπλη συνεργασία με το Γ′ Ράιχ αναγνωρίστηκε διακριτικά ως «εθνική αντίσταση» εφόσον είχε διαπραχθεί στο πλαίσιο του κοινού αντικομμουνιστικού αγώνα (Ν.Δ. 179/1969).

Από εύελπις, γερμανοτσολιάς

Μια τέτοια υπηρεσιακή διαδρομή, από τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων επί χούντας, θα μας απασχολήσει σήμερα. Ο λόγος για τον αντιστράτηγο Αθανάσιο Επιτήδειο (1921-2003), πατέρα του επίσης απόστρατου αντιστράτηγου και σημερινού ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γεωργίου Επιτήδειου. Μια καριέρα που, όπως τόσες άλλες, μπορεί να εξηγήσει την αποδοχή των επίδοξων μιμητών του Χίτλερ από χιλιάδες «εθνικιστές» συμπατριώτες μας.

Σύμφωνα με τη νεκρολογία του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών του όπλου του, βασισμένη στο βιογραφικό σημείωμα που εκφώνησε στην κηδεία του ο εκπρόσωπος της αντίστοιχης διεύθυνσης του ΓΕΣ, ο Αθανάσιος Επιτήδειος γεννήθηκε το 1921 στα Ψαχνά της Εύβοιας, αποφοίτησε το 1942 από τη Σχολή Ευελπίδων και «έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τις περιόδους: 1940-41, 1944-45 και 1946-49» («Πυροβολητής», φ.5, 5-6.2003, σ.2). Η εύσχημη αυτή διατύπωση συγκαλύπτει διακριτικά αυτό που μας είναι γνωστό από άλλες πηγές: τη συμμετοχή του εκλιπόντος στα «ευζωνικά τάγματα» της γενέτειράς του, βοηθητική μονάδα των κατοχικών στρατευμάτων που υπαγόταν τυπικά μεν στο υπουργείο Εθν. Αμύνης της δωσιλογικής κυβέρνησης, ουσιαστικά δε στον αρχηγό των SS στην Ελλάδα, αντιστράτηγο Βάλτερ Σιμάνα.

Γνωστά επίσης ως «γερμανοτσολιάδες», τα ευζωνικά τάγματα συγκροτήθηκαν το 1943-44 στο πλαίσιο της προσπάθειας των κατοχικών αρχών «να σωθεί γερμανικό αίμα» μέσω της μετατροπής της αντιφασιστικής αντίστασης σε ενδοελληνικό εμφύλιο: «η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού πληθυσμού», εξηγούσε χαρακτηριστικά ο στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας Αλεξάντερ Λέερ τον Ιανουάριο του 1944, «πρέπει να χρησιμοποιηθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας». Στο πλευρό των κατοχικών στρατευμάτων στρατολογήθηκαν συνολικά 5.725 «εύζωνοι» και 16.625 άλλοι «εθελοντές» κι ανασυγκροτήθηκαν εκ βάθρων τα σώματα ασφαλείας, η δύναμη των οποίων ανήλθε σε 18.211 αστυνομικούς και χωροφύλακες. Σύμφωνα με το τελικό υπηρεσιακό απολογισμό του Σιμάνα, «τα ευζωνικά τάγματα πολέμησαν τον κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία», οι δε νεκροί και τραυματίες τους καταχωρήθηκαν από τον ίδιο στις «ημέτερες απώλειες», δίπλα στους πεσόντες των SS και της SD (Hagen Fleischer, «Νέα στοιχεία για τη σχέση γερμανικών αρχών κατοχής και Ταγμάτων Ασφαλείας», περ. «Μνήμων», τχ.8 [1980-82], σ.200-2).

Στην Εύβοια η συγκρότηση του Τάγματος Ασφαλείας ξεκίνησε με την άφιξη στη Χαλκίδα του νέου νομάρχη, στρατηγού Δημητρίου Λιάκου, κι 80 περίπου «ευζώνων» από την Αθήνα (29.12.1943). Τους αμέσως προηγούμενους μήνες το νησί είχε απολαύσει μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα ελευθερίας, καθώς η ιταλική συνθηκολόγηση της 9ης Σεπτεμβρίου 1943 έγινε δεκτή με μαζικές διαδηλώσεις στη Χαλκίδα και ουσιαστική έξοδο της εκεί ΕΑΜικής ηγεσίας από την παρανομία. Εξίσου ραγδαία υπήρξε η ανάπτυξη του τοπικού ΕΛΑΣ, που από 30 αντάρτες τον Ιούλιο έφτασε στα τέλη Σεπτεμβρίου τους 2.000. Την άφιξη του Λιάκου ακολούθησε ωστόσο πραγματικό ανθρωποκυνηγητό στην πρωτεύουσα του νομού από ταγματασφαλίτες και Γερμανούς και η εγκατάσταση «λόχων ασφαλείας» σε μια σειρά περιμετρικά χωριά της ενδοχώρας (Ψαχνά, Ερέτρια, Αλιβέρι, Αμάρυνθος). Το πρώτο χωριό που οπλίστηκε από τις κατοχικές αρχές ήταν τα Ψαχνά (10.1.1944), με τη στρατολόγηση περίπου εκατό κατοίκων. Η αποτυχημένη απόπειρα του ΕΛΑΣ να τους αφοπλίσει (22.2.1944) λειτούργησε ως ορόσημο για την επέκταση του φαινομένου στη γύρω περιοχή. Τον Απρίλιο, οι «πολιτοφυλακές» αυτές απάρτισαν τρία ευζωνικά τάγματα με οκτώ συνολικά λόχους. Δύο απ’ αυτούς είχαν έδρα τη Χαλκίδα, δύο τα Ψαχνά κι από ένας το Βασιλικό, την Αμάρυνθο, το Αλιβέρι και τις Γούβες.

Πληροφορίες για την ένταξη του εύελπι Επιτήδειου σ’ αυτό το πλέγμα αντλούμε από έγγραφα που φυλάσσονται στο αρχείο Γιάννη Δουατζή, στο ΕΛΙΑ. Σύμφωνα με έκθεση του ανανήψαντα αξιωματικού του ΕΛΑΣ Νικολάου Σιμιτζή (Μάιος 1947), ο Επιτήδειος συνελήφθη το φθινόπωρο του 1943 από το ΕΑΜ ως ύποπτος συνεργασίας με τον εχθρό, κρατήθηκε μαζί με άλλους εθνικόφρονες στο σχολείο του χωριού Αττάλη, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Σε κατάλογο των αξιωματικών του νησιού που φυλακίστηκαν ως δωσίλογοι κατά την Απελευθέρωση (Φ.6.2) φέρεται πάλι ως πρωτεργάτης του εξοπλισμού του χωριού του: «κατετάγη [στα] Τάγματα. Πρωτοπόρος Ψαχνών-Καστέλας. Κρατείται». Ο απολογισμός της δράσης του 1ου τάγματος από το διοικητή του Γεώργιο Τσιρίνη τον φωτογραφίζει ως αξιωματικό του 4ου Λόχου Ψαχνών, ενώ οι εκθέσεις των συμπολεμιστών του Αλέξανδρου Ορφανάκου (Ιούνιος 1947) και Εμμανουήλ Τσάλλη (Μάιος 1948) τον μνημονεύουν ρητά ως ανθυπασπιστή διμοιρίτη του 8ου λόχου Γουβών. Την υπηρεσία του στις Γούβες κατά τους τελευταίους μήνες της Κατοχής παραδέχεται κι ο ίδιος στην έκθεση που υπέβαλε μεταπολεμικά στις προϊστάμενές του στρατιωτικές αρχές. Κατά πάσα πιθανότητα, η θητεία του στα τάγματα ξεκίνησε από τη γενέτειρά του για να συνεχιστεί κατόπιν στις Γούβες. Χωριό που γειτόνευε μ’ ένα βαριά οπλισμένο γερμανικό ναυτικό οχυρό, οι τελευταίες ανακηρύχθηκαν τον Φλεβάρη του 1944 πρωτεύουσα της Βόρειας Εύβοιας, με υποχρεωτική σύμπτυξη εκεί όλων των δημοσίων υπηρεσιών της περιοχής και την καταφυγή εκεί όσων από τους «εθνικόφρονες» των πέριξ είχαν λόγους να φοβούνται τον ΕΛΑΣ. Σε ονομαστικό κατάλογο των απλών γερμανοτσολιάδων του 4ου λόχου, συνταγμένο από τον πρώην διοικητή του (2.12.1944), συναντάμε τέλος έναν ακόμη ταγματασφαλίτη με το ίδιο επώνυμο και πατρώνυμο –τον 19χρονο Ιωάννη Επιτήδειο του Γεωργίου.

