Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. "100 συνεδριάσεις με συντριπτικά στοιχεία σε βάρος της Χ.Α."

Ολόκληρη η τελετή Τιμής για τον Φιντέλ Κάστρο στην Πλατεία της Επανάστασης.

           «Hasta la victoria siempre!»
    («Μέχρι τη νίκη»).

               

 
Φόρος τιμής στον Φιντέλ

                                                  (Εντουάρντο Γκαλεάνο)


Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μη εστεμμένος βασιλιάς που μπέρδευε την ενότητα με την ομοφωνία. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε πως εάν ο Ναπολέων είχε μια εφημερίδα όπως η Granma, κανένας Γάλλος δεν θα είχε μάθει την καταστροφή στο Βατερλό. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε ότι άσκησε την εξουσία μιλώντας πολύ και ακούγοντας λίγο, γιατί είχε μάθε να
ακούει περισσότερο ήχους παρά φωνές. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα λένε οι εχθροί του:

ότι δεν έβαλε ποτέ στα βιβλία της ιστορίας το γεγονός ότι πρόταξε στο στήθος του στις σφαίρες των εισβολέων,

ότι αντιμετώπισε τυφώνες ως ίσος προς ίσο, τυφώνας προς τυφώνα,

ότι επέζησε από 637 απόπειρες κατά της ζωής του,

ότι η μεταδοτική ενέργειά του ήταν καθοριστική στο να βγει η χώρα του από το καθεστώς της αποικίας,
και δεν ήταν από την κατάρα του Εωσφόρου ή θαύμα του Θεού ότι η νέα χώρα κατάφερε να επιζήσει από δέκα Αμερικανούς προέδρους, οι οποίοι είχαν φορέσει ήδη την πετσέτα στο λαιμό και ήταν έτοιμοι να τον φάνε με το μαχαιροπήρουνο.

Και οι εχθροί του δεν αναφέρουν ποτέ ότι η Κούβα είναι μια σπάνια χώρα που δεν ανταγωνίζεται μαζί τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο Doormat.

Και δεν λένε ότι η επανάσταση, η οποία τιμωρείται για το έγκλημα της αξιοπρέπειας, είναι αυτό που κατάφερε να είναι και όχι αυτό που ευχόταν να γίνει. Ούτε λένε ότι το τείχος που χωρίζει την επιθυμία από την πραγματικότητα έγινε ψηλότερο και πιο φαρδύ εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού εμπάργκο, το οποίο πνίγει τη δημοκρατία κουβανέζικου στιλ- μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία- και γέννησε τη γραφειοκρατία, πάντα έτοιμη με ένα πρόβλημα για κάθε λύση, δίνοντάς της τα άλλοθι που απαιτούνται για να δικαιολογεί και να διαιωνίζει τον εαυτό της.

Και δεν λένε ότι παρά όλη τη θλίψη, παρά την εξωτερική επιθετικότητα και την εσωτερική αυθαιρεσία, αυτό το λυπημένο και πεισματάρικο νησί έχει γεννήσει τη λιγότερο άδικη κοινωνία στη Λατινική Αμερική.

Και οι εχθροί του δεν λένε ότι αυτό το κατόρθωμα ήταν το αποτέλεσμα της θυσίας του λαού της, καθώς επίσης και της πεισματάρικης θέλησης και της παλιομοδίτικης αίσθησης της τιμής του ιππότη που πάντα πολέμησε στο πλευρό των ηττημένων, όπως ο διάσημος συνάδελφός του στα πεδία της Καστίλης.

*Απόσπασμα από το βιβλίο του Ουρουγουανού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο “Καθρέφτες”.

** Μετάφραση-επιμέλεια: Τάσος Τσακίρογλου

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Κωνσταντίνος Ταχτσίδης: «Ο Κάστρο ήταν δικτάτορας»


«Μα ο Κάστρο ήταν 50 χρόνια δικτάτορας και μετά παρέδωσε την εξουσία στον αδερφό του
», λέει ο φιλελές της χώρας που:

Πρώην Πρωθυπουργός, ο γιος του υποψήφιος πρωθυπουργός, η κόρη του πρώην πρόεδρος κόμματος και η οικογένειά τους ζουν από δημόσια αξιώματα κοντά έναν αιώνα.
Η ίδια οικογένεια φέσωσε με 720.000 ευρώ δάνειο τον Έλληνα φορολογούμενο… έτσι, γιατί μπορούν!
Τα τζάκια και η οικογενειοκρατία είναι βασική προϋπόθεση πολιτικής ανέλιξης στα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο επί 40 χρόνια

Ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης λαμβάνει ευχαριστήριες επιστολές από το δικτάτορα Παττακό και ο Τομεάρχης δημοσίας τάξεως και δικαιοσύνης, Μάκης Βορίδης, ήταν Γενικός Γραμματέας της νεολαίας του κόμματος (ΕΠΕΝ) που ίδρυσε από τη φυλακή ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.

*** «Για τον ιδιωτικό τομέα δε μιλάτε»
, είναι η βασική επωδός του «μετώπου της λογικής» τα χρόνια των μνημονίων. Μιλάνε δηλαδή αυτοί που δεν έχουν κατέβει μια φορά στο δρόμο για να διεκδικήσουν εργασιακά δικαιώματα, αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα, οι υπάλληλοι των πολυεθνικών και των νταβατζήδων… Αυτοί που είναι υπέρ των ομαδικών απολύσεων. Δε με πιστεύετε; Ρωτήστε τον Άδωνη, το Βορίδη, το Βαρβιτσιώτη, το Χατζιδάκη και τον αδερφό της Ντόρας.

*** Πρέπει πάντως να αναγνωρίσω στον Άδωνη, πως ενώ διάφοροι ακραίοι νεοφιλελέδες μπορεί προ κρίσης να ήταν φαινομενικά φυσιολογικοί, ο ίδιος παραμένει ο εαυτός του, διαχρονικά!


***
H ΝΔ ήδη από την εποχή Σαμαρά, έπαψε να είναι ένα συντηρητικό κόμμα, μια κλασσική, ευρωπαϊκή κεντροδεξιά παράταξη. Η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν υπάρχει πια… το δυστοπικό μόρφωμα που έχει πάρει τη θέση της, έχει ως ηγετική ομάδα μια γκροτέσκα συμμορία νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών που θέλει να επιστρέψει στην εξουσία, διψασμένη για περισσότερο «αίμα»… το δικό σου!

*** Οποιαδήποτε δήλωση στελέχους της ηγετικής ομάδας της ΝΔ για το χρέος, θα μπορούσε να έχει και γερμανικούς υπότιτλους ή ντουμπλάζ με τη φωνή του Δήμου Σταρένιου…

πηγή

ΟΗΕ – UNESCO τoν αναγνώρισαν ως σύμβολο αλληλεγγύης. Εσύ βλάκα;

         

Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αλλοτριωμένος, για να συνεχίζει να ρίχνει τόση λάσπη στον Φιντέλ Κάστρο, με αφορμή τον θάνατο του. Όλοι γίναμε θεατές τις τελευταίες μέρες  του  βρώμικου έργου  που παίζεται. Τα βιολιά  ξεκίνησαν να βαράνε  από τις παρυφές των Τραμπολόγων  και φτάνουν μέχρι τις όχθες των νεοφιλελέδων και των Τζημερο-Γεωργιάδηδων.

Δεν μπορούμε παρά να δώσουμε μια απάντηση ώστε να πολεμηθεί τουλάχιστον η  βλακεία στη ρίζα της.   Άλλωστε, πιστεύουμε πως ο πόλεμος ενάντια στη βλακεία κρίνεται πολλές φορές απαραίτητος, διότι αυτό το φαινόμενο έχει την ικανότητα να είναι μεταδοτικό,  όπως περίφημα είχε εξηγήσει ο Μπρεχτ στις «Ιστορίες του κ. Κόινερ».

Την απάντηση, βέβαια, αυτή δεν θα τη δώσουμε με τη δική μας στρατευμένη αντίληψη, αλλά θα τη μεταφέρουμε μέσω της επίσημης θέσης του ΟΗΕ και τις δηλώσεις τόσο του γενικού γραμματέα του Οργανισμού, όσο και από τις δηλώσεις της γενικής διευθύντριας της UNESCO με αφορμή τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.

Όπως μετέδωσε λοιπόν το διεθνές δίκτυο telesur, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών ξεχώρισε το Σάββατο τα επιτεύγματα της Κούβας στη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, την επιστήμη και άλλους κοινωνικούς τομείς, χάρη στην Κουβανική Επανάσταση υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο. Στο συλλυπητήριο μήνυμά του, ο ΟΗΕ διαβεβαιώνει ότι ο Φιντέλ Κάστρο θα μείνει αξέχαστος για «την εθνική και τη διεθνή ηγετική του ικανότητα».
Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας του οργανισμού τον χαρακτήρισε ως «εμβληματική μορφή της Κουβανικής Επανάστασης, με μεγάλη ακτινοβολία στη Λατινική Αμερική και επιρροή σε διεθνή ζητήματα». Έκανε ειδική μνεία στον αγώνα του για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού.
Επίσης, η γενική διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα, είπε ότι ο Φιντέλ Κάστρο είναι ένα σύμβολο της παγκόσμιας αλληλεγγύης. «Χάρη στις προσπάθειες του Φιντέλ Κάστρο Ρους, η Κούβα αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα σε σχέση με την αλληλεγγύη και τη συνεργασία». Επιπλέον, τον χαρακτήρισε ακούραστο υπερασπιστή των κατατρεγμένων καθώς και της εκπαίδευσης. «Η αντίληψή του τοποθετεί την διαμόρφωση του ανθρώπου σε μια διαδικασία συνεχή και περίπλοκη, που λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου, συγκροτώντας το καλύτερο από αυτό, απαραίτητο για την ανάπτυξη του ιδίου και της κοινωνίας», τόνισε. Πρόσθεσε ακόμα ότι ο κουβανός ηγέτης υπερασπίστηκε την τέχνη και τον πολιτισμό.

Υ.Γ  Αν τα παραπάνω δεν λένε απολύτως τίποτα στους ενορχηστρωτές των βρώμικων και έκφυλων ύβρεων εναντίον του Φιντέλ, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο να  τους αφήσουμε να βουλιάξουν κυριολεκτικά στη βλακεία τους…

πηγή: ΗΛΙΑΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ ΗΛΙΑΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ / ημεροδρόμος

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΑΘΕΟΙ ΘΕΟΣΕΒΟΥΜΕΝΟΙ





   «Ο θεός είναι νεκρός…παραμένει νεκρός…τον έχουμε σκοτώσει. Πως θα παρηγορηθούμε, οι δολοφόνοι όλων των δολοφόνων; Ότι ήταν ιερότερο και τρανότερο στον κόσμο πέθανε ματωμένο από τα μαχαίρια μας. Ποιος θα σκουπίσει αυτό το αίμα από πάνω μας … Δεν είναι το μεγαλείο αυτής της πράξης πολύ μεγάλο για μας ; Δεν πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε θεοί, ώστε να φανούμε αντάξιοι ;» (Φ.Νίτσε).

