Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ

Ειλικρινά νομίζετε ότι ο άδοξος αποκλεισμός της εθνικής Ελλάδας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ήταν κάτι τυχαίο; Θεωρείτε πως το παιχνίδι εναντίον της Κόστα Ρίκα ήταν απλά και μόνο ένα αθλητικό γεγονός, ένα παιχνίδι, βρε αδερφέ, και τίποτα παραπάνω; 

Το imf-fuck-off έχει το ρεπορτάζ και στις γραμμές που ακολουθούν θα αποκαλύψει την αλήθεια. Θα σας πει όλα όσα θα πει κάποιος ακροδεξιός καθυστέρακας τηλεπλασιέ μετά απο 10-20-30 χρόνια, κάποιος που στη συνέχεια θα γίνει βουλευτής, δήμαρχος και υπουργός εξαιτίας της αθάνατης βλακείας που κυκλοφορεί στην ελληνική επικράτεια. Κάποιος που θα ανακαλύψει άλλη μία ξεχασμένη προφητεία ενός καλοσυνάτου γέροντα, κάποιος που θα συσχετίσει το ποδόσφαιρο με την πολιτική, το Ισλάμ, τους ελοχίμ, τον πόλεμο του Βιετνάμ και τις χαρακτές ξιδάτες ελιές Καλαμάτας. 

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία κλασική περίπτωση συνωμοσίας εναντίον της Ελλάδας, της θρησκείας και της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το σχέδιο ήταν ιδιαίτερα οργανωμένο και μόνο ένα έμπειρο ελληνικό μάτι μπορεί να το καταλάβει. Είναι κοινό μυστικό πως η απίστευτη ποδοσφαιρική εμφάνιση της εθνικής απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού τρόμαξε τα μεγαθήρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά και ολόκληρη τη διεφθαρμένη FIFA. Η μοναδική ελληνική ψυχή (δηλαδή το πέτσινο πέναλτι που έδωσε ένας ξεφτιλισμένος διαιτητής στο 92') ήταν έτοιμη να καλπάσει προς την κατάκτηση του τροπαίου. 

Η σχεδόν σίγουρη κατάκτηση του τροπαίου σε συνδυασμό με το πρωτοφανές οικονομικό success story που πέτυχε η κυβέρνηση θα έδινε φτερά στο έθνος και θα μας οδηγούσε σε συνεχόμενες εποποιίες, π.χ. να πάρουμε την Πόλη, να ψηφίζουμε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για άλλα 46 χρόνια, να στείλουμε στην Ευρωβουλή (και) τον Καραγκούνη και να δεχτούμε να πάνε οι μισθοί στα 150 ευρώ το μήνα για να σωθούν τα εγγόνια του Λάτση. Για αυτό η FIFA "κανόνισε" με τον Σάντος να παίξει η ταλαντούχα εθνική τόσο συντηρητικά στην παράταση (γιατί στα υπόλοιπα ματς η Ελλάδα ήταν πιο επιθετική και από την Βραζιλία του 1970), έτσι ώστε να πάει το παιχνίδι στα πέναλτυ.  

Το βαθύ τουρκικό κράτος διέγνωσε τον κίνδυνο και χαρτζιλίκωσε την ΕΠΟ με ένα πολύ σεβαστό ποσό. Ξέρουμε ότι οι Έλληνες, είναι γενναίοι, περήφανοι, ήρωες και παλικάρια, αλλά, δυστυχώς, όσοι μένουν εκτός Ελλάδας ξέρουν ότι οι Έλληνες πουλάνε και τη μάνα τους για 100 ευρώ. Αποτέλεσμα; Μπήκε σαν αλλαγή ο Τούρκος πράκτορας Γκέκας που, όλως τυχαίως, έχασε το κρίσιμο πέναλτυ. Για να ρίξουν λίγη στάχτη στα μάτια του δαιμόνιου ελληνικού λαού, οι Εβραίοι σιωνιστές που ελέγχουν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είπαν στον ανθέλληνα διαιτητή να αποβάλει τον Σάντος από τον πάγκο για να φανεί ότι η ομάδα έχασε την ψυχολογία της. 

Κάπως έτσι, η Ελλάδα έμεινε εκτός Μουντιάλ και οι Έλληνες πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν χαράτσια, φόρους, λογαριασμούς και ότι άλλο χρειαστεί. Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, ο Θεός είναι Έλληνας, αλλά σε περίπτωση που το ξεχάσατε έχουμε 2014 και αυτές τις μαλακίες δεν τις πιστεύουνε πια ούτε στη Ζουαζιλάνδη.  

ΥΓ: Δήμος Βοσινάκης, Βήτα όπως Βλακεία, σελίδα 115  
 
"Μέσα στο μυαλό του ελληνοχριστιανού απουσιάζει η λογική και επικρατεί το συναίσθημα, οπότε είναι πανεύκολο να κάνει την εμφάνιση της η βλακεία, που σέρνει από πίσω της ένα κάρο από υπερφίαλες προτάσεις. Για παράδειγμα, πως μπορεί κανείς να ορίσει την «ελληνική ψυχή»; Δεν μπορεί. Πότε ακριβώς εμφανίζεται; Δεν έχει σταθερό ωράριο, αλλά όλο και κάποιο βράδυ της Τετάρτης μπορείς να την πετύχεις, συνήθως μετά από μία επιβλητική νίκη ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και σίγουρα μία φορά το χρόνο πάνω στη σκηνή της Eurovizion. Ανάλογες πομπώδεις εκφράσεις περί ψυχής απουσιάζουν όταν κερδίζουν οι γερμανικές, οι ισπανικές, οι ιταλικές και οι αγγλικές ομάδες. Μήπως αυτές δεν έχουν ψυχή; Πιθανότατα έχουν, αλλά άντε προσπάθησε να εξηγήσεις στον ελληνοχριστιανό ότι εκτός από ορθόδοξη πίστη, ελληνική ψυχή και απανωτά γιουρούσια, χρειάζεται σχέδιο, οργάνωση, ικανότητα και προσπάθεια, σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Μάταιος κόπος".     


http://imf-fuck-off.blogspot.gr/2014/06/blog-post_30.html

Ο πολιτισμός των ομοιωμάτων (δικαιωμάτων)

Του Χάρη Ναξάκη*

Το 2001 στη Γερμανία, όπως αναφέρει ο καθηγητής Μ. Σαντέλ, ο Α. Μέιβες, ένας σαραντάχρονος τεχνικός υπολογιστών, σκοτώνει, τεμαχίζει, μαγειρεύει και τρώει έναν σαραντατριάχρονο προγραμματιστή, τον Γ. Μπράντες, ο οποίος οικειοθελώς προσφέρθηκε γι’ αυτό το γεύμα, απαντώντας σε αγγελία που ο Μέιβες είχε ανεβάσει στο διαδίκτυο. Η υπερασπιστική γραμμή του Μέιβες στο δικαστήριο ήταν ότι στις δυτικές δημοκρατίες τα ατομικά δικαιώματα είναι ιερά, ο κάθε ενήλικας έχει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός του, ο ίδιος ο Μπράντες προσφέρθηκε να φαγωθεί και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.

Το δικαστήριο καταδίκασε πρωτόδικα τον Μέιβες σε οκτώμισι χρόνια, αλλά οι δικαστές, θεωρώντας επιεική την ποινή του, άσκησαν έφεση και τον καταδίκασαν σε ισόβια. Εκριναν με βάση την ηθική, το αναπαλλοτρίωτο της ανθρώπινης φύσης και όχι με γνώμονα τα σαθρά θεμέλια της ρητορικής περί ελευθερίας της επιλογής και των ατομικών δικαιωμάτων.