Στο πλευρό της Βέρμαχτ

Κ.Λαπαβίστας Σημειώσεις και συμπεράσματα από το τελευταίο κραχ στις "αγορές" και της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής έκρηξης.

Την τιμητική της είχε η Ελλάδα στην πρόσφατη έκρηξη χρηματοπιστωτικής αστάθειας. Το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου πήρε ανοδική πορεία στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν ήταν περίπου 5,5%. Η άνοδος έγινε εκρηκτική την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς ο σπασμός της αστάθειας διέτρεξε τις παγκόσμιες αγορές, φτάνοντας το 9%. Ταυτόχρονα κατέρρευσε και το Χρηματιστήριο Αθηνών. Όπως περίμεναν οι ψυχραιμότεροι - ακριβώς επειδή επρόκειτο για σπασμό και όχι για την ίδια την κρίση - η κατάσταση εξομαλύνθηκε παγκοσμίως την εβδομάδα αυτή και το ελληνικό επιτόκιο έπεσε ταχέως γύρω στο 7%. Αλλά το μήνυμα για την Ελλάδα ήταν αμείλικτο, ιδίως για το πολιτικό της προσωπικό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση.



Η ελληνική αναπτυξιακή καχεξία



Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της αναταραχής γιατί η πορεία της οικονομίας της κατέδειξε για μια ακόμη φορά την αποτυχία της Ευρωζώνης και τους μεγάλους κινδύνους που ενέχει για την παγκόσμια οικονομία. Το 2014 η εξάχρονη ύφεση βαίνει προς το τέλος της και είναι πιθανό να σημειωθεί ακόμη και μια ανεπαίσθητη αύξηση του ΑΕΠ. Η κύρια αιτία είναι φυσικά ο τουρισμός που συνέβαλε στην ελαφριά υποχώρηση της ανεργίας - λίγο πάνω από το 26% - και στην τόνωση των ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Η κατανάλωση, η οποία υποχώρησε ραγδαία καθώς συντρίφτηκαν οι μισθοί το 2010-14, φαίνεται πια να σταθεροποιείται, σταματώντας έτσι και την πτώση των λιανικών πωλήσεων. Ακόμη και οι επενδύσεις, που κατέρρευσαν μετά το 2007, κάνουν κάποια διστακτικά βήματα σταθεροποίησης.



Που όμως θα βρεθούν οι πηγές της ανάπτυξης από δω κι εμπρός; Το πρόσφατο σενάριο του ΔΝΤ που προβλέπει ανάπτυξη με μέσο ρυθμό 3,4% ετησίως για το 2015-19 φαντάζει εξωπραγματικό. Πως θα παρουσιάσει ανοδικό δυναμισμό η κατανάλωση δεδομένου ότι οι μισθοί θα συνεχίσουν να κινούνται σε χαμηλά επίπεδα; Γιατί να ανακάμψουν συστηματικά οι ιδιωτικές επενδύσεις, όταν οι δημόσιες επενδύσεις συρρικνώνονται και η βιομηχανική παραγωγή συνεχίζει να πέφτει, όπως έκανε κατά 5,7% τον Αύγουστο; Πόση μπορεί να είναι η τόνωση που θα έρθει από τις διεθνείς συναλλαγές, όταν οι εξαγωγές αγαθών δεν παρουσιάζουν απολύτως κανένα δυναμισμό και μάλιστα το ισοζύγιο στην εμπορία αγαθών παρουσιάζει και πάλι αυξανόμενα ελλείμματα; Πως θα στηρίξει την ιδιωτική οικονομία το τραπεζικό σύστημα το οποίο είναι ο ορισμός του ‘ζόμπι’ δεδομένου ότι κατέχει περίπου 80δις προβληματικών δανείων – για τα μισά εκ των οποίων δεν υπάρχει πρόβλεψη κάλυψης – και θα χρειαστεί το ίδιο στήριξη;



Η Ελλάδα χρειάζεται γρήγορη και σταθερή ανάκαμψη του παραγωγικού ιστού, αν πρόκειται να σταθεί ξανά στα πόδια της και να απορροφήσει τη γιγαντιαία ανεργία. Αλλά ο ιδιωτικός τομέας της ελληνικής οικονομίας έχει πληγεί βαρύτατα, το πλήγμα είναι δομικό και όχι απλώς κυκλικό και δεν διαφαίνονται για την ώρα οι μηχανισμοί συστηματικής ανάκαμψης. Τα όσα λέγονται περί ‘μεταρρυθμίσεων’ - δηλαδή η άσκηση επιπλέον πίεσης στους εργαζομένους – που θα οδηγήσουν σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, απλώς φέρνουν χαμόγελο. Στην καλύτερη περίπτωση δείχνουν βαθύτατη άγνοια του πως δημιουργείται πραγματικά η ανάπτυξη, ενώ στη χειρότερη είναι εκ του πονηρού.



Τον ρόλο του αναπτυξιακού καταλύτη στις σημερινές συνθήκες μπορεί να τον παίξει μόνο το Δημόσιο. Όσο όμως η δημοσιονομική πολιτική θα διαμορφώνεται μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που θέτει η ΕΕ, με κύριο στόχο να εξυπηρετείται το τεράστιο χρέος και άρα να επιτυγχάνονται πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4% για τα επόμενα χρόνια, τόσο το Δημόσιο δεν θα μπορεί να επιτελέσει τον ρόλο του. Αν μάλιστα προστεθεί και η διαλυτική επίδραση των επικείμενων ιδιωτικοποιήσεων, αλλά κυρίως η απώλεια της ικανότητας δημόσιας παρέμβασης λόγω του άκρατου νεοφιλελευθερισμού της Τρόικα, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα.



Το μη βιώσιμο χρέος και τα πολιτικά παιχνίδια της κυβέρνησης



Η μεγάλη δυσκολία της χώρας να επιστρέψει σε σταθερή ανάπτυξη γεννά βάσιμες αμφιβολίες για το κατά πόσο θα μπορεί εύκολα να εξυπηρετεί το τεράστιο χρέος της μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι το νόημα του μη βιώσιμου χρέους, ότι κι αν λέει ο κ. Χαρδούβελης για τα υγιή ‘θεμελιώδη’ μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, όσες επιθετικές δηλώσεις κι αν κάνει ο κ. Βενιζέλος που εσχάτως μετεξελίχθηκε σε δεινό γνώστη της οικονομικής ορολογίας. Αυτή είναι και η βαθύτερη αιτία της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής αναταραχής, η οποία παράλληλα κατέδειξε τον παράλογο χαρακτήρα των διεθνών αγορών και την παθολογική φύση του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού.



Η έλλειψη μακροχρόνιας βιωσιμότητας για το ελληνικό χρέος, βλέπετε, δεν αποτελεί πρόβλημα καίριας σημασίας για τις διεθνείς αγορές - εδώ και τώρα. Πάνω από 250δις από το συνολικό όγκο των 320δις του ελληνικού χρέους βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, δηλαδή της Τρόικα, άρα δεν διατίθενται ελεύθερα προς εμπορία. Το επιτόκιο δε στα ποσά που κατέχει η ΕΕ είναι πολύ χαμηλό, περίπου 1% κατά μέσο όρο. Από την άλλη, οι αγορές ενδιαφέρονται εντονότατα για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους - εδώ και τώρα. Ένα μεγάλο μέρος του βρίσκεται στην κατοχή χετζ φαντ και άλλων ‘σκιωδών επενδυτών’ που αγόρασαν ελληνικά ομόλογα (και μετοχές) τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς οι κεντρικές τράπεζες πλημμύρισαν τις αγορές με πάμφθηνη ρευστότητα. Οι ελληνικές αποδόσεις φαντάζουν ελκυστικές, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει κάποια εγγύηση αποπληρωμής. Η μόνη εγγύηση είναι φυσικά η συνέχιση των πολιτικών λιτότητας υπό την εποπτεία της τρόικα. Αν αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχιση της αναπτυξιακής καχεξίας, λίγο ενδιαφέρει τις αγορές.