Η τρέχουσα συζήτηση στην Ελλάδα για το θρησκευτικό φαινόμενο συνήθως εξαντλείται στις εγκόσμιες εκφάνσεις του : διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους , φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας , σχέσεις εκκλησιαστικής ιεραρχίας  με τις ελίτ του πλούτου, τα προνόμια της ιεραρχίας αυτής , η πρόσφατη διαμάχη για την διδασκαλία των θρησκευτικών , η αντίληψη ότι η εκκλησία είναι βασικός πυλώνας του ελληνικού έθνους-κράτους , το  εύλογο  ερώτημα γιατί υπάρχουν 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι κληρικοί ενώ οι δημόσιοι γιατροί είναι  8000,  η συνθηκολόγηση μέρους των εκπροσώπων της εκκλησιαστικής ιεραρχίας με κατακτητές (βλέπε την επιστολή των πατέρων του Άγιου Όρους που καλωσόριζαν τον Χίτλερ στην Ελλάδα), κ.λ.π..
Πέρα όμως από τα παραπάνω σημαντικά ζητήματα που τίθενται από την εκκοσμίκευση της θρησκείας , ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Γιατί, ενώ έχουν περάσεις τρεις αιώνες από τότε που οι διαφωτιστές εξήγγειλαν το εγκόσμιο σχέδιο για το θάνατο του θεού, δεν πέθανε ακόμα ; Ίσως αν άκουγαν τον Πλάτωνα «η θρησκεία είναι ένα θεραπευτικό ψεύδος», θα αντιλαμβάνονταν την συνθετότητα της θρησκευτικής ανάγκης.
  
To
βιβλίο του Κ.Λάμπου , Θεός  και Κεφάλαιο δεν μας φωτίζει καθόλου γι’ αυτό, είναι άλλη μία αναγγελία θανάτου χωρίς να υπάρχει το πτώμα. Η εξήγηση για τον  Κ.    Λάμπο, που είναι προσφιλής στους διαφωτιστικούς κύκλους αριστερής, αναρχικής και φιλελεύθερης απόχρωσης, γιατί ο θεός είναι επτάψυχος, είναι απλή και χιλιοειπωμένη. Ο  μύθος του παντοδύναμου θεού στηρίζεται στην άγνοια και στην βία της εξουσίας. Το επιχείρημα της άγνοιας είναι ιστορικά αίολο.
Στην μακραίωνη πορεία των 70.000 χρόνων του
homo sapiens, οι τελευταίοι τρεις αιώνες όχι μόνο δεν χαρακτηρίζονται από άγνοια,  αλλά από μία τεράστια πλημμυρίδα γνώσεων και προόδων της επιστήμης και της τεχνολογίας. Γιατί  αυτές δεν στάθηκαν ικανές να ξεριζώσουν την μυθοπλασία του θεού ;

Οι ίδιοι που επικαλούνται το επιχείρημα της άγνοιας  θεωρούν ότι  οι προεγγράμματες τροφοσυλλεκτικές – κυνηγετικές κοινωνίες,   στις απαρχές της ανθρωπότητας, χαρακτηρίζονταν από εξισωτικές δομές και αντι-ιεραρχικές  σχέσεις ( ο πρωτόγονος κομμουνισμός του Μαρξ, ο ευγενής  άγριος του Ρουσό). Αν όμως οι θρησκείες  επιβλήθηκαν με την βία των εκμεταλλευτικών  εξουσιών για να λειτουργήσουν ως ιδεολογίες υποταγής, γιατί οι άνθρωποι των εξισωτικών και ακρατικών κοινωνιών πίστευαν στα πνεύματα ;

Η αποδεικτική  δύναμη του λόγου δεν μπορεί να αποκαλύψει χρησιμοποιώντας κοινά αποδεκτά εννοιολογικά εργαλεία, επιστημονικά και φιλοσοφικά, τι υπήρχε εν αρχή, την απαρχή της απαρχής. Ο λόγος ποτέ δεν θα αποδείξει  αν υπάρχουν πνεύματα μετά θάνατον, αθάνατη ψυχή , κόλαση ή παράδεισος , ζωή μετά θάνατον . Οι θεολογικές αυτές παραδοχές δεν επιδέχονται επαλήθευση ή διάψευση, είναι αυτοεπαληθεύσιμες , δηλαδή δόγμα. Όποιος ισχυρίζεται ότι μετά θάνατον υπάρχει ψυχή ας φέρει μια απόδειξη. Ο άνθρωπος είναι ίσως από τα λίγα πλάσματα που έχουν επίγνωση του πεπερασμένου της φύσης του και την ίδια στιγμή αρνείται να αποδεχτεί  την θνητότητα του.  Η αξιοσημείωτη διάρκεια του θρησκευτικού φαινομένου είναι σε άμεση σχέση με το ότι  ξορκίζει την θνητότητα, προσφέρει  μία παρηγοριά στο κατατρομαγμένο από τον αφανισμό του άτομο και μία προσδοκία για την μετά θάνατο ανάσταση του.

Ο Νίτσε ατυχώς εξήγγειλε τον θάνατο του θεού, συνοδεύοντας αυτή την προτροπή με μία ύβρη , να γίνουμε εμείς θεοί. Δεν έκανε τίποτε άλλο από το να αντιστρέψει την ιουδαιοχριστιανική παράδοση της ανθρωποποίησης του θείου (Χριστός) σε θεοποίηση του ανθρώπου .
Τα αποτέλεσμα είναι μια ανθρωπολογική τραγωδία. Γίναμε  εγκόσμιοι αλαζόνες θεοί και κυριαρχήσαμε πάνω στη φύση και στα άλλα πλάσματα και αυτό που αφήνουμε πίσω μας ως επίτευγμα  της προόδου είναι ένας βίος αβίωτος , ένας ελάχιστος εγωκεντρικός εαυτός. Το ανθρωπολογικό υπόδειγμα της νεωτερικότητας είναι ο άθεος θεοσεβούμενος. Αυτός που σκότωσε το θεό για να μετατραπεί σε ανελέητο θεό του εαυτού του. Αυτός ο θεός είναι ο πιο αδυσώπητος διότι δεν προσφέρει ούτε την μετάνοια , την δυνατότητα εξιλέωσης, στον άλλο , στον συνάνθρωπο ,γιατί είναι ένας ατομοκεντρικός θεός. Ο άνθρωπος είναι  ο κυριότερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και ο μεγαλύτερος απελευθερωτικός  στόχος  είναι ο αυτοπεριορισμός του. Το πρότυπο που πρέπει να αναζητήσουμε  είναι πώς θα ζήσουμε ένα εγκόσμιο βίο  με αυτοδημιουργία  και αυτοθέσμιση, μεστή νοήματος, όχι στη βάση ενός ιδεώδους, επίγειου ή ουράνιου παραδείσου. Άλλωστε ακόμα και αν υπήρχε  ζωή μετά θάνατον θα ήταν μία αβίωτη ζωή αν ήταν μία επανάληψη ενός εγκόσμιου ανεξέταστου βίου.
Και τι τραγωδία! Θα διαρκούσε αιώνια.

Χάρης Ναξάκης

Η ΕΞΑΓΟΡΑ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΚΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ


Η καταστροφή της Ίου


34 ar0 8

Όλοι ζούμε καθημερινά  την  διαφθορά στους δήμους, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στις αστυνομίες, σε όλα τα σημεία επαφής μας με την ελληνική πολιτεία. Στις μεγάλες  πόλεις η διαφθορά  καλύπτεται από ένα νέφος ανθρώπων και πολυκατοικιών, και  οι  αποκαλύψεις ενόχων ανάβουν και σβήνουν  στιγμιαία σε τηλεοπτικές εκπομπές   ενημέρωσης  κομματικών σκοπιμοτήτων.   

Σε ένα μικρό όμως νησί,  όπως η Ίος, ένα  τουριστικό χωριό των δύο χιλιάδων κατοίκων, όλα είναι μόνιμα στο φως.  

Ο ανασφάλιστος Αλβανός μετανάστης ξέρει τον εργοδότη του.
Τα ρέματα που  βαφτίζονται δρόμοι είναι γνωστά.
Οι επιτυχημένοι νονοί της νύχτας και της ημέρας είναι  επώνυμοι.
Οι οικοδομές χωρίς άδεια είναι γνωστές και στα κατσίκια.
Τα παράνομα βήματα του Δημάρχου τα ξέρει ακόμα και ο τρελός του χωριού.
Τα γαμήλια δώρα συναλλαγής εχόντων και εξουσίας προβάλλουν ξεδιάντροπα στο φως της ημέρας.  
Όλοι ξέρουν από πού ανατέλλει και πού δύει ο ήλιος στο  μικρό νησί. Ένα μικρό μέρος σαν την Ίο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.

Εδώ βλέπεις  καθαρά ποιος διαφθείρει και ποιος διαφθείρεται, πώς αναπαράγεται η διαφθορά στην  ελληνική κοινωνία.
Εδώ βλέπεις καθαρά χωρίς φίλτρα τους  ανθρώπους και  τους μηχανισμούς διαχείρισης της εξουσίας  που οδήγησαν  την Ελλάδα στην παρακμή και τη χρεοκοπία…  

Το κείμενο που ακολουθεί 
ακτινογραφεί τις δομές εξουσίας που νέμονται και καταπατούν την τουριστική Ελλάδα, χωρίς χωροταξικά, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά κριτήρια και ηθικές αναστολές. Σκιαγραφεί την εξαγορά των κατοίκων και την παράδοση, άνευ όρων, ενός νησιού στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και πιστεύω ότι θα κάνει όλους τους  κατοίκους αυτής της χώρας  που αγαπούν την πατρίδα τους να ντρέπονται που κατοικούν  σε αυτόν τον τόπο αλλά ίσως τους κάνει και πιο σοφούς.
Το κείμενο περιγράφει  πώς  κακοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται  και πωλούνται οι αιγιαλοί και παραλίες του Αιγαίου, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφθοράς στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών, πώς χορηγούνται  παράνομες οικοδομικές άδειες και εγκρίσεις αρχιτεκτονικών μελετών, πώς νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 2011,  πώς οι εκλεγμένοι μας νομοθετούν χέρι χέρι με επιχειρηματικά ιδιωτικά  συμφέροντα εκποιώντας κοινόχρηστους χώρους, πώς καταστρέφονται και παραδίδονται στην κερδοσκοπία τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους του Αιγαίου και  πώς καταργείται κάθε έννοια προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας του περιβάλλοντος σε αυτή τη χώρα.

Η απροκάλυπτη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών  και η σιωπή των αμνών όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτικών, στην υπόθεση της καταστροφής των παραλιών και του περιβάλλοντος της  μικρής Ίου, ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας  κακοδιοίκησης    πολιτείας και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο προς διερεύνηση με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες.

Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό με μια  περιληπτική ιστορική αναδρομή  της  αγοράς από χρηματιστηριακά κεφάλαια του μεγαλύτερου μέρους της Ίου, που μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί  «η άλωση της Ίου».