Ποιοι είναι όμως οι ρήτορες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Είναι νέας κοπής διαφωτιστές, φιλελεύθεροι (και αριστεροί), μια πεφωτισμένη κοσμοπολίτικη δεσποτεία, που θα τους ονόμαζα διαφωτιστές της αγοράς και του ατομικισμού. Αλλά δεν με ικανοποιεί ο όρος. Θα προτιμούσα να τους χαρακτήριζα υβριστές διότι πορεύονται υπέρ μοίραν, πέραν του μεριδίου που τους αναλογεί στην πεπερασμένη ζωή τους. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι το νόημα της ζωής είναι σε φόντο μη νοήματος (Κ. Καστοριάδης) γιατί στα έσχατα υπάρχει έρεβος, ο θάνατος του υποκειμένου. Ισως πάλι να είναι διπλά υβριστές, γιατί, όπως λέει ο Φ. Μπέικον, το αίσθημα, η επίγνωση της θνητότητας δημιουργεί την απληστία, το αρπακτικό υποκείμενο. Ας κάνω ό,τι μπορώ για το δικό μου όφελος πριν πεθάνω, έτσι κι αλλιώς θα μείνω ατιμώρητος, αφού μετά δεν υπάρχει τίποτα. Εξελικτικά, μέσα από μια μακραίωνη διαδικασία, ο homo sapiens, ο κάθε άνθρωπος απέκτησε το δικό του μοναδικό αποτύπωμα συνείδησης.



Με την έλευση του διαφωτισμού, την άνοδο του καπιταλισμού και την κυριαρχία τις τελευταίες δεκαετίες της οικονομίας της αγοράς, η ατομικότητα μετασχηματίζεται σε ορθολογική ιδιοτέλεια, σε κτητικό ατομισμό.

Οταν το κοινωνικό περιβάλλον, όπως πράττει σήμερα ο δυτικός νεωτερικός πολιτισμός, το φιλελεύθερο υπόδειγμα, ενισχύει το εγώ και καταστρέφει τον άλλο, το εμείς που έχουμε μέσα μας, την αλληλεγγύη, τη φιλία, την καλοσύνη, τη γενναιοδωρία, τότε το άτομο δεν είναι άτομο αλλά ιδιοτελές υποκείμενο. Το άτομο, σύμφωνα με τη ρητορική των ατομικών δικαιωμάτων, που είναι μια φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς (Ζ. Κ. Μισεά) και της απεριόριστης ελευθερίας του υποκειμένου, είναι ανίκανο για το καλό και το αληθές, είναι αθεράπευτα ιδιοτελές και γι’ αυτό πρέπει να αποσυρθεί στον ιδιωτικό ιερό του χώρο για να ασκήσει ελεύθερο από περιορισμούς τα ελαττώματά του, παραιτούμενο εκουσίως από τον δημόσιο χώρο, από την προσπάθεια να κάνει καλύτερο τον κόσμο.



Ο,τι ορίζεται σήμερα στον δυτικό κόσμο ως ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικά δικαιώματα, είναι οι εγωιστικές επιθυμίες ενός αυτοαναφορικού ατόμου που δεν είναι άτομο, υποκείμενο, αλλά ομοίωμα του εαυτού του, στον βαθμό που έχει μετατραπεί σε δολοφόνο του άλλου.



Ας ασκήσουμε λοιπόν ελεύθερα με ρυθμιστή την αγορά και τον νόμο τα άθλια ελαττώματά μας, χωρίς ηθικές αρχές, γιατί αυτές περιορίζουν την ατομική ελευθερία του ορθολογικού ατομιστή.
Γιατί να μην είμαι ελεύθερος να πουλήσω ή να αγοράσω από κάποιον ένα νεφρό;
Γιατί η πορνεία να μην είναι ένα επάγγελμα σαν όλα τα άλλα, μια προσωπική υπηρεσία, που ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης καθορίζει την τιμή της;

Αυτοί που υποστηρίζουν ότι έτσι εμπορευματοποιείται το ανθρώπινο σώμα είναι απλώς εχθροί των ατομικών δικαιωμάτων.
Γιατί να καταδικαστεί ο ανθρωποφάγος Μέιβες ή να μην αποκτήσω ένα παιδί πληρώνοντας μια παρένθετη μητέρα;
Γιατί να μην είναι ατομικό δικαίωμα να χλευάζουμε τη θρησκεία του άλλου; Γιατί να μην επιτρέπεται η χρήση εμβρύων για τη δημιουργία νέων καλλυντικών ή να μη χρησιμοποιήσουμε τη γενετική μηχανική για να δημιουργήσουμε μωρά με προσχεδιασμένα χαρακτηριστικά;

Δελτίο Τύπου των εργαζομένων στο Νοσοκομείο Αρτας

Σήμερα από τις 7 το πρωί στο νοσοκομείο Άρτας πραγματοποιείται έκτακτη Γενική Συνέλευση, με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων με θέμα τη παρεμπόδιση του επιμερισμού ποσοστών αξιολόγησης από τη διοίκηση του Νοσοκομείου.

Αποφασίστηκε ομόφωνα η κατάληψη όλων των χώρων της διοικητικής υπηρεσίας και του γραφείου του διοικητή του Νοσοκομείου.

Συνεχίζουμε δυναμικά μέχρι την κατάργηση του νόμου 4250/14.
Είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι ο νόμος για την αξιολόγηση είναι εχθρικός για τους υγειονομικούς, για τους ασθενείς και για όλους τους εργαζομένους.


ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ – ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ –ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ.

Κλωτσώντας καθαρίστριες: Η εποχή των τραμπούκων της δεξιάς και των ομόσταυλων τους.

Η αλήτικη επίθεση του Καχριμάνη(περιφερειάρχη Ηπείρου) στις καθαρίστριες  δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ακόμη ένδειξη τη εποχής των τραμπούκων της Δεξιάς και των ομόσταυλών τους πάνω στις ζωές των απλών ανθρώπων.
 
-Πριν λίγες ημέρες αυτός ο “Κύριος”  επισκέφθηκε με κάθε σοβαρότητα,  μαζί με ντόπιους βουλευτές και παρατρεχάμενους του Μνημονίου και την αναγκαία επένδυση  από τοπικά ΜΜΕ,  τα έργα στην Ιόνια Οδό. Η επίσκεψη δεν αφορούσε βέβαια την εικόνα των εργαζομένων στα έργα(αν και πότε πληρώνονται, υπό ποιες συνθήκες δουλεύουν  κλπ) αλλά ζήτησαν την επίσπευση των έργων τα οποία  πρέπει να ολοκληρωθούν πάραυτα μιας και  τα διόδια δεν μπορούν να περιμένουν και οι εργολάβοι πιέζουν και  πρέπει να ικανοποιηθούν. Οι  εργολάβοι των διοδίων(Μπόμπολας κλπ) βλέπετε δεν είναι καθαρίστριες…

-Λίγες  μόνο μέρες μετά το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ είχε συναντηθεί με τους νέους ιδιοκτήτες της, επισημοποιώντας τη νομιμοποίηση από τις αρχές του ξεπουλήματος και της συνεργασίας των αρχών με τους νέους ιδιοκτήτες, ενάντια στα συμφέροντα των κτηνοτρόφων...

Οι κλοτσιές στις καθαρίστριες από τους τραμπούκους της δεξιάς είναι κεντρική πολιτική επιλογή, είτε αφορούν ένστολους άνδρες των ΜΑΤ που ξυλοκοπούν καθαρίστριες στην Αθήνα, είτε αφορά δικαστές  που νομιμοποιούν τις παράνομες απολύσεις των καθαριστριών, ενώ έκριναν ως αντισυνταγματικές τις δικές τους μειώσεις μισθών, είτε αφορά συγκεκριμένους τραμπουκισμούς από καθαρόαιμους δεξιούς σαν τον Καχριμάνη. 

Οι τραμπούκοι της δεξιάς σαν τον Καχριμάνη δεν είναι μόνοι τους  , φυλάσσονται από ένστολους αστυνομικούς, προστατεύονται  από  δικαστές και εισαγγελείς που δεν θα τους ασκήσουν ποτέ δίωξη για «εξύβριση» για οποιαδήποτε «προσβολή» κατά των καθαριστριών κλπ , προβάλλονται συνεχώς από ΜΜΕ (κυρίως τοπικά αλλά και πανελλαδικά) και βέβαια στηρίζονται από πανίσχυρα οικονομικά κυκλώματα που λυμαίνονται σήμερα την Ελλάδα και κάνουν τις δουλειές τους(πχ ΔΩΔΩΝΗ).

ΟΙ τραμπούκοι μπορούν χωρίς κανένα πρόβλημα.  είτε δίωξης, είτε αρνητικής προβολής από τα ΜΜΕ, είτε οτιδήποτε,  να κλωτσούν καθαρίστριες και την ίδια στιγμή να βάζουν φαρδιές πλατιές τις υπογραφές τους στο ξεπούλημα  και στην εκμετάλλευση μιας ολόκληρης χώρας..
 