Ενδιαφέρει όμως άμεσα το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Όσο οι φόροι στην ακίνητη περιουσία θα παραμένουν βαρύτατοι και η φτώχεια θα μεγαλώνει, τόσο πιο απίθανη θα γίνεται η επανεκλογή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Το επιτελείο του Μαξίμου είχε λοιπόν τη φαεινή ιδέα να εμφανιστεί ως επικεφαλής του αντι-μνημονιακού αγώνα, με την προοπτική να απεμπλακεί αμέσως από το ΔΝΤ – και όχι το 2016, όπως προβλέπει το Μνημόνιο – καλύπτοντας τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας τα επόμενα δύο χρόνια (που θα κυμανθούν στα 20-30δις ευρώ) από τις ανοιχτές αγορές. Κυνικότερος, ερασιτεχνικότερος και ατυχέστερος χειρισμός δεν θα μπορούσε να γίνει, δεδομένου μάλιστα ότι η προσπάθεια της Ελλάδας να δανειστεί 3δις από τις ανοιχτές αγορές τον Ιούλιο ουσιαστικά απέτυχε.

Eπανσυνδέσεις ρεύματος σε Εργατικές Κατοικίες στο Αγρίνιο.

Κράτος και εργολάβοι εκτελούν τις Λαϊκές οικογένειες. Διακοπές και επανσυνδέσεις ρεύματος σε Εργατικές Κατοικίες στο Αγρίνιο.

Η ολοκληρωτική αποκτήνωση των μηχανισμών του Κράτους και των συνεργατών του οδηγούν πολίτες και οικογένειες σε τραγικές  καταστάσεις.
Τις προηγούμενες ημέρες συμμορία εργολάβων της ΔΕΗ έκοψαν το ρεύμα σε σπίτια στις Εργατικές Κατοικίες στο Αγρίνιο(περιοχή Αγία Βαρβάρα).
Από τις πιο λαϊκές συνοικίες της πόλης,  με έντονα τα σημάδια  της πολιτικής της ακραίας φτώχειας που έχει επιβάλλει το Κράτος στους πολίτες.
Σπίτια ανέργων,  σπίτια που "φιλοξενούν" αξεπέραστα  προβλήματα Υγείας,   εύκολα θύματα αποκτηνωμένων εργολάβων που βρήκαν τρόπο να βγάζουν χρήματα ..
Σύντροφοι προχώρησαν άμεσα σε κινήσεις αλληλεγγύης,  επανασυνδέοντας το ρεύμα σε όλα τα σπίτια της περιοχής(εργατικές κατοικίες-Αγίας Βαρβάρας). 

Το σημερινό ολοκληρωτικό καθεστώς του Κράτους και του Κεφαλαίου , οι σχεδιασμοί τους αλλά και τα τσιράκια που το υπηρετούν θα μας βρίσκουν απέναντί του.
Σε αυτή τη χρονική και πολιτική περίοδο της κυριαρχίας,  χιλιάδες πολίτες μένουν μόνοι τους απέναντι στις θηριωδίες του Κράτους και των εργολάβων του. Η απάντησή μας είναι άμεσες δράσεις  αντίστασης σε όλα τα επίπεδα του αγώνα, στο δρόμο,  στην καθημερινότητα, στη σύνθεση με άλλους συντρόφους,  σε κάθε κοινωνικό μέρος και με κάθε μέσο.


αναρχική εφημερίδα Γκιλοτίνα

Πώς η πολιτική Σαμαρά μας οδηγούσε σε πτώχευση εντός εξαμήνου

Τα ομόλογα της Ελλάδας κατατάσσονται από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης στη χαμηλότερη βαθμίδα της κατηγορίας ‘B’ (S&P και Fitch) και στην ανώτερη της κατηγορίας C (Moody’s). Η κατηγορία B περιλαμβάνει ομόλογα που δεν αξιολογούνται ως επενδυτικά αλλά ως κερδοσκοπικά προϊόντα, τα οποία έχουν πολύ υψηλό ρίσκο και έτσι δεν απευθύνονται σε επενδυτές αλλά σε κερδοσκόπους. Η κατηγορία C περιλαμβάνει ομόλογα τα οποία, επιπλέον των παραπάνω, είναι επικίνδυνο να πτωχεύσουν και είναι εξαιρετικά μεγάλου ρίσκου.


Η βαθμολογία των ελληνικών ομολόγων είναι τόσο χαμηλή που είναι η χειρότερη στην ευρωζώνη, η χειρότερη μεταξύ όλων των αναπτυγμένων κρατών διεθνώς και από τις χειρότερες μεταξύ των 180, περίπου, κρατών του κόσμου για τα οποία υπάρχουν αξιολογήσεις.

Τα ομόλογα της Ελλάδας λαμβάνουν χειρότερη βαθμολογία από αυτά χωρών όπως της Ζάμπια, της Ρουάντα, της Γκάνας αλλά και της Σερβίας, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας.

Εύλογα, το τελευταίο που θα έπρεπε να κάνει ένας συνετός πρωθυπουργός της Ελλάδας, θα ήταν να συνδέσει το οικονομικό μέλλον της χώρας με τη δυνατότητα της να εκδίδει και να πουλά ομόλογα στις αγορές κεφαλαίων. Κάτι τέτοιο θα ήταν στατιστικά πιο επικίνδυνο και ηθικά χειρότερο από το αν ένας οικογενειάρχης αποφάσιζε να βγάζει τα προς το ζην παίζοντας στα καζίνο το σπίτι του.

Και όμως, μέχρι την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, αυτή ακριβώς ήταν η βασική οικονομική γραμμή πλεύσης του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά και της κυβέρνησης του, καθώς προετοίμαζαν την απόλυτη εξάρτηση της χρηματοδότησης της χώρας από τις αγορές, ακόμη και μέσα στο 2014 ή το πολύ τον Ιανουάριο του 2015.

Αυτό, παρ’ ότι αναλυτές και οικονομικά ιδρύματα απ’ όλο τον κόσμο τους είχαν προειδοποιήσει πως μία τέτοια οικονομική στρατηγική ήταν αυτοκτονική, σημειώνοντας πως τα spread των ελληνικών ομολόγων είχαν μειωθεί στο 2014 όχι χάρη στην, κατά τα άλλα δραματική, κατάσταση της ελληνικής οικονομίας αλλά εξαιτίας μίας ακόρεστης όρεξης διεθνών κερδοσκόπων για ρίσκο, η οποία τροφοδοτούνταν από μία φούσκα ρευστότητας που χρηματοδοτείται εδώ και χρόνια, κυρίως, από την αμερικανική Κεντρική Τράπεζα (FED).

Μόνο ένα διεθνές ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων ρίσκου και μαζί με αυτά και των ελληνικών ομολόγων, με ταυτόχρονη απογείωση των spread, μπόρεσε να πείσει τον κ. Σαμαρά να κάνει στροφή 180 μοιρών στον οικονομικό του σχεδιασμό, αφού αυτός αποδείχτηκε τραγικά λανθασμένος και εν δυνάμει καταστροφικός, πριν καν δοκιμαστεί.

Όμως παρά τη στροφή Σαμαρά, το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο και βασανιστικό είναι το τι θα είχε συμβεί στην Ελλάδα αν τα όσα διαδραματίστηκαν τον Οκτώβριο του 2014 λάμβαναν χώρα λίγους μήνες αργότερα, αφού ο κ. Σαμαράς είχε προχωρήσει στο πλάνο του για απόλυτη εξάρτηση από τις αγορές.

Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και τρομακτική: Με τα επιτόκια των ομολόγων σε απαγορευτικά επίπεδα, η Ελλάδα δε θα μπορούσε να δανειστεί και θα πτώχευε. Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα ερχόταν, υποχρεωτικά, προς ‘διάσωση’ της και ένας νέος εφιαλτικός κύκλος θα ξεκινούσε για την ταλαιπωρημένη χώρα και τους βασανισμένους πολίτες της.

Είτε έγινε ευρέως αντιληπτό είτε όχι, η πραγματικότητα είναι πως ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνηση του μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα πτώχευση, εντός των επόμενων τεσσάρων με έξι μηνών, στον πρώτο, αναπόφευκτο, ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων.

Πάνος Παναγιώτου.

 

            

Τρίτη πιο μισητή κυβέρνηση στον κόσμο, η Ελληνική συγκυβέρνηση, των υποτελών του ΠΑΣΟΚ, ΝΔ.

3η πιο μισητοί στον κόσμο. Μπορούν και καλύτερα!

Ένα νέο μέγεθος της ελληνικής κυβέρνησης μας δίνουν ξένοι οίκοι.
Σύμφωνα με ετήσια αξιολόγηση για την Global States Of Mind, ανάμεσα σε 12 κράτη,  η Ελλάδα διαθέτει την τρίτη πιο μισητή κυβέρνηση,  ενώ μοιράζεται την πρώτη θέση στο μέγεθος της διαφθοράς.
Τα ανδρείκελα που στοιχειοθετούν το ντόπιο, υποτελή, πολιτικό προσωπικό του καθεστώτος του Μνημονίου,  είναι πλέον διασημα  .
Η μεγάλη διάκριση της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι υπόθεση που κερδίθηκε μόνο απο τους Σαμαρά , Βενιζέλο. Η προσπάθεια ήταν συλογική και τα συγχαρητήρια ανήκουν σε όλους.