Η άλωση  της Ίου

Το 2007
  ένα κότερο πλησιάζει τις ακτές της Ίου. Ο ιδιοκτήτης του είναι ένας πλούσιος χρηματιστής που λέγεται ότι είχε βγάλει πολλά λεφτά ποντάροντας με επιτυχία στο χρηματοπιστωτικό επιχειρηματικό καζίνο της Wall Street.  Ο επιχειρηματίας μαγεύεται  από την ομορφιά και τις παρθένες παραλίες  του νησιού και αποφασίζει να τις αγοράσει και να τις  εκμεταλλευτεί.  Ανεβαίνει στο χωριό να διαπιστώσει αν υπάρχουν εκεί,  όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δημόσιες αρχές, χωροταξικές μελέτες,  θεσμοθετημένοι περιβαλλοντικοί περιορισμοί, εκλεγμένοι δήμαρχοι  που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Γυρνάει στο κότερο πανευτυχής.  Η νήσος Ίος είναι ανοχύρωτη πολιτεία χωρίς κτηματολόγιο και χωρίς εγκεκριμένες χωροταξικές μελέτες στις εκτός σχεδίου περιοχές. Ιππότες με πανοπλίες, πρίγκιπες με άσπρα  άλογα, αστοί, προεστοί του τόπου, αριστερό εργατικό κίνημα  να υπερασπισθούν τον τόπο  δεν υπάρχουν  στο νησί. Οι δύο χιλιάδες ιθαγενείς κάτοικοι, παρόλο που  έχουν βγάλει αρκετά  χρήματα εκμεταλλευόμενοι  οι ίδιοι  το γνωστό  από χρόνια τουριστικό νησί τους, δείχνουν επιρρεπείς σε εξαγορά, προσκυνητές στο χρήμα. Ίσως από τα προπολεμικά χρόνια της φτώχιας και της ανέχειας στο νησί η δίψα  για το χρήμα να έχει ενσωματωθεί στο DNA  τους. Στα στενά δρομάκια του χωριού πολλοί μεσίτες,  πωλητές του τόπου τους, εμφανίζονται σε κάθε γωνία, σε κάθε νυχτερινό κέντρο. Πατριώτες να σταθούν   εμπόδιο στα σχέδια της  μονοπωλιακής επιχειρηματικής  εκμετάλλευσης του νησιού από νεοφερμένους ξένους   δεν φαίνονται στον ορίζοντα.  Ο επιχειρηματίας σίγουρος  πια ότι ο τόπος  είναι  χωρίς υπερασπιστές τρίβει τα χέρια του και αποφασίζει να αγοράσει όλες τις νότιες παραλίες της όμορφης παρθένας Ίου με στόχο να τις εκδίδει αποκλειστικά σε ανά τον κόσμο πλούσιους,  Σαουδάραβες, Ρώσους ολιγάρχες και άλλους, που πληρώνουν πλουσιοπάροχα για all inclusive αποκλειστικές χρήσεις και απολαύσεις. Η επιχείρηση εξαγοράς ενός ολόκληρου νησιού του Αιγαίου ξεκινά.

Η off shore εταιρεία Sharivan Limited ξεκινάει τις αγορές στη χαρακτηρισμένη παραμεθόρια περιοχή του Αιγαίου νήσο Ίο αλλά γρήγορα μεταβιβάζει ιδιοκτησίες και παραδίδει την σκυτάλη σε ανώνυμες  ελληνικές εταιρείες. Ο στόχος είναι προφανής: να λαμβάνει επιδοτήσεις από   ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Σύντομα ο επιχειρηματίας καταφέρνει με τους πολιτικούς του φίλους  να εξασφαλίσει εγκρίσεις επιδοτήσεων των εταιρειών του συνολικά γύρω στα  24  εκατ. ευρώ. Έτσι  με τις επιδοτήσεις αυτές και με τις κατάλληλες υπερτιμολογήσεις   μπορεί να  παρουσιάζεται σαν  ευεργέτης επενδυτής χρησιμοποιώντας τα χρήματα του Έλληνα και Ευρωπαίου φορολογούμενου.

Για την αγορά της Ίου δημιουργούνται οι  εταιρείες 
  105 Α.Ε.,   Λούκας Α.Ε.,  Νερό Α.Ε.,  Ίος Μαρίνα Α.Ε.,  Λούγια ΑΕ., Χαμόγελο Α.Ε. συμφερόντων του επιχειρηματία με ταυτόσημα διοικητικά συμβούλια. Αγοράζονται παραλιακές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων με, συχνά,  μάρτυρες συμβολαίων τα  κατσίκια. Τα εκατοντάδες στρέμματα  που  αναφέρονται στα συμβόλαια  των εκτάσεων αγοράς από τους ιδιοκτήτες πωλητές   γίνονται χιλιάδες  με την επίκληση κτηνοτροφικής χρησικτησίας δημοσίων εκτάσεων.  Ιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου εκτάσεων  που δεν θέλουν  να απομακρυνθούν από τα πατρικά εδάφη εξαναγκάζονται να πουλήσουν τις πατρογονικές τους περιουσίες  με την απειλή της πρωτόγνωρης  στα νησιά   των Κυκλάδων δικαστικής  διαδικασίας "αγωγής  διανομής". Οι ιδιοκτήτες των off shore και των ανωνύμων εταιρειών  εκβιάζουν  τους εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες με αναγκαστικούς πλειστηριασμούς  με αγωγές διανομής,  αν δεν πουλήσουν στους νέους άρχοντες  οικειοθελώς  τα κτήματά τους.

Οι παραλίες ή τμήματα αυτών, που   έχει αγοράσει μέχρι σήμερα  το παραπάνω δίκτυο εταιρειών  συμφερόντων του επιχειρηματία   κ. Μιχαλόπουλου  στη νήσο Ίο είναι συνολικά δεκατέσσερις:  
Παραλία   Καλάμου,  παραλία Παπά,  παραλία Τρεις Κλησιές, παραλία Μαγγανάρι (τμήμα), παραλία Τρυπητή, παραλία Μανούσου, παραλία Πέπα, παραλία Πικρί Νερό (βόρειο τμήμα),  παραλία   Μυλοπότα (τμήμα), παραλία Κολιτσάνι (τμήμα), παραλία Λιμανιού  (τμήμα),  παραλία Τζαμαρία (τμήμα), παραλία  Κουμπάρα, νησάκι Διακοφτό.  

Ο νέος σύγχρονος φεουδάρχης, κάτοχος πια με τις ανώνυμες εταιρείες του τού μεγαλύτερου μέρους της   Ίου (17%  κατά εκτίμηση) με τη συμπαράσταση των αστυνομικών, δημοτικών και κυβερνητικών αρχών,  συμπεριφέρεται πλέον σαν ο υπεράνω κάθε νόμου  αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης της  Ίου.
Ο πρώην δήμαρχος  της Ίου, Γιώργος Βολυκάκης αναλαμβάνει επιστάτης των συνεργείων του νέου άρχοντα. Μια στρατιά πληβείων εργαζομένων, στην πλειοψηφία ανασφάλιστοι αλλοδαποί, μεταφέρονται  με φορτηγά στα κτήματα του νέου άρχοντα, μερικές φορές συνοδεία αστυνομικών οργάνων,  για να  περιφράξουν παράνομα, χωρίς άδειες περιτοίχισης, τις νέες ιδιοκτησίες  και  να ικανοποιήσουν τις  εκκεντρικές αρχιτεκτονικές του επιθυμίες. Οι  αρχιτεκτονικές  αυτές επιθυμίες  που ακροβατούν ανάμεσα στο στυλ Λας Βέγκας της Νεβάδα και το φοινικοκρατούμενο Palm Beach της Φλόριντας προσυπογράφονται,  κατά παράβαση των διαταγμάτων προστασίας  που ισχύουν, από τους  εντεταλμένους  για την προστασία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του Αιγαίου αρμόδιους αρχιτέκτονες μηχανικούς. Το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο του νησιού αλλοιώνεται δραματικά  και η κοινωνική δομή της  Ίου  αρχίζει να θυμίζει  Μεξικό εποχής Ζαπάτα με τον επιχειρηματία  Δον Μιχαλόπουλο να εξουσιάζει με το χρήμα του το νησί.  


                             Η παραλία του Παπά

Η παραλία του Παπά,
 σύμβολο του νησιού  που η φωτογραφία της  συνοδεύει   όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες για την τουριστική προβολή της Ίου ιδιωτικοποιείται και απαγορεύεται η επίσκεψη σε αυτή για τους κοινούς  τουρίστες. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε νεόπλουτους  κατόχους  τζιπ άνω των  2000 κυβικών και φίλους του νέου άρχοντα. Το παραδοσιακό μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία από την πλαγιά σφραγίζεται με σιδερένιες  πόρτες και αλυσίδες και όποιος τολμά να εμφανιστεί στην παραλία με φουσκωτό σκάφος τού κοινοποιείται από  μπράβους ότι η παραλία είναι ιδιωτική.  Κατά μήκος του δημόσιου δρόμου που οδηγεί στην παραλία του Καλάμου, ένας  τεράστιος τοίχος δύο μέτρα ύψος και μήκους δύο περίπου χιλιόμετρων  που θυμίζει το σινικό τοίχος απαγορεύει  στον περίεργο περαστικό ακόμα  και να βλέπει την παραλία του Παπά  έστω και από  εκεί ψηλά.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Καλλιεργητές του ναζισμού ευυπόληπτοι πολίτες

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε κοινωνίες να ξεσηκώνονται και να διαμαρτύρονται για τα προβλήματα, με τα οποία τους φόρτωσε η πολιτική επί του προσφυγικού ζητήματος που ασκούν η ευρωπαϊκή και η ελληνική κυβέρνηση.

του Γιάννη Μακριδάκη/the press project


Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν αναλάβει δράση, σχηματίζοντας διάφορες "επιτροπές αγώνα" και συγκαλώντας συγκεντρώσεις και παραστάσεις, διαμαρτύρονται για τα προβλήματα, επισημαίνουν την ανεπάρκεια των πολιτικών εκπροσώπων τους, συντάσσουν δικές τους προτάσεις και κατευθύνσεις πολιτικής, τις οποίες προτείνουν στους τοπικούς αιρετούς εκπροσώπους τους και απαιτούν συγκεκριμένες πολιτικές ανακούφισής τους. Διαχωρίζουν δε τους εαυτούς τους από τα ακροδεξιά στοιχεία, που προβαίνουν σε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον προσφύγων και ντόπιων αλληλέγγυων, λόγω του ότι οι ίδιοι δεν προκαλούν έκτροπα, τουλάχιστον άλλα πέραν των φραστικών, και λόγω του ότι ανήκουν στην τάξη των ευυπόληπτων πολιτών, των νοικοκυραίων, όπως τους ονόμαζε ο Σαμαράς, και δεν είναι λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας, όπως συνήθως οι άλλοι, τους οποίους όμως δεν απομονώνουν, αλλά τους δέχονται στις συναθροίσεις τους και στέκουν μαζί πλάι πλάι. Με τα ίδια επιχειρήματα προσπαθούν και οι συστημικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να εδραιώσουν την πεποίθηση ότι αυτό ακριβώς το κομμάτι της κοινωνίας είναι οι προοδευτικοί πολίτες που εκφράζουν τον παλμό της, οι αγανακτισμένοι από την ανεπάρκεια των πολιτικών πατριώτες, που νοιάζονται για το μέλλον του τόπου και των παιδιών τους.