Είναι η εποχή των τραμπούκων της δεξιάς και των ομόσταυλών της  και ή θα απαντηθεί ως έτσι, αρνούμενοι τους όρους της θυματοποίησης, παλεύοντας  με κάθε μέσο ή η εποχή τους θα μας συντρίψει...

Αλληλεγγύη στις καθαρίστριες
Ταξικός,  κοινωνικός αγώνας  με κάθε μέσο

ΥΓ: Αυτός ο τραμπούκος είναι περιφερειάρχης σε μία περιοχή(Ήπειρο) με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, με δημόσιο και φυσικό πλούτο που είναι έτοιμοι να λεηλατήσουν, σε μία περιοχή όπου τα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει  γίνονται τροφή για εκμετάλλευση (τεράστιες καθυστερήσεις σε μισθούς σε σχεδόν όλες τις εταιρείες, αρμόδιες υπηρεσίες σε απόλυτη σύμπνοια με τους εργοδότες κλπ).

Έργα και ημέρες του ακροδεξιού Ολοκληρωτικού καθεστώτος

Πολιτικές δίκες -διώξεις στο Αγρίνιο, σε κοινωνικούς αγωνιστές.

 Στις 4 Ιούλη δικάζονται στο Αγρίνιο 4 αναρχικοί για υποθέσεις που  τις ξεκινούν  ναζίστές και ανδρείκελα του Μνημονίου(Μωραίτης του ΠΑΣΟΚ) για να καταλήξουν   στις δικαστικές αίθουσες για συμμόρφωση όσων αγωνίζονται εναντίων τους.

Ολοκληρη η ανακοίνωση των συντρόφων που διώκονται που περιγράφουν τα περιστατικά των διώξεων και τις μηχανοραφίες των μηχανισμών καταστολής του Κράτους και του παρακράτους ...

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Στις 4 Ιούλη 2014, 4 σύντροφοι στο Αγρίνιο δικάζονται με 2 διαφορετικές δικογραφίες για άμεσες δράσεις που είχαν πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβρη του 2011 και το Φλεβάρη του 2012.

Στις 21-9-2011, 70 περίπου αντιφασίστες εισβάλουν σε χώρο όπου είχε νοικιαστεί από χρυσαυγίτες στη κεντρική πλατεία Αγρινίου προκειμένου να στεγαστούν  τα γραφεία του νεοναζιστικού κόμματος και τα καταστρέφουν. Για το γεγονός αυτό οι φασίστες μηνύουν έναν γνωστό σύντροφο αντιφασίστα με αποφασιστικό κριτήριο τη μακροχρόνια συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.   

Στις 12 Φλεβάρη 2012, μέρα όπου ψηφίζονταν στη βουλή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που προέβλεπε μεταξύ άλλων εκ νέου  περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων καθώς και πλήθος άλλων αντικοινωνικών και κατασταλτικών παρεμβάσεων, πραγματοποιούνταν πανελλαδικά η 3η 48ωρη γενική απεργία ενάντια στην ψήφισή του. Έτσι και στο Αγρίνιο συγκεντρώθηκε κόσμος στην κεντρική πλατεία της πόλης  για να στηρίξει την απεργία και να δηλώσει την αντίθεσή του στο νέο κοινωνικό σφαγείο που δρομολογούν οι εξουσιαστές.

Στο περιθώριο της απεργιακής συγκέντρωσης ομάδα 10-15 ατόμων κατευθύνεται στα γραφεία του τότε υφυπουργού ανάπτυξης Θ. Μωραΐτη και τα καταστρέφουν. Αμέσως μετά τοπικά ΜΜΕ σε πλήρη συνεννόηση με την Ασφάλεια Αγρινίου αναρτούν άρθρα που φωτογράφιζαν ως δράστη επίσης γνωστό από τη δημόσια δράση του σύντροφο και μάλιστα τις πρώτες ώρες έγραφαν περί σύλληψής του ενώ αργότερα το ανασκεύασαν και μιλούσαν για σχηματισμό δικογραφίας. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται έφοδος της αστυνομίας με ένταλμα για έρευνα στο σπίτι του συντρόφου όπου ερευνούν το χώρο και φεύγουν άπραγοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που τοπικά site την προηγούμενη μέρα ανέφεραν ότι συνελήφθει ως συμμετέχων στην επίθεση κατά των γραφείων του υπουργού. Τελικά σχηματίζεται δικογραφία σε βάρος 4 συντρόφων οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Ο μπάτσος που αναγνωρίζει τους 4 συντρόφους είναι κάλος γνώστης των τεκταινόμενων στον αντιεξουσιαστικό χώρο γι αυτό και προσπάθησε να μοιράσει τη δικογραφία σε κόσμο προερχόμενο από όλες τις τάσεις και τους χώρους του κινήματος αλλά και στα συγκεκριμένα άτομα ως από τα πλέον γνωστά σε όλους για τις πολιτικές τους θέσεις που στηρίζουν δημόσια επί σειρά ετών. Έλα όμως που ένας σύντροφος από αυτούς τους εξέπληξε αναπάντεχα απουσιάζοντας τη μέρα εκείνη στη Θεσσαλονίκη για τον ποδοσφαιρικό αγώνα του Παναιτωλικού, πράγμα που αποδεικνύεται από την κατάσταση επιβατών στο λεωφορείο της εκδρομής αλλά και από την ονομαστική πρόσκληση που διαθέτει.  

Έτσι γίνεται κατανοητή η μέθοδος με την οποία αναγνωρίστηκαν οι σύντροφοι μας η οποία δεν είναι άλλη από διώξεις στο σωρό εναντίον εκείνων που δεν συμμορφώνονται στην εξουσιαστική τάξη πραγμάτων και συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο για την κοινωνική απελευθέρωση.

Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για στοχευμένες πολιτικές διώξεις αγωνιστών, προϊόν της συνεργασίας κράτους και παρακρατικών, που σκοπεύουν να φθείρουν τις αντιστάσεις στην πόλη του Αγρινίου. Μιας και η αναρχική πολιτική δράση είναι αυτή που ανοίγει κοινωνικά το δρόμο της εξέγερσης και της κοινωνικής επανάστασης, μην αφήνοντας χώρο σε δυνάμεις που αποβλέπουν στη διαιώνιση της κρατικής και καπιταλιστικής τυραννίας που διασφαλίζει την εξουσία και τα προνόμιά τους.

Όλο αυτό από τη μεριά του κράτους προδίδει  την αγωνία  τους να διαχωρίσουν την αναρχική πολιτική δράση από τις κοινωνικές  κινητοποιήσεις και αγωνιστικές επιλογές,  πιστώνοντας  τα εξεγερτικά γεγονότα που πραγματοποιούνται με μεγάλη κοινωνική συμμετοχή και αποδοχή, ως  πράξεις  προερχόμενες από έναν πολιτικό χώρο εξωραΐζοντας τις αιτίες των βίαιων κοινωνικών αντιστάσεων και αγνοώντας ηθελημένα ότι αυτές οι βαθειά ταξικές αιτίες θα συνεχίσουν να πυρπολούν τον κοινωνικό χειμώνα όσους αγωνιστές και αν διώξουν ή φυλακίσουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι εξεγέρσεις  δεν παραγγέλλονται και δεν καθοδηγούνται αλλά ξεσπούν για να απηχήσουν το γενικό αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, χτυπούν τους αναρχικούς ως το συνδετικό κρίκο της κοινωνίας με την επανάσταση προκειμένου να αφοπλίσουν την αγωνιστική διάθεση των κοινωνικών κομματιών εκείνων που θα εξεγερθούν με όλη τη βία που έχουν δεχτεί πρώτοι από το ίδιο το σύστημα.

Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν ότι έχουν αργήσει μιας και ο κόσμος της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης είναι ήδη παντού ζυμώνοντας κοινωνικά το επαναστατικό πρόταγμα. Οι στοχευμένες πολιτικές διώξεις θα πέσουν στο κενό, όχι μόνο από τη σαθρότητα τους αλλά και από την κοινωνική δυναμική της εξεγερτικής προοπτικής, η όποια είναι υπεράνω προσώπων και πολιτικών χώρων.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ - ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, 

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ - Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΔΙΚΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΣΗ 4 ΙΟΥΛΗ 2014 / 

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ / 9:00πμ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου

Μουντιάλ Βραζιλίας . Οι φαβέλες επιτίθενται στη βιομηχανία του ποδοσφαίρου.

Το Μουντιάλ αυτή η τεράστια βιομηχανία παγκόσμιων ΜΜΕ-θεάματος και βιομηχανικού αθλητισμού βρίσκεται σε εξέλιξη..στη Βραζιλία.

Οι κάτοικοι αυτής της χώρας αν και λατρεύουν το ποδόσφαιρο  δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τη διοργάνωση και το τι επέβαλε η βιομηχανία του ποδοσφαίρου στη χώρα τους και στις ζωές τους . Τα πιο ζωντανά κοινωνικά μέρη οργάνωσαν μεγάλες εξεγερτικές κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στο κράτος,  στο δήμο, στην αστυνομία,  στα ΜΜΕ , σε αυτό που και σε αυτούς είναι γνωστό ως ένα  κύκλωμα απάνθρωπης  εξουσίας.

Στο άρθρο που ακολουθεί φαίνεται μέσω των κρατικών και αστυνομικών επεμβάσεων  η κτηνωδία που  επιβλήθηκε στους ντόπιους και το πόσο δικαιολογημένες και κοινωνικά δίκαιες  είναι οι αντιδράσεις τους..

Ρίο ντε Τζανέιρο: Μια ιστορία κατάληψης και έξωσης

Πριν το Μουντιάλ

Το Κίνημα Άστεγων Εργατών είχε καταλάβει ένα κτίριο στο Ρίο για να στεγάσει χιλιάδες αστέγους. Όμως καθώς πληρσίαζε η έναρξη του Μουντιάλ όσοι βρήκαν στέγη στο κτίριο έπρεπε να το εκκενώσουν – κάτι που έγινε βίαια.


Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την στιγμή που η Βραζιλία πανηγύριζε την επιλογή της από την FIFA να οργανώσει το Μουντιάλ του 2014. Η ανακοίνωση της επιλογής έγινε φαντασμαγορικά στην παραλία Copacabana με χιλιάδες ανθρώπους να χοροπηδούν, να χορεύουν και να γιορτάζουν όλο το βράδυ. Η FIFA είχε θεωρήσει ότι η επιλογή της Βραζιλίας ήταν στην σωστή κατεύθυνση στην προσπάθεια διεύρυνσης των χωρών που φιλοξενούν τον θεσμό. Η Βραζιλία εξάλλου είναι μια χώρα που οι οπαδοί της σταματούν τα πάντα για να δουν την ομάδα τους να παίζει ποδόσφαιρο. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τέσσερα χρόνια μετά θα είχαν γίνει όλες αυτές οι διαδηλώσεις κατά του Μουντιάλ με χιλιάδες να φωνάζουν «Não Vai ter Copa!» (Δεν θα υπάρξει Παγκόσμιο Κύπελλο).

Υπενθυμίζεται ότι οι διαδηλώσεις είχαν ως αφετηρία τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν για τα στάδια την ώρα που οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι ελλιπείς. Όμως στις 5 Δεκεμβρίου του 2009, ο δήμαρχος του Ρίο ντε Τζανέιρο παρουσίασε το «Στρατηγικό Σχέδιο της Τοπικής Αρχής». Το σχέδιο προέβλεπε την μείωση της έκτασης που καλύπτουν οι φαβέλες κατά 3,5% με την αιτιολογία ότι «είναι κατασκευασμένες σε επικίνδυνες περιοχές». Όμως ένα πανό κατοίκου που θα έβλεπε την έξωση έγραφε «όταν οι πλούσιοι μένουν στην νότια ζώνη, αυτή ονομάζεται ευγενής περιοχή. Όταν οι φτωχοί μένουν εκεί, ονομάζεται επικίνδυνη».

Για να επιτευχθούν τα στάνταρ της FIFA ακόμη και το στάδιο Maracana έπρεπε να επανακατασκευαστεί. Για να γίνει αυτό αποψιλώθηκαν ολόκληρες περιοχές γύρω του. Στην θέση των όσων γκρεμίστηκαν κατασκευάστηκαν ένα τεράστιο πάρκινγκ και ένα εμπορικό κέντρο.

Ανάμεσα στα κτίρια που γκρεμίστηκαν για να κατασκευαστεί ένα τεράστιο πάρκινγκ και ένα εμπορικό κέντρο, ήταν και το σχολείο Friedenreich, ένα από τα καλύτερα δημόσια σχολεία της πόλης. Γκρεμίστηκε επίσης το Lanagaro, το μοναδικό εργαστήριο ανάλυσης τροφίμων του Ρίο την ώρα που η Βραζιλία που η πλειονότητα των τροφών που καταναλώνει η χώρα είναι γενετικά τροποποιημένες. Στην λίστα ήταν επίσης δυο αθλητικές εγκαταστάσεις ολυμπιακών προδιαγραφών, η 34 ετών κοινότητα Metro Mangueira, που κατασκευάστηκε από τους εργάτες του υπόγειου σιδηρόδρομου και τέλος η Aldeia Maracana, μια πολυεθνική κοινότητα που φτιάχτηκε το 2006 σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο του 19ου αιώνα. Το κτίριο είχε συνδεθεί με τον πολιτισμό των ιθαγενών καθώς για τουλάχιστον 20 χρόνια φιλοξενούσε το Ινδιανικό Μουσείο.

Τον Οκτώβριο του 2010 οι κάτοικοι της Metro Mangueira είδαν ανθρώπους του δήμου να σημειώνουν τις πόρτες τους όπως έκαναν οι ναζί στα γκέτο των εβραίων. Τους είπαν ότι τα σπίτια τους είναι επικίνδυνα και πρέπει να φύγουν. Οι 107 οικογένειες που δέχθηκαν να φύγουν μεταφέρθηκαν στην συνοικία Cosmos 60 χιλιόμετρα μακριά, όπου ήταν πολύ δύσκολο να βρουν δουλειά ή να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο. Οι εκσκαφείς του δήμου γκρέμισαν τα άδεια σπίτια αφήνοντας πίσω μόνο συντρίμμια, αρουραίους, κουνούπια και εμπόρους ναρκωτικών.

Το 2014 καθώς η εναρκτήρια ημερομηνία πλησίαζε οι εκσκαφείς επέστρεψαν. Οι υπηρεσίες του δήμου ενέταξαν τους κατοίκους στον πρόγραμμα Minha Casa, Minha Vida (Το σπίτι μου, η ζωή μου) το οποίο στην ουσία τους επιδοτούσε για να αγοράσουν σπίτι αλλού. Όμως ποτέ δεν υπήρξε η ανάπτυξη κατοικιών για να αγοράσουν. Έτσι, η λαϊκή αντίσταση στην Metro Mangueira κατέληξε να έρχεται αντιμέτωπη με την στρατιωτική αστυνομία που χτυπούσε άκριτα παιδιά και ηλικιωμένους με πλαστικές σφαίρες, σπρέι πιπεριού και δακρυγόνα.

Μετά τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές που επέβαλε στην χώρα το ΔΝΤ την δεκαετία του 1980 οι φαβέλες πολλαπλασιάστηκαν καταλαμβάνοντας κάθε ελεύθερο εκατοστό γης. Τον Απρίλιο του 2014 το Κίνημα Άστεγων Εργατών διέκρινε ένα επί 20ετία εγκαταλελειμμένο κτίριο, που άνηκε στην εταιρία τηλεπικοινωνιών, Telerj. Το κτίριο είχε και αυλή και έτσι το κατέλαβαν. Στο κτίριο βρήκαν στέγη έγκυες με παιδιά, ηλικιωμένοι και χιλιάδες παιδιά – μωρά και έφηβοι. Καμία προσπάθεια δεν έγινε από τις δημοτικές αρχές για να εξακριβώσουν ποιοι είναι οι καταληψίες και ποιες οι ανάγκες τους.