Αντίθετα με τα αποτελέσματα, είναι  δυσανάλογη η κατασκευασμένη  εικόνα του "υπεύθυνου", του "σταθεροποιητή", του καταλληλότερου που προβάλλουν τα ντόπια ανά την επιρκάτεια  ΜΜΕ(επίσης διεφθαρμένα) που στην κυριολεξία έχουν βάλει πλάτη στην κοινωνική σφαγή που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα και στην κοινωνία.



Αναλυτικά τα αποτελέσματα με τις 12 κυβερνήσεις του κόσμου με την πιο χαμηλή δημοτικότητα:

1: Βοσνία- Ερζεγοβίνη

2: Βουλγαρία

3: Ελλάδα

4: Τσεχία

5: Μολδαβία

6: Πακιστάν

7: Περού

8: Ρουμανία

9: Κόστα Ρίκα

10: Τζαμάικα

11: Πορτογαλία

12: Ισπανία

Διαβάστε επίσης : Gallup: Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι η τρίτη πιο μισητή στον πλανήτη Γη!

Απο τον Γ. Γενηματά και το ΕΣΥ, ως τη Φώφη , το Βορίδη, το Γκόγκα και το σημερινό πλιάτσικο του ΕΣΥ απο τους "ιδιώτες".

Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, άπληστου  πλιάτσικου,  είναι αυτό που συμβαίνει από σήμερα στη Δημόσια Υγεία.
Τα ακροδεξιά υποτελή ανδρείκελα πέρασαν όλη τη Δημόσια Υγεία  μαζί με τους ασθενείς,  σε μία "ιδιωτική εταιρεία" ΕΣΑΝ ΑΕ. .. Ο νόμος ψηφίσθηκε στο γ΄θερινό τμήμα της Βουλής απο τα θερινά  τάγματα εφόδου της Βουλής. Η  οικονομική/στρατιωτική χούντα της Χιλής του Πινοσέτ είναι το πρότζεκτ  μίμησης του ελληνικού καθεστώτος του Μνημονίου, τα ακροδεξιά στρατιωτάκια του καθεστώτος είναι οι πολιτικοί και κοινωνικοί εγκληματίες του σήμερα.

   
Αναλυτικά:

ΟΡΙΣΤΙΚΑ στα χέρια των ιδιωτών περνά η δημόσια υγεία

Τέλος στη δημόσια υγεία όπως τη γνωρίζαμε μέχρι και σήμερα. Πλέον όλο το ΕΣΥ περνά στα χέρια μιας ιδιωτικής εταιρίας. Το όνομα αυτής ΕΣΑΝ. Α.Ε.

Συγκεκριμένα αυτή η εταιρία θα διαχειρίζεται τα χρήματα του ΕΣΥ καθώς και την κοστολόγηση για την αξιολόγηση όλων των δομών Υγείας.

Ενας από τους βασικότερους στόχους του νέου νόμου, που πέρασε στο 3ο θερινό τμήμα της Βουλής στις 10 Σεπτεμβρίου, παρέδωσε σε μια ιδιωτική εταιρία τα χρήματα του ΕΣΥ. Στη δεύτερη σελίδα της αιτιολογικής έκθεσης που συνοδεύει τους νόμου, αναφέρει: “Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται και η μελλοντική επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς η ΕΣΑΝ Α.Ε. δύναται να μετεξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς σε μια απολύτως βιώσιμη και οικονομικώς αυτάρκη ανώνυμη εταιρία.

Δηλαδή, ο στόχος του νέου νόμου είναι η κυβέρνηση να σταματήσει σταδιακά τις νοσοκομειακές δομές να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σκοπός είναι να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις που συντηρούνται και βγάζουν κέρδη με βάση την… παραγωγή τους.



Να σημειωθεί πως ως το 2020 σχεδιάζουν ώστε να νοσοκομεία να είναι πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενα με μηδενική κρατική χρηματοδότηση. Για όσο καιρό το Δημόσιο θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί το ΕΣΥ η ΕΣΑΝ Α.Ε. στοχεύει να κατευθύνει ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αυτών των χρημάτων, όπως και των χρημάτων του ΕΟΠΥΥ και των υπολοίπων ασφαλιστικών ταμείων προς τις ιδιωτικές κλινικές -και σε βάρος των δημοσίων νοσοκομείων.

Από που θα είναι τα έσοδα της ΕΣΑΝ. Α.Ε.

– Από τον ΕΟΠΥΥ και τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία για τις “νοσοκομειακές υπηρεσίες που παρασχέθηκαν προς τους ασφαλισμένους τους…”

– Από τα κονδύλια της Ε.Ε. που προορίζονται για την Υγεία

– Από τη διαχείριση των αποθεματικών και των περιουσιακών στοιχείων των νοσοκομείων

– Από … αμοιβές των υπηρεσιών που η Εταιρία παρέχει, στα δημόσια νοσοκομεία, στις ιδιωτικές κλινικές, στον ΕΟΠΥΥ και στους άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων που αποστέλλονται από τους φορείς αυτούς

Για να τα εξηγήσουμε όλα αυτά οι ιδιώτες μέτοχοι της ΕΣΑΝ θα καθορίσουν τις τιμές των νοσοκομειακών υπηρεσιών έτσι ώστε να απομύζουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ποιο είναι το επιχειρησιακό σχέδιο της ΕΣΑΝ Α.Ε.

Σύμφωνα με την έκθεση αξιολόγησης συνεπειών του νοσοκομείου το επιχειρησιακό σχέδιο θα είναι:

– Οι διαθέσιμο πόροι θα κατανέμονται πιο δίκαια στους παρόχους υπηρεσιών από τη στιγμή που είναι αφομοιωμένα και ώριμο σύστημα ομοιογενών ομάδων δημιουργεί ροή χρημάτων στα νοσοκομεία αναλογικά προς τις υπηρεσίες και τα χαρακτηριστικά.

– Τα νοσοκομεία θα λειτουργούν λοιπόν με βάση τους δείκτες αποδοτικότητας, τα οποία δε θα έχουν σχέση με πόσους ασθενείς θεράπευσαν, ανακούφισαν ή κάτι αντίστοιχο, αλλά με βάση πόσα χρήματα έβγαλαν από τα χειρουργεία από τις εξετάσεις κ.α. και πόσο μείωσαν τις δαπάνες τους.

Αυτό που τελικά θα συμβεί είναι οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία να κυνηγάνε χειρουργεία και οι ασθενείς θα ακριβοπληρώνουν όπως γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα.

Κι αυτό για να μπορέσουν να πιάσουν τους επιχειρησιακούς στόχους που θα έχουν τεθεί για το νοσοκομείο και να εξασφαλίσουν ότι θα υπάρχουν επαρκή έσοδα έτσι ώστε να συνεχίσει το οποιοδήποτε νοσοκομείο να λειτουργεί.

Οι φάκελοι ασθενών στα χέρια των ιδιωτών

Το πιο σημαντικό είναι ότι οι φάκελοι των ασθενών θα μπορούν να περάσουν στα χέρια των ιδιωτών. Δηλαδή τα νοσοκομεία θα πρέπει να αποστείλουν στην ΕΣΑΝ ΑΕ τους φακέλους των ασθενών τους μαζί με τα στοιχεία ταυτοποίησης (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ κτλ.).