Αυτό φυσικά δεν ισχύει, δεν είναι οι άνθρωποι αυτοί πολίτες που ριζοσπαστικοποιήθηκαν και ενεργοποιήθηκαν επιτέλους ύστερα από τόσα χρόνια "ανάπτυξης" και κατόπιν μνημονίων, δεν αποτελούν δηλαδή κεφάλαιο για μια άλλη, πιο ενεργή και συνειδητή κοινωνία πολιτών στο μέλλον, απεναντίας, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας είναι που στρώνουν το χαλί στον ναζισμό και αυτό γίνεται κατανοητό πολύ εύκολα, με μια υποτυπώδη παρατήρηση της γενικότερης πρόσφατης πολιτικής τους στάσης.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ακριτικές νησιωτικές κοινωνίες του Αιγαίου και ας συγκρίνουμε την παρούσα πολιτική στάση τους, με αυτήν που κρατούν απέναντι σε ένα άλλο από τα καταστροφικά σχέδια που τις αφορούν, το οποίο εκτυλίσσεται εδώ και λίγα χρόνια και εκπορεύεται κι αυτό από την ίδια ευρωπαϊκή και ελληνική πολιτική ελίτ, η οποία υπηρετεί τυφλά τον καταναλωτικό καπιταλισμό. Αυτό δεν είναι άλλο από την μετατροπή των νησιών σε μπαταρίες, με την εγκατάσταση γιγαντιαίων βιομηχανικών ανεμογεννητριών.

Οι εντός του καταναλωτικού καπιταλισμού λοιπόν εκπαιδευμένοι αυτοί πολίτες θεωρούν το σχέδιο αυτό ως "επένδυση" και δεν αντιδρούν, παρόλο που θα ισοπεδώσει όρη και βουνά, θα καταστρέψει οριστικά το ανάγλυφο, το οικοσύστημα και τη φυσιογνωμία των νησιών τους, για να λυμαίνεται μονοπωλιακά και αποικιοκρατικά μια πολυεθνική τον φυσικό πόρο άνεμο, θα τους στερήσει δια παντός κάθε άλλη ευκαιρία ισόρροπης ανάπτυξης, ιδίως τουριστικής, που τους ενδιαφέρει κιόλας, καταστρέφοντας τα νησιά τους στο διηνεκές και προσφέροντας ταυτόχρονα λιγοστές θέσεις εργασίας και ισχνά, σε σχέση με τα κέρδη τους, ανταποδοτικά τέλη στους δήμους.

Οι τοπικές κοινωνίες δηλαδή, οι οποίες μέχρι πρότινος κάθε επέλαση για λεηλασία και καταστροφή, αρκεί να έφερνε χρήμα, έργα και υποσχέσεις, την αποδέχτηκαν και την υποδέχτηκαν ως "επένδυση", την επιζητούσαν κιόλας και δεν τους κάηκε καρφί για το τι θα απογίνει το ρημάδι το νησί τους, ή στην καλύτερη περίπτωση έμειναν στην πλειονότητά τους αδιάφορες και αμέτοχες στον δημόσιο διάλογο, τώρα με το ζήτημα του εγκλωβισμού των προσφύγων και μεταναστών μες στα πόδια τους, άρχισαν να ξεσηκώνονται και να ζητάνε, όπως λένε, το συμφέρον του τόπου τους, και να ενδιαφέρονται, όπως επίσης λένε, για την πατρίδα τους και άλλες τέτοιες όψιμες μεγαλοστομίες.

Την ίδια στιγμή φυσικά οι κοινωνίες αυτές καταμετρούν πάμπολλα μέλη τους, τα οποία βρήκαν δουλειά και εργάζονται με καλούς μισθούς σε ΜΚΟ, στην Ύπατη Αρμοστεία ή στον Δήμο, σε μιαν εποχή που η ανεργία είναι τρομακτική, άλλα που νοικιάζουν τα ξενοδοχεία ή τα ενοικιαζόμενα δωμάτιά τους σε μέλη των ΜΚΟ ή της Φρόντεξ και των λοιπών που έχουν κατακλύσει τα νησιά, άλλα που νοικιάζουν τα σπίτια τους σε ΜΚΟ που φροντίζουν για την στέγαση προσφύγων, και άλλα, τέλος, που δουλεύουν αλυσιδωτά λόγω του πακτωλού χρημάτων που πέφτουν στην αγορά των νησιών εξαιτίας του προσφυγικού ζητήματος. Παρόλα αυτά οι κοινωνίες αυτές δεν βλέπουν και το προσφυγικό ως "επένδυση", που φέρνει τόσο χρήμα και τόσες θέσεις εργασίας, και μάλιστα εκατοντάδες περισσότερες από τις εγκαταστάσεις ΒΑΠΕ, ούτε θεωρούν αναπτυξιακά έργα τις πολυδάπανες ανεγέρσεις χοτ σποτ και καταυλισμών, αλλά το θεωρούν "καταστροφή", λόγω της αλλαγής της φυσιογνωμίας της κοινωνίας και του τόπου τους.

Κομαντάντε Φιντέλ: Οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν


fintel-gia-karouzel

«Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη ότι αν λειτουργήσουν με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους»
(από το χαιρετισμό του Φιντέλ Κάστρο στο 7ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) – 16-19 Απριλίου 2016).



Kubas Ministerpräsident Fidel Castro und Ernesto "Che" Guevara, Präsident der kubanischen Nationalbank, sehen auf dem Fliegerstützpunkt San Julian einer Bauern-Militärparade zu. Aufnahme vom 21.08.1960.

fintel-castro-ok

barboudos-avana

ημεροδρόμος

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Χίος. Αντιφασιστική πορεία ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις Ναζιστών κατά προσφύγων.


Αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια στις πρόσφατες δολοφονικές επιθέσεις της Χ.Α. κατά προσφύγων στο καμπ της Σούδας πραγματοποιήθηκε απόψε στη Χίο με τη διακριτική παρουσία της αστυνομίας. Την πορεία διοργάνωσε η συλλογικότητα «Λάθρα;».

Η πορεία ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία του νησιού και εξελίχθηκε ειρηνικά. Οι διαδηλωτές έκαναν μία στάση έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και φώναξαν συνθήματα εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής για τους πρόσφυγες.

Επίσης, θυροκόλλησαν μία ανακοίνωση διαμαρτυρίας, που επικεντρώνεται κυρίως στην «κατάπτυστη», όπως τη χαρακτήρισαν, αντίστοιχη του ΣΥΡΙΖΑ Χίου για τα επεισόδια, η οποία εξίσωνε τους αλληλέγγυους με χρυσαυγίτες. Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι κατευθύνθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση για να καταλήξουν στην παραλία του νησιού.

Κάλεσμα στην κινητοποίηση απηύθυναν η Λαϊκή Ενότητα Χίου, η τοπική επιτροπή Χίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η «Παρέμβαση» Χίου, ενώ συμμετείχαν η Κοινωνική Κουζίνα, οι Αλληλέγγυοι Χίου και άλλοι.

Πηγή: Κίνηση απελάστε το Ρατσισμό/ antinazizone.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

'Ενα 4χρονο παιδί προσπαθούσε να ζεσταθεί στο σκοτάδι...

... και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο
Eνα 4χρονο αγόρι από την Λάρισα προστέθηκε από χθες στον τραγικό «κατάλογο» των θυμάτων από έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος και θέρμανσης της μνημονιακής εποχής, νοσηλευόμενο στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού σε σοβαρή κατάσταση, μετά την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο σπίτι του χθες βράδυ.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η πυρκαγιά προκλήθηκε από αναμμένο κερί, καθώς είχε διακοπεί η ηλεκτροδότηση στο σπίτι.
«Πηγές» της ΔΕΗ αναφέρουν ότι ο λογαριασμός του ρεύματος είχε να πληρωθεί από το 2013, η διακοπή είχε γίνει από το 2014, ωστόσο είχε επανασυνδεθεί παράνομα και έτσι ο αρμόδιος διαχειριστής πριν από δυο ήμερες διέκοψε εκ νέου την ηλεκτροδότηση αφαιρώντας μάλιστα και το ρολόι. Πηγές της ΔΕΗ αναφέρουν ότι το ρολόι ήταν εγγεγραμμένο σε άλλο όνομα από την οικογένεια που διέμενε στο σπίτι.

Το παιδί ήταν μέλος μονογονεϊκής οικογένειας με την μητέρα να προσπαθεί να το θρέψει μέσα σε άθλιες οικονομικές συνθήκες.

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν με αφορμή αυτή την τραγωδία. Επιλέγουμε να θυμίσουμε τι ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2013, ως αντιπολίτευση, με αφορμή τον τραγικό θάνατο των δύο φοιτητών στην Λάρισα από αναθυμιάσεις  που προήλθαν από αυτοσχέδιο μαγκάλι. Σημείωνε, μεταξύ άλλων:
«Το τραγικό συμβάν της Λάρισας είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή  στις ζωές των περισσοτέρων από εμάς. Όταν πριν λίγους μήνες προειδοποιούσαμε  για τις επιπτώσεις  που θα έχει το ακριβό πετρέλαιο και  ρεύμα, είχαμε λοιδορηθεί από την κυβέρνηση. Σήμερα, συντετριμμένοι από τον άδικο χαμό των 2 σπουδαστών ας αναλογιστούμε όλοι τι πρέπει να γίνει για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα.».
Ακριβώς…


Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Ρουβίκωνας: Απο την Καβάλα ως τη Χίο δεν φτάνει μόνο να κόψεις τα κεφάλια του τέρατος...



Από την Χίο ώς την Καβάλα, από την Κρήτη ώς τις πλατείες της Αθήνας οι φασίστες, βγαίνοντας σιγά-σιγά από το πρωτόγνωρο γιαυτούς σοκ των δικαστικών διώξεων μετά την δολοφονία Φύσσα προσπαθούν να ξαναπιάσουν το νήμα βίας που άφησαν. Οι μιλιτέρ φιέστες με τις παραφουσκωμένες γαλοπούλες να βαδίζουν στρατιωτικά στις πλατείες τα πρωινά, και τα βράδια να ξεχύνονται προς αναζήτηση των πιο ανυπεράσπιστων μεταναστών για ξύλο και μαχαίρωμα απειλούν να καθιερωθούν ξανά. Πάντα με τις πλάτες του κράτους, πάντα ανάμεσα στα ΜΑΤ, πάντα με τις άκρες στα αστυνομικά τμήματα, τα δημοτικά συμβούλια, τις δικαστικές αίθουσες, το "κινηματικό" προφίλ του παραδοσιακού ελληνικού δεξιού παρακράτους επανεμφανίζεται. Στη Χίο τους είδαμε να χτυπούν γυναικόπαιδα που έφυγαν για να γλιτώσουν από την σύγκρουση άλλων φασισμών στη γη που γεννήθηκαν. Στην Κρήτη χτύπησαν μετανάστες και αντιφασίστες και προκάλεσαν την μαζική απάντηση αναρχικών και άλλων αγωνιστών.

Στην Καβάλα, οι φασίστες, όχι της χρυσή αυγής αυτή τη φορά αλλά ενός τοπικού παραμάγαζου ξεκίνησαν μια επιχείρηση εκφοβισμού που περιελάμβανε εμπρησμούς εργασιακών χώρων συντρόφων, μαφιόζικα πεσίματα, τρομοκρατία σε ανήλικους. Έφτασαν στο σημείο μέχρι και όπλο να βγάλουν και να πυροβολήσουν. Βέβαια αν αυτά τα είχαν κάνει αντιφασίστες θα ήταν γεμάτα τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία ειδήσεων με τρομομολαγνικά αφηγήματα, κόμματα και αρχηγοί θα έκαναν δηλώσεις, επερωτήσεις θα γίνονταν από την αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή. Τώρα που τα έκαναν φασίστες σιωπή εκκωφαντική. Κι όχι μόνο σιωπή αλλά βρέθηκαν οι αντιφασίστες φορτωμένοι με κατηγορίες και δικαστήρια.