Το μεγαλύτερο δίκτυο τηλεόρασης, Tv Globo, τους ονόμασε αμέσως εγκληματίες. Η εταιρία που αγόρασε την Telerj δεν χρησιμοποίησε ποτέ το κτίριο. Μάλιστα, είχε προταθεί να πουληθεί στην κυβέρνηση για να ενταχθεί στο πρόγραμμα «Το σπίτι μου, η ζωή μου». Όμως στις 9 Απριλίου ο δήμαρχος του Ρίο ανακοίνωσε την εκκένωσή του «από τους εγκληματίες». Υποστήριξε, δε, ότι «οι πραγματικά φτωχοί που έχουν ανάγκη από σπίτι δεν προστατεύουν τον χώρο τους με καδρόνια και εργαλεία κατασκευών».

Έτσι στις 11 Απριλίου 1600 άντρες της στρατιωτικής αστυνομίας μπήκαν στο κτίριο πάνοπλοι. Γυναίκες που κοιμόντουσαν ξύπνησαν με κλωτσιές. Σκηνές γκρεμίστηκαν, όλοι εισέπνευσαν τα χημικά. Όλοι οι δημοσιογράφοι εκδιώχθηκαν ενώ ακόμη και ένας από το Globo συνελήφθη με την κατηγορία ότι «πετούσε πέτρες». Οι κάτοικοι δήλωσαν πως τέσσερα βρέφη πέθαναν από ασφυξία λόγω των χημικών ενώ κάποιοι υποστήριξαν πως οι δημοσιογράφοι εκδιώχθηκαν για να μην δουν τι πραγματικά συνέβη. Η παντελής έλλειψη στοιχείων για όσους κατοικούσαν εκεί βοήθησε στο να χαθούν τα δεδομένα.

Εκεί, όπως αναφέρει το Roarmagazine, είχαν καταλήξει άνθρωποι που εκδιώχθηκαν από άλλες φτωχές συνοικίες ή από τις αυξανόμενες τιμές γης στις φαβέλες τις οποίες ακολούθησε η κατάληψη των τελευταίων από την στρατιωτική στρατιωτική αστυνομία.

Πηγή: Το άρθρο απαλλοτριώθηκε απο  καθεστωτικό ΜΜΕ 

«Μικρή» ΔΕΗ – Μέγα σκάνδαλο!

Γιατί ξεπουλιέται η ΔΕΗ; Για να έχει ο λαός… φτηνό ρεύμα; Αυτή είναι η αγωνία της τρόικας; Να έχει ο λαός φτηνό ρεύμα; Γι’ αυτό με το που πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα έθεσε - ήδη από το πρώτο Μνημόνιο - ως «προαπαιτούμενο» των περίφημων δόσεων την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ; Αυτή είναι η αγωνία και του ΔΝΤ που στην τελευταία του έκθεση απαίτησε την επίσπευση των διαδικασιών του ξεπουλήματος; Να έχει ο λαός φτηνό ρεύμα; Ο λόγος που οι πολυεθνικοί κολοσσοί έχουν βγάλει τα μαχαίρια ποιος θα κατασπαράξει τη ΔΕΗ, από τις γερμανικές «RWE» και «EON» μέχρι την ιταλική «Edison» και τις γαλλικές «EDF» και «Gaz De France – Suez», είναι η αγωνία τους να έχει φτηνό ρεύμα ο ελληνικός λαός;

Κάτι μας λέει ότι άλλοι είναι οι λόγοι του ξεπουλήματος. Όπως, για παράδειγμα, ότι σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα του Α’ τριμήνου 2014, ο τζίρος της ΔΕΗ άγγιξε το 1,5 δισ. ευρώ και τα προ φόρων, τόκων κλπ κέρδη (EBITDA) της επιχείρησης ανήλθαν στα 309 εκατ. ευρώ. Ο λόγος που έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω από το σώμα της ΔΕΗ είναι, για παράδειγμα, ότι σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα χρήσης 2013, ο κύκλος εργασιών της ΔΕΗ ανήλθε στα 6 δισ. ευρώ! Ότι τα κέρδη (EBITDA) την ίδια περίοδο εκτινάχτηκαν στα 987 εκατ. ευρώ! Ο λόγος είναι πως όταν αποβιβάστηκε η τρόικα στην Ελλάδα, ήξερε πως σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα του έτους 2009 τα προ φόρων κέρδη της ΔΕΗ ήταν 993,1 εκατ. ευρώ και ο κύκλος εργασιών της 6,030 δισ. ευρώ.

Αυτός είναι ο λόγος που η ΔΕΗ τεμαχίζεται, κομματιάζεται και – στην πραγματικότητα – χαρίζεται σε μεγάλους «επενδυτικούς» ομίλους: Τα 6 δισ. ευρώ που κατ’ έτος ανέρχεται ο τζίρος της εταιρείας και τα οποία θέλουν να ξεκοκαλίσουν εγχώριοι και ξένοι όμιλοι.

Γιατί θέλει η κυβέρνηση και τα κόμματα που την απαρτίζουν να ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ; Γιατί τους πιέζει η τρόικα; Μα ήδη από το 2004, τότε που ούτε τρόικα υπήρχε, ούτε Μνημόνια, στα προεκλογικά τους μάλιστα προγράμματα, διαφήμιζαν τα εξής:  «Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακολουθήσει "επιθετική" πολιτική στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, τόσο στις μετοχοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ, ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΧΑΕ, τα ΕΛΠΕ (...)» (Προεκλογικό πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ, 2004, σελίδα 12).

Αυτά έγραφαν, αυτά ομολογούσαν, γι' αυτά τα πεπραγμένα τους πανηγύριζαν, αυτά είχαν συμπεριλάβει στο προεκλογικό τους πρόγραμμα.  Ήδη από το 2004! Και επαναλαμβάνουμε ότι τότε ούτε τρόικα υπήρχε, ούτε δημόσια χρέη, ούτε ελλείμματα στην πολιτική επικαιρότητα. Τι υπήρχε, όμως, και τότε και σήμερα; Υπήρχαν και υπάρχουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Υπήρχαν και υπάρχουν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και η επιθυμία τους να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στον τομέα της ενέργειας και γενικά στο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ως εκ τούτου, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν δίκιο όταν λένε πως δεν είναι το ΔΝΤ, δεν είναι η ΕΕ, δεν είναι η ΕΚΤ που τους «αναγκάζουν» να γίνονται ξεπουληματίες του τόπου. Ο... εαυτός τους είναι που τους «αναγκάζει»! Οι άνθρωποι έχουν το ξεπούλημα στο πολιτικό DNA τους. Και είναι τόσο περήφανοι γι' αυτό που το διαλαλούσαν και προεκλογικά !

Μήπως, όμως, το ξεπούλημα (σσ: ιδιωτικοποίηση το λένε αυτοί) μπορεί να επιφέρει κάποια οφέλη στο δημόσιο ταμείο, ειδικά στην δύσκολη συγκυρία που περνάει η Ελλάδα, με το τόσο υψηλό δημόσιο χρέος;

Μα εδώ έρχονται να απαντήσουν τα αποτελέσματα του προηγούμενου ξεπουλήματος που συντελέστηκε υπό την κωδική ονομασία «μετοχοποίηση». Από τις αρχές του 2001 ξεκίνησε και ως τα τέλη του 2003 ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της λεγόμενης «μετοχοποίησης» της ΔΕΗ που έφτασε στο 49% των μετοχών της. Ιδού τι συνέβη:

* Το ελληνικό δημόσιο από την πώληση του 49% των μετοχών της ΔΕΗ σε ιδιώτες το 2001-2003, εισέπραξε 1,8 δισ. ευρώ.

* Ναι, αλλά την ίδια περίοδο, τα καθαρά κέρδη (μετά από φόρους, τόκους και αποσβέσεις) της ξεπουλημένης κατά το ήμισυ ΔΕΗ ΑΕ ήταν 2,4 δισ. ευρώ!!
 