Κάτια Νταβράνη

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 3ο: Η Οργάνωση Χ, οι λοιπές παρακρατικές ακροδεξιές ομάδες και η Λευκή Τρομοκρατία

Το τρίτο μέρος της αφήγησης αναφέρεται στους  ακροδεξιούς  εγκληματίες  που κατάφεραν για δεκαετίες έλεγξαν το Κράτος και τους μηχανισμούς του, έγιναν υποτελή υποχείρια ξένων κρατών(Άγγλων, ΗΠΑ, Γερμανών),  δημιούργησαν ένα στρατό από πολιτικούς ποταπούς υπαλλήλους,  τους οποίους τοποθέτησαν σε πολύ συγκεκριμένα κόμματα και  πόστα(δικαστές-αστυνομία-διοικητές δημοσιων υπηρεσιών κλπ) που φθάνουν εώς τα σήμερα.
Οι ομοιότητες της συγκρότησης του πρώτου μεταπολεμικού Κρατούς από Παπανδρέιδες, Εβερτ, ναζιστές, γερμανοτσολιάδες ακροδεξιούς,  σήμερα ταυτοποιούνται ως η ανάλογη συνταγή που χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί απατεώνες του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μνημονίου(των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ναζιστών , Ποταμιών, κλπ), με τη στήριξη ξένων Κρατών και των μηχανισμών τους κατά της Ελλάδας.  Δεν εξαιρούνται   τα ΜΜΕ που ανήκουν στην περιβόητη για τη φασιστική δράση τους εναντίων της Ελλάδας,  της μεγαλοαστικής Τάξης των εφοπληστών, των εργολάβων,Τραπεζιτών, κρατικοβιομηχάνων  κλπ.
Αυτοί που δολοφόνησαν,βασάνισαν και εξόρισαν τα νικηφόρα αντιφασιστικά κοινωνικά μέρη του ελληνικού λαού κατά την μεταπολεμική περίοδο είναι οι ίδιοι που σήμερα υπηρετούν ξένους μηχανισμούς(ΔΝΤ-Γερμαναράδες κλ) και δολοφονούν την Ελλάδα.  Χωρίς καμία εξαίρεση.
Καλή ανάγνωση , τονίζοντας ότι  οι αγώνες των λαών εμεπεριέχουν και τον αγώνα ενάντια στη Λήθη.(ΣΩ.Β.Α)

Βρισκόμαστε στα μέσα του 1944. Όλα δείχνουν πως οι Γερμανοί χάνουν τον πόλεμο και όλοι σκέφτονται την επόμενη μέρα που ξημερώνει στις χώρες τους. Στην Ελλάδα, όμως, τα πράγματα έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκα και επικίνδυνα για την κυρίαρχη ντόπια αστική τάξη αλλά και για τους Βρετανούς "προστάτες" που κινδυνεύουν να χάσουν την Ελλάδα από τη σφαίρα επιρροής τους. Κατανοούν όλοι αυτοί πως, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ θα έχει τον πρώτο λόγο στις διαδικασίες που θα συμβούν αν δεν προλάβουν αυτοί να φτιάξουν ένα στρατό που να μπορεί να αντιμετωπίσει τον ΕΛΑΣ.

Στην προηγούμενη ανάρτησή μας Το κίνημα της Μέσης Ανατολής και η ίδρυση του ΙΔΕΑ είδαμε με ποιον τρόπο "καθάρισε" ο ελληνικός στρατός στη Μέση Ανατολή από τους αριστερούς και πώς προέκυψε ένας "καθαρός" και απόλυτα ελεγχόμενος από τους Βρετανούς και τους Έλληνες εντολοδόχους τους στρατός.

Ο στρατός αυτός αποτελούνταν κυρίως από την Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι, αλλά η δύναμή της που έφτανε περίπου τους 3.500 άντρες δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να απειλήσει τον ΕΛΑΣ. Για το λόγο αυτό, όπως αναφέραμε σε άλλη ανάρτησή μας Η ενσωμάτωση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον εθνικό κορμό , επιστρατεύτηκαν τα προδοτικά δοσιλογικά Τάγματα Ασφαλείας τα οποία, αντί να τιμωρηθούν όπως συνέβη σε όλες τις κατεχόμενες από τους Γερμανούς χώρες της Ευρώπης, στελέχωσαν τον "εθνικό" στρατό αυξάνοντας κατά μερικές χιλιάδες άντρες τη δύναμή του. Υπολογίζεται ότι περίπου 12.000 μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας εντάχθηκαν στον "εθνικό" στρατό.

Και αυτοί όμως δεν αρκούσαν να αντιμετωπίσουν τον ΕΛΑΣ. Όπως αναφέρει αργότερα ο Γ.Παπανδρέου : "όπου συνεκρούσθησαν - εις Πύργον, Καλάμας, Μελιγαλά, Γαργαλιάνους και Κιλκίς - τα Τάγματα όχι μόνον ηττήθησαν και εσφάγησαν αλλά ωδήγησαν εις την σφαγήν και πληθυσμούς των πόλεων. Και κατ'εξοχήν εις τας Αθήνας θα συνέβαινε το ίδιον, όπου η δύναμις των Ταγμάτων ανήρχετο εις 1.500 άνδρας..." [Σ.Γρηγοριάδη, Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας]

Από την άλλη μεριά, οι Βρετανοί δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν  - στην αρχή τουλάχιστον - να κινητοποιήσουν περισσότερους από 10.000-12.000 άντρες. Είναι χαρακτηριστικό το τηλεγράφημα που έστειλε ο Τσώρτσιλ στον αρχηγό του Βρετανικού Αυτοκρατορικού Επιτελείου: "Είναι ενδεχόμενον εντός μηνός ή περίπου να χρειασθή να εισάγωμεν εις τας Αθήνας 10.000-12.000 άντρες με ολίγα τανκς, πυροβόλα και θωρακισμένα αυτοκίνητα. Έχετε μίαν Μεραρχίαν εις Αγγλίαν η οποία αριθμεί πλέον των 13.000 στρατιωτών. Μία τοιαύτη δύναμις θα πρέπει να επιβιβασθή τώτα δια να φθάση πιθανόν εγκαίρως δια την πολιτικήν κρίσιν, η οποία είναι πρωταρχικής σημασίας από απόψεως συνεπειών δια την πολιτικήν της Βασιλικής Βρετανικής Κυβερνήσεως. Μία τοιαύτη δύναμις θα ήτο δυνατόν να υποστηριχθή από στρατεύματα των αεροδρομίων του Δέλτα και από τμήματα εκ των 200.000, που έχομες εις την Αίγυπτον..." [Σ.Γρηγοριάδη, Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας]

Από τα πρακτικά του Πολεμικού Συμβουλίου της Μ.Βρετανίας που συνήλθε τις επόμενες ημέρες, διαβάζουμε : "Ο Αρχηγός του Αυτοκρατορικού Επιτελείου συνεφώνησεν ότι ήτο σημαντικόν, από στρατιωτκής και πολιτικής απόψεως, να διατηρηθή φιλική η Ελλάς. Πάντως οι Επιτελάρχαι εφοβούντο ότι δύναμις 10.000 ανδρών ως η προτεινομένη, πιθανόν να απεδεικνύετο ανεπαρκής. Εάν π.χ η κατάστασις εξετραχύνετο και ετίθετο ζήτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος υπό συνθήκας ευνομίας, θα εχρειάζετο δύναμις 80.000 ανδρών. Τούτο θα ήτο δυσχερές αν οι Γερμανοί απεσύροντο τώρα, διότι τα απιτούμενα δια την Ελλάδα στρατεύματα θα ηδύναντο να εξοικονομηθούν μόνον εις βάρος της Ιταλίας..."  [Σ.Γρηγοριάδη, Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας]

Φαινόταν λοιπόν τόσο η ανάγκη συγκέντρωσης μεγάλης δύναμης προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο ΕΛΑΣ όσο και η αδυναμία να συμβεί αυτό άμεσα. Η δύναμη του ΕΛΑΣ -μαζί με τον εφεδρικό στρατό των πόλεων - άγγιζε τους 120.000 άντρες και αποτελούσε πραγματικό φόβητρο για όποιον ήθελε να τα βάλει μαζί του.

Έπρεπε λοιπόν και άλλες δυνάμεις να επιστρατευτούν για τη μάχη που όλοι έβλεπαν ότι ερχόταν και οι δυνάμεις αυτές δεν ήταν άλλες από τις διπρόσωπες δυνάμεις που δημιουργήθηκαν επί γερμανικής κατοχής. Δυνάμεις που αν και αυτοαποκαλούνταν εθνικές, στην πραγματικότητα δεν ανέπτυξαν καμία δράση εναντίον των Γερμανών κατακτητών αλλά μόνο εναντίον των Ελλήνων κομμουνιστών και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Πολλές φορές μάλιστα συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, τροφοδοτήθηκαν με οπλισμό από αυτούς κάνοντας τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις οργανώσεις αυτές και στα Τάγματα Ασφαλείας εξαιρετικά δυσδιάκριτες. 

Η πιο γνωστή από τις οργανώσεις αυτές ήταν η οργάνωση Χ, για την οποία θα μιλήσουμε στη σημερινή μας ανάρτηση. Θα αναφερθούμε επίσης και σε άλλες "εθνικές" οργανώσεις που παραμέρισαν τις μεταξύ τους διαφορές και ενώθηκαν εναντίον του κοινού τους εχθρού: του κομμουνισμού. Μαζί με αυτές συμπορεύτηκαν όπως θα δούμε και κανονικές συμμορίες τοπικών λήσταρχων που λήστευαν και τρομοκρατούσαν τοπικούς πληθυσμούς. Μπροστά στην ανάγκη αναχαίτισης του "κομμουνιστικού κινδύνου", οι συνειδήσεις αμβλύνονταν όσο δεν πήγαινε άλλο. Όλοι οι κακοί χωρούσαν και κανείς δεν περίσσευε στον αγώνα αυτό.