Δεν έχει νόημα να επιμείνουμε πολύ στην σχέση του βαθέως κράτους με τον φασισμό στην Ελλάδα. Είναι μέρος της ιθαγενούς πολιτικής ιστορίας, είναι μέρος του κεντρικού πολιτικού πεδίου και καθορίζει εξελίξεις εδώ και 70 χρόνια. Το λέμε και θα το λέμε βέβαια, γιατί η μνήμη του λαού είναι συχνά κοντή και όλο το καθεστώς αγωνίζεται καθημερινά να την κάνει κοντύτερη. Αυτό που έχει σημασία είναι η απάντηση του κόσμου του αγώνα, η απάντηση του αντιφασισμού. Ως αναρχικοί αντιφασίστες δεν θα αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω. Στο μέτρο των δυνάμεών μας και στο πεδίο που μπορούμε να λειτουργήσουμε θα σταθούμε απέναντι στον φασισμό με τους επιθετικούς και αποτελεσματικούς τρόπους που απαιτείται στις νέες συνθήκες. Ο φασισμός θα πρέπει να είναι έτοιμος να πληρώσει το κόστος της φιλοδοξίας του για επιστροφή στο πεζοδρόμιο.

Δεν φτάνει όμως να κόψουμε τα κεφάλια του φασιστικού τέρατος πρέπει να καυτηριάσουμε και τους λαιμούς από όπου φυτρώνουν. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν τον φασισμό: η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων είναι αναγκαία αλλά η θεραπεία πρέπει να βγάλει από την μέση τη γενεσιουργό αιτία της φασιστικής κοινωνικής μόλυνσης: το κράτος και το κεφάλαιο. Κι αυτός είναι ο μεγάλος αγώνας, μέρος του οποίου είναι ο αντιφασισμός.

Να τσακίσουμε τους φασίστες όπου και όποτε ξεμυτίζουν. Να απαντάμε συντριπτικά στις προκλήσεις τους.

Αλληλεγγύη σε ντόπιους και ξένους, θύματα των φασιστικών επιθέσεων.

Αλληλεγγύη στους αγωνιστές, τις πολιτικές ομάδες και εγχειρήματα σε Κρήτη, Καβάλα, Ξάνθη, Χίο, παντού.

"Λάσπες στην Χίο"

Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκαΐ. Συνομιλούν η παρουσιάστρια Σία Κοσιώνη, και ο σχολιαστής Παύλος Τσίμας. Παραθέτω όλη την απομαγνητοφωνημένη συζήτηση (στο τέλος το link για την εκπομπή)
Σία Κοσιώνη: …Είναι μαζί μου ο Παύλος Τσίμας…

Παύλος Τσίμας: Καλησπέρα Σία…

Σία Κοσιώνη: …βρέθηκες εκεί πριν από λίγες μέρες, αν μπορούμε παρακαλώ να δούμε και τα πλάνα που κατέγραψες εκεί κάτω…

Παύλος Τσίμας: ..κάποια πλάνα, ναι, γιατί μείναμε πολλές μέρες στην Χίο…
Σία Κοσιώνη: …πριν ξεσπάσει αυτό το κακό, αυτές…
Παύλος Τσίμας: …μολονότι κάθε βράδυ, σχεδόν κάθε βράδυ, γίνονται φασαρίες στην Σούδα.

Σία Κοσιώνη: Τα βλέπουμε λοιπόν, βλέπουμε τη…Βλέπουμε τις συνθήκες κατά τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι…

Παύλος Τσίμας: …έτσι ζούνε, ναι..
Παύλος Τσίμας: …αλλά θα δούμε και σε ποιο σημείο είναι. Έχεις σκηνές κάτω από τα σπίτια…
Παύλος Τσίμας: …έχεις σκηνές, μέσα στις λάσπες όπου μικρά παιδάκια κοιμούνται κολυμπώντας στο νερό, όταν βρέχει, και αυτό, ακουμπάει στους τοίχους των σπιτιών της πόλης. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν τα σπίτια τους – έχουν την ατυχία να έχουν το σπίτι τους εκεί, ανοίγουν το παράθυρό τους, και είναι πάνω από τον καταυλισμό. Πάνω από έναν καταυλισμό ο οποίος …είναι η ντροπή και το αίσχος της Ελληνικής Πολιτείας – εγώ, και φαντάζομαι όποιος άνθρωπος πατήσει το πόδι του εκεί πέρα, ντρέπεται που είναι πολίτης αυτής της χώρας. Απορώ πως οι άλλοι κοιμούνται. Εννοώ εκείνοι που έχουν την ευθύνη αυτού του πράγματος – απορώ πως κοιμούνται. Είναι ντροπή.

Σία Κοσιώνη: Το θέμα είναι Παύλο μου το εξής: έχουμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι χωρίς να το θέλουν, έτσι η, προφανώς, η πλειοψηφία αυτών, έχουν εγκλωβιστεί σ” αυτήν την χώρα. Κάπου πρέπει να πάνε. Τα λεφτά από την Ευρώπη ρέουν για το θέμα του προσφυγικού…

Παύλος Τσίμας: …ρέουν αλλά δεν τα παίρνουμε, ε…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ….

Παύλος Τσίμας: …ή αν τα παίρνουμε δεν τα ξοδεύουμε σωστά…

Σία Κοσιώνη: …τι γίνεται εδώ, γιατί λοιπόν πρέπει….

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις….

Σία Κοσιώνη: …και αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν στο στόχαστρο, αλλά και να υποφέρουν αυτά που υποφέρουν, και οι ίδιοι, και οι Έλληνες οι κάτοικοι των περιοχών – όχι μόνο των στην Χίο, παντού.

Παύλος Τσίμας: Οι κάτοικοι των περιοχών, και δικαιολογημένα, είναι αγανακτισμένοι. Η κατάσταση είναι η εξής: Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου, αυτός ο καταυλισμός είναι φτιαγμένος με κάτι σκηνές που δεν είναι καν αδιάβροχες, όταν βρέχει πλημμυρίζουνε νερό, σε έναν τόπο που γίνεται λασπότοπος με το παραμικρό, εκεί οι άνθρωποι είναι νηστικοί, γιατί τους δίνουνε ένα φαγητό που το πετάνε κατ” ευθείαν στον σκουπιδοντενεκέδες – δεν τρώγεται, άπλυτοι, γιατί έχουν τέσσερις ντους – τα τρία σπασμένα, εεε κρυωμένοι, και, επιπλέον, κατά παράβαση όλων των διεθνών προδιαγραφών, έχεις έναν καταυλισμό εντελώς χύμα στο οποίο έχεις μία σκηνή, με μία οικογένεια από την Συρία ταλαιπωρημένων ανθρώπων με τρία μωρά, και δίπλα τους, τρία αγόρια από το Αφγανιστάν είκοσι χρονών, ή από τον Ιράν, που το βράδυ μεθάνε και κάθε βράδυ κάνουν φασαρία. Οι πρόσφυγες οι Σύριοι που κάθονται σ” αυτόν τον καταυλισμό, τρέμουνε κάθε βράδυ, κοιμούνται, κλειδώνονται πριν πέσει το φως όσο μπορούνε και προφυλάσσονται γιατί φοβούνται για την ζωή των παιδιών τους…

Σία Κοσιώνη: …φοβούμενοι τις διπλανές σκηνές…

Παύλος Τσίμας: …από τους ανθρώπους που κοιμούνται δίπλα τους, και δεν υπάρχει κανείς αυτό να το ελέγχει. Αυτό, είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, είναι φανερό επίσης ότι δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες…

Σία Κοσιώνη: …και δίνει την ευκαιρία στους Ευρωπαίους να βγάλουν την ουρά τους απ” έξω – γιατί αυτό κατάλαβα εγώ σήμερα…

Παύλος Τσίμας: ..κοίταξε να δεις, οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι θα έλεγα εδώ δεν βγάζουν την ουρά τους απ” έξω, υπάρχει και ένα πρόβλημα και με την συμφωνία να πω μια λέξη. Γιατί εγώ είδα πάρα πολλούς ανθρώπους, όταν έκλεισε η Ειδομένη, και δεν μπορούσαν πια να φύγουν από την Χίο και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία, έχουνε χαρτιά που κάνουνε αιτήσεις ασύλου – αλλά πρέπει να περιμένουν έξι μήνες, οκτώ μήνες, έναν χρόνο…

Σία Κοσιώνη: …ναι, μα το είπε και η κυρία Καλογήρου η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου ότι περιμέναμε χ αριθμό, και έχει έρθει ένας πάρα πολύ μικρός αριθμός υπαλλήλων…

Παύλος Τσίμας: …οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται και ζουν σ” αυτές τις συνθήκες όχι για μια δυο μέρες – αλλά μήνες!