Τι έκανε, δηλαδή, η τότε κυβέρνηση του Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Παπανδρέου και υπουργό Πολιτισμού τον κ.Βενιζέλο; Ξεπούλησε τη μισή ΔΕΗ, εξασφαλίζοντας σίγουρα κέρδη σε αυτούς που την ξεκοκάλισαν, έσοδα που τελικά πήγαν στις τσέπες των ιδιωτών και όχι στα δημόσια ταμεία. Εκτοτε η «συνετή» και «νοικοκυρεμένη» αυτή πολιτική, συνεχίζεται. Ακάθεκτη. Και παράλληλα συνεχίζεται το ψεύδος ότι με αυτή την πολιτική - την πολιτική του ξεπουλήματος - «μειώνεται το δημόσιο χρέος». Στο μεταξύ, βέβαια, το δημόσιο χρέος αυξάνει. Ακάθεκτα, κι αυτό…

Αυτό που ετοιμάζονται να διαπράξουν με τη λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ» είναι σκάνδαλο μεγατόνων:

   α) Παραδίδουν στα ιδιωτικά συμφέροντα μεγάλο μέρος σημαντικότατων υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.

   β) Βγάζουν στο σφυρί δέκα μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και μεγάλος μέρος των κοιτασμάτων λιγνίτη που αντιστοιχούν σε κοιτάσματα 450 εκατομμυρίων τόνων!

   γ) Κόβουν από τη ΔΕΗ το 30% του σώματός της, το πιο προσοδοφόρο, και το παραδίδουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

   δ) Μαζί παραδίδουν έτοιμες υποδομές, το δικαίωμα στον «επενδυτή» να παράγει και να διανέμει ρεύμα, να προχωρά στην εξόρυξη λιγνίτη, και

   ε) ταυτόχρονα με όλα αυτά του παραδίδουν και εξασφαλισμένο πελατολόγιο που αντιστοιχεί στο 30% της ηλεκτρικής ενέργειας που πουλά η ΔΕΗ! Με άλλα λόγια: Έτοιμη περιουσία, έτοιμη δουλειά, έτοιμη «μπίσνα»…

Εδώ οφείλεται, λοιπόν, η «έγνοια» τους για τη ΔΕΗ. Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στον τεράστιο τζίρο της εταιρείας, λόγω της στρατηγικής της θέσης στην ελληνική οικονομία, και όχι φυσικά στην «εξυπηρέτηση» του καταναλωτή, που ήδη πληρώνει το ρεύμα χρυσάφι και αύριο θα το πληρώνει πολύ ακριβότερο.

(Παρένθεση - γιατί στο σημείο αυτό πρέπει να είμαστε σαφείς): Όποιος υπερασπίζεται τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ δεν μπορεί να υπερασπίζεται την σημερινή και τάχα «δημόσια» ΔΕΗ. Άλλωστε είναι αυτή η σημερινή ΔΕΗ, η τάχα «δημόσια»,  που αγοράζει από ιδιώτες ρεύμα σε τιμή ακριβότερη απ' ό,τι το παράγει η ίδια. Είναι αυτή η ΔΕΗ, η σημερινή και τάχα «δημόσια», που πουλάει το ρεύμα με προνομιακό τιμολόγιο σε κεφαλαιοκράτες με ενεργοβόρες βιομηχανικές δραστηριότητες, την ώρα που ο λογαριασμός του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει μετατραπεί σε «κεφαλικό φόρο»! Είναι αυτή η ΔΕΗ, η σημερινή και τάχα «δημόσια» που, την εποχή των μαγκαλιών, κόβει το ρεύμα σε χίλια νοικοκυριά και επιχειρήσεις την ημέρα!

Αυτό που σήμερα μας παρουσιάζουν σαν «δημόσια» ΔΕΗ δεν είναι παρά ένας δυνάστης. Που κάνει πλάτες στους «μεγάλους» και χαρατσώνει τους μικρούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση «ΠΕΣΙΝΕ». Το σκάνδαλο κράτησε για πάνω από 3 δεκαετίες! Το 1975 αποκαλύφθηκε ότι η ΠΕΣΙΝΕ έπαιρνε το ρεύμα από τη ΔΕΗ στο 1/3 του κόστους! Είναι ενδεικτικό ότι η πρώτη ανατιμολόγηση ακόμα και αυτού του «συμβολικού» ποσού της τιμής του ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ, από το 1963 που άρχισε να λειτουργεί η πολυεθνική, έγινε το 1993, δηλαδή μετά από τριάντα χρόνια.  Με πρόχειρους υπολογισμούς, η συσσωρευμένη ζημιά δεκαετιών που προκάλεσε η πολυεθνική στη χώρα, ξεπερνά, στην προ ευρώ εποχή, τα 100 δισ. δραχμές...

Μιλάμε, επομένως, για μια πραγματικά δημόσια ΔΕΗ, ενταγμένη σε μια οικονομική πολιτική που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, που θα αποτελεί εργαλείο μεγέθυνσης του κοινωνικού οφέλους και όχι του ιδιωτικού, ατομικού, καπιταλιστικού κέρδους. Τέτοια ΔΕΗ δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε. Και με ό,τι κάνουν σήμερα, επιδιώκουν μέσα στο αντικοινωνικό πλαίσιο που ήδη λειτουργεί η ΔΕΗ, να οδηγήσουν τα πράγματα στα ακρότατα αντικοινωνικά τους όρια, με την παράδοση ακόμα μεγαλύτερης πίττας του τομέα της ενέργειας απευθείας στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω της λεγόμενης «απελευθέρωσης». Για τα κέρδη των λίγων. Εκεί αποβλέπει είτε το πλήρες ξεπούλημά της, είτε η περαιτέρω υπονόμευσή της.

Και κάτι ακόμα: Οι ιδιωτικοποιήσεις, λένε οι κυβερνώντες, λειτουργούν προς το συμφέρον του καταναλωτή…

* Ε, τότε, γι’ αυτό, μάλλον, την περίοδο της «ευημερίας», από τους  Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά, όταν πια η ΔΕΗ δούλευε υπό το καθεστώς της ιδιωτικοποίησης του 49% των μετοχών της, οι αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος ξεπέρασαν μέσα στην τριετία το 25%...

* Γι’ αυτό και σήμερα, η μετοχοποιημένη και ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ έχει επιβάλλει περίπου 15 ανατιμήσεις (!) στα τιμολόγια της από το 2008 και μετά που έχουν οδηγήσει σε αύξηση των τιμών κατά 44%...

* Γι’ αυτό, μάλλον, οι κάτοικοι του Βερολίνου και του Αμβούργου έχουν ξεσηκωθεί από τις αυξήσεις 21% της τιμής του ρεύματος μέσα σε δυο χρόνια και ζητούν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του…

* Γι’ αυτό, μάλλον, ο λαός της Βουλγαρίας ξεσηκώθηκε πέρσι και ανέτρεψε την κυβέρνηση Μπορίσοφ με αίτημα την εθνικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας, η ιδιωτικοποίηση της οποίας είχε ως αποτέλεσμα αύξηση της τιμής του ρεύματος κατά 140%...

* Γι’ αυτό, μάλλον, η ιδιωτικοποίηση στη Βρετανία οδήγησε 3,5 εκατομμύρια νοικοκυριά σε «ενεργειακή φτώχεια», οι εταιρείες (σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα) κέρδισαν μεταξύ 9 – 11 δισ. ευρώ αλλά οι καταναλωτές έχασαν περί τα 5 δισ. ευρώ, η τιμή του ρεύματος αυξήθηκε από το 1997 έως το 2008 κατά 68% και συνεχίζει να αυξάνεται 8% ετησίως κατά μέσο όρο, και γι’ αυτό, «τελικά, μετά από 20 χρόνια ιδιωτικοποίησης, η «Ofgem» (η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας της Βρετανίας), που ήταν ανέκαθεν ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της ιδιωτικοποίησης «αναγνώρισε πέρυσι κι επισήμως πως το μοντέλο της ιδιωτικοποιημένης αγοράς ενέργειας δεν δουλεύει…»


Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος,  Βαθύ Κόκκινο

Στη Βουλή το πλιάτσικο της ΔΕΗ( πχ Φράγματα Πουρνάρι 1&2). Με απεργίες απαντούν οι συνδικαλιστές εργαζόμενοι της ΔΕΗ και καλά κάνουν.

Ολοκληρώνεται το πλιάτσικο της (μικρής) ΔΕΗ και βέβαια των φραγμάτων Πουρναρίου 1 και 2 που είναι στην Άρτα. Οι συνδικαλιστές εργαζόμενοι(όχι όλοι) στη ΔΕΗ, απαντούν με 48ωρες απεργίες και καλά κάνουν .