Θα δούμε με ποιο τρόπο όλες αυτές οι ομάδες - μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας - δημιούργησαν ένα όργιο τρομοκρατίας εναντίον του ΕΑΜ και των υποστηρικτών του μην αφήνοντας τελικά περιθώριο για ειρηνική μετάβαση στη μετακατοχική περίοδο. Και όλα αυτά σε αγαστή συνεργασία με τις επίσημες κατασταλτικές αρχές της εθνοφυλακής και χωροφυλακής. Από τότε η λέξη "χωροφύλακας" και "αστυνόμος", αντί να προκαλεί αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη, προκαλεί φόβο και απέχθεια.

Αγρίνιο. Διώξεις αναρχικών αγωνιστών από ναζιστές και δικαστές. Δράσεις αλληλεγγύης.

Όλα συνεχίζονται...

Βρέθηκε νεκρός άστεγος, στο Αρχοντικό Παπακώστα, στην Άρτα

Χθες, Πέμπτη 16 Οκτώβρη, το απόγευμα, έπεσε η με τραγικό τρόπο η αυλαία για έναν συμπολίτη μας που πήγε κυριολεκτικά σαν το σκυλί στ' αμπέλι...
Άντρες της αστυνομίας και υπάλληλοι ενός γραφείου τελετών, φορώντας μάσκες, ανέσυραν το πτώμα ενός άντρα από το Αρχοντικό Παπακώστα, χθες, γύρω στις 6:30 το απόγευμα.
Οι γείτονες από πολλές μέρες παραπονιόταν για την αβάσταχτη μυρωδιά που έβγαινε από το εγκαταλελειμμένο κτίριο. Τελικά, κάποιος πήγε να δει τι συμβαίνει, αντίκρισε το αποτρόπαιο θέαμα και ειδοποίησε την αστυνομία.

Από τις περιγραφές, κατάλαβα ποιος ήταν ο άτυχος άστεγος άντρας.
Ήταν 50άρης, γενειοφόρος, έσερνε βαριά τα βήματά του στον δρόμο, καμιά φορά καθόταν να ξαποστάσει σε κάποιο παγκάκι, είχε την εικόνα ενός τσακισμένου ανθρώπου.
Πέθανε πριν 10 με 15 ημέρες ολομόναχος, μέσα στο ερειπωμένο Αρχοντικό, παρέα με τα ποντίκια και τα αδέσποτα, που επίσης βρίσκουν εκεί καταφύγιο.

Κι άλλοι στην πόλη μας ζουν -ή μάλλον υπάρχουν- σαν κι αυτόν. Συνήθως δεν τους βλέπουμε, το μάτι μας είναι ελιτίστικο και προφυλάσσει την υψηλή μας αισθητική.
Για τον άνθρωπο που έφυγε δεν μπορούμε να κάνουμε πια τίποτε. Ας κάνουμε κάτι για τους υπόλοιπους. Όχι ως "φιλάνθρωποι", όχι κρεμώντας μια σακούλα με αποφάγια στον κάδο σκουπιδιών, για να τα βρουν και να τα φάνε. Δεν είναι σκυλιά, άνθρωποι είναι. Ούτε είναι λύση Χριστούγεννα και Πάσχα να πετάμε στην αυλή του Ερυθρού Σταυρού τα παλιά ρούχα και παπούτσια για να τους μοιράζονται.
Όχι, δεν την βγάζουμε έτσι την "υποχρέωση"

Σαν άνθρωποι πρέπει να τους συμπαρασταθούμε. Να τους βοηθήσουμε να σταθούν ξανά στα πόδια τους, να πιέσουμε την πολιτεία να κάνει ό,τι χρειάζεται, όχι για να "ξεβρωμίσει" ο τόπος, αλλά για να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι, να οργανωθούμε σε ομάδες αλληλεγγύης και στήριξης.
Για να έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι.
Και να με συγχωρήσουν τα ζώα, γιατί όσα από αυτά ζουν σε αγέλες, όπως εμείς, είναι πάντα πολύ περισσότερα υποστηρικτικά προς τα άλλα μέλη της αγέλης, απ΄ ότι εμείς που κατ όνομα ζούμε σε κοινωνίες, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε σε καβούκια, στοιβαγμένα το ένα δίπλα από το
άλλο...

απαλοτροιωμένο απο τον Τηλεβόα

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 2ο: Το κίνημα της Μέσης Ανατολής και η ίδρυση του ΙΔΕΑ

μαύρη οχιά

 
Στην προηγούμενη ανάρτησή μας αναφερθήκαμε στον τρόπο με τον οποίο τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν από την ελληνική πολιτεία, αλλά εντάχθηκαν στον εθνικό στρατό και πολέμησαν εναντίον του Δημοκρατικού Στρατού στον εμφύλιο.

Αυτό, όμως, ήταν το ένα από τα κεφάλια της ακροδεξιάς Λερναίας Ύδρας. Ένα άλλο κεφάλι, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, βρισκόταν στη Μέση Ανατολή μέσα στις τάξεις του ελληνικού στρατού που κάτω από τις διαταγές των Βρετανών πολεμούσε εναντίον των Γερμανών. Μπορεί αυτό το κεφάλι να μη συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και να τους πολέμησε, έτρεφε όμως για τους κομμουνιστές το ίδιο μίσος  που έτρεφαν και οι ιδεολογικοί τους συγγενείς των Ταγμάτων Ασφαλείας.  Ήταν οι συνεχιστές της 4ης Αυγούστου, φιλομοναρχικοί και φιλομεταξικοί που είχαν καταφύγει στη Μέση Ανατολή και πάνω απ΄όλα έβαζαν τη μάχη εναντίον του κομμουνισμού.

Έτσι, ενώ στην Ελλάδα τα Τάγματα Ασφαλείας πολεμούσαν στο πλάι των Γερμανών εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οι Έλληνες ακροδεξιοί ομοϊδεάτες τους στράφηκαν, στο πλάι των Βρετανών, εναντίον των Ελλήνων κομμουνιστών στρατιωτών και αξιωματικών στη Μέση Ανατολή. Η πάλη αυτή θα χαλυβδώσει και θα συσπειρώσει τους ακροδεξιούς Έλληνες στη Μέση Ανατολή και, μετά την απελευθέρωση, είναι ώριμη πλέον η συμμαχία τους με τους δοσίλογους-ταγματασφαλίτες στο όνομα της αντιμετώπισης του κοινού και κυριότερου εχθρού τους: του κομμουνισμού. 

Για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε, όμως, την πορεία του ακροδεξιού αυτού τμήματος πρέπει να πιάσουμε το νήμα από την αρχή πηγαίνοντας στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και να αναφερθούμε σε γεγονότα που είναι ελάχιστα γνωστά και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις ισορροπίες που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό στράτευμα που είχε καταφύγει εκεί μετά τη γερμανική εισβολή. 

Στην ανάλυση αυτή δε θα κάνουμε αποτίμηση του κινήματος και των συνεπειών του. Θα αναφερθούμε απλά στα γεγονότα που συνέβησαν, θέλοντας να αναδείξουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο το προπολεμικό δίπολο βασιλικών-βενιζελικών στον ελληνικό στρατό μεταλλάχθηκε στο δίπολο Δεξιά-Αριστερά και πώς, κατά τη μετεξέλιξη αυτή, διαμορφώθηκε ένας συμπαγής ακροδεξιός πυρήνας αποφασισμένος να σταθεί σύμμαχος στα παραπαίοντα αστικά κόμματα.

Η εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου 


Στις 23 Απριλίου 1941, λίγες ημέρες πριν από την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, ο βασιλιάς Γεώργιος και ο πρωθυπουργός Τσουδερός αναχώρησαν για την Κρήτη. Μία ημέρα νωρίτερα, το ίδιο είχαν κάνει οι περισσότεροι υπουργοί και άλλα στελέχη της κυβέρνησης μαζί με τις οικογένειές τους. Ένα μήνα αργότερα και ενώ άρχιζε η γερμανική επίθεση στην Κρήτη, ο βασιλιάς και ο Τσουδερός εγκατέλειψαν το νησί καταφεύγοντας πρώτα στην Αίγυπτο και κατόπιν στο Λονδίνο, όπου και εγκαταστάθηκαν.