Σία Κοσιώνη: ..μάλιστα. Λοιπόν Παύλο να σε ευχαριστήσουμε πολύ…
Η εκπομπή είναι εδώ, το απόσπασμα από το 23:40
~
Για τις απαράδεκτες συνθήκες που μένουν εγκλωβισμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έχω αναφερθεί και εγώ (τον τελευταίο καιρό με δύο άρθρα, εδώ ή εδώ πχ) και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Πράγματι, οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, πράγματι οι άνθρωποι αυτοί μένουν σε απαράδεκτα καταλύματα, πράγματι η ανυπαρξία βοήθειας είναι εμφανής, και πράγματι, το κράτος φέρει βαρύτατες ευθύνες.
Γιατί όμως αυτό είναι δικαιολογία; Και, πόσο δε μάλλον, γιατί είναι δικαιολογία να γίνει κανείς χρυσαυγίτης;
Λέει ο Παύλος Τσίμας αφού περιγράφει τις δύσκολες συνθήκες των έγκλειστων μεταναστών στην Χίο:
είναι φανερό ότι δημιουργεί αγανάκτηση στο νησί, […] δημιουργεί και μία πλατφόρμα εκτόξευσης για την Χρυσή Αυγή – ο κύριος Κασιδιάρης ήταν εχθές στην Χίο, δεν είναι τυχαίο που χτες το βράδυ μετά τα επεισόδια βγήκανε οι χρυσαυγήτες με τα λοστάρια να χτυπάνε και κατοίκους και πρόσφυγες
Τι σχέση έχουν οι συνθήκες με την «αγανάκτηση» των κατοίκων; Οι κάτοικοι δεν «αγανακτούν» επειδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παίρνουν άθλιο φαγητό ή έχουν μόλις μία λειτουργική ντουσιέρα, αλλά γιατί
Έχεις λοιπόν, έναν καταυλισμό χύμα, χύμα, μέσα στην πόλη, να ακουμπάει στα σπίτια των κατοίκων της Χίου
είναι μέσα στην πόλη, αυτή η κατάσταση «ακουμπά στα σπίτια των κατοίκων».
Αν το ενδιαφέρον είναι (και είναι, για πολλούς από τους κατοίκους) για τις αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, διαμαρτύρονται προς την κυβέρνηση απαιτώντας καλύτερες συνθήκες για τους φιλοξενούμενους. Και αν οι πρόσφυγες/μετανάστες φτάνουν να διαμαρτύρονται γι” αυτό, ενώνουν όλοι μαζί τις διαμαρτυρίες τους. Πως «δικαιολογείται» ο χρυσαυγίτης νεοναζί Κασιδιάρης να διαμαρτύρεται με άλλους «αγανακτισμένους» κατοίκους για το πόσο άσχημα περνάει η οικογένεια των Συρίων;
Ίσως μία άλλη αποστροφή του σχολιασμού, θα δικαιολογούσε αυτήν την σύνδεση:
οι Ευρωπαίοι λένε σας δίνουμε ένα δισεκατομμύριο για να φροντίσετε πενήντα, εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες – αν δεν μπορείτε …είναι δικό σας θέμα.
…Επ, όχι.
Ο Τσίμας είναι δημοσιογράφος, η εκπομπή που κάνει το σχόλιό του είναι μία δημοσιογραφική εκπομπή, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Είναι λοιπόν περίεργο που δεν αντιδρά κανείς στο νούμερο που παρατίθεται: Μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι ένα δισεκατομμύριο ευρώ(!) για να φροντίσουμε πενήντα-εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες; Αυτή είναι κοινή ατζέντα στην ακροδεξιά ρητορική (link προς το ethnikismos.net αν θέλετε να το αποφύγετε), αλλά δεν έχει καμία βάση: Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν δώσει «ένα δις», έχουν διαθέσει πρακτικά ένα ποσό κάποιων εκατομμυρίων για την διαχείριση του προσφυγικού, μεγάλο μέρος του οποίου (το 80% αν έχω αντιληφθεί σωστά) είναι στην αποκλειστική διαχείριση των ΜΚΟ (δεν έχουν ακόμα δώσει προϋπολογισμούς). Αν έχω σωστή πληροφόρηση, η Ελλάδα ως κράτος έχει χρησιμοποιήσει περίπου 20-30 εκατομμύρια απο ξένα χρήματα – και δεν έχει εξουσία ή λόγο στην διάθεση των ΜΚΟ. Υπάρχουν όντως ευρωπαϊκά χρήματα που έχουν δεσμευτεί για το προσφυγικό, που φτάνουν το ένα δις, μα αφορούν εγκαταστάσεις, υλικό ανθρώπινο και μη, (και διατίθεται και προς τις αντίστοιχες εργασίες του ΝΑΤΟ για όλη την συνοριακή πολιτική μας) – και όμως (όχι απαραίτητα με ευθύνη της Ελλάδας) δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη – ή δεν έχουν δοθεί στην Ελλάδα.
«…Οι ευρωπαίοι λένε σας δώσαμε ένα δις»;
Ακόμα και αν μας είχαν δώσει, όντως, ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ακόμα και αν η κυβέρνηση το είχε όντως εισπράξει, και το έκανε ξέρωγω παροχές, ή προσλήψεις για ημετέρους, ένα ολόκληρο δις(!) – πως η εμφανής ανέχεια των μεταναστών/προσφύγων θα …δικαιολογούσε τα …πογκρόμ και τις μολότοφ εναντίον τους;
~
Παλαιότερα έλεγα πως αν όντως δεν θέλεις ανεμβολίαστα παιδάκια στο σχολείο σου, δεν διώχνεις τα παιδάκια – απαιτείς μόνο να εμβολιαστούν. Το ίδιο ισχύει και για κάθε «αγανακτισμένη» αντίδραση για τις συνθήκες των μεταναστών και των προσφύγων. Αν θυμώνεις (όπως και θα έπρεπε, όντως) για τις συνθήκες που ζουν, παλεύεις για καλύτερες συνθήκες, όχι για να …φύγουν από την αυλή σου και όπου θέλουν ας πάνε – ή τους πετάς μολότοφ να τους κάψεις.
Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, δεν είναι λογική, και δεν δικαιολογείται με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο ως ακροδεξιά, ρατσιστική ενέργεια.
Η μετάδοση των συνθηκών (τις οποίες η κυβέρνηση ειρήσθω εν παρόδω παλεύει να τις κρατήσει μυστικές, αποκλείοντας την δημοσιογραφική επαφή) είναι όχι απλώς θεμιτή – αλλά απαραίτητη. Αν όμως χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ακροδεξιά ξεσπάσματα, τότε κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό, παρά καλό:
Μετά από την ακροδεξιά πορεία σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά και εντός των τειχών με την Χρυσή Αυγή να διατηρεί το ποσοστό της – παρά την πολιτική της κάλυψη σε δολοφονίες και πογκρόμ, αυτού του είδους οι προσεγγίσεις που απενοχοποιούν (αδιαμαρτύρητα) καθαρά ρατσιστικές εκτροπές, και τις φουντώνουν κιόλας με αδιευκρίνιστα στοιχεία δεν είναι απλώς επικίνδυνες – μα εγκληματικές.

ΠΗΓΉ: arkoudos.com

Σταύρο, το λιμάνι φεύγει!


Γωνία Μεταρρύθμισης και Αντιλαϊκισμού συναντήθηκαν χθες Μητσοτάκης, Βενιζέλος και Θεοδωράκης, διαμορφώνοντας ένα νέο «φιλοευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, πατριωτικό» μέτωπο και ξιφουλκώντας εναντίον μιας πραγματικότητας, της οποίας αποτελούν βασικούς πρωταγωνιστές για πολλά χρόνια. Εχθρός τους, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ που καταστρέφει την κοινωνία και ο περίφημος λαϊκισμός που, όπως είπε, ο πολύς Σταύρος, «κατατρώει τη χώρα».

Ο μεταρρυθμιστικός χώρος, συνώνυμο εδώ και αρκετά χρόνια ενός μείγματος πούρων νεοφιλελεύθερων, εξτρεμιστών του κεντρώου χώρου και συστημικών διανοουμένων και δημοσιογράφων, επιχειρεί και πάλι τη συγκρότηση ενός πόλου με κύρια συγκολλητική ουσία τον λεγόμενο αντιλαϊκισμό και κύριο εμπόδιο τις προσωπικές ματαιο-φιλοδοξίες ενός εκάστου «αρχηγού» που προσέρχεται σ' αυτόν. Νέα δυναμική στο εγχείρημα προσπαθεί να δώσει ως φαίνεται ο «μεταρρυθμιστής» Μητσοτάκης, ποντάροντας και στον υπερτροφικό καιροσκοπισμό του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και στην υπαρξιακή πολιτική αγωνία του Θεοδωράκη, ο οποίος βλέπει το Ποτάμι του να αρδεύει άλλα χωράφια και να κινδυνεύει από την ξηρασία.

Τα συστατικά αυτού του επιχειρούμενου μετώπου αποτελούν τον ορισμό της ανακύκλωσης πολιτικών υλικών και μάλιστα «καμμένων», αφού το στελεχικό δυναμικό και η ηγεσία του χώρου αποτελούν το πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο των νεοφιλελεύθερων ιδεών και της παθογένειας του πολιτικού συστήματος, με προεξάρχων χαρακτηριστικό τον μεταρρυθμιστικό αμοραλισμό. Έχουμε ξαναγράψει για το είδος εκείνο του πολιτικού βολονταρισμού που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως υλικό προς «μεταρρύθμιση», δηλαδή της μεταβίβασης βασικών υπηρεσιών και υποδομών της από τη δημόσια λειτουργία τους στα ιδιωτικά συμφέροντα. Και φυσικά, «εάν η κοινωνία δεν θέλει να μεταρρυθμιστεί, τόσο το χειρότερο για την κοινωνία». Αυτή είναι για παράδειγμα η προσέγγιση του διαχρονικού «μεταρρυθμιστή» Αλέκου Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει φίλους και θαυμαστές σε όλες τις παραπάνω παρατάξεις. Αυτή η αντίληψη όμως έχει ως φυσικό αυτονόητό της τον αυταρχισμό επί της κοινωνίας, η οποία καλείται να υποστεί παθητικά την μεταρρύθμισή της.

Το πασοκογενές υλικό αυτής της «ένωσης» - Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοϊδης, Φλωρίδης, Παπαδόπουλος και σία - συναγωνίζεται σε «μεταρρυθμιστικό» πάθος κλασικούς εκπροσώπους του νεοφιλελεύθερου χώρου, όπως οι Κυριάκος Μητσοτάκης, Στέφανος Μάνος, Μιράντα Ξαφά κλπ. Άρα, το μόνο που τους χωρίζει είναι το θέμα της ηγεμονίας στο χώρο, όπως έχουν δείξει ο δεκάδες προσπάθειες συγκρότησης πολιτικού μορφώματος σ' αυτόν τον χώρο τα τελευταία χρόνια.

Οι Μητσοτάκης, Βενιζέλος και Θεοδωράκης συναντήθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Παγουλάτου «Το νησί που φεύγει», εκεί όπου ο επικεφαλής του Ποταμιού μίλησε και για το σημείο Νέμο, δηλαδή το πιο απομακρυσμένο σημείο από τη στεριά, εκεί που συχνά βουλιάζουν οι προσπάθειες να ενώσουν τις δυνάμεις τους οι εξτρεμιστές του Κέντρου και οι νεοφιλελεύθεροι ομοϊδεάτες τους. Ο τίτλος της συνάντησης πάντως, θα μπορούσε να είναι η ατάκα που είπε ο Φράνκο Φράνκι στον Τσίτσο Ινγκράσια όταν το καράβι απομακρυνόταν από την προβλήτα, στη γνωστή ταινία της δεκαετίας του 1970: «Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει!».


Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Βιβλίο Κόμικς: Τα ΑΝΤΙ φασιστικά ΑΝΤΙ ρατσιστικά

                                                                 Τα ΑΝΤΙ-Φασιστικά ΑΝΤΙ-Ρατσιστικά

Στάθης Σταυρόπουλος. Σκίτσα ενάντια στο φασισμό και τον ρατσισμό, παλιό και νέο...

Οι καιροί μας σκοτεινιάζουν, τα «εξ Εσπερίας νέφη» γίνονται όλο και πιο πυκνά – στην πραγματικότητα, βαριά σαν πέτρες, πλακώνουν τις ζωές μας. Ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο πόλεμος, εμφανίζονται πάλι απειλητικά, όπως τότε, όταν σκότωναν τη Δημοκρατία της Βαϋμάρης. Μόνον που τώρα για «Βαϋμάρη» πάει όλη η Ευρώπη. Σε τέτοιους καιρούς «η σάτιρα παίρνει το όπλο της» και στέκει δίπλα στον άνθρωπο – ενάντια στον απάνθρωπο και στον υπεράνθρωπο.
Τα «ΑΝΤΙφασιστικά –ΑΝΤΙρατσιστικά» του ΣΤΑΘΗ είναι μια φωνή από σκίτσα και λέξεις ενάντια στις κραυγές από αίμα και σκότος. Είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο στους νέους, που, πρώτα απ’ όλους, θέλουν να υποτάξουν οι εμπρηστές.
Συνεπώς είναι μια προσπάθεια γεμάτη ελπίδες…

Τα Αντιφασιστικά περιέχουν σκίτσα του Στάθη που δημοσιεύτηκαν στη Real news, στα Επίκαιρα, στο Παρόν και στο enikos.gr κατά την περίοδο 2011-2016. Ορισμένα εξ αυτών είναι παλαιότερα, αλλά ο φασισμός προϋπήρξε της Χρυσής Αυγής, όπως θα υπάρξει και μετά από αυτήν.