Το νομοσχέδιο μπαίνει στη Βουλή την ερχόμενη Τετάρτη και αναμένεται να περάσει σχετικά εύκολα μιας και η ποιότητα(πολιτική και ηθική) των βουλευτών της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι αδιανόητα χαμηλή . Η πώληση της ΔΕΗ δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο σε καμία απολύτως περίπτωση και σε κανένα μέγεθος τη ζωή των απλών ανθρώπων .
Αντίθετα θα γίνει εργαλείο μεγαλύτερης εκμετάλλευσης της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας από τους λίγους που θα την κατασπαράξουν και θα τη στρέψουν κερδοσκοπικά εναντίων όλων μας. Επίσης θα κάνει ακόμη πιο δυνατούς και απα΄νθρωπους αυτούς που υπο_λογίζονται(ολιγάρχες) ως κυρίαρχο τμήμα του Ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μνημονίου μιας και θα διαχειρίζονται έναν από τους πιο ζωτικούς πυλώνες της καθημερινής ζωής αλλά και της οικονομίας των πολλών . Ουσιαστικά εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό στην ανέχεια και στην εκμετάλλευση(νερού και ενέργειας) ορίζοντάς του ένα πολύ χαμηλό επίπεδο διαβίωσης
                                       

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 1ο: Η ενσωμάτωση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον εθνικό κορμό.

 Σχόλιο για το άρθρο που ακολουθεί :Η φασιστική δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα πολιτική επιλογή της κυριαρχίας όταν ήθελε να συνθλίψει τον Ελληνικό λαό. Για πολλές δεκαετίες όπως και σήμερα βρίσκονται παντού, με όποιο μανδύα, κυρίως στα κόμματα και στους ανθρώπους της δεξιάς αλλά και στους πιο βίαιους μηχανισμούς του Κράτους (πχ αστυνομία, στρατός. ΜΜΕ κλπ). Σήμερα πρωταγωνιστούν πάλι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Παπανδρέιδες ναζιστές, ΜΜΕ, αστυνομία, δικαστές κλπ. Αξίζει να διαβαστεί το άρθρο της Οχιάς για να δούμε ένα μέρος της "νομιμοποίησης" και της διαδρομής όλων αυτών των  αλητών που συνεργάστηκαν με του Γερμανούς  και ση συνέχεια επάνδρωσαν τα μεταπολεμικά καθεστώτα,  για να καταλήξουμε στο σήμερα όπου και πάλι το  ντόπιο ακροδεξίο(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) προσωπικό πολιτικό/διοικητικό/εκτελεστικό  υπακούει στους  ξένους επικυρίαρχους(ΔΝΤ-Γερμανία,ΗΠΑ, κλπ) και συνθλίβουν την Ελλάδα..  

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 1ο: Η ενσωμάτωση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον εθνικό κορμό

Στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι η Απριλιανή Χούντα του 1967 δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας που ξεκινούσε από τα Τάγματα Ασφαλείας, συνεχιζόταν με τον ΙΔΕΑ και την ΕΕΝΑ, μπλεκόταν με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και την ακροδεξιά τρομοκρατία και κατέληγε στους Απριλιανούς πραξικοπηματίες. 

Στόχος όλων αυτών των κινήσεων δεν ήταν κάποιος εθνικός σκοπός όπως υποκριτικά και ξεδιάντροπα επιχειρηματολογούσαν οι αυτοαποκληθέντες και "εθνικόφρονες" - αυτοί που υπακούοντας σε ξένους αφέντες Γερμανούς, Βρετανούς, Αμερικανούς πολεμούσαν εναντίον άλλων Ελλήνων - αλλά η αντιμετώπιση του "κομμουνιστικού κινδύνου" και η εκπλήρωση των προσωπικών τους επιδιώξεων.

Στην πραγματικότητα, η χούντα του 1967, αν και δεν έγινε αποκλειστικά από πρώην στελέχη των ταγμάτων ασφαλείας, ήταν η τελευταία κίνηση για τους αξιωματικούς που είχαν πολεμήσει αρχικά για τους Γερμανούς, στη συνέχεια για τους Βρετανούς και τέλος για τους Αμερικανούς. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο γνωστός αρχιπραξικοπηματίας της Χούντας, πέρασε από όλους αυτούς τους σχηματισμούς. Στα τάγματα ασφαλείας κάτω από τις εντολές των Γερμανών, στα Δεκεμβριανά κάτω από τις εντολές των Βρετανών πολεμούσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στον εμφύλιο κάτω από τις διαταγές των Αμερικανών πολεμούσε το Δημοκρατικό Στρατό, μετεμφυλιακά κάτω από τις εντολές της αμερικάνικης CIA ήταν με το όπλο παραπόδα σε περίπτωση που το μετεμφυλιακό κατεστημένο κινδύνευε είτε από την ΕΔΑ είτε από την Ένωση Κέντρου, επί Χούντας διαπραγματευόταν με τους Τούρκους το μοίρασμα της Κύπρου ερήμην των Κυπρίων. Αυτός ήταν ο πατριωτισμός τους. Απλά ένα όχημα για την επιδίωξη των σκοπών τους. Εδώ κολλάει γάντι η ρήση του Σάμιουελ Τζάκσον: "ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων". Αυτό είναι το τέχνασμα της εξουσίας για τη μακροημέρευσή της. Πουλάει πατρίδα και θρησκεία στους αμαθείς και εξασφαλίζει την άνευ όρων στήριξή τους.

Με τις αναρτήσεις αυτές, θα επιδιώξουμε να δείξουμε πως στόχος της ακροδεξιάς δεν είναι το σύστημα, αλλά η διατήρησή του. Θα δούμε με ποιο τρόπο, όταν το σύστημα βρισκόταν ή φαινόταν να βρίσκεται σε κίνδυνο, αναλάμβανε η ακροδεξιά να το διασώσει παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια της δίνοντας χρόνο στο σύστημα να ανασυνταχθεί και να αναλάβει ξανά με το μανδύα αυτή τη φορά του κοινοβουλευτισμού.

Τάγματα Ασφαλείας

Την άνοιξη του 1943, ο Ι.Ράλλης συμφώνησε να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από γερμανική κατοχή. Στις 7 Απριλίου 1943, η δοσιλογική κυβέρνηση του Ράλλη δημιούργησε τέσσερα τάγματα ασφαλείας τα οποία, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο, αυξήθηκαν σε δέκα. 

Ο διορισμένος κατοχικός πρωθυπουργός Ι.Ράλλης (δεξιά) παραδίδει την ελληνική σημαία 
στον ταγματάρχη Πλυτσανόπουλο, αρχηγό των ταγμάτων ασφαλείας, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. 
Είναι 12 Μαρτίου 1944 και γιορτάζεται η γερμανική "ημέρα των ηρώων". Από γερμανικής πλευράς, οι κατακτητές εκπροσωπήθηκαν από τον αρχηγό των SS και προϊστάμενο των ταγματασφαλιτών στρατηγό Σιμάνα, τον επιτετραμμένο του Ράϊχ φον Γκρέβενιτς και τον αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην Ελλάδα Βράϊντε

Οι άνδρες που στελέχωσαν τα τάγματα αυτά - Ταγματασφαλίτες ή Ράλληδες ή Γερμανοτσολιάδες - προέρχονταν από τα πιο λούμπεν στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας (αν φανταστούμε τους χρυσαυγίτες του σήμερα παίρνουμε μια ιδέα για το ποιον των ανθρώπων αυτών) και αυτό μπορεί να εξηγήσει εύκολα τη στρατολόγησή τους από τη δοσιλογική κυβέρνηση. 