Ωστόσο, το κέντρο της ελληνικής πολιτικής και στρατιωτικής δραστηριότητας παρέμεινε στην Αίγυπτο, όπου την ελληνική κυβέρνηση εκπροσωπούσαν οι υφυπουργοί των τριών όπλων (στρατός, ναυτικό και αεροπορία), υπό την εποπτεία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου από το Μάρτιο του 1942, όταν αυτός διορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εθνικής Άμυνας. 

Έτσι, από το Μάιο του 1941 μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1944, η χώρα διέθετε δύο κυβερνήσεις: τη δοσιλογική κυβέρνηση των Αθηνών, την οποία αναγνώριζαν η Γερμανία και οι σύμμαχοί της και την εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου και του Λονδίνου με πρωθυπουργό τον Τσουδερό , την οποία αναγνώριζαν οι χώρες που πολεμούσαν εναντίον του Άξονα. 

Ο Ε.Τσουδερός

Αναφερόμενος στην εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου, ο ο Σ. Γρηγοριάδης γράφει : "Η κύρια αιχμή που την απειλούσε ήταν ο χαρακτηρισμός της ως τεταρταυγουστιανής.... Είναι αλήθεια ότι από τις πρώτες ημέρες της άφιξής τους στην Αίγυπτο, βασιλιάς και πρωθυπουργός εξαπέστειλαν τους περισσότερους υπουργούς που είχαν δικτατορική προέλευση. Αυτή η αλλαγή όμως δεν ήταν επαρκής ώστε να ικανοποιήσει τους δημοκρατικούς".

Είναι χαρακτηριστικό ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου καταργήθηκε μόλις την 4η Φεβρουαρίου 1942 ενώ παράλληλα ήταν σε ισχύ ο θεσμός της εξορίας. Όποιοι εξέφραζαν την αντίθεσή τους προς το βασιλιά στέλνονταν εξορία στο Σουδάν και αυτός ο θεσμός κράτησε τουλάχιστον μέχρι τον Απρίλη του 1942, οπότε καταργήθηκε από τον Κανελλόπουλο. Παρά τις κινήσεις εκδημοκρατισμού, όμως, που έκανε ο Κανελλόπουλος, η εντύπωση που επικρατούσε στους δημοκρατικούς αξιωματικούς ήταν ότι ο στρατός θα χρησιμοποιούνταν από το βασιλιά για να τον ξαναφέρει στο θρόνο του μετά την απελευθέρωση. Έτσι, ο διχασμός στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις βάθαινε συνεχώς και σύμφωνα με το Σ.Γρηγοριάδη : "εκείνοι που θα αναλάμβαναν να συγκροτήσουν τις ένοπλες δυνάμεις ήταν ήδη βαθιά διχασμένοι. Άλλοι προσέβλεπαν στο Γεώργιο ως άξονα σταθερότητας για τον αγώνα στο εξωτερικό. Και άλλοι ως φορέα του καταλυθέντος καθεστώτος, που είχε πρόθεση να το επαναφέρει φερόμενο στις λόγχες του στρατού ο οποίος θα συγκροτούνταν.

Υπήρχε, τέλος, και ο "τρίτος άνθρωπος" : η οργανωμένη αριστερά στη Μέση Ανατολή, η οποία ήθελε οπωσδήποτε να θέσει υπό τον έλεγχό της τις ένοπλες δυνάμεις του εξωτερικού".

Εν τω μεταξύ, μία τρίτη αρχή, η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) ή αλλιώς κυβέρνηση του βουνού, δημιουργούνταν το 1944 από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) στις ορεινές περιοχές της κεντρικής Ελλάδας που ελέγχονταν από τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ).

Ο ελληνικός στρατός στη Μέση Ανατολή

Μετά την κατάρρευση της ελληνικής άμυνας, η μόνη ένοπλη δύναμη που διασώθηκε σε αξιόλογη έκταση ήταν ο στόλος. Συγκεκριμένα, διασώθηκαν 17 πλοία, ανάμεσα στα οποία ήταν το θωρηκτό Αβέρωφ, έξι αντιτορπιλικά και πέντε υποβρύχια. Η κατάσταση των πλοίων, όμως, δεν ήταν καλή και είχαν ανάγκη μεγάλων επισκευών. Εξίσου κακή ήταν και η κατάσταση των πληρωμάτων των πλοίων, που άγγιζαν τους 3.000 άντρες. Σιγά-σιγά, όμως, τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και από τις 15 Μαΐου 1941, ο ελληνικός στόλος άρχισε να χρησιμοποιείται στις επιχειρήσεις του συμμαχικού στόλου, ενώ στο τέλος του 1942 είχε διπλασιάσει τους άντρες του ξεπερνώντας τους 6.000 

Σιγά-σιγά άρχισε να δημιουργείται και στρατός ξηράς. Τον πυρήνα του αποτέλεσε ένα τάγμα από Αιγυπτιώτες Έλληνες, του οποίου τη διοίκηση ασκούσαν Έλληνες αξιωματικοί που είχαν σταλεί στην Αίγυπτο από το Φεβρουάριο. Η δύναμη αυτή συνεχώς μεγάλωνε από εθελοντές- φυγάδες που εγκατέλειπαν την κατεχόμενη Ελλάδα και κατέφευγαν στην Αίγυπτο για να πολεμήσουν τους Γερμανούς. Στα μέσα Ιουνίου, ο ελληνικός στρατός στην Αίγυπτο ενισχύθηκε σημαντικά από την ταξιαρχία του Έβρου, η οποία είχε διαφύγει μέσω Τουρκίας και μετά από πολλές δοκιμασίες έφτασε στην Αίγυπτο.

Έτσι, τον Ιούνιο του 1941 ιδρύθηκε το Αρχηγείο Βασιλικού Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής (ΑΒΕΣΜΑ) με έδρα το Κάιρο και αρχηγό τον υποστράτηγο Ε.Τζανακάκη, απόστρατο βενιζελικό αξιωματικό. Ήδη τον Οκτώβριο του 1941, η 1η Ελληνική Ταξιαρχία περιλάμβανε 6.000 άντρες, από τους οποίους οι 400 ήταν αξιωματικοί. Ο αριθμός αυτός μεγάλωνε διαρκώς από τη συνεχή άφιξη εθελοντών από την κατεχόμενη Ελλάδα. Συνολικά, οι ελληνικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, ήταν σημαντικότερες κάθε άλλη κατεχόμενη χώρα εκτός από τη Γαλλία και, σύμφωνα με την ελληνοβρετανική συμφωνία του Μαρτίου 1942, ετίθεντο κάτω από βρετανική διοίκηση

Ο Τσουδερός, σε μια προσπάθεια να δώσει στην κυβέρνησή του ένα πιο δημοκρατικό πρόσωπο, επανέφερε  στο στράτευμα αρκετούς δημοκρατικούς αξιωματικούς που είχαν αποταχθεί μετά από τα ανεπιτυχή κινήματα του 1933 και 1935 και ήταν εκτός στρατεύματος ακόμη και στη διάρκεια της αλβανικής εκστρατείας.

Αυτοί, όμως, που εξακολουθούσαν να κατέχουν τις θέσεις-κλειδιά στο στράτευμα ήταν οι μοναρχικοί αξιωματικοί που είχαν φτάσει πρώτοι στη Μέση Ανατολή και είχαν καταλάβει τις πιο σημαντικές οργανωτικές θέσεις. Οι αξιωματικοί αυτοί δυσαρεστήθηκαν από την επαναφορά των απόστρατων βενιζελικών αξιωματικών και την τοποθέτηση του Εμ. Τζανακάκη ως αρχηγού του ΒΕΣΜΑ και ξεκίνησε, έτσι, μια διαμάχη μεταξύ των δύο αυτών ομάδων.

Η διαμάχη αυτή θα γινόταν πιο έντονη, καθώς τον Απρίλιο του 1942 έφτανε στο Κάιρο από την Αθήνα ο αρχηγός του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αναλαμβάνοντας τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του υπουργού Εθνικής Άμυνας και Στρατιωτικών. Από τη θέση του αυτή, ο Κανελλόπουλος άνοιξε τις πόρτες διάπλατα στους δημοκρατικούς αξιωματικούς οξύνοντας την ήδη υπάρχουσα δυσαρέσκεια των μοναρχικών. 

Γρήγορα, όμως, μια νέα δύναμη θα εμφανιζόταν ανατρέποντας τις ισορροπίες. Και η δύναμη αυτή δεν ήταν άλλη από την Αριστερά και δεν είχε φορείς τους αξιωματικούς, αλλά κυρίως τους στρατιώτες. Ήταν τέτοια η δυναμική με την οποία αναπτυσσόταν, που ανάγκασε τους δύο πρώην αντιπάλους - τους μοναρχικούς και τους δημοκρατικούς - να ενωθούν ενόψει του κοινού εχθρού. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο φασισμός δεν απειλεί το σύστημα, αλλά το προστατεύει όταν χρειαστεί. Και αυτός είναι ο λόγος που οι "δημοκρατικοί" σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν νιώθουν την παραμικρή αναστολή να συμμαχήσουν με τους φασίστες.