Όπως τονίζει στην εισαγωγή του στο βιβλίο ο Στάθης: "Ο νεοφιλελευθερισμός, η πιο ακροδεξιά οικονομική πολιτική από κτίσεως κόσμου, χρειάζεται όλο και πιο πολύ το αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό και το βρίσκει στο πρόσωπο των δεξιών, των «εκσυγχρονιστικών» και των σοσιαλδημοκρατικών (πού έχουν ενσωματωθεί) πολιτικών δυνάμεων. Τούτων ένεκεν, ο φασισμός, ο πόλεμος, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός έχουν αναγεννηθεί από τις στάχτες (πού έχουν προκαλέσει) σε μια γκροτέσκ και αιμάσσουσα Παλινόρθωση – τερατική και τερατώδη. Η σάπια κοιλιά ξαναγέννησε φίδια και θα συνεχίσει να γεννάει.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι εκ νέου προτεραιότητα. Είναι υπόθεση όλων των ανθρώπων πού θέλουν να ζουν ελεύθεροι. Στις μέρες μας ο αγώνας κατά του φασισμού είναι ταυτοχρόνως και αγώνας κατά του καπιταλισμού πού εκφασίζεται. Για αυτό είναι πιο αναγκαίος παρά ποτέ αλλά και εξαιρετικά δύσκολος. Στις μέρες μας η ανθρωπότητα μετεωρίζεται πάνω απ’ την ιστορία της…"

Εκδόσεις ΚΨΜ

Νύχτα των κρυστάλλων για τους πρόσφυγες στη Χίο. Δολοφονικές επιθέσεις απο ναζί...

Στην προβλήτα της Ιχθυόσκαλας Χίου, δίπλα στο κύμα, με τη θερμοκρασία να φτάνει μόλις στους οχτώ βαθμούς και την υγρασία να τρυπάει κόκαλα, βρήκε το ξημέρωμα εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν στο καμπ της Σούδας.
Αυτή ήταν η κατάληξη της ανεξέλεγκτης δράσης μιας ομάδας χρυσαυγιτών που με την πλήρη ανοχή -αν όχι κάλυψη και συνεργασία- της αστυνομίας, επί πέντε και πλέον ώρες τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου έως και τα ξημερώματα της επομένης, από ψηλά σημεία γύρω από τον καταυλισμό πετούσαν μολότοφ, έκαιγαν σκηνές προσφύγων και ξυλοκοπούσαν αλληλέγγυους που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους τρομοκρατημένους πρόσφυγες.
Μόλις δύο λεπτά πριν από τη λήξη της ειρηνικής πορείας για το Πολυτεχνείο, που γινόταν εκείνη την ώρα, ξεκίνησε και η εγκληματική δράση της συμμορίας που εδώ και λίγες ημέρες προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς της νόμους υπό το αδιάφορο βλέμμα των αρχών.
Η ομάδα χρυσαυγιτών είχε κάνει και πάλι την εμφάνισή της πετώντας πάνω από τα τείχη του Κάστρου μολότοφ σε μια σκηνή προσφύγων, με αποτέλεσμα αυτή να πάρει φωτιά και να κάψει όλα τα υπάρχοντα μιας οικογένειας που διέμενε εκεί. Το σκηνικό επαναλήφθηκε λίγα λεπτά αργότερα, οπότε κάηκε άλλη σκηνή στην οποία διέμεναν κάποιοι νεαροί.


Δολοφονικό μένος


Παρόμοιες επιθέσεις συνεχίστηκαν και επαναλήφθηκαν αρκετές φορές, με αποκορύφωμα τη ρίψη τεσσάρων-πέντε μολότοφ πάλι εναντίον των σκηνών -για καλή τύχη των προσφύγων ανεφλέγη μόλις η μία.
Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν με ρίψη κροτίδων και βεγγαλικών, αναγκάζοντας στο τέλος τους πρόσφυγες να βγουν από τα καταλύματά τους και να μεταφερθούν στην προβλήτα της γειτονικής ιχθυόσκαλας προκειμένου να προστατεύσουν την ίδια τους τη ζωή που κινδύνευε στην Ελλάδα του 2016, όταν οι ίδιοι είχαν σωθεί από τις βόμβες που πέφτουν στην πατρίδα τους.
Την ίδια στιγμή ομάδα χρυσαυγιτών αποτελούμενη από τριάντα άτομα ήταν σε απόσταση αναπνοής από τον καταυλισμό, στην απέναντι πλευρά της τάφρου του Κάστρου και μόλις λίγα μέτρα μακριά από μια διμοιρία ΜΑΤ χωρίς κανείς να τους ενοχλεί.

Νωρίτερα στον χώρο των αλληλέγγυων είχε σημάνει συναγερμός. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας που έχουν επιβάλει οι xρυσαυγίτες στους γύρω δρόμους, αρκετοί κατάφεραν να φτάσουν μέχρι εκεί, κυρίως με την κάλυψη της πορείας για το Πολυτεχνείο που μετά την κατάθεση στεφάνου στο Mνημείο Ηρώων κατευθύνθηκε στη Σούδα, παρέμεινε μισή ώρα φωνάζοντας συνθήματα και αποχώρησε ειρηνικά.

Δύο από τους αλληλέγγυους, η Τζένη Κ. και ο Αλέξανδρος Π., μαζί με άλλους έμειναν στον χώρο και αργά τη νύχτα άρχισαν να μοιράζουν κουβέρτες και ρούχα στους εκατοντάδες πρόσφυγες που κινδύνευαν με υποθερμία. Ανάμεσά τους παιδιά, ηλικιωμένοι και άλλοι τρομοκρατημένοι πρόσφυγες που αναζητούσαν τρόπο να διαφύγουν.
Τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά και αναζητείται επειγόντως φιλόξενη στέγη για τις πιο ευάλωτες ομάδες. Ορισμένα παιδιά κλαίνε και τότε οι δύο αποφασίζουν να βγουν από το καμπ με σκοπό να προχωρήσουν μέχρι το αυτοκίνητο που έχουν αφήσει στην πλατεία της πόλης και να επιστρέψουν, ώστε να πάρουν μια οικογένεια με παιδιά και ηλικιωμένους για τους οποίους έχει βρεθεί φιλοξενία.


ΜΑΤ... καθυστερημένα



«Βγαίναμε από το καμπ, όταν η ομάδα χρυσαυγιτών άρχισε να μας βρίζει. Συνεχίσαμε να προχωράμε χωρίς να απαντήσουμε, όταν ο όχλος αυτός των 30-40 ατόμων κινήθηκε απειλητικά εναντίον μας και ξεκίνησε να μας επιτίθεται. Με έριξαν κάτω και άρχισαν να με κλοτσούν με μανία και μίσος σε όλο το κορμί. Με την άκρη του ματιού μου είδα ότι είχαν επιτεθεί και στην Τζένη, η οποία στη συνέχεια έπεσε αναίσθητη» περιγράφει ο Αλέξανδρος. Από τη μανία του όχλου τελικά τους έσωσε η επέμβαση των ΜΑΤ, που με αρκετή καθυστέρηση αποφάσισαν να παρέμβουν διώχνοντας μακριά τους χρυσαυγίτες. Οι δυο τους κατέληξαν στο νοσοκομείο, όπου παρέμειναν νοσηλευόμενοι κυρίως για προληπτικούς λόγους.
Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και την Παρασκευή το πρωί, πάλι με πέτρες που έπεφταν από τις αυλές των γύρω σπιτιών στις σκεπές των οικίσκων, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ακόμα ενός πρόσφυγα που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Υπενθυμίζουμε ότι εκεί συνεχίζει να νοσηλεύεται, εκτός ΜΕΘ πλέον, 25χρονος πρόσφυγας με ανοιγμένο κεφάλι και υπό την ανάγκη μεταφοράς σε νοσοκομείο με νευροχειρουργική κλινική.



Η προσωπική μαρτυρία 


Μετά τις επιθέσεις με μολότοφ και στο άκουσμα ότι αυτές συνεχίζονται από την άλλη πλευρά της τάφρου όπου υπάρχουν σπίτια, αποφάσισα να κινηθώ προς τα τείχη του Κάστρου ώστε να έχω μια συνολική εικόνα της περιοχής.
Οι ίδιοι οι πρόσφυγες, φοβισμένοι πλέον από τις επιθέσεις, αφού με ρώτησαν ποιος είμαι και τι θέλω, με προέτρεψαν να κατέβω φοβούμενοι ότι μπορεί ο άγνωστος εκεί ψηλά να ήταν κάποιος φασίστας. Μη έχοντας διαπιστώσει κάτι, για καλή μου τύχη κατέβηκα.
Επέστρεψα όμως έπειτα από λίγα λεπτά στο άκουσμα ότι οι επιθέσεις συνεχίζονταν. Δεν κατάφερα να φτάσω μέχρι εκεί.
«Ο όχλος των 30-40 ατόμων κινήθηκε απειλητικά εναντίον μας και ξεκίνησε να μας επιτίθεται. Με έριξαν κάτω και άρχισαν να με κλοτσούν με μανία και μίσος σε όλο το κορμί. Με την άκρη του ματιού μου είδα ότι είχαν επιτεθεί και στην Τζένη, η οποία στη συνέχεια έπεσε αναίσθητη» περιγράφει ο αλληλέγγυος Αλέξανδρος Π.
Τρεις αστυνομικοί με πολιτικά με σταμάτησαν ευγενικά και αφού με διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει κανείς και τίποτα εκεί πάνω, αποχώρησα εκ νέου. Ηταν μόλις λίγα λεπτά μετά τη δεύτερη επίθεση...
Αναρωτιέμαι πόσο λογικό είναι οι αστυνομικοί που ήταν ήδη εκεί πριν από μένα να μην κατάφεραν να εντοπίσουν τους δράστες, όταν οι μόνες δίοδοι προς τα τείχη είναι δύο, ενώ εκείνη την ώρα και οι δαιδαλώδεις δρόμοι της παραδοσιακής γειτονιάς του Κάστρου ήταν άδειοι.
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε» μου δήλωσε ο αστυνομικός όταν του εξέφρασα την απορία μου, καλώντας τον να του δείξω και το δεύτερο μονοπάτι που οδηγεί εκεί ώστε να το φυλάξουν και αυτό. Εμεινα τελικά με την απορία.
Οντως, κ. Τόσκα, η αστυνομία «κάνει ό,τι μπορεί»; Διότι από τα γεγονότα του Απριλίου στο λιμάνι της Χίου και μετά οι ντόπιοι άλλα διαπιστώνουμε. Ξυλοδαρμοί, απειλές, τραμπουκισμοί εναντίον προσφύγων, αλληλέγγυων και δημοσιογράφων τείνουν να γίνουν φαινόμενα που πλέον δεν θα αποτελούν καν είδηση.
Θα πρέπει να υπάρξει νεκρός ώστε η κυβέρνηση να αποφασίσει να παρέμβει ή μήπως κάπως, κάπου εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση και τον κυβερνητικό σχεδιασμό για το νησί;
Υποτίθεται, κ. υπουργέ, ότι πρόσφατα αλλάξατε τον αστυνομικό διευθυντή Χίου μεταξύ άλλων και για λόγους που σχετίζονταν με την αδυναμία ελέγχου των ανάλογων περιστατικών βίας. Δυστυχώς, βλέπουμε την κίνηση αυτή να καταγράφεται όχι απλώς ως αναποτελεσματική, αλλά να έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.