Ταγματασφαλίτης της Βόρειας Ελλάδας.
Στο περιβραχιόνιό του διακρίνεται η σβάστικα και η ελληνική σημαία

Αυτό που ξαφνιάζει αρνητικά, είναι ότι βρέθηκαν χίλιοι αξιωματικοί για να ηγηθούν των Ταγμάτων Ασφαλείας. Πολλοί από αυτούς ήταν βασιλόφρονες που έτρεφαν μίσος για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ενώ μερικοί ήταν δημοκρατικοί αξιωματικοί που είχαν διωχθεί από το στράτευμα τη δεκαετία του '30, καθώς η κυβέρνηση Ράλλη πρόσφερε ένταξη με τον αρχικό του βαθμό σε κάθε αξιωματικό που θα κατατασσόταν στα τάγματα.  Ιδεολογικοί και ωφελιμιστικοί λόγοι, λοιπόν, οδήγησαν στην κατάταξη των αξιωματικών αυτών.  Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για εθνική συνείδηση, αυτήν που στα εύκολα την πουλάνε ανέξοδα στους ανυποψίαστους ημιμαθείς. 

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του "αρχηγού των εθελοντικών δυνάμεων Πελοποννήσου", συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα, ο οποίος έστειλε τηλεγράφημα συμπαράστασης προς το Χίτλερ, με αφορμή μία αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο τηλεγράφημα που απέστειλε ο Παπαδόγκωνας προς τον Χίτλερ και το οποίο δημοσιεύτηκε στη ναζιστική Καθημερινή: ¨Οι 5.000 αξιωματικοί και άνδρες των ελληνικών εθελοντικών τμημέτων της Πελοποννήσου με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Πελοποννήσου όπισθεν αυτών, εκφράζουν τη βαθυτάτην αγανάκτησίν των δια της εναντίον σας απόπειραν σχεδιασθείσαν και επιχειρηθείσαν υπό υποκειμένων, τα οποία δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του αγώνος κατά του κομμουνισμού και των πλουτοκρατών συνεργατών του. Εκφράζουν την χαράν των δια την θαυμαστήν διάσωσίν σας και κλίνουν με ευγνωμοσύνην το γόνυ ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού, όστις ήπλωσε προστατευτικήν χείρα επάνω από την ζωήν σας δια να σας διαφυλάξη εις το γερμανικόν έθνος και εις την εν τω αγώνα κατά της κομμουνιστικής πανώλους ηνωμένην Ευρώπην. Δια τους Έλληνας εθελοντάς της Πελοποννήσου η ένδειξις αυτή είναι μία παρόρμησις, όπως συνεχίσουν δι'όλων των δυνάμεων μέχρις εσχάτων τον αγώνα κατά των ξένων προς την χώραν μπολσεβικικών ορδών εν Ελλάδι. Από της ιεράς γης αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθεν η δραξ των ηρώων του Λεωνίδου, η οποία έσωσεν τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, υψούται η προσευχή μας "Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ!"

Αυτό το παραληρηματικό και δουλοπρεπές τηλεγράφημα δεν αφήνει κανένα περιθώριο για το ποιόν και το έργο των Ταγμάτων Ασφαλείας.

Η χαλαρή αντίδραση της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα των Βρετανών διευκόλυνε έμμεσα την ανάπτυξη των ταγμάτων ασφαλείας. Όπως γράφει ο Α. Γερολυμάτος σε άρθρο του με τίτλο "Οι ρίζες της Χούντας'" που δημοσιεύτηκε στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας, σύμφωνα με βρετανική οδηγία της 2ης Ιουνίου 1943, οριζόταν ότι παρόλο που τα τάγματα ασφαλείας βοηθούσαν τους Γερμανούς, οι άντρες τους δε θα έπρεπε να καταγγέλονται ως προδότες. 

Γενικά, η βρετανική πολιτική σε όλη τη διάρκεια του 1944 επεδείκνυε μία επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στα Τάγματα Ασφαλείας, αξιοποιώντας τη δράση τους για τη φθορά των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Έτσι, οι Βρετανοί σύνδεσμοι στη Μακεδονία θα επιχειρήσουν να προστατεύσουν μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας, αποσπώντας 30 αξιωματικούς ταγματασφαλίτες από τα χέρια του ΕΛΑΣ και μεταφέροντάς τους στην Αθήνα. [Τ.Κωστόπουλου "Η αυτολογοκριμένη μνήμη"]

Όλα αυτά συνετέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυάριθμο σώμα Ελλήνων (πάνω από 20.000) που συνεργαζόταν με τους κατακτητές χτυπώντας τους Έλληνες αντιστασιακούς και, κυρίως, τον ΕΛΑΣ. Στην ελληνική ύπαιθρο, οι ταγματασφαλίτες προκάλεσαν σφαγές και πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών.

Από την Καθημερινή της 30/4/1944, διαβάζουμε ότι για το φόνο του στρατηγού Κρεντς
από τον ΕΛΑΣ, οι Γερμανοί διέταξαν ως αντίποινα την εκτέλεση 200 κομμουνιστών
και τα Τάγματα Ασφαλείας - οι Έλληνες εθελοντές όπως τους ονομάζουν οι Γερμανοί -  εκτέλεσαν αυτοβούλως 100 επιπλέον άτομα από όσα διέταξαν οι Γερμανοί

Κατά τη διάρκεια του 1944, όμως, σύμφωνα με το βιβλίο του Τ.Κωστόπουλου "Η αυτολογοκριμένη μνήμη", τα Τάγματα Ασφαλείας καταδικάστηκαν από την εξόριστη κυβέρνηση, τις βασικές εγχώριες αντιστασιακές οργανώσεις και τους Βρετανούς. Συγκεκριμένα, καταδικάστηκαν 

• με ραδιοφωνικό μήνυμα της κυβέρνησης Τσουδερού (6.1.44) ως "προδότες"
• με κοινή απόφαση των ΕΑΜ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ, προσυπογραμμένη από τον επικεφαλής της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής Κρις Γουντχάουζ (19.2.44), ως "εχθροί του έθνους, εγκληματίαι πολέμου, υπόλογοι εις αυτό δια πράξεις προδοσίας"
• με κυβερνητική απόφαση της ΠΕΕΑ (24.4.44), ως "εχθροί της πατρίδας, ένοχοι εσχάτης προδοσίας"
• με ραδιοφωνικό μήνυμα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Γ.Παπανδρέου (6.9.44), ως "ένοπλα σώματα εις την υπηρεσίαν του εχθρού" και "έγκλημα κατά της πατρίδος"
• με τη συμφωνία της Καζέρτας (26.9.44), ως "όργανα του εχθρού" και "εχθρικοί σχηματισμοί"
• με προκηρύξεις τοπικών στρατιωτικών συνδέσμων των Συμμάχων, όπως οι αμερικανοί Κάλβο και Στιξ

Προκηρύξεις της συμμαχικής αεροπορίας
καταγγέλουν τα Τάγματα Ασφαλείας

Οι δημόσιες αυτές καταδίκες της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας συντάχθηκαν με πρωτοβουλία - και συχνά υπό την πίεση του ΕΑΜ - και θα δυσκόλευαν την ομαλή επανένταξη των Ταγμάτων Ασφαλείας κάτω από φυσιολογικές συνθήκες

Πολίτες καλωσορίζουν τους Βρετανούς
ζητώντας τιμωρία των προδοτών ταγματασφαλιτών

Η ένταξη των Ταγμάτων Ασφαλείας στον εθνικό στρατό

Ο ΕΛΑΣ είχε ήδη στείλει τελεσίγραφα στα Τάγματα Ασφαλείας να παραδοθούν για να μην αφοπλιστούν με τη βία. Τελικά, σε άλλες περιπτώσεις παραδόθηκαν χωρίς να χυθεί αίμα, ενώ σε άλλες χρειάστηκε να δοθούν αιματηρές μάχες.

Οι μάχες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα σημεία της χώρας μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 1944. Ύστερα από σκληρές μάχες, με πιο γνωστή απ' όλες τη μάχη του Μελιγαλά, ο ΕΛΑΣ  συνέτριψε τις δυνάμεις των ταγματασφαλιτών. Σε πολλές περιπτώσεις, ακολούθησαν μαζικές εκτελέσεις συλληφθέντων είτε από τους ίδιους τους ελασίτες είτε από το εξαγριωμένο πλήθος. 

Στις περισσότερες, όμως, περιπτώσεις ο αφοπλισμός των Ταγμάτων Ασφαλείας έγινε αναίμακτα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι αφοπλισμένοι ταγματασφαλίτες είτε αφέθηκαν ελεύθεροι είτε μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα υπό την εποπτεία των Βρετανών και των στρατιωτικών δυνάμεων της κυβέρνησης του Γ.Παπανδρέου