Η Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση (ΑΣΟ)

Ήδη από τον Οκτώβριο του 1941, είχε ιδρυθεί η Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση (ΑΣΟ), η οποία ζητούσε την αντιφασιστική διαπαιδαγώγηση και δημοκρατικοποίηση του στρατού και την κινητοποίηση των εθνικών δυνάμεων για την όσο το δυνατόν ευρύτερη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στον πόλεμο. Ταυτόχρονα απαιτούσε, μετά την απελευθέρωση, να επιλέξει ο λαός το καθεστώς διακυβέρνησης που επιθυμούσε. Ιδρυτής της ΑΣΟ ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ Γ. Σαλλάς τον Οκτώβριο του 1941. Παράλληλες οργανώσεις ήταν η ΑΟΝ στο ναυτικό και η ΑΟΑ στην αεροπορία. Τέλος, τον Ιανουάριο του 1943, ιδρύθηκε ο Εθνικός Απελευθερωτικός Σύνδεσμος (ΕΑΣ), που απευθυνόταν στους πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής από την Ελλάδα και τους ομογενείς.  Η αυτονομία και η απόλυτη ελευθερία κινήσεων που είχαν τα στελέχη της ΑΣΟ και του ΕΑΣ βοηθούσαν στη γρήγορη εξάπλωση των οργανώσεων μέσα στο ελληνικό στράτευμα.

Το περιοδικό του
Εθνικού Απελευθερωτικού Συνδέσμου

Σύμφωνα με τον Σόλωνα Γρηγοριάδη : "Η ΑΣΟ και οι διακλαδώσεις της ΑΟΝ και ΑΟΑ κατόρθωσαν να οργανώσουν σημαντικό αριθμό των στρατιωτών, των ναυτών και των σμηνιτών, καθώς και ένα μικρό αλλά όχι ασήμαντο μέρος υπαξιωματικών και αξιωματικών. Ένα τμήμα τους σοβαρό προσχώρησε βαθμιαία απόλυτα στον κομμουνισμό, περιλαμβάνοντας και μερικούς βαθμοφόρους. 

Τα πατριωτάκια τα καλά. Οι "καλοί Έλληνες" των εθνικοφρόνων της ΝΔ.- Ευρωβουλευτές Ν.Δ.: Γλείφουν τις μπότες του Δ΄ Ράιχ!

Πρέπει να έχεις πολύ μεγάλο θράσος για να μιλάς μετά από μια πράξη που σε στιγματίζει για όλη σου τη ζωή ως δωσίλογο και προσκυνημένο στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου. Και όχι μόνο να μιλάς, αλλά να εγκαλείς αυτούς που ζήτησαν από την Ευρωβουλή το αυτονόητο:

Να αποδοθούν οι αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από την περίοδο της κατοχής.

Ε, λοιπόν, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ., πιστοί στις παραδόσεις των δωσίλογων πολιτικών τους προγόνων, σπεύδουν να καταγγείλουν για έλλειψη σοβαρότητας τον Νότη Μαριά, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, και τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έθεσαν το ζήτημα που επί εφτά δεκαετίες αποτελεί απολύτως δίκαιη και αυτονόητη απαίτηση του ελληνικού λαού.

Σύμφωνα με τους δωσίλογους ευρωβουλευτές, «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι χώρος σοβαρής πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και συνεργασιών για ευρωπαϊκά θέματα και όχι «πεδίον δόξης λαμπρό» του άκρατου λαϊκισμού τους για εσωτερική και μόνον κατανάλωση».

Γλείφουν οι δωσίλογοι τις μπότες του Δ΄ Ράιχ. Γι” αυτούς τους πολιτικούς  επιγόνους των ταγματασφαλιτών, η συνεργασία με τους επιγόνους του Γ΄ Ράιχ -που κερδίζουν επάξια αυτό τον τίτλο, όσο αρνούνται να αναγνωρίσουν τα εγκλήματα των προγόνων τους αποζημιώνοντας τα θύματά τους- είναι πιο σοβαρή υπόθεση από τα ποτάμια του αίματος και από τη λεηλασία που υπέστη ετούτος ο τόπος από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό και τον ναζισμό…

Πηγή: vathikokkino.gr

Ψήφισαν Όχι στις γερμανικές επανορθώσεις, έλληνες ευρωβουλευτές(ανδρείκελα) των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και Ποτάμι.

Σε μία ανήθικη και πολιτικά εγκληματική πράξη προχώρησαν τα ανδρείκελα των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και του Ποτάμι(των γνωστών γερμανοτσολιάδων Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη), τόσο κατά του ελληνικού λαού όσο και κατά των ιστορικών αγώνων και θυσιών τους οποίους έχει δώσει ο ελληνικός λαός, οι οποίοι χρίζονται αδικαίωτοι από τα σημερινά ανδρείκελα.

Οι ευρωβουλευτές των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι ψήφισαν κατά των γερμανικών αποζημιώσεων στην ευρωβουλή. Κατά των αποζημιώσεων που οφείλουν οι γερμαναράδες μετά τις σφαγές των ναζιστών γερμανών που προκάλεσαν κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής.

Η πρόταση είχε κατατεθεί από τον Μαριά(ΑΝΕΛ) στην κλειστή συνεδρίαση των συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών στις 07/10/2014 όπου και έγινε η σχετική ψηφοφορία ..

Το ΌΧΙ των ανδρείκελων εγκληματιών του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, Ποτάμι, έρχεται να προσβάλει τον αγώνα δεκάδων μαρτυρικών χωριών - πόλεων και των κατοίκων τους , που επιμένουν να ζητούν την ηθική και πολιτική δικαίωση των γερμαναράδων , που μαζί με τους ντόπιους υποτελής τους την αρνούνται. Επίσης έρχεται να δηλώσει με τον πιο σαφή τρόπο το συντονισμό ελληνικών κομμάτων και ελλήνων πολιτικών(ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,Ποτάμι)και επιχειρηματιών, με τους σημερινούς επικυρίαρχους στην Ελλάδα(ΔΝΤ-Γερμανία) και το μέγεθος αυτής της αδίστακτης υποτέλειας.   

Συγκεκριμένα ψήφισαν:

   ΝΔ: (ΟΧΙ)

Μανώλης Κεφαλογιάννης, Μαρία Σπυράκη, Ελίζα Βόζεμπεργκ, Γιώργος Κύρτσος,

Θοδωρής Ζαγοράκης

  ΣΥΡΙΖΑ: (ΝΑΙ)

Μανώλης Γλέζος, Σοφία Σακοράφα, Δημήτρης Παπαδημούλης, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Γιώργος Κατρούγκαλος, Κωνσταντίνος Χρυσόγονος

 ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ:  Ο Λαός δεν Ξεχνά τους φασίστες του κρεμά.

ΕΛΙΑ : (ΟΧΙ)

Εύα Καϊλή, Νίκος Ανδρουλάκης

ΠΟΤΑΜΙ: (ΟΧΙ)

Γιώργος Γραμματικάκης, Μιλτιάδης Κύρκος

ΚΚΕ :(ΝΑΙ)

Κωνσταντίνος Παπαδάκης, Σωτήρης Ζαριανόπουλος

ΑΝΕΛ :(ΝΑΙ)

Νότης Μαριάς

ΥΓ1 : Σε λίγες ημέρες(28η) όλα αυτά τα ανδρείκελα των ΠΑΣΟΚ,ΝΔ Ποτάμι κλπ θα φουσκώνουν σαν εθνικοπατριωτικά παγώνια κάτω από τις πλαστικές τέντες των παρελάσεων και μπροστά από τα μικρόφωνα των τηλεοπτικών καναλιών,  καλώντας όλους εμάς να τιμήσουμε τους τότε ήρωες, τα τότε θυσιαστήρια... Τα υποτελή ανδρείκελα.

ΥΓ 2: Στην Άρτα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εκπροσωπούν Στύλιος και Γκόγκας ή και Γκόγκας - Στύλιος μικρή σημασία εχει,  άν έχει.. Το Ποτάμι βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης .

 
-Η είδηση και απο αλλού:. the press project  : "Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι κατά των γερμανικών επανορθώσεων στην ευρωβουλή"
 κ΄
"ΌΧΙ" της Συγκυβέρνησης για τις γερμανικές αποζημιώσεις