Τη στάση της ΕΛ.ΑΣ ερευνά ο Ν. Τόσκας


Συντάκτης: Μάνος Τσαλδάρης

Ενοχλημένος για όσα συνέβησαν στη Χίο τα τελευταία εικοσιτετράωρα φέρεται από άτομα του περιβάλλοντός του ότι είναι ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, ώς χθες το μεσημέρι είχε συγκαλέσει δύο συσκέψεις με υπηρεσιακούς παράγοντες.
Η πρώτη έγινε προχθές το βράδυ μετά την εκδήλωση της επίθεσης με βόμβες μολότοφ στον καταυλισμό των προσφύγων, ενώ η δεύτερη διεξήχθη χθες το πρωί με τη συμμετοχή και του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Τσουβάλα.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο υπουργός ζήτησε να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της υπόθεσης, εστιάζοντας τόσο στη στάση που τήρησαν οι αστυνομικοί όσο και στο ενδεχόμενο της προβοκάτσιας.
Εάν, δε, κατά την έρευνα διαπιστωθεί ότι διαπράχθηκαν πειθαρχικά και ποινικά κολάσιμες πράξεις, ζητήθηκε να επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινές και να ακολουθηθούν οι νόμιμες διαδικασίες.
* ΥΓ. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ανακοινώθηκε η έκτακτη επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μπαλάφα στη Χίο. 

--------------------------------------------
Αναδημοσίευση από το αστικό μέσο Εφημερίδα των Συντακτών

https://www.efsyn.gr/arthro/nyhta-ton-krystallon-gia-toys-prosfyges-sti-hio

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Συνέντευξη Δ. Κουφοντίνα

 
– Καλημέρα, τι κάνεις;

– Επειδή σαν σήμερα σας 15 Νοέμβρη 1973 ξεκινούσε η εξέγερση του Πολυτεχνείου με σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ» και επειδή σήμερα διάλεξε προκλητικά να έρθει ο Ομπάμα, εδώ στον Κορυδαλλό οι πολιτικοί κρατούμενοι κρατάμε το μεσημέρι ανοιχτό το προαύλιο, συμμετέχοντας συμβολικά κι εμείς στις αντιαμερικανικές εκδηλώσεις. Αυτό κάνουμε τώρα.

– Μα τώρα ο Ομπάμα είναι φίλος μας, φέρνει ελπίδα. – Φέρνει «μεταρρυθμίσεις», που θα πει μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ομαδικές απολύσεις κ.λπ. Έρχεται να πουλήσει αεροπλάνα, να βάλει πιο βαθιά τη χώρα στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, να βάλει ταφόπλακα στο Κυπριακό. Ναι, πραγματικά, κάποιοι θυμήθηκαν όψιμα το «οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας» και απαγορεύουν τις διαδηλώσεις εναντίον τους.



– Όμως, θα μας στηρίξουν απέναντι στους Γερμανούς για το χρέος.
 
 – ΗΠΑ και Γερμανία δεν τσακώνονται για χάρη μας. Μαζί είναι στην τρόικα, μαζί χρησιμοποιούν το χρέος για την υποταγή και την αποικιοποίηση της χώρας. Αν τσακώνονται μεταξύ τους, σε τελευταία ανάλυση ο καβγάς είναι για το πάπλωμα, για το πώς θα μοιράσουν το ελληνικό οικόπεδο με την προνομιακή γεωπολιτική θέα. Εμείς δηλαδή θα χαιρόμαστε αν μας τρώει ο λύκος και όχι η ύαινα; – Ναι, αλλά από αυτό τον καβγά δεν μπορεί να βγει κάτι καλό για εμάς; Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να ελπίζει στην κυβέρνηση που διαπραγματεύεται;

– Όταν σε θεωρούν δεδομένο, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς. Ο ελληνικός λαός πίστεψε στην ελπίδα και με εξαιρετική γενναιοδωρία πήρε ένα κόμμα του 3% και το έκανε κυβέρνηση. Και αυτή η κυβέρνηση, δίχως σχέδιο, δίχως προετοιμασία, δίχως τη στόφα που απαιτεί η ιστορική προοπτική, είπε το «ναι» σε όλα, υπέκυψε. Την ιστορία όμως ποτέ δεν την έγραψαν τα «ναι», πάντα τα «όχι» τη γράφουν, και η μόνη αυθεντική ελπίδα του λαού είναι αν πει «όχι» στους ξένους προστάτες και τους ντόπιους μεσσίες.

– Ας περάσουμε σε άλλα, πιο ειδικά θέματα. Τι έχεις να πεις για την τελευταία επιστολή Γιωτόπουλου;

– Τι να πω; Θλίψη και αηδία προκαλεί. Είχε δίκιο εκείνος ο παλιός κομμουνιστής που έλεγε ότι ο κατήφορος δεν έχει πάτο. – Στην επιστολή όμως κάνει συγκεκριμένες αναφορές σε τρεις «κολλητούς» και άλλους πέντε «συνδεόμενους».
– Και στην επόμενη επιστολή ποιος ξέρει τι άλλο θα επινοήσει. Σενάρια, που ταυτίζονται όμως με τις τερατουργίες που εξέβραζαν οι οχετοί από τα υπόγεια δυσωδών υπηρεσιών. Αλλά σύμφωνα με την ηθική του κυρίου Γ, αν τυχόν υπήρχαν στα σπίτια της οργάνωσης στοιχεία γι’ αυτούς τους φανταστικούς και μυστηριώδεις «οκτώ», αυτοί θα έπρεπε να συλληφθούν γιατί έτσι θα αδυνάτιζαν οι κατηγορίες εναντίον του. Ανατριχιαστικό. Είναι η ηθική «κρεμάστε τον αδερφό μου γιατί ζαλίζομαι».


– Μετά όμως την επιστολή Γιωτόπουλου η Αντιτρομοκρατική ξανάνοιξε τον φάκελο της 17Ν…

– Όταν ο κύριος Γ κατασκεύαζε αυτά τα μυθεύματα, ήξερε καλά τι έκανε. Θα ήταν ανόητος αν περίμενε ότι η αστυνομία δεν θα χρησιμοποιούσε αυτή την ευκαιρία. Έτσι, η Αντιτρομοκρατική πήρε τη σκυτάλη, ξανάρχισε τη φάμπρικα των διαρροών, αναμοχλεύει έωλες ιστορίες και ξαναστήνει σαθρές κατασκευές που έχουν ξεκαθαρίσει και καταρρεύσει από παλιά, εμπλέκει ανθρώπους που έχει ταλαιπωρήσει και στο παρελθόν, αναστατώνει οικογένειες και ζωές. Όμως αυτή η συντονισμένη επιχείρηση επαναφοράς του κλίματος τρομοϋστερίας δεν θα περάσει.

– Αν έρθει η Αντιτρομοκρατική, τι θα τους πεις;
Εγώ δεν έχω τίποτα να πω μαζί τους. Ας πάνε να ρωτήσουν τον κύριο Γ., μπορεί κάτι να έχει λησμονήσει.


– Έχεις μπει στον δέκατο πέμπτο χρόνο σου στη φυλακή και παρότι εδώ και πάνω από έξι χρόνια δικαιούσαι άδετα, όχι μόνο δεν σου δίνουν, αλλά δεν τηρούν καν τα χρονικά όρια για την εξέταση των αιτήσεων σου και καθυστερούν επί πολλούς μήνες τη σύγκληση του αρμόδιου συμβουλίου της Φυλακής, καταστρατηγώντας έτσι το δικαίωμα στην άδεια. Γιατί γίνεται αυτό;


– Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα καθεστώς ειδικής αντιμετώπισης. Αν όμως εγώ συζητάω δημόσια το ζήτημα της άδειας στους πολιτικούς κρατούμενους, είναι επειδή νομίζω ότι ενδιαφέρει ευρύτερα την κοινωνία για δύο κυρίως λόγους. Πρώτα, γιατί η άλλη όψη του νομίσματος της μνημονιακής οικονομικής καταστολής είναι η περιστολή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ένα από αυτά τα δικαιώματα που περιστέλλονται (και που δεν είναι παραχωρήσεις αλλά κατακτήσεις αγώνων) είναι και το ζήτημα της άδειας. Και δεύτερο, επειδή η κυβέρνηση αυτή που θέλει να λέγεται αριστερή θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση, σε ό,τι με αφορά, την αποκήρυξη των ιδεών μου. Ζητά να υπογράψω δήλωση μετάνοιας. Όμως αυτό το τίμημα δεν μπορώ να το καταβάλω. Είμαι πολύ μικρός για να διαπράξω τόσο τεράστια ατιμία απέναντι στην επαναστατική μνήμη.
Θα ήταν δειλία, ποταπότητα να κηλιδώσω τη μικρή προσωπική μου ιστορία με μια τέτοια ταπεινή πράξη.

– Πριν από λίγες ημέρες έγινε επίθεση κατά της γαλλικής πρεσβείας. Πώς τη σχολιάζεις;

Αν η ενέργεια αυτή έγινε, για παράδειγμα, ως αλληλεγγύη στον επαναστάτη Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα, που το γαλλικό κράτος, εκδικητικά και παραβιάζοντας τους ίδιους του τους νόμους, τον κρατά φυλακή 33 χρόνια τώρα, τότε η συμβολική αυτή ενέργεια μιλά από μόνη της.


– Ποια είναι η γνώμη σου για τη λεγόμενη «νεοτρομοκρατία»;

– Όταν έκλεισε ο δικός μας κύκλος του αντάρτικου πόλης, είδαμε άλλους κύκλους να ανοίγουν, ενός νέου αντάρτικου, με χαρακτηριστικά διαφορετικά από τα δικά μας, πιο «μητροπολιτικά», πιο «κοινωνικά», με τις αναμενόμενες διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του όσον αφορά τη στόχευση, το σχέδιο, την κοινωνική απεύθυνση. Όμως να ρωτήσω κι εγώ από τη μεριά μου, γιατί υπάρχει αυτή η «ελληνική εξαίρεση», αυτή η «δυναμική επιμονή», που δεν θα υπήρχε αν δεν έβρισκε κάποια κοινωνική αποδοχή; Έχω προσπαθήσει να απαντήσω: οφείλεται σε ιστορικούς λόγους, αλλά σχετίζεται και με τη σημερινή συγκυρία. Μήπως είναι κι αυτό ένα κομμάτι, μία από τις όψεις μιας κοινωνικής αντίστασης, γιατί «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη»;


– Ναι, νομίζω ότι απαντάς και στα δύο βιβλία σου πάνω σε αυτό, τόσο στο πρώτο, το αυτοβιογραφικό ας πούμε, όσο και στο δεύτερο, στον διάλογο με τον συνάδελφο Τάσο Παππά. Πού στόχευες όμως ευρύτερα όταν τα έγραφες;


– Γράφω, ιδίως με όλα αυτά που γίνονται, γιατί αν δεν γράψω, ως πολιτικός άνθρωπος θα εκραγώ. Γράφω για τον απολογισμό, γιατί πρέπει να δώσουμε λογαριασμό για όσα έγιναν στον φυσικό αποδέκτη του λόγου μας, γράφω για να ανοίξει ο διάλογος γι’ αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας, γράφω και για την προοπτική, γι’ αυτά που μέλλεται να έρθουν, «με το αυτί στη βοή των επερχόμενων γεγονότων».
Επειδή η κοινωνική χειραφέτηση είναι πρώτιστα φαινόμενο της κοινωνικής συνείδησης, επιζητώντας να πάρω μέρος κι εγώ στον πόλεμο των ιδεών, που έρχεται από παλιά, συνεχίστηκε και μέσα από τη δική μας δράση και θα συνεχίζεται μέχρι να έρθει η εποχή του ανθρώπου.